รู้แล้ว...ว่ารัก
ผลิตโชค นักร้องหนุ่มที่กำลังเงียบหายไปจากวงการ แต่แล้วโชคชะตาได้ขีดเส้นทางให้เขาได้พบกับเธอ...พีช...หรือ "นุช" มาช่วยลุ้นในความรักของทั้งคู่ว่าจะลงเอยอย่างไร
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอน 19
คนขับเรือสปีดโบ๊ทดับเครื่องทันทีเมื่อมาถึงจุดที่นักท่องเที่ยวสามารถเดินลุยน้ำเข้าฝั่งได้ ผลิตโชคสะพายเป้ของตัวเองและของหญิงสาวลงไปยืนในน้ำทะเลซึ่งมีคลื่นริ้วเล็กๆ ที่ซัดเข้าหาฝั่งระลอกแล้วระลอกเล่า ความลึกของน้ำทะเลที่เขายืนนั้นประมาณหัวเข่าได้ เขายื่นมือไปข้างหน้าเพื่อรอให้หญิงสาวจับ ซึ่งเธอได้วางมือมาที่มือเขาอย่างเชื่อใจ เขาจับมือเธอไว้แน่นรับรู้ถึงการบีบกระชับกลับมา
“ไหวมั้ย ให้เราอุ้มมั้ย” ชายหนุ่มหันมาถาม มองใบหน้าซีดเซียวของพีชด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เอา หนูเมาเรือนิดหน่อยเอง เรือมันกระแทกคลื่นอ่ะ” เธอบอกแล้วยิ้มแหยๆ “หนูไม่เคยนั่งเรือสปีดโบ๊ทมาไกลและนานขนาดนี้”
“ต่อไปเราจะพานุชมาบ่อยๆ” เขาให้สัญญา
“พี่โชคจองที่พักแล้วเหรอ หรือว่ามาหาเอาข้างหน้า” เธอเอ่ยถาม ออกแรงเดินต้านน้ำทะเลไปข้างหน้า เธอรู้สึกสบายเท้าเพราะพื้นทรายใต้ฝ่าเท้านุ่มมาก
“เราจองแล้ว เราไม่ให้นุชลำบากหรอก” เขาตอบกลับมายิ้มๆ ตาเรียวหยีจนเป็นสระอิ
“วางแผนไว้แล้วสิ ร้ายมากเลย” เธอแกล้งบ่น ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นจอมวางแผนขนาดไหน
“ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ นุชจะยอมมาง่ายๆ เหรอ ไม่มีทางหรอก” เขาบอกยิ้มๆ “นุชถือตัวจะตาย”
“แหม...ใช่สิ เดี๋ยวนี้มีแต่ผู้หญิงเข้าหา พี่โชคไม่ต้องออกแรง” เธอโต้กลับด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้
“เราไม่อยากได้ใครนี่ มีคนเดียวที่เราอยากได้” เขาหันไปสบตาเธอ บีบมือเธอแน่นมากขึ้น “กว่าจะได้แต่ละครั้ง ยากเหลือเกิน เราต้องหลอกล่อหนักมาก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะจนเธออดยิ้มตามไม่ได้ แก้มสีน้ำตาลนั้นแดงระเรื่อ เขาไม่แน่ใจว่าแดงเพราะไอแดดหรือคำพูดของเขา แต่ช่างเถอะ...แค่เธอไม่ปฏิเสธเขาก็ดีใจมากพอแล้ว
เธอมองกระท่อมหลังเล็กตรงหน้าด้วยแววตาพอใจ กระท่อมแต่ละหลังมีพื้นที่ส่วนตัวไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ที่สำคัญมีต้นไม้ล้อมรอบเหมาะสำหรับคู่รักที่ต้องการมาพักผ่อนจริงๆ
“เหมือนที่ขนอมมั้ย” เขาเอ่ยถาม เปิดประตูให้เธอเดินตามมา
“สวยกว่าค่ะ ดูเป็นสัดเป็นส่วนมากกว่า” เธอบอกแล้วมองเตียงนอนที่ปูผ้าสีขาวสะอาดก่อนจะปรายตามองผลิตโชคที่ยืนยิ้มอย่างมีเลศนัยอยู่แล้ว
“น่านอนเน๊อะ” เขาเอ่ยลอยๆ วางเป้ก่อนจะเดินไปสำรวจห้องน้ำด้านหลัง “โหววววว นุชมานี่เร็ว” เสียงตะโกน
โวกเวกทำให้หญิงสาวรีบวิ่งไปหาอย่างรวดเร็ว
“หูย ใครจะกล้าอาบน้ำล่ะ” เธอบ่นพลางเงยหน้ามองฟ้าที่สดใส ชาวเวอร์ค่อนข้างใหญ่ และอ่างอาบน้ำที่อยู่มุมห้อง จากตรงนี้สามารถมองเห็นทะเลและได้ยินเสียงคลื่น
“เอ้าท์ดอร์มาก แต่เราชอบนะ ต้นไม้เยอะดี ไม่มีใครเห็นหรอก ดูสิ...มีเกลือขัดผิวด้วย หอมมากเลยกลิ่นลาเวนเดอร์ด้วย” เขาบอกหลังจากที่เปิดฝาแล้วดม
“เสียเวลาตาย มัวแต่นั่งขัด” เธอบ่นอุบอิบ หวาดระแวงในการอาบน้ำขึ้นมาทันที
“เดี๋ยวเราขัดให้ รับรองสะอาด หอมไปทั้งตัว” เขาบอกแล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ ใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม
“บ้า” เธอบอกแล้วหยิบก้อนหินเล็กๆ บนพื้น ปาใส่เขาจนเขาหลบแทบไม่ทัน
“นู๊ชชชช เดี๋ยวหัวแตกอ่ะ” เขาบอกแล้วปรี่เดินเข้าหาซ้อนหลังเธอไว้พร้อมกับล็อคแขนเธอไว้ทั้งสองข้าง
“พี่โชค ปล่อย ปล๊อยยยยย” เธอร้องเสียงหลงพยายามใช้ศอกกระแทกไปด้านหลัง แต่ไม่สามารถขยับแขนได้เนื่องจากเขากอดเธอไว้แน่นมาก มิหนำซ้ำยังวางคางไว้บนหัวเธออีก
“จะดิ้นทำไม รู้มั้ย...ยิ่งดิ้นมันยิ่งทำให้เรามีอารมณ์” เขาบอกสั้นๆ ซึ่งแน่นอนเธอหยุดดิ้นทันที
“....”
“เราหมายถึง...อารมณ์อยากแกล้งมากกว่านี้ แน่ะ...คิดอะไรอยู่” เขาถามแล้วหัวเราะ
“เปล่านะ ไม่ได้คิดอะไร หนูหิวแล้ว ไปหาอะไรทานข้างนอกดีกว่า” เธอบอกพลางขยับตัวซึ่งเขาก็ปล่อยโดยดี
“บ่ายกว่าแล้ว มิน่า...เราก็หิวเหมือนกัน” พอพูดถึงเรื่องความหิว ท้องเขาก็ร้องทันที เสียงท้องร้องทำให้ทั้งเขาและเธอหัวเราะพร้อมกัน “หิวจัง” เขาลูบท้องตัวเอง
เธอทานอาหารตรงหน้าหมดอย่างรวดเร็ว อาหารจานเดียวแต่รสชาติอร่อยมาก อาจจะเป็นเพราะความหิว เธอมองผลิตโชคที่เริ่มทานจานที่สอง
“พี่โชค เดี๋ยวก็จุกหรอก” เธอบอกด้วยความเป็นห่วง
“เราหิวนี่ แล้วนุชอิ่มแล้วเหรอ เอาขนมหวานมั้ย” เขาถาม “ทานน้อยจัง เราไม่ชอบให้นุชผอมนะ”
“หนูอิ่มแล้ว หนูเก็บท้องไว้ทานมื้อเย็นเยอะๆ ดีกว่า” เธอบอกพลางคิดถึงอาหารทะเล น้ำจิ้มรสจัด
“ได้ๆ อยากทานอะไร เต็มที่เลย อ่ะ..ชิมนี่ อร่อยมากเลย” เขาตักปลาทอดให้เธอ ซึ่งเธออ้าปากรับโดยอัตโนมัติ
“พี่โชคทำแบบนี้ ไม่กลัวคนเห็นเหรอ เผื่อมีนักข่าวแอบอยู่” เธอกระซิบบอกเบาๆ พลางมองไปรอบๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ
“กลัวทำไมล่ะ เราไม่กลัวหรอก อยากจะแอบถ่าย เอาไปทำข่าวอะไรก็ทำเลย ขอแค่อย่าทำให้นุชเสียหายพอ สำหรับเราช่างมันเถอะ” เขาบอกพร้อมกับยักไหล่ แบบไม่แคร์อะไรจริงๆ
“แต่ตอนนี้พี่โชคไม่เหมือนก่อนแล้วนะ พี่โชคดังมาก ใครๆ ก็รู้จัก ข่าวของพี่มีราคา ใครๆ ก็อยากรู้” เธอบอก
“เราเป็นคนเดิมที่นุชเคยรู้จัก ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เราก็เป็นแบบนี้” เขาย้ำเอื้อมมือมาบีบมือเธอ
“พี่โชค”
“และเราก็ยังรักนุชเหมือนเดิม ต่อให้ตรงหน้าเรามีผู้หญิงที่สวย หุ่นดี เพียบพร้อมทุกอย่าง เราก็ยังเลือกนุช คิดดูสิเราไม่เจอนุชเป็นปี เรายังไม่มีใคร เพราะอะไร...นุชยังรักเราหรือเปล่า” เขาย้อนถาม รู้สึกอิ่มขึ้นมาทันที
“คือ...หนู...” เธออึกอัก ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาเรียวที่จ้องมองเธออย่างคาดคั้นคำตอบ
“เอาเถอะ เราจะทำให้นุชเป็นฝ่ายพูดเองโดยที่เราไม่บังคับ” เขาบอกแล้วลุกขึ้นยืน “กลับไปพักที่ห้องเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นเราค่อยมาเล่นน้ำกัน”
“ค่ะ” เธอรับคำ
เขามองหญิงสาวที่เดินข้างๆ ก่อนจะโอบบ่าเธอรั้งเข้าหาตัวเอง อย่างน้อยเขาก็รู้สึกดีที่เธอไม่จับมือเขาออกไป ยอมให้เขาเดินกอดไปแบบนี้
“รักนะ” เขาก้มกระซิบบอก เธอเงยมองหน้าเขาก่อนจะยิ้มอย่างเขินอาย
“บ้า พูดซ้ำๆ อยู่นั่นแหละ” เธออุบอิบ “แต่หนูก็ชอบนะ” เธอตอบกลับไป หัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุขทำให้ชายหนุ่มอดหัวเราะตามไม่ได้
แค่คำบอกรัก..นุชยังมีความสุขขนาดนี้ แล้วถ้านุชได้รับการปฏิบัติจากเขาล่ะ..ต้องสำลักความสุขแน่ๆ...
หญิงสาวมองแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าพลางหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งจิบไวน์ด้วยท่าทีผ่อนคลาย เขาพยักหน้าไปยังแก้วที่วางอยู่ตรงหน้าเธอ
“ดื่มสิ” เขาบอก
“พี่โชคเอามาจากไหน บนเกาะไม่น่ามีไวน์แบบนี้” เธอส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยถาม สบตาเรียวยาวของเขาอย่างสงสัย
“เราสั่งซื้อจากโรงแรมแล้วหิ้วมาเอง ดื่มสิ เป็นเพื่อนกัน” เขาชักชวน มองหน้าหญิงสาวก่อนจะหันไปมองทะเลที่ในเวลานี้แสงอาทิตย์ยามเย็นสะท้อนกับริ้วคลื่นในทะเลทำให้เกิดประกายสวยงาม
“ไม่เอาอ่ะ” เธอส่ายหน้าเร็วๆ “พี่โชคจะมอมหนูเหรอ”
“โหย คิดได้ไง ระดับเราแล้ว ไม่จำเป็นต้องมอมหรอก” เขาบอกแล้วหัวเราะ “และเราก็รู้ว่าจุดอ่อนนุชอยู่ตรงไหน” เขาแกล้งกระซิบ
“คนบ้า พูดอะไรเนี่ย” หญิงสาวตีมือเขาทันที จนเขาหันไปมองอย่างตกใจ
“เจ็บอ่ะ นุชตีเราทำไม” เขาถามด้วยน้ำเสียงละห้อย ลูบมือตัวเองไปมา
“หมั่นไส้” เธอบอกพร้อมกับมองค้อน
“กุ้งน่ากินจัง เราจะบอกว่าน้ำจิ้มแซ่บมากเลย เปรี้ยวๆ” เขาบอกพลางมองกุ้งเผาตัวใหญ่ที่พีชกำลังแกะเปลือก
“หวานมากเลยค่ะ เสียดายพี่โชคอดกิน” เธอบอกพร้อมกับหัวเราะเยาะ กัดกุ้งยั่วเขาด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย
“เรากินปลาหมึกกับปลาก็ได้ นุชอย่ากินกุ้งเยอะล่ะ เพราะถ้าเราจูบนุช เดี๋ยวเราจะแพ้” เขาบอกแล้วขยิบตาให้อย่างยั่วเย้า ซึ่งได้ผลหญิงสาวอ้าปากค้าง มองหน้าชายหนุ่มตาโต
“พี่โชค ทำไมชอบพูดแบบนี้ เดี๋ยวหนูจะกินให้หมด ไม่อาบน้ำ ไม่เช็ดปากด้วย” เธอบอกแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างไม่สนใจ เขาขยับแก้วไวน์ให้นุช ซึ่งเธอต้องยกขึ้นมาดื่มแน่นอนเพราะเขาจำได้ว่าเธอชอบดื่มสปายหรือค็อกเทล
นั่นไง...เธอยกแก้วขึ้นมาดื่มก่อนจะชะงักแล้วดื่มต่อจนหมดแก้ว เขารินให้เต็มแก้วทุกครั้งเมื่อเธอดื่มหมด เวลาผ่านไปกับไวน์ที่หมดขวด และนุชที่นั่งมองทะเลตรงหน้าด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ เธอหันมาสบตาเขา แววตาเธอนั้นพราวระยับ
“เมามั้ย” เขาเอ่ยถาม ตอนนี้เขาดื่มเบียร์แทนแล้ว พนักงานรีสอร์ตได้นำเทียนซึ่งมีแก้วครอบกันลมไม่ให้ดับมาวางไว้บนโต๊ะเมื่อตะวันตกดินไปแล้ว
“ม่ายมาว” เธอตอบแล้วส่ายหน้าช้าๆ แสงเทียนที่กระทบใบหน้านวลนั้น ทำให้เขาเห็นแววตาที่มองมานั้นฉ่ำหวาน พราวระยับ ปากอิ่มแดงยิ้มกว้างจนเขาอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“ไปเล่นน้ำกันมั้ย” เขาชวน
“ตอนนี้เหรอ” เธอเบิกตากว้างพร้อมกับชี้ไปที่ทะเล “มันมืดแล้ว ทะเลตอนมืด น่ากลัว” เธอบอก
