ดุจจันทร์ดั้นเมฆ: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
‘ตรีเมฆ’ ไม่ได้เกิดมามีชีวิตเลวร้าย เขาไม่ได้มีปมด้อยจนต้องสร้างจุดเด่น ตรงกันข้ามเขามีพร้อมทุกอย่าง แต่ความ ‘พร้อม’ นั้นทำให้ชายหนุ่มใช้ชีวิตอย่างประมาทจนสุดท้ายต้องถูกตราหน้าว่าเป็น ‘ไอ้ขี้คุก’ เขาผลาญทำลายชีวิตทุกคนที่รักเขา และในวันที่เขาได้รับอิสรภาพทางกาย จิตใจเขากลับถูกความรู้สึกผิดพันธนาการแน่นหนา
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 6 -100%
เมื่อตรีเมฆกลับมาถึงบ้านเขาก็พบว่า คำเตือนของลุงเกิดเป็นจริงขึ้นมาแล้ว ขณะที่เขากำลังเลี้ยวรถเข้าไปในบริเวณห้องแถว เขาก็มองเห็นคนกลุ่มหนึ่งมุงกันอยู่หนาแน่น เสียงพูดคุยเอะอะมะเทิ่งไม่มีใครฟังใคร เมื่อเลี้ยวรถเข้ามาใกล้ๆ เขาจึงได้เห็นกลางวงล้อมของคนเหล่านั้นคือจันทน์กะพ้อ ตรีเพชร และแม่ของเขาที่กำลังยืนปากคอสั่น หันหน้าไปอธิบายทางนั้นทีทางนี้ทีแต่ก็ไม่มีใครฟังแกสักนิด วงล้อมตีแคบเข้ามาเรื่อยๆ จนทั้งสามกอดกันกลม
ตรีเมฆหมุนพวงมาลัยรถเข้าไปหากลุ่มคนที่รุมล้อม เบรกรถอย่างแรงและบีบแตรแช่เสียงดังกึกก้อง!
“เฮ้ย! หลบ ไอ้บ้านั่นมันกลับมาแล้วโว้ย”
“เออ ไอ้ขี้คุกกลับมาแล้ว ถอยมาก่อนพวกเรา อย่าไปแหย่มัน”
“แจ้งตำรวจดีไหม มันทำกับเราแบบนี้”
“เออดีๆ ส่งมันกลับเข้าคุกไปเลย”
จันทน์กะพ้อมือหนึ่งกอดตรีเพชรไว้แน่น อีกมือจับมือเย็นเฉียบของป้ามาลีไว้มั่น แสงจากไฟหน้ารถสาดเข้ามาจนทุกคนต้องหยีตา ไม่นานเสียงบีบแตรก็สิ้นสุดลงพร้อมกับเครื่องยนต์ที่ดับสนิท ตรีเมฆเปิดประตูรถออกมาช้าๆ กวาดสายตาไปรอบๆ ในแสงไฟสลัว ราวกับจะจดจำใบหน้าทุกคนไว้ให้แม่น
“ระวังนะ มันไปบ้านไอ้เกิดมา ใครก็รู้ว่าลูกชายไอ้เกิดมันขี้ยา นี่คงไปพี้ยากันมาละสิ” เสียงกระซิบกระซาบเป่าเข้าหูมาอย่างต่อเนื่อง ตามมาด้วยการขานรับพยักพเยิด
“แม่ครับ”
ตรีเมฆเรียก เมื่อเดินฝ่าวงล้อมเข้ามาได้ด้วยการกระแทกหัวไหล่ชายฉกรรจ์ที่ยืนขวางอยู่สองคนเข้ามา สายตาเขามุ่งมั่นจ้องมองสามชีวิตที่ตกอยู่ในวงล้อม
“ตรีเมฆ อย่ามีเรื่องเลยนะ แม่ขอร้อง” มือเหี่ยวๆ ยื่นออกมาหาลูกชายเป็นครั้งแรกตั้งแต่เขาออกจากคุกมา “คนกันเองทั้งนั้น เช่าห้องเรามากันคนละหลายปีแล้ว”
“ใช่ ป้ามาลี ตอนฉันกับเมียมาเช่าอยู่ ลูกชายป้ายังติดคุกอยู่ด้วยซ้ำ” ชายคนเดียวกันกับที่ถูกไล่ออกจากห้องแถวเอ่ย สีหน้าเคร่งเครียด ไม่ลดรา
