ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 23 -50%
ณ โรงพยาบาลเอกชนประจำจังหวัดกาญจนบุรี
“พี่เมย์ อย่าร้องไห้น่า โตเป็นสาวแล้วนะ ร้องจนแม่ร้องตามแล้วเห็นไหม” เมษาลูบหลังลูบไหล่มารดาและพี่สาวที่กอดกันกลมในวันที่หมออนุญาตให้เข้าเยี่ยมได้ ใบหน้าที่ซูบตอบของพี่สาวดูสดใสขึ้นมาก แขนขาไม่มีเข็มให้ยาหรือสายระโยงระยางอีกแล้ว
“อื้อ” พี่สาวทำเสียงในลำคอ พยักหน้าหงึกๆ มือบางนุ่มของมารดายังประคองใบหน้าของหล่อนไว้ด้วยความรัก
“คิดถึงแม่มากค่ะ”
“แม่ก็คิดถึงลูกมากที่สุด ไม่เป็นไรแล้วนะลูก”
“ค่ะ ไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจนะเอพริลที่ไปช่วยพี่ออกมา”
“แผนของพ่อทั้งหมดล่ะ ร้ายจังเลยแฟนของแม่คนนี้ วางแผนซ้อนแผนเราไว้เสียหมด น้องเป็นแค่หมากตัวนึงในกระดานของพ่อเท่านั้นเองนะพี่เมย์ นี่หายไปตั้งแต่เช้า สงสัยไปวางหมากที่ไหนอีกกระมังคะ” เมษาค้อนตาคว่ำ พี่สาวและมารดาหัวเราะออกมาได้ทั้งน้ำตา
“พ่อของเราเก่งที่สุดเสมอ” พฤษภาพูดด้วยความปลาบปลื้ม
“เจ็บแผลมากไหมพี่เมย์”
“ไม่หรอก จริงๆ แผลไม่ได้ลึกมาก พี่แค่โดนกระแทกแล้วก็ข่วน ตัวมันไม่ใหญ่มาก ไม่เหมือนแม่ของมัน เสือเหลืองตัวใหญ่เหลือเกินค่ะแม่ แต่มันไม่ได้ทำร้ายลูกนะคะ ลูกแค่ตกใจ กลัว กลัวมาก และร่างกายคงอ่อนแอมากด้วยค่ะ”
“คุณหมอก็บอกอย่างนั้นจ้ะ ลูกแม่เก่งมาก ทนพิษบาดแผลมาได้หลายวัน หมอบอกว่าสมุนไพรที่โปะอยู่ที่แผลช่วยได้ไม่น้อยเลย”
“ค่ะ...พวกขมิ้นป่ากับหัวไพลค่ะแม่”
“อืม น่าสนใจนะ ลูกเก็บเป็นด้วยหรือ”
“เปล่าค่ะ เสือ...เอ่อ นายพยัคฆ์คนที่จับตัวลูกไปเขาเป็นคนไปหามาค่ะ เอามาบดกับหินให้ละเอียด ผสมตัวยานิดหน่อย ใช้พอก บางครั้งก็ต้มให้จิบค่ะ ต้มด้วยหินร้อนๆ ในแอ่งหิน” นัยน์ตาสีอำพันเป็นประกายยามนึกภาพนั้นแล้วเล่าให้มารดาและน้องสาวฟัง
“เขาดูแลลูกดีเหรอคะ” ผู้เป็นแม่ตะล่อมถาม
“ก็...ไม่รู้สิคะแม่ ถ้าลูกสบายดีเขาชอบดุ ชอบตะคอก พาลสารพัด แต่ถ้าลูกไม่สบายเขาก็...เอ่อ...ดูแลดีพอสมควรค่ะ”
“อย่างนั้นหรือลูก”
“ค่ะ” ลูกสาวหลบตา ดูเหมือนแก้มซีดๆ จะเรื่อแดงขึ้นเล็กน้อย “ว่าแต่เอพริลได้พบเขาไหม”
