รู้แล้ว...ว่ารัก
ผลิตโชค นักร้องหนุ่มที่กำลังเงียบหายไปจากวงการ แต่แล้วโชคชะตาได้ขีดเส้นทางให้เขาได้พบกับเธอ...พีช...หรือ "นุช" มาช่วยลุ้นในความรักของทั้งคู่ว่าจะลงเอยอย่างไร
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอน 17
พีชเปิดประตูเข้าไปแล้วต้องชะงักเมื่อทุกสายตาจับจ้องมองมาที่เธอ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือผลิตโชค แววตาที่เขามองมานั้นพราวระยับ มุมปากหยักขึ้นเล็กน้อย เธอเม้มปากแน่น ใบหน้าร้อนวูบวาบ ใจเต้นเร็วเหมือนคนทำความผิด หรือว่าพวกเขาจะรู้ว่าเมื่อคืนผลิตโชคมานอนที่ห้องของเธอ
“นุชมาพอดี มานั่งตรงนี้ พี่มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือ” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม เธอแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก
“เรื่องอะไรคะ” เธอเอ่ยถาม มองคนรอบตัวด้วยแววตาสงสัย
“มาเป็นนางแบบแทนรดาหน่อย” ปอนด์บอก
“ห๊า...ไม่นะคะพี่ปอนด์ ไม่เอาอ่ะ” เธอปฏิเสธทันที “หนูทำไม่ได้หรอก”
“รดาไม่สบายเข้าโรงพยาบาล อาหารเป็นพิษ ยังเหลือถ่ายงานอีกนิดหน่อย ดังนั้นเราจะเน้นผลิตเป็นหลัก อาจจะเห็นแขน มือ ขา หรือไม่ก็ด้านหลังของนุช พี่สัญญาจะไม่เห็นหน้านุชเด็ดขาด นะ นะ ถือว่าช่วยกัน” ปอนด์อธิบายด้วยน้ำเสียงขอร้อง
“แต่...หนู...” เธออึกอัก มองแววตาทุกคนซึ่งรอเธอด้วยความหวัง มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยกมือขยี้จมูกตัวเองพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบาๆ แต่เธอได้ยินชัดเจน
“จะทำได้เหรอ” ผลิตโชคถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
‘เพี้ยะ’ ปอนด์ตีขาผลิตโชคเต็มแรงพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาดุๆ “เดี๋ยวเหอะ” ปอนด์ชี้หน้าเขา
“ช่วยหน่อยนะนุช จะได้เสร็จงานแล้วกลับบ้านกัน” พี่ก้องเอ่ยปาก “ได้ค่าตัวด้วยนะ”
“เอาเหอะ ไปๆๆ แต่งตัว” ปอนด์บอกแล้วพาเธอไปหาโอที่นั่งรออยู่แล้ว
ผลิตโชคมองตามหญิงสาวด้วยแววตาอ่อนโยน ท่าทางไม่มั่นใจ กระสับกระส่ายของเธอทำให้เขาอยากดึงเธอเข้ามากอด เขาเลียริมฝีปากตัวเองเมื่อคิดถึงการจูบตอบกลับเมื่อเช้านี้ ถ้าพี่ปอนด์ไม่มาเคาะประตู เขาคง....
“ยิ้มอะไร” ปอนด์ถาม
“....” เขาหุบยิ้มทันที
“เรื่องที่ผลิตไปนอนห้องนุช เดี๋ยวเราต้องคุยกัน” ปอนด์กระซิบกับเขาเบาๆ
“มันไม่มีอะไรจริงๆ” เขาตอบกลับไป “ผลิตไม่ได้ทำอะไร”
“เอาเถอะ ไปเตรียมตัวรอได้แล้ว เสร็จงานแล้วพี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ปอนด์พูดตัดบทไม่สนใจคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย
“เรื่องอะไรเหรอ” เขาเอียงคอมอง ปกติเขาและผู้จัดการส่วนตัวจะไม่มีความลับต่อกัน
“แล้วค่อยคุยกัน” ปอนด์บอกพร้อมกับดันหลังชายหนุ่มไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ผลิตโชคยืนนิ่งให้คอสตูมจัดแต่งเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่นั้นเป็นไปตามที่ช่างภาพต้องการ เขาหลุบตามองกระดุมเสื้อเชิ๊ตสีขาวที่ไม่ได้ติดเลยสักเม็ด เผยให้เห็นแผ่นอกขาวและกล้ามท้อง
“โชว์แบบนี้จะดีเหรอพี่” เขาถามพี่ก้องที่มองเขาอย่างพอใจ