“ตอนที่ครูเนตรตาย พวกฉันก็ช่วยงานป้า จำไม่ได้เหรอ” เมียของเขาเอ่ยสำทับ ป้ามาลีพยักหน้าอย่างอ่อนล้า
“เอาละๆ กลับห้องไปพักผ่อนกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะพูดกับลูกชายฉันเอง”
“ดีแล้วป้า แล้วทีหลังเอะอะก็ไม่ใช่จะมาไล่กันยังกับหมูกับหมาแบบนี้อีก ทำแบบนี้พวกเราจะย้ายออกไปให้หมด แล้วใครหน้าไหนมันจะมาเช่าห้องแถวเก่าๆ สับปะรังเคแบบนี้วะ” น้ำเสียงเย้ยหยันนั้นเป็นน้ำมันที่ราดลงไปบนกองไฟโทสะที่กำลังปะทุขึ้นในอกของตรีเมฆ ในคุกเขาไม่เคยต้องทน ไม่ชอบหน้ากันก็ซัดกันเสียให้คว่ำแล้วค่อยไปรับโทษค่าความสะใจภายหลัง
“อย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ ถึงห้องแถวของป้าจะเก่าแต่ก็รักษาความสะอาดอย่างดี น้ำ ไฟ ค่าเช่าก็ราคาถูก แถมที่จอดรถกว้างขวางสะดวกสบายไม่ใช่เหรอคะ” จันทน์กะพ้ออดไม่ได้ หล่อนเคยตกที่นั่งลำบาก ถึงขนาดไม่มีเงินเสียค่าเช่าห้องแพงๆ จึงได้มาพึ่งป้ามาลี ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับผู้เช่าทุกรายที่กำลังยืนด่าป้าปาวๆ อยู่อย่างนี้
“หล่อนอย่ามาพูดเลยย่ะ ถ้ามันดีจริงหล่อนทำไมไม่อยู่ล่ะ แล่นไปอยู่บนเรือนเจ้าของทำไม หวังสูงสินะ แม่อาจารย์สาว”
“อีนี่ใช่ไหมที่ล่อไอ้ศักดิ์ขึ้นไปโดนยัดยาบนบ้านน่ะ”
กรอบ! มือที่ยื่นออกมาชี้หน้าจันทน์กะพ้อถูกบีบจนได้ยินเสียงกระดูก ตามมาด้วยหมัดลุ่นๆ
ผัวะ!
“อ๊าก ไอ้ขี้คุก มึงชกกู อ๊าก”
ผัวะ!
“หยุด ปล่อย ไอ้บ้า มึงจะทำแบบนี้กับผู้เช่าไม่ได้นะ”
“เมฆ หยุด!”
“ป้ามาลี ห้ามลูกชายป้าสิ มัวทำอะไรอยู่ หา!”
เพียะ!
“มึงตบเมียกู”
“เออ พวกมึงดาหน้าหมาหมู่เข้ามาเลย เดี๋ยวไอ้ขี้คุกอย่างกูจะสั่งสอนปากชั่วๆ ของพวกมึงเอง” ตรีเมฆสะบัดแขนชายคนนั้นออกจนมันเซถลา ผู้หญิงที่โดนตบนั่งกองอยู่ที่พื้น ร้องห่มร้องไห้ ดวงตาหวาดกลัว คนที่ไม่เกี่ยวข้องทำท่าจะหลบเข้าห้องตนเอง แต่พลันตรีเมฆกลับเรียกไว้
“หยุด! พวกมึงไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ในเมื่อชอบดูชอบเสือกกันนัก ทนดูได้แม้กระทั่ง ผู้หญิง คนแก่ และเด็กถูกรุมรังแก พวกมึงก็ต้องมุงดูต่อไป ดูกูกระทืบไอ้อีพวกนี้จนพอใจแล้วก็กลับห้องไปเก็บของ ขนของออกไปให้หมด ห้องแถวตรีเนตรจะปิดปรับปรุงโดยไม่มีกำหนด”
“ตรีเมฆ!”
