ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 18 -60%
เวลาย่ำรุ่งแล้วแต่ดงสางเสือยังมืดสลัวด้วยเมฆฝนลอยต่ำ โปรยปรายสายพิรุณบางๆ ลงมาปรอยๆ ไม่ขาดสาย ไฟกองเล็กที่พยัคฆ์ก่อขึ้นมาอย่างรีบร้อนให้ความอบอุ่นได้เพียงน้อยนิด มือเท้าที่เย็นเฉียบของร่างอ่อนปวกเปียกไม่ได้สติมานับชั่วโมงทำให้ใจเขาแทบสลาย
แผลที่หัวไหล่ฉีกเป็นทางยาวตามรอยเล็บเสือรุ่น ทั้งรอยช้ำเขียวที่ไหล่อีกข้างและด้านหลังที่โดนกระแทกเข้าใส่ แม้จะมีวัยเยาว์แต่แม่จำปาดงกลับมีเรี่ยวแรงมหาศาล เพราะเป็นเสือสมบูรณ์ ได้แบบอย่างนางพญามาจากแม่แทบทั้งสิ้น
พยัคฆ์เหลือบไปมองดวงตาสีอำพันของตัวก่อเรื่องที่นอนหมอบอยู่แทบเท้าผู้เป็นแม่ ข้างๆ คือน้องหญิงชายทั้งสองของมัน
เวลาผ่านไปห้าชั่วโมงแล้ว ร่างกายของพฤษภาเปลี่ยนจากเย็นเฉียบเป็นร้อนผ่าวไปทั้งตัว หลังจากอาการช็อกเพราะตกใจกลัวสุดขีดซาลงไปบ้าง อาการทางกายสารพัดก็เริ่มกำเริบ พิษบาดแผลทำให้หล่อนเพ้อไข้ไม่ได้สติ พยัคฆ์เขี่ยก้อนหินใหญ่ๆ ที่หมกถ่านแดงไว้จนร้อนจัดออกมา เขาคีบมันวางลงไปบนแอ่งหินเล็กๆ รูปกะลาที่มีน้ำอยู่เต็มปิ่ม หินร้อนๆ ตกใส่น้ำเย็น เกิดเสียงฉ่าๆ ต้มให้น้ำเดือด พยัคฆ์ใช้มันล้างแผลให้หล่อน และกำลังจะรินใส่กระบอกให้ดื่ม แต่หล่อนกลับปัดป่าย ร้องครางกระซิก พยัคฆ์คิดอยากจะกลับค่ายที่พักไปเอาพวกยาฆ่าเชื้อมารักษาหล่อน แต่เขาก็ไม่กล้าทิ้งหล่อนไปอีก โดยเฉพาะในยามที่หล่อนทุรนทุรายไม่ได้สติเช่นนี้ จึงได้แต่ใช้สมุนไพรป่าและน้ำร้อนทำแผลให้และหวังว่าหากหล่อนดีขึ้นเขาจะได้พาหล่อนกลับไปรักษาที่บ้านต้นไม้ตามเดิม แต่ดูเหมือนสภาพจิตใจของหล่อนกลับดึงให้ร่างกายอ่อนแอลงไปอีก ตลอดทั้งคืนนั้นพฤษภาก็ยังไม่ได้สติหวนคืน
พยัคฆ์ลูบผมนุ่มซับเหงื่อที่ผุดพรายเพราะพิษไข้ ครั้งแล้วครั้งเล่า เฝ้าเรียกให้หล่อนฟื้นคืนสติ
“ตื่นขึ้นมาเถอะนะ นอนอยู่แบบนี้เมื่อไหร่จะได้กลับบ้าน ฟื้นขึ้นมาเถอะ เสือสัญญาว่าจะไปส่ง จะไม่ทรมานเมย์อีกแล้ว” ไม่ว่าพยัคฆ์จะอ้อนวอนอย่างไร พฤษภาก็ไม่ได้ตอบโต้เขาอย่างคนมีสติ หล่อนหลับๆ ตื่นๆ ทุรนทุรายหวาดกลัวแล้วก็หมดสติไปอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งคืน
**************
ที่บ้านต้นไม้ ที่พักเดิมของพยัคฆ์และพฤษภา
