รู้แล้ว...ว่ารัก
ผลิตโชค นักร้องหนุ่มที่กำลังเงียบหายไปจากวงการ แต่แล้วโชคชะตาได้ขีดเส้นทางให้เขาได้พบกับเธอ...พีช...หรือ "นุช" มาช่วยลุ้นในความรักของทั้งคู่ว่าจะลงเอยอย่างไร
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอน 10
ผลิตโชคเงยหน้ามองเจ้าของมือที่ดึงขวดเบียร์ไปจากมือเขาด้วยความไม่พอใจ เขาพยายามไขว่คว้าดึงกลับมา แต่สิ่งที่ได้คือความว่างเปล่า
“พอเถอะ พี่ว่าผลิตดื่มมากไปแล้ว” พี่ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“วันนี้จบงานแล้ว พรุ่งนี้มีงานกลางคืนที่สระบุรี ผลิตจำได้” เขาตอบด้วยน้ำเสียงยานคาง มือเรียวเสยผมแรงๆ จนผมที่จัดเข้าทรงนั้นยุ่งเหยิง
“ก็จริง แต่นี่ผลิตดื่มไปหลายขวดแล้ว เมาแล้วใช่มั้ย” พี่ปอนด์ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สบตาเรียวที่ฉายแววอ้างว้าง แววตาแบบนี้มันเป็นแววตาก่อนที่จะเป็นผลิตโชค หน้ากากจิงโจ้เหมือนทุกวันนี้และการที่ผลิตโชคแทนตัวเองว่า ‘ผลิต’ แบบนี้ แสดงว่ากำลังอ่อนแอ
“ม่าย..ผลิตไม่ได้เมา” ชายหนุ่มบอกเสียงงึมงำก่อนจะฟุบไปกับโต๊ะ “เบียร์แค่นี้ทำอะไรผลิตไม่ได้หรอก” เขาบอกเสียงอู้อี้ มือใหญ่ของปอนด์ลูบหัวทุยสวยอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร เขาก็มองผลิตโชคเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กที่เขาต้องดูแลเสมอ “พี่ปอนด์ ทำไมนุชถึงทิ้งผลิตไป ทำไม ทำไม” ชายหนุ่มถามเสียงเครือ
“นุชคงมีเหตุผลที่บอกผลิตไม่ได้ อย่าเสียใจเลยนะ” ปอนด์บอกคิดถึงแววตากลมโตของหญิงสาวที่ผลิตโชคมีใจให้ ผู้หญิงตัวเล็กแต่เข้มแข็งและเด็ดขาด
“ผลิตจะไม่รักใครอีกแล้ว ไม่รักใครแล....แล้ววววว” สิ้นเสียงมือเรียวที่ยกไปมานั้นทิ้งน้ำหนักลงบนพื้นโต๊ะอย่างแรง
“เด็กน้อยเอ้ย น็อคกลางอากาศเลย” ปอนด์ส่ายหน้าด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่ผลิตโชคกลับจากขนอมก็เอาแต่ทำงานและดื่มอย่างเดียว ไม่ว่าจะดื่มหนักขนาดไหน ผลิตโชคไม่เคยเสียงาน เขามีความรับผิดชอบทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องงาน เขาจะให้ความสำคัญมากกว่าสิ่งใด
ปอนด์คิดถึงวันแรกที่หนุ่มน้อย รูปร่างบอบบาง ผอมเก้งก้างเข้ามาเป็นศิลปินฝึกหัด ซึ่งในแต่ละวันนั้นฝึกหนักมาก แต่ผลิตโชคไม่เคยท้อแท้ เขาเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และมุ่งมั่นตลอดหลายปี จนวันหนึ่งได้รับโอกาสมีเพลงเป็นของตัวเอง และตั้งแต่นั้นมาเขาได้รับมอบหมายให้คอยดูแลผลิตโชค เขาจำได้ไม่ลืมเลยว่าเพลงแรกของผลิตโชคที่ปล่อยออกไปนั้นดังมาก ผลิตโชคเป็นที่รู้จักมีงานแทบทุกวัน เดินสายไปเกือบทุกจังหวัด แต่เวลาผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนแปลง ชื่อของผลิตโชคค่อยๆ เลือนหายไป จนกระทั่งมาถึงวันนี้วันที่ผลิตโชคกลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง สิบปีได้แล้วมั้งที่เขาอยู่เคียงข้างผลิตโชค จำได้ว่า...