รักเดียว
ปรมาจารย์หญิงรุ่นป้า ต้องมาเป็นผู้อารักขาชายหนุ่มรุ่นลูก ความใกล้ชิด จะสร้างความสุขหรือความเศร้า ความใหล้ชิดจะสร้างปัญหาหรือปัญญา ทั้งสองจะลงเอยอย่างไร ติดตาม
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: P6 ตอนที่1หลอกจ้างให้เจอหวังปรับความเข้าใจ
“ถ้าไม่มีปัญญาจะทำให้คนเขารักได้ คราวหลังก็ไม่ต้องมาคร่ำครวญอีก หนวกหู เข้าใจมั้ย”
เขาขยับตัวอย่างขัดใจ ถูฝ่ามือเข้าหากันอย่างคันไม้คันมือ ราวจะบอกว่า อย่าพยายามท้าคนอย่างเขา
“ได้..งั้นป้าใส่กำไลข้อมืออันนี้ไว้นะ”
อย่างไม่ทันตั้งตัวมือยาวก็ยื่นมาดึงมือหล่อนออกไปแล้วก็สวมกำไลฉับเข้าให้ที่ข้อมือของหล่อน เสียงดังกริ๊ก ราวกับหล่อนเป็นผู้ต้องหาที่ถูกตำรวจใส่กุญแจมือก็ปานกัน เสร็จจากนั้นเขาก็กล่าวสำทับมาอีกว่า
“วงกำไลอันนี้ถูกสร้างมาจากเส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงหัวใจของข้า ส่วนจี้ตรงกลางที่เป็นรูปหัวใจนั้นถูกสร้างมาให้เชื่อมกันโดยตรงกับหัวใจของผู้สวมใส่ จี้นี้จะไม่มีสีหากผู้ที่ใส่มันไม่รู้สึกอะไรกับผู้ที่สร้างมันขึ้นมา แต่หากวันใดที่ผู้สวมใส่เริ่มมีความรักเกิดขึ้น เมื่อนั้นมันจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง และจะแดงระยิบระยับขึ้นเรื่อยๆราวสีของอัญมณี..” เขาเว้นช่วงท้ายประโยคไว้แค่นั้น ก่อนจะกล่าวเสริมว่า
“ของสิ่งนี้ จะเป็นพยานและหลักฐานว่าท่านป้า!! มีใจให้กับผู้หลานคนนี้อย่างจริงแท้แน่นอน” ยังไม่วายกล่าวลามปามหล่อนเข้ามาอีก
พูดจบเขาก็ทำท่ายักคิ้วหลิ่วตาอย่างล้อเลียน แล้วเอามือท้าวสะเอวยืดอกเต็มความสูง ทำเสียงจี๊จ๊ะในคอ ราวกับตนเองเป็นผู้ชนะ ลืมความรู้สึกก่อนหน้า หารู้ไม่ว่าตนเองได้วางกับดักไว้พรางตนเองโดยแท้
....โดยที่ตัวเขาเองก็ลืมไปว่า กำไลวงนี้จะไม่ปลดล็อกตัวเองหากทั้งสองมีใจรักมั่นต่อกันและจะผูกสัมพันธ์ให้ทั้งคู่ไม่อาจแยกจากไปชั่วนิจนิรันดร์ ยกเว้นเสียแต่ว่าอีกฝ่ายต่างหมดสิ้นเยื่อใยต่อกัน เมื่อนั้นกำไลจึงจะปลดตัวมันออกแล้วหวนกลับไปสู่ผู้ที่สร้างมันขึ้นมา ...
...แรงสะเทือนจากการถูกกระตุกที่ข้อมือ ทำให้หล่อนหลุดออกจากภวังค์ หันกลับมามองคนตาบอดข้างๆ ถามว่า
“มีอะไร”
“.....”
