ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่14 -40%
ด้วยความชำนาญในการเดินป่า ทำให้คณะของเสือใหญ่ที่มีเมษาและธรรศเป็นแขก เดินทางมาถึงรังเสือใหญ่ได้ในเวลาอันสั้น
“ผู้หญิงเข้ารังเสือใหญ่ไม่ได้ มันผิดผี” เสือพูนผู้เฒ่ารักษากฎอย่างเคร่งครัด
คนที่โตมากับเหตุและผลอย่างเมษา ได้ยินเท่านั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น ขยับจะค้าน เสือใหญ่เลยรีบบอกว่า
“เอ็งกับเมียไปพักกระท่อมนางโจรโน่นก็แล้วกัน”
คำว่า ‘กระท่อมนางโจร’ ทำให้มวลมหาโจรตาลุกวาว หูกระดิก ส่วนคำว่า ‘เมีย’ ทำให้เมษากับธรรศมีสีหน้ากระอักกระอ่วน กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จนเมษาเอ่ยขึ้นมาว่า
“ฉันกับคุณธรรศไม่ได้มีอะไรกันหรอกค่ะ เขาเป็นแค่พรานนำทางของฉันเท่านั้น”
คำอธิบายเรียบง่ายนั้นทำให้ใบหน้าของสมุนเสือใหญ่กระจ่างจ้า ดวงตาเป็นมันวับ ลอบอมยิ้มให้กันและกันอย่างมีพิรุธ จนเสือใหญ่ต้องกระแอมไอไล่บรรยากาศฝืดเฝือน ก่อนหันมาหรี่ตามองธรรศ
“อย่างนั้นหรือวะไอ้หนุ่ม”
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็ค้างกับนังหนูนี่ไม่ได้” เสือใหญ่เอ่ยเช่นนั้น คราวนี้เลยเป็นธรรศที่ขมวดคิ้วมุ่นกับเรื่องยุ่งที่ดูเหมือนจะมีมาไม่ได้ขาด
“ทำไมครับ”
“เพราะมันผิดผีน่ะสิ” เสือย้อยรีบสอด
“อืม ไปไอ้ธง เอ็งนำทางพายายหนูนี่ไปกระท่อมนางโจร ดูแลให้เรียบร้อยด้วย ส่วนเอ็งไอ้แว่น ตามมาพักบ้านข้า” คำพูดของเสือใหญ่ถือเป็นที่สุด เมษาถูกพาแยกไปอีกทาง ธรรศยืนมองหล่อนหายลับไปพร้อมรอยยิ้มแห้งๆ ที่เขาเดาว่าหล่อนคงต้องการจะบอกว่าไม่เป็นไรกระมัง
“พักผ่อนอาบน้ำอาบท่าให้สบายนะคุณหนู เดี๋ยวจะไปยกกับข้าวมาให้”
“ขอบใจจ้ะ” เมษาเอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายสั้นๆ แค่นั้น
เสือธงแยกยิ้มทะเล้นให้หล่อน ดวงตาของมันเป็นประกายกระตือ รือร้นชอบกล แต่เมษาเหนื่อยเกินกว่าจะซักไซ้ การมีที่พักส่วนตัวยามอยู่กลางป่าเขากับผู้ชายเป็นฝูงแบบนี้แม้สักคืนเดียวก็ถือเป็นยอดปรารถนาของหล่อนแล้ว
*****************
“นี่หรือกระท่อมนางโจร”
เจ้าของร่างสูงโปร่งปราดเปรียวรำพึงถามตัวเอง ขณะมองกระท่อมหลังน้อยที่สร้างจากไม้ไผ่ ซ่อนตัวอยู่ระหว่างต้นไม้ใหญ่สองต้นที่ยืนตระหง่านแผ่กิ่งก้านสาขาและใบหนาทึบปกคลุมหลังคาที่มุงด้วยหญ้าคาไว้ส่วนหนึ่ง