“พบสิ ยังซัดไปตั้งหมัดสองหมัด แต่เขาไม่ยักตอบโต้นะ ตัวโตขนาดนั้นถ้าจะสู้ น้องเห็นท่าจะแย่ นี่ยืนให้ต่อยท่าเดียว”
“เหรอ” พี่สาวอมยิ้มนึกภาพตาม
“สงสัยจะชอบรังแกแต่พี่เมย์คนเดียว”
“บ้า”
“ฮั่นแน่ เขินหรือคะ” น้องสาวเล่นไม่เลิก
“คุณพ่อบอกว่าจะสืบความเรื่องที่ดินของเขาให้กระจ่าง ถ้าเขาถูกคนของเราโกงจริง คุณพ่อจะให้ความยุติธรรมกับเขาจ้ะ” แมกโนเลียบอกให้ลูกสาวคนโตรับรู้ด้วยอีกคน แต่ลูกสาวคนเล็กกลับทำหน้าเหยเก
หลังจากให้บทเรียนไปนัดหนึ่งแล้วน่ะเหรอคะแม่ แหม...พ่อใจกว้างชะมัด เมษานึกค่อนขอด
แมกโนเลียไม่รู้เรื่องที่สามียิงพยัคฆ์และเมษาไม่แน่ใจว่าพี่สาวคิดยังไงกับชายหนุ่มคนนั้นกันแน่ หล่อนจึงเงียบไว้เสีย คิดว่าอย่างไรเสียนายเสือเถื่อนก็ต้องออกจากป่ามาตามหาพี่สาวของหล่อนแน่
“อ้อ แม่ขาดูนี่สิคะ เอพริลคงเห็นแล้ว”
พฤษภาเพิ่งนึกขึ้นได้ คลี่ห่อผ้าที่อยู่บนโต๊ะหัวเตียงออกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม สามสาวก้มลงมองก้อนหินสีสวยอย่างสนอกสนใจราวกับกำลังพิศดูอัญมณีล้ำค่า
“สวยจังลูก”
“ค่ะ ลูกเห็นสีม่วงนี่แล้วคิดถึงแม่ ก้อนเล็กๆ เอาไปทำจี้ห้อยคอคงสวยนะคะ กรวดพวกนี้อยู่ในลำธารตรงที่ลูกไปพักน่ะค่ะ” ลูกสาวเล่าเจื้อย แจ้ว ราวกับมันเป็นค่ายฤดูร้อนที่หล่อนพลอยสนุกไปด้วย แมกโนเลียลอบสบตาลูกสาวคนเล็ก
“สีเขียวมรกตหายากมาก พี่ให้เอพริล สีสวยเหมือนสีตาของเธอเลยเห็นไหม”
“เดี๋ยวๆ นะพี่เมย์ ก้อนหินพวกนี้นายเสือเขาเอามาให้น้องตอนจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ออกจากป่าใช่ไหม”
“หึ แต่มันเป็นหินของพี่จ้ะ” พี่สาวค้อนคม “วันนึงพี่เบื่อๆ เลยไปเดินเล่นในลำธาร บังเอิญไปพบก้อนหินสวยๆ พวกนี้เข้า พี่เลยเก็บมาได้ตั้งมาก พอเขามาเจอก็หาว่าพี่เก็บหินไร้ค่า พาลชะมัด”
“หืม” คนเป็นแม่เลิกคิ้วสูง สะดุดหู
“จริงค่ะแม่ พาลชะมัดเลยนะคะ เขาหาว่าพลอยที่เหมืองของเขาน่ะสวยกว่านี้ มีค่ากว่านี้ตั้งมาก แถมยังเกทับอีกว่าจะขนมาให้ลูกทั้งเหมืองยังได้ ลูกโมโหมากเลยว่าเขาไปแรงๆ เท่านั้นเองเขาปัดหินของลูกหล่นกระจายหมดเลยค่ะ”
“คุณพระ” คนเป็นแม่แนบมือลงกับอก
“นี่คงสำนึกผิด ไปเก็บมาคืนให้ล่ะสิ น่าโมโหชะมัด” ปากลูกสาวพูดไปเหมือนจะโกรธขึ้ง แต่สีหน้ากลับแง่งอน กอปรกับพฤติกรรมพาลพาโลตอแยของชายหนุ่มตามที่ลูกสาวเล่าให้ฟังเป็นฉากๆ นั้น ทำให้คนเป็นแม่ใจหาย
