เคียงเธอ
หวันยิหวาแอบรักจิระ เพื่อนชายข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด โดยที่ไม่รู้ว่าเขาและเธอมีใจตรงกัน วันหนึ่งหวาไม่สบาย จิระจึงช่วยดูแล...แล้วเขาก็เผลอใจจูบเธอเข้าโดยที่เธอไม่รู้ตัว
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
Tags: จิระ หวันยิหวา แอบรัก เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 8 : คนนี้...แฟนผม
จิระชะงักเมื่อสำนึกได้ว่าเมื่อคราวที่เจ้าหล่อนไม่สบาย เขาได้ล่วงเกินหล่อนอย่างไม่อาจให้อภัย จิระหยุดริมฝีปากของตังเองได้ทันก่อนที่ทาบทับลงบนกลีบปากที่อ่อนนุ่มของคนตรงหน้า...
หวันยิหวาลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างโล่งใจ จิระถอนใบหน้าออกไปช้าๆ
“เอ่อ..จีขอโทษ” ว่าเสร็จก็ปล่อยหวันยิหวาให้เป็นอิสระ หญิงสาวรีบเดินเลี่ยงออกไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นจนแทบจะทะลุออกมาจากอก
ระหว่างที่นั่งรถมาจิระและหวันยิหวาไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลยเพราะต่างฝ่ายต่างกังวล ฝ่ายชายก็คิดว่าหญิงสาวคงจะโกรธอยู่ไม่น้อยที่ตัวแองทำตัวรุ่มร่ามจนเกือบจะจูบเธอเข้า ส่วนฝ่ายหญิงก็กำลังคิดว่าหาเหตุผลในสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำ...ว่าที่เขาทำไปเพราะอะไร...อารมณ์ชั่ววูบหรือว่ามีใจให้เธอกันแน่
เมื่อมาถึงบริษัทฯ จิระและหวันยิหวาเดินเคียงกันมาเงียบๆ พี่อรเห็นหน้าหวันยิหวาก็ยิ้มอย่างยินดี
“วันนี้มาช่วยคุณจีทำงานเหรอคะคุณหวา”
“ไม่ได้มาช่วยจีหรอกค่ะ มาช่วยพี่อรจรงนี้ดีกว่า” หวันยิหวาบอก จิระซึ่งยืนฟังอยู่ด้วยถึงกับเอ่ยค้าน
“ไปรอในห้องก็ได้ ไม่เห็นเป็นอะไร” ชายหนุ่มบอก แต่หญิงสาวปฏิเสธ
“อย่าเลย จีจะได้มีสมาธิทำงาน อยู่ตรงนี้ก็จะได้ช่วยพี่อรด้วย”
‘ขืนอยู่ในห้องกับเขาสองต่อสอง หล่อนคงหัวใจวายตายไปตั้งแต่ยังไม่ครบชั่วโมงแรกด้วยซ้ำ อยู่ช่วยพี่อรใจจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน’
"งั้นก็ตามใจล่ะกัน พี่อรผมฝากยัยหวาด้วยนะครับ" ประโยคแรกกล่าวกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ กายส่วนประโยคหลังกล่าวกับเลขานุการ
"ได้ค่ะคุณจี ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" คุณเลขารับ จิระจึงเดินเข้าห้องทำงานไป
"พี่อรมีอะไรให้หวาช่วยก็บอกได้เลยนะคะ" หวันยิหวาพูดอย่างยินดี
"พี่ทำได้ค่ะ เรื่องแค่นี้เอง"
"ให้หวาช่วยเถอะค่ะงานเล็กๆ น้อยๆ ก็ได้ถ้านั่งอยู่เฉยๆ ก็จะพาลเบื่อเอาค่ะ"
หวันยิหวาช่วยพี่อรทำนู่นทำนี่จนเวลาล่วงเลยไปเกือบสิบเอ็ดโมงจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ไม่ทันได้เจอกับขวัญฤดีที่เดินเข้ามาพอดี
"สวัสดีค่ะคุณขวัญ มาพบคุณจีเหรอคะ" เลขานุการของจิระรีบถามทันทีที่เห็นหน้า
"ใช่สิ มายืนอยู่หน้าห้องขนาดนี้ฉันก็ต้องมาหาเขาสิยะ" ว่าเสร็จดวงตาที่ตกแต่งอย่างสวยงามก็มองหน้าเลขาจิระอย่างสุดเอือม
"ดิฉันขอเรียนคุณจิระก่อนนะคะ" พี่อรกดอินเตอร์คอมแล้วกรอกเสียงลงไปแจ้งให้เจ้านายทราบถึงภัยที่ใกล้ตัวที่กำลังประชิดตัว
