เจ้าสาวหัวรั้น
เจ้าสาวหัวรั้น
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
ภาพแรกที่เห็น...คือสาวนิรนามแสนสวยที่พันรบอยากได้ทั้งตัวและหัวใจ
จู่ๆ โชคชะตาก็เป็นใจ ส่งหล่อนมาเป็นคู่หมั้นหัวรั้น
แล้วเขาจะอดใจกับว่าที่เจ้าสาวคนนี้ได้อย่างไร
**เปิดให้ทดลองอ่านเท่านั้น!!**
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
ภาพแรกที่เห็น...คือสาวนิรนามแสนสวยที่พันรบอยากได้ทั้งตัวและหัวใจ
จู่ๆ โชคชะตาก็เป็นใจ ส่งหล่อนมาเป็นคู่หมั้นหัวรั้น
แล้วเขาจะอดใจกับว่าที่เจ้าสาวคนนี้ได้อย่างไร
**เปิดให้ทดลองอ่านเท่านั้น!!**
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 4
งานเลี้ยงเปิดตัวนิตยสารธุรกิจการท่องเที่ยวจัดขึ้นภายในโรงแรมหรู คนมีชื่อเสียงทั้งภาครัฐและเอกชนได้รับเชิญให้มาร่วมงานอย่างเนืองแน่น ไม่ว่าจะมองไปทางใดก็เห็นแสงแฟลชวูบวาบ เหล่าคนดังในชุดหรูหราต่างประชันขันแข่งอวดความมั่งคั่ง บ้างก็ทำตัวโดดเด่นเพื่อให้ตกเป็นข่าว จะมีก็แต่พันรบกระมังที่ยืนหลบในมุมหนึ่งของงาน
เขาไม่ชอบงานเลี้ยงที่เปรียบเสมือนหลุมพรางทางสังคมเช่นนี้เลย แต่จำใจต้องมาเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ซึ่งเป็นเรื่องที่ขัดบิดาไม่ได้! ทั้งที่ยังอับอายกับการถูกพิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นเกย์ และเบื่อหน่ายกับการตอบข้อซักถามซอกแซกของนักข่าว
“อยู่นี่เองเหรอไอ้รบ...ตามหาตั้งนาน” ตฤณยื่นแก้วแชมเปญให้พันรบแล้วอดกระเซ้าไม่ได้ “นี่นายมายืนลับๆ ล่อๆ อะไรแถวนี้เนี่ย หรือว่าซุ่มดูสาว”
“ดูสาวอะไรกัน เรื่องเก่ายังเอาตัวไม่รอด อย่ามาหาเหาใส่หัวดีกว่า” พันรบกลอกตา
“นี่นายยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ”
“จะไม่คิดได้ยังไง ก็ภาพนั้นมันดิสเครดิตกันชัดๆ นี่ถ้าจับได้ว่าใครทำละก็ ฉันจะกระชากคอเสื้อมันมาถามอย่างแมนๆ อย่างฉันเนี่ยนะ...เป็นเกย์ตรงไหนวะ!”
“อย่าหัวเสียเลยน่า เดี๋ยวอีกสักพักคนก็ลืม เลิกลือไปเอง”
“นายก็พูดได้ เพราะภาพนั้นไม่เห็นหน้านายนี่ ลองมาเป็นฉันดูบ้างสิ แล้วนายจะรู้ว่าการถูกนักข่าวต้อนให้ตอบคำถาม มันไม่ใช่เรื่องสนุก!”
