กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า: พิมมาศ (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เพราะเสียงกระซิบจากชายในฝัน
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: สายเปย์ รุกจีบ น่ารัก ดราม่า แก้แค้น ลอนดอน ฟลอเรนซ์
ตอน: บทที่ 19 -50%
เอรินขับรถเต่าสีฟ้าคู่ใจมาจอดเทียบหน้าประตูรั้วบ้านสิมิลันและอธิปกในเวลาเที่ยงตรงตามเวลาที่นัดไว้เป๊ะ
สิมิลันกำลังช่วยสามีจัดโต๊ะอาหาร เห็นเอรินยืนรออยู่หน้าประตูรั้วก็รีบผละมาต้อนรับทันที วันนี้แขกของหล่อนน่ารักไม่น้อย เพราะนอกจากทรงผมหน้าม้าที่เห็นจนชินตาแล้ว เอรินมีผูกเปียหางเดียวด้วย ยิ่งส่งให้เจ้าตัวดูน่ารักใสซื่อ และสวมเสื้อเชิ้ตพอดีตัวแขนยาวกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่า พร้อมรองเท้าผ้าใบสีขาวไม่ใส่ถุงเท้าอย่างเช่นทุกครั้ง
“สวัสดีค่ะคุณมิน คิดถึงจังเลย”
“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” สิมิลันยิ้มแย้มทักทายเช่นกัน แต่แล้วตวัดสายตาไปเห็นในมือเอรินหอบของมาพะรุงพะรังเต็มไปหมด
“แบกอะไรมาเยอะแยะอีกแล้วคะนั่น บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเอามา”
“แม่กับพ่อฝากมาด้วยน่ะค่ะ อยากขอบคุณคุณมินที่ช่วยออกแบบบ้านพักให้ ฉันเลือกของโปรดมาฝากน้องอาร์มด้วยนะคะ สมทบมื้อเที่ยงนี้เลย”
เอรินส่งถุงทั้งหมดให้ สิมิลันจำต้องรับไว้แล้วเดินนำแขกของหล่อนเข้ามาในบ้าน
จังหวะนั้นเองอธิปกที่กำลังทำหน้าที่พ่อครัวจำเป็นเตรียมของทะเลอยู่หลังบ้าน เงยหน้ามาโบกมือให้สองสาว เขาดูเจ้าเนื้อขึ้น แต่ก็ยังคงดูภูมิฐาน มีเสน่ห์เหมือนเดิม เอรินเลยโบกมือตอบพลางเอ่ยสัพยอกสิมิลัน
“ไม่ว่าเมื่อไหร่คุณสองคนก็ยังหวานใส่กันตลอดเลยนะคะ”
“ไม่ขนาดนั้นเสียหน่อย” สิมิลันมีสีหน้าเขินอาย “แต่งกันมาหนึ่งปีแล้วนะจ๊ะ มีดีกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามประสา”
“ชีวิตคู่ก็แบบนี้ละค่ะ น่าอิจฉาออก เห็นคุณสองคนอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้วฉันก็อยากแต่งงานบ้างจัง” เอรินเปรยความนัยออกมา ไม่ทันสังเกตว่าคู่สนทนาแอบหรี่ตามองมาอย่างจับผิด
“ก็ไม่เห็นยากนี่จ๊ะ เจ้าบ่าวก็มีแล้ว”
“ใครคะ ไม่ใช่ฉันนะคะ ป่านนี้ยังไม่มีวี่แววว่าใครจะมาจีบเลย อยู่แต่บ้านสวนทุกวัน”
“มีแล้วแต่ไม่ยอมรับมากกว่านะ” สิมิลันหยอกอีกครั้ง
เอรินถึงกับยิ้มแหยเสเปลี่ยนเรื่องทันที “แล้วน้องอาร์มล่ะคะหายไปไหน ไม่เห็นเลย”
“อยู่ข้างบนจ้ะ ยังไม่ตื่น ขึ้นไปปลุกให้หน่อยสิ แกต้องดีใจแน่ๆ ที่พี่สาวคนสวยมาหา”
“ได้เลยค่ะ ฉันมีปลาหมึกย่างฝีมือพี่ก๊อพ่อครัวเอกของบ้านสวนมาฝากน้องอาร์มด้วย ถ้าเจ้าตัวได้เห็นต้องร้องโอ้โหชัวร์ ตัวใหญ่มากที่สุดในสามโลก เนื้อแน่นที่สุดในทะเลประจวบฯ เลยนะคะ”
“โอ้โห ขนาดนั้นเชียว” สิมิลันตื่นเต้นแทนลูกชาย
“ขอบใจนะจ้ะ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณมิน ฉันเสียอีกกวนคุณมินตลอดเลย นี่ก็มาเอาแบบแปลนบ้านจากคุณมินฟรีๆ อีกแล้ว”
เอรินพูดถึงแบบแปลนบ้านขึ้นมา สิมิลันเลยเพียงยิ้มๆ จะบอกได้ยังไงว่าไม่ต้องเกรงใจเลยสักนิด!