“โอเคนะ ดูเซ็กซี่ดี ผลิตเป็นคนที่สื่อความเซ็กซี่ทางสายตาได้ดีมาก” ก้องบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“ผมก็เขินเป็นเหมือนกันนะเนี่ย” เขาบอกแล้วหัวเราะก่อนจะยิ้มค้างเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามา
“อื้อหือ สวยมากกกกก” ก้องบอก “พี่ว่าปลดกระดุมสักสองเม็ดนะ กำลังสวย ไม่น่าเกลียด”
“แต่...” พีชอึกอัก มือจับกระดุมอัตโนมัติ แต่ไม่สามารถที่จะรั้งไว้ได้เมื่อคอสตูมประจำกองมาวุ่นวายกับกระดุมเสื้อของเธอ เสียงหัวเราะคนรอบข้างดังขึ้นอย่างเอ็นดู เธอก้มหน้าถอนหายใจ รู้สึกเหมือนมีใครมองและเมื่อเงยหน้าขึ้นมา แววตาของผลิตโชคที่มองมานั้นทำให้ธอรู้สึกเลือดในกายฉีดพล่าน ร้อนวูบวาบไปทั้งใบหน้า และเขินมากขึ้นเมื่อชายหนุ่มแอบขยิบตาให้อย่างเจ้าเล่ห์
“เอาล่ะ ผลิตและนุชไปอยู่บนที่นอน ทำเหมือนคู่รักที่เพิ่งแต่งงานนะ นุชไม่ต้องกังวลพี่จะถ่ายเฉพาะผลิตเท่านั้น จะเห็นแค่มือ แขน ขา ลำตัวนิดหน่อย” ก้องบอกเรื่องราวให้ทั้งคู่เข้าใจ หญิงสาวคลานขึ้นเตียงอย่างช้าๆ ส่วนผลิตโชคไม่ต้องพูดถึงกระโจนไปบนเตียงอย่างรวดเร็ว มิหนำซ้ำยังนอนกางแขน ตาปรือเหมือนจะหลับจริงๆ อีกต่างหาก
“เขยิบมานี่” ผลิตโชคบอกเบาๆ สบตากลมโตที่วันนี้ดูหวานกว่าทุกวัน แก้มนวลนั้นดูแดงเรื่อๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะบลัชออนหรือเลือดฝาด
“อย่ามายุ่ง” พีชกระซิบตอบกลับไปเบาๆ
“ผลิตนอนตักนุชเลย นุชเอามือวางไว้ที่แก้มผลิต จับมือผลิตบ้าง เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ นะ” ก้องบอกแล้วเดินหามุมที่จะถ่ายรูปออกมาให้สวยงาม
“ได้เลยคร้าบ แบบนี้ดีมั้ย หรือแบบนี้ดี” เขาขยับมานอนตักนุ่มๆ พร้อมกับจับมือหญิงสาวมาวางบนแก้มเขาโดยที่ปลายนิ้วเขานั้นลูบหัวเข่ากลมเนียนอย่างเผลอไผล รับรู้ถึงความสะดุ้งและการยกเข่าหนี แต่เขากลับกดศีรษะตัวเองไว้ทำให้เธอขยับไปไหนไม่ได้
“โอเค ดีมาก ผลิตกุมมือนุชไว้ อย่างนั้นแหละ” เสียงกดชัตเตอร์รัวๆ
พีชแอบถอนหายใจ หลุบสายตามองหัวทุยสวยที่นอนตักตัวเองด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนจากอุ้งมือใหญ่ที่สอดประสานมือเธอไว้อย่างอ่อนโยน
“อุ๊ย” เธออุทานอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆ ผลิตโชคขยับจากการนอนหนุนตักมาซบที่อกเธอแทน เธอผงะไปข้างหลังเล็กน้อยแต่แขนเรียวของเขาโอบกอดเธอไว้
“เฮ้ย!! ผลิ๊ต เยอะไปมั้ย” เสียงพี่ก้องตะโกนถาม แต่มือยังกดชัตเตอร์รัวไม่ยั้ง
“ไอ้ตัวดี” ปอนด์พึมพำ ส่ายหน้า มองนุชด้วยแววตาเห็นใจ
“พี่โชค” พีชกัดฟันเรียกเบาๆ แต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจ มิหนำซ้ำยังตะแคงหน้าซบอกเธอ จนเธอรู้สึกถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวตรงเนินอก
“เฉยๆ” ชายหนุ่มพูดเบาๆ สั้นๆ ก่อนจะจับมือขึ้นมาจูบกลางฝ่ามือ เธอสะดุ้งดึงมือออก แต่เขากลับยึดมือเธอไว้แน่น ดวงตาเรียวยาวจ้องมองกล้องอย่างไม่ละสายตา
“อู้วววว” เสียงฮือฮาจากรอบข้างทำให้เธอหน้าเสีย มองปอนด์อย่างของความช่วยเหลือ
“ดีมาก สวย” พี่ก้องเอ่ยชม และกดชัตเตอร์จนพอใจก่อนจะค่อยๆ ลดกล้องลง พร้อมกับยกนิ้วโป้งมือให้
“ก็ผลิตเป็นโมเดลไง” ผลิตโชคบอกยิ้มๆ
“พักก่อน เดี๋ยวขอเก็บภาพตรงชายหาดสักสองสามภาพนะ” ก้องบอกแล้วหัวเราะในลำคอ
นุชขยับตัวออกห่างจากผลิตโชคและหยิบเสื้อคลุมมาใส่ทันที เธอยกมือประคองแก้มที่ร้อนผ่าวของตัวเองก่อนจะชะงักเมื่อสบตาคมเข้มของผลิตโชค...
