กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า: พิมมาศ (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เพราะเสียงกระซิบจากชายในฝัน
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: สายเปย์ รุกจีบ น่ารัก ดราม่า แก้แค้น ลอนดอน ฟลอเรนซ์
ตอน: บทที่ 14 -40%
กว่าจะกลับถึงที่พักได้เล่นเอาสองหนุ่มสาวเนื้อตัวมอมแมมเหนื่อยอ่อนกันทั้งคู่
ชานนท์ทิ้งร่างที่น่วมช้ำไปแทบทั้งตัวเพราะฝีมือชายร่างยักษ์ลงบนโซฟานุ่ม แล้วเอนกายยกขาข้างหนึ่งขึ้นวางพาดบนที่เท้าแขนของโซฟาทันที ส่วนเอรินนั้นตามเข้ามานั่งคุกเข่าบนพื้นข้างๆ จับดูใบหน้าชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
“เจ็บมากไหมคุณ ฉันบอกให้ไปโรงพยาบาลก็ไม่ยอมไป ทายาก่อนนะคะ” หล่อนเอ่ยเสียงเครือเหมือนจะร้องไห้ ขณะแกะกล่องอุปกรณ์ทำแผลชุดเล็ก ซึ่งซื้อมาจากร้านขายยาทางผ่านก่อนกลับถึงโรงแรม
ชานนท์เป็นคนบังคับให้เอรินซื้อมาทำแผลให้เขาเอง ระหว่างนั้นคนทำแผลเลยไม่ได้สังเกตหรอกว่า คนเจ็บบนโซฟาเอาแต่จับจ้องมองหล่อนทุกอิริยาบถ ดวงหน้านวลใสยามนี้แดงก่ำน้ำตาคลอ ชายหนุ่มเลยอดไม่ได้ยื่นมือมาลูบแก้มหล่อนเบาๆ
“คุณแก้มช้ำเลย มันทำอะไรคุณบ้าง”
“เปล่าค่ะ มันยังไม่ทันได้ทำอะไรฉันเท่าไร แค่โดนมันตบทีนึง ฉันเลยเอาแจกันในห้องน้ำฟาดหัวมันก่อนจะหนีออกมาเจอคุณ แต่คุณสิคะโดนทั้งต่อยทั้งฟาดที่ขา หนักกว่าฉันอีก”
“ผมไม่เป็นไร” ชานนท์ตอบเสียงเบาเมื่อเห็นสีหน้าสาวน้อยดูเป็นห่วงเขามากจวนจะร้องให้อยู่แล้ว
“ขอฉันดูแผลที่ขาคุณหน่อยค่ะ”
เอรินจะเลิกขากางเกงข้างที่โดนตี ซีอีโอหนุ่มเลยชะงัก ทำท่าจะปัดป้อง แต่พอเห็นสายตาห่วงใยของสาวน้อยเลยยอมให้ดูแต่โดยดี
“โอ๊ย” ชานนท์หดขาอัตโนมัติทั้งที่เอรินสัมผัสแค่เพียงแผ่วเบารอบๆ รอยช้ำ
“เจ็บชะมัด”
“ไม่เจ็บได้ไงล่ะคะ บวมเชียว” เอรินพลอยมีสีหน้าเหยเกไปด้วย
“พรุ่งนี้คงช้ำขึ้นสีแน่ๆ เดี๋ยวฉันลงไปซื้อยานวดให้คุณดีกว่า”
เอรินผลุนผลันลุกขึ้น แต่กลับถูกคนเจ็บดึงไว้
“ไม่ต้องหรอก ผมไม่เป็นไร”
“แต่...”