ไร้เสียงตอบรับมีเพียงอาการเอามือลูบที่หน้าท้องของเขาทำให้หล่อนรู้ว่า เขาคงกำลังหิว หล่อนแหงนหน้าขึ้นมองก็เห็นดวงอาทิตย์สาดที่กลางศีรษะพอดี
เขาขยับตัวอย่างขัดใจ ถูฝ่ามือเข้าหากันอย่างคันไม้คันมือ ราวจะบอกว่า อย่าพยายามท้าคนอย่างเขา
“ได้..งั้นป้าใส่กำไลข้อมืออันนี้ไว้นะ”
อย่างไม่ทันตั้งตัวมือยาวก็ยื่นมาดึงมือหล่อนออกไปแล้วก็สวมกำไลฉับเข้าให้ที่ข้อมือของหล่อน เสียงดังกริ๊ก ราวกับหล่อนเป็นผู้ต้องหาที่ถูกตำรวจใส่กุญแจมือก็ปานกัน เสร็จจากนั้นเขาก็กล่าวสำทับมาอีกว่า
“วงกำไลอันนี้ถูกสร้างมาจากเส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงหัวใจของข้า ส่วนจี้ตรงกลางที่เป็นรูปหัวใจนั้นถูกสร้างมาให้เชื่อมกันโดยตรงกับหัวใจของผู้สวมใส่ จี้นี้จะไม่มีสีหากผู้ที่ใส่มันไม่รู้สึกอะไรกับผู้ที่สร้างมันขึ้นมา แต่หากวันใดที่ผู้สวมใส่เริ่มมีความรักเกิดขึ้น เมื่อนั้นมันจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง และจะแดงระยิบระยับขึ้นเรื่อยๆราวสีของอัญมณี..” เขาเว้นช่วงท้ายประโยคไว้แค่นั้น ก่อนจะกล่าวเสริมว่า
“ของสิ่งนี้ จะเป็นพยานและหลักฐานว่าท่านป้า!! มีใจให้กับผู้หลานคนนี้อย่างจริงแท้แน่นอน” ยังไม่วายกล่าวลามปามหล่อนเข้ามาอีก
พูดจบเขาก็ทำท่ายักคิ้วหลิ่วตาอย่างล้อเลียน แล้วเอามือท้าวสะเอวยืดอกเต็มความสูง ทำเสียงจี๊จ๊ะในคอ ราวกับตนเองเป็นผู้ชนะ ลืมความรู้สึกก่อนหน้า หารู้ไม่ว่าตนเองได้วางกับดักไว้พรางตนเองโดยแท้
....โดยที่ตัวเขาเองก็ลืมไปว่า กำไลวงนี้จะไม่ปลดล็อกตัวเองหากทั้งสองมีใจรักมั่นต่อกันและจะผูกสัมพันธ์ให้ทั้งคู่ไม่อาจแยกจากไปชั่วนิจนิรันดร์ ยกเว้นเสียแต่ว่าอีกฝ่ายต่างหมดสิ้นเยื่อใยต่อกัน เมื่อนั้นกำไลจึงจะปลดตัวมันออกแล้วหวนกลับไปสู่ผู้ที่สร้างมันขึ้นมา ...
...แรงสะเทือนจากการถูกกระตุกที่ข้อมือ ทำให้หล่อนหลุดออกจากภวังค์ หันกลับมามองคนตาบอดข้างๆ ถามว่า
“มีอะไร”
“.....”
ไร้เสียงตอบรับมีเพียงอาการเอามือลูบที่หน้าท้องของเขาทำให้หล่อนรู้ว่า เขาคงกำลังหิว หล่อนแหงนหน้าขึ้นมองก็เห็นดวงอาทิตย์สาดที่กลางศีรษะพอดี
ผู้หญิง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 เม.ย. 2563, 13:38:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 พ.ค. 2563, 14:24:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 337
| << P5 ตอนที่1หลอกจ้างให้เจอหวังปรับความเข้าใจ | p7 ตอนที่1หลอกจ้างให้เจอหวังปรับความเข้าใจ >> |