ผลิตโชคพยักหน้าอย่างเข้าใจในสิ่งที่ก้องบอก แววตาเรียวดูมุ่งมั่น ริมฝีปากได้รูปนั้นเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง ก้องตบบ่าชายหนุ่มอย่างให้กำลังใจ
“ทำได้อยู่แล้ว” ก้องบอก “เมื่อเช้าภาพสวยมากเลย ดูเหมือนคนรักกันจริงๆ”
“เหรอครับ” เขาย้อนถาม ยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ
“ใช่ นี่ขนาดถ่ายผลิตอย่างคนเดียวนะ ถ้าถ่ายหน้านุชให้เห็น มีหวัง...คู่จิ้นแน่ๆ” ก้องบอกพร้อมกับหัวเราะในลำคอ “ผลิตสื่อสายตาได้สุดยอดจริงๆ ถ้าพี่เป็นนุชนะ เคลิ้มแน่ๆ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ” เขาพึมพำ ทอดสายตามองทะเลที่มีริ้วคลื่นเล็กๆ มากมาย
“ห๊ะ อะไรนะ” ก้องหันมาถาม สบตาเขาอย่างมีเลศนัย
“ปะ เปล่า ผลิตแค่ว่า ไม่มีใครคิดอย่างนั้นหรอก พี่ก้องอ่ะ...คิดมาก” เขาบอกแล้วเสยผมเปิดหน้าผากอย่างเขินๆ
“อย่าดูถูกสายตาผู้ใหญ่เลย” ก้องบอกแล้วหัวเราะอย่างถูกใจ เขาหันมามองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
“เออ..พี่ก้อง” เขาอึกอัก
“เอาเหอะ ปูนนี้แล้ว ช้ากว่านี้คงใช้การไม่ได้ล่ะ” ก้องแกล้งแซว ก่อนจะหันไปสั่งให้ลูกน้องเตรียมตัวทำงานต่อพร้อมกับกวักมือเรียกพีชเข้าไปหา
หญิงสาวกลั้นหายใจเมื่อมือขาวเรียวนั้นจับศีรษะเธอให้เอนไปซบกับไหล่ ปลายนิ้วเรียวลูบไล้แก้มเธออย่างเบามือก่อนจะลดมือมาเป็นโอบเอวเธอแทน
“จะเกร็งทำไม มองไปตรงเรือนู่น” ผลิตโชคเอ่ยด้วยน้ำเสียงขำๆ รั้งเอวเธอเข้าแนบชิดกว่าเดิม
“พี่โชค มันเบียดมากเกินไปแล้ว” เธอกระซิบแต่ยังคงซบไหล่เหมือนเดิม ซึ่งเธอแน่ใจว่าพี่ก้องต้องชอบภาพนี้แน่ๆ เพราะจะเห็นแต่ข้างหลังกับแสงของพระอาทิตย์ที่ลับของฟ้าไปแล้วเหลือเพียงแสงรำไร
“เบียดที่ไหน กำลังดี” เขาบอกแล้วหัวเราะแกล้งเอนศีรษะมาทางเธอ
“นี่แน่ะ” เธอหยิกหมับเข้าที่เอวทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ยังเบียดเหมือนเดิมไม่มีทีท่าจะถอยแม้แต่นิดจนเธอต้องปล่อยมือไปเอง นั่นเท่ากับเปิดโอกาสให้ผลิตโชคใช้มืออีกข้างจับมือเธอไปสัมผัสที่แก้มเขา
“ดีมากกกกก นุชมองไปข้างหน้านะ ซบไหล่ผลิตไว้” ก้องตะโกนบอก “แสงดีมากเลย เป็นภาพซิลลูเอทที่ดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก” ก้องพึมพำกับตัวเองอย่างถูกใจ
“วี้ด พี่โชค” เธอร้องอุทานอย่างตกใจ สองมือโอบคอเขาโดยอัตโนมัติเมื่อจู่ๆ ชายหนุ่มก้มลงไปช้อนขาเธอขึ้นมาเท่ากับเวลานี้เขากำลังอุ้มเธอไว้ในวงแขน “ทำอะไรเนี่ย ปล่อยนะ” เธอบอกพร้อมกับตีขาไปมา มองผ่านไหล่หนาไปด้านหลังเห็นพี่ก้องและพี่ปอนด์มองมาด้วยความตกใจ
“จะดิ้นทำไม อยู่เฉยๆ เป็นมั้ย” เขาแกล้งทำเสียงเข้ม เธอสบตาเรียวที่เวลานี้เปล่งประกายระยิบระยับด้วยความโมโห
“ทำไมชอบทำให้เป็นเรื่องอยู่เรื่อย” เธอกัดฟันพูดออกมา
“เราพอใจ” เขาบอกสั้นๆ “เราขอแค่นี้ ไม่มากไปใช่มั้ย” พร้อมกับกดริมฝีปากตัวเองไปที่หน้าผากกลมมนนั่นอย่างไม่สนใจอะไร
“พี่โชค” เธอเปล่งเสียงออกมาเบาๆ รับรู้ถึงริมฝีปากอุ่นร้อนที่แนบลงมา ความอ่อนโยนที่เธอสัมผัสได้ทำให้เธอหยุดดิ้นพร้อมกับแนบหน้าไปกับอกกว้างโดยไม่รู้ตัว