ตั้งแต่เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัว เขาเห็นผลิตโชคมีแฟนเพียงคนเดียวเท่านั้น และเป็นผู้หญิงในสเปคเสียด้วย คือ ขาว สวย หมวย ตัวเล็กบอบบาง ที่สำคัญคือเซ็กซี่มาก แต่ผลิตโชคคือผลิตโชค เพื่อน ปาร์ตี้ แฮ้งค์เอ้าท์ต้องมาก่อนเสมอ ในที่สุดทั้งคู่ได้เลิกรากันไปด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ผลิตโชคไม่ได้บอกอะไร และเขาก็ไม่เคยถาม
โดยรวมแล้วผลิตโชคเป็นคนที่มีเพื่อนมากมาย หลายฐานะและอาชีพ มีความอ่อนน้อมถ่อมตน มีความเจ้าชู้ เสน่ห์แพรวพราวชนิดหาตัวจับยาก แต่เขาไม่เคยคบใครจริงจัง เท่าที่ปอนด์สังเกตจะเป็นเพื่อนคุยกันเสียมากกว่า จนกระทั่งมาเจอ...นุช...ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาห่างไกลกับเสปคที่ตั้งไว้เมื่อเทียบกับคนที่เข้าหาผลิตโชค แปลก...ที่ผลิตโชคกลับรักผู้หญิงคนนี้มากกว่าใครทั้งหมด นุชเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผลิตโชคไม่เป็นตัวเองอย่างที่เคยเป็น ชายหนุ่มอ่อนแอเมื่ออยู่ลำพัง แววตาที่สดใสมีชีวิตชีวาได้กลับกลายเป็นความอ้างว้างเหมือนเมื่อก่อน เขาถอนหายใจลึก มองผลิตโชคที่นอนหลับไม่รู้เรื่องด้วยแววตาที่เป็นห่วง เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น..เขาเชื่ออย่างนั้น...
ปุ๊กวางนิตยสารเล่นใหม่บนโต๊ะก่อนจะนั่งเก้าอี้ตรงข้ามมองเพื่อนที่นั่งเขียนรายรับรายจ่ายอย่างไม่สนใจอะไร เธอดันหนังสือไปใกล้ๆ จนพีชต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
“ว่าไง” พีชถาม
“นี่” ปุ๊กหยิบนิตยสารให้เธอ “เดี๋ยวนี้พี่โชคดังมาก ดูสิ ขึ้นปกหนังสือตั้งหลายเล่ม” ปุ๊กบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“อือ” พีชเหลือบมองหน้าปก แววตาของคนในภาพมองมาเหมือนตัดพ้อ เธอกระพริบตาถี่ๆ บ้าไปแล้ว...คิดไปเองเป็นตุเป็นตะ
“หล่อเน๊อะ หน้าใสมากเลย” ปุ๊กยังชื่นชมต่อแอบมองหน้าเพื่อนสาวไปด้วย เธอเห็นแววตาพีชไหววูบชั่วขณะก่อนจะปรับเป็นแววตาเฉยชา
“ก็เหมือนนักร้องคนอื่นแหละ เขาก็ต้องดูแลตัวเอง” พีชตอบกลับมา
“แต่พี่โชคไม่ได้สำอางค์แบบนั้นนะ พีชก็น่าจะรู้” ปุ๊กบอกเบาๆ
“รู้อะไร” พีชถามโดยไม่ได้เงยหน้ามอง
“รู้ว่าพี่โชคเป็นยังไง” ปุ๊กตอบกลับทันที “พีช ปุ๊กถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“อือ” เธอพยักหน้า วางปากกา สบตาเพื่อนสาวที่มองมาอย่างสงสัย