“มีเราอยู่ กลัวอะไร ไปกันเถอะ” เขาพูดจบแล้วลุกขึ้น ฉุดมือเธอวิ่งไปโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“ม่ายยยยยยย” เธอร้องลั่น แต่ก็ต้องวิ่งตามแรงฉุดดึงของเขา “พี่โชค ไม่อาววววว หนูกลัว”
เขาหัวเราะเสียงดังลั่นชายหาดซึ่งในเวลานี้ไม่มีใคร เนื่องจากชายหาดตรงนี้เป็นหาดส่วนตัว จะมีเฉพาะลูกค้ารีสอร์ตเท่านั้น เขาหันกลับมาพร้อมกับอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้ววิ่งไปในทะเลอย่างรวดเร็ว
“พี่โชค อุ๊บบบบ” เสียงร้องเธอขาดหายไปเมื่อเขาโยนเธอลงน้ำทะเล เขายืนหัวเราะเมื่อเห็นญิงสาวทะลึ่งพรวดจากน้ำทะเลขึ้นมาแล้วชี้หน้าพร้อมกับโวยวาย “คนบ้า เล่นแบบนี้เหรอ หนูสำลักเลย เค็มมาก นี่แน่ะ นี่แน่ะ”
“ฮ่าๆๆ ตามมาเลย” เขาบอกแล้วว่ายน้ำหนี ในขณะที่เธอพยายามวิ่งตาม
“ไม่เอาแล้ว มันลึก หนูว่ายน้ำไม่เป็น พี่โชคกลับมา” เธอป้องปากตะโกนและหยุดเดินทันทีเมื่อน้ำทะเลอยู่ระดับอกเธอ
“พี่โชค” เธอตะโกนเรียกอีกครั้ง
“....”
“พี่โชค หนูกลัวนะ ไม่เล่นแบบนี้” เธอบอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มองไปรอบตัวด้วยความหวาดระแวง
“....” ไม่มีเสียงตอบกลับมา มีเพียงเสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง เธอเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันเธอก็มองหาชายหนุ่มและร้องเรียกชื่อเขา
“พี่โชค อยู่ที่ไหน หนูไม่เล่นแบบนี้นะ วี้ดดดดดด” เธอกรีดร้องอย่างสุดเสียงพร้อมกับดิ้นหนีเมื่อรู้สึกถึงการกอดรัดจากทางด้านหลัง “ปล่อยนะ ปล่อย” เธอศอกกลับไปด้านหลังเมื่อรู้สึกว่าขาตัวเองลอยไม่ติดพื้นทราย
“เราเอง จะดิ้นทำไมเนี่ย” ผลิตโชคบอกทำให้ร่างบางในอ้อมกอดนั้นหยุดดิ้นและหันกลับมามองเขาทันที แววตาวาวโรจน์ ริมฝีปากเม้มแน่น มือเล็กรัวหมัดมาที่อกเขาอย่างไม่ยั้ง
“คนบ้าๆๆๆๆ เล่นอะไรแบบนี้ หนูตกใจ หนูเกลียดพี่โชค เกลียด กะ เกลี...” เธอพูดไม่จบประโยคเพราะเขาประกบริมฝีปากไปที่ปากอิ่มนั้นทันที มือใหญ่ประคองหัวทุยสวยไว้เพื่อความถนัด ส่วนอีกมือโอบเอวบางรั้งเข้าหาตัวเอง
“อื้อ...” เสียงประท้วงในลำคอของพีชค่อยๆ ถูกกลืนหายไป เขาดูดดื่มความหวานในอุ้งปากร้อนผ่าวอย่างหิวโหย พร้อมกับตวัดลิ้นเรียวเล็กที่พยายามถดถอยหนี แต่เขาไม่ยอมหรอก...ความวาบหวานที่เขาได้รับทำให้เขาอยากทำอะไรต่อมิอะไรต่อกับคนในอ้อมกอดนี้ เขาถอนปากออกอย่างช้าๆ จุมพิตที่กลีบปากอย่างอ่อนโยน ตอนนี้รอบกายเขามืดจนแทบไม่เห็นอะไร มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาเท่านั้น
“กลับห้องกันเถอะ” เขากระซิบเสียงพร่า แตะปากอิ่มอีกครั้งและอีกครั้ง
“.....”
