เคียงเธอ
หวันยิหวาแอบรักจิระ เพื่อนชายข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด โดยที่ไม่รู้ว่าเขาและเธอมีใจตรงกัน วันหนึ่งหวาไม่สบาย จิระจึงช่วยดูแล...แล้วเขาก็เผลอใจจูบเธอเข้าโดยที่เธอไม่รู้ตัว
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
Tags: จิระ หวันยิหวา แอบรัก เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 6 : สระผม
จิระเดินลงบันไดด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ ตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งนั้นเขารู้สึกว่าการควบคุมร่างกายและจิตใจของตนชักจะเหมือนวัยรุ่นเลือดร้อนขึ้นทุกวันๆ ถ้าหากเมื่อคืนหวันยิหวาไม่ร้องห้าม... เขาไม่อยากจะนึกเลยว่าเหตุการณ์วันนี้จะเลวร้ายเพียงใด
ชายหนุ่มเดินกลับเข้ามาในบ้าน ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นพอดี แต่พอเห็นชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ รอยยิ้มก็ผุดขึ้นมาทันที
“ว่าไงไอ้แสบ นึกยังไงโทรหาพี่แต่เช้า”
“เจโทรหาพี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วเหอะ ไม่มีใครรับสายสักคน... แอบไปไหนกันสองคนรึเปล่า” เจลกาทำเสียงล้อเลียน
"ก็ไปจริง” จิระยอมรับ ทำให้คนฟังถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความดีใจ
“จริงอ่ะพี่ จริงดิๆๆ แล้วไปไหนกันล่ะคะ” น้องสาวได้ทีก็ซักไซ้ไล่เรียงต่อ
“ไปดูหนังมาก็แค่นั้นเอง”
“แค่นั้นเองเหรอพี่ ว้า...” เจลกาทำซุ่มเสียงเสียดายหนักหนา
“เจนึกว่าไม่อยู่บ้านจะก้าวหน้ามากกว่านี้...แต่แค่นี้ก็ดีแล้วพี่ ขืนพี่รุกมากๆ พี่หวาเขาจะปรับตัวไม่ทัน”
‘ถ้าเมื่อวานพี่สติพี่กลับมาไม่ทัน เอ็งก็ได้พี่สะใภ้ไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไอ้เจ’ จิระนึกในใจ
“แล้วเย็นนี้จะพาพี่หวาไปเที่ยวไหนไหมพี่ เจจะได้ไม่โทรไปรบกวน”
“จะพาไปไหนได้ไง ยัยหวาไม่สบายเป็นไข้นอนซมอยู่นี่ พี่ก็กำลังจะโทรไปลางานให้อยู่” พี่ชายเล่าให้ฟัง
“แล้วพาไปหาหมอรึยังพี่”
“ให้กินยาตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้ค่อยยังชั่วแล้วล่ะ นอนเฝ้าไข้ยัยหวาทั้งคืน เพิ่งได้นอนก่อนรุ่งสางเอง” พูดจบจิระก็หาวออกมา
"แสดงว่าเมื่อคืนพี่ก็ไปนอนห้องพี่หวามาน่ะสิ โห...งั้นเจขอถอนคำพูดเมื่อกี้ ถ้าเจรู้ว่าตัวเองไม่อยู่บ้านพี่จีก้าวกระโดดขนาดนี้ เจออกไปนานแล้วววว" เจลกาพูดน้ำเสียงเสียดายหนักหนา
“ไม่ต้องเลยไอ้เจ ตกลงโทรมาหาพี่มีธุระอะไร”
“ก็เพื่อนพี่อ่ะแหละ” แล้วเจลกาก็เล่าให้พี่ชายฟัง กว่าจะวางสายก็เกือบครึ่งชั่วโมง
จิระโทรไปบอก พี่อรเลขานุการว่าจะไม่เข้าบริษัท ถ้ามีอะไรด่วนให้โทรหาได้เลยไม่ต้องเกรงใจ
“ทำไมวันนี้บอสไม่เข้าคะพี่อร” พัดเอ่ยถาม ขณะวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะทำงาน
"คุณหวาเธอไม่สบาย บอสก็เลยอยู่เฝ้า" พี่อรเล่าให้ทั้งสามฟัง
"โอ๊ย เอมอิจฉาคุณหวาจังเลยพี่"
"พัดจะหาคนดีๆ แบบนี้ได้ไหมนะ"
"ถ้าคุณหวากับคุณจีได้แต่งงานกันก็ดีสิคะ"
"เมื่อกี้พวกหล่อนว่าใครจะแต่งงานกับคุณจีนะ" ขวัญฤดีเดินมาได้ยินพอดี ปากสีสวยเอ่ยถามอย่างห้วนจัด
"วันนี้คุณจีไม่เข้าค่ะ" เลขาวัยสามสิบปลายเอ่ยเสียงเรียบ
"รู้ไหมว่าเขาไปไหน" ขวัญฤดีแหวใส่ อรประภานึกถึงคำกล่าวของชายหนุ่มที่สั่งไว้
"คุณจีให้เรียนว่าแฟนไม่สบายค่ะ ต้องอยู่ดูแลค่ะ" น้ำเสียงของพี่อรก็ยังเรียบสงบเหมือนเดิม สวยสวยเปรี๊ยวจี๊ดตรงหน้าถึงกับถามเสียงสูง
"ใครไม่สบายนะ!"
