เคียงเธอ
หวันยิหวาแอบรักจิระ เพื่อนชายข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด โดยที่ไม่รู้ว่าเขาและเธอมีใจตรงกัน วันหนึ่งหวาไม่สบาย จิระจึงช่วยดูแล...แล้วเขาก็เผลอใจจูบเธอเข้าโดยที่เธอไม่รู้ตัว

เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
Tags: จิระ หวันยิหวา แอบรัก เพื่อนสนิท

ตอน: ตอนที่ 9 : เดินทาง

จิระตื่นนอนแต่เช้ามืด จัดการอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยจึงหิ้วกระเป๋าเป้และกระเป๋ากล้องมาวางหน้าบ้านของหวันยิหวา

“หวา” จิระเคาะเรียก คนที่กำลังกินโกโก้จึงรีบวางแก้วไปเปิดประตูทันที

“เสร็จรึยังหวา จีพร้อมแล้วนะ” ชายหนุ่มบอก

“หวากำลังกินโกโก้อยู่ แล้วจีกินอะไรมารึยัง” หญิงสาวตอบคำถามชายหนุ่มก่อนตนเองจะถามกลับ

“ยังเลย จีไม่รู้จะกินอะไร เพิ่งตีห้าเอง” ชายหนุ่มพูดต่อ

“อย่างน้อยก็กินกาแฟรองท้องสักแก้ว มานั่งนี่เลย เดี๋ยวหวาชงให้” หวันยิหวาดึงแขนชายหนุ่มให้มานั่งที่โซฟา หายไปสักครู่หญิงสาวก็ถือกาแฟหอมกรุ่นมาส่งให้ พร้อมกับขนมปังทาแยมสองคู่

“อ่ะนี่ หวาทำมาเผื่อ”

“ขอบคุณนะ” ชายหนุ่มจัดการอาหารเช้าที่หญิงสาวเตรียมให้ หวันยิหวาก็ดื่มโกโก้ของตนเองต่อ พอมองหน้านายจีทีไร คำพูดของเขาเมื่อวานก็ลอยเข้ามาในหัวทุกที หญิงสาวรีบดื่มหมดจึงเดินเลี่ยงไปล้างแก้ว

“หวาล้างให้เอง” หวันยิหวาบอกเมื่อเห็นจิระเดินถือแก้วและจานมา ชายหนุ่มยื่นให้แต่โดยดีแล้วจึงถือโอกาสนี้ลอบมองหญิงสาวใกล้ๆ

มานึกๆ ดูแล้วความรู้สึกของเขาเปลี่ยนแปลงไปตอนไหนตัวเขาเองก็ไม่ทราบได้ รู้ตัวอีกทีก็ชอบเพื่อนสมัยเด็กคนนี้ไปเสียแล้ว ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าคนที่ใช่กลับเป็นคนใกล้ๆ ตัว

เหมือนว่าหญิงสาวจะรู้ตัวว่าถูกจ้องมองอยู่ ใบหน้านวลจึงหันมาก็สบตากับชายหนุ่มที่มองอยู่พอดี

“มายืนจ้องหวาทำไมเหรอจี” คนที่เพิ่งล้างแก้วกาแฟเสร็จเอ่ยถามอย่างสงสัยแต่ทว่าจิระไม่ตอบคำถามกลับจ้องไปที่ดวงตาของหวันยิหวาแทน แววตาที่แฝงไปด้วยความจริงจังและความรู้สึกอย่างชัดเจน จนอีกฝ่ายรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ลมหายใจจู่ๆ ก็ติดขัด ทางเดียวที่จะหลบหลีกความรู้สึกที่น่าอึดอัดแบบนี้คงมีแต่การเสก้มหน้ามองอย่างอื่น และอย่างอื่นที่ว่าคงหนีไม่พ้นอ่างล้างจาน

“...หวา...” ชายหนุ่มเรียกเสียงเบา

“จีมีเรื่องที่ต้องคุยกับหวา” จิระเอ่ยต่อ ทำให้คนที่เพิ่งก้มหน้าต้องเงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง

“เรื่องอะไรเหรอ” หวันยิหวากลั้นใจถาม ชายหนุ่มหายใจเข้าปอดลึกๆ รวบรวมสมาธิและจิตใจ มือหนาดึงมือบางมากุมไว้อย่างต้องการกำลังใจและความกล้า เพิ่งรู้ว่าการสารภาพรักมันช่างยากเย็นถึงเพียงนี้ ต้องใช้ความพยายามและกำลังใจอย่างสูงส่งยิ่งยวด จิระหายใจเข้าอีกสองสามครั้งเพื่อรวบรวมความกล้าก่อนเอ่ยเอื้อน...ถ้าหญิงสาวตอบรับ...การไปเมืองกาญจน์ในครั้งนี้เขาและหล่อนจะไปเที่ยวกันครั้งแรกในฐานะคนรักกัน

“หวา...คือจี...จี...” จิระกำลังจะเอ่ยความในใจส่วนคนฟังก็กำลังลุ้นว่าชายหนุ่มจะพูดอะไร หน้านวลแดงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมหัวใจที่เต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมานอกอก

“จี...”

“ปื้นๆ” เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นหน้าบ้านของหวันยิหวา ทำให้คนฟังและคนพูดถึงกับสะดุ้ง

‘ไอ้แท็กซี่บ้า มาอะไรกันตอนนี้วะ’ จิระโวยวายในใจ กว่าจะรวบรวมความกล้าได้ขนาดนี้ ใช้เวลาเป็นค่อนคืน ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเสียดาย



จิระและหวันยิหวามาถึงหน้าบริษัทเวลาหกนาฬิกา พนักงานบางส่วนกำลังช่วยกันขนของขึ้นรถบัสที่เตรียมไว้ คุณเลขาก็กำลังง่วนอยู่กับการเช็คความเรียบร้อยขั้นสุดท้าย

“มาถึงนานแล้วเหรอครับพี่อร” จิระเอ่ยทัก

“สักพักเองค่ะ ตอนนี้กำลังเช็คของค่ะคุณจีเผื่อขาดเหลือจะได้หามาได้ทัน” ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ

“แล้วเจ้าอาร์ตไปไหนแล้วล่ะครับ”

“ไปเข้าห้องน้ำกับพ่อเขาค่ะ”

“คุณจีคุณหวาสวัสดีค่ะ” พัด นีและเอมประสานเสียงพร้อมยกมือไหว้จิระและหวันยิหวา

“ไม่ต้องไหว้หวาหรอกค่ะ เราก็อายุไล่ๆ กัน” หวันยิหวาบอกพร้อมยิ้มกว้าง

“ไม่ได้หรอกค่ะ ก็คุณหวากับคุณจีเป็นแฟนกัน ไหว้คุณจีก็ต้องไหว้คุณหวาด้วย” หญิงสาวสำนักข่าวกรองคนหนึ่งอ้างต่อ

“ใช่ค่ะ” อีกสองคนช่วยสนับสนุน แต่ก่อนจะพูดอะไรไปมากกว่านี้คนที่ทุกคนไม่อยากให้ไปด้วยที่สุดกลับเดินเฉิดฉายมาแต่ไกล ร่างระหงเดินกรีดกรายเข้ามาใกล้จิระ สามสาวจึงรีบเดินเลี่ยงออกมา

“สวัสดีค่ะคุณจี” ปากบางที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงเอื้อนเอ่ยเสียงหวาน

“สวัสดีครับคุณขวัญ” ชายหนุ่มเอ่ยทักทายอย่างเสียไม่ได้

“เมื่อวานโดนคุณจีตอกกลับหน้าหงาย ทำไมวันนี้ยัยแม่มดยังกล้าโผล่หน้ามาอีก” เอมกระซิบคุยกับเพื่อนๆ