“หนาวเหรอ ปากสั่นเชียว” เขาบอกด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า
“คนบ้า ลากหนูกลับฝั่งเลย ดูสิ...มาตั้งไกล” เธอบอกด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด ผลักหน้าเขาออกไปห่างๆ เขาจะรู้มั้ยว่า...จูบของเขาทำให้เธอแทบหลอมละลายตายอยู่ตรงนี้
“ใกล้แค่นี้เอง สบายมาก มาขี่หลังเราเลย” เขาบอกพร้อมกับจับเธอซ้อนหลังอย่างรวดเร็ว หญิงสาวคล้องคอเขาไว้หลวมๆ ก่อนจะวางคางตัวเองไปที่บ่าเขาอย่างไว้ใจ...
“ไหวมั้ย ให้เราอุ้มมั้ย” ชายหนุ่มหันมาถาม มองใบหน้าซีดเซียวของพีชด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เอา หนูเมาเรือนิดหน่อยเอง เรือมันกระแทกคลื่นอ่ะ” เธอบอกแล้วยิ้มแหยๆ “หนูไม่เคยนั่งเรือสปีดโบ๊ทมาไกลและนานขนาดนี้”
“ต่อไปเราจะพานุชมาบ่อยๆ” เขาให้สัญญา
“พี่โชคจองที่พักแล้วเหรอ หรือว่ามาหาเอาข้างหน้า” เธอเอ่ยถาม ออกแรงเดินต้านน้ำทะเลไปข้างหน้า เธอรู้สึกสบายเท้าเพราะพื้นทรายใต้ฝ่าเท้านุ่มมาก
“เราจองแล้ว เราไม่ให้นุชลำบากหรอก” เขาตอบกลับมายิ้มๆ ตาเรียวหยีจนเป็นสระอิ
“วางแผนไว้แล้วสิ ร้ายมากเลย” เธอแกล้งบ่น ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นจอมวางแผนขนาดไหน
“ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ นุชจะยอมมาง่ายๆ เหรอ ไม่มีทางหรอก” เขาบอกยิ้มๆ “นุชถือตัวจะตาย”
“แหม...ใช่สิ เดี๋ยวนี้มีแต่ผู้หญิงเข้าหา พี่โชคไม่ต้องออกแรง” เธอโต้กลับด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้
“เราไม่อยากได้ใครนี่ มีคนเดียวที่เราอยากได้” เขาหันไปสบตาเธอ บีบมือเธอแน่นมากขึ้น “กว่าจะได้แต่ละครั้ง ยากเหลือเกิน เราต้องหลอกล่อหนักมาก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะจนเธออดยิ้มตามไม่ได้ แก้มสีน้ำตาลนั้นแดงระเรื่อ เขาไม่แน่ใจว่าแดงเพราะไอแดดหรือคำพูดของเขา แต่ช่างเถอะ...แค่เธอไม่ปฏิเสธเขาก็ดีใจมากพอแล้ว
เธอมองกระท่อมหลังเล็กตรงหน้าด้วยแววตาพอใจ กระท่อมแต่ละหลังมีพื้นที่ส่วนตัวไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ที่สำคัญมีต้นไม้ล้อมรอบเหมาะสำหรับคู่รักที่ต้องการมาพักผ่อนจริงๆ
“เหมือนที่ขนอมมั้ย” เขาเอ่ยถาม เปิดประตูให้เธอเดินตามมา
“สวยกว่าค่ะ ดูเป็นสัดเป็นส่วนมากกว่า” เธอบอกแล้วมองเตียงนอนที่ปูผ้าสีขาวสะอาดก่อนจะปรายตามองผลิตโชคที่ยืนยิ้มอย่างมีเลศนัยอยู่แล้ว
“น่านอนเน๊อะ” เขาเอ่ยลอยๆ วางเป้ก่อนจะเดินไปสำรวจห้องน้ำด้านหลัง “โหววววว นุชมานี่เร็ว” เสียงตะโกน
โวกเวกทำให้หญิงสาวรีบวิ่งไปหาอย่างรวดเร็ว
“หูย ใครจะกล้าอาบน้ำล่ะ” เธอบ่นพลางเงยหน้ามองฟ้าที่สดใส ชาวเวอร์ค่อนข้างใหญ่ และอ่างอาบน้ำที่อยู่มุมห้อง จากตรงนี้สามารถมองเห็นทะเลและได้ยินเสียงคลื่น
“เอ้าท์ดอร์มาก แต่เราชอบนะ ต้นไม้เยอะดี ไม่มีใครเห็นหรอก ดูสิ...มีเกลือขัดผิวด้วย หอมมากเลยกลิ่นลาเวนเดอร์ด้วย” เขาบอกหลังจากที่เปิดฝาแล้วดม
“เสียเวลาตาย มัวแต่นั่งขัด” เธอบ่นอุบอิบ หวาดระแวงในการอาบน้ำขึ้นมาทันที
“เดี๋ยวเราขัดให้ รับรองสะอาด หอมไปทั้งตัว” เขาบอกแล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ ใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม
“บ้า” เธอบอกแล้วหยิบก้อนหินเล็กๆ บนพื้น ปาใส่เขาจนเขาหลบแทบไม่ทัน
“นู๊ชชชช เดี๋ยวหัวแตกอ่ะ” เขาบอกแล้วปรี่เดินเข้าหาซ้อนหลังเธอไว้พร้อมกับล็อคแขนเธอไว้ทั้งสองข้าง
“พี่โชค ปล่อย ปล๊อยยยยย” เธอร้องเสียงหลงพยายามใช้ศอกกระแทกไปด้านหลัง แต่ไม่สามารถขยับแขนได้เนื่องจากเขากอดเธอไว้แน่นมาก มิหนำซ้ำยังวางคางไว้บนหัวเธออีก
“จะดิ้นทำไม รู้มั้ย...ยิ่งดิ้นมันยิ่งทำให้เรามีอารมณ์” เขาบอกสั้นๆ ซึ่งแน่นอนเธอหยุดดิ้นทันที
“....”