“โอเค อยู่ท่านั้นนะ นิ่งๆ ไว้” ก้องตะโกนบอกมองภาพคู่รักตรงหน้าผ่านเลนส์กล้องพร้อมกับรัวชัตเตอร์เก็บภาพแทบจะทุกชอตที่มีการเคลื่อนไหว
“หูยยยยย ผลิตจูบพีชเหรอ หรืออะไร มันย้อนแสงมองไม่ชัดเลย” เสียงกระซิบกระซาบของทีมงานทำให้ปอนด์กระแอมขึ้นมาดังๆ
“ลูกค้าต้องการแบบนี้ ผลิตแค่ทำตามสั่ง” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยๆ มองนิ่ง
“อ้อ..ค่ะๆๆ” เสียงกระซิบกระซาบหายไปพร้อมกับการถอยหายไปทีละคน จนเหลือเขากับก้องเท่านั้น
“เรียบร้อย” ทันทีที่ก้องตะโกนบอก เสียงทีมงานร้องเย้ออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ต่างคนต่างเก็บอุปกรณ์อย่างรวดเร็ว
“โชคดีที่มีนุช ทำให้งานผ่านไปได้ด้วยดี” ก้องบอกยิ้มๆ
“ครับ” ปอนด์พยักหน้า มองนุชที่เดินแกมวิ่งนำหน้าผลิตโชคมาด้วยหน้าตาตื่นๆ ส่วนเจ้าตัวดีไม่ต้องพูดถึง เดินอมยิ้มด้วยท่าทางสบายๆ สายตาของผลิตโชคมองแค่นุชเท่านั้น
“ผลิตรักนุชใช่มั้ย” ก้องเอ่ยถามพร้อมกับสบตาเขาก่อนจะพยักหน้าหันไปวุ่นวายกับการเก็บกล้อง “ไม่ต้องบอกหรอก อาการออกขนาดนี้ เฮ้อ...ไอ้เสือท่าจะหมอบราบคาบแก้วซะล่ะมั้ง”
“ครับ” เขาตอบสั้นๆ พร้อมกับหัวเราะในลำคอ “พี่ก้องกลับเลยหรือเปล่า”
“เดี๋ยวพี่กลับเลย ปอนด์กับผลิตกลับเลยมั้ย หรือจะพักก่อน มีงานต่อหรือเปล่า” ก้องตอบกลับมา
“กลับไฟลท์ตอนสี่ทุ่มครับ จบงานนี้ ผลิตจะได้พักสามวัน กลับกรุงเทพฯ ต้องเตรียมตัวซ้อมคอนเสิร์ตใหญ่ที่มีจะมีในปีหน้าครับ”
“อืม พี่คิดเสมอว่าผลิตเป็นเด็กที่มีความสามารถ มีพรสวรรค์ และมาเห็นเขาในวันนี้ พี่ดีใจมากที่เขาได้รับความรักมากมายจากแฟนคลับ มีโอกาสได้ทำตามฝัน ดีใจด้วยนะปอนด์” ก้องบอกกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมกับตบบ่าเขาเบาๆ
“ผลิตเป็นเด็กดี เขาสมควรที่จะได้รับโอกาสแบบนี้ ผมจะทำทุกอย่างให้ผลิตประสบความสำเร็จอย่างที่เขาตั้งใจให้ได้” ปอนด์บอกด้วยความมั่นใจ
“โชคดีนะ แล้วเจอกัน” ก้องบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไป โดยมีผลิตโชควิ่งเข้าไปหา ร่ำลาและกอดอย่างที่เคยทำทุกครั้ง ซึ่งเป็นการกระทำที่ผลิตโชคทำมานานแล้วไม่ใช่เพิ่งทำ
“พี่ปอนด์ เดี๋ยวหนูกลับห้อง เตรียมตัวเก็บของนะคะ” พีชบอกเบาๆ แก้มสีน้ำผึ้งแดงเรื่อๆ
“อืม ไม่ต้องรีบ เวลายังเหลือ พักผ่อนก่อนได้นะ” เขาบอกแล้วยิ้มด้วยความเอ็นดู
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำในลำคอก่อนจะหยิบของแล้วเดินเร็วๆ จากไป
ปอนด์ยืนรอผลิตโชคที่เดินเข้ามาด้วยท่าทีผ่อนคลาย ใบหน้าหล่อเหลานั้นเปื้อนยิ้ม ดวงตายาวรีเปล่งประกายแห่งความสุข ซึ่งปอนด์ไม่ได้เห็นแบบนี้นานแล้ว
“นุช ไปไหน” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางกวาดสายตามองหา
“ผลิต...พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
ผลิตโชคขมวดคิ้ว จ้องหน้าผู้จัดการส่วนตัวที่เขานับถือเสมือนว่าเป็นคนในครอบครัวด้วยความสงสัย ปากแดงเม้มแน่น แววตาปรับเปลี่ยนจากขี้เล่นเมื่อสักครู่ เข้าสู่โหมดจริงจังทันที...
