ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 24 -50%
ไมลส์อดฮึ่มฮั่มไม่ได้
มันเรื่องอะไรของนายที่ต้องมาสนใจความรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ ของเมียฉันด้วยวะ!
“คุณพนิดาเองก็คงมีเสน่ห์ปลายจวักไม่น้อยไปกว่าแม็กกี้ของผม ผู้ชายเราก็อย่างนี้ล่ะครับ ต่อให้นอกบ้านหิวขนาดไหนก็กลับมากินข้าวที่บ้านอยู่ดี จำไว้นะท่านรอง ฮ่าๆๆ” ไมลส์วกมาทางนายตำรวจหนุ่ม แล้วเปิดปากหัวเราะตาวาววับ เมษาอ้าปากหวอ
ตายละนายแว่น ทำพ่อฉันหึงแล้ว เดี๋ยวได้เจ็บตัวหรอก
“ถ้าอาหารที่บ้านอร่อย เราก็ทานให้อิ่มสิครับคุณไมลส์ พอออกจากบ้านก็ไม่หิว เพราะอิ่มตื้อ” ทนายสุรศักดิ์พูดให้คิด แมกโนเลียกับพนิดาหน้าแดงก่ำ ธวิชญ์กับธรรศมีสีหน้ากระอักกระอ่วน ส่วนไมลส์หัวเราะลั่นพออกพอใจ มีก็แต่เมษาที่มีสีหน้างุนงง
ธรรศลอบมองหน้าหล่อน รู้สึกว่าใจเต้นแรงขึ้นมาชอบกล ภาวนาว่าอย่าให้หล่อนคิดถามหรือต่อปากต่อคำประโยคกำกวมนั่นเลย
“ผู้ชายบางคนก็เลือกรับประทานนะคะ อย่างพี่ธรรศนี่ ถ้าไม่อร่อย หิวขนาดไหนก็ยอมอด” พนิดาใจกล้ารับลูกด้วยฝีปากคม
“อย่างนั้นหรือธรรศ แล้วอยู่ป่าได้ยังไงตั้งสามสี่สัปดาห์ ไม่อดแย่รึ”
“อยู่ป่าผมก็กินง่ายอยู่ง่ายครับ ขอให้ปลอดภัยพอ อาหารเครื่องดื่มบางอย่างต้องดูดีๆ เพราะอาจจะถูกวางยาเอาได้ง่ายๆ ” นั่นอย่างไรล่ะ แล้วก็กลับเป็นเขาเองที่อดแขวะร่างบอบบางที่นั่งหัวไหล่แทบชิดนายตำรวจหนุ่มราวกับสนิทสนมกันเสียเต็มประดา
“ถูกวางยาในป่าเหรอฮะ”
ธวิชญ์หันมาสนใจเขาทันที ธรรศพยักหน้าหงึกๆ
“โจรป่ามีมากมายครับ ว่างๆ คุณธวิชญ์ลองพาลูกน้องไปล่องไพรแถวเขาขุนตาดดูสิครับ ชุมโจรทั้งนั้น”
“ชุมโจรเหรอคะ นี่ต้องลำบากกันขนาดนั้นเลยหรือยายหนู”
“คุณธรรศก็บ่นไปอย่างนั้นแหละค่ะ ความจริงแล้วสนิทสนมกับบรรดาเสือป่าจนลูกยังคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน” เมษาเชือดเฉือนกลับมาทั้งหน้ายิ้มๆ
คิดจะแฉฉันเหรอนายแว่น ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ!