“มะ...ไม่ได้นะ แล้วพวกเราจะไปอยู่ที่ไหน จะให้ย้ายกะทันหันแบบนี้ได้ยังไง”
“ใช่ ใครจะไปเตรียมตัวทัน”
“ทำแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะ”
“เออ มันผิดกฎหมายนะเว้ย”
“ไปฟ้องศาลแล้วเอาทนายมาคุยกับกู” ยิ่งโกรธน้ำเสียงกร้าวยิ่งเยียบเย็น ผมและหนวดเคราที่เริ่มยาวยิ่งทำให้ใบหน้าเข้มคร้าม ดุดันยิ่งขึ้น
“จะปิดทำไมล่ะ ห้องแถวก็ยังดีๆ อยู่ เห็นใจเราเถอะนะ”
ไทยมุงเริ่มเข้ามาอ้อนวอน เมื่อเห็นท่าทีจริงจังของตรีเมฆ ใครเลยจะคิดว่าเรื่องสนุกๆ รายวันประสาชาวบ้านตบตีกันจะบานปลายมาจนเดือดร้อนกันไปหมด
“ดีเหรอ ไหนว่ามันเก่า มันไม่น่าอยู่ยังไงล่ะ ใครหน้าไหนบอกว่ามีหอพักใหม่ดีกว่านี้เยอะแยะ พวกมึงก็ไปสิ”
“ตรีเมฆพอเถอะ” ป้ามาลีกุมแขนแกร่งไว้ ตรีเมฆก้มหน้าลงมองมารดาผู้ผ่ายผอม สบดวงตาหวาดหวั่นของนางแล้วยิ่งปวดใจ หากเขามาช้ากว่านี้จะเกิดอะไรขึ้น
“ผมรับผิดชอบเองครับแม่” ตรีเมฆเอ่ยเท่านั้นก็บอกจันทน์กะพ้อว่า “ช่วยพาแม่กับตรีเพชรขึ้นบ้านไปที”
“ค่ะ”
“ป้ามาลี เดี๋ยว ป้า ป้าจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”
“มีอะไรคุยกับกูได้เลย ห้องแถวนี้มีชื่อกูเป็นเจ้าของ”
“มะ มึง มึงทำแบบนี้เรื่องถึงตำรวจแน่ข้อหาทำร้ายร่างกาย”
“ได้ ค่าปรับไม่กี่ร้อยถือว่าคุ้ม” ตรีเมฆยิ้มกริ่ม “ส่วนพวกมึงรับข้อหา ข่มขู่ ใช้กำลังคนหมู่มาก บุกรุกเจ้าของบ้าน พร้อมหมิ่นประมาทไปด้วยเป็นไง คนที่ค้างค่าห้องไว้ก็เตรียมตัวเสียค่าเช่าพร้อมค่าปรับไปด้วยเลย แบบนี้ยุติธรรมดีไหม” ตรีเมฆกวาดตามองผู้เช่าแต่ละห้องจนครบถ้วนทั่วแล้วก็หันหลังเดินกลับไปขึ้นเรือน ก่อนถึงบันไดเขาชะงักครู่หนึ่งแล้วหันมาพูดเสียงดังว่า
“อย่าคิดทำลายข้าวของในห้องละ ไม่งั้นพวกมึงจะโดนอีกคนละข้อหา!”
++หนังสือพร้อมส่งสัปดาห์หน้าเป็นต้นไปนะคะ ใครยังไม่ได้จองรีบจองนะ++
ตรีเมฆหมุนพวงมาลัยรถเข้าไปหากลุ่มคนที่รุมล้อม เบรกรถอย่างแรงและบีบแตรแช่เสียงดังกึกก้อง!
