เงื่อนวิวาห์ e-book
เงื่อนวิวาห์ By กันต์ระพี
วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book เท่านั้นค่ะ
เธอจ่ายเงินซื้อเขา
แต่ถูกปฏิเสธ ซ้ำยังตราหน้าว่าร่านรัก
ถ้าเกลียดนัก แล้วมากอดจูบทำไม!
**เปิดให้ทดลองอ่านเท่านั้น!!***
วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book เท่านั้นค่ะ
เธอจ่ายเงินซื้อเขา
แต่ถูกปฏิเสธ ซ้ำยังตราหน้าว่าร่านรัก
ถ้าเกลียดนัก แล้วมากอดจูบทำไม!
**เปิดให้ทดลองอ่านเท่านั้น!!***
Tags: เงื่อน วิวาห์ นิยาย กันต์ระพี
ตอน: ตอนที่ 3
ดารารายกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องพัก หลังจากเรียกความสดชื่นสบายตัวเสร็จสรรพ ก็ตั้งใจจะลงไปหาอะไรทานในช่วงค่ำ แต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน
“ดารารายค่ะ”
“ยัยดาว! ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน รู้ไหมว่าอติเทพเขาตามหาแกให้วุ่น” เสียงเอ็ดตะโรดังลั่นผ่านมาตามสาย ไม่บอกก็รู้ว่ามารดาหัวเสียไม่น้อย
“ก็เรื่องของเขาสิคะ คุณแม่จะต้องไปเดือดร้อนทำไม ดาวบอกแล้วไงว่าจะหย่า ตั้งแต่นี้ไป...ก็ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก”
“แกพูดอย่างนี้ได้ยังไงกัน โตๆ กันแล้ว รู้จักระงับอารมณ์และมีเหตุผลบ้างได้ไหม ไม่ใช่เอะอะอะไรก็จะหย่า”
“มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราค่ะ”
“ทางออกบ้าบออะไร หรือแกคิดว่าแต่งงานเป็นการเล่นขายของ แต่งปุ๊บก็จะหย่าปั๊บ มีใครเขาทำกันบ้าง”
“ก็ดาวไงคะ”
“ให้ตายสิ! ทำไมแกเป็นคนไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ไม่รู้หรือไง อติเทพเป็นห่วงมากแค่ไหน เขาอุตส่าห์มาง้อแกถึงที่นี่ แกก็น่าจะหายโกรธเขาได้แล้ว”
“ดาวกับเขาไม่ได้ทะเลาะกันนะคะคุณแม่ แต่มันมีเรื่องบางอย่างที่ทำให้ดาวต้องตัดสินใจอย่างนี้” ดารารายบอกปัดๆ ตะขิดตะขวงใจเกินกว่าจะบอกความจริงในเรื่องที่เกิดขึ้น ถึงแม้ว่าคู่สนทนาจะเป็นมารดาของหล่อนก็ตาม
“ไอ้เรื่องบางอย่างที่แกว่าเนี่ย คือเรื่องที่แกอยากไปทัวร์ยุโรปใช่ไหม”
“ยุโรป...หมายความว่ายังไงคะ?”
“แกไม่ต้องมาพูดท่านั้นท่านี้เลยยัยดาว ฉันเลี้ยงแกมา...ทำไมจะไม่รู้ว่าแกน่ะเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง”
“นี่คุณแม่กำลังพูดเรื่องอะไรคะ ดาวไม่เข้าใจ?”
“ก็เรื่องที่แกอยากไปฮันนีมูนที่ยุโรปไง อติเทพบอกฉันหมดแล้ว ช่วงนี้เขาไม่ว่างเพราะติดหาเสียง แกก็เลยงอนแล้วก็พาลพาโล หาเรื่องท้าเขาหย่าใช่ไหมล่ะ” คุณสมรพูดไปตามที่ได้ยินได้ฟังจากปากลูกเขย
“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น!”