"คุณจีคะ คุณขวัญฤดีมาขอพบค่ะ" ได้ยินดังนั้นคนที่ฟังถึงกับวิตก ปัญหาเมื่อเช้ายังไม่ได้เคลียร์ปัญหาใหม่มาอีกแล้ว
"เชิญครับ" จิระจำใจต้องเชิญแขกที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามาภายในห้อง
สาวเจ้าเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่หวานหยดย้อยหยาดเยิ้ม ทำให้ชายหนุ่มที่ได้รับรอยยิ้มถึงกับเสียวสันหลังวาบขึ้นมากะทันหัน
"มีธุระอะไรกับผมเหรอครับ" จิระถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่สาวมั่นอย่างขวัญฤดีได้ยินดังนั้นหน้าก็งอด้วยความน้อยใจ
"แหมคุณจีขา...ไม่มีธุระนี่ขวัญมาไม่ได้เลยใช่ไหมคะ"
"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ" จิระพยายามปฏิเสธด้วยน้ำเสียงสุภาพทำให้หญิงสาวยิ้มกว้าง ปากบางจึงเอื้อนเอ่ยจุดประสงค์
"ที่ขวัญมาวันนี้จะมาชวนไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน คุณจีไปกับขวัญนะคะ" ขวัญฤดีถามดวงตามีประกาย
"คงไม่สะดวกน่ะครับพอดีว่าช่วงบ่ายผมมีนัด" ได้ฟังดังนั้น อารมณ์ของหญิงสาวก็กรุ่นขึ้นมาทันที
"แต่ตอนนี้มันเที่ยงเองนี่คะ คุณจีไปกับขวัญก่อนก็ได้นี่" คนสวยหว่านล้อมแต่ดูว่าจะไม่สัมฤทธิ์ผล
"เห็นทีจะไม่ได้จริงๆ ครับ" ชายหนุ่มยืนยันคำเดิมทำให้ที่รอฟังคำตอบอยู่ขึ้นเสียงสูงเพราะความขัดใจ
"อะไรกันคะคุณจี ขวัญมาทีไรคุณก็บอกไม่ว่างๆ ทำไมคะ" จิระไม่ทันได้ตอบก็เห็นหวันยิหวาที่กำลังเดินกลับมาพอดี ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบแกะแขนของขวัญฤดีออกแล้วเดินไปดึงมือของหวันยิหวาเข้ามาในห้อง
หวันยิหวาที่เพิ่งเดินกลับมาไม่ทันได้รู้เรื่องรู้ราวก็ถูกชายหนุ่มฉุดเข้าไปเผชิญหน้ากับสาวสวยที่กำลังทำหน้าบูดเบี้ยวไม่พอใจ
"ที่คุณขวัญถามผมว่าทำไมผมถึงไม่ว่าง...นี่ครับคำตอบ" มือแข็งแกร่งเอื้อมมือไปรั้งร่างบางของหวันยิหวามาอยู่เคียงกาย พร้อมโอบเอวของสาวเจ้าไว้แสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน
"ก็ตอนกลางวันผมมีนัดกับคนนี้...ขอแนะนำ...นี่หวันยิหวาแฟนผมครับ"
คนทั้งห้องเงียบไปชั่วขณะเสียงที่ได้ยินมีเพียงแค่เสียงลมของเครื่องปรับอากาศเท่านั้น คนพูดรู้สึกจะไม่อนาทรร้อนใจใดๆ กับคำพูดของตนแต่คนฟังนี่สิถึงกับนิ่งค้างแข็งอยู่ตรงนั้น ทั้งหวันยิหวาค้างไปเพราะไม่เชื่อว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากของจิระ ทั้งขวัญฤดีเงียบไปเพราะไม่เชื่อว่าสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าจะพูดความจริง ส่วนคนสุดท้ายพี่อรเลขานุการที่ยืนอยู่หน้าห้องก็อึ้งไปด้วยความรู้สึกยินดี และเสียงประกาศที่ดังไม่น้อยของจิระก็ทำให้พนักงานหลายคนได้ยินรวมทั้งพัด นีและเอมที่ยิ้มออกมาอย่างสะใจ
ขวัญฤดีมองใบหน้าคมของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าก่อนเลื่อนสายตาไปมองผู้หญิงคนที่เรียกได้ว่าเป็นมารหัวใจตัวฉกาจฉกรรจ์ หวันยิหวา...ฉันไม่น่าชะล่าใจเธอเลย หล่อนเพิ่งข้อมูลจากนักสืบมายังไม่ทันได้คิดแผนจัดการ...วันนี้ยังมาถูกจิระพูดแสกหน้าอีก...คิดแล้วเจ็บใจยิ่งนัก ความอับอายครั้งนี้หล่อนไม่มีวันลืม หวันยิหวาเธอต้องเจ็บยิ่งกว่าฉันร้อยเท่า!!!
