ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 22 -30%
เวลาเดียวกันนั้นในพงไพรห่างไกลความเจริญ สามเสือต่างวัยกำลังนั่งรอบกองไฟไล่ความหนาวยามค่ำคืน อาการของพยัคฆ์หายดีเกือบเป็นปกติแล้ว
“มันสิ้นลายเสือแล้วจริงๆ หรือวะไอ้แหว่ง ถ้าไม่ได้เห็นกับตากูจะไม่เชื่อเลย”
“พวกมันใช้วิธีชั่วๆ แบบนั้นมันถึงได้พลาดยังไงล่ะพี่ใหญ่”
“เออ กงกรรมกงเกวียน” เสือใหญ่รำพึงกับเปลวไฟตรงหน้า ภาพไอ้แหว่งหมดสติถูกลากเข้ากรงใหญ่ แข็งขาถูกมัดหมดสภาพเจ้าป่าผู้เหี้ยมโหดยังติดตา แวบหนึ่งเสือเฒ่าอดเวทนามันไม่ได้ สัตว์ป่าต่อให้ร้ายกาจขนาดไหนก็ยังไม่เทียบเท่าความอำมหิตของมนุษย์ ใจให้หวนนึกถึงชะตาของตนเอง คนเป็นเสือปล้นกินขโมยกินมาครึ่งค่อนชีวิตอย่างเขากับเสือพูนจะมีจุดจบอย่างไรหนอ
“ถ้ามันไม่ใช่ศัตรูที่มุ่งทำร้ายนางเหลืองอำพันกับลูกๆ ผมอาจจะช่วยมัน แต่นี่ไอ้แหว่งมันฆ่าไม่เลือกหน้า”
พยัคฆ์เอ่ย มือบดยาสมุนไพรสีเหลืองแก่กลิ่นฉุน ค่อยๆ โปะลงไปบนแผลที่เริ่มตกสะเก็ด ใบหน้าคมก้มน้อยๆ ผมยาวรุงรัง เขาปิดแผลแล้วบดยาที่เหลือใส่ห่อผ้าเก็บไว้ใช้
“จริงของมึง ไอ้แหว่งมันโหดเหี้ยมได้แม้กระทั่งกับพวกเดียวกัน ถ้าปล่อยไว้ นางเหลืองกับลูกๆ คงรอดยาก”
“นี่ไอ้ขาวมันคงเอาไปเอาหน้ากับน้องเขยมันสินะ”
“ใคร”
“ไอ้ชาติชั่ว ศัตรูของมึงไง มันฉลาดนักที่เอาอีหวันนมโตน้องสาวเสือขาวเป็นเมีย เอาไว้เป็นมือเป็นตีน ให้คนน้องเฝ้าคุณนายมาลินี ส่วนคนพี่เข้าป่ามาล่าพวกเรากับไอ้แหว่งยังไงล่ะ”
“เลวชาติ” พยัคฆ์เข่นเขี้ยว ดวงตากร้าววาววับ อยากจะฉีกเนื้อมันเป็นชิ้นๆ
“สมกันแล้วล่ะ ไอ้ขาว เสี่ยสุชาติ ไอ้แหว่ง เขี้ยวลากดินพอกัน เหอะ สนุกล่ะ”
“แต่ถ้ามันคิดจะค้าเสือ พวกนางเหลืองกับลูกๆ คงตกเป็นเหยื่อ ไม่นานพวกนักล่าคงมาเต็มป่า เงินไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ” เสือพูนว่า
“ให้พวกมันมา ผมจะไม่ให้มันได้ออกจากป่าแม้สักคนเดียว”
“คิดจะค้าไอ้แหว่งมันไม่ง่ายนักหรอกน่า มันฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่จะได้เห็นฤทธิ์เสือกินคน” เสือใหญ่ยังมั่นใจในความเหี้ยมโหดของเสือร้าย ยังไงเสียมันคงไม่ยอมเป็นเสือในสวนสัตว์เชื่องๆ ง่ายๆ หรอก
พูดจบเสือใหญ่ก็ไอติดๆ กันสี่ห้าครั้ง เสือพูนและพยัคฆ์สบตากันด้วยความกังวล