เห็นทีนายเสือจะไม่ได้ลักพาไปแต่ตัวของลูกรักแล้วกระมัง
“แม่หวังว่าจะได้เจอนายเสือคนนี้ในเร็ววันนะจ๊ะ”
“ค่ะแม่ ต้องให้เจอกับพ่อนะคะ ให้พ่อสั่งสอนเสียให้เข็ด คนพาลแบบนั้น”
“โอ๊ย พี่เมย์ อย่าไปฆ่านายเสือทางอ้อมแบบนั้นเลย แค่นี้ก็แย่แล้ว”
“ทำไมล่ะ”
“ปะ...เปล่า ก็พ่อดุไง”
“ดุสิดี เขาจะได้สำนึกบ้าง ทีเขายังรังแกเราสารพัด”
“เชื่อน้องเหอะ ไม่งั้นตัวเองจะต้องมานอนร้องไห้ขี้มูกโป่ง”
“เรื่องอะไร”
“เรื่องจริง”
“พอๆ พี่น้องคู่นี่ ไปเอพริลกลับบ้านกันได้แล้วจ้ะ ให้พี่เมย์พักผ่อนเถอะ”
“แม่จะกลับแล้วเหรอคะ”
“จ้ะลูก แม่กับน้องมีเรื่องต้องจัดการที่บ้านวรกาญจน์มากเหมือน กัน อีกไม่กี่วันก็กลับบ้านได้แล้วนะจ๊ะ พักผ่อนมากๆ แม่รักลูกนะ”
“ค่ะแม่ ขอบคุณค่ะ”
“ไปนะพี่เมย์” น้องสาวโบกมือหย็อยๆ ยักคิ้วล้อเลียน พฤษภาเอนกายลงนอนพริ้มตาหลับอย่างสบายใจ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“พี่เมย์ อย่าร้องไห้น่า โตเป็นสาวแล้วนะ ร้องจนแม่ร้องตามแล้วเห็นไหม” เมษาลูบหลังลูบไหล่มารดาและพี่สาวที่กอดกันกลมในวันที่หมออนุญาตให้เข้าเยี่ยมได้ ใบหน้าที่ซูบตอบของพี่สาวดูสดใสขึ้นมาก แขนขาไม่มีเข็มให้ยาหรือสายระโยงระยางอีกแล้ว
“อื้อ” พี่สาวทำเสียงในลำคอ พยักหน้าหงึกๆ มือบางนุ่มของมารดายังประคองใบหน้าของหล่อนไว้ด้วยความรัก
“คิดถึงแม่มากค่ะ”
“แม่ก็คิดถึงลูกมากที่สุด ไม่เป็นไรแล้วนะลูก”
“ค่ะ ไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจนะเอพริลที่ไปช่วยพี่ออกมา”
“แผนของพ่อทั้งหมดล่ะ ร้ายจังเลยแฟนของแม่คนนี้ วางแผนซ้อนแผนเราไว้เสียหมด น้องเป็นแค่หมากตัวนึงในกระดานของพ่อเท่านั้นเองนะพี่เมย์ นี่หายไปตั้งแต่เช้า สงสัยไปวางหมากที่ไหนอีกกระมังคะ” เมษาค้อนตาคว่ำ พี่สาวและมารดาหัวเราะออกมาได้ทั้งน้ำตา
“พ่อของเราเก่งที่สุดเสมอ” พฤษภาพูดด้วยความปลาบปลื้ม
“เจ็บแผลมากไหมพี่เมย์”
“ไม่หรอก จริงๆ แผลไม่ได้ลึกมาก พี่แค่โดนกระแทกแล้วก็ข่วน ตัวมันไม่ใหญ่มาก ไม่เหมือนแม่ของมัน เสือเหลืองตัวใหญ่เหลือเกินค่ะแม่ แต่มันไม่ได้ทำร้ายลูกนะคะ ลูกแค่ตกใจ กลัว กลัวมาก และร่างกายคงอ่อนแอมากด้วยค่ะ”