“เฮ้ย! หลบ ไอ้บ้านั่นมันกลับมาแล้วโว้ย”
“เออ ไอ้ขี้คุกกลับมาแล้ว ถอยมาก่อนพวกเรา อย่าไปแหย่มัน”
“แจ้งตำรวจดีไหม มันทำกับเราแบบนี้”
“เออดีๆ ส่งมันกลับเข้าคุกไปเลย”
จันทน์กะพ้อมือหนึ่งกอดตรีเพชรไว้แน่น อีกมือจับมือเย็นเฉียบของป้ามาลีไว้มั่น แสงจากไฟหน้ารถสาดเข้ามาจนทุกคนต้องหยีตา ไม่นานเสียงบีบแตรก็สิ้นสุดลงพร้อมกับเครื่องยนต์ที่ดับสนิท ตรีเมฆเปิดประตูรถออกมาช้าๆ กวาดสายตาไปรอบๆ ในแสงไฟสลัว ราวกับจะจดจำใบหน้าทุกคนไว้ให้แม่น
“ระวังนะ มันไปบ้านไอ้เกิดมา ใครก็รู้ว่าลูกชายไอ้เกิดมันขี้ยา นี่คงไปพี้ยากันมาละสิ” เสียงกระซิบกระซาบเป่าเข้าหูมาอย่างต่อเนื่อง ตามมาด้วยการขานรับพยักพเยิด
“แม่ครับ”
ตรีเมฆเรียก เมื่อเดินฝ่าวงล้อมเข้ามาได้ด้วยการกระแทกหัวไหล่ชายฉกรรจ์ที่ยืนขวางอยู่สองคนเข้ามา สายตาเขามุ่งมั่นจ้องมองสามชีวิตที่ตกอยู่ในวงล้อม
“ตรีเมฆ อย่ามีเรื่องเลยนะ แม่ขอร้อง” มือเหี่ยวๆ ยื่นออกมาหาลูกชายเป็นครั้งแรกตั้งแต่เขาออกจากคุกมา “คนกันเองทั้งนั้น เช่าห้องเรามากันคนละหลายปีแล้ว”
“ใช่ ป้ามาลี ตอนฉันกับเมียมาเช่าอยู่ ลูกชายป้ายังติดคุกอยู่ด้วยซ้ำ” ชายคนเดียวกันกับที่ถูกไล่ออกจากห้องแถวเอ่ย สีหน้าเคร่งเครียด ไม่ลดรา
“ตอนที่ครูเนตรตาย พวกฉันก็ช่วยงานป้า จำไม่ได้เหรอ” เมียของเขาเอ่ยสำทับ ป้ามาลีพยักหน้าอย่างอ่อนล้า
“เอาละๆ กลับห้องไปพักผ่อนกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะพูดกับลูกชายฉันเอง”
“ดีแล้วป้า แล้วทีหลังเอะอะก็ไม่ใช่จะมาไล่กันยังกับหมูกับหมาแบบนี้อีก ทำแบบนี้พวกเราจะย้ายออกไปให้หมด แล้วใครหน้าไหนมันจะมาเช่าห้องแถวเก่าๆ สับปะรังเคแบบนี้วะ” น้ำเสียงเย้ยหยันนั้นเป็นน้ำมันที่ราดลงไปบนกองไฟโทสะที่กำลังปะทุขึ้นในอกของตรีเมฆ ในคุกเขาไม่เคยต้องทน ไม่ชอบหน้ากันก็ซัดกันเสียให้คว่ำแล้วค่อยไปรับโทษค่าความสะใจภายหลัง
“อย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ ถึงห้องแถวของป้าจะเก่าแต่ก็รักษาความสะอาดอย่างดี น้ำ ไฟ ค่าเช่าก็ราคาถูก แถมที่จอดรถกว้างขวางสะดวกสบายไม่ใช่เหรอคะ” จันทน์กะพ้ออดไม่ได้ หล่อนเคยตกที่นั่งลำบาก ถึงขนาดไม่มีเงินเสียค่าเช่าห้องแพงๆ จึงได้มาพึ่งป้ามาลี ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับผู้เช่าทุกรายที่กำลังยืนด่าป้าปาวๆ อยู่อย่างนี้
“หล่อนอย่ามาพูดเลยย่ะ ถ้ามันดีจริงหล่อนทำไมไม่อยู่ล่ะ แล่นไปอยู่บนเรือนเจ้าของทำไม หวังสูงสินะ แม่อาจารย์สาว”
“อีนี่ใช่ไหมที่ล่อไอ้ศักดิ์ขึ้นไปโดนยัดยาบนบ้านน่ะ”
กรอบ! มือที่ยื่นออกมาชี้หน้าจันทน์กะพ้อถูกบีบจนได้ยินเสียงกระดูก ตามมาด้วยหมัดลุ่นๆ
ผัวะ!
“อ๊าก ไอ้ขี้คุก มึงชกกู อ๊าก”
ผัวะ!
“หยุด ปล่อย ไอ้บ้า มึงจะทำแบบนี้กับผู้เช่าไม่ได้นะ”
“เมฆ หยุด!”
“ป้ามาลี ห้ามลูกชายป้าสิ มัวทำอะไรอยู่ หา!”
เพียะ!
