กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า: พิมมาศ (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เพราะเสียงกระซิบจากชายในฝัน
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: สายเปย์ รุกจีบ น่ารัก ดราม่า แก้แค้น ลอนดอน ฟลอเรนซ์
ตอน: บทที่ 7 -100%
ประตูห้องทำงานของซีอีโอโรงแรมพาร์ค พลาซ่าปิดดังปัง ตามด้วยชานนท์ที่ก้าวยาวๆ นำเข้ามาในห้องก่อนแล้วกระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานของเขา
“ทำไมคุณไม่บอกก่อนว่าจะมา”
ชานนท์เอ่ยถามหญิงสาวที่เดินตามหลังเข้ามาในห้องด้วยติดๆ
หากเจ้าหล่อนไม่ยอมตามมานั่งคุยกับเขาดีๆ ที่โต๊ะกลับหยุดอยู่แค่กลางห้อง ส่งค้อนให้ชายหนุ่ม
“ทำไมคะ เดี๋ยวนี้ฉันจะมาหาคุณต้องบอกผ่านเลขาหน้าห้องแล้ว?”
“ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว คุณก็ควรติดต่อผมผ่านเลขา”
“ไม่ได้ค่ะ!” ราเชลแย้งเขาทันควัน
“คุณพ่อฉันอุตส่าห์ลดตัวลงมารอพบคุณ คุณจะให้ท่านมานั่งรอคุณสวีตหวานกับยายมินนี่เสร็จก่อนหรือไง”
“ขอโทษทีผมไม่รู้ว่าพ่อคุณจะมา”
“ตอนนี้คุณพ่อโกรธจนกลับไปแล้ว จะเอายังไงต่อ คุณอยากเป็นหุ่นเชิดให้ลุงคุณไปตลอดชีวิต ไม่คิดลืมตาอ้าปากด้วยตัวเองแล้วใช่ไหม”
“แล้วถ้าผมคิดแบบนั้น คุณมีปัญหาอะไรด้วย”
ราเชลถึงกับผงะ ดวงหน้าสวยคมผิวขาวตาเฉี่ยวมีส่วนผสมของลูกครึ่งไทยอังกฤษงอง้ำ
หญิงสาวไม่คิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะพูดออกมาแบบนั้น ชานนท์มีท่าทีห่างเหินกับหล่อนอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่ตอนหล่อนเข้าไปหาเขาที่ห้องสูทแล้ว จนถูกเขาลากออกมา หล่อนถึงบังคับให้เขาไปหาบิดาหล่อนซึ่งนั่งรออยู่ล็อบบี้โรงแรม แต่พอชานนท์ไปถึงบิดาของหล่อนรอไม่ไหวกลับไปแล้วดื้อๆ หล่อนเลยมาคุยต่อกับเขาที่ห้องทำงานแทน
แต่เมื่อได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสองขนาดนี้ ชายหนุ่มอดีตคนรักก็ยังทำเย็นชาใส่อย่างกับคนไม่เคยรักกันมาก่อน ยิ่งคิดราเชลก็ยิ่งเจ็บช้ำน้ำใจ น้ำตารื้นขึ้นมา แต่เลือกที่จะไม่แสดงออกให้เขาเห็น
“อย่าลืมนะคะอเล็กซ์ว่า เป็นคุณเองที่คิดจะขยับขยายไปทำโรงแรมของตัวเองแต่ทุนไม่พอ พ่อฉันถึงได้อยากช่วยร่วมหุ้น ถ้าคุณคิดว่าฉายาพ่อมดการโรงแรมของพ่อฉันได้มาเพราะโชคช่วย และจะเมินใส่พ่อฉัน ขอเตือนว่าคุณกำลังคิดผิด”
“อย่าเอาพ่อคุณมาขู่ผม”
“ฉันไม่ได้ขู่ค่ะ! คุณเองก็รู้ดีนี่คะว่าไม่มีใครเก่งเกินพ่อฉันอีกแล้ว”
ราเชลเชิดใส่เขาอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้
