พิศวาสทาสทราย e-book
ความรัก ความแค้นที่รอกรชำระ ณ แดนทราย
งานวิวาห์ล่มสลายไร้เจ้าสาว
อาญาที่หมายจะลงทัณฑ์กลายเป็นการทรมานที่แสนหวาน
แม้อยากครอบครอง แต่ไม่อาจแตะต้อง!!

*หมายเหตุ*
งานเขียนเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ภัทรโญธินในเครืออักษรศาสตร์ วางจำหน่ายในนามปากกา "ทิตภากร"
ปัจจุบันเนื้อหาได้รับการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพื่อความเหมาะสม วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book เท่านั้น!! ภายใต้ในนามปากกา "กันต์ระพี"
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 7

จักรพงษ์ไม่อยากข้องเกี่ยวกับคนในครอบครัวของนัฐชาอีก แต่คุณแรมใจผู้เป็นมารดาก็ดึงดันที่จะมาทวงค่าสินสอดคืนให้ได้ ทั้งที่เขายังอับอายและทำใจไม่ได้ ไม่อยากเป็นตัวตลกที่น่าสมเพช

ที่ผ่านมาจักรพงษ์พยายามปล่อยวางในเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ทุกครั้งที่นึกถึง ก็อดคิดไม่ได้ว่าบิดามารดาของนัฐชามีส่วนรู้เห็นเป็นใจด้วยหรือไม่ ดีไม่ดี...ครอบครัวนี้อาจจะเป็นนักต้มตุ๋นกันทั้งตระกูล ไม่เช่นนั้น...คงไม่จับบุตรสาวมาย้อมแมวขาย ทั้งที่ก็ทราบว่าหล่อนมีสามีเป็นตัวเป็นตน

จักรพงษ์พ่นลมหายใจออกมา จำใจต้องนำรถญี่ปุ่นกลางเก่ากลางใหม่วิ่งไปตามเส้นทางก่อนจะหยุดลงที่หน้าบ้านไม้กึ่งปูนหลังหนึ่ง เขาไม่อยากลงไปกดกริ่ง แต่มารดาก็คะยั้นคะยอให้ลงไปจนได้ ไม่นานนัก...หญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมในชุดผ้าถุงตัวเสื้อตัวตามประสาคนที่มีพื้นเพติดดินก็โผล่หน้าออกมามอง พร้อมกับโรลม้วนผมนับสิบบนศีรษะ

“มาทำไมกันยะ มีธุระอะไรมิทราบ” คุณตวงพรยกมือขึ้นเท้าสะเอว พลางส่งสายตามองลอดไม้ระแนงเล็กๆ ที่ล้อมเป็นรั้ว ไม่ได้เปิดประตูออกไปต้อนรับ เพราะผู้มาเยือนไม่ใช่บุคคลที่นางอยากพบพาน

“เอ่อ สวัสดีครับ” จักรพงษ์ยิ้มปูเลี่ยนๆ พลางยกมือสิบนิ้วขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม “คือคุณแม่ผมอยากจะมาคุยเรื่องค่าใช้จ่ายที่จ่ายไปในวันงานน่ะครับ แล้วก็จะมาขอค่าสินสอดกับของหมั้นคืนด้วย”

“ก็รู้ๆ อยู่ว่ายัยนัฐไม่อยู่ แล้วจะมาคุยมาขออะไรกันตอนนี้” คุณตวงพรบ่ายเบี่ยง

“เรื่องนั้น...ผมทราบครับ ก็เลยว่าจะมาคุยกับคุณแม่แทน”

“จะมาคุยอะไรกับฉัน ฉันไม่มีอะไรจะคุยด้วยหรอก ไว้รอให้ยัยนัฐกลับมาก่อนก็แล้วกัน เรื่องข้าวของเงินทองอะไรพวกนั้น ฉันไม่รู้เรื่อง!” คุณตวงพรบอกปัดเชิงปด

“จะโกงก็บอกมาตรงๆ เถอะ ไม่ต้องมาอ้างนู้นอ้างนี่หรอก” คุณแรมใจอดรนทนไม่ได้ก็พูดโพล่งขึ้น สายตาจิกกัดมองหญิงรูปร่างท้วมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ราวกับจะบอกว่ารู้ทันหรอกน่า “คนอะไร๊...เอาลูกสาวมาหลอกขายเพราะอยากได้ค่าสินสอด”

“อย่ามากล่าวหากันนะ ยังไงเรื่องสินสอดเนี่ย...ทางฝ่ายหญิงก็ต้องได้!”

“หน้าด้าน...!!”

“นี่ถ้าจะมาพาลพาโลกันละก็ กลับไปเฉ่งลูกชายคุณนายที่บ้านจะดีกว่า”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตาจักร ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าใครผิด!”

“ทำไมจะไม่เกี่ยว ฉันก็บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่เห็นด้วย แต่ลูกชายคุณนายก็ดื้อด้าน รั้นจะแต่งท่าเดียว ก็ไหนว่ารักกันนักหนา แล้วมัวไปมุดหัวอยู่รูไหนมิทราบ ทำไมถึงได้โง่ดัดดาน ปล่อยให้ยัยนัฐแอบไปมีผัวได้” คุณตวงพรได้ทีก็ถือโอกาสโต้กลับอย่างเผ็ดร้อน

“หยาบคาย!”