“คุณธรรศนี่เป็นแหล่งข้อมูลอันดีของตำรวจได้เลยนะครับนี่ วันหลังผมต้องมาขอความรู้นะครับ”
“ครับ” ธรรศยอมสงบศึกแต่เพียงเท่านั้น แต่ใจยังคาดโทษเจ้าของร่างบอบบางอยู่
หลังมื้อค่ำเขาถูกเรียกให้ไปปรึกษาหารือกับเจ้านายและทนายสุรศักดิ์ที่ห้องรับรองด้านหลัง ส่วนพนิดาได้ขอตัวกลับบ้านไปดูหนูขนมหวานก่อน แมกโนเลียกำลังวุ่นกับการดูแลแม่บ้านและสาวใช้ให้เก็บกวาดครัวและห้องอาหาร จึงให้เมษาพาธวิชญ์ไปเดินเล่นรอบๆ อาณาจักรของวรกาญจน์เพื่อย่อยอาหาร
**************
“คุณธรรศ...คุณธรรศครับ”
ทนายสุรศักดิ์เรียกบอดี้การ์ดหนุ่มเมื่อเขาไม่ตอบรับคำเรียกขานของเจ้านาย ยังผลให้คนถูกเรียกเกือบจะสะดุ้งโหยง เขาเบนสายตาจากสวนดอกไม้หลังบ้านวรกาญจน์มาที่ใบหน้าคมเข้มของเจ้านายหนุ่มใหญ่
“ครับนาย”
“เรื่องของไอ้หนุ่มนั่นเป็นยังไงบ้าง”
“เหมืองวีรกาญจน์เป็นของนายวีระชัยพ่อของพยัคฆ์จริงครับ และเสี่ยสุชาติก็มีความสัมพันธ์ลับๆ กับเมียของนายวีระชัยจริงก่อนที่นายวีระชัยจะฆ่าตัวตาย” ธรรศรายงานตามข้อมูลที่ได้มาอย่างไม่ตกหล่น
“อย่างนั้นหรือ แล้วสมบัติของไอ้หนุ่มนั่นอยู่ที่ไหนล่ะ”
“อยู่ที่ผมครับคุณไมลส์ คุณมาลินีเธอบังคับให้เสี่ยโอนให้เธอ แล้วเอามาไว้ที่ผมทุกอย่างในวันที่เธอจับได้ว่าเสี่ยมีอะไรกับเมียนายเหมืองวีระชัยนั่นล่ะครับ”
“อ้อ นี่สมรู้ร่วมคิดกันหรอกหรือ” ไมลส์ลูบคางเข้มครุ่นคิด สภาพพูดและเคลื่อนไหวไม่ได้ของผู้เป็นป้าของภรรยาคงเป็นบทเรียนล้ำค่าของนางไปแล้ว
“ธรรศคิดว่าพอจะติดตามไอ้หนุ่มนั่นให้มาจัดการเรื่องยุ่งพวกนี้ได้ไหม ฉันอยากจะคืนของของมันให้มันทั้งหมดจะได้หมดเรื่องยุ่งกันเสียที”
“ตอนนี้พยัคฆ์อาจจะยังอยู่ในป่า แต่ผมจะพยายามครับ”
“ขอบใจ แต่อย่าให้มายุ่งกับลูกสาวฉันเป็นพอ ไม่งั้นฉันไม่ยั้งมืออย่างครั้งก่อนแน่”
“ครับ” ธรรศพยักหน้ารับ มาเฟียหนุ่มใหญ่ลุกขึ้นเดินมาตบบ่ากว้าง หางตาเหลือบไปเห็นร่างเล็กบอบบางของลูกสาวคนเล็กกับนายตำรวจหนุ่มกำลังเดินลัดเลาะชมนกชมไม้กันอย่างเพลิดเพลินอยู่นอกหน้าต่างก็ถึงบางอ้อ
นี่มึงหึงลูกสาวกูรึ ไอ้ธรรศ! ชิชะๆ คุณพ่อลูกสาวสวยหนวดกระตุกขึ้นมาทันที เมื่อทนายสุรศักดิ์ขอลากลับ เขาก็ไล่ส่งคนสนิททันที
“กลับบ้านไปเลี้ยงลูกไป จะได้หายฟุ้งซ่าน”
“อะไรครับนาย” ธรรศรีบละสายตาจากหน้าต่างบานใหญ่โดยพลัน
“ฉันก็คนหนุ่มคนหนึ่งเหมือนกัน ทำไมจะไม่รู้วะ”
“ผะ...ผม”
“เหอะ ทีอย่างนี้ล่ะอึกอัก”
“ผม...”
“กูให้ไปอารักขาลูกสาว ไม่ได้ให้ไปชอบ”
“นาย!”
“ตะโกนทำห่าอะไร ไปให้พ้นหน้าเลยไป!”