“เราหมายถึง...อารมณ์อยากแกล้งมากกว่านี้ แน่ะ...คิดอะไรอยู่” เขาถามแล้วหัวเราะ
“เปล่านะ ไม่ได้คิดอะไร หนูหิวแล้ว ไปหาอะไรทานข้างนอกดีกว่า” เธอบอกพลางขยับตัวซึ่งเขาก็ปล่อยโดยดี
“บ่ายกว่าแล้ว มิน่า...เราก็หิวเหมือนกัน” พอพูดถึงเรื่องความหิว ท้องเขาก็ร้องทันที เสียงท้องร้องทำให้ทั้งเขาและเธอหัวเราะพร้อมกัน “หิวจัง” เขาลูบท้องตัวเอง
เธอทานอาหารตรงหน้าหมดอย่างรวดเร็ว อาหารจานเดียวแต่รสชาติอร่อยมาก อาจจะเป็นเพราะความหิว เธอมองผลิตโชคที่เริ่มทานจานที่สอง
“พี่โชค เดี๋ยวก็จุกหรอก” เธอบอกด้วยความเป็นห่วง
“เราหิวนี่ แล้วนุชอิ่มแล้วเหรอ เอาขนมหวานมั้ย” เขาถาม “ทานน้อยจัง เราไม่ชอบให้นุชผอมนะ”
“หนูอิ่มแล้ว หนูเก็บท้องไว้ทานมื้อเย็นเยอะๆ ดีกว่า” เธอบอกพลางคิดถึงอาหารทะเล น้ำจิ้มรสจัด
“ได้ๆ อยากทานอะไร เต็มที่เลย อ่ะ..ชิมนี่ อร่อยมากเลย” เขาตักปลาทอดให้เธอ ซึ่งเธออ้าปากรับโดยอัตโนมัติ
“พี่โชคทำแบบนี้ ไม่กลัวคนเห็นเหรอ เผื่อมีนักข่าวแอบอยู่” เธอกระซิบบอกเบาๆ พลางมองไปรอบๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ
“กลัวทำไมล่ะ เราไม่กลัวหรอก อยากจะแอบถ่าย เอาไปทำข่าวอะไรก็ทำเลย ขอแค่อย่าทำให้นุชเสียหายพอ สำหรับเราช่างมันเถอะ” เขาบอกพร้อมกับยักไหล่ แบบไม่แคร์อะไรจริงๆ
“แต่ตอนนี้พี่โชคไม่เหมือนก่อนแล้วนะ พี่โชคดังมาก ใครๆ ก็รู้จัก ข่าวของพี่มีราคา ใครๆ ก็อยากรู้” เธอบอก
“เราเป็นคนเดิมที่นุชเคยรู้จัก ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เราก็เป็นแบบนี้” เขาย้ำเอื้อมมือมาบีบมือเธอ
“พี่โชค”
“และเราก็ยังรักนุชเหมือนเดิม ต่อให้ตรงหน้าเรามีผู้หญิงที่สวย หุ่นดี เพียบพร้อมทุกอย่าง เราก็ยังเลือกนุช คิดดูสิเราไม่เจอนุชเป็นปี เรายังไม่มีใคร เพราะอะไร...นุชยังรักเราหรือเปล่า” เขาย้อนถาม รู้สึกอิ่มขึ้นมาทันที
“คือ...หนู...” เธออึกอัก ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาเรียวที่จ้องมองเธออย่างคาดคั้นคำตอบ
“เอาเถอะ เราจะทำให้นุชเป็นฝ่ายพูดเองโดยที่เราไม่บังคับ” เขาบอกแล้วลุกขึ้นยืน “กลับไปพักที่ห้องเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นเราค่อยมาเล่นน้ำกัน”
“ค่ะ” เธอรับคำ
เขามองหญิงสาวที่เดินข้างๆ ก่อนจะโอบบ่าเธอรั้งเข้าหาตัวเอง อย่างน้อยเขาก็รู้สึกดีที่เธอไม่จับมือเขาออกไป ยอมให้เขาเดินกอดไปแบบนี้
“รักนะ” เขาก้มกระซิบบอก เธอเงยมองหน้าเขาก่อนจะยิ้มอย่างเขินอาย
“บ้า พูดซ้ำๆ อยู่นั่นแหละ” เธออุบอิบ “แต่หนูก็ชอบนะ” เธอตอบกลับไป หัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุขทำให้ชายหนุ่มอดหัวเราะตามไม่ได้
แค่คำบอกรัก..นุชยังมีความสุขขนาดนี้ แล้วถ้านุชได้รับการปฏิบัติจากเขาล่ะ..ต้องสำลักความสุขแน่ๆ...
หญิงสาวมองแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าพลางหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งจิบไวน์ด้วยท่าทีผ่อนคลาย เขาพยักหน้าไปยังแก้วที่วางอยู่ตรงหน้าเธอ
“ดื่มสิ” เขาบอก
“พี่โชคเอามาจากไหน บนเกาะไม่น่ามีไวน์แบบนี้” เธอส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยถาม สบตาเรียวยาวของเขาอย่างสงสัย
“เราสั่งซื้อจากโรงแรมแล้วหิ้วมาเอง ดื่มสิ เป็นเพื่อนกัน” เขาชักชวน มองหน้าหญิงสาวก่อนจะหันไปมองทะเลที่ในเวลานี้แสงอาทิตย์ยามเย็นสะท้อนกับริ้วคลื่นในทะเลทำให้เกิดประกายสวยงาม
“ไม่เอาอ่ะ” เธอส่ายหน้าเร็วๆ “พี่โชคจะมอมหนูเหรอ”
“โหย คิดได้ไง ระดับเราแล้ว ไม่จำเป็นต้องมอมหรอก” เขาบอกแล้วหัวเราะ “และเราก็รู้ว่าจุดอ่อนนุชอยู่ตรงไหน” เขาแกล้งกระซิบ
“คนบ้า พูดอะไรเนี่ย” หญิงสาวตีมือเขาทันที จนเขาหันไปมองอย่างตกใจ
“เจ็บอ่ะ นุชตีเราทำไม” เขาถามด้วยน้ำเสียงละห้อย ลูบมือตัวเองไปมา
“หมั่นไส้” เธอบอกพร้อมกับมองค้อน
“กุ้งน่ากินจัง เราจะบอกว่าน้ำจิ้มแซ่บมากเลย เปรี้ยวๆ” เขาบอกพลางมองกุ้งเผาตัวใหญ่ที่พีชกำลังแกะเปลือก
“หวานมากเลยค่ะ เสียดายพี่โชคอดกิน” เธอบอกพร้อมกับหัวเราะเยาะ กัดกุ้งยั่วเขาด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย
“เรากินปลาหมึกกับปลาก็ได้ นุชอย่ากินกุ้งเยอะล่ะ เพราะถ้าเราจูบนุช เดี๋ยวเราจะแพ้” เขาบอกแล้วขยิบตาให้อย่างยั่วเย้า ซึ่งได้ผลหญิงสาวอ้าปากค้าง มองหน้าชายหนุ่มตาโต
“พี่โชค ทำไมชอบพูดแบบนี้ เดี๋ยวหนูจะกินให้หมด ไม่อาบน้ำ ไม่เช็ดปากด้วย” เธอบอกแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างไม่สนใจ เขาขยับแก้วไวน์ให้นุช ซึ่งเธอต้องยกขึ้นมาดื่มแน่นอนเพราะเขาจำได้ว่าเธอชอบดื่มสปายหรือค็อกเทล
นั่นไง...เธอยกแก้วขึ้นมาดื่มก่อนจะชะงักแล้วดื่มต่อจนหมดแก้ว เขารินให้เต็มแก้วทุกครั้งเมื่อเธอดื่มหมด เวลาผ่านไปกับไวน์ที่หมดขวด และนุชที่นั่งมองทะเลตรงหน้าด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ เธอหันมาสบตาเขา แววตาเธอนั้นพราวระยับ
“เมามั้ย” เขาเอ่ยถาม ตอนนี้เขาดื่มเบียร์แทนแล้ว พนักงานรีสอร์ตได้นำเทียนซึ่งมีแก้วครอบกันลมไม่ให้ดับมาวางไว้บนโต๊ะเมื่อตะวันตกดินไปแล้ว
“ม่ายมาว” เธอตอบแล้วส่ายหน้าช้าๆ แสงเทียนที่กระทบใบหน้านวลนั้น ทำให้เขาเห็นแววตาที่มองมานั้นฉ่ำหวาน พราวระยับ ปากอิ่มแดงยิ้มกว้างจนเขาอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“ไปเล่นน้ำกันมั้ย” เขาชวน
“ตอนนี้เหรอ” เธอเบิกตากว้างพร้อมกับชี้ไปที่ทะเล “มันมืดแล้ว ทะเลตอนมืด น่ากลัว” เธอบอก
“มีเราอยู่ กลัวอะไร ไปกันเถอะ” เขาพูดจบแล้วลุกขึ้น ฉุดมือเธอวิ่งไปโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“ม่ายยยยยยย” เธอร้องลั่น แต่ก็ต้องวิ่งตามแรงฉุดดึงของเขา “พี่โชค ไม่อาววววว หนูกลัว”
เขาหัวเราะเสียงดังลั่นชายหาดซึ่งในเวลานี้ไม่มีใคร เนื่องจากชายหาดตรงนี้เป็นหาดส่วนตัว จะมีเฉพาะลูกค้ารีสอร์ตเท่านั้น เขาหันกลับมาพร้อมกับอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้ววิ่งไปในทะเลอย่างรวดเร็ว