“พี่เสือใหญ่ ดูนั่น” เสือพูนชี้มือออกไปด้านหน้า สิ่งแรกที่มองเห็นคือกระโจมที่พักที่สร้างไว้บนต้นไม้ใหญ่ มีใบไม้ที่ออกสีเหลืองจางปกคลุม เมื่อเดินพ้นเนินไปทั้งสี่คนจึงได้เห็นส่วนหนึ่งของที่พักที่อยู่บนดิน กองไฟที่เกือบมอดสนิทเพราะฝนพรำ และอุปกรณ์ยังชีพที่วางเรียงไว้บนก้อนหิน
“ไอ้เสือ! ไอ้เสือ! นี่ลุงใหญ่เองนะ อย่าเสือกยิงสวนมานะโว้ย”
เสือใหญ่ป้องปากตะโกน เมษาเกาะแขนของธรรศไว้แน่น ดวงตาวาบวับเบิกกว้าง ละล่ำละลักถาม
“ที่พักของพี่เมย์หรือคะ”
“น่าจะใช่” ธรรศพยักหน้า กวาดสายตามองไปรอบๆ เมื่อเดินตามเสือใหญ่เข้าไป
ไม่มีเสียงตอบรับคำเรียกขานของเสือใหญ่ ดวงตาสีเหล็กเผยแววกังวล เสือพูนปีนป่ายขึ้นไปบนบ้านต้นไม้ เห็นสภาพที่หลับนอนแล้วก็ยื่นหน้าออกมาบอกเสือใหญ่
“มันยังไงๆ อยู่นาพี่ใหญ่ เหมือนสองคนนั่นลุกหนีไปเฉยๆ ยังไงยังงั้น เสื้อผ้าที่หลับที่นอนวางไว้ทั่ว แม้กระทั่งกระเป๋า อาหาร และยา”
“นี่เสื้อพี่เมย์ค่ะ ฉันจำได้” เมษาหยิบเสื้อที่พับซ้อนไว้กับเสื้อผ้าผู้ชายข้างกองไฟมาพลิกดู สภาพเสื้อที่ขาดเป็นรอยเกือบทั่วตัวทำให้หล่อนกัดฟันแน่นน้ำตาซึม กอดเสื้อแทนกายพี่สาวคนเดียวแนบอก
“ไปไหนของมันวะ ฝนฟ้าพรำๆ แบบนี้ด้วย” เสือใหญ่รำพึง เหลียวมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหลานชาย
“ถัดจากนี้ไปก็ถึงแล้วใช่ไหมพี่ใหญ่” เสือพูนถามเสียงเบา แต่ยังไม่พ้นหูของคนตัวสูงที่ยืนมองไปรอบๆ
“อืม แต่มันจะพาแม่หนูนั่นเข้าไปถ้ำเสือทำไม ยุ่งตายห่า” เสือใหญ่ส่ายหัวไปมาแล้วเดินหนีไป ไม่เปิดโอกาสให้เมษาได้ซักถาม แว่วเสียงสั่งความว่า
“พักที่นี่ล่ะคืนนี้ เผื่อมันย้อนกลับมา ฝนทำท่าจะตกหนักเสียด้วย”
เสือใหญ่ผละออกไปห่างจากที่พัก ลับหายไปในหมู่ต้นไม้สูง เสือพูนรับหน้าที่หุงหาอาหาร เขาบอกทิศทางให้ธรรศลงไปตักน้ำมาให้ ชายหนุ่มหันมามองร่างโปร่งบางที่กำลังยืนงุนงง เจ็บใจตนเองที่อุตส่าห์เดินทางมาถึงที่พักแล้วแต่ก็ยังคลาดกับพี่สาวเข้าจนได้
“ผมจะไปตักน้ำ จะไปด้วยไหม”
“ไปค่ะ” หล่อนตอบรับ ใจอยากปรึกษาเขาเพราะร้อนใจเหลือเกินที่พี่สาวมาหายไปอย่างไร้ร่องรอยแบบนี้อีก ทั้งเสือเฒ่าทั้งสองยังมีท่าทีลับๆ ล่อๆ น่าสงสัยนัก นายพยัคฆ์นั่นเป็นคนดีร้ายอย่างไรหล่อนก็ไม่อาจรู้ได้
เมษาเดินเคียงข้างชายหนุ่มไปเงียบๆ ไม่นานก็ได้ยินเสียงสายน้ำไหลระเรื่อยอยู่ในลำธารหลังแมกไม้โปร่ง
“ลำธารกว้างดีนะคะ สวยเชียว พี่เมย์คงชอบ”
“ดูนั่นสิ” ธรรศชี้ไปที่กระเช้าดักปลาทรงกรวยที่เอียงกระเท่เร่อยู่ในแอ่งน้ำลึก เมษารู้สึกราวกับมีมือที่มองไม่เห็นเอื้อมมาบีบตรงหัวใจ