“นั่นน่ะสิ ถ้าไม่หนาจริงมาไม่ได้นะนี่” นีกระซิบบ้าง

“กลัวว่ายัยแม่มดจะมีแผนไม่ดีน่ะสิ ฉันล่ะห่วงคุณหวาจังเลย” พัดบอก ทั้งสามสบตากันแล้วตัดสินใจว่าจะซุ่มดูอยู่ใกล้ๆ



ขวัญฤดีในเสื้อแขนกุดรัดรูปสีแดงกับกระโปรงยีนที่สูงกว่าเข่าตั้งคืบเดินเข้ามาเกาะแขนจิระอย่างไม่กลัวสายตาใครรวมถึงหวันยิหวาที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของชายหนุ่มด้วย

“จีคะ ขวัญยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยค่ะ จีช่วยเดินไปซื้อของเป็นเพื่อนขวัญได้ไหมคะ” เจ้าหล่อนไม่พูดเปล่าแต่เอาทรวงอกมาเบียดเข้ากับต้นแขนของจิระ ชายหนุ่มถึงกับหน้าเสียมองหวันยิหวาอย่างขอความช่วยเหลือ หวันยิหวามองอากัปกิริยาของคนทั้งคู่ใจหนึ่งก็อยากสมน้ำหน้าชายหนุ่มนัก เสน่ห์แรงเสียจนตัวเองเดือดร้อน แต่อีกใจก็สงสารเพราะดูสีหน้าของเขาตอนนี้ดูท่าว่าอยากหนีสาวสวยคนนี้ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

‘ยังไม่ได้เคลียร์เรื่องที่เขาพูดเมื่อวานเลย แต่เห็นหน้านายจีแล้วก็สงสาร สงสัยต้องแกล้งแสดงเป็นแฟนปลอมๆ ไปก่อนล่ะกัน’

หวันยิหวาเดินเข้าไปควงแขนอีกข้างของจิระอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ เรียวปากสวยยิ้มหวานให้ขวัญฤดี หญิงสาวเสื้อแขนกุดสีแดงยิ้มให้เช่นกันแต่สายตาที่ส่งมาบ่งบอกว่าอยากจะฉีกหวันยิหวาออกเป็นชิ้นๆ แต่ก่อนที่หวันยิหวาจะได้ตอบโต้อะไร ผู้ช่วยนางเอกทั้งสี่ก็เริ่มปฏิบัติการพิพักษ์คุณจีทันที เพราะเริ่มจะทนพฤติกรรมของยัยแม่มดไม่ไหวแล้ว

“ถ้าคุณขวัญเดินไปซื้อของ พวกเราเกรงว่าจะไม่ทันขึ้นรถน่ะสิคะ” เอมพูดขึ้น

“อีกสิบนาทีรถก็ออกแล้วค่ะ” นีว่าต่อ

“แต่ถ้าคุณขวัญหิวพวกเราก็มีเสบียงเตรียมมาพร้อมค่ะ ทั้งขนม นม กาแฟ โกโก้ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง โจ๊กสำเร็จรูปหรือจะบะหมี่ถ้วยก็ได้นะคะ กดน้ำร้อนปุ๊บกินได้เลยค่ะ” พัดพูดปิดท้ายแล้วสามสาวก็ยิ้มหวาน รวมทั้งคุณอรที่กำลังฟังอยู่กลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ จิระและหวันยิหวามองหน้ากันอย่างทึ่งๆ

“เอาเป็นว่าตกลงนะคะคุณขวัญ คุณจีคุณหวาคะเชิญขึ้นรถได้เลยค่ะ” พี่อรว่า จิระพยักหน้าพร้อมยิ้มให้อย่างขอบคุณ

“ถ้ามากันครบแล้วก็ไปขึ้นรถกันดีกว่าครับ” ชายหนุ่มบอกกับทุกคน ระหว่างนั้นก็พยายามแกะมือของขวัญฤดีไปพลาง เมื่อหลุดจากการเกาะกุมจิระจึงหันไปมองหน้าหวันยิหวา