“นุชมาพอดี มานั่งตรงนี้ พี่มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือ” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม เธอแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก
“เรื่องอะไรคะ” เธอเอ่ยถาม มองคนรอบตัวด้วยแววตาสงสัย
“มาเป็นนางแบบแทนรดาหน่อย” ปอนด์บอก
“ห๊า...ไม่นะคะพี่ปอนด์ ไม่เอาอ่ะ” เธอปฏิเสธทันที “หนูทำไม่ได้หรอก”
“รดาไม่สบายเข้าโรงพยาบาล อาหารเป็นพิษ ยังเหลือถ่ายงานอีกนิดหน่อย ดังนั้นเราจะเน้นผลิตเป็นหลัก อาจจะเห็นแขน มือ ขา หรือไม่ก็ด้านหลังของนุช พี่สัญญาจะไม่เห็นหน้านุชเด็ดขาด นะ นะ ถือว่าช่วยกัน” ปอนด์อธิบายด้วยน้ำเสียงขอร้อง
“แต่...หนู...” เธออึกอัก มองแววตาทุกคนซึ่งรอเธอด้วยความหวัง มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยกมือขยี้จมูกตัวเองพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบาๆ แต่เธอได้ยินชัดเจน
“จะทำได้เหรอ” ผลิตโชคถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
‘เพี้ยะ’ ปอนด์ตีขาผลิตโชคเต็มแรงพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาดุๆ “เดี๋ยวเหอะ” ปอนด์ชี้หน้าเขา
“ช่วยหน่อยนะนุช จะได้เสร็จงานแล้วกลับบ้านกัน” พี่ก้องเอ่ยปาก “ได้ค่าตัวด้วยนะ”
“เอาเหอะ ไปๆๆ แต่งตัว” ปอนด์บอกแล้วพาเธอไปหาโอที่นั่งรออยู่แล้ว
ผลิตโชคมองตามหญิงสาวด้วยแววตาอ่อนโยน ท่าทางไม่มั่นใจ กระสับกระส่ายของเธอทำให้เขาอยากดึงเธอเข้ามากอด เขาเลียริมฝีปากตัวเองเมื่อคิดถึงการจูบตอบกลับเมื่อเช้านี้ ถ้าพี่ปอนด์ไม่มาเคาะประตู เขาคง....
“ยิ้มอะไร” ปอนด์ถาม
“....” เขาหุบยิ้มทันที
“เรื่องที่ผลิตไปนอนห้องนุช เดี๋ยวเราต้องคุยกัน” ปอนด์กระซิบกับเขาเบาๆ
“มันไม่มีอะไรจริงๆ” เขาตอบกลับไป “ผลิตไม่ได้ทำอะไร”
“เอาเถอะ ไปเตรียมตัวรอได้แล้ว เสร็จงานแล้วพี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ปอนด์พูดตัดบทไม่สนใจคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย
“เรื่องอะไรเหรอ” เขาเอียงคอมอง ปกติเขาและผู้จัดการส่วนตัวจะไม่มีความลับต่อกัน
“แล้วค่อยคุยกัน” ปอนด์บอกพร้อมกับดันหลังชายหนุ่มไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ผลิตโชคยืนนิ่งให้คอสตูมจัดแต่งเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่นั้นเป็นไปตามที่ช่างภาพต้องการ เขาหลุบตามองกระดุมเสื้อเชิ๊ตสีขาวที่ไม่ได้ติดเลยสักเม็ด เผยให้เห็นแผ่นอกขาวและกล้ามท้อง
“โชว์แบบนี้จะดีเหรอพี่” เขาถามพี่ก้องที่มองเขาอย่างพอใจ
“โอเคนะ ดูเซ็กซี่ดี ผลิตเป็นคนที่สื่อความเซ็กซี่ทางสายตาได้ดีมาก” ก้องบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“ผมก็เขินเป็นเหมือนกันนะเนี่ย” เขาบอกแล้วหัวเราะก่อนจะยิ้มค้างเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามา
“อื้อหือ สวยมากกกกก” ก้องบอก “พี่ว่าปลดกระดุมสักสองเม็ดนะ กำลังสวย ไม่น่าเกลียด”