“ไม่ใช่อะไรกัน แกอยากเอาชนะก็บอกมาตรงเถอะ นี่เขาก็ยอมลงให้แล้ว บอกว่าจะให้แกบินล่วงหน้าไปก่อน เดี๋ยวจัดการเรื่องหาเสียงเสร็จเมื่อไหร่ เขาจะตามไปทีหลัง เห็นไหม...เขาดีกับแกแค่ไหน แล้วแก...”
“พอเถอะค่ะคุณแม่ ดาวไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระ ฝากบอกอติเทพด้วยนะคะว่าเลิกสร้างภาพเสียที!” ดารารายกดตัดสัญญาณโทรศัพท์ ไม่อยากรับรู้รับฟังอะไรอีก
เกลียดนัก! พวกตีไข่ใส่สี
ไม่อยากเชื่อ คนมีหน้าตาทางสังคมอย่างอติเทพจะปั้นน้ำเป็นตัวเก่งอย่างเหลือเชื่อ เขาโกหกทั้งเพ กุเรื่องหลอกมารดาหล่อน ทั้งที่ทำเรื่องน่าละอาย ช่างร้ายกาจ น่ารังเกียจ
“คนเลว!”
ดารารายสบถหงุดหงิด ไม่อยากใส่ใจเรื่องดังกล่าวอีก แต่เสียงโทรศัพท์แผดก้องขึ้นอีกครั้ง หล่อนก็ฉวยมารับสายโดยไม่ดูชื่อคนโทรเข้า
“ขอร้องล่ะค่ะคุณแม่ เลิกโทรมารบกวนดาวเสียที ดาวอยากอยู่เงียบๆ คนเดียวสักพัก” ดารารายคิดว่ามารดาโทรมาเซ้าซี้
ทว่า...
“นี่ผมเอง...อติเทพ”
ดารารายอึ้งไปชั่วขณะ พูดอะไรไม่ออก เสียงทุ้มนุ่มที่ผ่านมาตามสายพาเหตุการณ์ต่างๆ วิ่งเข้าสู่สมอง ราวกับจะตอกย้ำความทรงจำในสิ่งที่รับรู้
“คุณฟังผมอยู่หรือเปล่า เรามีเรื่องต้องคุยกันนะดาว”
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ ทางที่ดี...รีบเซ็นใบหย่า เราจะได้จบกันเสียที” ดารารายโต้กลับทันควัน
“ไม่! ผมไม่เซ็น ยังไงก็ไม่หย่า คุณต้องอยู่ในฐานะภรรยาผม”
“ภรรยาอย่างนั้นเหรอ” ดารารายแค่นยิ้ม สังเวชตัวเองนัก “ให้ตายสิ! คุณพูดออกมาได้ยังไง ไม่อายปากบ้างเหรออติเทพ ฉันแต่งงานมาร่วมอาทิตย์ ฉันยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าการมีสามีเป็นยังไง แล้วคุณยังกล้าใช้คำนี้กับฉันอีกอย่างนั้นเหรอ”
“ถ้าคุณหมายถึงเซ็กซ์ละก็ ผมบอกตามตรง ผมไม่เคยมีความรู้สึกอย่างนั้นกับผู้หญิง”
“ถ้าคุณไม่ชอบผู้หญิงแล้วมาแต่งงานกับฉันทำไม ทำไมคุณต้องทำลายความฝันฉัน ทำให้ชีวิตฉันต้องตกอยู่ในขุมนรกอย่างนี้ ทำไม...ตอบฉันมาสิ!” ดารารายระบายความอัดอั้นออกมาทั้งน้ำตา
“ผมขอโทษ ถ้าผมไม่แต่งงาน คำครหาเรื่องเป็นเกย์ก็จะไม่จบสิ้น”
“เหตุผลแค่นี้น่ะเหรอ ที่คุณทำชีวิตฉันพัง!”