สองสาวเดินคุยกันเข้ามาในบ้าน ก็เจออธิปกยืนรออยู่ก่อนแล้ว เขาอดใจไม่ไหวขอเข้ามาทักทายบ้าง อย่างน้อยก็จะได้ช่วยภรรยาถ่วงเวลาเอรินไว้อีกแรง เพราะยังเหลือแขกอีกคน ขณะนั้นสิมิลันจึงพยักพเยิดมาทางเขา เอรินก็หันมาด้วย แต่เจ้าหล่อนกลับหัวเราะเขาเสียนี่
“ว่าไงคะคุณพ่อคนเก่ง เดี๋ยวนี้พอทำกับข้าวให้ภรรยาแล้วดูเจ้าเนื้อขึ้นนะคะ”
“เจอหน้ากันก็ชมกันเลยนะคุณ”
อธิปกลับฝีปากกับเอรินเหมือนเคยไม่เปลี่ยน แต่ที่เปลี่ยนคือตอนนี้มีภรรยาคอยคุมความประพฤติ เลยถูกตีแขนเข้าให้เล่นเอาสะดุ้ง
“โธ่ ที่รัก นิดเดียวเอง”
“ฉันชมจริงๆ ค่ะ” เอรินรีบบอก
“ก็คุณดูแลคุณมินดีขนาดนี้ ฉันชักอิจฉาคุณมินแล้วสิคะ รู้งี้จีบคุณตั้งแต่ที่ลอนดอนดีกว่า”
“โอย คงไม่ไหวหรอก ผมไม่ชอบสาวก๋ากั่น นี่ถ้าผมเกิดตกหลุมคุณขึ้นมาจริงๆ พี่ชายผมก็แห้วสิ”
“แห้วเหิ้วอะไร ฉันจะชอบใครไม่เกี่ยวกับเขาสักหน่อย”
เอรินอ้อมแอ้มตอบไปแบบนั้นก็จริง แต่ฟังดูก็รู้ว่ามีเจือน้อยใจอยู่ทุกถ้อยคำ สองสามีภรรยาจึงหันมองกันยิ้มๆ เป็นอธิปกที่แกล้งแหย่ต่อ
“แน่ใจหรือว่าไม่เกี่ยว พี่อเล็กซ์มาผมฟ้องจริงๆ นะ”
เอรินหน้าเสีย คิดคำตอบโต้กลับไม่ทันก็เบ้ปากใส่ “เชิญขี่ม้าสามศอกไปฟ้องที่ฟลอเรนซ์โน่นเลย ฉันไปหาน้องอาร์มดีกว่า...เดี๋ยวฉันมานะคะคุณมิน”
บอกแล้วเอรินก็เดินหายขึ้นไปชั้นสองของบ้านทันที ขณะที่สองสามีภรรยามองตามไปเงียบๆ
“โอมก็ รู้อยู่ว่าเอรินมีจุดอ่อนเรื่องพี่นนท์ ยังจะไปพูดให้เสียใจอีก”
อธิปกยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ “มันจำเป็นที่รัก ยิ่งพูดถึงจะได้ยิ่งตอกย้ำกันลืม ดูสิ ปากบอกไม่สนใจแต่ยังอุตส่าห์จำได้นะว่าเราเคยเล่าให้ฟังว่าพี่อเล็กซ์อยู่ฟลอเรนซ์ ไม่ได้อยู่ที่ลอนดอนแล้ว”
“จริงด้วย มินไม่ทันฟัง”
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวเอรินก็ได้เจอกับพี่อเล็กซ์ของเราแล้ว...”