“แต่...” พีชอึกอัก มือจับกระดุมอัตโนมัติ แต่ไม่สามารถที่จะรั้งไว้ได้เมื่อคอสตูมประจำกองมาวุ่นวายกับกระดุมเสื้อของเธอ เสียงหัวเราะคนรอบข้างดังขึ้นอย่างเอ็นดู เธอก้มหน้าถอนหายใจ รู้สึกเหมือนมีใครมองและเมื่อเงยหน้าขึ้นมา แววตาของผลิตโชคที่มองมานั้นทำให้ธอรู้สึกเลือดในกายฉีดพล่าน ร้อนวูบวาบไปทั้งใบหน้า และเขินมากขึ้นเมื่อชายหนุ่มแอบขยิบตาให้อย่างเจ้าเล่ห์
“เอาล่ะ ผลิตและนุชไปอยู่บนที่นอน ทำเหมือนคู่รักที่เพิ่งแต่งงานนะ นุชไม่ต้องกังวลพี่จะถ่ายเฉพาะผลิตเท่านั้น จะเห็นแค่มือ แขน ขา ลำตัวนิดหน่อย” ก้องบอกเรื่องราวให้ทั้งคู่เข้าใจ หญิงสาวคลานขึ้นเตียงอย่างช้าๆ ส่วนผลิตโชคไม่ต้องพูดถึงกระโจนไปบนเตียงอย่างรวดเร็ว มิหนำซ้ำยังนอนกางแขน ตาปรือเหมือนจะหลับจริงๆ อีกต่างหาก
“เขยิบมานี่” ผลิตโชคบอกเบาๆ สบตากลมโตที่วันนี้ดูหวานกว่าทุกวัน แก้มนวลนั้นดูแดงเรื่อๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะบลัชออนหรือเลือดฝาด
“อย่ามายุ่ง” พีชกระซิบตอบกลับไปเบาๆ
“ผลิตนอนตักนุชเลย นุชเอามือวางไว้ที่แก้มผลิต จับมือผลิตบ้าง เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ นะ” ก้องบอกแล้วเดินหามุมที่จะถ่ายรูปออกมาให้สวยงาม
“ได้เลยคร้าบ แบบนี้ดีมั้ย หรือแบบนี้ดี” เขาขยับมานอนตักนุ่มๆ พร้อมกับจับมือหญิงสาวมาวางบนแก้มเขาโดยที่ปลายนิ้วเขานั้นลูบหัวเข่ากลมเนียนอย่างเผลอไผล รับรู้ถึงความสะดุ้งและการยกเข่าหนี แต่เขากลับกดศีรษะตัวเองไว้ทำให้เธอขยับไปไหนไม่ได้
“โอเค ดีมาก ผลิตกุมมือนุชไว้ อย่างนั้นแหละ” เสียงกดชัตเตอร์รัวๆ
พีชแอบถอนหายใจ หลุบสายตามองหัวทุยสวยที่นอนตักตัวเองด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนจากอุ้งมือใหญ่ที่สอดประสานมือเธอไว้อย่างอ่อนโยน
“อุ๊ย” เธออุทานอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆ ผลิตโชคขยับจากการนอนหนุนตักมาซบที่อกเธอแทน เธอผงะไปข้างหลังเล็กน้อยแต่แขนเรียวของเขาโอบกอดเธอไว้
“เฮ้ย!! ผลิ๊ต เยอะไปมั้ย” เสียงพี่ก้องตะโกนถาม แต่มือยังกดชัตเตอร์รัวไม่ยั้ง
“ไอ้ตัวดี” ปอนด์พึมพำ ส่ายหน้า มองนุชด้วยแววตาเห็นใจ
“พี่โชค” พีชกัดฟันเรียกเบาๆ แต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจ มิหนำซ้ำยังตะแคงหน้าซบอกเธอ จนเธอรู้สึกถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวตรงเนินอก
“เฉยๆ” ชายหนุ่มพูดเบาๆ สั้นๆ ก่อนจะจับมือขึ้นมาจูบกลางฝ่ามือ เธอสะดุ้งดึงมือออก แต่เขากลับยึดมือเธอไว้แน่น ดวงตาเรียวยาวจ้องมองกล้องอย่างไม่ละสายตา
“อู้วววว” เสียงฮือฮาจากรอบข้างทำให้เธอหน้าเสีย มองปอนด์อย่างของความช่วยเหลือ
“ดีมาก สวย” พี่ก้องเอ่ยชม และกดชัตเตอร์จนพอใจก่อนจะค่อยๆ ลดกล้องลง พร้อมกับยกนิ้วโป้งมือให้
“ก็ผลิตเป็นโมเดลไง” ผลิตโชคบอกยิ้มๆ
“พักก่อน เดี๋ยวขอเก็บภาพตรงชายหาดสักสองสามภาพนะ” ก้องบอกแล้วหัวเราะในลำคอ
นุชขยับตัวออกห่างจากผลิตโชคและหยิบเสื้อคลุมมาใส่ทันที เธอยกมือประคองแก้มที่ร้อนผ่าวของตัวเองก่อนจะชะงักเมื่อสบตาคมเข้มของผลิตโชค...