“ตกลงโปรเจกต์โรงแรมที่ฟลอเรนซ์ คุณยังคิดทำอยู่ไหม หรือจะยกเลิก พ่อฉันจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับคุณ คุณจะอยู่ใต้ปีกสิทธรากรุ๊ปต่อไปมันก็เรื่องของคุณ”
“ถ้าผมจะทำ ผมก็ทำเอง ไม่จำเป็นต้องอยู่ใต้ปีกใคร”
ชานนท์เอ่ยเสียงต่ำลอดไรฟันอย่างไม่พอใจเช่นกัน หากแทนที่ราเชลจะหยุดแค่นั้น กลับยิ้มเยาะ กอดอกท้าทาย
“คุณไม่มีวันทำได้หรอกอเล็กซ์ คนอย่างคุณไม่มีทางปฏิเสธลุงของคุณได้ เพราะบุญคุณมันค้ำคออยู่”
“อย่าลามปามคุณลุงของผม!” ชานนท์ตบโต๊ะดังปัง หมดเหตุผลที่จะต้องอดทนอีกต่อไป ผุดลุกจากเก้าอี้ตรงไปที่ประตูห้องทันที เพื่อไล่ผู้หญิงไร้มารยาทอย่างราเชลออกไปให้พ้นสายตา
แต่ทว่าแค่กระชากประตูเปิดออก ชายหนุ่มเจ้าของห้องต้องชะงักงันเมื่อเจอเอรินเซถลาเข้ามาชนกับแผงอกกว้างของเขาพอดี จังหวะเดียวกันกับที่ราเชลหันมาเห็น นัยน์ตาลุกวาบ
“นี่มันอะไรอเล็กซ์ แม่นี่มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แล้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง คือฉัน...”
“ออกไปก่อนเอริน” ชานนท์บอกเสียงเครียด พอๆ กับสีหน้าของเขา
หากเอรินยังคงตกใจทำอะไรไม่ถูก อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นเอง สาวน้อยอยากจะอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงในเมื่อมายืนอยู่หน้าห้องซีอีโอหนุ่มได้สักพักแล้ว สบโอกาสที่เลขาหน้าห้องของเขาไม่อยู่ ซึ่งเป็นระยะเวลาไล่เลี่ยกับที่เขาพาราเชลหายเข้าไปในห้องด้วยกันนั่นละ เลยได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกัน...เกือบหมด
“อ๋อ ฉันจำเธอได้แล้ว” ราเชลเพิ่งจำหญิงสาวที่อยู่บนโต๊ะอาหารร่วมกับชานนท์ก่อนหน้านี้ได้
นางแบบสาวปรายตามองเอรินตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า สาวน้อยร่างเพรียวบางอยู่ในชุดเดรสสั้นสีเบจ ดูสวยใสน่ารักอยู่หรอก แต่ช่างขัดกับท่าทางเงอะๆ งะๆ นั่นชวนให้ราเชลรู้สึกขันสิ้นดี มองยังไงก็จงใจแต่งมาอ่อยผู้ชายชัดๆ และผู้ชายคนนั้นก็คงไม่พ้นชานนท์ คนมองเลยเหยียดริมฝีปากเป็นเส้นตรง ก่อนหันมาเอ่ยกับชานนท์ว่า
“คุณไปเจอแม่นี่ได้ยังไง สนิทกันถึงขั้นให้ขึ้นไปร่วมโต๊ะที่ห้องได้เชียวเหรอ หึ ยายมินนี่ก็อีกคน ริจะจับปลาสองมือ ทำเพื่อนฉันเจ็บแล้วยังมีหน้ามาหลอกลวงคุณอีก”
“เลิกพล่ามเสียที!” ชานนท์สวนกลับเสียงเกรี้ยว
“เอรินเป็นแขกของโรงแรม ส่วนมินนี่ก็เป็นน้องสาวสรินเพื่อนรักของคุณ คุณควรจะให้เกียรติกันบ้าง”
“คุณเองก็ควรให้เกียรติฉันเหมือนกัน”
“ผมให้เกียรติคุณอยู่แล้ว แต่ในเมื่อคุณไม่มีมารยาทกับคนของผม ผมก็ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทกับคุณเหมือนกัน”
“มันชักจะมากเกินไปแล้วนะคะอเล็กซ์!”