“คุณหมอก็บอกอย่างนั้นจ้ะ ลูกแม่เก่งมาก ทนพิษบาดแผลมาได้หลายวัน หมอบอกว่าสมุนไพรที่โปะอยู่ที่แผลช่วยได้ไม่น้อยเลย”
“ค่ะ...พวกขมิ้นป่ากับหัวไพลค่ะแม่”
“อืม น่าสนใจนะ ลูกเก็บเป็นด้วยหรือ”
“เปล่าค่ะ เสือ...เอ่อ นายพยัคฆ์คนที่จับตัวลูกไปเขาเป็นคนไปหามาค่ะ เอามาบดกับหินให้ละเอียด ผสมตัวยานิดหน่อย ใช้พอก บางครั้งก็ต้มให้จิบค่ะ ต้มด้วยหินร้อนๆ ในแอ่งหิน” นัยน์ตาสีอำพันเป็นประกายยามนึกภาพนั้นแล้วเล่าให้มารดาและน้องสาวฟัง
“เขาดูแลลูกดีเหรอคะ” ผู้เป็นแม่ตะล่อมถาม
“ก็...ไม่รู้สิคะแม่ ถ้าลูกสบายดีเขาชอบดุ ชอบตะคอก พาลสารพัด แต่ถ้าลูกไม่สบายเขาก็...เอ่อ...ดูแลดีพอสมควรค่ะ”
“อย่างนั้นหรือลูก”
“ค่ะ” ลูกสาวหลบตา ดูเหมือนแก้มซีดๆ จะเรื่อแดงขึ้นเล็กน้อย “ว่าแต่เอพริลได้พบเขาไหม”
“พบสิ ยังซัดไปตั้งหมัดสองหมัด แต่เขาไม่ยักตอบโต้นะ ตัวโตขนาดนั้นถ้าจะสู้ น้องเห็นท่าจะแย่ นี่ยืนให้ต่อยท่าเดียว”
“เหรอ” พี่สาวอมยิ้มนึกภาพตาม
“สงสัยจะชอบรังแกแต่พี่เมย์คนเดียว”
“บ้า”
“ฮั่นแน่ เขินหรือคะ” น้องสาวเล่นไม่เลิก
“คุณพ่อบอกว่าจะสืบความเรื่องที่ดินของเขาให้กระจ่าง ถ้าเขาถูกคนของเราโกงจริง คุณพ่อจะให้ความยุติธรรมกับเขาจ้ะ” แมกโนเลียบอกให้ลูกสาวคนโตรับรู้ด้วยอีกคน แต่ลูกสาวคนเล็กกลับทำหน้าเหยเก
หลังจากให้บทเรียนไปนัดหนึ่งแล้วน่ะเหรอคะแม่ แหม...พ่อใจกว้างชะมัด เมษานึกค่อนขอด
แมกโนเลียไม่รู้เรื่องที่สามียิงพยัคฆ์และเมษาไม่แน่ใจว่าพี่สาวคิดยังไงกับชายหนุ่มคนนั้นกันแน่ หล่อนจึงเงียบไว้เสีย คิดว่าอย่างไรเสียนายเสือเถื่อนก็ต้องออกจากป่ามาตามหาพี่สาวของหล่อนแน่
“อ้อ แม่ขาดูนี่สิคะ เอพริลคงเห็นแล้ว”
พฤษภาเพิ่งนึกขึ้นได้ คลี่ห่อผ้าที่อยู่บนโต๊ะหัวเตียงออกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม สามสาวก้มลงมองก้อนหินสีสวยอย่างสนอกสนใจราวกับกำลังพิศดูอัญมณีล้ำค่า
“สวยจังลูก”
“ค่ะ ลูกเห็นสีม่วงนี่แล้วคิดถึงแม่ ก้อนเล็กๆ เอาไปทำจี้ห้อยคอคงสวยนะคะ กรวดพวกนี้อยู่ในลำธารตรงที่ลูกไปพักน่ะค่ะ” ลูกสาวเล่าเจื้อย แจ้ว ราวกับมันเป็นค่ายฤดูร้อนที่หล่อนพลอยสนุกไปด้วย แมกโนเลียลอบสบตาลูกสาวคนเล็ก