“คุณจี คุณทำอย่างนี้กับขวัญได้ไงคะ” ขวัญฤดีถามเข้าไปเกาะแขนพร้อมกับเบียดแทรกตัวระหว่างหวันยิหวากับจิระอย่างจงใจ เมื่อเอาตัวคั่นกลางได้สำเร็จขวัญฤดีก็ใช้มืออีกข้างผลักหวันยิหวาไปให้พ้นทาง ด้วยความที่หวันยิหวาไม่ทันระวังตัวทำให้เกือบจะเสียหลักล้มลงไป ดีที่จับขอบโต๊ะไว้ได้ทัน จิระเห็นดังนั้นก็รีบจะเข้าไปพยุงแต่ดูเหมือนว่าร่างสวยจะไม่ปล่อยเขาให้ได้ทำอย่างที่ใจคิด พี่อรเลยเป็นฝ่ายที่ต้องเข้าไปพยุงตัวหวันยิหวาแทน
“เป็นอะไรรึเปล่าคะคุณหวา” คุณเลขารีบถามไถ่
“หวาไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่าหวากำลังงงว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น” คุณอรยังไม่ทันจะตอบ ขวัญฤดีก็พูดแทรกขึ้นมา
“บอกขวัญมาสิคะว่าเรื่องนี้ไม่เป็นความจริง บอกขวัญมาสิคะว่ายัยหน้าจืดคนนี้ไม่ใช่แฟนคุณ” ขวัญฤดีเอามือข้างที่ผลักหวันยิหวาชี้หน้าหญิงสาวต่ออย่างไม่เกรงใจ เล็บที่เคลือบสีแดงเป็นประกายใสมันวาวมันเสริมให้บุคลิกของเจ้าหล่อนเหมือนแม่มดไปอีกเท่าตัว ส่วนอีกมือก็เขย่าแขนชายหนุ่มอย่างคาดคั้น แรงหึงยิ่งมากขึ้นเท่าไรแรงเขย่าที่แขนของจิระก็มากขึ้นเท่านั้น ความเงียบคงไม่ใช่คำตอบที่ดีในตอนนี้ สิ่งที่ชายหนุ่มควรทำก็คือต้องพูดกับขวัญฤดีให้รู้เรื่องกันไปเลย
“พอซะทีขวัญฤดี!!”
“ขวัญไม่พอค่ะ ยังไงขวัญก็ไม่เชื่อว่าคุณจะเอายัยหน้าจืดเฉิ่มๆ นี่มาเป็นแฟน คุณหลอกขวัญแน่ๆ ตาคุณคงไม่ต่ำขนาดนั้นใช่ไหมคะ” สาวสวยเน้นคำว่า ‘ต่ำ’ ออกมาอย่างชัดแจ้งพร้อมกับหัวเราะอย่างหยามเหยียดพร้อมกับสายตาดูถูกที่มองหวันยิหวาตั้งแต่เท้าจรดหัว สายตานั้นทำให้หวันยิหวาเย็นวาบไปทั้งตัว ก่อนที่หวันยิหวาจะพูดอะไรจิระชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
“จะตาต่ำหรือไม่ผมตัดสินใจเองได้ แล้วขวัญฤดีคุณควรจะให้เกียรติคนรักของผมด้วย แล้วก็ปล่อยแขนผมเสียที เพราะเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมเคยบอกคุณว่าถ้าเราจะเป็นเพื่อนกันผมก็ยินดี แต่ถ้าคุณทำแบบนี้อีกความเป็นเพื่อนที่ผมเคยมีให้ก็จะไม่เหลืออีกต่อไป” จิระสลัดแขนออกจากการเกาะกุมของสาวสวย แล้วเดินไปจับมือบางของหวันยิหวาเอาไว้
“ผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับขวัญฤดี คุณอรฝากส่งแขกด้วยนะครับ” พี่อรรับคำอย่างเต็มใจพร้อมส่งรอยยิ้มไปให้คนทั้งคู่อย่างเอ็นดูก่อนรอยยิ้มจะหุบฉับลงเมื่อเจอสายตาอาฆาตของสาวสวยที่กำลังมองมามาดร้าย สาวสวยกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บใจที่หล่อนทำอะไรยัยเฉิ่มคนนั้นไม่ได้เลย
จิระพาหวันยิหวาเดินมานั่งที่สวนหย่อมหลังบริษัทพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“เกือบไปแล้ว” ชายหนุ่มว่า แต่หวันยิหวายังไม่หายตะลึงกับคำพูดที่เขาพูดกับสาวสวยตะกี้