ราเชลกำมือแน่น จ้องชานนท์ตาเขม็ง
“คุณรู้ตัวไหมว่าคุณเปลี่ยนไปมาก คุณทำเหมือนเราไม่เคยรักกันมาก่อนเลย”
ชานนท์เบือนหน้าหนี เป็นเอรินที่ยังคงยืนอยู่ข้างเขา สบมองหญิงสาวตรงหน้าแทนแล้วใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก เพราะเห็นนัยน์ตาเฉี่ยวคมคู่นั้นแดงก่ำและมีน้ำใสๆ เอ่อคลอ
“ฉันยังรักคุณอยู่นะ อเล็กซ์ เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ไม่ได้เหรอคะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำผิดกับคุณอีก จะต้องให้ฉันขอโทษคุณอีกกี่พันครั้งคุณถึงจะยอมยกโทษให้ฉัน”
“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นแล้ว”
ชานนท์ยอมหันมาสบตาหญิงสาว เสียงอ่อนลง
“ตอนนี้...ผม...ไม่ได้รักคุณแล้ว...”
คำตอบนั้นราวกับฟ้าผ่าลงมาที่กลางใจราเชล ถึงกับเสียศูนย์
เอรินเองในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ได้ยินคำตอบของชานนท์ก็รู้สึกได้ในทันทีว่า ตัวเองกำลังเสียมารยาทอย่างมากที่อยู่ฟังเรื่องส่วนตัวของพวกเขา เลยสบโอกาสนั้นจะย่องออกจากห้องไป
แต่ชานนท์กลับดึงมือเอรินไว้
“อยู่กับผมก่อน”
“คะ?” เอรินมองเขาตาปริบๆ งุนงงเพราะก่อนหน้านี้ชายหนุ่มเจ้าของห้องยังบอกให้หล่อนออกไปอยู่เลย
ภาพชานนท์จับมือเอรินไว้ทำนองรั้งไม่ให้ไปไหน อยู่ในสายตาของราเชลเช่นกัน นางแบบสาวตัวสั่นเทิ้มเพราะความโกรธ ความรู้สึกเจ็บปวดที่ชายหนุ่มมอบให้เลยแปรเปลี่ยนเป็นไฟริษยาลุกโชน!
“อย่าบอกนะว่าที่คุณกล้าปฏิเสธฉัน เพราะคุณคั่วอยู่กับแม่นี่ด้วย เหอะ เดี๋ยวนี้สเปกคุณต่ำลงนะอเล็กซ์ แต่ฉันก็ไม่แปลกใจหรอก ขนาดยายมินนี่มันแอบเป็นชู้กับผัวพี่สาวตัวเอง คุณยังชอบมันลงเลย”
“คุณจะมองผมยังไงมันก็เรื่องของคุณ” ชานนท์พยายามพูดด้วยอย่างใจเย็นที่สุด
“แต่คุณช่วยเข้าใจเสียใหม่ด้วยว่า ความจริงแล้วนายโอมกับมินคบกันมาก่อนที่จะแต่งงานกับสรินด้วยซ้ำ ถ้าคุณไม่เชื่อก็ไปถามสรินดู แต่นั่นแหละมันก็ไม่ใช่เรื่องของเรา คุณควรยอมรับความจริงได้แล้วว่าเราเลิกกันไปตั้งนานแล้ว ผมไม่มีวันกลับไปรักคุณได้อีก”
“ทำไมคะอเล็กซ์ ทำไม!”
“เพราะผมกำลังจะขอมินแต่งงาน!”
ชานนท์โพล่งออกมาตรงๆ ทำเอาราเชลเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
เช่นเดียวกับเอรินที่ยังยืนอยู่ข้างเขา แม้รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่พอได้ยินชานนท์เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้หล่อนถึงกับชาไปทั้งตัว เหลือบมองมือของเขาที่ยังคงจับมือหล่อนไว้แน่น
“นะ...นี่คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” ราเชลยังคงไม่เชื่อหู
“ยายมินนี่มีนายโอมอยู่แล้ว คุณยังจะหวังอีกเหรอ คนอย่างคุณเนี่ยนะจะยอมเป็นฝ่ายถูกเลือก ศักดิ์ศรีของคุณหายไปไหน”
“ผมตัดสินใจแล้ว”
ชานนท์บอกน้ำเสียงหนักแน่น ขณะเดียวกันก็ปล่อยมือเอริน
“ไม่ว่ามินจะเลือกใคร ผมพร้อมยอมรับ...คุณอย่ามาเสียเวลารอผมเลย ระหว่างเราขอให้จบเพียงเท่านี้เถอะ อย่าให้ผมต้องทำถึงขนาดไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อนให้คุณเลยนะราเชล”
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“ทำไมคุณไม่บอกก่อนว่าจะมา”
ชานนท์เอ่ยถามหญิงสาวที่เดินตามหลังเข้ามาในห้องด้วยติดๆ
หากเจ้าหล่อนไม่ยอมตามมานั่งคุยกับเขาดีๆ ที่โต๊ะกลับหยุดอยู่แค่กลางห้อง ส่งค้อนให้ชายหนุ่ม
“ทำไมคะ เดี๋ยวนี้ฉันจะมาหาคุณต้องบอกผ่านเลขาหน้าห้องแล้ว?”
“ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว คุณก็ควรติดต่อผมผ่านเลขา”
“ไม่ได้ค่ะ!” ราเชลแย้งเขาทันควัน
“คุณพ่อฉันอุตส่าห์ลดตัวลงมารอพบคุณ คุณจะให้ท่านมานั่งรอคุณสวีตหวานกับยายมินนี่เสร็จก่อนหรือไง”
“ขอโทษทีผมไม่รู้ว่าพ่อคุณจะมา”
“ตอนนี้คุณพ่อโกรธจนกลับไปแล้ว จะเอายังไงต่อ คุณอยากเป็นหุ่นเชิดให้ลุงคุณไปตลอดชีวิต ไม่คิดลืมตาอ้าปากด้วยตัวเองแล้วใช่ไหม”
“แล้วถ้าผมคิดแบบนั้น คุณมีปัญหาอะไรด้วย”
ราเชลถึงกับผงะ ดวงหน้าสวยคมผิวขาวตาเฉี่ยวมีส่วนผสมของลูกครึ่งไทยอังกฤษงอง้ำ
หญิงสาวไม่คิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะพูดออกมาแบบนั้น ชานนท์มีท่าทีห่างเหินกับหล่อนอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่ตอนหล่อนเข้าไปหาเขาที่ห้องสูทแล้ว จนถูกเขาลากออกมา หล่อนถึงบังคับให้เขาไปหาบิดาหล่อนซึ่งนั่งรออยู่ล็อบบี้โรงแรม แต่พอชานนท์ไปถึงบิดาของหล่อนรอไม่ไหวกลับไปแล้วดื้อๆ หล่อนเลยมาคุยต่อกับเขาที่ห้องทำงานแทน
แต่เมื่อได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสองขนาดนี้ ชายหนุ่มอดีตคนรักก็ยังทำเย็นชาใส่อย่างกับคนไม่เคยรักกันมาก่อน ยิ่งคิดราเชลก็ยิ่งเจ็บช้ำน้ำใจ น้ำตารื้นขึ้นมา แต่เลือกที่จะไม่แสดงออกให้เขาเห็น
“อย่าลืมนะคะอเล็กซ์ว่า เป็นคุณเองที่คิดจะขยับขยายไปทำโรงแรมของตัวเองแต่ทุนไม่พอ พ่อฉันถึงได้อยากช่วยร่วมหุ้น ถ้าคุณคิดว่าฉายาพ่อมดการโรงแรมของพ่อฉันได้มาเพราะโชคช่วย และจะเมินใส่พ่อฉัน ขอเตือนว่าคุณกำลังคิดผิด”
“อย่าเอาพ่อคุณมาขู่ผม”
“ฉันไม่ได้ขู่ค่ะ! คุณเองก็รู้ดีนี่คะว่าไม่มีใครเก่งเกินพ่อฉันอีกแล้ว”
ราเชลเชิดใส่เขาอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้
“ตกลงโปรเจกต์โรงแรมที่ฟลอเรนซ์ คุณยังคิดทำอยู่ไหม หรือจะยกเลิก พ่อฉันจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับคุณ คุณจะอยู่ใต้ปีกสิทธรากรุ๊ปต่อไปมันก็เรื่องของคุณ”
“ถ้าผมจะทำ ผมก็ทำเอง ไม่จำเป็นต้องอยู่ใต้ปีกใคร”
ชานนท์เอ่ยเสียงต่ำลอดไรฟันอย่างไม่พอใจเช่นกัน หากแทนที่ราเชลจะหยุดแค่นั้น กลับยิ้มเยาะ กอดอกท้าทาย
“คุณไม่มีวันทำได้หรอกอเล็กซ์ คนอย่างคุณไม่มีทางปฏิเสธลุงของคุณได้ เพราะบุญคุณมันค้ำคออยู่”
“อย่าลามปามคุณลุงของผม!” ชานนท์ตบโต๊ะดังปัง หมดเหตุผลที่จะต้องอดทนอีกต่อไป ผุดลุกจากเก้าอี้ตรงไปที่ประตูห้องทันที เพื่อไล่ผู้หญิงไร้มารยาทอย่างราเชลออกไปให้พ้นสายตา
แต่ทว่าแค่กระชากประตูเปิดออก ชายหนุ่มเจ้าของห้องต้องชะงักงันเมื่อเจอเอรินเซถลาเข้ามาชนกับแผงอกกว้างของเขาพอดี จังหวะเดียวกันกับที่ราเชลหันมาเห็น นัยน์ตาลุกวาบ
“นี่มันอะไรอเล็กซ์ แม่นี่มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แล้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง คือฉัน...”