“พี่เมย์ โธ่...พี่เมย์ของน้อง”
กระเช้าดักปลาแบบนี้บิดาเคยสอนให้หล่อนและพี่สาวทำเวลาออกแคมป์ หล่อนจำได้ว่าหล่อนกับพี่สาวไม่เคยจับปลาได้เลยแม้แต่สักตัวเดียวจากกระเช้าแบบนี้ ทั้งยังสานได้ยากนัก กว่าจะได้แต่ละอันมือแทบแตก
คงลำบากลำบนนักหนาสินะ พี่เมย์ถึงต้องใช้วิธีนี้หาอาหาร
คลั่ก! คลั่กๆ
เสียงดิ้นของปลาตัวใหญ่ดังมาจากก้นกระเช้าเมื่อธรรศดึงมันขึ้นมาพ้นผิวน้ำ ปลาพลวงสีเงินยวงงามสี่ห้าตัวดิ้นรนเอาชีวิตรอดอยู่ในนั้น
เมษายกมือปิดปากสะอื้นไห้ทรุดลงไปที่ก้อนหินตรงนั้น ธรรศรีบขัดงาปิดปากกระเช้าไว้ก่อนจะวางมันพิงก้อนหินแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ คนที่ปิดหน้าและเริ่มร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย เขาตะลึงงันทำอะไรไม่ถูก ครู่หนึ่งก็เอ่ยออกมาช้าๆ ด้วยเสียงนุ่มหู
“ร้องไห้ทำไม หืม พี่เมย์เขาดักปลาไว้ให้น้องสาวตั้งหลายตัวแน่ะ คงไม่อยากให้น้องหิว”
“แล้วพี่เมย์อยู่ไหนล่ะคะ ทำไมเราหาไม่เจอเสียที”
“ใกล้แล้วน่า อย่าเพิ่งท้อสิ” เขาวางมือบนไหล่บาง บีบเบาๆ ปลอบ โยน เมษาเลยพยักหน้าหงึกๆ พูดไม่ออกได้แต่ฝืนยิ้มบางๆ
หล่อนนั่งมองเขาจับปลาแต่ละตัวออกมาร้อยเชือกเข้าด้วยกัน ปลาบางตัวดิ้นหนีมือจนเขาต้องกระโดดตะครุบจนเปียกปอนไปทั้งตัว เมษามองเพลิน ไม่นานน้ำตาก็แห้งเหือดไปจากแก้มอิ่ม ธรรศลอบยิ้มด้วยความพอใจ เขาตักน้ำสะอาดได้กระป๋องใหญ่ก็เดินนำหล่อนกลับที่พัก
“อ้าว ไปได้ปลามายังไงกันล่ะนั่น ไปมือเปล่าแท้ๆ”
เสือพูนเงยหน้าขึ้นจากเตาไฟที่มีหม้อข้าวตั้งไว้ ส่งกลิ่นหอมกรุ่น
“ปลาของพี่เมย์น่ะค่ะ พี่เมย์ดักไว้ให้” เมษาเอ่ยให้เป็นปริศนา น้ำ เสียงสดใสขึ้นเป็นกอง
“อย่างนั้นเรอะนังหนู” เสือใหญ่เอ่ย ร่องรอยการล่าสัตว์ของพยัคฆ์ทำให้เขาสงสัย
หากพยัคฆ์ล่าเนื้อไปให้นางเหลืองกับลูกๆ ของมันจริง ทำไมต้องพาตัวประกันอ่อนแอไปด้วย รู้ทั้งรู้ว่าสัญชาตญาณเสือเมื่อเห็นเหยื่อย่อมต้องล่า ทำไมมันถึงยอมเสี่ยง
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไอ้เสือหลานข้า
************
ปุกาศๆ สั่งซื้อนิยายของปลายปากกาผ่าน Shopee ตอนนี้ราคาลดเท่าช่วงเปิดจอง + ส่งฟรี ใครสนใจค้นหา ‘ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา’ และสั่งซื้อโลดดดดด ชื่อร้าน plaipakkabooks_officialshop นะคะ
ราคา 345 บาท (จากราคาปก 382 บาท) และส่งฟรีแบบลงทะเบียนจ้าาาาา