“เออๆ รู้ว่าเครียด แต่ไหนๆ วันนี้ก็มาเป็นตัวแทนบริษัทฯ นายก็น่าจะเข้าไปทำความรู้จักกับผู้หลักผู้ใหญ่ในงานนี้บ้าง อย่างส.ส.อนันต์...ท่านก็เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์” ตฤณพยักพเยิดหน้าไปทางชายสูงวัยแต่งกายภูมิฐานที่กำลังยืนสนทนากับแขกเหรื่อในงาน
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบเลียแข้งเลียขาใคร” พันรบไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“ฉันก็ไม่ได้ให้นายเข้าไปประจบเขาเสียหน่อย ก็แค่เข้าไปพูดคุยตามมารยาท เผื่อวันหน้าบริษัทมีปัญหาจะได้เข้าไปขอความช่วยเหลือจากเขาได้”
“ไม่จำเป็นหรอก นายก็รู้...บริษัทเราทำธุรกิจอย่างโปร่งใสมาโดยตลอด เรามีชื่อเสียงเรื่องความซื่อสัตย์ แล้วทำไมต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนักการเมืองที่ดีแต่โป้ปดไปวันๆ”
“เรื่องมันยังไม่เคลียร์ นายจะไปกล่าวหาเขาอย่างนี้ก็ไม่ถูก นายเองก็เคยมีประสบการณ์ตรงมาแล้ว ก็น่าจะรู้นี่นาว่าเรื่องบางเรื่องมันไม่ได้มีมูลความจริงเสมอไป”
“แต่เรื่องนี้ฉันมั่นใจ” พันรบยืนกราน
คนอื่นอาจไม่รู้ แต่เขาทราบดีว่าดาราสาวนามเพียงดาวเป็นมือที่สามที่ทำให้ส.ส.อนันต์ตกเป็นข่าวฉาว ทำนองเตียงหักรักร้าวเพราะนอกใจภริยา จากการเห็นนักการเมืองคนนี้ส่งดอกไม้มาให้เพียงดาว บางครั้งก็มารอรับที่หน้าสตูดิโอถ่ายภาพ เมื่อครั้งที่เขาเชิญหล่อนมาขึ้นปกนิตยสารในเครือไทยมัลติมีเดียกรุ๊ป
“ถ้านายคิดอย่างนั้นก็ตามใจ ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน แล้วถ้าเจ้าสัวถามเรื่องนี้ขึ้นมา ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ตฤณส่ายหน้า เอือมระอาในความหัวรั้นของเพื่อนสนิทที่เป็นเจ้านายเขาด้วย
“อย่าห่วงเลย ฉันจะพูดกับพ่อเอง” พันรบตบไหล่ตฤณเบาๆ
เขาเกลียดการโกหกหลอกลวง พอๆ กับที่ไม่ชอบการทรยศหักหลัง ซึ่งคุณสมบัติเหล่านั้นก็มีอยู่ในตัวส.ส.อนันต์ ราวกับเป็นลมหายใจที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด นั่นทำให้เขาหมดศรัทธาเกินกว่าจะให้ความเคารพนับถือนักการเมืองคนนี้ได้อย่างสนิทใจ
พันรบกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องจัดเลี้ยงเชิงตัดบท ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ จนกระทั่งสายตาสะดุดเข้ากับสาวสวยในชุดเดรสยาวสีเปลือกมังคุดที่กำลังยืนสนทนากับชายหน้าตาดีคนหนึ่ง วินาทีนั้นหัวใจเขาก็พลันกระตุก พร้อมกับคำถามหนึ่งผุดขึ้นในใจ
หล่อนเป็นใครกัน...!?
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพบสาวสวยคนนี้ตามงานสังคมมาก่อน เรื่องนี้...พันรบมั่นใจ ก็จะมีผู้หญิงสักกี่คนเล่าที่สะกดสายตาเขาให้หยุดนิ่ง แม้เวลานี้จะยืนกันคนละฟากห้อง แต่หล่อนก็ทำให้เขารุ่มร้อนได้ทั้งตัว ด้วยชุดที่จงใจเปิดเปลือยเนื้อตัวราวกับเห็นเป็นงานศิลป์
ให้ตายสิ! นี่เขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมา...
พันรบกระแอมกระไอไล่ความอึดอัด หงุดหงิด ไม่เข้าใจ ความรู้สึกหมิ่นเหม่เช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ทั้งที่เขาผ่านพ้นช่วงวัยที่ยากเกินจะควบคุมอารมณ์รักๆ ใคร่ๆ มานานแล้ว แต่จู่ๆ ร่างกายก็มีปฏิกิริยาร้อนรัก ซ้ำยังรู้สึกกับผู้หญิงแปลกหน้า
ช่างน่าละอายนัก!