“ผมทนได้” ชานนท์ยืนยันเสียงแข็ง
“ขืนปล่อยคุณไปคนเดียวอีก ผมก็ต้องมานั่งเป็นห่วงคุณอีก...ทำแผลที่ปากผมก็พอ”
เอรินยังลังเล กลัวออกไปซื้อยาคนเดียวแล้วเกิดเรื่องอีกเหมือนกันเลยยอมนั่งลงทำแผลให้เขาต่อตามเดิม
มุมปากของชานนท์ยังมีเลือดออกซิบๆ เพราะถูกต่อยจนปากแตก ทันทีที่แอลกอฮอล์แสบซึมซับเข้าบาดแผลชายหนุ่มถึงกับโอดครวญ
“โอ๊ย! แสบ”
“ขอโทษ! ขอโทษค่ะ มันจะแสบนิดนึงฉันจะเบามือ”
เอรินจับคางสากไปด้วยไรหนวดครึ้มให้อยู่นิ่ง พยายามจะทำแผลให้เขาอย่างเบามือที่สุด แต่แทนที่หล่อนจะมีสมาธิจดจ่ออยู่ที่แผล สายตาซุกซนกลับจ้องแต่ริมฝีปากชวนมองของชายหนุ่ม พอละสายตาได้สาวน้อยก็สบตากับเจ้าของริมฝีปากอีกในระยะห่างกันไม่ถึงคืบ! จนมือไม้สั่นเทาขณะจับก้านพันสำลีชุบยาแดงเพื่อทาแผลให้เขา สีหน้าคร่ำเคร่งจริงจังขึ้นมา
สายตาคู่นั้นสื่อถึงความกังวลและความห่วงใยอย่างไม่ปิดบัง ยังผลให้ชานนท์หัวใจอ่อนยวบ ยิ่งยามที่สาวน้อยจ้องมองแผลที่มุมปากของเขา หยดน้ำใสยังคลอเบ้า เขารับรู้ได้ว่าหล่อนเป็นห่วงเขามากจริงๆ
พอเอรินหันไปเก็บอุปกรณ์ทำแผล ชานนท์เลยเกี่ยวรัดร่างนุ่มนิ่มมากอดไว้ในอ้อมแขน
“ขะ...คุณ! จะทำอะไรคะ” เอรินถึงกับสะดุ้ง
“ไม่มีอะไร ผมแค่จะทำแผลให้คุณบ้าง” ชานนท์บอกหน้านิ่ง
“ไม่ต้องค่ะ” เอรินรีบปฏิเสธแล้วดันชายหนุ่มออกห่าง แต่แทนที่เขาจะปล่อยกลับลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังกอดเอวหล่อนไว้ จากนั้นก็คว้ากล่องอุปกรณ์ทำแผลไปเฉย
“อย่าดื้อ...เจ็บนิดนึงนะ”
เขาเริ่มทำแผลอย่างที่หล่อนทำให้เขาเมื่อครู่
ยังดีที่ใบหน้านวลมีเพียงรอยฟกช้ำ เอรินจำต้องนั่งนิ่งๆ ให้เขาทายาให้ ชานนท์มือเบามากลักษณะกลัวหล่อนเจ็บอยู่เหมือนกัน สาวน้อยเลยมองชายหนุ่มที่ทำแผลให้อย่างอ่อนโยนด้วยความเต็มตื้น
“เสร็จแล้ว ดีนะไม่เสียโฉม เกิดขายไม่ออกผมคงต้องรับเลี้ยงหมูทั้งตัว”
“คุณน่ะ” หล่อนหน้าง้ำ แต่ใจเต้นโครมครามกับคำพูดประหลาดนั้นของเขา
คล้อยหลังทำแผลให้กันเสร็จแล้วเรียบร้อย ชานนท์ก็เป็นฝ่ายบังคับให้สาวน้อยไปอาบน้ำก่อน ส่วนเขาอาสาโทร.สั่งอาหารโรงแรมขึ้นมาบนห้อง ทีแรกเอรินไม่ยอมหรอก จะออกไปฝากท้องตามร้านอาหารราคาถูกข้างนอกเหมือนเดิม โดยให้เหตุผลว่าเกรงใจเงินในกระเป๋าของเขาอีกตามเคย เพราะวันนี้ทำเขายุ่งยากมาทั้งวันแล้ว เขาเลยต้องใช้ไม้ตายอ้างเรื่องที่ยังบาดเจ็บ สาวน้อยถึงได้ยอมว่าง่ายคว้าผ้าเช็ดตัวหายเข้าห้องน้ำไปในที่สุด
เสียงฮัมเพลงเบาๆ ที่ดังลอดออกมาจากในห้องน้ำ ชานนท์กำลังนั่งดูโทรทัศน์เล่นอยู่บนโซฟาลอบอมยิ้มอย่างนึกขัน สายตาเป็นประกายเหลือบมองเตียงนอน ก่อนจะรีบขับไล่ความคิดชั่วร้ายที่แล่นผ่านเข้ามาในสมอง
คิดบ้าอะไรของแกอยู่วะ ยายนั่นก็แค่เด็ก เลิกฟุ้งซ่าน! ชานนท์บ่นกับตัวเองในใจ พยายามปฏิเสธความรู้สึกหวั่นไหวที่กำลังก่อตัวอยู่เงียบๆ
แต่ทว่าเขาก็ทำได้แค่ชั่วครู่...
ชานนท์ยอมรับเลยว่า ตอนนี้ เวลานี้เขากำลังรู้สึกหวั่นไหวกับเอรินเข้าขั้นรุนแรงแล้ว หวั่นไหวจนไม่อยากทำเพียงแค่นอนมองหล่อนหลับใหลในคืนนี้ด้วยซ้ำ...