“จีถือกระเป๋าให้นะ” จิระเดินมาหยิบกระเป๋าของตนเองและแย่งกระเป๋าของหวันยิหวามาไว้ในมือ ตอนแรกหญิงสาวจะปฏิเสธแต่เมื่อมองสายตาของขวัญฤดีที่มองมา ทำให้เกิดเปลี่ยนใจ

“ขอบคุณนะคะจี” หวันยิหวากระซิบขอบคุณที่ข้างหู ก่อนยิ้มให้จิระอย่างอ่อนหวาน ทำให้ขวัญฤดีโมโหหนักกว่าเดิม

‘ยัยหน้าจืด!!!’



ขวัญฤดีเมื่อเห็นท่าทางที่จิระกับหวันยิหวาที่แสดงออกต่อกันก็เกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ เพราะหล่อนทั้งสวยกว่า ดูดีกว่าตั้งเป็นกองแต่ทำไมคนจิระถึงไปสนใจยัยผู้หญิงหน้าตาจืดๆ เฉิ่มๆ แบบนั้นได้ ด้วยเหตุผลนี้ทำให้คิ้วของสาวสวยขมวดมุ่นอย่างขัดเคืองใจ

จิระปล่อยให้หวันยิหวาขึ้นไปบนรถก่อนเพราะตนเองไปเก็บกระเป๋าและต้องคุยกำหนดการณ์กับพนักงานด้านล่าง ขวัญฤดีเห็นหญิงสาวหน้าจืดเดินขึ้นรถไปแล้วจึงรีบเดินขึ้นตามไปติดๆ เมื่อหวันยิหวานั่งริมหน้าต่างฝั่งขวาเจ้าหล่อนก็นั่งริมหน้าต่างฝั่งซ้ายทันที ตาคู่สวยลอบมองสาวหน้าจืดก่อนเหลือบไปเห็นจิระเดินขึ้นมาบนรถพอดี ขวัญฤดีรีบยืนขึ้น ร่างบางเดินเยื้องกรายไปหาชายหนุ่มที่ตนเองหมายปอง

“จีคะไปนั่งกับขวัญทางนี้ดีกว่าค่ะ” ว่าเสร็จมือเรียวขวัญฤดีก็คล้องแขนของจิระแน่น ดูทีท่าว่าคงจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เสียด้วย

“ผมคงไปนั่งกับคุณไม่ได้หรอกครับ” ชายหนุ่มปฏิเสธอย่างนิ่มนวลพร้อมๆ กับพยายามแกะมือของขวัญฤดีออกจากต้นแขนของตน

“ทำไมล่ะคะ ก็ขวัญอยากนั่งกับคุณนี่คะ” สาวสวยหน้างอง้ำเพราะถูกขัดใจจากชายหนุ่มตรงหน้า

“แต่ผมเองก็อยากนั่งกับแฟนผมเหมือนกันนะครับ” จิระพูดอย่างใจเย็น ส่วนสาวๆ สำนักข่าวกรองที่นั่งถัดจากที่นั่งของหวันยิหวากำลังหัวเราคิกคักด้วยความสะใจอีกรอบ

“เจ้านายเรานี่ยอดไปเลยเนาะ” นีกระซิบกระซาบเอม ซึ่งเอมก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง

“ช่ายยย” แล้วสองสาวก็ลอบมองเหตุการณ์ต่อว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป

สาวสวยหน้างอหนักกว่าเดิม ก่อนมองไปที่หวันยิหวาอย่างแค้นเคืองเพราะถ้าไม่มีแม่นี่มาด้วยป่านนี้หล่อนได้นั่งซบไหล่นั่งอิงข้างชายหนุ่มไปแล้ว



หวันยิหวาทำเป็นว่าไม่สนใจสาวสวยและชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวเสหันหน้าไปมองนอกหน้าต่างรถแต่หูแอบเงี่ยฟังไม่ตกหล่นแม้แต่คำเดียว