แม้จะคิดเช่นนั้น แต่สายตาพันรบก็ยังจับจ้องอาหารตาแสนหวาน ครั้นเห็นผู้ชายที่ยืนข้างกายหล่อนวางมือบนท่อนแขนเปลือยเปล่า พร้อมทั้งเอียงหน้ากระซิบกระซาบที่ข้างหู หัวคิ้วเขาก็ขมวดมุ่นขึ้นมาทันที ใคร่รู้...หมอนั่นเป็นใคร ทั้งสองพูดอะไรกัน แล้วทำไมสาวสวยคนนั้นถึงได้ยิ้มให้หมอนั่นอย่างเปิดเผย ร้อยพันคำถามผุดขึ้นในความคิด ช่างก่อกวนอารมณ์ให้หงุดหงิดจนต้องเตือนตัวเอง...
ผู้หญิงคนนั้นมีเจ้าของแล้ว!
มันเป็นเรื่องโง่มาก หากยังดึงดันจะหยุดสายตาไว้ที่หล่อน...
เขาไม่ชอบงานเลี้ยงที่เปรียบเสมือนหลุมพรางทางสังคมเช่นนี้เลย แต่จำใจต้องมาเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ซึ่งเป็นเรื่องที่ขัดบิดาไม่ได้! ทั้งที่ยังอับอายกับการถูกพิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นเกย์ และเบื่อหน่ายกับการตอบข้อซักถามซอกแซกของนักข่าว
“อยู่นี่เองเหรอไอ้รบ...ตามหาตั้งนาน” ตฤณยื่นแก้วแชมเปญให้พันรบแล้วอดกระเซ้าไม่ได้ “นี่นายมายืนลับๆ ล่อๆ อะไรแถวนี้เนี่ย หรือว่าซุ่มดูสาว”
“ดูสาวอะไรกัน เรื่องเก่ายังเอาตัวไม่รอด อย่ามาหาเหาใส่หัวดีกว่า” พันรบกลอกตา
“นี่นายยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ”
“จะไม่คิดได้ยังไง ก็ภาพนั้นมันดิสเครดิตกันชัดๆ นี่ถ้าจับได้ว่าใครทำละก็ ฉันจะกระชากคอเสื้อมันมาถามอย่างแมนๆ อย่างฉันเนี่ยนะ...เป็นเกย์ตรงไหนวะ!”
“อย่าหัวเสียเลยน่า เดี๋ยวอีกสักพักคนก็ลืม เลิกลือไปเอง”
“นายก็พูดได้ เพราะภาพนั้นไม่เห็นหน้านายนี่ ลองมาเป็นฉันดูบ้างสิ แล้วนายจะรู้ว่าการถูกนักข่าวต้อนให้ตอบคำถาม มันไม่ใช่เรื่องสนุก!”
“เออๆ รู้ว่าเครียด แต่ไหนๆ วันนี้ก็มาเป็นตัวแทนบริษัทฯ นายก็น่าจะเข้าไปทำความรู้จักกับผู้หลักผู้ใหญ่ในงานนี้บ้าง อย่างส.ส.อนันต์...ท่านก็เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์” ตฤณพยักพเยิดหน้าไปทางชายสูงวัยแต่งกายภูมิฐานที่กำลังยืนสนทนากับแขกเหรื่อในงาน
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบเลียแข้งเลียขาใคร” พันรบไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“ฉันก็ไม่ได้ให้นายเข้าไปประจบเขาเสียหน่อย ก็แค่เข้าไปพูดคุยตามมารยาท เผื่อวันหน้าบริษัทมีปัญหาจะได้เข้าไปขอความช่วยเหลือจากเขาได้”
“ไม่จำเป็นหรอก นายก็รู้...บริษัทเราทำธุรกิจอย่างโปร่งใสมาโดยตลอด เรามีชื่อเสียงเรื่องความซื่อสัตย์ แล้วทำไมต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนักการเมืองที่ดีแต่โป้ปดไปวันๆ”
“เรื่องมันยังไม่เคลียร์ นายจะไปกล่าวหาเขาอย่างนี้ก็ไม่ถูก นายเองก็เคยมีประสบการณ์ตรงมาแล้ว ก็น่าจะรู้นี่นาว่าเรื่องบางเรื่องมันไม่ได้มีมูลความจริงเสมอไป”
“แต่เรื่องนี้ฉันมั่นใจ” พันรบยืนกราน
