รู้แล้ว...ว่ารัก
ผลิตโชค นักร้องหนุ่มที่กำลังเงียบหายไปจากวงการ แต่แล้วโชคชะตาได้ขีดเส้นทางให้เขาได้พบกับเธอ...พีช...หรือ "นุช" มาช่วยลุ้นในความรักของทั้งคู่ว่าจะลงเอยอย่างไร
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอน 15
พีชยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เธอกระพริบตาหลายครั้งเมื่อรู้สึกร้อนผ่าวที่หัวตา เธอบอกตัวเองว่าเธอจะมายืนร้องไห้ตรงนี้ไม่ได้
“เป็นอะไร” ปอนด์เอ่ยถาม พีชสะดุ้งเล็กน้อยหันมายิ้มให้เขาแหยๆ
“ปะ เปล่าค่ะ” เธอส่ายหน้าเร็วๆ
“วันนี้ผลิตตั้งใจทำงานมากเลย สงสัยชอบที่ได้มาทะเล” ปอนด์บอกยิ้มๆ ปรายตามองหญิงสาวเล็กน้อย
“ค่ะ คุณรดาก็สวยมากด้วย ผิวขาวสวยจัง” พีชบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชม วันนี้รดาอยู่ในชุดเสื้อเกาะอกสีส้มสดใส โชว์ผิวเนียนตรงช่วงเอวกับกางเกงขาสั้นสีขาวที่เข้ากับช่วงขาเรียวยาวสวย ส่วนผลิตโชคถอดเสื้อโชว์ซิกแพคที่แน่นจนเธอไม่อยากเชื่อสายตา และกางเกงเล่นเซิร์ฟสีน้ำเงินสดใสโชว์วีไลน์นิดๆ
“พี่ว่า พีชก็ผิวสวยนะ สีน้ำผึ้งเนียนตาดี” ปอนด์หันมามองพีชเต็มตา
“น้ำผึ้งไหม้มากกว่า หนูดำมากเลย” เธอบอกแล้วก็หัวเราะตาหยี “หนูอยากขาวๆ ใส่เสื้อผ้าสีอะไรก็ได้”
“ผลิตอยากได้ผิวสีแทน เมื่อก่อนชอบมาหนีมาเที่ยวทะเล อาบแดดบ่อยๆ กลับไปตัวดำไม่เท่าไร แป้บเดียวขาวเหมือนเดิม” ปอนด์ส่ายหน้ายิ้มๆ “จริงๆ แล้ว ผลิตชอบสีผิวนุชนะ”
“...” พีชอ้าปากค้าง หันมามองปอนด์ แต่สายตาปอนด์นั้นมองผลิตโชคด้วยแววตาอ่อนโยน เธอกัดริมฝีปากล่างก่อนจะหันไปมองจุดหมายเดียวกับที่ปอนด์มองอยู่
“ผลิต นั่งเอนหน่อยเอามือโอบเอวรดาไว้ นั่นแหละ” เสียงพี่ก้องตากล้องชื่อดังตะโกนบอก ทำให้ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย
“ขอโทษนะครับ” ผลิตโชคบอกรดาที่นั่งอยู่บนขาเขา
“หนักหน่อยนะคะ” เธอบอกแล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน เธอขยับตัวเพื่อจะได้นั่งถนัดๆ บนขาแข็งแกร่งของเขา
“ไม่เลยครับ” เขากระซิบ เอ่ยปากขอโทษเธออีกครั้งเมื่อเขาสัมผัสผิวเนียนตรงเอวเธอ
“รดา เอามือวางไว้บนหน้าอกผลิตด้วย อีกข้างโอบบ่าไว้นะ โอเค นั่นแหละ” เสียงพี่ก้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงชัตเตอร์ที่กดรัวๆ
ผลิตโชคก้มหน้าบ้าง เงยหน้าบ้างด้วยท่าทางนายแบบที่เขาชอบทำบ่อยๆ จากหางตาเขาเห็นพี่ปอนด์และนุชยืนมองอยู่ข้างหลังพี่ก้อง เขายิ้มที่มุมปากก่อนจะลุกขึ้นยืนหันหน้าเข้ากล้องโดยมีรดาอยู่ในวงแขน เขาประคองหน้าเรียวขาวนั้นด้วยมือทั้งสองข้าง ก้มหน้าลงไปหาอย่างช้าๆ โดยสายตายังจับจ้องหญิงสาวที่ยืนตาโตอยู่หลังช่างภาพ
“ดีมากผลิต แสงกำลังสวย” ก้องบอกด้วยน้ำเสียงพอใจ แม้ผลิตโชคจะนอกบทไปบ้าง แต่เขารู้สึกชอบ สายตาของผลิตโชคเหมือนเสื้อที่จ้องจะขย้ำเหยื่อ
“โห ถ้าเราเป็นรดา เราตายแน่เลย เจอผลิตทำแบบนี้” เสียงคนรอบข้างกระซิบเบาๆ
“จริงด้วย คนอะไร หล่อมากเลย ถ้าหนังสือวางแผง รับรองไม่เหลืออีกแน่เลย” และอีกหลายประโยคที่อื้ออึงจนปอนด์ต้องกระแอม
“ไอ้ตัวดี ร้ายจริงๆ” ปอนด์พึมพำ หัวเราะในลำคอเบาๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสายตาที่จ้องมองอย่างไม่วางตานั้นผลิตโชคมองใคร
“โอเค เซ็ตนี้เรียบร้อยแล้ว เลิกกองได้ เจอกันทุ่มนึงนะที่ห้องอาหารโรงแรมนะ” ก้องตะโกนบอกพร้อมกับเสียงเฮ ทีมงานกระจายเก็บของอย่ารวดเร็ว
“ขอโทษนะที่ผมไม่ได้บอกคุณก่อน” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลกับการกระทำของตัวเองเมื่อครู่
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ รดาว่าดีเสียอีก ดูสิ...พี่ก้องชอบมากเลย เดี๋ยวรดาต้องขอไปดูภาพหน่อยล่ะ” รดาบอกแล้วยิ้มหวาน จนเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบกลับไป
“ผมว่า..ผมต้องโดนพี่ปอนด์บ่นแน่ๆ โน่น...เดินมาล่ะ” เขาบอกพร้อมกับบุ้ยปากไปที่ผู้จัดการคนสนิทที่กำลังเดินเข้ามา
“งั้นตัวใครตัวมันนะคะ แล้วเจอกันที่ห้องอาหารค่ะ” รดาบอกแล้วหัวเราะด้วยท่าทางน่ารักก่อนจะเดินจากไป เขามองตาม ยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ รดา...เป็นผู้หญิงที่ตรงสเปคเขามาก สวย เซ็กซี่ หุ่นดี
“ไอ้เสือ จะมองจนเขาลับตาเลยหรือไง” ปอนด์ถามพร้อมกับโบกมือไปมาตรงหน้าเขา
“ก็...สวย น่ารัก” เขาบอกยิ้มๆ และยิ้มเลยมาให้กับพีชที่ยืนอยู่ข้างๆ ปอนด์ เขาสบตาหญิงสาวที่ยืนนิ่งด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ไง นุช สนุกมั้ย”
“ก็ดีค่ะ” พีชตอบกลับไป “ทะเลสวยดี”
“ใช่ สวยมากกกก” เขาลากเสียงยาว เลิกคิ้ว เบะปากเล็กน้อย
“นี่แน่ะ พูดเหลือเกิน” ปอนด์บอกพร้อมกับหยิกริมฝีปากล่างของผลิตโชคอย่างหมั่นไส้
“โอ๊ยยย พี่ปอนด์ ผลิตเจ็บอ่ะ” เขาร้องเสียงหลง ลูบปากตัวเองป้อยๆ เหมือนเด็กชายตัวน้อย
“ช่างพูดเหลือเกิน ไปๆๆ กลับห้อง” ปอนด์บอกแล้วเดินนำไป โดยมีผลิตโชคและพีชตามไปติดๆ
พีชวางสมุดโน้ตของตัวเองบนโต๊ะพลางเหลือบสายตามองชายหนุ่มที่เข้ามาในห้องก็กระโดดคว่ำหน้าใส่ที่นอนโดยไม่สนใจอะไร
“เหนื่อยจังเลย” เสียงบ่นอุบอิบ “หิวด้วย” ผลิตโชคพลิกตัวนอนหงายแล้วมองมาที่เธอ
“เตรียมอาบน้ำได้แล้ว อย่ามัวแต่นอน เดี๋ยวเผลอหลับไปปลุกยากอีก” ปอนด์บอกแล้วส่ายหน้า คิดถึงความขี้เซาของเจ้าตัวแสบ
“พี่ปอนด์ไปอาบน้ำก่อนเลย” เขาบอกพร้อมกับโบกมือไล่ให้ไป
“เออ รู้แล้ว”ปอนด์ตอบกลับ หันมาพยักหน้ากับพีชก่อนจะเดินหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ชายหนุ่มตะแคงหน้าหันมามองหญิงสาวที่ยืนละล้าละลังด้วยท่าทางกระสับกระส่ายอยู่กลางห้อง
“หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ” พีชบอกแล้วหมุนตัวกลับทันที
“เดี๋ยว” เสียงทุ้มลึกของเขาดังขึ้น
“คะ” พีชหันกลับมาโดยแอบถอนหายใจไม่ให้เขาเห็น ผลิตโชคจะแกล้งอะไรเธออีก
“เราหิวน้ำ ขอน้ำกินหน่อย” เขาบอกโดยไม่ขยับตัวเองเลยสักนิด
“น้ำอยู่ตรงหัวเตียงไงคะ” เธอชี้ไปยังขวดน้ำที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
“หิวน้ำ อยากกินน้ำเย็นๆ” เขายังนอนนิ่งเฉย มีเพียงสายตาเท่านั้นที่ขู่บังคับเธอ
“เฮ้อ...ทำตัวเป็นเด็ก” เธอบ่นอุบอิบในลำคอ แต่ก็เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นยื่นให้เขา
“...” ผลิตโชคเหลือบตามองเธอ แต่ไม่คิดจะขยับตัวเอง “เราเมื่อย ป้อนเราหน่อย”
“นี่...” พีชเม้มปาก มองคนที่นอนนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อนด้วยความฉุนเฉียว “เป็นง่อยหรือไง”
“เราเป็นเจ้านายนุช เราอยากได้อะไร นุชต้องหาให้เรา” เขาบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ มีเพียงแค่หันหน้ามามองเธอเท่านั้น
“แต่นี่มันไม่ใช่งาน” เธอโต้กลับไป หน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
“มันคืองาน” เขาย้ำ
“ไม่ใช่ หนูจะไปอาบน้ำ เดี๋ยวเสร็จไม่ทันพี่ปอนด์” เธอบอกพร้อมกับวางขวดน้ำตรงโต๊ะข้างหัวเตียงอย่างไม่สนใจก่อนจะหันหลังเพื่อเดินกลับห้องตัวเอง แต่แล้วเธอต้องชะงักเพราะแรงดึงกลับทำให้เธอเซไปปะทะอกกว้างและนั่งอยู่บนตักเขาโดยไม่รู้ตัว
“เรายังไม่อนุญาตให้ไปเลย” เขาบอกเบาๆ รั้งเอวเธอเข้าหาจนเธอรู้สึกร้อนที่แผ่นหลัง
“พี่โชค ทำอะไรนี่ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ” เธอดิ้นยุกยิก หันไปมองอย่างไม่พอใจ เขาลุกขึ้นมานั่งตั้งแต่เมื่อไรแล้วทำไมถึงไวขนาดนี้
“ไม่” เขาบอกสั้นๆ หัวเราะในลำคออย่างเป็นต่อ
“บอกให้ปล่อย เดี๋ยวพี่ปอนด์ออกมาจะเดือดร้อน” เธอเค้นเสียง เพราะกลัวว่าถ้าเสียงดังไปคนที่อยู่ในห้องน้ำจะได้ยิน
“ไม่ปล่อย เราหิวน้ำ อยากดื่มน้ำ” เขาบอกข้างใบหูบางที่เจ้าตัวคอยย่นคอหนี “จะขยับหนีไปไหน” เขาแกล้งกระซิบเสียงกระเส่า
“ปัดโธ่เว้ย” เธอเปล่งเสียงด้วยความโมโหพร้อมกับกระทืบเท้าไปที่เท้าของเขาอย่างเต็มแรง
“อุ้บ” เขาร้องออกมาก่อนจะกลั้นเสียงไว้ ยิ่งเขาเจ็บเท่าไร เขาก็ออกแรงรัดเอวหญิงสาวแรงมากขึ้นเท่านั้น
“โอ้ย พี่โชค หนูเจ็บนะ” เธอหันมาบอก ทันทีที่เธอหันมาเขาเปลี่ยนจากรัดเอวเป็นประคองศีรษะเธอไว้ก่อนจะแนบปากตัวเองไปที่ปากอิ่มที่ประท้วงอยู่นั่น
“อื้อ อื้อ” เธออึกอัก ดวงตากลมโตเบิกตากว้างอย่างตกใจ เขารู้สึกได้ว่าเธอพยายามขัดขืน แต่เธอไม่สามารถต้านทานแรงของเขาได้ มือแข็งแรงประคองหัวทุยสวยไว้พร้อมกับบดเบียดริมฝีปากตัวเองก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในอุ้งปากที่ร้อนผ่าวนั้นด้วยใจที่เต้นระรัว ดูดดื่มความหวานที่เจ้าตัวไม่ยินยอมสักเท่าไร เขาจูบเธออย่างหนักหน่วง เรียกร้องและเร่งเร้า ไม่รู้ว่าเนิ่นนานแค่ไหนแต่คนในอ้อมกอดเขานั้นอ่อนแรงลง เขาถอนปากตัวเองออกอย่างช้าๆ มองกลีบปากที่แดงจัดและเห่อบวมอย่างเห็นได้ชัด
“นุช” เขาลูบริมฝีปากเธอด้วยปลายนิ้วเบาๆ
“...” เธอไม่ตอบอะไร พยายามขยับตัวเพื่อลุกขึ้นแต่เขายังรั้งเธอไว้ เธอเม้มปากตัวเองก่อนจะสะดุ้ง “อุ๊ย”
“เป็นอะไร ไหนดูซิ” เขาเอ่ยถามแล้วเชยคางเธอขึ้นมามอง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าริมฝีปากแดงนั้นห้อเลือดนิดๆ “ปากแตกนี่”
“พอใจหรือยัง” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “พี่โชคพอใจที่ทำแบบนี้ใช่มั้ย”
“ไม่นะ เราแค่...” เขาพยายามหาคำตอบ รู้สึกผิดในใจ
“หนูรู้...ว่าพี่เกลียดหนู ถ้าพี่เกลียดหนู ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้กับหนูอีก นะคะพี่โชค หนูขอร้อง” เธอบอกแล้วสะอื้น เขาเห็นน้ำตาเธอไหล่ผ่านร่องแก้ม เอื้อมมือไปเพื่อจะเช็ดให้ แต่เธอกลับลุกขึ้นยืนแล้วหันมามองเขาตรงๆ
“นุช คือ เรา...” เขาเงยหน้ามองดวงตากลมโตที่น้ำตาคลอเบ้าด้วยความรู้สึกผิด ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากขอโทษออกไป พีชได้เดินหันกลับไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกจากเขาเลยแม้แต่นิด
ปอนด์ก้าวออกจากประตูห้องน้ำด้วยความสดชื่น เขาเดินออกมาเห็นผลิตโชคนั่งหลังตาและกดระหว่างคิ้วตัวเองแรงๆ จนเห็นเป็นรอยแดง
“ปวดหัวเหรอ” ปอนด์เดินไปแตะซอกคอชายหนุ่ม “ตัวไม่ร้อนนี่”
“เปล่าครับ” เขาเงยหน้ามองปอนด์ด้วยสายตาที่รู้สึกผิดก่อนจะถอนหายใจยาวลึก
“มีอะไรหรือเปล่า บอกพี่สิ” ปอนด์ถาม สัมผัสความคิดปกติจากแววตายาวเรียวนั่น
“ไม่มีอะไรครับ ผลิตแค่...เหนื่อย” เขาบอกเบาๆ ใช้หัวแม่มือและนิ้วชี้กดหัวตาตัวเอง
“พี่เปิดน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว ไปนอนแช่ให้ร่างกายผ่อนคลาย สักพักน่าจะดีขึ้น” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ครับ ขอบคุณนะพี่ พี่ดูแลผลิตอย่างดีเสมอเลย” เขาตอบกลับไปก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ
“แล้วนี่...นุชไปไหนล่ะ” ปอนด์เอ่ยถามเมื่อมองไปรอบห้องแล้วไม่เห็นหญิงสาว
“...” เขาชะงักมือในการจับลูกบิดประตูห้องน้ำ กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก
“ว่าไงล่ะ”
“กลับไปอาบน้ำที่ห้องแล้วครับ” เขาบอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อตัดการสนทนา
‘นุช...เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจจะทำรุนแรงแบบนั้นเลย’ ผลิตโชคกัดฟัน มองผู้ชายในกระจกด้วยแววตาปวดร้าว
“เป็นอะไร” ปอนด์เอ่ยถาม พีชสะดุ้งเล็กน้อยหันมายิ้มให้เขาแหยๆ
“ปะ เปล่าค่ะ” เธอส่ายหน้าเร็วๆ
“วันนี้ผลิตตั้งใจทำงานมากเลย สงสัยชอบที่ได้มาทะเล” ปอนด์บอกยิ้มๆ ปรายตามองหญิงสาวเล็กน้อย
“ค่ะ คุณรดาก็สวยมากด้วย ผิวขาวสวยจัง” พีชบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชม วันนี้รดาอยู่ในชุดเสื้อเกาะอกสีส้มสดใส โชว์ผิวเนียนตรงช่วงเอวกับกางเกงขาสั้นสีขาวที่เข้ากับช่วงขาเรียวยาวสวย ส่วนผลิตโชคถอดเสื้อโชว์ซิกแพคที่แน่นจนเธอไม่อยากเชื่อสายตา และกางเกงเล่นเซิร์ฟสีน้ำเงินสดใสโชว์วีไลน์นิดๆ
“พี่ว่า พีชก็ผิวสวยนะ สีน้ำผึ้งเนียนตาดี” ปอนด์หันมามองพีชเต็มตา
“น้ำผึ้งไหม้มากกว่า หนูดำมากเลย” เธอบอกแล้วก็หัวเราะตาหยี “หนูอยากขาวๆ ใส่เสื้อผ้าสีอะไรก็ได้”
“ผลิตอยากได้ผิวสีแทน เมื่อก่อนชอบมาหนีมาเที่ยวทะเล อาบแดดบ่อยๆ กลับไปตัวดำไม่เท่าไร แป้บเดียวขาวเหมือนเดิม” ปอนด์ส่ายหน้ายิ้มๆ “จริงๆ แล้ว ผลิตชอบสีผิวนุชนะ”
“...” พีชอ้าปากค้าง หันมามองปอนด์ แต่สายตาปอนด์นั้นมองผลิตโชคด้วยแววตาอ่อนโยน เธอกัดริมฝีปากล่างก่อนจะหันไปมองจุดหมายเดียวกับที่ปอนด์มองอยู่
“ผลิต นั่งเอนหน่อยเอามือโอบเอวรดาไว้ นั่นแหละ” เสียงพี่ก้องตากล้องชื่อดังตะโกนบอก ทำให้ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย
“ขอโทษนะครับ” ผลิตโชคบอกรดาที่นั่งอยู่บนขาเขา
“หนักหน่อยนะคะ” เธอบอกแล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน เธอขยับตัวเพื่อจะได้นั่งถนัดๆ บนขาแข็งแกร่งของเขา
“ไม่เลยครับ” เขากระซิบ เอ่ยปากขอโทษเธออีกครั้งเมื่อเขาสัมผัสผิวเนียนตรงเอวเธอ
“รดา เอามือวางไว้บนหน้าอกผลิตด้วย อีกข้างโอบบ่าไว้นะ โอเค นั่นแหละ” เสียงพี่ก้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงชัตเตอร์ที่กดรัวๆ
ผลิตโชคก้มหน้าบ้าง เงยหน้าบ้างด้วยท่าทางนายแบบที่เขาชอบทำบ่อยๆ จากหางตาเขาเห็นพี่ปอนด์และนุชยืนมองอยู่ข้างหลังพี่ก้อง เขายิ้มที่มุมปากก่อนจะลุกขึ้นยืนหันหน้าเข้ากล้องโดยมีรดาอยู่ในวงแขน เขาประคองหน้าเรียวขาวนั้นด้วยมือทั้งสองข้าง ก้มหน้าลงไปหาอย่างช้าๆ โดยสายตายังจับจ้องหญิงสาวที่ยืนตาโตอยู่หลังช่างภาพ
“ดีมากผลิต แสงกำลังสวย” ก้องบอกด้วยน้ำเสียงพอใจ แม้ผลิตโชคจะนอกบทไปบ้าง แต่เขารู้สึกชอบ สายตาของผลิตโชคเหมือนเสื้อที่จ้องจะขย้ำเหยื่อ
“โห ถ้าเราเป็นรดา เราตายแน่เลย เจอผลิตทำแบบนี้” เสียงคนรอบข้างกระซิบเบาๆ
“จริงด้วย คนอะไร หล่อมากเลย ถ้าหนังสือวางแผง รับรองไม่เหลืออีกแน่เลย” และอีกหลายประโยคที่อื้ออึงจนปอนด์ต้องกระแอม