*****************
สิมิลันดีใจจนออกนอกหน้าทันทีที่เห็นรถเป้าหมายคันที่สองแล่นมาจอดหน้าประตูรั้ว เจ้าหล่อนรีบกุลีกุจอออกไปต้อนรับชานนท์ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมถามหาอธิปกและอาร์มอย่างอารมณ์ดี
“สองพ่อลูกล่ะ”
“โอมอยู่หลังบ้านค่ะพี่นนท์ กำลังย่างของทะเล ส่วนอาร์มยังอยู่ข้างบน พี่นนท์ก็ไม่ช้ามากนี่คะ มาทันกินพอดีเลย”
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรอ” ชานนท์พูดอย่างรู้ทันน้องสาว พลางจ้องรถโฟล์คคันสีฟ้าที่จอดอยู่ก่อนแล้วหน้ารถเขาด้วยความสงสัย
“นั่นรถใคร”
“คนสำคัญค่ะ” สิมิลันตอบยิ้มๆ พอเห็นสีหน้าพี่ชายดูงุนงงก็ลอบยิ้มขันถูกใจ แต่จำต้องเสชวนคุยเรื่องอื่นระหว่างเดินเข้ามาในบ้านด้วยกัน
“กินข้าวกันก่อนดีกว่าค่ะแล้วค่อยดูแบบแปลนโรงแรมนะคะพี่นนท์ ท่าจะต้องคุยกันยาว มินไม่รู้ว่าพี่นนท์ต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า”
“แล้วมินล่ะ มีปัญหาอะไรไหม”
“จากที่มินทำรีเสิร์ชคร่าวๆ รู้สึกชาวบ้านส่วนใหญ่จะเห็นดีด้วยกับโครงการของพี่นะคะ พวกเขามองว่าจะได้ช่วยนำความเจริญมาสู่ชุมชน แต่ว่าก็ยังมีปัญหากับคนบางกลุ่ม อย่างรายรีสอร์ตเก่าๆ และก็พวกโฮมสเตย์ เขาอยากให้เราคงสภาพเดิมไว้...คงกลัวเราแย่งลูกค้า”
“อะไรกัน” ชานนท์ส่ายหัว “คนละกลุ่มเป้าหมายกันเลย สงสัยเราต้องทำความเข้าใจกับพวกเขาเสียใหม่”
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิคะพี่นนท์” สิมิลันทอดถอนใจออกมา
“ตอนนี้มีข่าวลือออกมาด้วยว่า จะมีการประท้วงโครงการของพี่ค่ะ แล้ว...เอ่อ...พี่นนท์รู้หรือเปล่าว่ามีใครอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย”
“ใคร”
“ก็ เอิ่ม มินได้ยินจากชาวบ้านแถวนี้มาอีกทีน่ะค่ะว่า เอรินก็จะร่วมเดินขบวนประท้วงด้วยถ้ามีการรื้อถอนบ้านสีขาว”
“ฮะ!? เอรินเนี่ยนะ” ชานนท์ถึงกับไม่เชื่อหู
“นั่นมันที่ของพ่อมิน แล้วเอรินมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“มินก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” สิมิลันรีบตอบรัวเร็ว “ยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับเธอเลย มินไม่กล้าบอกน่ะค่ะว่ามันเป็นโครงการของพี่ ให้พี่คุยเองดีกว่า ตอนนี้เธออยู่ข้างบนกับอาร์มค่ะ”
“เอรินมาเหรอ”
“ค่ะ ห้องอาร์มขึ้นบันไดไปอยู่ทางซ้ายนะคะ” บอกชานนท์แล้วสิมิลันกลับดึงแขนเขาไว้เมื่อเห็นว่าตั้งท่าจะตรงดิ่งขึ้นไปชั้นบนเดี๋ยวนั้น
“พี่นนท์จะทำยังไงกับเอรินคะ”
“ไม่รู้สิ รู้แต่ตอนนี้คิดถึงน่าดู ขอไปเจอก่อนแล้วค่อยหาคำตอบ”
“งั้นมินกับโอมขอรอฟังผลอยู่ข้างล่างนะคะ”
สิมิลันแกล้งกระเซ้าพี่ชาย และได้รับคำตอบเป็นรอยยิ้มกว้างกลับมา หากทว่าทำให้สิมิลันชะงักเสียเอง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความพึงพอใจไม่น้อยกับแผนการจับคู่ครั้งนี้ของตัวเอง เพราะเพิ่งได้เห็นรอยยิ้มจากพี่ชายที่ได้ฉายาว่าเสือยิ้มยากแห่งวงการโรงแรม!