‘ขอแนะนำ...นี่หวันยิหวาแฟนผมครับ’
“หวาเป็นอะไร หรือว่าเมื่อกี้ขวัญฤดีทำอะไรเธอ หรือว่าเจ็บตรงไหน” จิระจับแขนของหวันยิหวาพร้อมกับมองสำรวจคนตรงหน้า หญิงสาวจึงได้สติ
“หวาไม่เป็นอะไร แต่เมื่อกี้มันเรื่องอะไรกันเหรอจี ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ”
“เขาชื่อขวัญฤดี คนที่จีเล่าให้หวาฟังไง ว่าเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่นั่นแหละ” ชายหนุ่มไขข้อข้องใจ
“ที่บอกว่าเขามาจีบนายนั่นนะ” หวันยิหวาถามซ้ำ
“คนนี้แหละ หวามาวันนี้มาเพื่อช่วยชีวิตจีไว้แท้เลย เจออย่างนี้ไปคงไม่มาอีกนาน...แต่สงสัยจะโดนถอนสปอนเซอร์แน่ๆ เลย” จิระพูดเหมือนกังวล แต่ดูสีหน้าแล้วน่าจะดีใจมากกว่า
“มาช่วยจี แต่หวาเกือบตายแน่ะ” เพราะคนข้างตัวนี่แท้ๆ เลยที่ทำให้หล่อนถูกว่าเสียๆ หายๆ เกิดมายังไม่เคยมีใครมาด่าหล่อนแบบนี้เลยนะ
“เอาน่า ถือว่าช่วยกันเหอะน่า เธอก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าเขาเป็นคนอย่างไง” จิระส่งยิ้ม
“สรุปว่าเอาเพื่อนมาเป็นกันชนแล้วเขาจะเชื่อแน่เหรอ” หวันยิหวาว่าพยายามข่มน้ำเสียงของตัวเองให้ปกติที่สุดเพื่อไม่ให้ความน้อยใจที่อยู่มากมายเต็มอกหลุดออกไป
“เชื่อไม่เชื่อจีก็บอกไปแล้ว...ที่สำคัญจีไม่เคยคิดว่าหวาเป็นกันชนเลย” หวันยิหวากำลังจะถามว่าสิ่งที่ชายหนุ่มพูดหมายความเช่นไร แล้วเรื่องที่เขาเกือบจะจูบเธอเมื่อเช้านี้อีก ยังไม่ทันได้ถามโทรศัพท์ของจิระก็ดังขึ้นพอดี แล้ววันนี้ทั้งวันหวันยิหวาก็ไม่มีโอกาสได้ถามอีกเลย...จะถามทีไรก็มีอุปสรรคทุกทีสิน่า...แล้วตกลงหล่อนจะได้รู้ไหมเนี่ย!!!
คืนนั้นหวันยิหวาก็นอนไม่หลับเหตุเพราะคำพูดของจิระเมื่อตอนกลางวัน...
‘...ขอแนะนำ...นี่หวันยิหวาแฟนผมครับ...’
‘…เอาน่า ถือว่าช่วยกันเหอะน่า เธอก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าเขาเป็นคนอย่างไง…’
‘…จีไม่เคยคิดว่าหวาเป็นกันชนเลย...’
...สิ่งที่เขาพูดหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ตกลงมันเป็นการแสดงหรือเป็นเรื่องจริง...
…แล้วเรื่องที่เขาเกือบจะจูบเธออีกล่ะ...
หวันยิหวานอนกระสับกระส่ายพลิกตัวไปมา กว่าจะหลับได้ก็ล่วงเข้าวันใหม่ไปเกือบสองชั่วโมง
-----------------------------------------
คุณ violette
โอ้ๆๆ นายจีรุกหนักแล้ว
จะได้รีบไปช่วงน้องเนอะๆ
>> คู่นี้กำลังแต่งตอนจบอยู่ค่ะ ใกล้แล้วๆ
คุณ anOO
เอาอีกๆๆๆ นายจีรุกให้หนัก
>> คราวนี้ประกาศโจ่งแจ้งต่อหน้ายัยขวัญเลยค่ะ สะใจๆ
ปาลิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ส.ค. 2554, 21:57:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ส.ค. 2554, 21:57:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 2190
| << ตอนที่ 7 : เริ่มรุก | ตอนที่ 9 : เดินทาง >> |