"แฟนคุณจีค่ะ แล้วมันเป็นใคร หล่อนรู้ไหม" หญิงสาวถามอย่างมีน้ำโห
“อันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของบอสค่ะ ไม่สามารถตอบได้” สามสาวนี พัด และเอมได้ยินก็กลั้นหัวเราะแทบไม่ทัน
"ปกป้องกันเข้าไป ฉันต้องรู้ต้องรู้ให้ได้ว่าแม่นี่เป็นใคร” ว่าเสร็จแล้วสาวสวยก็เดินสะบัดหันหลังไป แล้วสาวสวยก็นึกถึงเรื่องเมื่อวานขึ้นมาได้
"หรือว่า...จะเป็นยัยหน้าจืดนั่น" ถ้าเป็นยัยนั่นล่ะก็เห็นทีเธอกับฉันจะได้เห็นดีกันหน่อยแล้วล่ะ พูดเสร็จขวัญฤดีก็บึ่งรถไปที่สำนักงานนักสืบเอกชนแห่งหนึ่ง พร้อมกับเอารูปที่ถ่ายไว้ออกมาให้นักสืบดู
“ฉันอยากรู้ว่ายัยหน้าจืดนี่เป็นใคร แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับคุณจิระ ฉันขอด่วนที่สุด!!!”
หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วจิระก็ให้หวันยิหวานอนต่อ แต่หญิงสาวไม่ยอม
“เรานอนจนอิ่มแล้ว เราอยากสระผม”
“สระได้ไงไข้เพิ่งสร่าง” จิระค้าน
“ไม่ได้สระเองซะหน่อย จะไปให้ที่ร้านเขาสระให้” หวันยิหวาขยายความให้ฟัง
“ร้านตรงหัวมุมรึเปล่า” ชายหนุ่มถาม เจ้าหล่อนพยักหน้ารับคำเบาๆ
“จีพาไปเอง หวาก็ไปเอาหมวกมาใส่ซะ”
“แค่นี้เราขี่จักรยานไปเองก็ได้นะ” หญิงสาวเถียงแต่ชายหนุ่มก็แย้งต่อ
“ไม่ต้องมาทำเป็นอวดเก่งเลย จีไม่ปล่อยให้หวาไปคนเดียวแน่ๆ” จิระยื่นคำขาดพร้อมกับกดนิ้วชี้จิ้มๆ ไปที่หน้าผากมน หวันยิหวาทำหน้ามุ่ย
‘เถียงกันทีไรไม่เคยชนะนายจีสักทีสิน่า’
จิระขี่จักรยานออกมาหน้าบ้าน หวันยิหวาค่อยๆ นั่งลงบนเบาะหลัง
“อ้าวหวา...เกาะเอวจีไว้สิ” พูดจบมือหนาก็รวบมือบางให้มาเกาะเอวเขาไว้โดยไม่ฟังคำทัดทานจากคนตัวเล็กที่นั่งซ้อนหลังอยู่สักนิด หวันยิหวามองแผ่นหลังกว้างของเขา มองทีไรหล่อนก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจทุกที
“เกาะแน่นๆ สิ เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก” คราวนี้จิระจับมือของหวันยิหวาให้มาโอบเอวเขา แล้วกุมเอาไว้อย่างนั้น หวันยิหวาพยายามดึงมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จก็เลยปล่อยให้เลยตามเลย พร้อมกับหัวใจที่พองฟู
‘แล้วอย่างนี้ฉันจะตัดใจจากนายได้อย่างไงกัน’
...แอบรักเธออยู่ในใจ เก็บหัวใจไว้ให้เธอ วันทั้งวันฉันมองเหม่อ คิดถึงเธอทุกเวลา เธอเหมือนฉันหรือเปล่า รักคราวแรกแปลกหนักหนา สุขสุขซึ้งซึ้งตรึงอุรา สองสายตาประสานหวานเสียจริง แอบรักเธอสุขเกินใคร
อยู่หนใดหมายแอบอิง ใจฉันยังหวังเธอยิ่ง ขอรักจริงรักเพียงเธอ…
จิระขี่จักรยานมาจอดหน้าร้านทำผม แต่ร้านปิดเงียบมีเพียงป้ายบอกไว้ว่า...หยุดไปต่างจังหวัดสามวันเท่านั้น