“ออกจากป่ากันสักทีดีไหมพี่ใหญ่”
“แล้วแต่ไอ้เสือสิวะ”
“ลุงไปหาหมอเถอะ ผมไม่รู้จะออกไปทำไม”
“ไอ้ห่า” ขึ้นเสียงแล้วเสือใหญ่ก็ไอติดๆ กันอีกสองสามครั้งจนต้องจิบน้ำร้อนก่อนจะพูดต่อ
“ตัวมึงหงอยเป็นหอยทากอยู่นี่ แต่ใจบินตามยายหนูคนสวยไปตั้งนานแล้ว กูรู้หรอกวะ มึงไม่อยากไปดูดำดูดีเขาบ้างรึไง”
“ลุง” พยัคฆ์ลากเสียงเนือยๆ เถียงไม่ออก ได้แต่เอนกายลงนอนมือประสานกันที่อก
“ทำไม หรือมึงไม่ได้รักไม่ได้ชอบเขา แหม...หมั่นไส้ แอ่นอกให้พ่อเขายิงเสียขนาดนั้น”
“ก็ผมควรโดนแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เออ แล้วมันจบไหมวะ”
จบเหรอ ไม่ ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด เขายังโหยหาหล่อนอยู่ทุกลมหายใจ แต่ก็ละอายใจนัก คนอย่างเขาน่ะหรือจะอาจเอื้อม
“ผม คงไม่คู่ควร”
“เฮ้อ กูเบื่อไอ้พวกอกหักรักคุด ต่อให้เป็นคุณหนูสูงส่งขนาดไหน ถ้าใจเขาอยู่กับมึง มันก็ไม่ยากหรอกเว้ย” เสือใหญ่สั่งสอน ทั้งเวทนาทั้งหมั่นไส้ระคนกัน
“แล้วถ้าใจเขาไม่ได้อยู่กับผมล่ะ”
“มึงก็แดกแห้วไง ถามได้” เสือใหญ่ไม่ยั้งปาก แม้ใบหน้าคมเข้มจะเจื่อนสีไป “แต่มึงต้องฟังกับหู ดูกับตาตัวเองก่อน อย่าเสือกไปคิดแทนแม่หนูเขา เขาจะเอามึงทำยาหรือไม่ก็เป็นเรื่องของเขา พ่อแม่ญาติโกโหติกา ไม่เกี่ยว เข้าใจไหม”
“โอ้โห ลุง เชี่ยวชาญอะไรขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะยังไม่มีเมีย”
“ใครว่าไม่มีล่ะ ตำบลละคนสองคนล่ะไม่ว่า ฮ่าๆๆ”
“ลุงใหญ่” พยัคฆ์ทำตาโต แทบจะโขกศีรษะให้ผู้เป็นลุงที่หัวเราะร่วนปนเสียงไอ
“เอางี้สิพี่ใหญ่ เดี๋ยวฉันพาพี่ใหญ่เข้าเมืองไปให้หมอตรวจ รับยาเสียหน่อย แล้วเดี๋ยวเราแวะไปสืบข่าวไอ้ชาติชั่วกัน ไม่แน่นะอาจจะได้ข่าวแม่หนูคนสวยมาด้วยก็ได้” เสือพูนเสนอ
“เออ เอากูมาเป็นข้ออ้างสินะ” เสือใหญ่เหน็บ “เหอะ โดนปืนว่าที่พ่อตาเข้านัดเดียวจอดเลยหรือมึง กระจอกว่ะ ป่านนี้ยายหนูคงมีผัวใหม่ไปแล้วมั้ง”
“เหอะ เรื่องของเขานี่ลุง ผมไม่ใช่ผัวเขา” อารมณ์พยัคฆ์ผันผวนตามที่เสือใหญ่ปลุกปั่น
“โอ๊ย นี่ก็โง่ไม่เลิก มึงเก็บเขาไว้ทำแม่เหรอวะ สวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนั้น เด็กหนุ่มๆ สมัยนี้มันกินข้าวหรือกินหญ้าวะ โง่บริสุทธิ์เลยวุ้ยไอ้พูน”
