พิษเพลิงริษยา
เธอคือสาวน้อยผู้ตกอยู่ในห้วงกองเพลิงแห่งความริษยา มีแต่เขาเท่านั้น ทีช่วยเหลือได้ หากแต่...?
Tags: พี่น้องต่างมารดา เพชรงามกับน้ำพลอย
ตอน: ตอนที่ 3
จริงๆแล้วธีรไนยเองก็ไม่ได้สนิทสนมกับเด็กหญิงผู้อาภัพคนนี้นักหรอก เพราะดูเหมือนว่าเธอจะถูกกดหัวให้อยู่แต่ในครัวและหลังบ้านเสียเป็นส่วนใหญ่ จะได้ออกมาข้างนอกบ้างก็ตอนที่ถูกเรียกใช้เท่านั้น แต่เขาก็รู้ว่าเธอเป็นบุตรสาวคนเล็กของนายพสิษฐ์ที่เกิดจากภรรยาน้อยของเขา และเมื่อต้องเลิกรากันไปเด็กหญิงจึงถูกนำตัวมาอยู่กับพ่อที่มีทั้งภรรยาแต่งและลูกสาวอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน ดั่งนั้นเด็กหญิงจึงอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะเบี้ยล่างของสองแม่ลูก จะยังดีอยู่บ้างก็ตรงที่เธอยังได้เรียนหนังสือเท่านั้น
“ เสร็จแล้วค่ะ”
เด็กหญิงบอกเมื่อปิด พลาสเตอร์ยาให้เป็นสิ่งสุดท้ายสำหรับแผลเล็กๆนั่น
“ เสร็จแล้วก็ไปสิย่ะ จะมาเสนอหน้าอยู่ทำไม นังเด็กไม่รู้จักกาลเทศะ”
เพชรงามตวาดแว๊ดทันทีเมื่อเด็กหญิงหมดประโยชน์ และเธอก็เลี่ยงออกไปเงียบๆ เขาเองมองตามไปอย่างเวทนา เมื่อลับหลังเด็กหญิงไปแล้วเขาจึงอดติงเพชรงามไม่ได้
“ เพชรไม่น่าไปเสียงดังใส่น้องอย่างนั้นเลย”
สาวสวยเบ้ปากอย่างแสดงความชิงชังผู้เป็นน้องสาวต่างมารดาของตน
“ อย่ามาเรียกนังเด็กนั้นว่าเป็นน้องของเพชรนะค่ะ เพชรไม่เคยนับว่ามันเป็นน้อง มันเป็นหนามยอกอกของเพชรกับคุณแม่ต่างหาก และเป็นสัญลักษณ์ความส่ำส่อนของคุณพ่อ”
“ แต่เด็กคงไม่รู้อะไรด้วย”
“ พี่ธีอย่ามาพูดเหมือนเข้าข้างมันอย่างนั้นนะคะ เพชรไม่ชอบมัน พี่ธีก็ต้องไม่ชอบมันด้วยสิ ความจริงไม่ใช่แค่ไม่ชอบหรอก เพชรกับคุณแม่ถึงกับเกลียดมันเลยละ ถ้าไม่ติดที่คุณพ่อนะ เราเอามันไปทิ้งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว”
ตอนนั้นเขาฟังแล้วก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆไม่กล้าออกความเห็นอะไรเพราะทั้งรักทั้งหลงเธอมากจนกลายเป็นความเกรงใจไปแล้ว
“ ทุกวันนี้ที่คุณแม่ยอมให้มันเรียนหนังสือก็เพื่อให้มันพึ่งตัวเองได้แล้วรีบออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด เพราะสมบัติทุกชิ้นของคุณพ่อต้องเป็นของเพชรคนเดียวเท่านั้น”
ทำไมตอนนั้นเขาถึงไม่เข้าใจซาบซึ้งถึงธาตุแท้ของเพชรงามจากคำพูดเหล่านี้บ้างเลยนะ
ถึงบันไดหินอ่อนขนนาดใหญ่รูปครึ่งวงกลมสูงห้าขั้นที่หน้าบ้าน ชายหนุ่มก้าวขึ้นไปด้วยความรู้สึกสะใจ บัดนี้คฤหาสน์หลังนี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาแล้วหลังจากเจ้าของเดิมล้มละลายและบอกขายทอดตลาดไปเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นเขายังอยู่ที่ต่างประเทศจึงได้ให้อดีตทนายประจำตระกูลผู้ยังภักดีติดต่อซื้อให้โดยที่ไม่มีใครรู้ แล้วให้ลุงชุมมาอยู่เฝ้าดูแลให้ตลอดเวลาที่เขายังไม่กลับมา
ธีรไนยผลักประตูบานใหญ่เข้าไป ภายในนั้นลักษณะหลักๆของบ้านยังเหมือนเดิมแต่เปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์และรูปแบบการตกแต่งเสียใหม่เป็นแบบที่เขาชอบ แต่ถึงอย่างนั้นแล้ว ภาพความหลังครั้งอดีตก็ไม่วายตามมาหลอกหลอนเขาได้อยู่ดี
“ พี่ธีขา ดูซิค่ะ คุณพ่อให้ของขวัญวันปีใหม่กับเพชรเป็นสร้อยเพชรราคาตั้งสี่แสนแน่ะคะ”
เพชรงามนำสร้อยเพชรเส้นสวยมาอวดเขาในห้องรับแขกแห่งนี้เมื่อเขามาหาเธออย่างเช่นที่เคยมาหาอยู่ทุกวันไม่ได้ขาด
“ แล้ว น้ำพลอยละครับได้ของขวัญปีใหม่จากคุณพ่อเป็นอะไรเอ่ย”
“ เสร็จแล้วค่ะ”
เด็กหญิงบอกเมื่อปิด พลาสเตอร์ยาให้เป็นสิ่งสุดท้ายสำหรับแผลเล็กๆนั่น
“ เสร็จแล้วก็ไปสิย่ะ จะมาเสนอหน้าอยู่ทำไม นังเด็กไม่รู้จักกาลเทศะ”
เพชรงามตวาดแว๊ดทันทีเมื่อเด็กหญิงหมดประโยชน์ และเธอก็เลี่ยงออกไปเงียบๆ เขาเองมองตามไปอย่างเวทนา เมื่อลับหลังเด็กหญิงไปแล้วเขาจึงอดติงเพชรงามไม่ได้
“ เพชรไม่น่าไปเสียงดังใส่น้องอย่างนั้นเลย”
สาวสวยเบ้ปากอย่างแสดงความชิงชังผู้เป็นน้องสาวต่างมารดาของตน
“ อย่ามาเรียกนังเด็กนั้นว่าเป็นน้องของเพชรนะค่ะ เพชรไม่เคยนับว่ามันเป็นน้อง มันเป็นหนามยอกอกของเพชรกับคุณแม่ต่างหาก และเป็นสัญลักษณ์ความส่ำส่อนของคุณพ่อ”
“ แต่เด็กคงไม่รู้อะไรด้วย”
“ พี่ธีอย่ามาพูดเหมือนเข้าข้างมันอย่างนั้นนะคะ เพชรไม่ชอบมัน พี่ธีก็ต้องไม่ชอบมันด้วยสิ ความจริงไม่ใช่แค่ไม่ชอบหรอก เพชรกับคุณแม่ถึงกับเกลียดมันเลยละ ถ้าไม่ติดที่คุณพ่อนะ เราเอามันไปทิ้งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว”
ตอนนั้นเขาฟังแล้วก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆไม่กล้าออกความเห็นอะไรเพราะทั้งรักทั้งหลงเธอมากจนกลายเป็นความเกรงใจไปแล้ว
“ ทุกวันนี้ที่คุณแม่ยอมให้มันเรียนหนังสือก็เพื่อให้มันพึ่งตัวเองได้แล้วรีบออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด เพราะสมบัติทุกชิ้นของคุณพ่อต้องเป็นของเพชรคนเดียวเท่านั้น”
ทำไมตอนนั้นเขาถึงไม่เข้าใจซาบซึ้งถึงธาตุแท้ของเพชรงามจากคำพูดเหล่านี้บ้างเลยนะ
ถึงบันไดหินอ่อนขนนาดใหญ่รูปครึ่งวงกลมสูงห้าขั้นที่หน้าบ้าน ชายหนุ่มก้าวขึ้นไปด้วยความรู้สึกสะใจ บัดนี้คฤหาสน์หลังนี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาแล้วหลังจากเจ้าของเดิมล้มละลายและบอกขายทอดตลาดไปเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นเขายังอยู่ที่ต่างประเทศจึงได้ให้อดีตทนายประจำตระกูลผู้ยังภักดีติดต่อซื้อให้โดยที่ไม่มีใครรู้ แล้วให้ลุงชุมมาอยู่เฝ้าดูแลให้ตลอดเวลาที่เขายังไม่กลับมา
ธีรไนยผลักประตูบานใหญ่เข้าไป ภายในนั้นลักษณะหลักๆของบ้านยังเหมือนเดิมแต่เปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์และรูปแบบการตกแต่งเสียใหม่เป็นแบบที่เขาชอบ แต่ถึงอย่างนั้นแล้ว ภาพความหลังครั้งอดีตก็ไม่วายตามมาหลอกหลอนเขาได้อยู่ดี
“ พี่ธีขา ดูซิค่ะ คุณพ่อให้ของขวัญวันปีใหม่กับเพชรเป็นสร้อยเพชรราคาตั้งสี่แสนแน่ะคะ”
เพชรงามนำสร้อยเพชรเส้นสวยมาอวดเขาในห้องรับแขกแห่งนี้เมื่อเขามาหาเธออย่างเช่นที่เคยมาหาอยู่ทุกวันไม่ได้ขาด
“ แล้ว น้ำพลอยละครับได้ของขวัญปีใหม่จากคุณพ่อเป็นอะไรเอ่ย”
karntinat เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ต.ค. 2562, 13:33:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ต.ค. 2562, 13:33:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 402
| << ตอนที่ 2 | ตอนที่ 4 >> |