“ครับนาย” ธรรศเม้มปาก เขาผุดลุกขึ้น ไม่กล้าสบสายตาคมกล้าของนาย ได้แต่เดินสาวเท้าไวๆ ไม่หันไปทางสวนนั่นอีกจนถึงบ้านตัวเอง
**************
เวลาราวๆ ห้าทุ่มแล้วป่านนี้ลูกสาวคงหลับปุ๋ย ธรรศหยิบแก้ววิสกี้ที่นานๆ จะรินให้ตัวเองสักทีพร้อมซองบุหรี่ออกมาที่ระเบียงใต้ร่มเงาไม้ใบบังพอเย็นสบาย เขาเอนกายบนเก้าอี้ รองศีรษะด้วยท่อนแขนแกร่ง ยกวิสกี้ขึ้นจิบ แล้วราดลงคอจนร้อนฉ่าลงไปถึงท้อง ทอดถอนใจระบายความร้อนรุ่มที่เข้ารุมเร้าหัวใจหนุ่ม
เรื่องอะไรไปหลงเสน่ห์เด็กเข้าได้วะไอ้ธรรศ หาเรื่องแท้ๆ นายรู้เข้าจนได้
เขารู้สึกผิดต่อคนเป็นนาย เมื่อตอนที่ภรรยาเสียชีวิต ธรรศลาออกจากราชการมาทำงานนักสืบเอกชน มีรายได้ไม่คงที่นักแต่เพราะต้องดูแลลูกเขาจึงเลือกไม่ได้มากนัก เขาจำได้ว่าจู่ๆ ก็ได้รับการติดต่อจากไมลส์ คูเปอร์สไตน์ คนที่ซัดเขาเสียน่วมเพราะแรงหึงหวงภรรยาท้องอ่อนๆ เขาว่าจ้างให้ธรรศสืบเรื่องคุณนายมาลินีและกิจการต่างๆ ของบ้านวรกาญจน์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
บุญคุณของนายมีท่วมท้น แต่เขาดันคิดไม่ซื่อกับลูกสาวคนเล็กของนายได้ บ้าชะมัด!
แต่ลองเป็นผู้ชายคนอื่นบ้างจะอดใจได้หรือ จะทนได้ไหมถ้าได้ใกล้ ชิดสาวน้อยแสนกล้าหาญ ยามแกร่งก็แกร่งเสียจนน่าทึ่ง ยามอ่อนแอก็บอบบางน่าถนอมไว้กับอก มิน่าล่ะ นายตำรวจนั่นถึงได้ตามเกาะแกะเอาใจนัก ผู้ชายคนไหนที่ตาไม่บอดก็คงเห็นว่าหล่อนน่ารักเพียงใด
น่ารัก แต่จะรักได้หรือ...
“พี่ธรรศคะ” เสียงหวานดังมาจากด้านหลัง พร้อมฝีเท้าแผ่วเบาที่เดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำหอมที่เจ้าตัวคัดสรรมาอย่างดีลอยมาแตะจมูก
ธรรศลืมตาขึ้นมามองญาติสาวของอดีตภรรยา เขาระบายยิ้มบางๆ ราวกับเย้ยหยันตนเอง
นี่กูจะหาเวลาพักสมองบ้างไม่ได้เลยหรือไงวะ
“ดาให้เด็กรุ่งกลับบ้านไปพักผ่อนนะคะ สามวันติดกันเลย ช่วงนี้ดามาอยู่ด้วย จะช่วยเลี้ยงยายหนูเอง เด็กนั่นดีใจใหญ่เลยค่ะ”
“เหรอครับ” ธรรศพยักหน้าแม้จะรู้สึกอึดอัดที่ถูกหล่อนรุกล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวมากขึ้นทุกที แต่คืนนี้เขาเหนื่อยจนขี้เกียจจะคิดขัดแย้ง
ธรรศยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบ ดูดบุหรี่เข้าไปลึกๆ ก่อนจะเบือนหน้าออกห่างพ่นควันบุหรี่ไปอีกทาง ท่าทางนั้นคมเข้มน่าค้นหาพาให้หัวใจสาวที่ปรารถนาในตัวเขามานานสั่นไหวระริก พนิดาชอบท่าทีผ่อนคลายของเขายามนี้นัก ธรรศเป็นคนสุภาพเคร่งขรึมมาแต่ไหนแต่ไรแล้วแต่เขาไม่เคยละเลยลูกเมีย พนิดาเคยแอบอิจฉาความเอาใจใส่ที่เขามีต่อญาติผู้พี่อยู่เสมอ
เขาเป็นผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงรู้สึกอ่อนหวานและได้รับการปกป้อง ทะนุถนอมและหล่อนต้องการเขา
“แดดร้อนมากเลยนะคะพี่ธรรศวันนี้ หลังไหล่ไหม้หมดเลย พี่ธรรศดูสิคะ”
