ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 22 -100%
“ค่ะ คุณไมลส์”
“สงสัยนายสุชาติจะได้อ่านหนังสือพิมพ์ฉบับพิเศษของนายเข้าให้แล้วถึงกับกินข้าวไม่ลงเอาเลย” ไมลส์หันไปพยักพเยิดกับธรรศ ไม่นานแม่อนงค์ก็เดินนำหน้านายตำรวจหนุ่มหน้าตาคมสัน ท่วงท่าองอาจเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร
“สวัสดีครับ” เขายกมือไหว้ไมลส์ แมกโนเลียและธรรศตามลำดับอาวุโส พร้อมปรายยิ้มกระจ่างตาให้สาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างนางคูเปอร์สไตน์ เขาสวมเสื้อคอโปโลสีน้ำเงินเข้ม กับกางเกงสแล็กสีน้ำตาลแก่รองเท้าหนังดูสบายแต่ไม่ถึงกับลำลอง ใบหน้าคมสันสะอาดสะอ้าน หนวดเคราโกนเกลี้ยงทำให้ใบหน้านั้นดูอ่อนกว่าวัย คิ้วเข้มดกดำรับกับดวงตาเป็นประกายมีชีวิตชีวาเพิ่มความหล่อเหลาด้วยสันจมูกโด่งมีเสน่ห์ รูปร่างสูงแข็งแรงกำยำอย่างคนหมั่นออกกำลังกายนั่นยิ่งเสริมให้เขาดูดีมากขึ้นไปอีก
“นี่ร้อยตำรวจเอก ธวิชญ์ พงศ์ไพรัช รองสารวัตรสืบสวนสอบสวน ส่วนนี่ภรรยาผมแมกโนเลียกับลูกสาวเมษา เรียกเอพริลก็ได้นะ ยังเด็กกว่าท่านรองมาก”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ อย่าเรียกท่านรองเลยครับ ผมกระดากยังไงไม่รู้เรียกผมธวิชญ์เถอะ”
“ครับคุณธวิชญ์ ส่วนนี่ธรรศรู้จักกันแล้วนะ”
“ครับ”
“ทานข้าวเช้า กาแฟกันก่อนสิคะคุณธวิชญ์” แมกโนเลียเชื้อเชิญ
“ผมไม่ถนัดข้าวเช้าเลยครับ ขอเป็นกาแฟดีกว่าฮะ ขอบคุณมาก”
“สงสัยมาเสียเที่ยวแล้วนะครับวันนี้ ผู้ต้องสงสัยเผ่นแน่บไปแล้ว”
“ครับ ผมให้คนติดตามดูอยู่ครับ อย่างไรเสียก็ต้องจนมุมหลักฐานเข้าสักวัน เอ่อ เมื่อคืนผมยังไม่ทันได้คุยกับคุณธรรศเลยนะครับ พอผมเข้าไปจับพวกนักเที่ยวก็ชักโกลาหล ออกมาดึกๆ ก็ไม่พบคุณธรรศแล้ว ขอบคุณมากครับที่ส่งข่าวให้ทางตำรวจ”
“ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็ทำงานให้นายอยู่แล้ว จุดประสงค์เดียวกัน”
“ครับผม” นายตำรวจหนุ่มยิ้มกว้าง หันไปมองใบหน้าหวานของลูกสาวมาเฟียใหญ่แทบไม่วางตา
“ปีหน้าท่านรองธวิชญ์จะไปฝึกพิเศษที่โคโรลาโด พ่อชวนไปเที่ยวบ้านเรา หนูจะได้อวดสนามยิงปืนพี่เขาด้วยไงล่ะ”
“นี่น้องเอพริลยิงปืนเป็นด้วยหรือครับ”
“พอเป็นค่ะ” เมษาตอบ ส่วนธรรศจิบกาแฟดำแก้วที่สามราวกับมันหวานอร่อยเสียเต็มประดา รสชาติขมปร่าอุ่นร้อนของมันเข้ากับอารมณ์เขาตอนนี้ได้ดีนัก
