รักเดียว
Tags: รักเดียว, รักนิรันดร
ตอน: p29
ท่ามกลางราตรีอันสงบสงัด ร่างที่นอนเหยียดกายเคียงข้างหล่อน ค่อยๆเปิดเปลือกตา ตะแคงหน้ามาทางฝั่งหญิงสาว เขาเฝ้าแอบมองตอนหล่อนหลับ หล่อนจะรู้ไหมว่าเขารอหล่อนมานานเหลือเกิน จนบางครั้งก็อยากจะออกไปหาหล่อนเอง แต่แอลิสบอกว่า 127 ถูกสร้างมาให้เป็นผู้พิทักษ์แห่งเขา กฎของนางคือห้ามเกิดความรักกับเขา มิเช่นนั้น หล่อนจะไม่สามารถเป็นผู้พิทักษ์เขาได้อีกต่อไป
หล่อนเป็นบอดี้การ์ด ส่วนตัวของเขา แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะสามารถปรากฎกายจริงให้หล่อนเห็นได้ นอกจากจะอาศัยบทนิยายที่เขาอุปโลกขึ้นเพื่อที่จะสามารถอยู่ร่วมกับหล่อนได้ แต่หล่อนกลับเข้าใจว่าเขาเป็นพระเอกของเรื่องและรักกับนางเอกของเรื่อง หล่อนอ่านนิยายแบบไหนกัน ถึงแยกไม่ออกว่าใครเป็นพระเอก ใครเป็นนางเอก
เขาเป็นบุตรชายในจวนเสนาบดี และรู้จักกับนางเอกของเรื่อง ตัวพระเอกตัวจริงเป็นจักรพรรดิ ซึ่งจะออกมาตอนหลังภัยพิบัตินี้
ในร่างชายหนุ่มที่เขาสร้างขึ้น หากหล่อนหยิบเรื่องนี้มาอ่านตั้งแต่หลายปีก่อน หล่อนและเขาก็จะวัยไล่เลี่ยกัน และคงรักกันไปแล้ว แต่หล่อนปล่อยหนังสือเล่มนี้ให้หยากไย่เกาะมาหลายปี จนเขาต้องออกอุบายร่วมกันกับแอลิส หาหนทางให้หล่อนหยิบมันมาอ่านให้ได้ ไม่งั้นเขาคงกลายเป็นเด็กหนุ่มที่ได้พบรักเอาตอนคนรักกลายเป็นคุณยายไปแล้วแน่ๆ
เมื่อวานหล่อนบอกว่ามีงานไปทำ สงสัยคงเป็นงานที่แม่นมของเขาสั่งการไว้ นี่ก็เป็นความลำบากใจอีกอย่างของเขา มารดาแท้ๆไม่เคยคัดค้านเขาเรื่องความรัก แต่แม่นม ผู้เคร่งครัดในระเบียบแบบแผนต่างหากที่ไม่เคยผ่อนปรนเรื่องนี้กับเขาเลย ถึงแม้เขาจะไม่ชอบใจแต่ก็รู้ว่าแม่นมทำทุกอย่างเพราะรักและหวังดีกับเขานั่นเอง
....................
เช้าวันรุ่งขึ้น
127เตรียมตัวออกไปช่วย 'คลาว' เก็บสมุนไพร หล่อนอยู่ในชุดดำทะมัดทะแมงของแบล็ควีโดว์ ที่ไปถอยมาเมื่อวาน ตอนแรกหล่อนกะจะใส่ชุดแบบผู้หญิงโรมันโบราณมาเดินเฉิดฉายตัดกับบรรยากาศของยุคสมัยบุรุษควบอาชา แต่กลับโดนเขาทำขาดเสียนี วันนี้จึงเปลี่ยนลุคเป็นจารชนคนสวย แทนเสียเลย เมื่อวานผมหล่อนยาวสลวยเป็นลอน วันนี้เพื่อความคล่องตัวหล่อนจึงเปลี่ยนเป็นผมทรงหัวหนามสั้นคล้ายโงกุนแห่งดรากอนบอล
คลาวมองหล่อนอย่างทึ่งๆ แอบภูมิใจในความสามารถของหญิงที่เขาปักใจ ก่อนจะลบหายไปเป็นสายตาของพระเอกที่มองดูเพื่อนแม่
"สวยพอแล้วไหมป้า เรากำลังจะไปขึ้นเขาเก็บสมุนไพร แล้วป้าทำไมใส่รองเท้าส้นแหลมอย่างกับเข็ม แบบนั้นเล่า"
เขาทักเมื่อเห็นรองเท้ารูปทรงแปลกประหลาดที่หล่อนสวมใส่
หล่อนก้มลงมองรองเท้าบู้ทส้นเข็ม แล้วทำหน้าแหย
"ข้าลืมไป มันมาเป็นเซทเดียวกัน กับชุดน่ะเดี๋ยวขอเวลาเปลี่ยนแป๊บนึง"
ว่าแล้วหล่อนก็หมุนตัว1รอบ รองเท้าก็พลันเปลี่ยนจากส้นเข็มเป็นส้นเรียบตามที่หล่อนบอก
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเขาก็พยักหน้าให้หล่อนมาขึ้นม้าตัวเดียวกันกับเขา
หล่อนส่ายหน้า
"ไม่ต้องลำบากม้าเจ้าหรอก ข้ามีม้าของข้ามาด้วย"
พูดจบ มอเตอร์ไซด์ไร้ล้อคันใหญ่สีดำก็ลอยมาจอดตรงหน้าหล่อน
"ม้าของข้า"
หล่อนบอก แล้วส่งสัญญาณให้เขาออกนำไปก่อน