กระท่อมหลังนี้อยู่ห่างจากหลังอื่นในระยะตามองเห็นลิบๆ
เมษาเดินขึ้นบันไดเตี้ยๆ ไปสามสี่ขั้นก็ถึงระเบียงแคบๆ มีโต๊ะไม้เล็กๆ วางไว้กับเก้าอี้คู่หนึ่ง หล่อนพอใจในความน่ารักของมัน ประตูกระท่อมเปิดแง้มไว้น้อยๆ ราวกับเชื้อเชิญ เมษาไม่รีรอที่จะผลักมันเปิดกว้างแล้วหล่อนก็ต้องเบิกตาโต ด้วยความประหลาดใจกับเตียงขนาดใหญ่ที่ตั้งกินพื้นที่เกือบทั้งห้อง ที่นอนปูทับไว้ด้วยผ้าสีขาวขุ่นเรียบตึง มีผ้าห่มทอมือผืนบางๆ พับไว้เรียบร้อย บนเพดานมีมุ้งพับทบไว้พร้อมใช้งาน ด้านข้างมีโต๊ะเล็กอีกตัวพร้อมกระจกบานใหญ่ มีหวีและเครื่องแต่งกายสำหรับผู้หญิงจัดวางไว้เรียบร้อย
“โอ้โห นี่โรงแรมห้าดาวกลางป่าสำหรับนางโจรหรือนี่”
เมษาเดินไปนอนแผ่ลงบนเตียงกว้าง ขยับแขนขาไปมาอย่างสบายอารมณ์บนฟูกที่อาจจะแข็งไปสักหน่อย หากก็ดีกว่าการนอนบนดินหินทรายหยาบๆ มากโข
หล่อนลุกขึ้นสำรวจรอบๆ กระท่อม พบห้องน้ำเล็กๆ แสนน่ารักด้านหลัง น้ำในโอ่งดินใสสะอาดน่าอาบยิ่งนัก แถมมีเก้าอี้ไม้เล็กๆ ให้นั่งหย่อนขาอีกด้วย หล่อนรีบกลับเข้าไปในห้องนอน คว้าผ้าขนหนู ผ้าถุง และชุดแบบสวมทางหัวที่วางไว้ข้างเตียงมาถือไว้ ดึงปืนพกออกมาจากเอว ซุกไว้ในม้วนผ้าแล้วเดินตรงรี่ไปที่ห้องน้ำ
“ดีจริงมีที่นั่งให้ด้วย จะได้นั่งขัดขี้ไคลนานๆ สบายละเรา”
หล่อนสวมผ้าถุงทับเสื้อผ้าก่อนจะถอดออกพาดไว้ ขมวดปมผ้าถุงสั้นเต่อแน่นหนา ก่อนจะนั่งลงบนม้านั่งตักน้ำในตุ่มราดปลายเท้าเรียวเล็ก
“อืม เย็นสบายจริง” หล่อนพึมพำ เหลียวซ้ายแลขวาเห็นสบู่ก้อนเล็กในห่อกระดาษสีน้ำตาลอ่อนน่าใช้ ก็หยิบมาลองแกะดมดู กลิ่นหอมจางๆ แบบกลิ่นพฤกษาธรรมชาติทำให้หล่อนยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ดีจริง” หล่อนอดชมเชยอีกไม่ได้ มือเรียวตักน้ำในตุ่มราดรดต้นคอขาวผ่องปล่อยให้สายน้ำซึมซับไปทุกส่วน สาวน้อยลูบไล้สบู่หอมบนผิวกายสีน้ำนมนวลนิ่มเบามือ คอยระวังเพียงแผลที่เริ่มหายดี แม้จะยังตึงอยู่หน่อยๆ ดวงตางามพริ้มหลับแหนหวงความเป็นส่วนตัวอันนี้ยิ่งนัก
ดีจริงที่ไม่ต้องมีตาดุๆ หน้าบึ้งๆ คอยบงการสั่งนั่นห้ามนี่ เขาเองก็คงโล่งใจจากเรื่องยุ่งๆ ของหล่อนเหมือนกัน
เมษาอดนึกไปถึงเจ้าของแว่นตาหนาเตอะไม่ได้
ใครจะอยากรับลูกสาวของคนที่ตัวเองแอบชอบมาเป็นสิบๆ ปีเป็นเมียล่ะ