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
สิมิลันกำลังช่วยสามีจัดโต๊ะอาหาร เห็นเอรินยืนรออยู่หน้าประตูรั้วก็รีบผละมาต้อนรับทันที วันนี้แขกของหล่อนน่ารักไม่น้อย เพราะนอกจากทรงผมหน้าม้าที่เห็นจนชินตาแล้ว เอรินมีผูกเปียหางเดียวด้วย ยิ่งส่งให้เจ้าตัวดูน่ารักใสซื่อ และสวมเสื้อเชิ้ตพอดีตัวแขนยาวกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่า พร้อมรองเท้าผ้าใบสีขาวไม่ใส่ถุงเท้าอย่างเช่นทุกครั้ง
“สวัสดีค่ะคุณมิน คิดถึงจังเลย”
“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” สิมิลันยิ้มแย้มทักทายเช่นกัน แต่แล้วตวัดสายตาไปเห็นในมือเอรินหอบของมาพะรุงพะรังเต็มไปหมด
“แบกอะไรมาเยอะแยะอีกแล้วคะนั่น บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเอามา”
“แม่กับพ่อฝากมาด้วยน่ะค่ะ อยากขอบคุณคุณมินที่ช่วยออกแบบบ้านพักให้ ฉันเลือกของโปรดมาฝากน้องอาร์มด้วยนะคะ สมทบมื้อเที่ยงนี้เลย”
เอรินส่งถุงทั้งหมดให้ สิมิลันจำต้องรับไว้แล้วเดินนำแขกของหล่อนเข้ามาในบ้าน
จังหวะนั้นเองอธิปกที่กำลังทำหน้าที่พ่อครัวจำเป็นเตรียมของทะเลอยู่หลังบ้าน เงยหน้ามาโบกมือให้สองสาว เขาดูเจ้าเนื้อขึ้น แต่ก็ยังคงดูภูมิฐาน มีเสน่ห์เหมือนเดิม เอรินเลยโบกมือตอบพลางเอ่ยสัพยอกสิมิลัน
“ไม่ว่าเมื่อไหร่คุณสองคนก็ยังหวานใส่กันตลอดเลยนะคะ”
“ไม่ขนาดนั้นเสียหน่อย” สิมิลันมีสีหน้าเขินอาย “แต่งกันมาหนึ่งปีแล้วนะจ๊ะ มีดีกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามประสา”
“ชีวิตคู่ก็แบบนี้ละค่ะ น่าอิจฉาออก เห็นคุณสองคนอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้วฉันก็อยากแต่งงานบ้างจัง” เอรินเปรยความนัยออกมา ไม่ทันสังเกตว่าคู่สนทนาแอบหรี่ตามองมาอย่างจับผิด
“ก็ไม่เห็นยากนี่จ๊ะ เจ้าบ่าวก็มีแล้ว”
“ใครคะ ไม่ใช่ฉันนะคะ ป่านนี้ยังไม่มีวี่แววว่าใครจะมาจีบเลย อยู่แต่บ้านสวนทุกวัน”
“มีแล้วแต่ไม่ยอมรับมากกว่านะ” สิมิลันหยอกอีกครั้ง
เอรินถึงกับยิ้มแหยเสเปลี่ยนเรื่องทันที “แล้วน้องอาร์มล่ะคะหายไปไหน ไม่เห็นเลย”
“อยู่ข้างบนจ้ะ ยังไม่ตื่น ขึ้นไปปลุกให้หน่อยสิ แกต้องดีใจแน่ๆ ที่พี่สาวคนสวยมาหา”
“ได้เลยค่ะ ฉันมีปลาหมึกย่างฝีมือพี่ก๊อพ่อครัวเอกของบ้านสวนมาฝากน้องอาร์มด้วย ถ้าเจ้าตัวได้เห็นต้องร้องโอ้โหชัวร์ ตัวใหญ่มากที่สุดในสามโลก เนื้อแน่นที่สุดในทะเลประจวบฯ เลยนะคะ”
“โอ้โห ขนาดนั้นเชียว” สิมิลันตื่นเต้นแทนลูกชาย
“ขอบใจนะจ้ะ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณมิน ฉันเสียอีกกวนคุณมินตลอดเลย นี่ก็มาเอาแบบแปลนบ้านจากคุณมินฟรีๆ อีกแล้ว”
เอรินพูดถึงแบบแปลนบ้านขึ้นมา สิมิลันเลยเพียงยิ้มๆ จะบอกได้ยังไงว่าไม่ต้องเกรงใจเลยสักนิด!