“มันไม่ใช่แค่นี้นะดาว การเลือกตั้งครั้งนี้มีความหมายกับผมมาก ถ้าทุกคนหมดศรัทธา ผมอาจไม่ได้รับเลือกเข้าไปนั่งในสภา”
“ให้ตายสิ! คุณเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างเหลือเชื่อ คุณคิดแต่จะแสวงหาผลประโยชน์ เคยคิดบ้างไหมว่าฉันจะรู้สึกยังไงกับการกระทำของคุณ!”
“ผมรู้...มันไม่ยุติธรรมกับคุณ เอาเป็นว่า...คุณจะเรียกร้องเท่าไหร่ก็ว่ามา ผมยินดีจ่ายให้ แต่มีเงื่อนไขว่าคุณต้องอยู่ในฐานะภรรยาผม” อติเทพยื่นข้อเสนอเชิงไกล่เกลี่ย
“เสียใจ ฉันต้องการใบหย่า”
“ผมไม่หย่า!”
“ขอร้องล่ะอติเทพ...เรามาจบกันดีๆ จะดีกว่า เซ็นใบหย่าให้ฉัน อย่าให้เรื่องมันลุกลามใหญ่โตเลย ยังไงเราก็ไปด้วยกันไม่ได้หรอก”
“ผมไม่เซ็น! ไม่หย่า! ไม่เข้าใจหรือไง!”
“นี่คุณจะไม่ยอมหย่าดีๆ ใช่ไหม”
“ผมก็บอกแล้วไง ผมมีเหตุผลของผม ผมหย่าไม่ได้!”
“ถ้าอย่างนั้น...ฉันจะร้องต่อศาล จะบอกกับทุกคนว่าคุณเป็นพวกจิตวิปริต เมื่อถึงเวลานั้น...อย่าหาว่าฉันไม่ดีไม่ได้!” ดารารายพูดอย่างเหลืออด ไม่ยอมให้อติเทพมาถือไพ่เหนือกว่า
“ผมไม่กลัวคำขู่ของคุณหรอก คุณไม่มีหลักฐาน พยานสักคนก็ไม่มี การพูดลอยๆ ให้คนอื่นเสียหาย ระวังจะโดนฟ้องกลับข้อหาหมิ่นประมาท ทางที่ดี...คุณรับข้อเสนอของผมจะดีกว่า”
“ไม่! ฉันไม่กลับไปอยู่ในขุมนรกเป็นเครื่องมือให้คุณหลอกใช้หรอก ฉันจะหย่า...จะหย่าให้ได้ คอยดูก็แล้วกัน” ดารารายจบการสนทนาด้วยการปาโทรศัพท์ลงพื้นเป็นการระบายอารมณ์...
“ดารารายค่ะ”
“ยัยดาว! ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน รู้ไหมว่าอติเทพเขาตามหาแกให้วุ่น” เสียงเอ็ดตะโรดังลั่นผ่านมาตามสาย ไม่บอกก็รู้ว่ามารดาหัวเสียไม่น้อย
“ก็เรื่องของเขาสิคะ คุณแม่จะต้องไปเดือดร้อนทำไม ดาวบอกแล้วไงว่าจะหย่า ตั้งแต่นี้ไป...ก็ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก”
“แกพูดอย่างนี้ได้ยังไงกัน โตๆ กันแล้ว รู้จักระงับอารมณ์และมีเหตุผลบ้างได้ไหม ไม่ใช่เอะอะอะไรก็จะหย่า”
“มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราค่ะ”
“ทางออกบ้าบออะไร หรือแกคิดว่าแต่งงานเป็นการเล่นขายของ แต่งปุ๊บก็จะหย่าปั๊บ มีใครเขาทำกันบ้าง”
“ก็ดาวไงคะ”
“ให้ตายสิ! ทำไมแกเป็นคนไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ไม่รู้หรือไง อติเทพเป็นห่วงมากแค่ไหน เขาอุตส่าห์มาง้อแกถึงที่นี่ แกก็น่าจะหายโกรธเขาได้แล้ว”
“ดาวกับเขาไม่ได้ทะเลาะกันนะคะคุณแม่ แต่มันมีเรื่องบางอย่างที่ทำให้ดาวต้องตัดสินใจอย่างนี้” ดารารายบอกปัดๆ ตะขิดตะขวงใจเกินกว่าจะบอกความจริงในเรื่องที่เกิดขึ้น ถึงแม้ว่าคู่สนทนาจะเป็นมารดาของหล่อนก็ตาม
“ไอ้เรื่องบางอย่างที่แกว่าเนี่ย คือเรื่องที่แกอยากไปทัวร์ยุโรปใช่ไหม”
“ยุโรป...หมายความว่ายังไงคะ?”