คนอื่นอาจไม่รู้ แต่เขาทราบดีว่าดาราสาวนามเพียงดาวเป็นมือที่สามที่ทำให้ส.ส.อนันต์ตกเป็นข่าวฉาว ทำนองเตียงหักรักร้าวเพราะนอกใจภริยา จากการเห็นนักการเมืองคนนี้ส่งดอกไม้มาให้เพียงดาว บางครั้งก็มารอรับที่หน้าสตูดิโอถ่ายภาพ เมื่อครั้งที่เขาเชิญหล่อนมาขึ้นปกนิตยสารในเครือไทยมัลติมีเดียกรุ๊ป
“ถ้านายคิดอย่างนั้นก็ตามใจ ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน แล้วถ้าเจ้าสัวถามเรื่องนี้ขึ้นมา ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ตฤณส่ายหน้า เอือมระอาในความหัวรั้นของเพื่อนสนิทที่เป็นเจ้านายเขาด้วย
“อย่าห่วงเลย ฉันจะพูดกับพ่อเอง” พันรบตบไหล่ตฤณเบาๆ
เขาเกลียดการโกหกหลอกลวง พอๆ กับที่ไม่ชอบการทรยศหักหลัง ซึ่งคุณสมบัติเหล่านั้นก็มีอยู่ในตัวส.ส.อนันต์ ราวกับเป็นลมหายใจที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด นั่นทำให้เขาหมดศรัทธาเกินกว่าจะให้ความเคารพนับถือนักการเมืองคนนี้ได้อย่างสนิทใจ
พันรบกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องจัดเลี้ยงเชิงตัดบท ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ จนกระทั่งสายตาสะดุดเข้ากับสาวสวยในชุดเดรสยาวสีเปลือกมังคุดที่กำลังยืนสนทนากับชายหน้าตาดีคนหนึ่ง วินาทีนั้นหัวใจเขาก็พลันกระตุก พร้อมกับคำถามหนึ่งผุดขึ้นในใจ
หล่อนเป็นใครกัน...!?
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพบสาวสวยคนนี้ตามงานสังคมมาก่อน เรื่องนี้...พันรบมั่นใจ ก็จะมีผู้หญิงสักกี่คนเล่าที่สะกดสายตาเขาให้หยุดนิ่ง แม้เวลานี้จะยืนกันคนละฟากห้อง แต่หล่อนก็ทำให้เขารุ่มร้อนได้ทั้งตัว ด้วยชุดที่จงใจเปิดเปลือยเนื้อตัวราวกับเห็นเป็นงานศิลป์
ให้ตายสิ! นี่เขาเป็นบ้าอะไรขึ้นมา...
พันรบกระแอมกระไอไล่ความอึดอัด หงุดหงิด ไม่เข้าใจ ความรู้สึกหมิ่นเหม่เช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ทั้งที่เขาผ่านพ้นช่วงวัยที่ยากเกินจะควบคุมอารมณ์รักๆ ใคร่ๆ มานานแล้ว แต่จู่ๆ ร่างกายก็มีปฏิกิริยาร้อนรัก ซ้ำยังรู้สึกกับผู้หญิงแปลกหน้า
ช่างน่าละอายนัก!
แม้จะคิดเช่นนั้น แต่สายตาพันรบก็ยังจับจ้องอาหารตาแสนหวาน ครั้นเห็นผู้ชายที่ยืนข้างกายหล่อนวางมือบนท่อนแขนเปลือยเปล่า พร้อมทั้งเอียงหน้ากระซิบกระซาบที่ข้างหู หัวคิ้วเขาก็ขมวดมุ่นขึ้นมาทันที ใคร่รู้...หมอนั่นเป็นใคร ทั้งสองพูดอะไรกัน แล้วทำไมสาวสวยคนนั้นถึงได้ยิ้มให้หมอนั่นอย่างเปิดเผย ร้อยพันคำถามผุดขึ้นในความคิด ช่างก่อกวนอารมณ์ให้หงุดหงิดจนต้องเตือนตัวเอง...
ผู้หญิงคนนั้นมีเจ้าของแล้ว!
มันเป็นเรื่องโง่มาก หากยังดึงดันจะหยุดสายตาไว้ที่หล่อน...
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 มี.ค. 2562, 13:09:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 มี.ค. 2562, 20:47:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 570
| << ตอนที่ 3 | ตอนที่ 5 >> |