“พีชกับพี่โชครักกันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมพีชถึงมาอยู่นี่” ปุ๊กตัดสินใจถาม เพราะเธอรู้ว่าก่อนที่พีชจะมาลงทุนเปิดร้านกาแฟที่นี่ พีชกับพี่โชคนั้นคบกันอยู่แบบเงียบๆ
“.....” พีชนิ่ง สบตาปุ๊กชั่วขณะก่อนจะหลุบตามองนายแบบบนหน้าปกนิตยสาร ผู้ชายหน้าเรียวขาวที่คุ้นเคย ดวงตายาวรีสองข้างที่มีชั้นตาไม่เท่ากัน แววตาที่มองมานั้นดูยั่วเย้า มีความเชิญชวนกลายๆ ริมฝีปากอิ่มเผยอจนเห็นไรฟันขาว ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายแบบ หรืองานร้องเพลงกลางคืน ผลิตโชคจะดูเซ็กซี่และน่าค้นหาโดยไม่ต้องพยายามโชว์อะไรเลย ใช่...เขามีเซ็กซ์แอพพีลที่สูงมาก
“ถ้าพีชลำบากใจ ไม่ต้องบอกปุ๊กก็ได้ ปุ๊กแค่สงสัยเฉยๆ” ปุ๊กเอื้อมมาจับมือพีชแล้วบีบเบาๆ
“ไม่มีอะไรหรอก พีชกับพี่โชคเลิกกันเพราะเราเข้ากันไม่ได้เท่านั้นเอง” พีชตอบกลับไป
“เข้ากันไม่ได้เหรอ ไม่นะ...ปุ๊กก็เห็นว่ารักกันดีนี่นา แล้วล่าสุดที่พี่โชคมา เห็นชัดเจนเลยว่าพี่โชครักพีชอ่ะ” ปุ๊ก
บอกอย่างมั่นใจ
“ไม่หรอก ก็แค่ดีใจที่เจอกัน” เธอบอกเบาๆ
“จริงเหรอ แต่วันสุดท้ายที่ร้าน ปุ๊กเห็น...พี่โชคจูบพีชด้วยอ่ะ” ปุ๊กกระซิบ ตาพราวระยับมีผลให้พีชตาโต ยกมือขึ้นปิดปากโดยอัตโนมัติ
“ปุ๊ก บ้า ไม่มีอ่ะ” พีชส่ายหัวเร็วๆ แก้มร้อนผ่าว
“อย่ามาปฏิเสธ ปุ๊กเห็นพี่โชคมาพลิกป้ายปิด สักพักพีชก็มาพลิกป้ายเปิด แล้วก็เถียงกัน แป้บเดียว...อย่างกับละครตูบจูบเลยอ่ะ” ปุ๊กบอกด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“หื้อ ก็...พี่โชค..คือ พีชพลั้งมือตบหน้าพี่โชคไป แล้วพี่โชคคงโกรธ เลย...” เธออุบอิบ ก้มหน้าไม่กล้าสบตาเพื่อนสาว
“จุ๊บซะเลย น่าอิจฉา มีแฟนเป็นซุปเปอร์สตาร์เลยน๊า ต้องมีคนอิจฉาพีชแน่ๆ เลย” ปุ๊กยิ่งแซวเมื่อเห็นพีชหน้าแดงก่ำ การตอบโต้ติดขัด
“ไม่มีอะไรจริงๆ เราเลิกกันแล้ว พีชและพี่โชคจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก” เธอบอกย้ำอีกครั้ง
“ทำไมล่ะพีช ปุ๊กว่าพี่โชคยังรักพีชอยู่นะ หลังจากที่พีชไปแล้ว ปุ๊กเข้าไปที่ร้านเห็นพี่โชคตาแดงเหมือนจะร้องไห้เลย พี่โชคถามปุ๊กด้วยว่า พีชมีคนอื่นหรือเปล่า” ปุ๊กเล่าไปเรื่อยๆ เธอเงยหน้ามองเพื่อน
“แล้วปุ๊กว่าไง” เธอเอ่ยถาม ใจเต้นแรง
“ตอบไปว่าไม่มี”
“โธ่ ทำไมไม่บอกว่ามีแฟนใหม่ล่ะ” เธอถอนหายใจอย่างเสียดาย
“อ้าว ก็พีชไม่มีใครจริงๆ นี่นา แล้วปุ๊กก็สงสารพี่โชคด้วย” ปุ๊กบอกด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “ป่านนี้หัวใจจะเป็นยังไงน๊อ จะเจ็บปานไหน เป็นคนที่คิดอะไรสื่อออกมาทางแววตาซะด้วย”