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“มันสิ้นลายเสือแล้วจริงๆ หรือวะไอ้แหว่ง ถ้าไม่ได้เห็นกับตากูจะไม่เชื่อเลย”
“พวกมันใช้วิธีชั่วๆ แบบนั้นมันถึงได้พลาดยังไงล่ะพี่ใหญ่”
“เออ กงกรรมกงเกวียน” เสือใหญ่รำพึงกับเปลวไฟตรงหน้า ภาพไอ้แหว่งหมดสติถูกลากเข้ากรงใหญ่ แข็งขาถูกมัดหมดสภาพเจ้าป่าผู้เหี้ยมโหดยังติดตา แวบหนึ่งเสือเฒ่าอดเวทนามันไม่ได้ สัตว์ป่าต่อให้ร้ายกาจขนาดไหนก็ยังไม่เทียบเท่าความอำมหิตของมนุษย์ ใจให้หวนนึกถึงชะตาของตนเอง คนเป็นเสือปล้นกินขโมยกินมาครึ่งค่อนชีวิตอย่างเขากับเสือพูนจะมีจุดจบอย่างไรหนอ
“ถ้ามันไม่ใช่ศัตรูที่มุ่งทำร้ายนางเหลืองอำพันกับลูกๆ ผมอาจจะช่วยมัน แต่นี่ไอ้แหว่งมันฆ่าไม่เลือกหน้า”
พยัคฆ์เอ่ย มือบดยาสมุนไพรสีเหลืองแก่กลิ่นฉุน ค่อยๆ โปะลงไปบนแผลที่เริ่มตกสะเก็ด ใบหน้าคมก้มน้อยๆ ผมยาวรุงรัง เขาปิดแผลแล้วบดยาที่เหลือใส่ห่อผ้าเก็บไว้ใช้
“จริงของมึง ไอ้แหว่งมันโหดเหี้ยมได้แม้กระทั่งกับพวกเดียวกัน ถ้าปล่อยไว้ นางเหลืองกับลูกๆ คงรอดยาก”
“นี่ไอ้ขาวมันคงเอาไปเอาหน้ากับน้องเขยมันสินะ”
“ใคร”
“ไอ้ชาติชั่ว ศัตรูของมึงไง มันฉลาดนักที่เอาอีหวันนมโตน้องสาวเสือขาวเป็นเมีย เอาไว้เป็นมือเป็นตีน ให้คนน้องเฝ้าคุณนายมาลินี ส่วนคนพี่เข้าป่ามาล่าพวกเรากับไอ้แหว่งยังไงล่ะ”
“เลวชาติ” พยัคฆ์เข่นเขี้ยว ดวงตากร้าววาววับ อยากจะฉีกเนื้อมันเป็นชิ้นๆ
“สมกันแล้วล่ะ ไอ้ขาว เสี่ยสุชาติ ไอ้แหว่ง เขี้ยวลากดินพอกัน เหอะ สนุกล่ะ”
“แต่ถ้ามันคิดจะค้าเสือ พวกนางเหลืองกับลูกๆ คงตกเป็นเหยื่อ ไม่นานพวกนักล่าคงมาเต็มป่า เงินไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ” เสือพูนว่า
“ให้พวกมันมา ผมจะไม่ให้มันได้ออกจากป่าแม้สักคนเดียว”
“คิดจะค้าไอ้แหว่งมันไม่ง่ายนักหรอกน่า มันฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่จะได้เห็นฤทธิ์เสือกินคน” เสือใหญ่ยังมั่นใจในความเหี้ยมโหดของเสือร้าย ยังไงเสียมันคงไม่ยอมเป็นเสือในสวนสัตว์เชื่องๆ ง่ายๆ หรอก
พูดจบเสือใหญ่ก็ไอติดๆ กันสี่ห้าครั้ง เสือพูนและพยัคฆ์สบตากันด้วยความกังวล
“ออกจากป่ากันสักทีดีไหมพี่ใหญ่”
“แล้วแต่ไอ้เสือสิวะ”
“ลุงไปหาหมอเถอะ ผมไม่รู้จะออกไปทำไม”
“ไอ้ห่า” ขึ้นเสียงแล้วเสือใหญ่ก็ไอติดๆ กันอีกสองสามครั้งจนต้องจิบน้ำร้อนก่อนจะพูดต่อ