“แกไม่ต้องมาพูดท่านั้นท่านี้เลยยัยดาว ฉันเลี้ยงแกมา...ทำไมจะไม่รู้ว่าแกน่ะเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง”
“นี่คุณแม่กำลังพูดเรื่องอะไรคะ ดาวไม่เข้าใจ?”
“ก็เรื่องที่แกอยากไปฮันนีมูนที่ยุโรปไง อติเทพบอกฉันหมดแล้ว ช่วงนี้เขาไม่ว่างเพราะติดหาเสียง แกก็เลยงอนแล้วก็พาลพาโล หาเรื่องท้าเขาหย่าใช่ไหมล่ะ” คุณสมรพูดไปตามที่ได้ยินได้ฟังจากปากลูกเขย
“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น!”
“ไม่ใช่อะไรกัน แกอยากเอาชนะก็บอกมาตรงเถอะ นี่เขาก็ยอมลงให้แล้ว บอกว่าจะให้แกบินล่วงหน้าไปก่อน เดี๋ยวจัดการเรื่องหาเสียงเสร็จเมื่อไหร่ เขาจะตามไปทีหลัง เห็นไหม...เขาดีกับแกแค่ไหน แล้วแก...”
“พอเถอะค่ะคุณแม่ ดาวไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระ ฝากบอกอติเทพด้วยนะคะว่าเลิกสร้างภาพเสียที!” ดารารายกดตัดสัญญาณโทรศัพท์ ไม่อยากรับรู้รับฟังอะไรอีก
เกลียดนัก! พวกตีไข่ใส่สี
ไม่อยากเชื่อ คนมีหน้าตาทางสังคมอย่างอติเทพจะปั้นน้ำเป็นตัวเก่งอย่างเหลือเชื่อ เขาโกหกทั้งเพ กุเรื่องหลอกมารดาหล่อน ทั้งที่ทำเรื่องน่าละอาย ช่างร้ายกาจ น่ารังเกียจ
“คนเลว!”
ดารารายสบถหงุดหงิด ไม่อยากใส่ใจเรื่องดังกล่าวอีก แต่เสียงโทรศัพท์แผดก้องขึ้นอีกครั้ง หล่อนก็ฉวยมารับสายโดยไม่ดูชื่อคนโทรเข้า
“ขอร้องล่ะค่ะคุณแม่ เลิกโทรมารบกวนดาวเสียที ดาวอยากอยู่เงียบๆ คนเดียวสักพัก” ดารารายคิดว่ามารดาโทรมาเซ้าซี้
ทว่า...