เมษาราดน้ำเย็นจัดลงบนเรือนผมสีน้ำตาลอุ่นๆ สางผมยาวสลวยให้สายน้ำชำระล้างฝุ่นและเศษสกปรกจนพอใจก็จำต้องเลิกอ้อยอิ่งอยู่ในห้องน้ำ แสงแดดยามเย็นจางลงทุกที หล่อนต้องออกไปหาดูว่าที่นี่มีอะไรที่จะให้แสงสว่างยามค่ำคืนได้บ้าง ก่อนออกจากห้องน้ำหล่อนจึงจัดแจงผลัดผ้าถุงเป็นผ้าขนหนู แต่มันผืนเล็กเสียจนแทบปิดต้นขาอ่อนเรียวสวยไม่มิด หล่อนหยิบปืนจากกองเสื้อผ้าออกมาวางไว้ที่ม้านั่ง จากนั้นก็คว้าชุดทรงกระบอกเรียบง่ายสีน้ำตาลอ่อนๆ ขึ้นมาสวมจากทางศีรษะ แต่ชุดกลับสั้นเต่ออยู่ที่ต้นขาสวยแทนที่จะคลุมถึงเข่า
“สาวไทยตัวเล็กจริง เอาเถอะ ยังดีกว่าไม่มีเสื้อผ้าสะอาดๆ ใส่ล่ะน่า”
เมษาแต่งกายเรียบร้อยก็ตากเสื้อผ้าไว้ที่ราวแถวนั้น คว้าเพียงปืนประจำกายได้ก็เดินออกมานอกระเบียง จมูกรับรู้ถึงกลิ่นหอมกรุ่นชวนให้ท้องไส้ร้องโครกคราก
“โอ้โห บริการห้าดาวมากๆ มีมื้อเย็นให้ด้วยหรือนี่” หล่อนอุทาน ถลันไปที่โต๊ะเล็กที่บัดนี้มีเนื้อแห้งย่างหอมกรุ่น น้ำพริกถ้วยเล็กและข้าวเหนียววางยั่วน้ำลายอยู่
“ใส่ยาหรือเปล่า” เมษาลังเลในตอนแรก แต่แล้วก็ไม่อาจทนกลิ่นหอมยวนยั่วได้ หล่อนนั่งลงจัดการกับอาหารเย็นอันเป็นอภินันทนาการจากรังเสือใหญ่ด้วยความหิวโหย จัดการกับอาหารไปได้ครึ่งท้องก็ชักคอแห้ง หญิงสาวเหลียวหาน้ำดื่ม พลันสายตาเหลือบไปเห็นกาน้ำชาเก่าๆ ก้นดำปี๋ มีไอร้อนพวยพุ่งออกมาจากปากกา ข้างๆ มีถ้วยชาสองใบวางไว้พร้อมสรรพ
เมษาคว้ามันมาวางไว้ข้างๆ พอหล่อนเปิดฝา ทั้งไอร้อนและกลิ่นหอมก็พวยพุ่งออกมาเตะจมูก น้ำชาสีน้ำตาลแก่เต็มกาจนแทบล้น หล่อนรินชาให้ตัวเองอย่างว่องไว เห็นที่ก้นกามีรากไม้สีเหลืองนวลๆ ปะปนกับใบใม้ม้วนๆ มัดรวมกัน
“แปลกจริงชารากไม้ สมุนไพรกระมัง อืม หอม รสธรรมชาติชุ่มคอดีจริง” หล่อนชิมไปชมไป หันไปจัดการกับสำรับกับข้าวต่อจนเกลี้ยง ตบท้ายด้วยชาแก่ๆ อีกสองถ้วย หล่อนรู้สึกราวกับตนเป็นแขกวีไอพีของโรงแรมห้าดาวกลางมหานครสักแห่งหนึ่งในโลกก็ไม่ปาน
“ไม่เลวเลยนะ โรงแรมนางโจรของเสือใหญ่” หล่อนหยิบไม้ขีดที่วางไว้ให้เรียบร้อย เดินไปจุดตะเกียงรอบกระท่อมจนสว่างไสวน่าชม
“ถ้ารอดไปได้ต้องสมนาคุณเสือใหญ่อย่างดีซะแล้ว บริการระดับห้าดาวขนาดนี้”
ไม่ไกลจากกระท่อมน้อยนางโจรมากนัก มีกระท่อมเสือใหญ่ตั้งอยู่รายรอบไปด้วยกระท่อมหลายหลัง หลังหนึ่งนั้นถูกใช้เป็นที่สังสรรค์ของบรรดาสมุนโจรในค่ำคืนนี้ เหล้ายาที่ถูกขนออกมาเรื่อยๆ ทำให้การสรวลเสเฮฮาออกรสออกชาติมากขึ้นทุกที