“ถ้าอย่างนั้นวันหลังพี่จะมาชวนไปแก้เบื่อที่สนามยิงปืนแถวสถานีตำรวจนะครับ มีสปอร์ตคลับด้วยนะ”
“งั้นหรือคะ งั้นเอพริลขออนุญาตล่วงหน้าไว้ก่อนเลยนะคะพ่อขาแม่ขา” หล่อนหันไปเขย่าแขนมารดา แมกโนเลียสบตาสามีก่อนจะพยักหน้ายิ้มบางๆ ธรรศวางแก้วกาแฟลง ขยับตัวเบาๆ
“เอาสิลูก นี่คงคันไม้คันมือสินะ ห่างหายมานาน”
“ตอนอยู่ป่าคุณเมษาก็ได้ซ้อมมือบ่อยๆ นี่ครับ” คนที่เงียบมาโดยตลอดเอ่ยขึ้นมา ไมลส์เลิกคิ้วสูง
“คุณเมษาชอบผจญภัยหรือครับนี่ ไม่น่าเชื่อเลย หนแรกพี่นึกว่าเป็นนางแบบเสียอีก” ธวิชญ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงชื่นชมเปิดเผย ธรรศขยับตัวลุกขึ้นช้าๆ
“แหม พูดแบบนี้ลูกสาวเขินแย่เลยค่ะ นางแบบอะไรกันล่ะคะ ทโมนอย่างนี้” คนเป็นแม่กระเซ้าลูกสาว เออหนอลูกแม่เพิ่งโตเป็นสาวมีหนุ่มมาเกี้ยวเข้าให้แล้ว เวลาผ่านไปไวเสียจริง
“อ้าว จะกลับแล้วเหรอคะคุณธรรศ”
“ครับ” ร่างสูงลุกขึ้นช้าๆ สุภาพ “พอดีสัญญากับยายหนูไว้ว่าวันนี้จะพาไปเที่ยวน่ะครับ”
“ดีจริง ไปไหนกันคะพ่อลูก”
“น่าจะสวนสนุกแถวนี้ละครับ พอดีน้าสาวของเขาจะมาเยี่ยมแล้วเลยไปเที่ยวด้วยกันครับ”
“เหรอคะ ดีจริง วันนี้ได้พักสักวันนะคะพ่อลูก ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ”
“ขอบคุณครับ” ธรรศก้มศีรษะให้ทุกคนแล้วก็เดินออกไปเงียบๆ
**************
ทำไมใจบางนักวะไอ้ธรรศ ใกล้ใครเป็นแอบรักแอบชอบ ไม่เข้าใจคำว่าเป็นไปไม่ได้หรือไงวะ!
ธรรศนึกบ่นตัวเองไปตลอดทาง ระหว่างออกจากรั้วบ้านใหญ่โตของบ้านวรกาญจน์ เดินไปตามแนวรั้วที่ติดกัน จนถึงประตูไม้ซุ้มดอกเล็บมือนางหอมกรุ่นที่หน้าบ้านของตนเอง
แต่แล้วชายหนุ่มต้องชะงักฝีเท้าเล็กน้อย เมื่อเห็นรถเก๋งสีขาวกลางเก่ากลางใหม่จอดอยู่ข้างรถของเขาในโรงรถ
พนิดา...ญาติผู้น้องของภรรยาผู้ล่วงลับของเขามาถึงแล้ว
หล่อนทำงานเป็นพนักงานธนาคารแห่งหนึ่ง หน้าที่การงานมั่นคงไม่น้อย หลังจากที่ภรรยาของธรรศจากไป ญาติฝ่ายภรรยาจึงหวังดีอยากช่วยเยียวยาหัวใจพ่อหม้ายลูกติดอย่างเขาด้วยการพยายามจับคู่เขากับพนิดามานานหลายปีแล้ว แต่ก็นั่นละ เขาไม่อยากทำผิดซ้ำสอง
เมื่อคราวที่แต่งงานกับภรรยาของเขานั้น เขายอมรับว่าทำไปทั้งๆ ที่ใจยังไม่ลืมแมกโนเลียสาวข้างบ้าน รักแรกและรักข้างเดียวของเขา มาหนนี้หากเขาตกลงปลงใจกับพนิดาอีกก็คงหนีไม่พ้นเหตุผลเดียวกัน