“ไม่เจ็บอะไรหรอก ดังขนาดนั้น เดี๋ยวก็มีคนใหม่ หรืออาจจะมีอยู่แล้วก็ได้ ใครจะรู้” เธอตอบกลับไป รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ แต่เธอต้องอดทน
“คิดให้ดีนะพีช สมัยนี้จะหาคนที่รักเรา รักทุกอย่างที่เป็นเรา มันยากเหลือเกิน ถ้าเจอแล้วอย่าปล่อยให้หลุดมือ เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้” ปุ๊กบอก หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูก่อนจะร้องวี้ดว้ายอย่างถูกใจ
“มีอะไรเหรอ” พีชถาม ชะโงกหน้ามองอย่างสงสัย
“นี่ ไลฟ์ของพี่โชคมีงานที่สระบุรี เกือบอดดูเลย มาๆ มาดูกัน” ปุ๊กบอกพร้อมกับกับขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ
“ฝากบอกเป็นเพลงนี้ เธอยังยินดีจะฟัง ไหม
ยกโทษให้ได้ ไหมในสิ่งที่ทำ
จากผู้ชายที่ใจร้าย นี่คือคำพูดจากใจฉัน
ที่เคยผิดพลาดพลั้ง ขอโทษได้ไหม
หากว่าเธอยังรัก หากเธอยังเห็นใจช่วยกลับมาหากัน” (เพลงฉันขอโทษ ของศิลปิน เชษฐา ยารสเอก)
เสียงที่เธอไม่เคยคิดจะลืม ผลิตโชคเป็นนักร้องที่มีอินเนอร์ในการร้องเพลงดีมาก เสียงที่ฟังแล้วให้อารมณ์เศร้า เสียใจ มีการตัดพ้อ หญิงสาวเม้มปากแน่นเพื่อระงับการสั่น จากตรงนี้เธอเห็นแววตาของเขา แววตาที่อ้อนวอนให้ใครสักคนเข้าใจ....พีชรู้สึกร้อนผ่าวที่กระบอกตาก่อนน้ำตาจะรินไหลออกมาผ่านร่องแก้มอย่างกลั้นไม่ได้ เสียงสะอื้นเบาๆ ทำให้ปุ๊กโอบบ่าเธอไว้ เธอเอนซบไหล่เพื่อนแล้วร้องไห้สะอึก สะอื้นออกมาอย่างไม่อาย
“พอเถอะ พี่ว่าผลิตดื่มมากไปแล้ว” พี่ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“วันนี้จบงานแล้ว พรุ่งนี้มีงานกลางคืนที่สระบุรี ผลิตจำได้” เขาตอบด้วยน้ำเสียงยานคาง มือเรียวเสยผมแรงๆ จนผมที่จัดเข้าทรงนั้นยุ่งเหยิง
“ก็จริง แต่นี่ผลิตดื่มไปหลายขวดแล้ว เมาแล้วใช่มั้ย” พี่ปอนด์ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สบตาเรียวที่ฉายแววอ้างว้าง แววตาแบบนี้มันเป็นแววตาก่อนที่จะเป็นผลิตโชค หน้ากากจิงโจ้เหมือนทุกวันนี้และการที่ผลิตโชคแทนตัวเองว่า ‘ผลิต’ แบบนี้ แสดงว่ากำลังอ่อนแอ
“ม่าย..ผลิตไม่ได้เมา” ชายหนุ่มบอกเสียงงึมงำก่อนจะฟุบไปกับโต๊ะ “เบียร์แค่นี้ทำอะไรผลิตไม่ได้หรอก” เขาบอกเสียงอู้อี้ มือใหญ่ของปอนด์ลูบหัวทุยสวยอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร เขาก็มองผลิตโชคเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กที่เขาต้องดูแลเสมอ “พี่ปอนด์ ทำไมนุชถึงทิ้งผลิตไป ทำไม ทำไม” ชายหนุ่มถามเสียงเครือ
“นุชคงมีเหตุผลที่บอกผลิตไม่ได้ อย่าเสียใจเลยนะ” ปอนด์บอกคิดถึงแววตากลมโตของหญิงสาวที่ผลิตโชคมีใจให้ ผู้หญิงตัวเล็กแต่เข้มแข็งและเด็ดขาด