หล่อนเกี่ยวสายเล็กจิ๋วของชุดนอนกระโปรงบางเบาสีขาวยาวกรอมเท้าที่แนบเนื้อนางอวบอิ่มออกจากหัวไหล่ เผยผิวขาวเป็นริ้วแดงๆ อย่างที่หล่อนบอกให้เขาเห็นเต็มตา
ธรรศปรายตามอง ก่อนจะกระดกแก้ววิสกี้ราดลงคอราวกับประชดชีวิตหนุ่ม ดวงตาคมมองผิวนวลให้สมกับที่เจ้าของนวลเนื้ออยากให้เขาชิดชม
พนิดาคลี่ยิ้มพึงพอใจ หล่อนเปิดเจลในหลอดสีขาวใส่ฝ่ามือ แตะปลายนิ้วแล้วไล้ลงบนหลังไหล่เนียนช้าๆ ท่าทีเอี้ยวตัวอย่างยากลำบากของหล่อน ทำให้เขาเห็นชะตากรรมของตนเองอยู่รำไร
“อูย ซี้ด แสบจังเลยค่ะพี่ธรรศ” พนิดาห่อปากสวยส่งเสียงสุดแสนทรมาน มือบางพยายามลูบไล้ผิวบ่มแดดจนไหม้ของตนไปมา ธรรศระบายลมหายใจร้อนๆ
“ตรงหลังทาไม่ถึงเลยค่ะ พี่ธรรศ” หล่อนเบี่ยงแผ่นหลังขาวนวลมาทางเขา ชุดสวยหลุดร่นไปจนถึงบั้นเอว เผยผิวสวยไร้ปราการบดบัง แม้กระทั่งชุดชั้นใน
***********
สามารถดูช่องทางสั่งซื้อได้โดยคลิกปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบนนะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
มันเรื่องอะไรของนายที่ต้องมาสนใจความรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ ของเมียฉันด้วยวะ!
“คุณพนิดาเองก็คงมีเสน่ห์ปลายจวักไม่น้อยไปกว่าแม็กกี้ของผม ผู้ชายเราก็อย่างนี้ล่ะครับ ต่อให้นอกบ้านหิวขนาดไหนก็กลับมากินข้าวที่บ้านอยู่ดี จำไว้นะท่านรอง ฮ่าๆๆ” ไมลส์วกมาทางนายตำรวจหนุ่ม แล้วเปิดปากหัวเราะตาวาววับ เมษาอ้าปากหวอ
ตายละนายแว่น ทำพ่อฉันหึงแล้ว เดี๋ยวได้เจ็บตัวหรอก
“ถ้าอาหารที่บ้านอร่อย เราก็ทานให้อิ่มสิครับคุณไมลส์ พอออกจากบ้านก็ไม่หิว เพราะอิ่มตื้อ” ทนายสุรศักดิ์พูดให้คิด แมกโนเลียกับพนิดาหน้าแดงก่ำ ธวิชญ์กับธรรศมีสีหน้ากระอักกระอ่วน ส่วนไมลส์หัวเราะลั่นพออกพอใจ มีก็แต่เมษาที่มีสีหน้างุนงง
ธรรศลอบมองหน้าหล่อน รู้สึกว่าใจเต้นแรงขึ้นมาชอบกล ภาวนาว่าอย่าให้หล่อนคิดถามหรือต่อปากต่อคำประโยคกำกวมนั่นเลย
“ผู้ชายบางคนก็เลือกรับประทานนะคะ อย่างพี่ธรรศนี่ ถ้าไม่อร่อย หิวขนาดไหนก็ยอมอด” พนิดาใจกล้ารับลูกด้วยฝีปากคม
“อย่างนั้นหรือธรรศ แล้วอยู่ป่าได้ยังไงตั้งสามสี่สัปดาห์ ไม่อดแย่รึ”
“อยู่ป่าผมก็กินง่ายอยู่ง่ายครับ ขอให้ปลอดภัยพอ อาหารเครื่องดื่มบางอย่างต้องดูดีๆ เพราะอาจจะถูกวางยาเอาได้ง่ายๆ ” นั่นอย่างไรล่ะ แล้วก็กลับเป็นเขาเองที่อดแขวะร่างบอบบางที่นั่งหัวไหล่แทบชิดนายตำรวจหนุ่มราวกับสนิทสนมกันเสียเต็มประดา
“ถูกวางยาในป่าเหรอฮะ”
ธวิชญ์หันมาสนใจเขาทันที ธรรศพยักหน้าหงึกๆ
“โจรป่ามีมากมายครับ ว่างๆ คุณธวิชญ์ลองพาลูกน้องไปล่องไพรแถวเขาขุนตาดดูสิครับ ชุมโจรทั้งนั้น”
“ชุมโจรเหรอคะ นี่ต้องลำบากกันขนาดนั้นเลยหรือยายหนู”
“คุณธรรศก็บ่นไปอย่างนั้นแหละค่ะ ความจริงแล้วสนิทสนมกับบรรดาเสือป่าจนลูกยังคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน” เมษาเชือดเฉือนกลับมาทั้งหน้ายิ้มๆ
คิดจะแฉฉันเหรอนายแว่น ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ!