“พี่ธรรศ เอ๊ะนั่นไปโกรธใครมาคะ หน้าบึ้งเชียว มาเร็วๆ ค่ะ ดาตั้งโต๊ะข้าวเช้าไว้แล้ว ยายหนูบอกคุณพ่อไปทำงานแต่เช้าเลย หิวไหมคะ รับกาแฟก่อนนะ”
“ครับ ขอบใจ” เขาพึมพำ ใจนึกว่าขืนดื่มกาแฟลงไปอีกแก้วเขาคงตาแข็งไปจนเที่ยงพรุ่งนี้แน่ แต่ธรรศไม่อยากปฏิเสธน้ำใจของคนที่ขับรถมาสามสี่ชั่วโมงเพื่อมาเยี่ยมเขากับลูก
ความจริงพนิดาก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่อะไรเลย หล่อนสวยอ่อนหวาน กิริยามารยาทเรียบร้อย การศึกษาดี ฐานะการงานหรือวัยวุฒิก็เหมาะสมกับเขาเป็นที่สุด
แต่ทำไมใจเขามันถึงได้รู้สึกเฉยๆ ชาๆ เวลาอยู่ใกล้หล่อนทั้งๆ ที่อีกฝ่ายก็มีทีท่าเอนเอียงมาหาอย่างเปิดเผย ทำไมใจเขาไม่หกคะเมนตีลังกาอย่างกับจะกระโจนออกมานอกอกอย่างเวลาอยู่ใกล้เจ้าของดวงตาสีมรกตข้างบ้านนั่นบ้างนะ
***********
โหลด eBook ได้ที่เว็บ mebmarket
หรือซื้อแบบเล่มหนังสือมีวางขายที่ ‘ศูนย์หนังสือจุฬาฯ’ และออนไลน์ ช่องทางต่างๆ คลิกที่ปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบนนะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“สงสัยนายสุชาติจะได้อ่านหนังสือพิมพ์ฉบับพิเศษของนายเข้าให้แล้วถึงกับกินข้าวไม่ลงเอาเลย” ไมลส์หันไปพยักพเยิดกับธรรศ ไม่นานแม่อนงค์ก็เดินนำหน้านายตำรวจหนุ่มหน้าตาคมสัน ท่วงท่าองอาจเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร
“สวัสดีครับ” เขายกมือไหว้ไมลส์ แมกโนเลียและธรรศตามลำดับอาวุโส พร้อมปรายยิ้มกระจ่างตาให้สาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างนางคูเปอร์สไตน์ เขาสวมเสื้อคอโปโลสีน้ำเงินเข้ม กับกางเกงสแล็กสีน้ำตาลแก่รองเท้าหนังดูสบายแต่ไม่ถึงกับลำลอง ใบหน้าคมสันสะอาดสะอ้าน หนวดเคราโกนเกลี้ยงทำให้ใบหน้านั้นดูอ่อนกว่าวัย คิ้วเข้มดกดำรับกับดวงตาเป็นประกายมีชีวิตชีวาเพิ่มความหล่อเหลาด้วยสันจมูกโด่งมีเสน่ห์ รูปร่างสูงแข็งแรงกำยำอย่างคนหมั่นออกกำลังกายนั่นยิ่งเสริมให้เขาดูดีมากขึ้นไปอีก
“นี่ร้อยตำรวจเอก ธวิชญ์ พงศ์ไพรัช รองสารวัตรสืบสวนสอบสวน ส่วนนี่ภรรยาผมแมกโนเลียกับลูกสาวเมษา เรียกเอพริลก็ได้นะ ยังเด็กกว่าท่านรองมาก”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ อย่าเรียกท่านรองเลยครับ ผมกระดากยังไงไม่รู้เรียกผมธวิชญ์เถอะ”
“ครับคุณธวิชญ์ ส่วนนี่ธรรศรู้จักกันแล้วนะ”
“ครับ”
“ทานข้าวเช้า กาแฟกันก่อนสิคะคุณธวิชญ์” แมกโนเลียเชื้อเชิญ