“หวา” จิระนั่งลงที่เบาะข้างๆ แต่หวันยิหวาไม่ยอมหันหน้าไปเผชิญหน้ากัน
“นี่หวา” คราวนี้ชายหนุ่มไม่เรียกเปล่า เขาเอานิ้วสะกิดที่ไหล่ของเจ้าหล่อนด้วยแต่ก็ยังไม่ยอมหันมาอีก

‘ดูสิว่าถ้าหล่อนไม่หัน อีตานี่จะทำอย่างไร’ หวันยิหวาแอบยิ้มกับบานหน้าต่าง

“หรือว่าที่หวาไม่หันเพราะว่าหึงจี...” จิระยื่นหน้ากระซิบที่ข้างหูทำให้คนที่ถูกกล่าวหาหันหน้าขวับมาทางต้นเสียงทันที

“เปล่าสักหน่อย” หวันยิหวารีบตอบ แต่หน้างี้แดงแจ๋ ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็หัวเราะออกมา

“แต่หน้าหวามันฟ้องว่าหึงนะ” จิระพยายามต้อนให้หญิงสาวจนมุม

“บ้า หลงตัวเอง หวานอนดีกว่าไม่คุยกะจีแล้ว” ว่าเสร็จหวันยิหวาก็ดึงผ้าคลุมไหล่มาห่มแล้วรีบหลับตาทันที แต่ด้วยความที่ต้องตื่นเช้าหวันยิหวาจึงหลับไปจริงๆ

“อ้าว...หลับไปแล้วเหรอเนี่ย” จิระยิ้มบางๆ แล้วค่อยๆ บรรจงถอดแว่นตาของคนข้างกายอย่างแผ่วเบา ก่อนรั้งร่างบางให้อิงไหล่ของเขา มือหนายกขึ้นลูบหัวหวันยิหวาเหมือนหญิงสาวเป็นเด็กน้อยก็ไม่ปาน รอยยิ้มที่อบอุ่นแต่งแต้มขึ้นบนใบหน้า สายตาคู่คมที่มองหญิงสาวอย่างอ่อนโยน บ่งบอกถึงความรักที่ชายคนหนึ่งจะมีให้หญิงสาวผู้ที่เขารักจนสุดหัวใจ

ผ่านไปได้ไม่นานจิระก็หลับไปด้วยอีกคน ศีรษะของทั้งสองเอนมาเอียงซบกัน นีเห็นดังนั้นจึงเดินไปเรียกตากล้องฝีมือดีที่นั่งอยู่ด้านหน้าเจ้านายหนุ่มให้บันทึกภาพเก็บไว้สักรูป เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาก็มีมารผจญเข้ามาวุ่นวายอยู่ร่ำไป ไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวเอาเสียเลย แล้วคงจะดีไม่น้อยหากว่าพนักงานตัวเล็กๆ อย่างเราจะช่วยให้เจ้านายมีภาพความทรงจำดีๆ กลับไปบ้าง

‘เห็นทีว่าฉันต้องใช้ไม้แข็งจัดการกับหล่อนแล้วสิยัยหวันยิหวา’ ขวัญฤดีที่มองทั้งคู่อย่างโกรธแค้น



รถบัสมาแวะจอดที่นครปฐมก่อนเพื่อให้ผู้โดยสารเดินไปสักการะองค์พระปฐมเจดีย์ ระหว่างทางก็จะมีของขายมากมาย อาทิข้าวเหนียวหน้าต่างๆ เช่น หมูปิ้ง หมูเส้น เนื้อย่าง หรือจะเป็นหอยจ๊อ ไส้กรอกอีสาน กาแฟโบราณก็มี ซึ่งแต่ละอย่างน่าลิ้มลองรสชาติหนักหนา ทั้งสองเลยตกลงกันว่าพอไปไหว้พระเสร็จจะเดินกลับมาซื้ออะไรกินกัน