“พี่โชค อุ๊บบบบ” เสียงร้องเธอขาดหายไปเมื่อเขาโยนเธอลงน้ำทะเล เขายืนหัวเราะเมื่อเห็นญิงสาวทะลึ่งพรวดจากน้ำทะเลขึ้นมาแล้วชี้หน้าพร้อมกับโวยวาย “คนบ้า เล่นแบบนี้เหรอ หนูสำลักเลย เค็มมาก นี่แน่ะ นี่แน่ะ”
“ฮ่าๆๆ ตามมาเลย” เขาบอกแล้วว่ายน้ำหนี ในขณะที่เธอพยายามวิ่งตาม
“ไม่เอาแล้ว มันลึก หนูว่ายน้ำไม่เป็น พี่โชคกลับมา” เธอป้องปากตะโกนและหยุดเดินทันทีเมื่อน้ำทะเลอยู่ระดับอกเธอ
“พี่โชค” เธอตะโกนเรียกอีกครั้ง
“....”
“พี่โชค หนูกลัวนะ ไม่เล่นแบบนี้” เธอบอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มองไปรอบตัวด้วยความหวาดระแวง
“....” ไม่มีเสียงตอบกลับมา มีเพียงเสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง เธอเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันเธอก็มองหาชายหนุ่มและร้องเรียกชื่อเขา
“พี่โชค อยู่ที่ไหน หนูไม่เล่นแบบนี้นะ วี้ดดดดดด” เธอกรีดร้องอย่างสุดเสียงพร้อมกับดิ้นหนีเมื่อรู้สึกถึงการกอดรัดจากทางด้านหลัง “ปล่อยนะ ปล่อย” เธอศอกกลับไปด้านหลังเมื่อรู้สึกว่าขาตัวเองลอยไม่ติดพื้นทราย
“เราเอง จะดิ้นทำไมเนี่ย” ผลิตโชคบอกทำให้ร่างบางในอ้อมกอดนั้นหยุดดิ้นและหันกลับมามองเขาทันที แววตาวาวโรจน์ ริมฝีปากเม้มแน่น มือเล็กรัวหมัดมาที่อกเขาอย่างไม่ยั้ง
“คนบ้าๆๆๆๆ เล่นอะไรแบบนี้ หนูตกใจ หนูเกลียดพี่โชค เกลียด กะ เกลี...” เธอพูดไม่จบประโยคเพราะเขาประกบริมฝีปากไปที่ปากอิ่มนั้นทันที มือใหญ่ประคองหัวทุยสวยไว้เพื่อความถนัด ส่วนอีกมือโอบเอวบางรั้งเข้าหาตัวเอง
“อื้อ...” เสียงประท้วงในลำคอของพีชค่อยๆ ถูกกลืนหายไป เขาดูดดื่มความหวานในอุ้งปากร้อนผ่าวอย่างหิวโหย พร้อมกับตวัดลิ้นเรียวเล็กที่พยายามถดถอยหนี แต่เขาไม่ยอมหรอก...ความวาบหวานที่เขาได้รับทำให้เขาอยากทำอะไรต่อมิอะไรต่อกับคนในอ้อมกอดนี้ เขาถอนปากออกอย่างช้าๆ จุมพิตที่กลีบปากอย่างอ่อนโยน ตอนนี้รอบกายเขามืดจนแทบไม่เห็นอะไร มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาเท่านั้น
“กลับห้องกันเถอะ” เขากระซิบเสียงพร่า แตะปากอิ่มอีกครั้งและอีกครั้ง
“.....”
“หนาวเหรอ ปากสั่นเชียว” เขาบอกด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า
“คนบ้า ลากหนูกลับฝั่งเลย ดูสิ...มาตั้งไกล” เธอบอกด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด ผลักหน้าเขาออกไปห่างๆ เขาจะรู้มั้ยว่า...จูบของเขาทำให้เธอแทบหลอมละลายตายอยู่ตรงนี้
“ใกล้แค่นี้เอง สบายมาก มาขี่หลังเราเลย” เขาบอกพร้อมกับจับเธอซ้อนหลังอย่างรวดเร็ว หญิงสาวคล้องคอเขาไว้หลวมๆ ก่อนจะวางคางตัวเองไปที่บ่าเขาอย่างไว้ใจ...
แมกไม้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ต.ค. 2562, 10:55:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ต.ค. 2562, 10:55:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 551
| << ตอน 18 | ตอน 20 >> |