“ออกไปก่อนเอริน” ชานนท์บอกเสียงเครียด พอๆ กับสีหน้าของเขา
หากเอรินยังคงตกใจทำอะไรไม่ถูก อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นเอง สาวน้อยอยากจะอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงในเมื่อมายืนอยู่หน้าห้องซีอีโอหนุ่มได้สักพักแล้ว สบโอกาสที่เลขาหน้าห้องของเขาไม่อยู่ ซึ่งเป็นระยะเวลาไล่เลี่ยกับที่เขาพาราเชลหายเข้าไปในห้องด้วยกันนั่นละ เลยได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกัน...เกือบหมด
“อ๋อ ฉันจำเธอได้แล้ว” ราเชลเพิ่งจำหญิงสาวที่อยู่บนโต๊ะอาหารร่วมกับชานนท์ก่อนหน้านี้ได้
นางแบบสาวปรายตามองเอรินตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า สาวน้อยร่างเพรียวบางอยู่ในชุดเดรสสั้นสีเบจ ดูสวยใสน่ารักอยู่หรอก แต่ช่างขัดกับท่าทางเงอะๆ งะๆ นั่นชวนให้ราเชลรู้สึกขันสิ้นดี มองยังไงก็จงใจแต่งมาอ่อยผู้ชายชัดๆ และผู้ชายคนนั้นก็คงไม่พ้นชานนท์ คนมองเลยเหยียดริมฝีปากเป็นเส้นตรง ก่อนหันมาเอ่ยกับชานนท์ว่า
“คุณไปเจอแม่นี่ได้ยังไง สนิทกันถึงขั้นให้ขึ้นไปร่วมโต๊ะที่ห้องได้เชียวเหรอ หึ ยายมินนี่ก็อีกคน ริจะจับปลาสองมือ ทำเพื่อนฉันเจ็บแล้วยังมีหน้ามาหลอกลวงคุณอีก”
“เลิกพล่ามเสียที!” ชานนท์สวนกลับเสียงเกรี้ยว
“เอรินเป็นแขกของโรงแรม ส่วนมินนี่ก็เป็นน้องสาวสรินเพื่อนรักของคุณ คุณควรจะให้เกียรติกันบ้าง”
“คุณเองก็ควรให้เกียรติฉันเหมือนกัน”
“ผมให้เกียรติคุณอยู่แล้ว แต่ในเมื่อคุณไม่มีมารยาทกับคนของผม ผมก็ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทกับคุณเหมือนกัน”
“มันชักจะมากเกินไปแล้วนะคะอเล็กซ์!”
ราเชลกำมือแน่น จ้องชานนท์ตาเขม็ง
“คุณรู้ตัวไหมว่าคุณเปลี่ยนไปมาก คุณทำเหมือนเราไม่เคยรักกันมาก่อนเลย”
ชานนท์เบือนหน้าหนี เป็นเอรินที่ยังคงยืนอยู่ข้างเขา สบมองหญิงสาวตรงหน้าแทนแล้วใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก เพราะเห็นนัยน์ตาเฉี่ยวคมคู่นั้นแดงก่ำและมีน้ำใสๆ เอ่อคลอ
“ฉันยังรักคุณอยู่นะ อเล็กซ์ เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ไม่ได้เหรอคะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำผิดกับคุณอีก จะต้องให้ฉันขอโทษคุณอีกกี่พันครั้งคุณถึงจะยอมยกโทษให้ฉัน”
“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นแล้ว”
ชานนท์ยอมหันมาสบตาหญิงสาว เสียงอ่อนลง
“ตอนนี้...ผม...ไม่ได้รักคุณแล้ว...”