“ตัวมึงหงอยเป็นหอยทากอยู่นี่ แต่ใจบินตามยายหนูคนสวยไปตั้งนานแล้ว กูรู้หรอกวะ มึงไม่อยากไปดูดำดูดีเขาบ้างรึไง”
“ลุง” พยัคฆ์ลากเสียงเนือยๆ เถียงไม่ออก ได้แต่เอนกายลงนอนมือประสานกันที่อก
“ทำไม หรือมึงไม่ได้รักไม่ได้ชอบเขา แหม...หมั่นไส้ แอ่นอกให้พ่อเขายิงเสียขนาดนั้น”
“ก็ผมควรโดนแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เออ แล้วมันจบไหมวะ”
จบเหรอ ไม่ ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด เขายังโหยหาหล่อนอยู่ทุกลมหายใจ แต่ก็ละอายใจนัก คนอย่างเขาน่ะหรือจะอาจเอื้อม
“ผม คงไม่คู่ควร”
“เฮ้อ กูเบื่อไอ้พวกอกหักรักคุด ต่อให้เป็นคุณหนูสูงส่งขนาดไหน ถ้าใจเขาอยู่กับมึง มันก็ไม่ยากหรอกเว้ย” เสือใหญ่สั่งสอน ทั้งเวทนาทั้งหมั่นไส้ระคนกัน
“แล้วถ้าใจเขาไม่ได้อยู่กับผมล่ะ”
“มึงก็แดกแห้วไง ถามได้” เสือใหญ่ไม่ยั้งปาก แม้ใบหน้าคมเข้มจะเจื่อนสีไป “แต่มึงต้องฟังกับหู ดูกับตาตัวเองก่อน อย่าเสือกไปคิดแทนแม่หนูเขา เขาจะเอามึงทำยาหรือไม่ก็เป็นเรื่องของเขา พ่อแม่ญาติโกโหติกา ไม่เกี่ยว เข้าใจไหม”
“โอ้โห ลุง เชี่ยวชาญอะไรขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะยังไม่มีเมีย”
“ใครว่าไม่มีล่ะ ตำบลละคนสองคนล่ะไม่ว่า ฮ่าๆๆ”
“ลุงใหญ่” พยัคฆ์ทำตาโต แทบจะโขกศีรษะให้ผู้เป็นลุงที่หัวเราะร่วนปนเสียงไอ
“เอางี้สิพี่ใหญ่ เดี๋ยวฉันพาพี่ใหญ่เข้าเมืองไปให้หมอตรวจ รับยาเสียหน่อย แล้วเดี๋ยวเราแวะไปสืบข่าวไอ้ชาติชั่วกัน ไม่แน่นะอาจจะได้ข่าวแม่หนูคนสวยมาด้วยก็ได้” เสือพูนเสนอ
“เออ เอากูมาเป็นข้ออ้างสินะ” เสือใหญ่เหน็บ “เหอะ โดนปืนว่าที่พ่อตาเข้านัดเดียวจอดเลยหรือมึง กระจอกว่ะ ป่านนี้ยายหนูคงมีผัวใหม่ไปแล้วมั้ง”
“เหอะ เรื่องของเขานี่ลุง ผมไม่ใช่ผัวเขา” อารมณ์พยัคฆ์ผันผวนตามที่เสือใหญ่ปลุกปั่น
“โอ๊ย นี่ก็โง่ไม่เลิก มึงเก็บเขาไว้ทำแม่เหรอวะ สวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนั้น เด็กหนุ่มๆ สมัยนี้มันกินข้าวหรือกินหญ้าวะ โง่บริสุทธิ์เลยวุ้ยไอ้พูน”
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ส.ค. 2562, 21:53:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ส.ค. 2562, 21:53:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 562
| << บทที่ 21 -100% | บทที่ 22 -60% >> |