เพราะเสียงกระซิบจากชายในฝัน
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง

Love go on, until the end of the world…

เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง


***************************

นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!


***************************

นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ

***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***

1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ

2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น

3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks

4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee

หนังสือพร้อมส่ง

คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า

สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)

หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"

***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***

ก๊อกๆ คาบข่าวมาบอกก่อนเลยจ้าวันนี้^^ สนพ.เพิ่มช่องทางการสั่งซื้อสั่งจองทาง ‘ไลน์’ แล้วนะคะ จะได้สะดวกขึ้นน้าาาา ค้นหา id : plaipakkabooks ได้เลยนะคะ จากนั้น ไลน์มาหาได้เลยจ้าว่าอยากได้เรื่องอะไร จ๊วบ

*************

ชานนท์แทบลืมหายใจขณะก้าวขึ้นบันไดแต่ละขั้น ไม่เคยคิดเลยว่าหนุ่มวัยสามสิบเก้าปีอย่างเขา จะรู้สึกประหม่าได้มากขนาดนี้ เพียงแค่คิดว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะได้เจอหญิงสาวที่รอคอยมาตลอดหนึ่งปีเต็ม ใจเขาก็วูบไหวอย่างอธิบายไม่ถูก ความน่ารักและห้วงอารมณ์ความรู้สึกยามที่ได้ลิ้มรสจูบหวานซ่านใจจากเอริน ยังติดตรึงอยู่ในใจไม่เสื่อมคลาย... 

เพียงมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องเท่านั้น หัวใจชานนท์ก็เต้นระรัว

เอรินจะทำหน้าอย่างไรตอนที่ได้เจอกันอีกครั้ง เขาต้องไล่ความตื่นเต้นออกไป และรวบรวมสมาธิและความกล้าอย่างมากก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องตรงหน้าอย่างเบามือที่สุด

สิ่งแรกที่ชานนท์เห็นคือภายในห้องนอนนั้นติดวอลเปเปอร์สีฟ้าลายปลาดาว จะว่าไปเขาเกือบลืมไปแล้วว่ามันคือห้องนอนของเจ้าอาร์ม เสียงโมบายโคมไฟรูปสัตว์ทะเลบนเพดานห้องที่ต้องลมที่พัดผ่านเข้ามาจากทางหน้าต่างบานหนึ่ง ช่วยให้ชานนท์รู้สึกผ่อนคลายขึ้น

พลันสายตากวาดมองไปรอบห้องและหยุดที่เตียง คนเพิ่งเข้ามาเห็นก็ยิ้มออก เพราะนอกจากเด็กน้อยเจ้าของห้องที่ยังคงนอนหลับปุ๋ยอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น มีหญิงสาวนอนกอดอยู่นอกผ้าห่ม

เอรินนั่นเอง หล่อนนอนอยู่ฝั่งที่หันหน้ามาทางประตู หลับตาพริ้ม

“ที่แท้ก็หลบมาหลับเป็นเพื่อนเด็กนี่เอง เด็กกำลังกินกำลังนอนสินะ หลับสนิททั้งคู่เลย” ชานนท์พึมพำกับตัวเอง อดไม่ได้ยิ้มเอ็นดูยามพิจมองใบหน้ากลมเกลี้ยงของสาวบนเตียงชนิดไม่วางตา

สงสัยหล่อนคงเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนอาร์มแล้วผล็อยหลับไปด้วย ชานนท์เลยค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ แต่ให้ตายสิ ยิ่งเขาเห็นสาวบนเตียงชัดมากขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งอยากหอมแก้มและคว้าร่างบอบบางนุ่มนิ่มนั้นเข้ามากอดให้หายคิดถึง

ถึงแม้จะรู้สึกเช่นนั้น แต่ชานนท์ทำได้แค่นั่งลงบนเตียงเคียงข้างหล่อน วางมือลงบนเรือนผมเส้นละเอียดสีน้ำตาลเข้ม ลูบศีรษะหล่อนอย่างเบามือ

เอรินกำลังหลับสนิท เริ่มรู้สึกตัวขยับหลบคล้ายรำคาญ คนเห็นเลยอดใจไม่ไหวโน้มตัวลงจูบหน้าผากหญิงสาวแผ่วเบา และนั่นทำให้เจ้าหล่อนขยับตัวมากขึ้น ดวงตากลมกะพริบถี่เมื่อรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากสัมผัสนั้น

แต่แล้วพอลืมตาขึ้นมาเห็น ถึงกับผงะ!