จิระเหลือบมองคนตัวเล็กที่เดินตามหลังมาอย่างทุลักทุเลถึงจะเป็นวันศุกร์แต่คนก็พลุกพล่าน เหงื่อหลายเม็ดเกาะพราวอยู่ที่หน้าผากมน ชายหนุ่มหยุดเดินเพื่อรอให้หญิงสาวเดินตามมาให้ทัน

“จีเดินไปก่อนก็ได้” หวันยิหวาบอก

“มาด้วยกันจะมาทิ้งกันกลางทางได้ไง เอานี่...เช็ดเหงื่อซะ” มือหนาของชายหนุ่มส่งผ้าเช็ดหน้าของเขามาให้

“ขอบคุณนะ” หวันยิหวากล่าวเบาๆ พร้อมกับเสหน้ามองไปทางอื่นอย่างเขินๆ

“ไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทันขึ้นรถ” กล่าวเสร็จชายหนุ่มก็จูงมือเรียวพร้อมกับเดินไปด้วยกัน ความร้อนจากมือใหญ่ส่งผ่านจากปลายนิ้วสู่ฝ่ามือแล้วแล่นไปที่แก้มใสจนแดงระเรื่อ



ขวัญฤดีเดินตามสองหนุ่มสาวตั้งแต่ลงจากรถ ยิ่งสะกดรอยตามนานขึ้นเท่าใดก็ยิ่งเห็นภาพบาดตาบาดใจมากขึ้นเท่านั้น

“ศักดิ์ นายอยู่ไหนแล้ว...ถึงแล้วก็ดี งานนี้ถ้าทำสำเร็จ ฉันเพิ่มโบนัสให้อีกแสน” สาวสวยพูดโทรศัพท์นั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจโดยไม่รู้เลยว่าคำพูดที่พูดกับปลายสายเมื่อครู่ถูกบันทึกลงในระบบหน่วยความจำของของหญิงสาวคนหนึ่งในสำนักข่าวกรองไปเรียบร้อยแล้ว





------------------------------

คุณ violette
โถ่ ทำไมไม่บอกหวาไปตรงๆซักทีน้อ (แม่ยกก็ร้อรอรอน่ะค่ะ)

>> พรุ่งนี้แน่นอนค่ะ อย่าลืมรออ่านนะคะ


คุณ anOO
นายจีประกาศออกมาก็จริง
แต่ดันไม่พูดตรงๆ กับหวาซะงั้น

>> พระเอกปากหนักก็งี้แหละค่ะ ตอนหน้าอย่าพลาดนะคะ






ปาลิตา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ส.ค. 2554, 20:47:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ส.ค. 2554, 07:46:50 น.

จำนวนการเข้าชม : 2085





<< ตอนที่ 8 : คนนี้...แฟนผม   ตอนที่ 10 : บอกรัก >>
anOO 22 ส.ค. 2554, 21:26:07 น.
พรุ๋งนี้จะมารอแต่วันเลยค่ะ
ตอนหน้าต้องได้บอกรักแล้วแน่เลย


พี่ยอด 22 ส.ค. 2554, 22:36:15 น.
มี"รถไฟ" หลงมาร่วมขบวนทัวร์ ด้วยหละ
ประโยคเนี๊ย " เพราะตั้งแต่ขึ้นรถไฟมาก็มีมารผจญ "


นางสาวปลาดาว 22 ส.ค. 2554, 22:39:47 น.
ขวัญเธอจะทำอะไรของเธอเนี่ย ใจร้ายสมแล้วที่เป็นนางร้าย


ปาลิตา 22 ส.ค. 2554, 22:44:13 น.
ขอบคุณค่ะ ไปแก้ก่อนขอบคุณพี่ยอดนะคร้าบบบ


violette 23 ส.ค. 2554, 02:26:49 น.
จีน่ารักจริงจังค่ะ
พระเอกไม่ต้องสุภาพกับผู้หญิงทุกแบบก็ได้นี่เนอะ กรี๊ดๆ
ตอนหน้าจะได้บอกรักยังหว่า
แค่นี้ก็หวานจะแย่แล้ว อิอิ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account