คำตอบนั้นราวกับฟ้าผ่าลงมาที่กลางใจราเชล ถึงกับเสียศูนย์
เอรินเองในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ได้ยินคำตอบของชานนท์ก็รู้สึกได้ในทันทีว่า ตัวเองกำลังเสียมารยาทอย่างมากที่อยู่ฟังเรื่องส่วนตัวของพวกเขา เลยสบโอกาสนั้นจะย่องออกจากห้องไป
แต่ชานนท์กลับดึงมือเอรินไว้
“อยู่กับผมก่อน”
“คะ?” เอรินมองเขาตาปริบๆ งุนงงเพราะก่อนหน้านี้ชายหนุ่มเจ้าของห้องยังบอกให้หล่อนออกไปอยู่เลย
ภาพชานนท์จับมือเอรินไว้ทำนองรั้งไม่ให้ไปไหน อยู่ในสายตาของราเชลเช่นกัน นางแบบสาวตัวสั่นเทิ้มเพราะความโกรธ ความรู้สึกเจ็บปวดที่ชายหนุ่มมอบให้เลยแปรเปลี่ยนเป็นไฟริษยาลุกโชน!
“อย่าบอกนะว่าที่คุณกล้าปฏิเสธฉัน เพราะคุณคั่วอยู่กับแม่นี่ด้วย เหอะ เดี๋ยวนี้สเปกคุณต่ำลงนะอเล็กซ์ แต่ฉันก็ไม่แปลกใจหรอก ขนาดยายมินนี่มันแอบเป็นชู้กับผัวพี่สาวตัวเอง คุณยังชอบมันลงเลย”
“คุณจะมองผมยังไงมันก็เรื่องของคุณ” ชานนท์พยายามพูดด้วยอย่างใจเย็นที่สุด
“แต่คุณช่วยเข้าใจเสียใหม่ด้วยว่า ความจริงแล้วนายโอมกับมินคบกันมาก่อนที่จะแต่งงานกับสรินด้วยซ้ำ ถ้าคุณไม่เชื่อก็ไปถามสรินดู แต่นั่นแหละมันก็ไม่ใช่เรื่องของเรา คุณควรยอมรับความจริงได้แล้วว่าเราเลิกกันไปตั้งนานแล้ว ผมไม่มีวันกลับไปรักคุณได้อีก”
“ทำไมคะอเล็กซ์ ทำไม!”
“เพราะผมกำลังจะขอมินแต่งงาน!”
ชานนท์โพล่งออกมาตรงๆ ทำเอาราเชลเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
เช่นเดียวกับเอรินที่ยังยืนอยู่ข้างเขา แม้รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่พอได้ยินชานนท์เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้หล่อนถึงกับชาไปทั้งตัว เหลือบมองมือของเขาที่ยังคงจับมือหล่อนไว้แน่น
“นะ...นี่คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” ราเชลยังคงไม่เชื่อหู
“ยายมินนี่มีนายโอมอยู่แล้ว คุณยังจะหวังอีกเหรอ คนอย่างคุณเนี่ยนะจะยอมเป็นฝ่ายถูกเลือก ศักดิ์ศรีของคุณหายไปไหน”
“ผมตัดสินใจแล้ว”
ชานนท์บอกน้ำเสียงหนักแน่น ขณะเดียวกันก็ปล่อยมือเอริน
“ไม่ว่ามินจะเลือกใคร ผมพร้อมยอมรับ...คุณอย่ามาเสียเวลารอผมเลย ระหว่างเราขอให้จบเพียงเท่านี้เถอะ อย่าให้ผมต้องทำถึงขนาดไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อนให้คุณเลยนะราเชล”
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ส.ค. 2562, 09:23:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ส.ค. 2562, 09:23:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 571
| << บทที่ 7 -70% | บทที่ 8 -60% >> |