“มึงตบเมียกู”
“เออ พวกมึงดาหน้าหมาหมู่เข้ามาเลย เดี๋ยวไอ้ขี้คุกอย่างกูจะสั่งสอนปากชั่วๆ ของพวกมึงเอง” ตรีเมฆสะบัดแขนชายคนนั้นออกจนมันเซถลา ผู้หญิงที่โดนตบนั่งกองอยู่ที่พื้น ร้องห่มร้องไห้ ดวงตาหวาดกลัว คนที่ไม่เกี่ยวข้องทำท่าจะหลบเข้าห้องตนเอง แต่พลันตรีเมฆกลับเรียกไว้
“หยุด! พวกมึงไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ในเมื่อชอบดูชอบเสือกกันนัก ทนดูได้แม้กระทั่ง ผู้หญิง คนแก่ และเด็กถูกรุมรังแก พวกมึงก็ต้องมุงดูต่อไป ดูกูกระทืบไอ้อีพวกนี้จนพอใจแล้วก็กลับห้องไปเก็บของ ขนของออกไปให้หมด ห้องแถวตรีเนตรจะปิดปรับปรุงโดยไม่มีกำหนด”
“ตรีเมฆ!”
“มะ...ไม่ได้นะ แล้วพวกเราจะไปอยู่ที่ไหน จะให้ย้ายกะทันหันแบบนี้ได้ยังไง”
“ใช่ ใครจะไปเตรียมตัวทัน”
“ทำแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะ”
“เออ มันผิดกฎหมายนะเว้ย”
“ไปฟ้องศาลแล้วเอาทนายมาคุยกับกู” ยิ่งโกรธน้ำเสียงกร้าวยิ่งเยียบเย็น ผมและหนวดเคราที่เริ่มยาวยิ่งทำให้ใบหน้าเข้มคร้าม ดุดันยิ่งขึ้น
“จะปิดทำไมล่ะ ห้องแถวก็ยังดีๆ อยู่ เห็นใจเราเถอะนะ”
ไทยมุงเริ่มเข้ามาอ้อนวอน เมื่อเห็นท่าทีจริงจังของตรีเมฆ ใครเลยจะคิดว่าเรื่องสนุกๆ รายวันประสาชาวบ้านตบตีกันจะบานปลายมาจนเดือดร้อนกันไปหมด
“ดีเหรอ ไหนว่ามันเก่า มันไม่น่าอยู่ยังไงล่ะ ใครหน้าไหนบอกว่ามีหอพักใหม่ดีกว่านี้เยอะแยะ พวกมึงก็ไปสิ”
“ตรีเมฆพอเถอะ” ป้ามาลีกุมแขนแกร่งไว้ ตรีเมฆก้มหน้าลงมองมารดาผู้ผ่ายผอม สบดวงตาหวาดหวั่นของนางแล้วยิ่งปวดใจ หากเขามาช้ากว่านี้จะเกิดอะไรขึ้น
“ผมรับผิดชอบเองครับแม่” ตรีเมฆเอ่ยเท่านั้นก็บอกจันทน์กะพ้อว่า “ช่วยพาแม่กับตรีเพชรขึ้นบ้านไปที”
“ค่ะ”
“ป้ามาลี เดี๋ยว ป้า ป้าจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”
“มีอะไรคุยกับกูได้เลย ห้องแถวนี้มีชื่อกูเป็นเจ้าของ”
“มะ มึง มึงทำแบบนี้เรื่องถึงตำรวจแน่ข้อหาทำร้ายร่างกาย”
“ได้ ค่าปรับไม่กี่ร้อยถือว่าคุ้ม” ตรีเมฆยิ้มกริ่ม “ส่วนพวกมึงรับข้อหา ข่มขู่ ใช้กำลังคนหมู่มาก บุกรุกเจ้าของบ้าน พร้อมหมิ่นประมาทไปด้วยเป็นไง คนที่ค้างค่าห้องไว้ก็เตรียมตัวเสียค่าเช่าพร้อมค่าปรับไปด้วยเลย แบบนี้ยุติธรรมดีไหม” ตรีเมฆกวาดตามองผู้เช่าแต่ละห้องจนครบถ้วนทั่วแล้วก็หันหลังเดินกลับไปขึ้นเรือน ก่อนถึงบันไดเขาชะงักครู่หนึ่งแล้วหันมาพูดเสียงดังว่า
“อย่าคิดทำลายข้าวของในห้องละ ไม่งั้นพวกมึงจะโดนอีกคนละข้อหา!”
++หนังสือพร้อมส่งสัปดาห์หน้าเป็นต้นไปนะคะ ใครยังไม่ได้จองรีบจองนะ++
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 เม.ย. 2563, 18:07:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 เม.ย. 2563, 18:09:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 435
| << บทที่ 6 -75% | บทที่ 7 -40% >> |