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ชานนท์ทิ้งร่างที่น่วมช้ำไปแทบทั้งตัวเพราะฝีมือชายร่างยักษ์ลงบนโซฟานุ่ม แล้วเอนกายยกขาข้างหนึ่งขึ้นวางพาดบนที่เท้าแขนของโซฟาทันที ส่วนเอรินนั้นตามเข้ามานั่งคุกเข่าบนพื้นข้างๆ จับดูใบหน้าชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
“เจ็บมากไหมคุณ ฉันบอกให้ไปโรงพยาบาลก็ไม่ยอมไป ทายาก่อนนะคะ” หล่อนเอ่ยเสียงเครือเหมือนจะร้องไห้ ขณะแกะกล่องอุปกรณ์ทำแผลชุดเล็ก ซึ่งซื้อมาจากร้านขายยาทางผ่านก่อนกลับถึงโรงแรม
ชานนท์เป็นคนบังคับให้เอรินซื้อมาทำแผลให้เขาเอง ระหว่างนั้นคนทำแผลเลยไม่ได้สังเกตหรอกว่า คนเจ็บบนโซฟาเอาแต่จับจ้องมองหล่อนทุกอิริยาบถ ดวงหน้านวลใสยามนี้แดงก่ำน้ำตาคลอ ชายหนุ่มเลยอดไม่ได้ยื่นมือมาลูบแก้มหล่อนเบาๆ
“คุณแก้มช้ำเลย มันทำอะไรคุณบ้าง”
“เปล่าค่ะ มันยังไม่ทันได้ทำอะไรฉันเท่าไร แค่โดนมันตบทีนึง ฉันเลยเอาแจกันในห้องน้ำฟาดหัวมันก่อนจะหนีออกมาเจอคุณ แต่คุณสิคะโดนทั้งต่อยทั้งฟาดที่ขา หนักกว่าฉันอีก”
“ผมไม่เป็นไร” ชานนท์ตอบเสียงเบาเมื่อเห็นสีหน้าสาวน้อยดูเป็นห่วงเขามากจวนจะร้องให้อยู่แล้ว
“ขอฉันดูแผลที่ขาคุณหน่อยค่ะ”
เอรินจะเลิกขากางเกงข้างที่โดนตี ซีอีโอหนุ่มเลยชะงัก ทำท่าจะปัดป้อง แต่พอเห็นสายตาห่วงใยของสาวน้อยเลยยอมให้ดูแต่โดยดี
“โอ๊ย” ชานนท์หดขาอัตโนมัติทั้งที่เอรินสัมผัสแค่เพียงแผ่วเบารอบๆ รอยช้ำ
“เจ็บชะมัด”
“ไม่เจ็บได้ไงล่ะคะ บวมเชียว” เอรินพลอยมีสีหน้าเหยเกไปด้วย
“พรุ่งนี้คงช้ำขึ้นสีแน่ๆ เดี๋ยวฉันลงไปซื้อยานวดให้คุณดีกว่า”
เอรินผลุนผลันลุกขึ้น แต่กลับถูกคนเจ็บดึงไว้
“ไม่ต้องหรอก ผมไม่เป็นไร”
“แต่...”