“คุณธรรศนี่เป็นแหล่งข้อมูลอันดีของตำรวจได้เลยนะครับนี่ วันหลังผมต้องมาขอความรู้นะครับ”
“ครับ” ธรรศยอมสงบศึกแต่เพียงเท่านั้น แต่ใจยังคาดโทษเจ้าของร่างบอบบางอยู่
หลังมื้อค่ำเขาถูกเรียกให้ไปปรึกษาหารือกับเจ้านายและทนายสุรศักดิ์ที่ห้องรับรองด้านหลัง ส่วนพนิดาได้ขอตัวกลับบ้านไปดูหนูขนมหวานก่อน แมกโนเลียกำลังวุ่นกับการดูแลแม่บ้านและสาวใช้ให้เก็บกวาดครัวและห้องอาหาร จึงให้เมษาพาธวิชญ์ไปเดินเล่นรอบๆ อาณาจักรของวรกาญจน์เพื่อย่อยอาหาร
**************
“คุณธรรศ...คุณธรรศครับ”
ทนายสุรศักดิ์เรียกบอดี้การ์ดหนุ่มเมื่อเขาไม่ตอบรับคำเรียกขานของเจ้านาย ยังผลให้คนถูกเรียกเกือบจะสะดุ้งโหยง เขาเบนสายตาจากสวนดอกไม้หลังบ้านวรกาญจน์มาที่ใบหน้าคมเข้มของเจ้านายหนุ่มใหญ่
“ครับนาย”
“เรื่องของไอ้หนุ่มนั่นเป็นยังไงบ้าง”
“เหมืองวีรกาญจน์เป็นของนายวีระชัยพ่อของพยัคฆ์จริงครับ และเสี่ยสุชาติก็มีความสัมพันธ์ลับๆ กับเมียของนายวีระชัยจริงก่อนที่นายวีระชัยจะฆ่าตัวตาย” ธรรศรายงานตามข้อมูลที่ได้มาอย่างไม่ตกหล่น
“อย่างนั้นหรือ แล้วสมบัติของไอ้หนุ่มนั่นอยู่ที่ไหนล่ะ”
“อยู่ที่ผมครับคุณไมลส์ คุณมาลินีเธอบังคับให้เสี่ยโอนให้เธอ แล้วเอามาไว้ที่ผมทุกอย่างในวันที่เธอจับได้ว่าเสี่ยมีอะไรกับเมียนายเหมืองวีระชัยนั่นล่ะครับ”
“อ้อ นี่สมรู้ร่วมคิดกันหรอกหรือ” ไมลส์ลูบคางเข้มครุ่นคิด สภาพพูดและเคลื่อนไหวไม่ได้ของผู้เป็นป้าของภรรยาคงเป็นบทเรียนล้ำค่าของนางไปแล้ว
“ธรรศคิดว่าพอจะติดตามไอ้หนุ่มนั่นให้มาจัดการเรื่องยุ่งพวกนี้ได้ไหม ฉันอยากจะคืนของของมันให้มันทั้งหมดจะได้หมดเรื่องยุ่งกันเสียที”
“ตอนนี้พยัคฆ์อาจจะยังอยู่ในป่า แต่ผมจะพยายามครับ”
“ขอบใจ แต่อย่าให้มายุ่งกับลูกสาวฉันเป็นพอ ไม่งั้นฉันไม่ยั้งมืออย่างครั้งก่อนแน่”
“ครับ” ธรรศพยักหน้ารับ มาเฟียหนุ่มใหญ่ลุกขึ้นเดินมาตบบ่ากว้าง หางตาเหลือบไปเห็นร่างเล็กบอบบางของลูกสาวคนเล็กกับนายตำรวจหนุ่มกำลังเดินลัดเลาะชมนกชมไม้กันอย่างเพลิดเพลินอยู่นอกหน้าต่างก็ถึงบางอ้อ