ผลิตโชคพยักหน้าอย่างเข้าใจในสิ่งที่ก้องบอก แววตาเรียวดูมุ่งมั่น ริมฝีปากได้รูปนั้นเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง ก้องตบบ่าชายหนุ่มอย่างให้กำลังใจ
“ทำได้อยู่แล้ว” ก้องบอก “เมื่อเช้าภาพสวยมากเลย ดูเหมือนคนรักกันจริงๆ”
“เหรอครับ” เขาย้อนถาม ยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ
“ใช่ นี่ขนาดถ่ายผลิตอย่างคนเดียวนะ ถ้าถ่ายหน้านุชให้เห็น มีหวัง...คู่จิ้นแน่ๆ” ก้องบอกพร้อมกับหัวเราะในลำคอ “ผลิตสื่อสายตาได้สุดยอดจริงๆ ถ้าพี่เป็นนุชนะ เคลิ้มแน่ๆ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ” เขาพึมพำ ทอดสายตามองทะเลที่มีริ้วคลื่นเล็กๆ มากมาย
“ห๊ะ อะไรนะ” ก้องหันมาถาม สบตาเขาอย่างมีเลศนัย
“ปะ เปล่า ผลิตแค่ว่า ไม่มีใครคิดอย่างนั้นหรอก พี่ก้องอ่ะ...คิดมาก” เขาบอกแล้วเสยผมเปิดหน้าผากอย่างเขินๆ
“อย่าดูถูกสายตาผู้ใหญ่เลย” ก้องบอกแล้วหัวเราะอย่างถูกใจ เขาหันมามองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
“เออ..พี่ก้อง” เขาอึกอัก
“เอาเหอะ ปูนนี้แล้ว ช้ากว่านี้คงใช้การไม่ได้ล่ะ” ก้องแกล้งแซว ก่อนจะหันไปสั่งให้ลูกน้องเตรียมตัวทำงานต่อพร้อมกับกวักมือเรียกพีชเข้าไปหา
หญิงสาวกลั้นหายใจเมื่อมือขาวเรียวนั้นจับศีรษะเธอให้เอนไปซบกับไหล่ ปลายนิ้วเรียวลูบไล้แก้มเธออย่างเบามือก่อนจะลดมือมาเป็นโอบเอวเธอแทน
“จะเกร็งทำไม มองไปตรงเรือนู่น” ผลิตโชคเอ่ยด้วยน้ำเสียงขำๆ รั้งเอวเธอเข้าแนบชิดกว่าเดิม
“พี่โชค มันเบียดมากเกินไปแล้ว” เธอกระซิบแต่ยังคงซบไหล่เหมือนเดิม ซึ่งเธอแน่ใจว่าพี่ก้องต้องชอบภาพนี้แน่ๆ เพราะจะเห็นแต่ข้างหลังกับแสงของพระอาทิตย์ที่ลับของฟ้าไปแล้วเหลือเพียงแสงรำไร
“เบียดที่ไหน กำลังดี” เขาบอกแล้วหัวเราะแกล้งเอนศีรษะมาทางเธอ
“นี่แน่ะ” เธอหยิกหมับเข้าที่เอวทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ยังเบียดเหมือนเดิมไม่มีทีท่าจะถอยแม้แต่นิดจนเธอต้องปล่อยมือไปเอง นั่นเท่ากับเปิดโอกาสให้ผลิตโชคใช้มืออีกข้างจับมือเธอไปสัมผัสที่แก้มเขา
“ดีมากกกกก นุชมองไปข้างหน้านะ ซบไหล่ผลิตไว้” ก้องตะโกนบอก “แสงดีมากเลย เป็นภาพซิลลูเอทที่ดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก” ก้องพึมพำกับตัวเองอย่างถูกใจ
“วี้ด พี่โชค” เธอร้องอุทานอย่างตกใจ สองมือโอบคอเขาโดยอัตโนมัติเมื่อจู่ๆ ชายหนุ่มก้มลงไปช้อนขาเธอขึ้นมาเท่ากับเวลานี้เขากำลังอุ้มเธอไว้ในวงแขน “ทำอะไรเนี่ย ปล่อยนะ” เธอบอกพร้อมกับตีขาไปมา มองผ่านไหล่หนาไปด้านหลังเห็นพี่ก้องและพี่ปอนด์มองมาด้วยความตกใจ
“จะดิ้นทำไม อยู่เฉยๆ เป็นมั้ย” เขาแกล้งทำเสียงเข้ม เธอสบตาเรียวที่เวลานี้เปล่งประกายระยิบระยับด้วยความโมโห
“ทำไมชอบทำให้เป็นเรื่องอยู่เรื่อย” เธอกัดฟันพูดออกมา
“เราพอใจ” เขาบอกสั้นๆ “เราขอแค่นี้ ไม่มากไปใช่มั้ย” พร้อมกับกดริมฝีปากตัวเองไปที่หน้าผากกลมมนนั่นอย่างไม่สนใจอะไร
“พี่โชค” เธอเปล่งเสียงออกมาเบาๆ รับรู้ถึงริมฝีปากอุ่นร้อนที่แนบลงมา ความอ่อนโยนที่เธอสัมผัสได้ทำให้เธอหยุดดิ้นพร้อมกับแนบหน้าไปกับอกกว้างโดยไม่รู้ตัว
“โอเค อยู่ท่านั้นนะ นิ่งๆ ไว้” ก้องตะโกนบอกมองภาพคู่รักตรงหน้าผ่านเลนส์กล้องพร้อมกับรัวชัตเตอร์เก็บภาพแทบจะทุกชอตที่มีการเคลื่อนไหว