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
แผลที่หัวไหล่ฉีกเป็นทางยาวตามรอยเล็บเสือรุ่น ทั้งรอยช้ำเขียวที่ไหล่อีกข้างและด้านหลังที่โดนกระแทกเข้าใส่ แม้จะมีวัยเยาว์แต่แม่จำปาดงกลับมีเรี่ยวแรงมหาศาล เพราะเป็นเสือสมบูรณ์ ได้แบบอย่างนางพญามาจากแม่แทบทั้งสิ้น
พยัคฆ์เหลือบไปมองดวงตาสีอำพันของตัวก่อเรื่องที่นอนหมอบอยู่แทบเท้าผู้เป็นแม่ ข้างๆ คือน้องหญิงชายทั้งสองของมัน
เวลาผ่านไปห้าชั่วโมงแล้ว ร่างกายของพฤษภาเปลี่ยนจากเย็นเฉียบเป็นร้อนผ่าวไปทั้งตัว หลังจากอาการช็อกเพราะตกใจกลัวสุดขีดซาลงไปบ้าง อาการทางกายสารพัดก็เริ่มกำเริบ พิษบาดแผลทำให้หล่อนเพ้อไข้ไม่ได้สติ พยัคฆ์เขี่ยก้อนหินใหญ่ๆ ที่หมกถ่านแดงไว้จนร้อนจัดออกมา เขาคีบมันวางลงไปบนแอ่งหินเล็กๆ รูปกะลาที่มีน้ำอยู่เต็มปิ่ม หินร้อนๆ ตกใส่น้ำเย็น เกิดเสียงฉ่าๆ ต้มให้น้ำเดือด พยัคฆ์ใช้มันล้างแผลให้หล่อน และกำลังจะรินใส่กระบอกให้ดื่ม แต่หล่อนกลับปัดป่าย ร้องครางกระซิก พยัคฆ์คิดอยากจะกลับค่ายที่พักไปเอาพวกยาฆ่าเชื้อมารักษาหล่อน แต่เขาก็ไม่กล้าทิ้งหล่อนไปอีก โดยเฉพาะในยามที่หล่อนทุรนทุรายไม่ได้สติเช่นนี้ จึงได้แต่ใช้สมุนไพรป่าและน้ำร้อนทำแผลให้และหวังว่าหากหล่อนดีขึ้นเขาจะได้พาหล่อนกลับไปรักษาที่บ้านต้นไม้ตามเดิม แต่ดูเหมือนสภาพจิตใจของหล่อนกลับดึงให้ร่างกายอ่อนแอลงไปอีก ตลอดทั้งคืนนั้นพฤษภาก็ยังไม่ได้สติหวนคืน
พยัคฆ์ลูบผมนุ่มซับเหงื่อที่ผุดพรายเพราะพิษไข้ ครั้งแล้วครั้งเล่า เฝ้าเรียกให้หล่อนฟื้นคืนสติ
“ตื่นขึ้นมาเถอะนะ นอนอยู่แบบนี้เมื่อไหร่จะได้กลับบ้าน ฟื้นขึ้นมาเถอะ เสือสัญญาว่าจะไปส่ง จะไม่ทรมานเมย์อีกแล้ว” ไม่ว่าพยัคฆ์จะอ้อนวอนอย่างไร พฤษภาก็ไม่ได้ตอบโต้เขาอย่างคนมีสติ หล่อนหลับๆ ตื่นๆ ทุรนทุรายหวาดกลัวแล้วก็หมดสติไปอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งคืน
**************
ที่บ้านต้นไม้ ที่พักเดิมของพยัคฆ์และพฤษภา
“พี่เสือใหญ่ ดูนั่น” เสือพูนชี้มือออกไปด้านหน้า สิ่งแรกที่มองเห็นคือกระโจมที่พักที่สร้างไว้บนต้นไม้ใหญ่ มีใบไม้ที่ออกสีเหลืองจางปกคลุม เมื่อเดินพ้นเนินไปทั้งสี่คนจึงได้เห็นส่วนหนึ่งของที่พักที่อยู่บนดิน กองไฟที่เกือบมอดสนิทเพราะฝนพรำ และอุปกรณ์ยังชีพที่วางเรียงไว้บนก้อนหิน
“ไอ้เสือ! ไอ้เสือ! นี่ลุงใหญ่เองนะ อย่าเสือกยิงสวนมานะโว้ย”