“ผลิตจะไม่รักใครอีกแล้ว ไม่รักใครแล....แล้ววววว” สิ้นเสียงมือเรียวที่ยกไปมานั้นทิ้งน้ำหนักลงบนพื้นโต๊ะอย่างแรง
“เด็กน้อยเอ้ย น็อคกลางอากาศเลย” ปอนด์ส่ายหน้าด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่ผลิตโชคกลับจากขนอมก็เอาแต่ทำงานและดื่มอย่างเดียว ไม่ว่าจะดื่มหนักขนาดไหน ผลิตโชคไม่เคยเสียงาน เขามีความรับผิดชอบทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องงาน เขาจะให้ความสำคัญมากกว่าสิ่งใด
ปอนด์คิดถึงวันแรกที่หนุ่มน้อย รูปร่างบอบบาง ผอมเก้งก้างเข้ามาเป็นศิลปินฝึกหัด ซึ่งในแต่ละวันนั้นฝึกหนักมาก แต่ผลิตโชคไม่เคยท้อแท้ เขาเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และมุ่งมั่นตลอดหลายปี จนวันหนึ่งได้รับโอกาสมีเพลงเป็นของตัวเอง และตั้งแต่นั้นมาเขาได้รับมอบหมายให้คอยดูแลผลิตโชค เขาจำได้ไม่ลืมเลยว่าเพลงแรกของผลิตโชคที่ปล่อยออกไปนั้นดังมาก ผลิตโชคเป็นที่รู้จักมีงานแทบทุกวัน เดินสายไปเกือบทุกจังหวัด แต่เวลาผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนแปลง ชื่อของผลิตโชคค่อยๆ เลือนหายไป จนกระทั่งมาถึงวันนี้วันที่ผลิตโชคกลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง สิบปีได้แล้วมั้งที่เขาอยู่เคียงข้างผลิตโชค จำได้ว่า...ตั้งแต่เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัว เขาเห็นผลิตโชคมีแฟนเพียงคนเดียวเท่านั้น และเป็นผู้หญิงในสเปคเสียด้วย คือ ขาว สวย หมวย ตัวเล็กบอบบาง ที่สำคัญคือเซ็กซี่มาก แต่ผลิตโชคคือผลิตโชค เพื่อน ปาร์ตี้ แฮ้งค์เอ้าท์ต้องมาก่อนเสมอ ในที่สุดทั้งคู่ได้เลิกรากันไปด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ผลิตโชคไม่ได้บอกอะไร และเขาก็ไม่เคยถาม
โดยรวมแล้วผลิตโชคเป็นคนที่มีเพื่อนมากมาย หลายฐานะและอาชีพ มีความอ่อนน้อมถ่อมตน มีความเจ้าชู้ เสน่ห์แพรวพราวชนิดหาตัวจับยาก แต่เขาไม่เคยคบใครจริงจัง เท่าที่ปอนด์สังเกตจะเป็นเพื่อนคุยกันเสียมากกว่า จนกระทั่งมาเจอ...นุช...ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาห่างไกลกับเสปคที่ตั้งไว้เมื่อเทียบกับคนที่เข้าหาผลิตโชค แปลก...ที่ผลิตโชคกลับรักผู้หญิงคนนี้มากกว่าใครทั้งหมด นุชเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผลิตโชคไม่เป็นตัวเองอย่างที่เคยเป็น ชายหนุ่มอ่อนแอเมื่ออยู่ลำพัง แววตาที่สดใสมีชีวิตชีวาได้กลับกลายเป็นความอ้างว้างเหมือนเมื่อก่อน เขาถอนหายใจลึก มองผลิตโชคที่นอนหลับไม่รู้เรื่องด้วยแววตาที่เป็นห่วง เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น..เขาเชื่ออย่างนั้น...