“ขะ...คุณ!” เอรินลุกขึ้นนั่งอัตโนมัติ แล้วขยี้ตาตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา

“ฉันฝัน! ใช่แล้ว ฉันต้องฝันอีกแล้วแน่ๆ”

ถึงจะบอกตัวเองเช่นนั้น แต่เจ้าหล่อนกลับถลันลุกขึ้นยืนออกห่างจากเขาเล็กน้อย ทั้งที่ยังคงตะลึงมองร่างสูงกำยำของชายหนุ่มตรงหน้าตาปริบๆ เมื่อนั้นเองเอรินขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะชานนท์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าตอนนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ฝัน ดวงหน้าหล่อเหลาของเขาเข้มแดดขึ้น และมีไรหนวดประปราย ให้ความรู้สึกมาดแมนสมชายกว่าที่เคยเจอ อีกทั้งท่าทีของเขายังคงสุขุมนุ่มลึก แต่ดูดีขึ้นกว่าเมื่อหนึ่งปีก่อนอย่างเห็นได้ชัด

ที่สำคัญ ตอนนี้เขากำลังลุกเดินเข้ามาใกล้แล้ว ทำเอาเอรินต้องถอยหนีจนแผ่นหลังชนกับผนังห้อง เลยรีบยกมือกางกั้นปกป้องตนเอง ไม่ให้เขาเข้ามาประชิดตัว

“นี่เรื่องจริงเหรอ”

“ใช่ ผมกลับมาแล้ว มาตามสัญญา” ชานนท์ตอบน้ำเสียงราบเรียบ แต่สีหน้ายิ้มกริ่มดูเจ้าเล่ห์นัก! เอรินถึงกับอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ

“ขะ...คุณลุงมาได้ยังไง”  

“ก็นั่งเครื่องบินมาสิ...ถามได้”

“อย่าเข้ามานะ” หล่อนตั้งตัวไม่ทันเลยขึ้นเสียงข่ม แต่ชายหนุ่มหาได้กลัวไม่ กลับยิ่งแกล้งเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ

“ผมคิดถึงคุณ แต่...เมื่อกี้เรียกว่าลุงหรือ...”

มือหนาสากลูบไล้ใบหน้านวลใสของสาวน้อยที่ยืนใจเต้นไม่เป็นส่ำอยู่ตรงหน้า สายตาที่จับจ้องมองหล่อนหยาดเยิ้ม

“เรียกแบบนี้แสดงว่าจำไม่ได้แล้วใช่ไหมว่าจะโดนอะไร เอ...หรือว่าจำได้กันนะ อยากโดนจูบเหรอสาวน้อย”

“มะ...ไม่ใช่นะ!” เอรินปฏิเสธเสียงสั่น หลบสายตาเขา

อันที่จริงหล่อนแทบจะเข่าอ่อนทรุดลงไปนั่งกับพื้นตั้งแต่ได้ยินเขาทวนคำว่า ‘ลุง’ แล้ว

“คุณคิดถึงรสจูบของผม สารภาพมาซะดีๆ” ไม่พูดเปล่าชานนท์หรี่ตามองมาอย่างได้ใจที่เห็นสาวน้อยหน้าตาตื่น นัยน์ตาหวานสวยเบิกโพลงเมื่อชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาทำท่าจะจูบจริงๆ เอรินถึงกับผวาทั้งทุบตีทั้งผลักเขาออกห่างสุดฤทธิ์ จนคนแกล้งยั่วต้องยอมปล่อยเพราะเอรินท่าทางลนลาน ไม่ยอมอ่อนระทวยอย่างที่คิด ชานนท์พยายามจะจับมือไว้แต่หล่อนปัดป้อง

“เดี๋ยวๆ ใจเย็น ผมแค่...”

เพียะ!

ชานนท์ถึงกับหน้าหันเพราะถูกเอรินตบหน้าเต็มแรง แต่ที่ทำให้เขาถึงกับนิ่งอึ้งไปไม่ใช่ความชาที่หน้า

เอรินตบหน้าเขาทั้งน้ำตาร่วงพรู!