เสือใหญ่ป้องปากตะโกน เมษาเกาะแขนของธรรศไว้แน่น ดวงตาวาบวับเบิกกว้าง ละล่ำละลักถาม
“ที่พักของพี่เมย์หรือคะ”
“น่าจะใช่” ธรรศพยักหน้า กวาดสายตามองไปรอบๆ เมื่อเดินตามเสือใหญ่เข้าไป
ไม่มีเสียงตอบรับคำเรียกขานของเสือใหญ่ ดวงตาสีเหล็กเผยแววกังวล เสือพูนปีนป่ายขึ้นไปบนบ้านต้นไม้ เห็นสภาพที่หลับนอนแล้วก็ยื่นหน้าออกมาบอกเสือใหญ่
“มันยังไงๆ อยู่นาพี่ใหญ่ เหมือนสองคนนั่นลุกหนีไปเฉยๆ ยังไงยังงั้น เสื้อผ้าที่หลับที่นอนวางไว้ทั่ว แม้กระทั่งกระเป๋า อาหาร และยา”
“นี่เสื้อพี่เมย์ค่ะ ฉันจำได้” เมษาหยิบเสื้อที่พับซ้อนไว้กับเสื้อผ้าผู้ชายข้างกองไฟมาพลิกดู สภาพเสื้อที่ขาดเป็นรอยเกือบทั่วตัวทำให้หล่อนกัดฟันแน่นน้ำตาซึม กอดเสื้อแทนกายพี่สาวคนเดียวแนบอก
“ไปไหนของมันวะ ฝนฟ้าพรำๆ แบบนี้ด้วย” เสือใหญ่รำพึง เหลียวมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหลานชาย
“ถัดจากนี้ไปก็ถึงแล้วใช่ไหมพี่ใหญ่” เสือพูนถามเสียงเบา แต่ยังไม่พ้นหูของคนตัวสูงที่ยืนมองไปรอบๆ
“อืม แต่มันจะพาแม่หนูนั่นเข้าไปถ้ำเสือทำไม ยุ่งตายห่า” เสือใหญ่ส่ายหัวไปมาแล้วเดินหนีไป ไม่เปิดโอกาสให้เมษาได้ซักถาม แว่วเสียงสั่งความว่า
“พักที่นี่ล่ะคืนนี้ เผื่อมันย้อนกลับมา ฝนทำท่าจะตกหนักเสียด้วย”
เสือใหญ่ผละออกไปห่างจากที่พัก ลับหายไปในหมู่ต้นไม้สูง เสือพูนรับหน้าที่หุงหาอาหาร เขาบอกทิศทางให้ธรรศลงไปตักน้ำมาให้ ชายหนุ่มหันมามองร่างโปร่งบางที่กำลังยืนงุนงง เจ็บใจตนเองที่อุตส่าห์เดินทางมาถึงที่พักแล้วแต่ก็ยังคลาดกับพี่สาวเข้าจนได้
“ผมจะไปตักน้ำ จะไปด้วยไหม”
“ไปค่ะ” หล่อนตอบรับ ใจอยากปรึกษาเขาเพราะร้อนใจเหลือเกินที่พี่สาวมาหายไปอย่างไร้ร่องรอยแบบนี้อีก ทั้งเสือเฒ่าทั้งสองยังมีท่าทีลับๆ ล่อๆ น่าสงสัยนัก นายพยัคฆ์นั่นเป็นคนดีร้ายอย่างไรหล่อนก็ไม่อาจรู้ได้
เมษาเดินเคียงข้างชายหนุ่มไปเงียบๆ ไม่นานก็ได้ยินเสียงสายน้ำไหลระเรื่อยอยู่ในลำธารหลังแมกไม้โปร่ง
“ลำธารกว้างดีนะคะ สวยเชียว พี่เมย์คงชอบ”
“ดูนั่นสิ” ธรรศชี้ไปที่กระเช้าดักปลาทรงกรวยที่เอียงกระเท่เร่อยู่ในแอ่งน้ำลึก เมษารู้สึกราวกับมีมือที่มองไม่เห็นเอื้อมมาบีบตรงหัวใจ
“พี่เมย์ โธ่...พี่เมย์ของน้อง”
กระเช้าดักปลาแบบนี้บิดาเคยสอนให้หล่อนและพี่สาวทำเวลาออกแคมป์ หล่อนจำได้ว่าหล่อนกับพี่สาวไม่เคยจับปลาได้เลยแม้แต่สักตัวเดียวจากกระเช้าแบบนี้ ทั้งยังสานได้ยากนัก กว่าจะได้แต่ละอันมือแทบแตก
คงลำบากลำบนนักหนาสินะ พี่เมย์ถึงต้องใช้วิธีนี้หาอาหาร
คลั่ก! คลั่กๆ
เสียงดิ้นของปลาตัวใหญ่ดังมาจากก้นกระเช้าเมื่อธรรศดึงมันขึ้นมาพ้นผิวน้ำ ปลาพลวงสีเงินยวงงามสี่ห้าตัวดิ้นรนเอาชีวิตรอดอยู่ในนั้น
เมษายกมือปิดปากสะอื้นไห้ทรุดลงไปที่ก้อนหินตรงนั้น ธรรศรีบขัดงาปิดปากกระเช้าไว้ก่อนจะวางมันพิงก้อนหินแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ คนที่ปิดหน้าและเริ่มร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย เขาตะลึงงันทำอะไรไม่ถูก ครู่หนึ่งก็เอ่ยออกมาช้าๆ ด้วยเสียงนุ่มหู
“ร้องไห้ทำไม หืม พี่เมย์เขาดักปลาไว้ให้น้องสาวตั้งหลายตัวแน่ะ คงไม่อยากให้น้องหิว”
“แล้วพี่เมย์อยู่ไหนล่ะคะ ทำไมเราหาไม่เจอเสียที”
“ใกล้แล้วน่า อย่าเพิ่งท้อสิ” เขาวางมือบนไหล่บาง บีบเบาๆ ปลอบ โยน เมษาเลยพยักหน้าหงึกๆ พูดไม่ออกได้แต่ฝืนยิ้มบางๆ
หล่อนนั่งมองเขาจับปลาแต่ละตัวออกมาร้อยเชือกเข้าด้วยกัน ปลาบางตัวดิ้นหนีมือจนเขาต้องกระโดดตะครุบจนเปียกปอนไปทั้งตัว เมษามองเพลิน ไม่นานน้ำตาก็แห้งเหือดไปจากแก้มอิ่ม ธรรศลอบยิ้มด้วยความพอใจ เขาตักน้ำสะอาดได้กระป๋องใหญ่ก็เดินนำหล่อนกลับที่พัก
“อ้าว ไปได้ปลามายังไงกันล่ะนั่น ไปมือเปล่าแท้ๆ”
เสือพูนเงยหน้าขึ้นจากเตาไฟที่มีหม้อข้าวตั้งไว้ ส่งกลิ่นหอมกรุ่น
“ปลาของพี่เมย์น่ะค่ะ พี่เมย์ดักไว้ให้” เมษาเอ่ยให้เป็นปริศนา น้ำ เสียงสดใสขึ้นเป็นกอง
“อย่างนั้นเรอะนังหนู” เสือใหญ่เอ่ย ร่องรอยการล่าสัตว์ของพยัคฆ์ทำให้เขาสงสัย
หากพยัคฆ์ล่าเนื้อไปให้นางเหลืองกับลูกๆ ของมันจริง ทำไมต้องพาตัวประกันอ่อนแอไปด้วย รู้ทั้งรู้ว่าสัญชาตญาณเสือเมื่อเห็นเหยื่อย่อมต้องล่า ทำไมมันถึงยอมเสี่ยง
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไอ้เสือหลานข้า
************
ปุกาศๆ สั่งซื้อนิยายของปลายปากกาผ่าน Shopee ตอนนี้ราคาลดเท่าช่วงเปิดจอง + ส่งฟรี ใครสนใจค้นหา ‘ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา’ และสั่งซื้อโลดดดดด ชื่อร้าน plaipakkabooks_officialshop นะคะ
ราคา 345 บาท (จากราคาปก 382 บาท) และส่งฟรีแบบลงทะเบียนจ้าาาาา
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ก.ค. 2562, 09:20:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ก.ค. 2562, 09:20:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 573
| << บทที่ 18 -30% | บทที่ 18 -100% >> |