ไม่มีเสือตัวไหนยอมไปนอนตามเสือใหญ่และเสือพูนสักราย
“ไอ้ธรรศเอ๊ย ข้าถามเอ็งจริงๆ เถอะว่ะ เอ็งอดใจได้ยังไงกับยายคุณหนูนั่น สูงยาวเข่าดี น่ากินไปทั้งตัว”
เสือย้อยเจ้าของกระท่อมอดรนทนไม่ได้
“เอ็งเป็นเสือไบหรือเปล่าวะ” ประโยคนั้นเรียกเสียงหัวเราะดังครืน
“นั่นสิพี่ย้อย” ไอ้เสือธงไม่เปิดโอกาสให้ธรรศได้ตอบ
“ยิ่งตอนอาบน้ำนะพี่ โอ๊ย ใจไอ้ธงจะขาด อกเป็นอก เอวเป็นเอว ขาเรียวๆ น่าลูบน่าคลำไปหมด ธงอยากเกิดเป็นสบู่ให้มันรู้แล้วรู้รอด” เสือธงครวญครางได้น่าถีบนักในสายตาพ่อคนสวมแว่น
“น้อยๆ หน่อย เขาเป็นแขกของเสือใหญ่” ธรรศเสียงห้าวห้วน มือกระชากแก้วเหล้าไปจากไอ้ธงราวกับรอมันรินไม่ไหว ใจจริงเขาอยากกระชากคอมันมาถามด้วยว่าไปแอบดูหล่อนอาบน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็ต้องสงวนท่าทีไว้ก่อน
“แขกเอาไว้ลงแขกน่ะสิไม่ว่า ฮ่าๆๆๆๆ”
“หมายความว่ายังไง” ธรรศตวัดตาคมมาจ้องเสือย้อย
“กระท่อมนางโจร มันเป็นกระท่อมสำราญของพวกกูน่ะสิวะ มันมีไว้ต้อนรับนางโจรที่เข้ามาปรนเปรอพวกกูถึงเขาขุนตาดนี่ไงล่ะ มึงคงไม่คิดว่าพวกกูจะยอมอดอยากปากแห้งตลอดเวลาในป่าเขานี่หรอกนะไอ้แว่น ฮ่าๆๆๆ” คำพูดของเสือย้อยสาปให้ร่างของธรรศแข็งทื่อ ตะลึงงัน แล้วไอ้ธงก็เสริมเข้าให้อีก
“แต่ละนางเด็ดๆ ทั้งนั้น ว่าแล้วก็เปรี้ยวปาก ไม่มีนางโจรสวยๆ น่าฟัดแบบนี้มาหลายเดือนแล้วนะพี่”
“เออสิ แต่รายนี้ต้องถนอมหน่อยนะเว้ย ของเขายังสดใหม่ เผลอๆ พวกเราจะได้เป็นเขยเศรษฐีอีกด้วย” เสือหนุ่มอีกนายสมทบเรียกเสียงเฮฮา ใบหน้าเต็มไปด้วยแผลเป็นของมันหื่นกระหาย
“พี่โด่งก็ตายไปแล้ว พี่ขาวก็ไม่อยู่ แบบนี้เราก็ไม่ต้องรอคิว จับไม้สั้นไม้ยาวกันเป็นไงวะ”
“เอาสิ เร็วๆ หน่อยนะ ฉันส่งชาปลุกกำหนัดไปแล้วกาใหญ่ ป่านนี้คุณหนูนอนกระสับกระส่ายรอแย่แล้ว” ไอ้ธงทำเสียงเล็กเสียงน้อย ธรรศหน้าตึงลุกพรวดขึ้นกลางวง เดินจ้ำพรวดๆ ลงเรือนไป
“เฮ้ยไอ้ธรรศ จะไปไหนวะ มึงต้องเป็นเสือไบแหงๆ ไอ้ห่า เสียของ”
“ถ้ามันไปฟ้องพี่ใหญ่ล่ะพี่”
“ช่างเถอะ ถ้าไม่อนุญาตพี่ใหญ่จะส่งนังคุณหนูนั่นไปอยู่นั่นเหรอ จริงไหมวะ ฮ่าๆๆๆ”
ร่างสูงเดินแทบจะขาขวิดลัดเลาะตรงไปยังกระท่อมของเสือใหญ่ ใจร้อนจนแทบคลั่ง
จะมีสักวันไหมที่ไม่เกิดเรื่องบ้าๆ ขึ้น!