สองสาวเดินคุยกันเข้ามาในบ้าน ก็เจออธิปกยืนรออยู่ก่อนแล้ว เขาอดใจไม่ไหวขอเข้ามาทักทายบ้าง อย่างน้อยก็จะได้ช่วยภรรยาถ่วงเวลาเอรินไว้อีกแรง เพราะยังเหลือแขกอีกคน ขณะนั้นสิมิลันจึงพยักพเยิดมาทางเขา เอรินก็หันมาด้วย แต่เจ้าหล่อนกลับหัวเราะเขาเสียนี่
“ว่าไงคะคุณพ่อคนเก่ง เดี๋ยวนี้พอทำกับข้าวให้ภรรยาแล้วดูเจ้าเนื้อขึ้นนะคะ”
“เจอหน้ากันก็ชมกันเลยนะคุณ”
อธิปกลับฝีปากกับเอรินเหมือนเคยไม่เปลี่ยน แต่ที่เปลี่ยนคือตอนนี้มีภรรยาคอยคุมความประพฤติ เลยถูกตีแขนเข้าให้เล่นเอาสะดุ้ง
“โธ่ ที่รัก นิดเดียวเอง”
“ฉันชมจริงๆ ค่ะ” เอรินรีบบอก
“ก็คุณดูแลคุณมินดีขนาดนี้ ฉันชักอิจฉาคุณมินแล้วสิคะ รู้งี้จีบคุณตั้งแต่ที่ลอนดอนดีกว่า”
“โอย คงไม่ไหวหรอก ผมไม่ชอบสาวก๋ากั่น นี่ถ้าผมเกิดตกหลุมคุณขึ้นมาจริงๆ พี่ชายผมก็แห้วสิ”
“แห้วเหิ้วอะไร ฉันจะชอบใครไม่เกี่ยวกับเขาสักหน่อย”
เอรินอ้อมแอ้มตอบไปแบบนั้นก็จริง แต่ฟังดูก็รู้ว่ามีเจือน้อยใจอยู่ทุกถ้อยคำ สองสามีภรรยาจึงหันมองกันยิ้มๆ เป็นอธิปกที่แกล้งแหย่ต่อ
“แน่ใจหรือว่าไม่เกี่ยว พี่อเล็กซ์มาผมฟ้องจริงๆ นะ”
เอรินหน้าเสีย คิดคำตอบโต้กลับไม่ทันก็เบ้ปากใส่ “เชิญขี่ม้าสามศอกไปฟ้องที่ฟลอเรนซ์โน่นเลย ฉันไปหาน้องอาร์มดีกว่า...เดี๋ยวฉันมานะคะคุณมิน”
บอกแล้วเอรินก็เดินหายขึ้นไปชั้นสองของบ้านทันที ขณะที่สองสามีภรรยามองตามไปเงียบๆ
“โอมก็ รู้อยู่ว่าเอรินมีจุดอ่อนเรื่องพี่นนท์ ยังจะไปพูดให้เสียใจอีก”
อธิปกยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ “มันจำเป็นที่รัก ยิ่งพูดถึงจะได้ยิ่งตอกย้ำกันลืม ดูสิ ปากบอกไม่สนใจแต่ยังอุตส่าห์จำได้นะว่าเราเคยเล่าให้ฟังว่าพี่อเล็กซ์อยู่ฟลอเรนซ์ ไม่ได้อยู่ที่ลอนดอนแล้ว”
“จริงด้วย มินไม่ทันฟัง”
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวเอรินก็ได้เจอกับพี่อเล็กซ์ของเราแล้ว...”