“โธ่...ร้านดันปิด เอาไงดีล่ะจี” หวันยิหวายืนมองหน้าร้านทำผมหน้าตาแสดงความผิดหวัง
“หรือจะไปหน้าปากซอย แต่ก็ไกลพอดูเลยนะหวา” จิระบอก
“หวาสระเองก็ได้”
“เดี๋ยวไข้ก็กลับหรอก” เขาค้านต่อ
“ไม่เป็นไรน่าเรื่องแค่นี้ สระเสร็จก็รีบเป่าให้แห้งก็ได้”
“หวา” ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวหลังจากที่พวกเขาทั้งสองคนกลับมาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว และหวันยิหวากำลังจะเดินเข้าบ้านไปพอดี
“หวารออยู่นี่แป๊บนึงนะ เดี๋ยวจีมา”
“ไปไหนของเขา” หวันยิหวาทำสีหน้าฉงนแต่ก็ยอมรออยู่ที่เทอเรซหน้าบ้านแต่โดยดี สักพักชายหนุ่มก็ออกมาพร้อมกันขัน แชมพู ครีมนวดผมและผ้าขนหนูผืนเล็ก
“มา...จีสระผมให้นะ” จิระยิ้มกว้างแต่หวันยิหวาไม่ยอม
“เฮ้ย ไม่เอา เราทำเองได้ ไม่เป็นไร” หญิงสาวแย่งสิ่งของในมือแต่ชายหนุ่มไปถือ
“เชื่อมือเหอะ จีสระให้ไอ้เจบ่อยไป รับรองฝีมือน่ะน้องๆ ร้านทำผม” จิระอ้างสรรพคุณฝีมือของตนเองแต่ดูท่าว่าหญิงสาวจะไม่ค่อยเชื่อเท่าที่ควร
“จริงอ่ะ” หวันยิหวาถามเสียงสูง
“จริงหรือไม่จริงเธอก็หนีนายจิระไม่พ้นแน่วันนี้” ว่าแล้วมือหนาก็ฉุดหวันยิหวาพร้อมกับอุปกรณ์สระผมไปที่ลานกระเบื้องข้างบ้าน แต่ตลอดทางที่เดินไปหวันยิหวาพยายามหาที่เกาะเกี่ยวยึดเหนี่ยวไว้สุดแรงแต่เธอก็ต้านทานแรงฉุดของเขาไม่ไหว
“อีตาบ้า ปล่อยฉันนะ”
‘มีหรือว่าเขาจะปล่อยเธอง่ายๆ’ จิระหัวเราะในใจ ชายหนุ่มรีบวางอุปกรณ์สระผมที่ตั้งไม้ก่อนเอื้อมมือไปหยิบเก้าอี้เตียงพับที่วางพิงผนังบ้านเอาไว้ด้วยมือนึง ส่วนอีกมือจับรวบข้อมือเล็กๆ ทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้แน่น
"จีปล่อยสิหวาเจ็บ" คนตัวเล็กที่ตกเป็นเชลยของคนตัวใหญ่ร้องอุทธรณ์น้ำเสียงน่าสงสาร เมื่อตระหนักได้ว่าดิ้นไปก็ไม่เป็นผล แถมเจ็บตัวเปล่าๆ สงสัยต้องใช้มารยาหญิงสักหน่อยแล้ว
"ถ้าปล่อยแล้วจะนั่งดีๆ ไหมล่ะ" จีระหันกลับมามองด้วยแววตาที่ไม่ค่อยเชื่อใจนัก
"ก็ได้ แต่ตอนนี้ปล่อยเหอะนะ...หวาเจ็บ" หวันยิหวาทำสีหน้าเจ็บปวด จิระถึงรู้สึกตัวจึงคลายมือออกแต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
จิระรีบกางเก้าอี้เตียงพับออก หวันยิหวาจึงอาศัยจังหวะนั้นมองหาทางหนทีไล่ เมื่อสบโอกาสที่ชายหนุ่มเผลอผ่อนแรงที่กำข้อมือหล่อนลง หญิงสาวได้ทีจึงสะบัดข้อมือให้หลุดออกจากพันธนาการ แต่แค่วิ่งไปแค่สองก้าวหวันยิหวาก็ถูกจิระฉุดแขนไว้ได้ทัน ทำให้ร่างบางเซปะทะอกกว้างของชายหนุ่ม พร้อมกับกระหวัดรัดรอบเอวบางอย่างทันท่วงที