“ไอ้ตัวดี ร้ายจริงๆ” ปอนด์พึมพำ หัวเราะในลำคอเบาๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสายตาที่จ้องมองอย่างไม่วางตานั้นผลิตโชคมองใคร
“โอเค เซ็ตนี้เรียบร้อยแล้ว เลิกกองได้ เจอกันทุ่มนึงนะที่ห้องอาหารโรงแรมนะ” ก้องตะโกนบอกพร้อมกับเสียงเฮ ทีมงานกระจายเก็บของอย่ารวดเร็ว
“ขอโทษนะที่ผมไม่ได้บอกคุณก่อน” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลกับการกระทำของตัวเองเมื่อครู่
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ รดาว่าดีเสียอีก ดูสิ...พี่ก้องชอบมากเลย เดี๋ยวรดาต้องขอไปดูภาพหน่อยล่ะ” รดาบอกแล้วยิ้มหวาน จนเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบกลับไป
“ผมว่า..ผมต้องโดนพี่ปอนด์บ่นแน่ๆ โน่น...เดินมาล่ะ” เขาบอกพร้อมกับบุ้ยปากไปที่ผู้จัดการคนสนิทที่กำลังเดินเข้ามา
“งั้นตัวใครตัวมันนะคะ แล้วเจอกันที่ห้องอาหารค่ะ” รดาบอกแล้วหัวเราะด้วยท่าทางน่ารักก่อนจะเดินจากไป เขามองตาม ยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ รดา...เป็นผู้หญิงที่ตรงสเปคเขามาก สวย เซ็กซี่ หุ่นดี
“ไอ้เสือ จะมองจนเขาลับตาเลยหรือไง” ปอนด์ถามพร้อมกับโบกมือไปมาตรงหน้าเขา
“ก็...สวย น่ารัก” เขาบอกยิ้มๆ และยิ้มเลยมาให้กับพีชที่ยืนอยู่ข้างๆ ปอนด์ เขาสบตาหญิงสาวที่ยืนนิ่งด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ไง นุช สนุกมั้ย”
“ก็ดีค่ะ” พีชตอบกลับไป “ทะเลสวยดี”
“ใช่ สวยมากกกก” เขาลากเสียงยาว เลิกคิ้ว เบะปากเล็กน้อย
“นี่แน่ะ พูดเหลือเกิน” ปอนด์บอกพร้อมกับหยิกริมฝีปากล่างของผลิตโชคอย่างหมั่นไส้
“โอ๊ยยย พี่ปอนด์ ผลิตเจ็บอ่ะ” เขาร้องเสียงหลง ลูบปากตัวเองป้อยๆ เหมือนเด็กชายตัวน้อย
“ช่างพูดเหลือเกิน ไปๆๆ กลับห้อง” ปอนด์บอกแล้วเดินนำไป โดยมีผลิตโชคและพีชตามไปติดๆ
พีชวางสมุดโน้ตของตัวเองบนโต๊ะพลางเหลือบสายตามองชายหนุ่มที่เข้ามาในห้องก็กระโดดคว่ำหน้าใส่ที่นอนโดยไม่สนใจอะไร
“เหนื่อยจังเลย” เสียงบ่นอุบอิบ “หิวด้วย” ผลิตโชคพลิกตัวนอนหงายแล้วมองมาที่เธอ
“เตรียมอาบน้ำได้แล้ว อย่ามัวแต่นอน เดี๋ยวเผลอหลับไปปลุกยากอีก” ปอนด์บอกแล้วส่ายหน้า คิดถึงความขี้เซาของเจ้าตัวแสบ
“พี่ปอนด์ไปอาบน้ำก่อนเลย” เขาบอกพร้อมกับโบกมือไล่ให้ไป
“เออ รู้แล้ว”ปอนด์ตอบกลับ หันมาพยักหน้ากับพีชก่อนจะเดินหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ชายหนุ่มตะแคงหน้าหันมามองหญิงสาวที่ยืนละล้าละลังด้วยท่าทางกระสับกระส่ายอยู่กลางห้อง
“หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ” พีชบอกแล้วหมุนตัวกลับทันที
“เดี๋ยว” เสียงทุ้มลึกของเขาดังขึ้น
“คะ” พีชหันกลับมาโดยแอบถอนหายใจไม่ให้เขาเห็น ผลิตโชคจะแกล้งอะไรเธออีก
“เราหิวน้ำ ขอน้ำกินหน่อย” เขาบอกโดยไม่ขยับตัวเองเลยสักนิด
“น้ำอยู่ตรงหัวเตียงไงคะ” เธอชี้ไปยังขวดน้ำที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
“หิวน้ำ อยากกินน้ำเย็นๆ” เขายังนอนนิ่งเฉย มีเพียงสายตาเท่านั้นที่ขู่บังคับเธอ
“เฮ้อ...ทำตัวเป็นเด็ก” เธอบ่นอุบอิบในลำคอ แต่ก็เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นยื่นให้เขา
“...” ผลิตโชคเหลือบตามองเธอ แต่ไม่คิดจะขยับตัวเอง “เราเมื่อย ป้อนเราหน่อย”
“นี่...” พีชเม้มปาก มองคนที่นอนนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อนด้วยความฉุนเฉียว “เป็นง่อยหรือไง”
“เราเป็นเจ้านายนุช เราอยากได้อะไร นุชต้องหาให้เรา” เขาบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ มีเพียงแค่หันหน้ามามองเธอเท่านั้น
“แต่นี่มันไม่ใช่งาน” เธอโต้กลับไป หน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
“มันคืองาน” เขาย้ำ
“ไม่ใช่ หนูจะไปอาบน้ำ เดี๋ยวเสร็จไม่ทันพี่ปอนด์” เธอบอกพร้อมกับวางขวดน้ำตรงโต๊ะข้างหัวเตียงอย่างไม่สนใจก่อนจะหันหลังเพื่อเดินกลับห้องตัวเอง แต่แล้วเธอต้องชะงักเพราะแรงดึงกลับทำให้เธอเซไปปะทะอกกว้างและนั่งอยู่บนตักเขาโดยไม่รู้ตัว
“เรายังไม่อนุญาตให้ไปเลย” เขาบอกเบาๆ รั้งเอวเธอเข้าหาจนเธอรู้สึกร้อนที่แผ่นหลัง
“พี่โชค ทำอะไรนี่ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ” เธอดิ้นยุกยิก หันไปมองอย่างไม่พอใจ เขาลุกขึ้นมานั่งตั้งแต่เมื่อไรแล้วทำไมถึงไวขนาดนี้
“ไม่” เขาบอกสั้นๆ หัวเราะในลำคออย่างเป็นต่อ
“บอกให้ปล่อย เดี๋ยวพี่ปอนด์ออกมาจะเดือดร้อน” เธอเค้นเสียง เพราะกลัวว่าถ้าเสียงดังไปคนที่อยู่ในห้องน้ำจะได้ยิน
“ไม่ปล่อย เราหิวน้ำ อยากดื่มน้ำ” เขาบอกข้างใบหูบางที่เจ้าตัวคอยย่นคอหนี “จะขยับหนีไปไหน” เขาแกล้งกระซิบเสียงกระเส่า
“ปัดโธ่เว้ย” เธอเปล่งเสียงด้วยความโมโหพร้อมกับกระทืบเท้าไปที่เท้าของเขาอย่างเต็มแรง
“อุ้บ” เขาร้องออกมาก่อนจะกลั้นเสียงไว้ ยิ่งเขาเจ็บเท่าไร เขาก็ออกแรงรัดเอวหญิงสาวแรงมากขึ้นเท่านั้น
“โอ้ย พี่โชค หนูเจ็บนะ” เธอหันมาบอก ทันทีที่เธอหันมาเขาเปลี่ยนจากรัดเอวเป็นประคองศีรษะเธอไว้ก่อนจะแนบปากตัวเองไปที่ปากอิ่มที่ประท้วงอยู่นั่น
“อื้อ อื้อ” เธออึกอัก ดวงตากลมโตเบิกตากว้างอย่างตกใจ เขารู้สึกได้ว่าเธอพยายามขัดขืน แต่เธอไม่สามารถต้านทานแรงของเขาได้ มือแข็งแรงประคองหัวทุยสวยไว้พร้อมกับบดเบียดริมฝีปากตัวเองก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในอุ้งปากที่ร้อนผ่าวนั้นด้วยใจที่เต้นระรัว ดูดดื่มความหวานที่เจ้าตัวไม่ยินยอมสักเท่าไร เขาจูบเธออย่างหนักหน่วง เรียกร้องและเร่งเร้า ไม่รู้ว่าเนิ่นนานแค่ไหนแต่คนในอ้อมกอดเขานั้นอ่อนแรงลง เขาถอนปากตัวเองออกอย่างช้าๆ มองกลีบปากที่แดงจัดและเห่อบวมอย่างเห็นได้ชัด