ปุ๊กวางนิตยสารเล่นใหม่บนโต๊ะก่อนจะนั่งเก้าอี้ตรงข้ามมองเพื่อนที่นั่งเขียนรายรับรายจ่ายอย่างไม่สนใจอะไร เธอดันหนังสือไปใกล้ๆ จนพีชต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
“ว่าไง” พีชถาม
“นี่” ปุ๊กหยิบนิตยสารให้เธอ “เดี๋ยวนี้พี่โชคดังมาก ดูสิ ขึ้นปกหนังสือตั้งหลายเล่ม” ปุ๊กบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“อือ” พีชเหลือบมองหน้าปก แววตาของคนในภาพมองมาเหมือนตัดพ้อ เธอกระพริบตาถี่ๆ บ้าไปแล้ว...คิดไปเองเป็นตุเป็นตะ
“หล่อเน๊อะ หน้าใสมากเลย” ปุ๊กยังชื่นชมต่อแอบมองหน้าเพื่อนสาวไปด้วย เธอเห็นแววตาพีชไหววูบชั่วขณะก่อนจะปรับเป็นแววตาเฉยชา
“ก็เหมือนนักร้องคนอื่นแหละ เขาก็ต้องดูแลตัวเอง” พีชตอบกลับมา
“แต่พี่โชคไม่ได้สำอางค์แบบนั้นนะ พีชก็น่าจะรู้” ปุ๊กบอกเบาๆ
“รู้อะไร” พีชถามโดยไม่ได้เงยหน้ามอง
“รู้ว่าพี่โชคเป็นยังไง” ปุ๊กตอบกลับทันที “พีช ปุ๊กถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“อือ” เธอพยักหน้า วางปากกา สบตาเพื่อนสาวที่มองมาอย่างสงสัย
“พีชกับพี่โชครักกันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมพีชถึงมาอยู่นี่” ปุ๊กตัดสินใจถาม เพราะเธอรู้ว่าก่อนที่พีชจะมาลงทุนเปิดร้านกาแฟที่นี่ พีชกับพี่โชคนั้นคบกันอยู่แบบเงียบๆ
“.....” พีชนิ่ง สบตาปุ๊กชั่วขณะก่อนจะหลุบตามองนายแบบบนหน้าปกนิตยสาร ผู้ชายหน้าเรียวขาวที่คุ้นเคย ดวงตายาวรีสองข้างที่มีชั้นตาไม่เท่ากัน แววตาที่มองมานั้นดูยั่วเย้า มีความเชิญชวนกลายๆ ริมฝีปากอิ่มเผยอจนเห็นไรฟันขาว ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายแบบ หรืองานร้องเพลงกลางคืน ผลิตโชคจะดูเซ็กซี่และน่าค้นหาโดยไม่ต้องพยายามโชว์อะไรเลย ใช่...เขามีเซ็กซ์แอพพีลที่สูงมาก
“ถ้าพีชลำบากใจ ไม่ต้องบอกปุ๊กก็ได้ ปุ๊กแค่สงสัยเฉยๆ” ปุ๊กเอื้อมมาจับมือพีชแล้วบีบเบาๆ
“ไม่มีอะไรหรอก พีชกับพี่โชคเลิกกันเพราะเราเข้ากันไม่ได้เท่านั้นเอง” พีชตอบกลับไป
“เข้ากันไม่ได้เหรอ ไม่นะ...ปุ๊กก็เห็นว่ารักกันดีนี่นา แล้วล่าสุดที่พี่โชคมา เห็นชัดเจนเลยว่าพี่โชครักพีชอ่ะ” ปุ๊ก
บอกอย่างมั่นใจ
“ไม่หรอก ก็แค่ดีใจที่เจอกัน” เธอบอกเบาๆ
“จริงเหรอ แต่วันสุดท้ายที่ร้าน ปุ๊กเห็น...พี่โชคจูบพีชด้วยอ่ะ” ปุ๊กกระซิบ ตาพราวระยับมีผลให้พีชตาโต ยกมือขึ้นปิดปากโดยอัตโนมัติ
“ปุ๊ก บ้า ไม่มีอ่ะ” พีชส่ายหัวเร็วๆ แก้มร้อนผ่าว
“อย่ามาปฏิเสธ ปุ๊กเห็นพี่โชคมาพลิกป้ายปิด สักพักพีชก็มาพลิกป้ายเปิด แล้วก็เถียงกัน แป้บเดียว...อย่างกับละครตูบจูบเลยอ่ะ” ปุ๊กบอกด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“หื้อ ก็...พี่โชค..คือ พีชพลั้งมือตบหน้าพี่โชคไป แล้วพี่โชคคงโกรธ เลย...” เธออุบอิบ ก้มหน้าไม่กล้าสบตาเพื่อนสาว