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“ผู้หญิงเข้ารังเสือใหญ่ไม่ได้ มันผิดผี” เสือพูนผู้เฒ่ารักษากฎอย่างเคร่งครัด
คนที่โตมากับเหตุและผลอย่างเมษา ได้ยินเท่านั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น ขยับจะค้าน เสือใหญ่เลยรีบบอกว่า
“เอ็งกับเมียไปพักกระท่อมนางโจรโน่นก็แล้วกัน”
คำว่า ‘กระท่อมนางโจร’ ทำให้มวลมหาโจรตาลุกวาว หูกระดิก ส่วนคำว่า ‘เมีย’ ทำให้เมษากับธรรศมีสีหน้ากระอักกระอ่วน กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จนเมษาเอ่ยขึ้นมาว่า
“ฉันกับคุณธรรศไม่ได้มีอะไรกันหรอกค่ะ เขาเป็นแค่พรานนำทางของฉันเท่านั้น”
คำอธิบายเรียบง่ายนั้นทำให้ใบหน้าของสมุนเสือใหญ่กระจ่างจ้า ดวงตาเป็นมันวับ ลอบอมยิ้มให้กันและกันอย่างมีพิรุธ จนเสือใหญ่ต้องกระแอมไอไล่บรรยากาศฝืดเฝือน ก่อนหันมาหรี่ตามองธรรศ
“อย่างนั้นหรือวะไอ้หนุ่ม”
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็ค้างกับนังหนูนี่ไม่ได้” เสือใหญ่เอ่ยเช่นนั้น คราวนี้เลยเป็นธรรศที่ขมวดคิ้วมุ่นกับเรื่องยุ่งที่ดูเหมือนจะมีมาไม่ได้ขาด
“ทำไมครับ”
“เพราะมันผิดผีน่ะสิ” เสือย้อยรีบสอด
“อืม ไปไอ้ธง เอ็งนำทางพายายหนูนี่ไปกระท่อมนางโจร ดูแลให้เรียบร้อยด้วย ส่วนเอ็งไอ้แว่น ตามมาพักบ้านข้า” คำพูดของเสือใหญ่ถือเป็นที่สุด เมษาถูกพาแยกไปอีกทาง ธรรศยืนมองหล่อนหายลับไปพร้อมรอยยิ้มแห้งๆ ที่เขาเดาว่าหล่อนคงต้องการจะบอกว่าไม่เป็นไรกระมัง
“พักผ่อนอาบน้ำอาบท่าให้สบายนะคุณหนู เดี๋ยวจะไปยกกับข้าวมาให้”
“ขอบใจจ้ะ” เมษาเอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายสั้นๆ แค่นั้น
เสือธงแยกยิ้มทะเล้นให้หล่อน ดวงตาของมันเป็นประกายกระตือ รือร้นชอบกล แต่เมษาเหนื่อยเกินกว่าจะซักไซ้ การมีที่พักส่วนตัวยามอยู่กลางป่าเขากับผู้ชายเป็นฝูงแบบนี้แม้สักคืนเดียวก็ถือเป็นยอดปรารถนาของหล่อนแล้ว
*****************
“นี่หรือกระท่อมนางโจร”
เจ้าของร่างสูงโปร่งปราดเปรียวรำพึงถามตัวเอง ขณะมองกระท่อมหลังน้อยที่สร้างจากไม้ไผ่ ซ่อนตัวอยู่ระหว่างต้นไม้ใหญ่สองต้นที่ยืนตระหง่านแผ่กิ่งก้านสาขาและใบหนาทึบปกคลุมหลังคาที่มุงด้วยหญ้าคาไว้ส่วนหนึ่ง
กระท่อมหลังนี้อยู่ห่างจากหลังอื่นในระยะตามองเห็นลิบๆ