“นี่ผมเอง...อติเทพ”
ดารารายอึ้งไปชั่วขณะ พูดอะไรไม่ออก เสียงทุ้มนุ่มที่ผ่านมาตามสายพาเหตุการณ์ต่างๆ วิ่งเข้าสู่สมอง ราวกับจะตอกย้ำความทรงจำในสิ่งที่รับรู้
“คุณฟังผมอยู่หรือเปล่า เรามีเรื่องต้องคุยกันนะดาว”
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ ทางที่ดี...รีบเซ็นใบหย่า เราจะได้จบกันเสียที” ดารารายโต้กลับทันควัน
“ไม่! ผมไม่เซ็น ยังไงก็ไม่หย่า คุณต้องอยู่ในฐานะภรรยาผม”
“ภรรยาอย่างนั้นเหรอ” ดารารายแค่นยิ้ม สังเวชตัวเองนัก “ให้ตายสิ! คุณพูดออกมาได้ยังไง ไม่อายปากบ้างเหรออติเทพ ฉันแต่งงานมาร่วมอาทิตย์ ฉันยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าการมีสามีเป็นยังไง แล้วคุณยังกล้าใช้คำนี้กับฉันอีกอย่างนั้นเหรอ”
“ถ้าคุณหมายถึงเซ็กซ์ละก็ ผมบอกตามตรง ผมไม่เคยมีความรู้สึกอย่างนั้นกับผู้หญิง”
“ถ้าคุณไม่ชอบผู้หญิงแล้วมาแต่งงานกับฉันทำไม ทำไมคุณต้องทำลายความฝันฉัน ทำให้ชีวิตฉันต้องตกอยู่ในขุมนรกอย่างนี้ ทำไม...ตอบฉันมาสิ!” ดารารายระบายความอัดอั้นออกมาทั้งน้ำตา
“ผมขอโทษ ถ้าผมไม่แต่งงาน คำครหาเรื่องเป็นเกย์ก็จะไม่จบสิ้น”
“เหตุผลแค่นี้น่ะเหรอ ที่คุณทำชีวิตฉันพัง!”
“มันไม่ใช่แค่นี้นะดาว การเลือกตั้งครั้งนี้มีความหมายกับผมมาก ถ้าทุกคนหมดศรัทธา ผมอาจไม่ได้รับเลือกเข้าไปนั่งในสภา”
“ให้ตายสิ! คุณเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างเหลือเชื่อ คุณคิดแต่จะแสวงหาผลประโยชน์ เคยคิดบ้างไหมว่าฉันจะรู้สึกยังไงกับการกระทำของคุณ!”
“ผมรู้...มันไม่ยุติธรรมกับคุณ เอาเป็นว่า...คุณจะเรียกร้องเท่าไหร่ก็ว่ามา ผมยินดีจ่ายให้ แต่มีเงื่อนไขว่าคุณต้องอยู่ในฐานะภรรยาผม” อติเทพยื่นข้อเสนอเชิงไกล่เกลี่ย
“เสียใจ ฉันต้องการใบหย่า”
“ผมไม่หย่า!”
“ขอร้องล่ะอติเทพ...เรามาจบกันดีๆ จะดีกว่า เซ็นใบหย่าให้ฉัน อย่าให้เรื่องมันลุกลามใหญ่โตเลย ยังไงเราก็ไปด้วยกันไม่ได้หรอก”
“ผมไม่เซ็น! ไม่หย่า! ไม่เข้าใจหรือไง!”
“นี่คุณจะไม่ยอมหย่าดีๆ ใช่ไหม”
“ผมก็บอกแล้วไง ผมมีเหตุผลของผม ผมหย่าไม่ได้!”
“ถ้าอย่างนั้น...ฉันจะร้องต่อศาล จะบอกกับทุกคนว่าคุณเป็นพวกจิตวิปริต เมื่อถึงเวลานั้น...อย่าหาว่าฉันไม่ดีไม่ได้!” ดารารายพูดอย่างเหลืออด ไม่ยอมให้อติเทพมาถือไพ่เหนือกว่า
“ผมไม่กลัวคำขู่ของคุณหรอก คุณไม่มีหลักฐาน พยานสักคนก็ไม่มี การพูดลอยๆ ให้คนอื่นเสียหาย ระวังจะโดนฟ้องกลับข้อหาหมิ่นประมาท ทางที่ดี...คุณรับข้อเสนอของผมจะดีกว่า”
“ไม่! ฉันไม่กลับไปอยู่ในขุมนรกเป็นเครื่องมือให้คุณหลอกใช้หรอก ฉันจะหย่า...จะหย่าให้ได้ คอยดูก็แล้วกัน” ดารารายจบการสนทนาด้วยการปาโทรศัพท์ลงพื้นเป็นการระบายอารมณ์...
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ส.ค. 2562, 19:09:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ส.ค. 2562, 19:09:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 508
| << ตอนที่ 2 | ตอนที่ 4 >> |