“หูยยยยย ผลิตจูบพีชเหรอ หรืออะไร มันย้อนแสงมองไม่ชัดเลย” เสียงกระซิบกระซาบของทีมงานทำให้ปอนด์กระแอมขึ้นมาดังๆ
“ลูกค้าต้องการแบบนี้ ผลิตแค่ทำตามสั่ง” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยๆ มองนิ่ง
“อ้อ..ค่ะๆๆ” เสียงกระซิบกระซาบหายไปพร้อมกับการถอยหายไปทีละคน จนเหลือเขากับก้องเท่านั้น
“เรียบร้อย” ทันทีที่ก้องตะโกนบอก เสียงทีมงานร้องเย้ออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ต่างคนต่างเก็บอุปกรณ์อย่างรวดเร็ว
“โชคดีที่มีนุช ทำให้งานผ่านไปได้ด้วยดี” ก้องบอกยิ้มๆ
“ครับ” ปอนด์พยักหน้า มองนุชที่เดินแกมวิ่งนำหน้าผลิตโชคมาด้วยหน้าตาตื่นๆ ส่วนเจ้าตัวดีไม่ต้องพูดถึง เดินอมยิ้มด้วยท่าทางสบายๆ สายตาของผลิตโชคมองแค่นุชเท่านั้น
“ผลิตรักนุชใช่มั้ย” ก้องเอ่ยถามพร้อมกับสบตาเขาก่อนจะพยักหน้าหันไปวุ่นวายกับการเก็บกล้อง “ไม่ต้องบอกหรอก อาการออกขนาดนี้ เฮ้อ...ไอ้เสือท่าจะหมอบราบคาบแก้วซะล่ะมั้ง”
“ครับ” เขาตอบสั้นๆ พร้อมกับหัวเราะในลำคอ “พี่ก้องกลับเลยหรือเปล่า”
“เดี๋ยวพี่กลับเลย ปอนด์กับผลิตกลับเลยมั้ย หรือจะพักก่อน มีงานต่อหรือเปล่า” ก้องตอบกลับมา
“กลับไฟลท์ตอนสี่ทุ่มครับ จบงานนี้ ผลิตจะได้พักสามวัน กลับกรุงเทพฯ ต้องเตรียมตัวซ้อมคอนเสิร์ตใหญ่ที่มีจะมีในปีหน้าครับ”
“อืม พี่คิดเสมอว่าผลิตเป็นเด็กที่มีความสามารถ มีพรสวรรค์ และมาเห็นเขาในวันนี้ พี่ดีใจมากที่เขาได้รับความรักมากมายจากแฟนคลับ มีโอกาสได้ทำตามฝัน ดีใจด้วยนะปอนด์” ก้องบอกกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมกับตบบ่าเขาเบาๆ
“ผลิตเป็นเด็กดี เขาสมควรที่จะได้รับโอกาสแบบนี้ ผมจะทำทุกอย่างให้ผลิตประสบความสำเร็จอย่างที่เขาตั้งใจให้ได้” ปอนด์บอกด้วยความมั่นใจ
“โชคดีนะ แล้วเจอกัน” ก้องบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไป โดยมีผลิตโชควิ่งเข้าไปหา ร่ำลาและกอดอย่างที่เคยทำทุกครั้ง ซึ่งเป็นการกระทำที่ผลิตโชคทำมานานแล้วไม่ใช่เพิ่งทำ
“พี่ปอนด์ เดี๋ยวหนูกลับห้อง เตรียมตัวเก็บของนะคะ” พีชบอกเบาๆ แก้มสีน้ำผึ้งแดงเรื่อๆ
“อืม ไม่ต้องรีบ เวลายังเหลือ พักผ่อนก่อนได้นะ” เขาบอกแล้วยิ้มด้วยความเอ็นดู
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำในลำคอก่อนจะหยิบของแล้วเดินเร็วๆ จากไป
ปอนด์ยืนรอผลิตโชคที่เดินเข้ามาด้วยท่าทีผ่อนคลาย ใบหน้าหล่อเหลานั้นเปื้อนยิ้ม ดวงตายาวรีเปล่งประกายแห่งความสุข ซึ่งปอนด์ไม่ได้เห็นแบบนี้นานแล้ว
“นุช ไปไหน” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางกวาดสายตามองหา
“ผลิต...พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
ผลิตโชคขมวดคิ้ว จ้องหน้าผู้จัดการส่วนตัวที่เขานับถือเสมือนว่าเป็นคนในครอบครัวด้วยความสงสัย ปากแดงเม้มแน่น แววตาปรับเปลี่ยนจากขี้เล่นเมื่อสักครู่ เข้าสู่โหมดจริงจังทันที...
แมกไม้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2562, 13:58:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2562, 13:58:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 552
| << ตอน 16 | ตอน 18 >> |