เมษาเดินขึ้นบันไดเตี้ยๆ ไปสามสี่ขั้นก็ถึงระเบียงแคบๆ มีโต๊ะไม้เล็กๆ วางไว้กับเก้าอี้คู่หนึ่ง หล่อนพอใจในความน่ารักของมัน ประตูกระท่อมเปิดแง้มไว้น้อยๆ ราวกับเชื้อเชิญ เมษาไม่รีรอที่จะผลักมันเปิดกว้างแล้วหล่อนก็ต้องเบิกตาโต ด้วยความประหลาดใจกับเตียงขนาดใหญ่ที่ตั้งกินพื้นที่เกือบทั้งห้อง ที่นอนปูทับไว้ด้วยผ้าสีขาวขุ่นเรียบตึง มีผ้าห่มทอมือผืนบางๆ พับไว้เรียบร้อย บนเพดานมีมุ้งพับทบไว้พร้อมใช้งาน ด้านข้างมีโต๊ะเล็กอีกตัวพร้อมกระจกบานใหญ่ มีหวีและเครื่องแต่งกายสำหรับผู้หญิงจัดวางไว้เรียบร้อย
“โอ้โห นี่โรงแรมห้าดาวกลางป่าสำหรับนางโจรหรือนี่”
เมษาเดินไปนอนแผ่ลงบนเตียงกว้าง ขยับแขนขาไปมาอย่างสบายอารมณ์บนฟูกที่อาจจะแข็งไปสักหน่อย หากก็ดีกว่าการนอนบนดินหินทรายหยาบๆ มากโข
หล่อนลุกขึ้นสำรวจรอบๆ กระท่อม พบห้องน้ำเล็กๆ แสนน่ารักด้านหลัง น้ำในโอ่งดินใสสะอาดน่าอาบยิ่งนัก แถมมีเก้าอี้ไม้เล็กๆ ให้นั่งหย่อนขาอีกด้วย หล่อนรีบกลับเข้าไปในห้องนอน คว้าผ้าขนหนู ผ้าถุง และชุดแบบสวมทางหัวที่วางไว้ข้างเตียงมาถือไว้ ดึงปืนพกออกมาจากเอว ซุกไว้ในม้วนผ้าแล้วเดินตรงรี่ไปที่ห้องน้ำ
“ดีจริงมีที่นั่งให้ด้วย จะได้นั่งขัดขี้ไคลนานๆ สบายละเรา”
หล่อนสวมผ้าถุงทับเสื้อผ้าก่อนจะถอดออกพาดไว้ ขมวดปมผ้าถุงสั้นเต่อแน่นหนา ก่อนจะนั่งลงบนม้านั่งตักน้ำในตุ่มราดปลายเท้าเรียวเล็ก
“อืม เย็นสบายจริง” หล่อนพึมพำ เหลียวซ้ายแลขวาเห็นสบู่ก้อนเล็กในห่อกระดาษสีน้ำตาลอ่อนน่าใช้ ก็หยิบมาลองแกะดมดู กลิ่นหอมจางๆ แบบกลิ่นพฤกษาธรรมชาติทำให้หล่อนยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ดีจริง” หล่อนอดชมเชยอีกไม่ได้ มือเรียวตักน้ำในตุ่มราดรดต้นคอขาวผ่องปล่อยให้สายน้ำซึมซับไปทุกส่วน สาวน้อยลูบไล้สบู่หอมบนผิวกายสีน้ำนมนวลนิ่มเบามือ คอยระวังเพียงแผลที่เริ่มหายดี แม้จะยังตึงอยู่หน่อยๆ ดวงตางามพริ้มหลับแหนหวงความเป็นส่วนตัวอันนี้ยิ่งนัก
ดีจริงที่ไม่ต้องมีตาดุๆ หน้าบึ้งๆ คอยบงการสั่งนั่นห้ามนี่ เขาเองก็คงโล่งใจจากเรื่องยุ่งๆ ของหล่อนเหมือนกัน
เมษาอดนึกไปถึงเจ้าของแว่นตาหนาเตอะไม่ได้
ใครจะอยากรับลูกสาวของคนที่ตัวเองแอบชอบมาเป็นสิบๆ ปีเป็นเมียล่ะ