เขาไม่รอช้าควบม้าวิ่งนำไปโดยมีม้าของหล่อนวิ่งตาม มุ่งหน้าสู่ภูเขาอันเป็นจุดหมายปลายทาง
หล่อนเป็นบอดี้การ์ด ส่วนตัวของเขา แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะสามารถปรากฎกายจริงให้หล่อนเห็นได้ นอกจากจะอาศัยบทนิยายที่เขาอุปโลกขึ้นเพื่อที่จะสามารถอยู่ร่วมกับหล่อนได้ แต่หล่อนกลับเข้าใจว่าเขาเป็นพระเอกของเรื่องและรักกับนางเอกของเรื่อง หล่อนอ่านนิยายแบบไหนกัน ถึงแยกไม่ออกว่าใครเป็นพระเอก ใครเป็นนางเอก
เขาเป็นบุตรชายในจวนเสนาบดี และรู้จักกับนางเอกของเรื่อง ตัวพระเอกตัวจริงเป็นจักรพรรดิ ซึ่งจะออกมาตอนหลังภัยพิบัตินี้
ในร่างชายหนุ่มที่เขาสร้างขึ้น หากหล่อนหยิบเรื่องนี้มาอ่านตั้งแต่หลายปีก่อน หล่อนและเขาก็จะวัยไล่เลี่ยกัน และคงรักกันไปแล้ว แต่หล่อนปล่อยหนังสือเล่มนี้ให้หยากไย่เกาะมาหลายปี จนเขาต้องออกอุบายร่วมกันกับแอลิส หาหนทางให้หล่อนหยิบมันมาอ่านให้ได้ ไม่งั้นเขาคงกลายเป็นเด็กหนุ่มที่ได้พบรักเอาตอนคนรักกลายเป็นคุณยายไปแล้วแน่ๆ
เมื่อวานหล่อนบอกว่ามีงานไปทำ สงสัยคงเป็นงานที่แม่นมของเขาสั่งการไว้ นี่ก็เป็นความลำบากใจอีกอย่างของเขา มารดาแท้ๆไม่เคยคัดค้านเขาเรื่องความรัก แต่แม่นม ผู้เคร่งครัดในระเบียบแบบแผนต่างหากที่ไม่เคยผ่อนปรนเรื่องนี้กับเขาเลย ถึงแม้เขาจะไม่ชอบใจแต่ก็รู้ว่าแม่นมทำทุกอย่างเพราะรักและหวังดีกับเขานั่นเอง
....................
เช้าวันรุ่งขึ้น
127เตรียมตัวออกไปช่วย 'คลาว' เก็บสมุนไพร หล่อนอยู่ในชุดดำทะมัดทะแมงของแบล็ควีโดว์ ที่ไปถอยมาเมื่อวาน ตอนแรกหล่อนกะจะใส่ชุดแบบผู้หญิงโรมันโบราณมาเดินเฉิดฉายตัดกับบรรยากาศของยุคสมัยบุรุษควบอาชา แต่กลับโดนเขาทำขาดเสียนี วันนี้จึงเปลี่ยนลุคเป็นจารชนคนสวย แทนเสียเลย เมื่อวานผมหล่อนยาวสลวยเป็นลอน วันนี้เพื่อความคล่องตัวหล่อนจึงเปลี่ยนเป็นผมทรงหัวหนามสั้นคล้ายโงกุนแห่งดรากอนบอล
คลาวมองหล่อนอย่างทึ่งๆ แอบภูมิใจในความสามารถของหญิงที่เขาปักใจ ก่อนจะลบหายไปเป็นสายตาของพระเอกที่มองดูเพื่อนแม่
"สวยพอแล้วไหมป้า เรากำลังจะไปขึ้นเขาเก็บสมุนไพร แล้วป้าทำไมใส่รองเท้าส้นแหลมอย่างกับเข็ม แบบนั้นเล่า"
เขาทักเมื่อเห็นรองเท้ารูปทรงแปลกประหลาดที่หล่อนสวมใส่
หล่อนก้มลงมองรองเท้าบู้ทส้นเข็ม แล้วทำหน้าแหย
"ข้าลืมไป มันมาเป็นเซทเดียวกัน กับชุดน่ะเดี๋ยวขอเวลาเปลี่ยนแป๊บนึง"
ว่าแล้วหล่อนก็หมุนตัว1รอบ รองเท้าก็พลันเปลี่ยนจากส้นเข็มเป็นส้นเรียบตามที่หล่อนบอก
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเขาก็พยักหน้าให้หล่อนมาขึ้นม้าตัวเดียวกันกับเขา
หล่อนส่ายหน้า
"ไม่ต้องลำบากม้าเจ้าหรอก ข้ามีม้าของข้ามาด้วย"
พูดจบ มอเตอร์ไซด์ไร้ล้อคันใหญ่สีดำก็ลอยมาจอดตรงหน้าหล่อน
"ม้าของข้า"
หล่อนบอก แล้วส่งสัญญาณให้เขาออกนำไปก่อน
เขาไม่รอช้าควบม้าวิ่งนำไปโดยมีม้าของหล่อนวิ่งตาม มุ่งหน้าสู่ภูเขาอันเป็นจุดหมายปลายทาง
ผู้หญิงลืมง่าย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.ค. 2563, 22:17:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ก.ค. 2563, 19:51:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 405
| << p22-28 | p30 >> |