“ผมไม่ถนัดข้าวเช้าเลยครับ ขอเป็นกาแฟดีกว่าฮะ ขอบคุณมาก”
“สงสัยมาเสียเที่ยวแล้วนะครับวันนี้ ผู้ต้องสงสัยเผ่นแน่บไปแล้ว”
“ครับ ผมให้คนติดตามดูอยู่ครับ อย่างไรเสียก็ต้องจนมุมหลักฐานเข้าสักวัน เอ่อ เมื่อคืนผมยังไม่ทันได้คุยกับคุณธรรศเลยนะครับ พอผมเข้าไปจับพวกนักเที่ยวก็ชักโกลาหล ออกมาดึกๆ ก็ไม่พบคุณธรรศแล้ว ขอบคุณมากครับที่ส่งข่าวให้ทางตำรวจ”
“ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็ทำงานให้นายอยู่แล้ว จุดประสงค์เดียวกัน”
“ครับผม” นายตำรวจหนุ่มยิ้มกว้าง หันไปมองใบหน้าหวานของลูกสาวมาเฟียใหญ่แทบไม่วางตา
“ปีหน้าท่านรองธวิชญ์จะไปฝึกพิเศษที่โคโรลาโด พ่อชวนไปเที่ยวบ้านเรา หนูจะได้อวดสนามยิงปืนพี่เขาด้วยไงล่ะ”
“นี่น้องเอพริลยิงปืนเป็นด้วยหรือครับ”
“พอเป็นค่ะ” เมษาตอบ ส่วนธรรศจิบกาแฟดำแก้วที่สามราวกับมันหวานอร่อยเสียเต็มประดา รสชาติขมปร่าอุ่นร้อนของมันเข้ากับอารมณ์เขาตอนนี้ได้ดีนัก
“ถ้าอย่างนั้นวันหลังพี่จะมาชวนไปแก้เบื่อที่สนามยิงปืนแถวสถานีตำรวจนะครับ มีสปอร์ตคลับด้วยนะ”
“งั้นหรือคะ งั้นเอพริลขออนุญาตล่วงหน้าไว้ก่อนเลยนะคะพ่อขาแม่ขา” หล่อนหันไปเขย่าแขนมารดา แมกโนเลียสบตาสามีก่อนจะพยักหน้ายิ้มบางๆ ธรรศวางแก้วกาแฟลง ขยับตัวเบาๆ
“เอาสิลูก นี่คงคันไม้คันมือสินะ ห่างหายมานาน”
“ตอนอยู่ป่าคุณเมษาก็ได้ซ้อมมือบ่อยๆ นี่ครับ” คนที่เงียบมาโดยตลอดเอ่ยขึ้นมา ไมลส์เลิกคิ้วสูง
“คุณเมษาชอบผจญภัยหรือครับนี่ ไม่น่าเชื่อเลย หนแรกพี่นึกว่าเป็นนางแบบเสียอีก” ธวิชญ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงชื่นชมเปิดเผย ธรรศขยับตัวลุกขึ้นช้าๆ
“แหม พูดแบบนี้ลูกสาวเขินแย่เลยค่ะ นางแบบอะไรกันล่ะคะ ทโมนอย่างนี้” คนเป็นแม่กระเซ้าลูกสาว เออหนอลูกแม่เพิ่งโตเป็นสาวมีหนุ่มมาเกี้ยวเข้าให้แล้ว เวลาผ่านไปไวเสียจริง
“อ้าว จะกลับแล้วเหรอคะคุณธรรศ”
“ครับ” ร่างสูงลุกขึ้นช้าๆ สุภาพ “พอดีสัญญากับยายหนูไว้ว่าวันนี้จะพาไปเที่ยวน่ะครับ”
“ดีจริง ไปไหนกันคะพ่อลูก”
“น่าจะสวนสนุกแถวนี้ละครับ พอดีน้าสาวของเขาจะมาเยี่ยมแล้วเลยไปเที่ยวด้วยกันครับ”
“เหรอคะ ดีจริง วันนี้ได้พักสักวันนะคะพ่อลูก ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ”
“ขอบคุณครับ” ธรรศก้มศีรษะให้ทุกคนแล้วก็เดินออกไปเงียบๆ
**************
ทำไมใจบางนักวะไอ้ธรรศ ใกล้ใครเป็นแอบรักแอบชอบ ไม่เข้าใจคำว่าเป็นไปไม่ได้หรือไงวะ!