เมษาราดน้ำเย็นจัดลงบนเรือนผมสีน้ำตาลอุ่นๆ สางผมยาวสลวยให้สายน้ำชำระล้างฝุ่นและเศษสกปรกจนพอใจก็จำต้องเลิกอ้อยอิ่งอยู่ในห้องน้ำ แสงแดดยามเย็นจางลงทุกที หล่อนต้องออกไปหาดูว่าที่นี่มีอะไรที่จะให้แสงสว่างยามค่ำคืนได้บ้าง ก่อนออกจากห้องน้ำหล่อนจึงจัดแจงผลัดผ้าถุงเป็นผ้าขนหนู แต่มันผืนเล็กเสียจนแทบปิดต้นขาอ่อนเรียวสวยไม่มิด หล่อนหยิบปืนจากกองเสื้อผ้าออกมาวางไว้ที่ม้านั่ง จากนั้นก็คว้าชุดทรงกระบอกเรียบง่ายสีน้ำตาลอ่อนๆ ขึ้นมาสวมจากทางศีรษะ แต่ชุดกลับสั้นเต่ออยู่ที่ต้นขาสวยแทนที่จะคลุมถึงเข่า
“สาวไทยตัวเล็กจริง เอาเถอะ ยังดีกว่าไม่มีเสื้อผ้าสะอาดๆ ใส่ล่ะน่า”
เมษาแต่งกายเรียบร้อยก็ตากเสื้อผ้าไว้ที่ราวแถวนั้น คว้าเพียงปืนประจำกายได้ก็เดินออกมานอกระเบียง จมูกรับรู้ถึงกลิ่นหอมกรุ่นชวนให้ท้องไส้ร้องโครกคราก
“โอ้โห บริการห้าดาวมากๆ มีมื้อเย็นให้ด้วยหรือนี่” หล่อนอุทาน ถลันไปที่โต๊ะเล็กที่บัดนี้มีเนื้อแห้งย่างหอมกรุ่น น้ำพริกถ้วยเล็กและข้าวเหนียววางยั่วน้ำลายอยู่
“ใส่ยาหรือเปล่า” เมษาลังเลในตอนแรก แต่แล้วก็ไม่อาจทนกลิ่นหอมยวนยั่วได้ หล่อนนั่งลงจัดการกับอาหารเย็นอันเป็นอภินันทนาการจากรังเสือใหญ่ด้วยความหิวโหย จัดการกับอาหารไปได้ครึ่งท้องก็ชักคอแห้ง หญิงสาวเหลียวหาน้ำดื่ม พลันสายตาเหลือบไปเห็นกาน้ำชาเก่าๆ ก้นดำปี๋ มีไอร้อนพวยพุ่งออกมาจากปากกา ข้างๆ มีถ้วยชาสองใบวางไว้พร้อมสรรพ
เมษาคว้ามันมาวางไว้ข้างๆ พอหล่อนเปิดฝา ทั้งไอร้อนและกลิ่นหอมก็พวยพุ่งออกมาเตะจมูก น้ำชาสีน้ำตาลแก่เต็มกาจนแทบล้น หล่อนรินชาให้ตัวเองอย่างว่องไว เห็นที่ก้นกามีรากไม้สีเหลืองนวลๆ ปะปนกับใบใม้ม้วนๆ มัดรวมกัน
“แปลกจริงชารากไม้ สมุนไพรกระมัง อืม หอม รสธรรมชาติชุ่มคอดีจริง” หล่อนชิมไปชมไป หันไปจัดการกับสำรับกับข้าวต่อจนเกลี้ยง ตบท้ายด้วยชาแก่ๆ อีกสองถ้วย หล่อนรู้สึกราวกับตนเป็นแขกวีไอพีของโรงแรมห้าดาวกลางมหานครสักแห่งหนึ่งในโลกก็ไม่ปาน
“ไม่เลวเลยนะ โรงแรมนางโจรของเสือใหญ่” หล่อนหยิบไม้ขีดที่วางไว้ให้เรียบร้อย เดินไปจุดตะเกียงรอบกระท่อมจนสว่างไสวน่าชม
“ถ้ารอดไปได้ต้องสมนาคุณเสือใหญ่อย่างดีซะแล้ว บริการระดับห้าดาวขนาดนี้”
ไม่ไกลจากกระท่อมน้อยนางโจรมากนัก มีกระท่อมเสือใหญ่ตั้งอยู่รายรอบไปด้วยกระท่อมหลายหลัง หลังหนึ่งนั้นถูกใช้เป็นที่สังสรรค์ของบรรดาสมุนโจรในค่ำคืนนี้ เหล้ายาที่ถูกขนออกมาเรื่อยๆ ทำให้การสรวลเสเฮฮาออกรสออกชาติมากขึ้นทุกที
ไม่มีเสือตัวไหนยอมไปนอนตามเสือใหญ่และเสือพูนสักราย
“ไอ้ธรรศเอ๊ย ข้าถามเอ็งจริงๆ เถอะว่ะ เอ็งอดใจได้ยังไงกับยายคุณหนูนั่น สูงยาวเข่าดี น่ากินไปทั้งตัว”