“จุ๊บซะเลย น่าอิจฉา มีแฟนเป็นซุปเปอร์สตาร์เลยน๊า ต้องมีคนอิจฉาพีชแน่ๆ เลย” ปุ๊กยิ่งแซวเมื่อเห็นพีชหน้าแดงก่ำ การตอบโต้ติดขัด
“ไม่มีอะไรจริงๆ เราเลิกกันแล้ว พีชและพี่โชคจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก” เธอบอกย้ำอีกครั้ง
“ทำไมล่ะพีช ปุ๊กว่าพี่โชคยังรักพีชอยู่นะ หลังจากที่พีชไปแล้ว ปุ๊กเข้าไปที่ร้านเห็นพี่โชคตาแดงเหมือนจะร้องไห้เลย พี่โชคถามปุ๊กด้วยว่า พีชมีคนอื่นหรือเปล่า” ปุ๊กเล่าไปเรื่อยๆ เธอเงยหน้ามองเพื่อน
“แล้วปุ๊กว่าไง” เธอเอ่ยถาม ใจเต้นแรง
“ตอบไปว่าไม่มี”
“โธ่ ทำไมไม่บอกว่ามีแฟนใหม่ล่ะ” เธอถอนหายใจอย่างเสียดาย
“อ้าว ก็พีชไม่มีใครจริงๆ นี่นา แล้วปุ๊กก็สงสารพี่โชคด้วย” ปุ๊กบอกด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “ป่านนี้หัวใจจะเป็นยังไงน๊อ จะเจ็บปานไหน เป็นคนที่คิดอะไรสื่อออกมาทางแววตาซะด้วย”
“ไม่เจ็บอะไรหรอก ดังขนาดนั้น เดี๋ยวก็มีคนใหม่ หรืออาจจะมีอยู่แล้วก็ได้ ใครจะรู้” เธอตอบกลับไป รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ แต่เธอต้องอดทน
“คิดให้ดีนะพีช สมัยนี้จะหาคนที่รักเรา รักทุกอย่างที่เป็นเรา มันยากเหลือเกิน ถ้าเจอแล้วอย่าปล่อยให้หลุดมือ เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้” ปุ๊กบอก หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูก่อนจะร้องวี้ดว้ายอย่างถูกใจ
“มีอะไรเหรอ” พีชถาม ชะโงกหน้ามองอย่างสงสัย
“นี่ ไลฟ์ของพี่โชคมีงานที่สระบุรี เกือบอดดูเลย มาๆ มาดูกัน” ปุ๊กบอกพร้อมกับกับขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ
“ฝากบอกเป็นเพลงนี้ เธอยังยินดีจะฟัง ไหม
ยกโทษให้ได้ ไหมในสิ่งที่ทำ
จากผู้ชายที่ใจร้าย นี่คือคำพูดจากใจฉัน
ที่เคยผิดพลาดพลั้ง ขอโทษได้ไหม
หากว่าเธอยังรัก หากเธอยังเห็นใจช่วยกลับมาหากัน” (เพลงฉันขอโทษ ของศิลปิน เชษฐา ยารสเอก)
เสียงที่เธอไม่เคยคิดจะลืม ผลิตโชคเป็นนักร้องที่มีอินเนอร์ในการร้องเพลงดีมาก เสียงที่ฟังแล้วให้อารมณ์เศร้า เสียใจ มีการตัดพ้อ หญิงสาวเม้มปากแน่นเพื่อระงับการสั่น จากตรงนี้เธอเห็นแววตาของเขา แววตาที่อ้อนวอนให้ใครสักคนเข้าใจ....พีชรู้สึกร้อนผ่าวที่กระบอกตาก่อนน้ำตาจะรินไหลออกมาผ่านร่องแก้มอย่างกลั้นไม่ได้ เสียงสะอื้นเบาๆ ทำให้ปุ๊กโอบบ่าเธอไว้ เธอเอนซบไหล่เพื่อนแล้วร้องไห้สะอึก สะอื้นออกมาอย่างไม่อาย
แมกไม้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ก.ย. 2562, 10:34:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ก.ย. 2562, 10:34:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 484
| << ตอน 9 | ตอน 11 >> |