ธรรศนึกบ่นตัวเองไปตลอดทาง ระหว่างออกจากรั้วบ้านใหญ่โตของบ้านวรกาญจน์ เดินไปตามแนวรั้วที่ติดกัน จนถึงประตูไม้ซุ้มดอกเล็บมือนางหอมกรุ่นที่หน้าบ้านของตนเอง
แต่แล้วชายหนุ่มต้องชะงักฝีเท้าเล็กน้อย เมื่อเห็นรถเก๋งสีขาวกลางเก่ากลางใหม่จอดอยู่ข้างรถของเขาในโรงรถ
พนิดา...ญาติผู้น้องของภรรยาผู้ล่วงลับของเขามาถึงแล้ว
หล่อนทำงานเป็นพนักงานธนาคารแห่งหนึ่ง หน้าที่การงานมั่นคงไม่น้อย หลังจากที่ภรรยาของธรรศจากไป ญาติฝ่ายภรรยาจึงหวังดีอยากช่วยเยียวยาหัวใจพ่อหม้ายลูกติดอย่างเขาด้วยการพยายามจับคู่เขากับพนิดามานานหลายปีแล้ว แต่ก็นั่นละ เขาไม่อยากทำผิดซ้ำสอง
เมื่อคราวที่แต่งงานกับภรรยาของเขานั้น เขายอมรับว่าทำไปทั้งๆ ที่ใจยังไม่ลืมแมกโนเลียสาวข้างบ้าน รักแรกและรักข้างเดียวของเขา มาหนนี้หากเขาตกลงปลงใจกับพนิดาอีกก็คงหนีไม่พ้นเหตุผลเดียวกัน
“พี่ธรรศ เอ๊ะนั่นไปโกรธใครมาคะ หน้าบึ้งเชียว มาเร็วๆ ค่ะ ดาตั้งโต๊ะข้าวเช้าไว้แล้ว ยายหนูบอกคุณพ่อไปทำงานแต่เช้าเลย หิวไหมคะ รับกาแฟก่อนนะ”
“ครับ ขอบใจ” เขาพึมพำ ใจนึกว่าขืนดื่มกาแฟลงไปอีกแก้วเขาคงตาแข็งไปจนเที่ยงพรุ่งนี้แน่ แต่ธรรศไม่อยากปฏิเสธน้ำใจของคนที่ขับรถมาสามสี่ชั่วโมงเพื่อมาเยี่ยมเขากับลูก
ความจริงพนิดาก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่อะไรเลย หล่อนสวยอ่อนหวาน กิริยามารยาทเรียบร้อย การศึกษาดี ฐานะการงานหรือวัยวุฒิก็เหมาะสมกับเขาเป็นที่สุด
แต่ทำไมใจเขามันถึงได้รู้สึกเฉยๆ ชาๆ เวลาอยู่ใกล้หล่อนทั้งๆ ที่อีกฝ่ายก็มีทีท่าเอนเอียงมาหาอย่างเปิดเผย ทำไมใจเขาไม่หกคะเมนตีลังกาอย่างกับจะกระโจนออกมานอกอกอย่างเวลาอยู่ใกล้เจ้าของดวงตาสีมรกตข้างบ้านนั่นบ้างนะ
***********
โหลด eBook ได้ที่เว็บ mebmarket
หรือซื้อแบบเล่มหนังสือมีวางขายที่ ‘ศูนย์หนังสือจุฬาฯ’ และออนไลน์ ช่องทางต่างๆ คลิกที่ปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบนนะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ย. 2562, 10:01:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ย. 2562, 10:01:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 570
| << บทที่ 22 -60% | บทที่ 23 -50% >> |