“สีเขียวมรกตหายากมาก พี่ให้เอพริล สีสวยเหมือนสีตาของเธอเลยเห็นไหม”
“เดี๋ยวๆ นะพี่เมย์ ก้อนหินพวกนี้นายเสือเขาเอามาให้น้องตอนจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ออกจากป่าใช่ไหม”
“หึ แต่มันเป็นหินของพี่จ้ะ” พี่สาวค้อนคม “วันนึงพี่เบื่อๆ เลยไปเดินเล่นในลำธาร บังเอิญไปพบก้อนหินสวยๆ พวกนี้เข้า พี่เลยเก็บมาได้ตั้งมาก พอเขามาเจอก็หาว่าพี่เก็บหินไร้ค่า พาลชะมัด”
“หืม” คนเป็นแม่เลิกคิ้วสูง สะดุดหู
“จริงค่ะแม่ พาลชะมัดเลยนะคะ เขาหาว่าพลอยที่เหมืองของเขาน่ะสวยกว่านี้ มีค่ากว่านี้ตั้งมาก แถมยังเกทับอีกว่าจะขนมาให้ลูกทั้งเหมืองยังได้ ลูกโมโหมากเลยว่าเขาไปแรงๆ เท่านั้นเองเขาปัดหินของลูกหล่นกระจายหมดเลยค่ะ”
“คุณพระ” คนเป็นแม่แนบมือลงกับอก
“นี่คงสำนึกผิด ไปเก็บมาคืนให้ล่ะสิ น่าโมโหชะมัด” ปากลูกสาวพูดไปเหมือนจะโกรธขึ้ง แต่สีหน้ากลับแง่งอน กอปรกับพฤติกรรมพาลพาโลตอแยของชายหนุ่มตามที่ลูกสาวเล่าให้ฟังเป็นฉากๆ นั้น ทำให้คนเป็นแม่ใจหาย
เห็นทีนายเสือจะไม่ได้ลักพาไปแต่ตัวของลูกรักแล้วกระมัง
“แม่หวังว่าจะได้เจอนายเสือคนนี้ในเร็ววันนะจ๊ะ”
“ค่ะแม่ ต้องให้เจอกับพ่อนะคะ ให้พ่อสั่งสอนเสียให้เข็ด คนพาลแบบนั้น”
“โอ๊ย พี่เมย์ อย่าไปฆ่านายเสือทางอ้อมแบบนั้นเลย แค่นี้ก็แย่แล้ว”
“ทำไมล่ะ”
“ปะ...เปล่า ก็พ่อดุไง”
“ดุสิดี เขาจะได้สำนึกบ้าง ทีเขายังรังแกเราสารพัด”
“เชื่อน้องเหอะ ไม่งั้นตัวเองจะต้องมานอนร้องไห้ขี้มูกโป่ง”
“เรื่องอะไร”
“เรื่องจริง”
“พอๆ พี่น้องคู่นี่ ไปเอพริลกลับบ้านกันได้แล้วจ้ะ ให้พี่เมย์พักผ่อนเถอะ”
“แม่จะกลับแล้วเหรอคะ”
“จ้ะลูก แม่กับน้องมีเรื่องต้องจัดการที่บ้านวรกาญจน์มากเหมือน กัน อีกไม่กี่วันก็กลับบ้านได้แล้วนะจ๊ะ พักผ่อนมากๆ แม่รักลูกนะ”
“ค่ะแม่ ขอบคุณค่ะ”
“ไปนะพี่เมย์” น้องสาวโบกมือหย็อยๆ ยักคิ้วล้อเลียน พฤษภาเอนกายลงนอนพริ้มตาหลับอย่างสบายใจ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ก.ย. 2562, 08:44:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.ย. 2562, 08:44:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 589
| << บทที่ 22 -100% | บทที่ 23 -100% >> |