นี่มึงหึงลูกสาวกูรึ ไอ้ธรรศ! ชิชะๆ คุณพ่อลูกสาวสวยหนวดกระตุกขึ้นมาทันที เมื่อทนายสุรศักดิ์ขอลากลับ เขาก็ไล่ส่งคนสนิททันที
“กลับบ้านไปเลี้ยงลูกไป จะได้หายฟุ้งซ่าน”
“อะไรครับนาย” ธรรศรีบละสายตาจากหน้าต่างบานใหญ่โดยพลัน
“ฉันก็คนหนุ่มคนหนึ่งเหมือนกัน ทำไมจะไม่รู้วะ”
“ผะ...ผม”
“เหอะ ทีอย่างนี้ล่ะอึกอัก”
“ผม...”
“กูให้ไปอารักขาลูกสาว ไม่ได้ให้ไปชอบ”
“นาย!”
“ตะโกนทำห่าอะไร ไปให้พ้นหน้าเลยไป!”
“ครับนาย” ธรรศเม้มปาก เขาผุดลุกขึ้น ไม่กล้าสบสายตาคมกล้าของนาย ได้แต่เดินสาวเท้าไวๆ ไม่หันไปทางสวนนั่นอีกจนถึงบ้านตัวเอง
**************
เวลาราวๆ ห้าทุ่มแล้วป่านนี้ลูกสาวคงหลับปุ๋ย ธรรศหยิบแก้ววิสกี้ที่นานๆ จะรินให้ตัวเองสักทีพร้อมซองบุหรี่ออกมาที่ระเบียงใต้ร่มเงาไม้ใบบังพอเย็นสบาย เขาเอนกายบนเก้าอี้ รองศีรษะด้วยท่อนแขนแกร่ง ยกวิสกี้ขึ้นจิบ แล้วราดลงคอจนร้อนฉ่าลงไปถึงท้อง ทอดถอนใจระบายความร้อนรุ่มที่เข้ารุมเร้าหัวใจหนุ่ม
เรื่องอะไรไปหลงเสน่ห์เด็กเข้าได้วะไอ้ธรรศ หาเรื่องแท้ๆ นายรู้เข้าจนได้
เขารู้สึกผิดต่อคนเป็นนาย เมื่อตอนที่ภรรยาเสียชีวิต ธรรศลาออกจากราชการมาทำงานนักสืบเอกชน มีรายได้ไม่คงที่นักแต่เพราะต้องดูแลลูกเขาจึงเลือกไม่ได้มากนัก เขาจำได้ว่าจู่ๆ ก็ได้รับการติดต่อจากไมลส์ คูเปอร์สไตน์ คนที่ซัดเขาเสียน่วมเพราะแรงหึงหวงภรรยาท้องอ่อนๆ เขาว่าจ้างให้ธรรศสืบเรื่องคุณนายมาลินีและกิจการต่างๆ ของบ้านวรกาญจน์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
บุญคุณของนายมีท่วมท้น แต่เขาดันคิดไม่ซื่อกับลูกสาวคนเล็กของนายได้ บ้าชะมัด!
แต่ลองเป็นผู้ชายคนอื่นบ้างจะอดใจได้หรือ จะทนได้ไหมถ้าได้ใกล้ ชิดสาวน้อยแสนกล้าหาญ ยามแกร่งก็แกร่งเสียจนน่าทึ่ง ยามอ่อนแอก็บอบบางน่าถนอมไว้กับอก มิน่าล่ะ นายตำรวจนั่นถึงได้ตามเกาะแกะเอาใจนัก ผู้ชายคนไหนที่ตาไม่บอดก็คงเห็นว่าหล่อนน่ารักเพียงใด
น่ารัก แต่จะรักได้หรือ...