“ผมทนได้” ชานนท์ยืนยันเสียงแข็ง
“ขืนปล่อยคุณไปคนเดียวอีก ผมก็ต้องมานั่งเป็นห่วงคุณอีก...ทำแผลที่ปากผมก็พอ”
เอรินยังลังเล กลัวออกไปซื้อยาคนเดียวแล้วเกิดเรื่องอีกเหมือนกันเลยยอมนั่งลงทำแผลให้เขาต่อตามเดิม
มุมปากของชานนท์ยังมีเลือดออกซิบๆ เพราะถูกต่อยจนปากแตก ทันทีที่แอลกอฮอล์แสบซึมซับเข้าบาดแผลชายหนุ่มถึงกับโอดครวญ
“โอ๊ย! แสบ”
“ขอโทษ! ขอโทษค่ะ มันจะแสบนิดนึงฉันจะเบามือ”
เอรินจับคางสากไปด้วยไรหนวดครึ้มให้อยู่นิ่ง พยายามจะทำแผลให้เขาอย่างเบามือที่สุด แต่แทนที่หล่อนจะมีสมาธิจดจ่ออยู่ที่แผล สายตาซุกซนกลับจ้องแต่ริมฝีปากชวนมองของชายหนุ่ม พอละสายตาได้สาวน้อยก็สบตากับเจ้าของริมฝีปากอีกในระยะห่างกันไม่ถึงคืบ! จนมือไม้สั่นเทาขณะจับก้านพันสำลีชุบยาแดงเพื่อทาแผลให้เขา สีหน้าคร่ำเคร่งจริงจังขึ้นมา
สายตาคู่นั้นสื่อถึงความกังวลและความห่วงใยอย่างไม่ปิดบัง ยังผลให้ชานนท์หัวใจอ่อนยวบ ยิ่งยามที่สาวน้อยจ้องมองแผลที่มุมปากของเขา หยดน้ำใสยังคลอเบ้า เขารับรู้ได้ว่าหล่อนเป็นห่วงเขามากจริงๆ
พอเอรินหันไปเก็บอุปกรณ์ทำแผล ชานนท์เลยเกี่ยวรัดร่างนุ่มนิ่มมากอดไว้ในอ้อมแขน
“ขะ...คุณ! จะทำอะไรคะ” เอรินถึงกับสะดุ้ง
“ไม่มีอะไร ผมแค่จะทำแผลให้คุณบ้าง” ชานนท์บอกหน้านิ่ง
“ไม่ต้องค่ะ” เอรินรีบปฏิเสธแล้วดันชายหนุ่มออกห่าง แต่แทนที่เขาจะปล่อยกลับลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังกอดเอวหล่อนไว้ จากนั้นก็คว้ากล่องอุปกรณ์ทำแผลไปเฉย
“อย่าดื้อ...เจ็บนิดนึงนะ”
เขาเริ่มทำแผลอย่างที่หล่อนทำให้เขาเมื่อครู่
ยังดีที่ใบหน้านวลมีเพียงรอยฟกช้ำ เอรินจำต้องนั่งนิ่งๆ ให้เขาทายาให้ ชานนท์มือเบามากลักษณะกลัวหล่อนเจ็บอยู่เหมือนกัน สาวน้อยเลยมองชายหนุ่มที่ทำแผลให้อย่างอ่อนโยนด้วยความเต็มตื้น
“เสร็จแล้ว ดีนะไม่เสียโฉม เกิดขายไม่ออกผมคงต้องรับเลี้ยงหมูทั้งตัว”
“คุณน่ะ” หล่อนหน้าง้ำ แต่ใจเต้นโครมครามกับคำพูดประหลาดนั้นของเขา
คล้อยหลังทำแผลให้กันเสร็จแล้วเรียบร้อย ชานนท์ก็เป็นฝ่ายบังคับให้สาวน้อยไปอาบน้ำก่อน ส่วนเขาอาสาโทร.สั่งอาหารโรงแรมขึ้นมาบนห้อง ทีแรกเอรินไม่ยอมหรอก จะออกไปฝากท้องตามร้านอาหารราคาถูกข้างนอกเหมือนเดิม โดยให้เหตุผลว่าเกรงใจเงินในกระเป๋าของเขาอีกตามเคย เพราะวันนี้ทำเขายุ่งยากมาทั้งวันแล้ว เขาเลยต้องใช้ไม้ตายอ้างเรื่องที่ยังบาดเจ็บ สาวน้อยถึงได้ยอมว่าง่ายคว้าผ้าเช็ดตัวหายเข้าห้องน้ำไปในที่สุด
เสียงฮัมเพลงเบาๆ ที่ดังลอดออกมาจากในห้องน้ำ ชานนท์กำลังนั่งดูโทรทัศน์เล่นอยู่บนโซฟาลอบอมยิ้มอย่างนึกขัน สายตาเป็นประกายเหลือบมองเตียงนอน ก่อนจะรีบขับไล่ความคิดชั่วร้ายที่แล่นผ่านเข้ามาในสมอง
คิดบ้าอะไรของแกอยู่วะ ยายนั่นก็แค่เด็ก เลิกฟุ้งซ่าน! ชานนท์บ่นกับตัวเองในใจ พยายามปฏิเสธความรู้สึกหวั่นไหวที่กำลังก่อตัวอยู่เงียบๆ
แต่ทว่าเขาก็ทำได้แค่ชั่วครู่...
ชานนท์ยอมรับเลยว่า ตอนนี้ เวลานี้เขากำลังรู้สึกหวั่นไหวกับเอรินเข้าขั้นรุนแรงแล้ว หวั่นไหวจนไม่อยากทำเพียงแค่นอนมองหล่อนหลับใหลในคืนนี้ด้วยซ้ำ...
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ต.ค. 2562, 08:50:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ต.ค. 2562, 08:50:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 582
| << บทที่ 13 -100% + แจ้งข่าววางจำหน่าย | บทที่ 14 -100% + โปรโมชั่นงานหนังสือ >> |