“นุช” เขาลูบริมฝีปากเธอด้วยปลายนิ้วเบาๆ
“...” เธอไม่ตอบอะไร พยายามขยับตัวเพื่อลุกขึ้นแต่เขายังรั้งเธอไว้ เธอเม้มปากตัวเองก่อนจะสะดุ้ง “อุ๊ย”
“เป็นอะไร ไหนดูซิ” เขาเอ่ยถามแล้วเชยคางเธอขึ้นมามอง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าริมฝีปากแดงนั้นห้อเลือดนิดๆ “ปากแตกนี่”
“พอใจหรือยัง” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “พี่โชคพอใจที่ทำแบบนี้ใช่มั้ย”
“ไม่นะ เราแค่...” เขาพยายามหาคำตอบ รู้สึกผิดในใจ
“หนูรู้...ว่าพี่เกลียดหนู ถ้าพี่เกลียดหนู ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้กับหนูอีก นะคะพี่โชค หนูขอร้อง” เธอบอกแล้วสะอื้น เขาเห็นน้ำตาเธอไหล่ผ่านร่องแก้ม เอื้อมมือไปเพื่อจะเช็ดให้ แต่เธอกลับลุกขึ้นยืนแล้วหันมามองเขาตรงๆ
“นุช คือ เรา...” เขาเงยหน้ามองดวงตากลมโตที่น้ำตาคลอเบ้าด้วยความรู้สึกผิด ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากขอโทษออกไป พีชได้เดินหันกลับไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกจากเขาเลยแม้แต่นิด
ปอนด์ก้าวออกจากประตูห้องน้ำด้วยความสดชื่น เขาเดินออกมาเห็นผลิตโชคนั่งหลังตาและกดระหว่างคิ้วตัวเองแรงๆ จนเห็นเป็นรอยแดง
“ปวดหัวเหรอ” ปอนด์เดินไปแตะซอกคอชายหนุ่ม “ตัวไม่ร้อนนี่”
“เปล่าครับ” เขาเงยหน้ามองปอนด์ด้วยสายตาที่รู้สึกผิดก่อนจะถอนหายใจยาวลึก
“มีอะไรหรือเปล่า บอกพี่สิ” ปอนด์ถาม สัมผัสความคิดปกติจากแววตายาวเรียวนั่น
“ไม่มีอะไรครับ ผลิตแค่...เหนื่อย” เขาบอกเบาๆ ใช้หัวแม่มือและนิ้วชี้กดหัวตาตัวเอง
“พี่เปิดน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว ไปนอนแช่ให้ร่างกายผ่อนคลาย สักพักน่าจะดีขึ้น” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ครับ ขอบคุณนะพี่ พี่ดูแลผลิตอย่างดีเสมอเลย” เขาตอบกลับไปก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ
“แล้วนี่...นุชไปไหนล่ะ” ปอนด์เอ่ยถามเมื่อมองไปรอบห้องแล้วไม่เห็นหญิงสาว
“...” เขาชะงักมือในการจับลูกบิดประตูห้องน้ำ กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก
“ว่าไงล่ะ”
“กลับไปอาบน้ำที่ห้องแล้วครับ” เขาบอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อตัดการสนทนา
‘นุช...เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจจะทำรุนแรงแบบนั้นเลย’ ผลิตโชคกัดฟัน มองผู้ชายในกระจกด้วยแววตาปวดร้าว
แมกไม้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ต.ค. 2562, 09:05:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ต.ค. 2562, 09:05:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 465
| << ตอน 14 | ตอน 16 >> |