“พี่ธรรศคะ” เสียงหวานดังมาจากด้านหลัง พร้อมฝีเท้าแผ่วเบาที่เดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำหอมที่เจ้าตัวคัดสรรมาอย่างดีลอยมาแตะจมูก
ธรรศลืมตาขึ้นมามองญาติสาวของอดีตภรรยา เขาระบายยิ้มบางๆ ราวกับเย้ยหยันตนเอง
นี่กูจะหาเวลาพักสมองบ้างไม่ได้เลยหรือไงวะ
“ดาให้เด็กรุ่งกลับบ้านไปพักผ่อนนะคะ สามวันติดกันเลย ช่วงนี้ดามาอยู่ด้วย จะช่วยเลี้ยงยายหนูเอง เด็กนั่นดีใจใหญ่เลยค่ะ”
“เหรอครับ” ธรรศพยักหน้าแม้จะรู้สึกอึดอัดที่ถูกหล่อนรุกล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวมากขึ้นทุกที แต่คืนนี้เขาเหนื่อยจนขี้เกียจจะคิดขัดแย้ง
ธรรศยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบ ดูดบุหรี่เข้าไปลึกๆ ก่อนจะเบือนหน้าออกห่างพ่นควันบุหรี่ไปอีกทาง ท่าทางนั้นคมเข้มน่าค้นหาพาให้หัวใจสาวที่ปรารถนาในตัวเขามานานสั่นไหวระริก พนิดาชอบท่าทีผ่อนคลายของเขายามนี้นัก ธรรศเป็นคนสุภาพเคร่งขรึมมาแต่ไหนแต่ไรแล้วแต่เขาไม่เคยละเลยลูกเมีย พนิดาเคยแอบอิจฉาความเอาใจใส่ที่เขามีต่อญาติผู้พี่อยู่เสมอ
เขาเป็นผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงรู้สึกอ่อนหวานและได้รับการปกป้อง ทะนุถนอมและหล่อนต้องการเขา
“แดดร้อนมากเลยนะคะพี่ธรรศวันนี้ หลังไหล่ไหม้หมดเลย พี่ธรรศดูสิคะ”
หล่อนเกี่ยวสายเล็กจิ๋วของชุดนอนกระโปรงบางเบาสีขาวยาวกรอมเท้าที่แนบเนื้อนางอวบอิ่มออกจากหัวไหล่ เผยผิวขาวเป็นริ้วแดงๆ อย่างที่หล่อนบอกให้เขาเห็นเต็มตา
ธรรศปรายตามอง ก่อนจะกระดกแก้ววิสกี้ราดลงคอราวกับประชดชีวิตหนุ่ม ดวงตาคมมองผิวนวลให้สมกับที่เจ้าของนวลเนื้ออยากให้เขาชิดชม
พนิดาคลี่ยิ้มพึงพอใจ หล่อนเปิดเจลในหลอดสีขาวใส่ฝ่ามือ แตะปลายนิ้วแล้วไล้ลงบนหลังไหล่เนียนช้าๆ ท่าทีเอี้ยวตัวอย่างยากลำบากของหล่อน ทำให้เขาเห็นชะตากรรมของตนเองอยู่รำไร
“อูย ซี้ด แสบจังเลยค่ะพี่ธรรศ” พนิดาห่อปากสวยส่งเสียงสุดแสนทรมาน มือบางพยายามลูบไล้ผิวบ่มแดดจนไหม้ของตนไปมา ธรรศระบายลมหายใจร้อนๆ
“ตรงหลังทาไม่ถึงเลยค่ะ พี่ธรรศ” หล่อนเบี่ยงแผ่นหลังขาวนวลมาทางเขา ชุดสวยหลุดร่นไปจนถึงบั้นเอว เผยผิวสวยไร้ปราการบดบัง แม้กระทั่งชุดชั้นใน
***********
สามารถดูช่องทางสั่งซื้อได้โดยคลิกปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบนนะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ย. 2562, 09:28:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ย. 2562, 09:28:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 613
| << บทที่ 24 -25% | บทที่ 24 -75% (ตอนสุดท้าย) >> |