*****************
สิมิลันดีใจจนออกนอกหน้าทันทีที่เห็นรถเป้าหมายคันที่สองแล่นมาจอดหน้าประตูรั้ว เจ้าหล่อนรีบกุลีกุจอออกไปต้อนรับชานนท์ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมถามหาอธิปกและอาร์มอย่างอารมณ์ดี
“สองพ่อลูกล่ะ”
“โอมอยู่หลังบ้านค่ะพี่นนท์ กำลังย่างของทะเล ส่วนอาร์มยังอยู่ข้างบน พี่นนท์ก็ไม่ช้ามากนี่คะ มาทันกินพอดีเลย”
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรอ” ชานนท์พูดอย่างรู้ทันน้องสาว พลางจ้องรถโฟล์คคันสีฟ้าที่จอดอยู่ก่อนแล้วหน้ารถเขาด้วยความสงสัย
“นั่นรถใคร”
“คนสำคัญค่ะ” สิมิลันตอบยิ้มๆ พอเห็นสีหน้าพี่ชายดูงุนงงก็ลอบยิ้มขันถูกใจ แต่จำต้องเสชวนคุยเรื่องอื่นระหว่างเดินเข้ามาในบ้านด้วยกัน
“กินข้าวกันก่อนดีกว่าค่ะแล้วค่อยดูแบบแปลนโรงแรมนะคะพี่นนท์ ท่าจะต้องคุยกันยาว มินไม่รู้ว่าพี่นนท์ต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า”
“แล้วมินล่ะ มีปัญหาอะไรไหม”
“จากที่มินทำรีเสิร์ชคร่าวๆ รู้สึกชาวบ้านส่วนใหญ่จะเห็นดีด้วยกับโครงการของพี่นะคะ พวกเขามองว่าจะได้ช่วยนำความเจริญมาสู่ชุมชน แต่ว่าก็ยังมีปัญหากับคนบางกลุ่ม อย่างรายรีสอร์ตเก่าๆ และก็พวกโฮมสเตย์ เขาอยากให้เราคงสภาพเดิมไว้...คงกลัวเราแย่งลูกค้า”
“อะไรกัน” ชานนท์ส่ายหัว “คนละกลุ่มเป้าหมายกันเลย สงสัยเราต้องทำความเข้าใจกับพวกเขาเสียใหม่”
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิคะพี่นนท์” สิมิลันทอดถอนใจออกมา
“ตอนนี้มีข่าวลือออกมาด้วยว่า จะมีการประท้วงโครงการของพี่ค่ะ แล้ว...เอ่อ...พี่นนท์รู้หรือเปล่าว่ามีใครอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย”
“ใคร”
“ก็ เอิ่ม มินได้ยินจากชาวบ้านแถวนี้มาอีกทีน่ะค่ะว่า เอรินก็จะร่วมเดินขบวนประท้วงด้วยถ้ามีการรื้อถอนบ้านสีขาว”
“ฮะ!? เอรินเนี่ยนะ” ชานนท์ถึงกับไม่เชื่อหู
“นั่นมันที่ของพ่อมิน แล้วเอรินมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“มินก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” สิมิลันรีบตอบรัวเร็ว “ยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับเธอเลย มินไม่กล้าบอกน่ะค่ะว่ามันเป็นโครงการของพี่ ให้พี่คุยเองดีกว่า ตอนนี้เธออยู่ข้างบนกับอาร์มค่ะ”
“เอรินมาเหรอ”
“ค่ะ ห้องอาร์มขึ้นบันไดไปอยู่ทางซ้ายนะคะ” บอกชานนท์แล้วสิมิลันกลับดึงแขนเขาไว้เมื่อเห็นว่าตั้งท่าจะตรงดิ่งขึ้นไปชั้นบนเดี๋ยวนั้น
“พี่นนท์จะทำยังไงกับเอรินคะ”
“ไม่รู้สิ รู้แต่ตอนนี้คิดถึงน่าดู ขอไปเจอก่อนแล้วค่อยหาคำตอบ”
“งั้นมินกับโอมขอรอฟังผลอยู่ข้างล่างนะคะ”
สิมิลันแกล้งกระเซ้าพี่ชาย และได้รับคำตอบเป็นรอยยิ้มกว้างกลับมา หากทว่าทำให้สิมิลันชะงักเสียเอง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความพึงพอใจไม่น้อยกับแผนการจับคู่ครั้งนี้ของตัวเอง เพราะเพิ่งได้เห็นรอยยิ้มจากพี่ชายที่ได้ฉายาว่าเสือยิ้มยากแห่งวงการโรงแรม!
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ต.ค. 2562, 17:12:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ต.ค. 2562, 17:12:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 501
| << บทที่ 18 -100% | บทที่ 19 -100% >> |