“แหม...สะกิดนิดสะกิดหน่อยทำเป็นรับไม่ได้ ทั้งที่คุณนายก็ไม่ได้มีกำพืดผู้ดีเสียหน่อย ทำมาวางท่าอวดรวย คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่ามีแต่เปลือก”

“อีบ้า...!!”

“ถึงกับเต้นเป็นเจ้าเข้าเลยเหรอคุณนาย ฉันคงพูดแทงใจดำล่ะสิท่า” คุณตวงพรยิ้มหยัน พลางปรายตามองสองแม่ลูกตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า “โชคดีที่ผู้ชายคนนั้นพายัยนัฐไปเสียได้ ไม่เลือกผู้ชายจนๆ อย่างลูกชายคุณนายมาเป็นผัว ไม่อย่างนั้น...ฉันคงปวดจิต!”

“พูดอย่างนี้แสดงว่ารู้กันทั้งบ้านเลยใช่ไหม คอยดูนะ...ฉันจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด!”

“พอเถอะครับคุณแม่ กลับเถอะ ผมขอร้อง...” จักรพงษ์รั้งแขนมารดา ไม่อยากให้โมโหโกรธามากไปกว่านี้ เดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแร้งไปเสียก่อน

“เอ๊ะ...ตาจักรนี่ยังไงนะ ปล่อยแม่สิ! ยังไงวันนี้ก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง”

“ไม่มีประโยชน์หรอกคุณนาย พูดไปก็เสียเวลาเปล่า กลับไปเสียเถอะ อย่าให้ต้องแจ้งตำรวจ แค่นี้...ฉันก็เหม็นสาปคนจนจะแย่อยู่แล้ว” คุณตวงพรสะบัดหน้าพรืดแล้วเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน นึกรำคาญสองแม่ลูกที่มาขัดจังหวะตอนกำลังเล่นไพ่

“ใครมาเหรอพี่พร?”

“คนบ้าน่ะ...” คุณตวงพรบอกอย่างขอไปที พลางยิ้มกลบเกลื่อนให้เพื่อนบ้านที่เป็นหนึ่งในขาไพ่ “แจกไพ่เถอะ อย่าไปสนใจเลย”

แม้คุณตวงพรจะทำทีไม่ใส่ใจ แต่ก็อดย้อนนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ได้ นางยังจำได้ดีว่าพบกับคุณสุวิทย์ผู้เป็นสามีในบริษัทที่เพิ่งเข้าไปทำงาน ทันทีที่เห็นเขา นางก็ตกหลุมรัก หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่าเขามีภรรยาแล้ว แต่ก็ยังแอบมองและวาดหวังว่าสักวันเขาจะชายตามองมาบ้าง

จนกระทั่งฟ้าเป็นใจให้มีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน หลังจากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง คุณสุวิทย์ก็ลุ่มหลงคุณตวงพรมากขึ้นทุกวัน ในที่สุดเขาก็หย่ากับภรรยา นอกจากคุณตวงพรจะได้คุณสุวิทย์มาเป็นสามีสมใจ เขายังพาเด็กผู้หญิงที่เป็นลูกติดมาเป็นของฝากด้วยอีกคน

คุณตวงพรเป็นคนมีลูกยากอยู่แล้วก็ดีใจนักหนา นึกเอ็นดูนัฐชาตั้งแต่แรกเห็น คิดว่าต่อไปในภายภาคหน้ายามแก่เฒ่าคงพึ่งพาเด็กคนนี้ได้ นางก็เลี้ยงดูเอาใจใส่ ตลอดจนให้ความรักไม่ต่างจากบุตรแท้ๆ

จนกระทั่งนัฐชาเรียนจบมีงานทำและพาจักรพงษ์มาแนะนำให้รู้จัก ทันทีที่คุณตวงพรทราบว่าเขาเป็นแค่พนักงานต๊อกต๋อยในบริษัทแห่งหนึ่ง ไม่ใช่คนร่ำรวยเงินทองอย่างที่คาดหวัง นางก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟและออกโรงคัดค้าน แต่ทั้งสองก็ดึงดันจะแต่งงานกันให้ได้ สุดท้าย...งานวิวาห์ก็ล่มสลาย

คุณตวงพรไม่สนหรอกว่าใครจะคิดยังไง รู้แต่ว่าทรัพย์สินที่เข้ากระเป๋านั้นไม่ต่างจากอ้อยเข้าปากช้าง ไม่ว่านัฐชาที่เวลานี้หายหน้าไปจะเป็นฝ่ายผิดหรือถูก นางในฐานะมารดาเลี้ยงก็ต้องได้ค่าตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่าหวังว่าจะมาทวงค่าสินสอดทองหมั้นคืน!



กันต์ระพี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 เม.ย. 2562, 14:00:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 เม.ย. 2562, 14:00:48 น.

จำนวนการเข้าชม : 594





<< ตอนที่ 6   ตอนที่ 8 >>
วนัน 20 เม.ย. 2562, 06:44:12 น.
สั้นไม่มาก


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account