“คิดว่าจะหนีพ้นเหรอว่า จีว่าเร็วไปสิบปีนะ” จิระก้มลงกระซิบที่ใบหูของหญิงสาว ทำให้คนในอ้อมกอดถึงกับขนลุกซู่ วันนี้หวันยิหวารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าจิระวันนี้ดูแบบว่า...จะอธิบายยังไงดีล่ะ...ทั้งสายตา น้ำเสียงและการกระทำ มันชวนให้หล่อนหนาวๆ ร้อนๆ ชอบกล
"ปล่อยหวาได้แล้ว เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" หวันยิหวาตีแขนที่รวบเอวหล่อนเอาไว้ ชายหนุ่มรู้สึกตัวก็รีบคลายออก...สงสัยวันนี้เขาจะรุกหนักเกินไป
“คราวนี้อย่าคิดหนีอีกล่ะ” ว่าแล้วชายหนุ่มก็จับให้หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้พับ
“ถ้าหนีคราวนี้จีจะเอาน้ำสาดแล้วอาบน้ำให้ตรงนี้เลย” จิระถือขันน้ำไว้ในมือ ซึ่งทำให้หวันยิหวาชะงัก
“นี่ หวาไม่สบายอยู่นะ” หวันยิหวาอุทธรณ์
“ขนาดไม่สบายยังฤทธิ์มากขนาดนี้เลย แต่ถ้าไม่เชื่อจะลองดูก็ได้ เดี๋ยวจีเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อีกรอบ” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับเลื่อนใบหน้ามากระซิบข้างๆ หูอีกครั้ง
“คราวนี้จะเปลี่ยนแบบไม่มีผ้าคลุมเลย” เพียงเท่านั้น หญิงสาวก็นั่งตัวนิ่งไม่กระดุกกระดิกอีกเลย
--------------------------------------------
คุณ violette
โอยยย ไม่รีบบอกกันเดี๋ยวนางมารมาคราวนี้ได้กินน้ำตา(ตกใน)กันทั้งคู่แน่ๆเล้ยย
>> ใกล้จะบอกแล้วค่ะ คงอาทิตย์หน้านี้แหละค่ะ
คุณ anOO
มัวแต่คิดเอง เออเองอยู่นั่นแหละ
เดี๋ยวมีมือที่สาม สี่ ห้า โผล่มาไม่รู้ด้วยนะ
>> มีแค่มือที่สาม หมอหวาก็อ่วมแล้ว
เรื่องนี้ประมาณ 16 ตอนน่าจะจบ +/-สักสองตอนค่ะ
เป็นแค่คู่รองของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ
เดี๋ยวสองคนนี้ต้องโผล่ไปช่วยน้องเจแน่นอนค่ะ
ปาลิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ส.ค. 2554, 23:23:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ส.ค. 2554, 23:30:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 2109
| << ตอนที่ 5 : ล่วงเกิน | ตอนที่ 7 : เริ่มรุก >> |
violette 20 ส.ค. 2554, 00:35:05 น.
โอ่ยคู่นี้น่ารักกกกค่า ดีแล้วๆรีบๆบอกเนอะ
คู่น้องอยากตามไปอ่านจังเลยค่า ท่าทางเจจะกวนไม่เบาเลย อิอิ
โอ่ยคู่นี้น่ารักกกกค่า ดีแล้วๆรีบๆบอกเนอะ
คู่น้องอยากตามไปอ่านจังเลยค่า ท่าทางเจจะกวนไม่เบาเลย อิอิ
นางสาวปลาดาว 20 ส.ค. 2554, 02:00:04 น.
นายจีนี่ก็น่ารักนะเนี่ย
นายจีนี่ก็น่ารักนะเนี่ย
anOO 20 ส.ค. 2554, 10:41:59 น.
ไม่อยากให้ยัยขวัญโผล่มาป่วนเลยอ่ะ
ไม่อยากให้ยัยขวัญโผล่มาป่วนเลยอ่ะ