เสือย้อยเจ้าของกระท่อมอดรนทนไม่ได้
“เอ็งเป็นเสือไบหรือเปล่าวะ” ประโยคนั้นเรียกเสียงหัวเราะดังครืน
“นั่นสิพี่ย้อย” ไอ้เสือธงไม่เปิดโอกาสให้ธรรศได้ตอบ
“ยิ่งตอนอาบน้ำนะพี่ โอ๊ย ใจไอ้ธงจะขาด อกเป็นอก เอวเป็นเอว ขาเรียวๆ น่าลูบน่าคลำไปหมด ธงอยากเกิดเป็นสบู่ให้มันรู้แล้วรู้รอด” เสือธงครวญครางได้น่าถีบนักในสายตาพ่อคนสวมแว่น
“น้อยๆ หน่อย เขาเป็นแขกของเสือใหญ่” ธรรศเสียงห้าวห้วน มือกระชากแก้วเหล้าไปจากไอ้ธงราวกับรอมันรินไม่ไหว ใจจริงเขาอยากกระชากคอมันมาถามด้วยว่าไปแอบดูหล่อนอาบน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็ต้องสงวนท่าทีไว้ก่อน
“แขกเอาไว้ลงแขกน่ะสิไม่ว่า ฮ่าๆๆๆๆ”
“หมายความว่ายังไง” ธรรศตวัดตาคมมาจ้องเสือย้อย
“กระท่อมนางโจร มันเป็นกระท่อมสำราญของพวกกูน่ะสิวะ มันมีไว้ต้อนรับนางโจรที่เข้ามาปรนเปรอพวกกูถึงเขาขุนตาดนี่ไงล่ะ มึงคงไม่คิดว่าพวกกูจะยอมอดอยากปากแห้งตลอดเวลาในป่าเขานี่หรอกนะไอ้แว่น ฮ่าๆๆๆ” คำพูดของเสือย้อยสาปให้ร่างของธรรศแข็งทื่อ ตะลึงงัน แล้วไอ้ธงก็เสริมเข้าให้อีก
“แต่ละนางเด็ดๆ ทั้งนั้น ว่าแล้วก็เปรี้ยวปาก ไม่มีนางโจรสวยๆ น่าฟัดแบบนี้มาหลายเดือนแล้วนะพี่”
“เออสิ แต่รายนี้ต้องถนอมหน่อยนะเว้ย ของเขายังสดใหม่ เผลอๆ พวกเราจะได้เป็นเขยเศรษฐีอีกด้วย” เสือหนุ่มอีกนายสมทบเรียกเสียงเฮฮา ใบหน้าเต็มไปด้วยแผลเป็นของมันหื่นกระหาย
“พี่โด่งก็ตายไปแล้ว พี่ขาวก็ไม่อยู่ แบบนี้เราก็ไม่ต้องรอคิว จับไม้สั้นไม้ยาวกันเป็นไงวะ”
“เอาสิ เร็วๆ หน่อยนะ ฉันส่งชาปลุกกำหนัดไปแล้วกาใหญ่ ป่านนี้คุณหนูนอนกระสับกระส่ายรอแย่แล้ว” ไอ้ธงทำเสียงเล็กเสียงน้อย ธรรศหน้าตึงลุกพรวดขึ้นกลางวง เดินจ้ำพรวดๆ ลงเรือนไป
“เฮ้ยไอ้ธรรศ จะไปไหนวะ มึงต้องเป็นเสือไบแหงๆ ไอ้ห่า เสียของ”
“ถ้ามันไปฟ้องพี่ใหญ่ล่ะพี่”
“ช่างเถอะ ถ้าไม่อนุญาตพี่ใหญ่จะส่งนังคุณหนูนั่นไปอยู่นั่นเหรอ จริงไหมวะ ฮ่าๆๆๆ”
ร่างสูงเดินแทบจะขาขวิดลัดเลาะตรงไปยังกระท่อมของเสือใหญ่ ใจร้อนจนแทบคลั่ง
จะมีสักวันไหมที่ไม่เกิดเรื่องบ้าๆ ขึ้น!
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 มิ.ย. 2562, 09:19:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 มิ.ย. 2562, 09:19:47 น.
จำนวนการเข้าชม : 592
| << บทที่13 -100% | บทที่14 -70% >> |