“ร้องไห้ทำไมเอริน ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ”

“คุณ! ตั้งใจแกล้งฉัน” 

“ผมไม่ได้แกล้ง ผมแค่...” ชานนท์พูดไม่จบดี ต้องรีบจับข้อมือหญิงสาวที่กำลังทุบตีเขาทั้งน้ำตานองหน้า

“คุณมันใจร้ายที่สุด หายไปเลยหนึ่งปี แม้แต่โทร.หาหรือพยายามติดต่อฉันสักครั้งก็ไม่มี กลับมาเจอกันก็ยังเห็นฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายเหมือนเดิมอีก ฉันไม่ใช่แฟนวันเดียวของคุณอีกแล้วนะ ถึงจะได้มาปล้นจูบกันหน้าด้านๆ แบบนี้”

“ผมขอโทษ มันห้ามใจไม่ไหว ผมคิดถึงคุณทุกวันเลยนะเอริน”

“ฉันไม่เชื่อ!”

“แล้วทำยังไงถึงจะเชื่อ งั้นให้จูบคืนทบต้นทบดอกเลยก็ได้”

ชานนท์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกรอบ แต่เอรินผลักเขาออกห่างทันที

“อยากโดนต่อยก็เข้ามาเลย” หล่อนขู่ฟ่อ เงื้อหมัดขึ้นมาท่าทางเอาจริง พอเห็นชานนท์ชะงัก หล่อนก็วิ่งหนีออกจากห้องไป

“เดี๋ยวก่อนเอริน...บ้าจริง!” ชานนท์โมโหตัวเอง จะตามไปง้อเอรินแต่ไม่ทันเจ้าตัวน้อยบนเตียงที่งัวเงียตื่นมาทันเห็นเอรินออกจากห้องไปเหมือนกัน หากไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วย เจอชานนท์ยืนจังก้าอยู่กลางห้องถึงกับดีใจสุดขีด 

“แด๊ดดี้!”

ชานนท์หันขวับไปมอง เด็กน้อยกางสองแขนเรียกหาหวังจะให้อุ้ม

เขาละล้าละลังอยู่ครู่ก็จำต้องให้ความสำคัญกับหลานชายก่อน ช้อนตัวมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน

“ไงหนุ่มน้อย ตื่นแล้วเหรอ”

หนุ่มน้อยพยักหน้า ยิ้มแป้น

“คิดถึงแด๊ดดี้ม๊ากมาก...ทำไมแด๊ดดี้แก้มแดง” ถามแล้วก็จิ้มที่แก้มแด๊ดดี้เล่น โชคยังดีที่เขายังรู้สึกชาอยู่เลยหัวเราะให้หลานชายแทนคำตอบ

“แด๊ดดี้ว่าตอนนี้เราไปตามพี่เอรินจอมดื้อกันก่อนดีกว่านะครับ ไม่รู้ป่านนี้ไปจับกบที่ไหนแล้ว ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วยสิ” 

“ฮ่าๆ พี่เอรินจะไปจับกบ ไปกัน วัน ทู ทรี โก โก” อาร์มหัวเราะคิกเลียนแบบคำพูดชานนท์เวลาเล่นด้วยกันตอนอยู่ที่ลอนดอน ทำเอาเจ้าของคำพูดประหลาดใจไม่น้อยขณะพากันลงบันไดมายังชั้นล่าง

หากแค่ลงมาเกือบถึงบันไดขั้นสุดท้าย เท้ายังไม่ทันแตะพื้นบ้านก็พบสองสามีภรรยาหน้าตื่นยืนรออยู่ก่อนแล้ว สิมิลันคว้าตัวลูกชายมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน และรีบถามแกมคาดคั้นเอาความจริงจากพี่ชายตัวดีทันที

“พี่นนท์! ไปพูดอะไรกับเอรินคะ ทำไมเธอเหมือนร้องไห้”

แทนที่จะตอบน้องสาว ชานนท์กลับกวาดตามองหาเอรินอยู่นั่นเอง “ตอนนี้เอรินอยู่ไหน”

“จะอยู่ไหนล่ะคะ เธอก็กลับไปแล้วน่ะสิ อยู่ดีๆ ก็ผลุนผลันออกไปเลย ดูเหมือนร้องไห้ด้วย พี่นนท์ไปทำอะไรหรือว่าอะไรเธอหรือเปล่าคะ”

“พี่ก็แค่ เอ่อ จะจูบ” ชานนท์อ้อมแอ้มตอบ หน้าแดงก่ำ

“พี่อดใจไม่ไหวน่ะ”

“ฮะ!” สองสามีภรรยาถึงกับอุทานพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เป็นอธิปกที่หลุดขำออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ

“เฮ้ย พี่ทำไมปากไวงี้ ใครเค้าทำแบบพี่กันบ้าง ไม่เจอกันตั้งปีแทนที่จะคุยกันกลับจะจูบเธอเฉยเลย”

“โอม!” สิมิลันถองเข้าที่สีข้างสามีเบาๆ คนถูกถองถึงรู้ตัวว่าเผลอติงพี่ชายของภรรยาแรงไปหน่อย

“พี่รีบตามไปง้อเอรินเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

สิมิลันเร่ง แต่พี่ชายกลับมีสีหน้าครุ่นคิดลังเลอยู่ครู่

“เดี๋ยวค่อยไปก็ได้ หิวแล้ว มีอะไรกินบ้างต้องเอาแรงไว้ก่อนค่อยไปบุกรังยายกุหลาบ” ชานนท์ยังอุตส่าห์พูดติดตลก แม่สื่อพ่อชักที่วางแผนไว้เสียดิบดีเลยยิ่งไปต่อไม่ถูก เป็นสิมิลันอีกเช่นกันที่สังเกตเห็นรอยแดงที่แก้มพี่ชาย

“อย่าบอกนะว่าพี่ถูกเอรินตบด้วย”

ชานนท์แค่ลูบแก้มตัวเองเบาๆ เพราะเริ่มเจ็บขึ้นมานิด สิมิลันเลยถอนใจออกมา

“เหลือเกินนะพี่นนท์ จริงจังกับเอรินแน่ใช่ไหม มินบอกไว้ก่อนเลยนะว่าห้ามทำเพื่อนมินเสียใจเด็ดขาด ไม่งั้นมินกับโอมโกรธจริงๆ ด้วย”

สิมิลันใช้กลยุทธ์เอาสามีมาอ้างด้วยเช่นเคย แล้วสะบัดหน้าพรืดเดินหนีไปหลังบ้าน แต่ก็เพื่อไปจัดสำรับอาหารมาให้พี่ชายนั่งรับประทานในบ้านแทนริมทะเลนั่นละ เจ้าหล่อนเลยไม่ทันเห็นนัยน์ตาวาววับของพี่ชายที่มองตามหลังไป

วางใจได้ เขามั่นใจตั้งแต่จูบแรกแล้วว่าเอรินคือคนที่ใช่สำหรับเขา! ถึงแม้ยังมีบางอย่างที่ทำให้เขาคิดหนักก็ตาม แต่ยังไงเขาก็จะขอทำตามหัวใจตัวเองสักครั้ง เพราะเขารู้แล้วว่าเด็กคนนั้นเป็นคนที่เขาไม่อยากจะเสียไปเลยจริงๆ

แต่ทว่าคนมั่นใจมีสีหน้าสลดลงนิด เพราะภาพเอรินวิ่งร้องไห้ออกจากห้องไปก่อนหน้านี้ยังติดตา ถึงกับหลุดบ่นพึมพำออกมาทั้งที่อธิปกยังยืนอยู่ด้วยกัน

“ไม่น่าเลยไอ้อเล็กซ์ ทำไมถึงได้ห่ามแบบนี้วะ”

“หนุ่มมั่นวัยสามสิบเก้าบทจะมีความรักขึ้นมากับสาววัยอ่อนกว่าตั้งสิบสามปีนี่มันกระชุ่มกระชวยน่าดูจริงๆ” อธิปกพูดขึ้นลอยๆ แต่ใจความชัดเจนเสียขนาดนั้น!

คนถูกแซวเลยหัวเราะหึ

“เออสิ ฉันก็ไม่อยากเชื่อตัวเองเลยจริงๆ ว่าจะมามีความรักรุนแรงเอาป่านนี้” บอกออกไปแล้วชานน์ก็นึกถึงดวงหน้านวลอ่อนเยาว์ที่ได้ใกล้ชิดเมื่อครู่ รู้สึกวาบหวามขึ้นมาอีกคราจนได้

หนียังไงก็หนีไม่พ้นหรอกนะยายกุหลาบชมพู เดี๋ยวจะตามไปให้ตบอีกร้อยๆ ทีถึงที่เลย!

**********

ต่อให้อิ่มเลย อิอิ ทักไลน์กันมาได้นะคะ (ราคาหนังสืออยู่ในปุ่มกดอ่านเรื่องย่อด้านบน)


หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ

ปลายปากกาสำนักพิมพ์

จำนวนการเข้าชม : 561

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery