รู้แล้ว...ว่ารัก
ผลิตโชค นักร้องหนุ่มที่กำลังเงียบหายไปจากวงการ แต่แล้วโชคชะตาได้ขีดเส้นทางให้เขาได้พบกับเธอ...พีช...หรือ "นุช" มาช่วยลุ้นในความรักของทั้งคู่ว่าจะลงเอยอย่างไร
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอน 21
ชายหนุ่มเหยียดกายพร้อมกับวาดแขนไปบนที่นอนเพื่อหาใครบางคนที่เขานอนกอดทั้งคืน แต่สิ่งที่เขาสัมผัสได้คือความว่างเปล่า เขาลืมตาแล้วเด้งตัวเองขึ้นมาจากที่นอนทันที
“นุช” เขาเรียกพลางหันมองรอบห้อง ไม่มีเสียงขานรับ เขารู้สึกเหมือนดวงใจถูกกระชากอย่างแรง มันโหวงและเจ็บ !! เขาลงจากเตียงนอนโดยไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัวเองอย่างลวกๆ พร้อมกับก้าวยาวๆ ไปเปิดตู้เสื้อผ้ายังเห็นเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ของเธอแขวนอยู่ เป้ใบเก่งยังวางอยู่ในตู้มุมเดิม เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำทำให้เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก
ผลิตโชคเดินตรงไปหยุดหน้าห้องน้ำ แนบหูฟังกับประตูก่อนจะผลักเบาๆ ซึ่งประตูเปิดออกอย่างง่ายดายเพราะรีสอร์ตที่นี่มีไว้สำหรับคู่รัก ดังนั้นกลอนหรือลูกบิดจึงไม่จำเป็น เขาเดินเข้าไปด้วยฝีเท้าที่แผ่วเบาพลางมองร่างบางที่ได้สัดส่วนตรงหน้าด้วยใจที่เต้นแรง เขาไล่สายตามองผมยาวนุ่มเหมือนแพรไหมที่ในเวลานี้เกล้าเป็นมวยไว้ ลูกผมสั้นๆ ระต้นคอระหง เขาหลุบตามองแผ่นหลังเนียนสีน้ำผึ้งที่มีฟองสบู่ประปรายก่อนจะหยุดนิ่งที่สะโพกกลมมน ซึ่งเขารู้ดีว่ามันให้ความรู้สึกที่ดีขนาดไหน ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เพียงแค่ด้านหลังของเธอยังทำให้เลือดในกายเขาพลุ่งพล่านขนาดนี้ ร่างกายของมีปฏิกริยาตอบสนองทันที เขาปลดผ้าเช็ดตัวที่พันกายให้หลุดไปกองกับพื้นก่อนจะก้าวข้ามและเดินไปหาเธออย่างช้าๆ ราวกับเสือจ้องตะครุบเหยื่อ
“วี๊ด” พีชเปล่งเสียงร้องด้วยความตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงวงแขนที่โอบกอดจากทางด้านหลัง ชายหนุ่มก้มลงไปแนบริมฝีปากไปที่ต้นคอ เธอหันมามองแล้วรีบยกมือปิดส่วนสงวนด้วยความเขินอาย “พี่โชค เข้ามาทำไม”
“อาบน้ำไง” เขากระซิบเสียงพร่า ริมฝีปากยังไม่ละจากต้นคอก่อนจะไล้ไปถึงลาดไหล่ ซึ่งเจ้าตัวพยายามขยับหนี
“ฮื้อ ให้หนูอาบเสร็จก่อนสิ” เธอตอบกลับไป รู้สึกร้อนผ่าวไปทุกที่ที่ริมฝีปากเขาสัมผัส
“ห้องน้ำกว้างขนาดนี้ อาบคนเดียวเหงาแย่” เขาบอกแล้วหัวเราะในลำคออย่างถูกใจ จับร่างบางหมุนตัวเข้าหาเขา
“ไม่นะ ไม่ๆๆ ปล่อยหนู” เธอประท้วง ก้มหน้างุด มือทั้งสองข้างยังพยายามปิดบังร่างกายไม่ให้เขาเห็น
“อายอะไร ไม่เห็นน่าอายเลย ของสวยๆ และถูกใจเราแบบนี้ เราต้องชื่นชมสิ” เขาบอกพร้อมกับเชยคางเธอขึ้นมา แต่พีชเบี่ยงหน้าหนีแล้วก้มหน้าลงเหมือนเดิมก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตากลมโตสบตาเขาด้วยความตกใจ แก้มเนียนนั้นแดงก่ำ เขาเลิกคิ้วแล้วหัวเราะ “เห็นมั้ยว่าเราต้องการนุชขนาดไหน”
เขาช้อนร่างบางไว้ในอ้อมกอด ก้าวยาวๆ ไปยังอ่างอาบน้ำแล้วก้าวลงไปนั่งในอ่างโดยที่เธอนั่งตัวเกร็งอยู่ด้านหน้า เขาเอื้อมมือไปเปิดน้ำแล้วรั้งหญิงสาวให้นั่งพิงเขา
“เกร็งทำไม ทำตัวตามสบาย แช่น้ำอุ่นนุชจะได้ผ่อนคลาย” เขากระซิบบอกเธอ มือใหญ่บีบไหล่ทั้งสองข้างเธอเบาๆ จมูกโด่งแตะไปขมับอย่างเผลอไผลก่อนจะลากไล้ริมฝีปากไปที่สันกรามแล้วหยุดนิ่งที่แก้มนวล
“พะ..พี่โชค” เธอพึมพำ มองมือใหญ่ที่บีบหัวไหล่อยู่ก่อนแล้วนั้น ค่อยๆ เลื่อนต่ำไปที่ต้นแขนตัวเองก่อนที่ปลายนิ้วเย็นเชยคางเธอให้หันมาทางเขา เธอเงยหน้าสบตาเรียวยาวที่ปรือมองมาด้วยความพิศวาส สายตาของเขาทำให้ใจเธอเต้นระรัวจนรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทัน ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ ก้มต่ำลงมาอย่างช้าๆ จนริมฝีปากเขาบดเบียดกลีบปากเธอที่เผยอรับโดยไม่รู้ตัว
ชายหนุ่มดูดดื่มความหวานจากอุ้งปากร้อนผ่าวราวกับผึ้งได้ลิ้มรสเกสรดอกไม้เป็นครั้งแรก ความหอม ความฉ่ำหวานทำให้เขาไม่อยากจะละจากริมฝีปากเธอ มือใหญ่ลูบไล้เนื้อเนียนช่วงลำตัวเธออย่างหลงใหลก่อนจะเลื่อนขึ้นมาเกาะกุมอกอิ่มทั้งสองข้างพร้อมกับบีบเบาๆ ตามอารมณ์ที่ค่อยๆ อุ่นร้อนทีละนิด ทีละนิด
“อือ” เขาครางลึกในลำคออย่างพอใจก่อนจะถอนปากตัวเองออกมาอย่างอ้อยอิ่ง เขาไม่อยากรีบเร่ง เอาแต่ใจตัวเอง เรื่องแบบนี้ควรรอไปพร้อมกับกันจะดีกว่า “เอากลิ่นอะไรดี” เขาถามเสียงแหบพร่า หลุบตามองกลีบปากที่เห่อแดงเพราะแรงบดเบียดจากปากเขา
“กะ...กลิ่นอะไรคะ” เธอถามกลับมาด้วยน้ำเสียงเหมือนลูกแมวน้อยพร้อมกับขยับหัวตัวเองพิงไหล่เขาอย่างเต็มที่
“นี่ไง จัสมินหรือลาเวนเดอร์ดี” เขาหยิบขวดบับเบอร์บาร์ธขึ้นมาให้เธอเลือก
“พี่โชค จะแพ้หรือเปล่า” เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไม่หรอก เราชอบตีฟองเยอะๆ นุ่มๆ กลิ่นลาเวนเดอร์แล้วกัน” เขาก้มกระซิบที่ใบหูบางก่อนจะขบเม้มเบาๆ
“หื้อ” เธออุบอิบแต่ไม่ขยับหนีเหมือนเคย เขาเทบับเบอร์บาร์ธลงในอ่าง เปิดน้ำแรงขึ้นพร้อมกับตีฟองด้วยมือ
“ปกติมันจะต้องเทก่อนที่เราจะลงอ่าง แต่ไม่เป็นไร ได้แค่ไหนก็แค่นั้น” เขาบอกแล้วหัวเราะ
“หอมจัง” เธอบอกหลังจากที่ช้อนฟองบับเบอร์บาร์ธขึ้นมาดม “นี่แน่ะ” เธอหันมาเป่าฟองในมือใส่หน้าเขาแล้วหัวเราะตาหยีอย่างมีความสุข
“อุ๊บ...” เขาร้องแล้วหลับตาเพราะฟองสบู่ปลิวมาที่หน้าเขา “แสบตาอ่ะ” เขาบอกพร้อมกับหรี่ตาอีกข้างมองคนข้างหน้า
“อุ๊ย เข้าตาเหรอคะ ไหน...ดูสิ” เธอหันมารีบเช็ดฟองสบู่ออกจากตาเขา ดวงตากลมโตที่มองเขานั้นฉายความเป็นห่วง “ขอโทษนะคะหนูไม่ได้ตั้งใจ ฟองนี่ก็เยอะจัง” เธอพึมพำด้วยเสียงสำนึกผิด
“นั่งแบบนี้จะถนัดเหรอ” เขาเอ่ยถามเบาๆ ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะยกร่างบางให้นั่งหันมาทางเขาซึ่งมันไม่ได้ยากเลยสักนิด
“อุ๊ย ไม่เอา หนูไม่ถนัด” พีชบอกพร้อมกับยันอกกว้างไว้ด้วยแรงทั้งหมดที่มี การนั่งเผชิญหน้ากันแบบนี้มันทำให้เธออายที่เขาจะเห็นรูปร่างเธอได้อย่างชัดเจน
“ไม่ถนัดตรงไหน นี่ไง แค่นี้เอง” เขาบอกพร้อมกับยกขาเธอทั้งสองข้างคร่อมร่างเขาไว้ มือใหญ่นั้นวางบนเนินสะโพกทั้งสองข้างพร้อมกับลูบไล้ไปมา เธอเบิกตากว้าง อ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง
“พี่โชค แกล้งหนูอีกแล้ว” เธอบอกแล้วเม้มปาก มองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“ใครแกล้ง เราต้องการแบบนี้ต่างหาก” เขาบอกยิ้มๆ รั้งสะโพกเธอเข้าหาตัวเองโดยไม่สนใจแรงต้านจากอีกฝ่าย
“พี่โชค” เธอกัดฟันเน้นเสียงเรียกชื่อเขา มือเล็กจับมือเขาไว้แน่น ในใจรู้สึกขอบคุณฟองบับเบอร์บาร์ธที่ในเวลานี้ลอยเต็มอ่างทำให้เธอรอดพ้นจากการมองจากเขา
ผลิตโชคละมือจากสะโพกกลมกลึงก่อนจะจับมือหญิงสาวขึ้นมาจุมพิตที่หลังมือเบาๆ แล้วลากไล้ริมฝีปากตัวเองไปที่ข้อมือด้านในก่อนจะใช้ริมฝีปากขบเม้มตามเนื้ออ่อนขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างอ่อนโยน
“พี่โชค” เธอพึมพำมองการกระทำของเขาด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอพร้อมกับใช้ปลายนิ้วไล้นวลแก้มที่แดงระเรื่ออย่างหลงใหล
“นี่ของเรา” เขาบอกแล้วใช้ริมฝีปากแตะไปที่เปลือกตาเธอ สันจมูกอย่างแผ่วเบา
“นี่ก็ของเรา” เขาบอกอีกครั้งพร้อมกับประคองวงหน้าเธอมาจุมพิตที่แก้มทั้งสองข้าง
“และนี่...ก็ของเรา” สิ้นเสียงเขาประกบปากมาที่ปากเธอทันที เขาจูบอย่างเรียกร้อง เร่งเร้า มือใหญ่ประคองหัวทุยสวยเธอไว้เพื่อที่จะได้จูบอย่างถนัด ส่วนอีกข้างดันหลังเธอเข้าหาตัวเองแบบแนบชิดจนเขาสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจที่ถี่กระชั้นของหญิงสาว มือที่ยันอกกว้างไว้นั้นเลื่อนขึ้นไปโอบรอบคอเขาโดยอัตโนมัติ
“นี่...แล้วก็นี่...ของเรา” เขาพึมพำติดปากเธอในขณะที่มือร้อนผ่าวนั้นลูบไล้ผ่านหน้าอกและต่ำไปเรื่อยๆ
“พี่โชค...” เธอเรียกเขา ปรือตามองด้วยแววตาฉ่ำหวาน ปากอิ่มแดงจัดถูกเจ้าตัวเม้มไว้แน่นเพื่อกลั้นเสียงครางที่เผลอหลุดออกมา
“นุช..เป็นของเรา” เขาบอกย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะซุกไซ้ซอกคอ ลากไล้ปลายลิ้นขบเม้มจนผิวเนียนนุ่มเป็นรอยแดง ชายหนุ่มครางลึกในลำคอฝังหน้าตัวเองไปที่อกอิ่ม หญิงสาวสะดุ้งแต่แอ่นอกให้เขาลิ้มรสโดยไม่รู้ตัว ผลิตโชคหยอกเอินยอดอกในอุ้งปากด้วยความเสียวซ่าน เขาตวัดปลายลิ้น ดูดดึงจนหญิงสาวครวญครางด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะท้าน มือใหญ่นั้นบีบเค้นสะโพกหญิงสาวอย่างลืมตัว
“พี่โชคขา” พีชครางชื่อเขาโดยที่มือนั้นกดหัวเขาไว้แนบอก ส่วนอีกข้างบีบบ่าเขาจนเขารู้สึกถึงรอยเล็บที่ฝังเข้าไปในเนื้อ แต่นั่นมันไม่สำคัญ...เพราะเขาไม่ได้เจ็บอะไร เวลานี้เขารู้สึกทรมานมากกว่า ร่างกายเขาต้องการปลดปล่อย เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนี้ มีอิทธิพลต่อร่างกายเขา ทำให้เขามีปฏิกริยาตอบสนองได้ไวมาก เขากัดริมฝีปากตัวเองแน่น พยายามสะกดกลั้นความปรารถนาตัวเอง ร่างกายเขาต้องการความอ่อนนุ่มของนุช เขาอยากให้เธอได้ครอบครองเขา
“นุช เราทรมาน” เขากระซิบบอกที่ซอกคอหอมกรุ่น “เราขอ...ตอนนี้ได้มั้ย”
“นี่มันห้องน้ำนะคะ” เธอตอบกลับมาเบาๆ แก้มเนียนแดงก่ำ
“อื้อ ไม่เห็นเป็นไรเลย” เขากระซิบบอก ยื่นหน้าไปจุมพิตกลีบปากอิ่มเร็วๆ
“แต่...มันไม่สะดวก” เธอบอกด้วยน้ำเสียงที่เขินอาย เตรียมตัวจะขยับลุกขึ้น
“เราจะทำให้มันสะดวกเอง” เขาบอกพร้อมกับช้อนสะโพกหญิงสาวขึ้น ทั้งคู่สบตากัน คนหนึ่งมีความหวั่นเกรงเขินอาย แต่อีกคนมีความมั่นใจและบ่งบอกถึงความปรารถนาเต็มเปี่ยม
“พี่โชค ไม่นะคะ” เธอส่ายหน้า เมื่อรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อจากนี้
“เชื่อเรา มันจะดี” เขากระซิบติดริมฝีปากเธอก่อนจะประกบปากอิ่มอย่างเร่าร้อน หญิงสาวปรือตามองก่อนจะหลับตาอย่างยอมจำนน ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อได้ครอบครองส่วนหนึ่งของร่างกายเขา ผลิตโชคบีบสะโพกเธอด้วยอารมณ์พิศวาสและเป็นฝ่ายสอนให้เธอควบคุมจังหวะซึ่งเธอทำตามอย่างไม่ประสา แต่ในเวลาไม่นานนักเธอสามารถควบคุมได้จนเขาต้องกัดฟัน สะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้ เสียงครางลึกในลำคอของเขาบ่งบอกความพอใจ เขาปล่อยมือจากสะโพกเธอ และให้เธอเป็นคนกำหนดบทเพลงแห่งรักนี้ด้วยตัวเอง
“พี่โชค พี่โชคขา...” เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงสะอื้นฮัก มือเล็กบีบไหล่เขาแน่น “หนะ...หนู..หนู..”
“อย่าหยุดนะ ได้โปรด...” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะจับสะโพกหนั่นเนื้อนนั้นขยับให้เร็วขึ้น ความเสียวซ่านที่เขาได้รับทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นรู้สึกน้ำในอ่างนั้นเดือดพล่านแต่มันน้อยกว่าความร้อนในร่างกายของเขาในเวลานี้
“พี่โชค อือ....” เขาประกบปากอิ่มเพื่อกลืนเสียงที่เธอกำลังเปล่งออกมา รับรู้ถึงการบีบรัดอย่างรุนแรงจนเขาไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองไว้ได้ เขาปลดปล่อยตัวเองพร้อมกับกอดรัดร่างบางไว้แน่น เขาถอนปากตัวเองออกอย่างช้าๆ หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ซึ่งแน่นอน...นุชซวนเซซบอยู่ที่อกเขา ร่างบางสะท้านตามลมหายใจที่ถี่กระชั้น
“นุชทำเราเกือบตาย” เขากระซิบ จูบกระหม่อมแรงๆ
“หนูก็เหมือนจะตาย หายใจไม่ทันเลย ไม่เอาแล้ว” เธอบอกเบาๆ
“ได้ยังไง เราไม่ยอมหรอกนะ เหนื่อยแค่ไหน ถ้าได้แบบเมื่อกี้ เราก็ยอมตาย” เขาบอกแล้วหัวเราะในลำคอ
“บ้า คนบ้า” เธอทุบอกเขาไม่แรงนัก “อาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว” เธอบอก
“ไปต่อที่เตียงดีกว่า” เขาบอกแล้วลุกขึ้นยืนโดยอุ้มเธอไว้ในวงแขน “เรามีบทเรียนต่อไป สำหรับนักเรียนที่ทำคะแนนได้ท้อป”
“ไม่..ไม่ พอแล้ว พี่โชคหนูหิวแล้ว” เธอปฏิเสธรัวๆ แต่ดูเหมือนคนตัวโตจะไม่ยอมฟังอะไร เขาก้าวยาวๆ ไม่เท่าไรก็ถึงเตียงนอน
“หิวเหรอ หิวก็กินเราไง เราไม่หวงหรอก” เขาตอบกลับมาพร้อมกับวางเธอบนที่นอน ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างทั้งคู่โดยไม่สนใจว่า คนในอ้อมแขนนั้นจะดิ้นหนีขนาดไหน บทเรียนที่สอง สาม สี่...กำลังจะเริ่มขึ้น เขาเต็มใจที่จะสอนบทเรียนรักต่างๆ ให้กับหญิงสาว ซึ่งแน่นอน...ต้องออกแรงกันหน่อยเพราะนุชไม่ยอมอะไรง่ายๆ อยู่แล้ว ไม่เป็นไร...เขาทนได้เพราะผลลัพธ์ทีได้ตอบกลับมานั้น มันคุ้มแสนคุ้ม...
พีชเหยียดกายเต็มที่แต่ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บแปลบ เธอลืมตาทบทวนเรื่องที่ผ่านมาก่อนแก้มนวลจะร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงสาเหตุที่ทำให้ปวดเมื่อยและเจ็บแปลบเฉพาะที่ เธอลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบห้องที่เวลานี้เงียบสนิท
“พี่โชค” เธอเปล่งเสียงเรียกชายหนุ่ม ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“...” หรือว่าหิวออกไปหาอะไรทาน
“พี่โชค อยู่มั้ยคะ” เธอเพิ่มน้ำหนักเสียงให้ดังขึ้น แต่ทุกอย่างยังเงียบเหมือนเดิม เธอลงจากเตียงโดยไม่ลืมหยิบเสื้อคลุมมาใส่ มือเรียวผลักประตูห้องน้ำพบแต่ความว่างเปล่า ใจเธอเต้นแรงอย่างไม่รู้สาเหตุ
“พี่โชค ไม่เล่นแบบนี้นะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงกังวล
พีชเดินกลับมาเปิดตู้เสื้อผ้า เธอกวาดสายตามองไปในตู้ก่อนจะเม้มปากแน่น น้ำตารื้น กัดริมฝีปากด้านในเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกพร้อมกับถอยหลังออกมาอย่างช้าๆ ภายในตู้เสื้อผ้ามีเพียงเป้และชุดของเธอที่แขวนไว้เท่านั้น น้ำตาที่เจ้าตัวพยายามห้ามไว้นั้นรินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
“พี่โชค” เธอพึมพำใช้หลังมือป้ายน้ำตาราวกับเด็กๆ เดินไปนั่งบนเตียงอย่างเคว้งคว้าง เธอมองไปรอบห้องอีกครั้ง ก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อเห็นกระดาษบนโต๊ะเครื่องแป้ง เธอถลาเข้าไปหาทันที
เธอกวาดสายตามองตัวหนังสือที่เขียนเป็นระเบียบ อ่านวนไป วนมา ทั้งๆ ที่มีแค่บรรทัดเดียว ก่อนจะหยิบเช็คที่สั่งจ่ายในนามเธอขึ้นมาดูตัวเลขที่เขาเขียนให้ ยอดเงินที่เขาให้นั้นมันทำให้เธออยู่ได้อย่างสบาย พีชเม้มปากแน่น น้ำตารินไหลเป็นทาง ไม่มีเสียงคร่ำครวญนอกจากแววตาที่เจ็บปวด....
‘ขอบคุณที่มาช่วยงานเรานะ แต่ต่อไปนี้ไม่ต้องแล้ว จากผลิตโชค’
“นุช” เขาเรียกพลางหันมองรอบห้อง ไม่มีเสียงขานรับ เขารู้สึกเหมือนดวงใจถูกกระชากอย่างแรง มันโหวงและเจ็บ !! เขาลงจากเตียงนอนโดยไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัวเองอย่างลวกๆ พร้อมกับก้าวยาวๆ ไปเปิดตู้เสื้อผ้ายังเห็นเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ของเธอแขวนอยู่ เป้ใบเก่งยังวางอยู่ในตู้มุมเดิม เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำทำให้เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก
ผลิตโชคเดินตรงไปหยุดหน้าห้องน้ำ แนบหูฟังกับประตูก่อนจะผลักเบาๆ ซึ่งประตูเปิดออกอย่างง่ายดายเพราะรีสอร์ตที่นี่มีไว้สำหรับคู่รัก ดังนั้นกลอนหรือลูกบิดจึงไม่จำเป็น เขาเดินเข้าไปด้วยฝีเท้าที่แผ่วเบาพลางมองร่างบางที่ได้สัดส่วนตรงหน้าด้วยใจที่เต้นแรง เขาไล่สายตามองผมยาวนุ่มเหมือนแพรไหมที่ในเวลานี้เกล้าเป็นมวยไว้ ลูกผมสั้นๆ ระต้นคอระหง เขาหลุบตามองแผ่นหลังเนียนสีน้ำผึ้งที่มีฟองสบู่ประปรายก่อนจะหยุดนิ่งที่สะโพกกลมมน ซึ่งเขารู้ดีว่ามันให้ความรู้สึกที่ดีขนาดไหน ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เพียงแค่ด้านหลังของเธอยังทำให้เลือดในกายเขาพลุ่งพล่านขนาดนี้ ร่างกายของมีปฏิกริยาตอบสนองทันที เขาปลดผ้าเช็ดตัวที่พันกายให้หลุดไปกองกับพื้นก่อนจะก้าวข้ามและเดินไปหาเธออย่างช้าๆ ราวกับเสือจ้องตะครุบเหยื่อ
“วี๊ด” พีชเปล่งเสียงร้องด้วยความตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงวงแขนที่โอบกอดจากทางด้านหลัง ชายหนุ่มก้มลงไปแนบริมฝีปากไปที่ต้นคอ เธอหันมามองแล้วรีบยกมือปิดส่วนสงวนด้วยความเขินอาย “พี่โชค เข้ามาทำไม”
“อาบน้ำไง” เขากระซิบเสียงพร่า ริมฝีปากยังไม่ละจากต้นคอก่อนจะไล้ไปถึงลาดไหล่ ซึ่งเจ้าตัวพยายามขยับหนี
“ฮื้อ ให้หนูอาบเสร็จก่อนสิ” เธอตอบกลับไป รู้สึกร้อนผ่าวไปทุกที่ที่ริมฝีปากเขาสัมผัส
“ห้องน้ำกว้างขนาดนี้ อาบคนเดียวเหงาแย่” เขาบอกแล้วหัวเราะในลำคออย่างถูกใจ จับร่างบางหมุนตัวเข้าหาเขา
“ไม่นะ ไม่ๆๆ ปล่อยหนู” เธอประท้วง ก้มหน้างุด มือทั้งสองข้างยังพยายามปิดบังร่างกายไม่ให้เขาเห็น
“อายอะไร ไม่เห็นน่าอายเลย ของสวยๆ และถูกใจเราแบบนี้ เราต้องชื่นชมสิ” เขาบอกพร้อมกับเชยคางเธอขึ้นมา แต่พีชเบี่ยงหน้าหนีแล้วก้มหน้าลงเหมือนเดิมก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตากลมโตสบตาเขาด้วยความตกใจ แก้มเนียนนั้นแดงก่ำ เขาเลิกคิ้วแล้วหัวเราะ “เห็นมั้ยว่าเราต้องการนุชขนาดไหน”
เขาช้อนร่างบางไว้ในอ้อมกอด ก้าวยาวๆ ไปยังอ่างอาบน้ำแล้วก้าวลงไปนั่งในอ่างโดยที่เธอนั่งตัวเกร็งอยู่ด้านหน้า เขาเอื้อมมือไปเปิดน้ำแล้วรั้งหญิงสาวให้นั่งพิงเขา
“เกร็งทำไม ทำตัวตามสบาย แช่น้ำอุ่นนุชจะได้ผ่อนคลาย” เขากระซิบบอกเธอ มือใหญ่บีบไหล่ทั้งสองข้างเธอเบาๆ จมูกโด่งแตะไปขมับอย่างเผลอไผลก่อนจะลากไล้ริมฝีปากไปที่สันกรามแล้วหยุดนิ่งที่แก้มนวล
“พะ..พี่โชค” เธอพึมพำ มองมือใหญ่ที่บีบหัวไหล่อยู่ก่อนแล้วนั้น ค่อยๆ เลื่อนต่ำไปที่ต้นแขนตัวเองก่อนที่ปลายนิ้วเย็นเชยคางเธอให้หันมาทางเขา เธอเงยหน้าสบตาเรียวยาวที่ปรือมองมาด้วยความพิศวาส สายตาของเขาทำให้ใจเธอเต้นระรัวจนรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทัน ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ ก้มต่ำลงมาอย่างช้าๆ จนริมฝีปากเขาบดเบียดกลีบปากเธอที่เผยอรับโดยไม่รู้ตัว
ชายหนุ่มดูดดื่มความหวานจากอุ้งปากร้อนผ่าวราวกับผึ้งได้ลิ้มรสเกสรดอกไม้เป็นครั้งแรก ความหอม ความฉ่ำหวานทำให้เขาไม่อยากจะละจากริมฝีปากเธอ มือใหญ่ลูบไล้เนื้อเนียนช่วงลำตัวเธออย่างหลงใหลก่อนจะเลื่อนขึ้นมาเกาะกุมอกอิ่มทั้งสองข้างพร้อมกับบีบเบาๆ ตามอารมณ์ที่ค่อยๆ อุ่นร้อนทีละนิด ทีละนิด
“อือ” เขาครางลึกในลำคออย่างพอใจก่อนจะถอนปากตัวเองออกมาอย่างอ้อยอิ่ง เขาไม่อยากรีบเร่ง เอาแต่ใจตัวเอง เรื่องแบบนี้ควรรอไปพร้อมกับกันจะดีกว่า “เอากลิ่นอะไรดี” เขาถามเสียงแหบพร่า หลุบตามองกลีบปากที่เห่อแดงเพราะแรงบดเบียดจากปากเขา
“กะ...กลิ่นอะไรคะ” เธอถามกลับมาด้วยน้ำเสียงเหมือนลูกแมวน้อยพร้อมกับขยับหัวตัวเองพิงไหล่เขาอย่างเต็มที่
“นี่ไง จัสมินหรือลาเวนเดอร์ดี” เขาหยิบขวดบับเบอร์บาร์ธขึ้นมาให้เธอเลือก
“พี่โชค จะแพ้หรือเปล่า” เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไม่หรอก เราชอบตีฟองเยอะๆ นุ่มๆ กลิ่นลาเวนเดอร์แล้วกัน” เขาก้มกระซิบที่ใบหูบางก่อนจะขบเม้มเบาๆ
“หื้อ” เธออุบอิบแต่ไม่ขยับหนีเหมือนเคย เขาเทบับเบอร์บาร์ธลงในอ่าง เปิดน้ำแรงขึ้นพร้อมกับตีฟองด้วยมือ
“ปกติมันจะต้องเทก่อนที่เราจะลงอ่าง แต่ไม่เป็นไร ได้แค่ไหนก็แค่นั้น” เขาบอกแล้วหัวเราะ
“หอมจัง” เธอบอกหลังจากที่ช้อนฟองบับเบอร์บาร์ธขึ้นมาดม “นี่แน่ะ” เธอหันมาเป่าฟองในมือใส่หน้าเขาแล้วหัวเราะตาหยีอย่างมีความสุข
“อุ๊บ...” เขาร้องแล้วหลับตาเพราะฟองสบู่ปลิวมาที่หน้าเขา “แสบตาอ่ะ” เขาบอกพร้อมกับหรี่ตาอีกข้างมองคนข้างหน้า
“อุ๊ย เข้าตาเหรอคะ ไหน...ดูสิ” เธอหันมารีบเช็ดฟองสบู่ออกจากตาเขา ดวงตากลมโตที่มองเขานั้นฉายความเป็นห่วง “ขอโทษนะคะหนูไม่ได้ตั้งใจ ฟองนี่ก็เยอะจัง” เธอพึมพำด้วยเสียงสำนึกผิด
“นั่งแบบนี้จะถนัดเหรอ” เขาเอ่ยถามเบาๆ ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะยกร่างบางให้นั่งหันมาทางเขาซึ่งมันไม่ได้ยากเลยสักนิด
“อุ๊ย ไม่เอา หนูไม่ถนัด” พีชบอกพร้อมกับยันอกกว้างไว้ด้วยแรงทั้งหมดที่มี การนั่งเผชิญหน้ากันแบบนี้มันทำให้เธออายที่เขาจะเห็นรูปร่างเธอได้อย่างชัดเจน
“ไม่ถนัดตรงไหน นี่ไง แค่นี้เอง” เขาบอกพร้อมกับยกขาเธอทั้งสองข้างคร่อมร่างเขาไว้ มือใหญ่นั้นวางบนเนินสะโพกทั้งสองข้างพร้อมกับลูบไล้ไปมา เธอเบิกตากว้าง อ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง
“พี่โชค แกล้งหนูอีกแล้ว” เธอบอกแล้วเม้มปาก มองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“ใครแกล้ง เราต้องการแบบนี้ต่างหาก” เขาบอกยิ้มๆ รั้งสะโพกเธอเข้าหาตัวเองโดยไม่สนใจแรงต้านจากอีกฝ่าย
“พี่โชค” เธอกัดฟันเน้นเสียงเรียกชื่อเขา มือเล็กจับมือเขาไว้แน่น ในใจรู้สึกขอบคุณฟองบับเบอร์บาร์ธที่ในเวลานี้ลอยเต็มอ่างทำให้เธอรอดพ้นจากการมองจากเขา
ผลิตโชคละมือจากสะโพกกลมกลึงก่อนจะจับมือหญิงสาวขึ้นมาจุมพิตที่หลังมือเบาๆ แล้วลากไล้ริมฝีปากตัวเองไปที่ข้อมือด้านในก่อนจะใช้ริมฝีปากขบเม้มตามเนื้ออ่อนขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างอ่อนโยน
“พี่โชค” เธอพึมพำมองการกระทำของเขาด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอพร้อมกับใช้ปลายนิ้วไล้นวลแก้มที่แดงระเรื่ออย่างหลงใหล
“นี่ของเรา” เขาบอกแล้วใช้ริมฝีปากแตะไปที่เปลือกตาเธอ สันจมูกอย่างแผ่วเบา
“นี่ก็ของเรา” เขาบอกอีกครั้งพร้อมกับประคองวงหน้าเธอมาจุมพิตที่แก้มทั้งสองข้าง
“และนี่...ก็ของเรา” สิ้นเสียงเขาประกบปากมาที่ปากเธอทันที เขาจูบอย่างเรียกร้อง เร่งเร้า มือใหญ่ประคองหัวทุยสวยเธอไว้เพื่อที่จะได้จูบอย่างถนัด ส่วนอีกข้างดันหลังเธอเข้าหาตัวเองแบบแนบชิดจนเขาสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจที่ถี่กระชั้นของหญิงสาว มือที่ยันอกกว้างไว้นั้นเลื่อนขึ้นไปโอบรอบคอเขาโดยอัตโนมัติ
“นี่...แล้วก็นี่...ของเรา” เขาพึมพำติดปากเธอในขณะที่มือร้อนผ่าวนั้นลูบไล้ผ่านหน้าอกและต่ำไปเรื่อยๆ
“พี่โชค...” เธอเรียกเขา ปรือตามองด้วยแววตาฉ่ำหวาน ปากอิ่มแดงจัดถูกเจ้าตัวเม้มไว้แน่นเพื่อกลั้นเสียงครางที่เผลอหลุดออกมา
“นุช..เป็นของเรา” เขาบอกย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะซุกไซ้ซอกคอ ลากไล้ปลายลิ้นขบเม้มจนผิวเนียนนุ่มเป็นรอยแดง ชายหนุ่มครางลึกในลำคอฝังหน้าตัวเองไปที่อกอิ่ม หญิงสาวสะดุ้งแต่แอ่นอกให้เขาลิ้มรสโดยไม่รู้ตัว ผลิตโชคหยอกเอินยอดอกในอุ้งปากด้วยความเสียวซ่าน เขาตวัดปลายลิ้น ดูดดึงจนหญิงสาวครวญครางด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะท้าน มือใหญ่นั้นบีบเค้นสะโพกหญิงสาวอย่างลืมตัว
“พี่โชคขา” พีชครางชื่อเขาโดยที่มือนั้นกดหัวเขาไว้แนบอก ส่วนอีกข้างบีบบ่าเขาจนเขารู้สึกถึงรอยเล็บที่ฝังเข้าไปในเนื้อ แต่นั่นมันไม่สำคัญ...เพราะเขาไม่ได้เจ็บอะไร เวลานี้เขารู้สึกทรมานมากกว่า ร่างกายเขาต้องการปลดปล่อย เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนี้ มีอิทธิพลต่อร่างกายเขา ทำให้เขามีปฏิกริยาตอบสนองได้ไวมาก เขากัดริมฝีปากตัวเองแน่น พยายามสะกดกลั้นความปรารถนาตัวเอง ร่างกายเขาต้องการความอ่อนนุ่มของนุช เขาอยากให้เธอได้ครอบครองเขา
“นุช เราทรมาน” เขากระซิบบอกที่ซอกคอหอมกรุ่น “เราขอ...ตอนนี้ได้มั้ย”
“นี่มันห้องน้ำนะคะ” เธอตอบกลับมาเบาๆ แก้มเนียนแดงก่ำ
“อื้อ ไม่เห็นเป็นไรเลย” เขากระซิบบอก ยื่นหน้าไปจุมพิตกลีบปากอิ่มเร็วๆ
“แต่...มันไม่สะดวก” เธอบอกด้วยน้ำเสียงที่เขินอาย เตรียมตัวจะขยับลุกขึ้น
“เราจะทำให้มันสะดวกเอง” เขาบอกพร้อมกับช้อนสะโพกหญิงสาวขึ้น ทั้งคู่สบตากัน คนหนึ่งมีความหวั่นเกรงเขินอาย แต่อีกคนมีความมั่นใจและบ่งบอกถึงความปรารถนาเต็มเปี่ยม
“พี่โชค ไม่นะคะ” เธอส่ายหน้า เมื่อรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อจากนี้
“เชื่อเรา มันจะดี” เขากระซิบติดริมฝีปากเธอก่อนจะประกบปากอิ่มอย่างเร่าร้อน หญิงสาวปรือตามองก่อนจะหลับตาอย่างยอมจำนน ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อได้ครอบครองส่วนหนึ่งของร่างกายเขา ผลิตโชคบีบสะโพกเธอด้วยอารมณ์พิศวาสและเป็นฝ่ายสอนให้เธอควบคุมจังหวะซึ่งเธอทำตามอย่างไม่ประสา แต่ในเวลาไม่นานนักเธอสามารถควบคุมได้จนเขาต้องกัดฟัน สะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้ เสียงครางลึกในลำคอของเขาบ่งบอกความพอใจ เขาปล่อยมือจากสะโพกเธอ และให้เธอเป็นคนกำหนดบทเพลงแห่งรักนี้ด้วยตัวเอง
“พี่โชค พี่โชคขา...” เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงสะอื้นฮัก มือเล็กบีบไหล่เขาแน่น “หนะ...หนู..หนู..”
“อย่าหยุดนะ ได้โปรด...” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะจับสะโพกหนั่นเนื้อนนั้นขยับให้เร็วขึ้น ความเสียวซ่านที่เขาได้รับทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นรู้สึกน้ำในอ่างนั้นเดือดพล่านแต่มันน้อยกว่าความร้อนในร่างกายของเขาในเวลานี้
“พี่โชค อือ....” เขาประกบปากอิ่มเพื่อกลืนเสียงที่เธอกำลังเปล่งออกมา รับรู้ถึงการบีบรัดอย่างรุนแรงจนเขาไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองไว้ได้ เขาปลดปล่อยตัวเองพร้อมกับกอดรัดร่างบางไว้แน่น เขาถอนปากตัวเองออกอย่างช้าๆ หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ซึ่งแน่นอน...นุชซวนเซซบอยู่ที่อกเขา ร่างบางสะท้านตามลมหายใจที่ถี่กระชั้น
“นุชทำเราเกือบตาย” เขากระซิบ จูบกระหม่อมแรงๆ
“หนูก็เหมือนจะตาย หายใจไม่ทันเลย ไม่เอาแล้ว” เธอบอกเบาๆ
“ได้ยังไง เราไม่ยอมหรอกนะ เหนื่อยแค่ไหน ถ้าได้แบบเมื่อกี้ เราก็ยอมตาย” เขาบอกแล้วหัวเราะในลำคอ
“บ้า คนบ้า” เธอทุบอกเขาไม่แรงนัก “อาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว” เธอบอก
“ไปต่อที่เตียงดีกว่า” เขาบอกแล้วลุกขึ้นยืนโดยอุ้มเธอไว้ในวงแขน “เรามีบทเรียนต่อไป สำหรับนักเรียนที่ทำคะแนนได้ท้อป”
“ไม่..ไม่ พอแล้ว พี่โชคหนูหิวแล้ว” เธอปฏิเสธรัวๆ แต่ดูเหมือนคนตัวโตจะไม่ยอมฟังอะไร เขาก้าวยาวๆ ไม่เท่าไรก็ถึงเตียงนอน
“หิวเหรอ หิวก็กินเราไง เราไม่หวงหรอก” เขาตอบกลับมาพร้อมกับวางเธอบนที่นอน ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างทั้งคู่โดยไม่สนใจว่า คนในอ้อมแขนนั้นจะดิ้นหนีขนาดไหน บทเรียนที่สอง สาม สี่...กำลังจะเริ่มขึ้น เขาเต็มใจที่จะสอนบทเรียนรักต่างๆ ให้กับหญิงสาว ซึ่งแน่นอน...ต้องออกแรงกันหน่อยเพราะนุชไม่ยอมอะไรง่ายๆ อยู่แล้ว ไม่เป็นไร...เขาทนได้เพราะผลลัพธ์ทีได้ตอบกลับมานั้น มันคุ้มแสนคุ้ม...
พีชเหยียดกายเต็มที่แต่ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บแปลบ เธอลืมตาทบทวนเรื่องที่ผ่านมาก่อนแก้มนวลจะร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงสาเหตุที่ทำให้ปวดเมื่อยและเจ็บแปลบเฉพาะที่ เธอลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบห้องที่เวลานี้เงียบสนิท
“พี่โชค” เธอเปล่งเสียงเรียกชายหนุ่ม ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“...” หรือว่าหิวออกไปหาอะไรทาน
“พี่โชค อยู่มั้ยคะ” เธอเพิ่มน้ำหนักเสียงให้ดังขึ้น แต่ทุกอย่างยังเงียบเหมือนเดิม เธอลงจากเตียงโดยไม่ลืมหยิบเสื้อคลุมมาใส่ มือเรียวผลักประตูห้องน้ำพบแต่ความว่างเปล่า ใจเธอเต้นแรงอย่างไม่รู้สาเหตุ
“พี่โชค ไม่เล่นแบบนี้นะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงกังวล
พีชเดินกลับมาเปิดตู้เสื้อผ้า เธอกวาดสายตามองไปในตู้ก่อนจะเม้มปากแน่น น้ำตารื้น กัดริมฝีปากด้านในเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกพร้อมกับถอยหลังออกมาอย่างช้าๆ ภายในตู้เสื้อผ้ามีเพียงเป้และชุดของเธอที่แขวนไว้เท่านั้น น้ำตาที่เจ้าตัวพยายามห้ามไว้นั้นรินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
“พี่โชค” เธอพึมพำใช้หลังมือป้ายน้ำตาราวกับเด็กๆ เดินไปนั่งบนเตียงอย่างเคว้งคว้าง เธอมองไปรอบห้องอีกครั้ง ก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อเห็นกระดาษบนโต๊ะเครื่องแป้ง เธอถลาเข้าไปหาทันที
เธอกวาดสายตามองตัวหนังสือที่เขียนเป็นระเบียบ อ่านวนไป วนมา ทั้งๆ ที่มีแค่บรรทัดเดียว ก่อนจะหยิบเช็คที่สั่งจ่ายในนามเธอขึ้นมาดูตัวเลขที่เขาเขียนให้ ยอดเงินที่เขาให้นั้นมันทำให้เธออยู่ได้อย่างสบาย พีชเม้มปากแน่น น้ำตารินไหลเป็นทาง ไม่มีเสียงคร่ำครวญนอกจากแววตาที่เจ็บปวด....
‘ขอบคุณที่มาช่วยงานเรานะ แต่ต่อไปนี้ไม่ต้องแล้ว จากผลิตโชค’
แมกไม้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ย. 2562, 15:34:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ย. 2562, 15:34:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 483
| << ตอน 20 | ตอน 22 >> |