ดุจจันทร์ดั้นเมฆ: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
‘ตรีเมฆ’ ไม่ได้เกิดมามีชีวิตเลวร้าย เขาไม่ได้มีปมด้อยจนต้องสร้างจุดเด่น ตรงกันข้ามเขามีพร้อมทุกอย่าง แต่ความ ‘พร้อม’ นั้นทำให้ชายหนุ่มใช้ชีวิตอย่างประมาทจนสุดท้ายต้องถูกตราหน้าว่าเป็น ‘ไอ้ขี้คุก’ เขาผลาญทำลายชีวิตทุกคนที่รักเขา และในวันที่เขาได้รับอิสรภาพทางกาย จิตใจเขากลับถูกความรู้สึกผิดพันธนาการแน่นหนา
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 14 -50%
ที่เรือนตรีเนตร
“หัวหน้าเมฆ หัวหน้าเมฆ ตื่นหรือยังครับ” เสียงช่างเอกดังอยู่หน้าห้องนอนของเขา
“เออ ตื่นแล้ว โอย ปวดไปหมดทั้งตัว” เจ้าตัวครางทั้งสูดปาก ช่างเอกเข้ามาพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง
“ลำดวนเข้ามาเช็ดตัวให้หัวหน้าไวๆ เข้า เดี๋ยวต้องไปโรงพยาบาลกัน”
“ไปทำไมวะ” ตรีเมฆถามเสียงแหบห้วน หงุดหงิดที่เห็นคนอื่นเข้ามายุ่มย่ามในห้องเขาแทนที่จะได้เห็นคนที่เฝ้าฝันหาทั้งคืน
ลำดวนก้มหน้าก้มตาเช็ดตัวให้ตรีเมฆอย่างไม่พูดไม่จา
“อ้าว หัวหน้า ก็ไปล้างแผลน่ะสิ คุณครูสั่งไว้ก่อนไปสอน เร็วๆ เข้านา บ่ายๆ ห้างเขาจะมาส่งของ เดี๋ยวไม่มีคนอยู่ตรวจนับ”
“มึงมาล้างแผลให้กูสิ หรือลำดวนก็ได้” เขาพูด แล้วก็ต้องชะงักเมื่อลำดวนเงยหน้าขึ้นส่ายหน้าเบาๆ ใบหน้าชวนมองบวมช้ำไปหมด
“ลำดวน ไอ้จอมมันทำเธอเรอะ”
“จ้ะ พี่จอมเขาหาว่าลำดวน เอ่อ...อยากเป็นเมียคุณเมฆ”
“ไอ้ระยำ” ตรีเมฆกระแทกเสียง ก่อนจะบอกให้ลำดวนออกไปจากห้อง แล้วกัดฟันใช้ผ้าหมาดๆ เช็ดเนื้อเช็ดตัวตนเองลวกๆ
“ไอ้จอมนี่มันก็ขี้หึงไม่เบานะ มือหนักด้วย ไม่น่าทำผู้หญิงเลย เมียดีๆ สวยๆ แบบนั้น”
“ไอ้เอกมึงจะชื่นชมเมียคนอื่นอีกนานไหม บอกให้มาล้างแผลให้กู”
“หัวหน้า ผมล้างแผลไม่เป็น ไปโรงพยาบาลเถอะ แป๊บเดียว เดี๋ยวคุณครูโกรธเอานะ”
“กูกลัวนักนี่ ตัวเท่ามด”
“อ๊ะ มดกัดเจ็บนะหัวหน้า เข้าใจไหมคำว่าไม่ได้กลัวแต่เกรงใจน่ะ”
“ไอ้เอก มึงจะพากูไปไหนก็รีบเข้า ไหนว่าของจะมาส่ง”
“ครับๆ โอย ดุจริง”
“แล้วนี่ตาลุงกับลุงเกิดไปไหน บ้านเงียบยังกับอะไร”
“ไปหาไม้ขี้เหล็กกับไม้สะแกนามาย่างไฟให้หัวหน้าคืนนี้ไง ยังไม่ครบสามคืนเลยนะ ว่าแต่ย่างไฟแล้วมันดีขึ้นไหมครับ เมื่อคืนผมไม่ทันได้รอติดตามอาการ กระดกหนักไปหน่อย แหะๆ”
“เออ ก็ดี” ตรีเมฆสะบัดเสียงตอบกล้อมแกล้ม รู้สึกหน้าร้อนผ่าวจนต้องยกมือลูบหน้าหลายๆ ครั้ง ไม่อยากให้ช่างเอกมันรู้ว่าที่ดีนั้นมันดียังไงหรือดีเพราะใครกันแน่
******************
ตรีเมฆใช้เวลาที่โรงพยาบาลไม่นานนักก็กลับมาถึงบ้าน เขานั่งอยู่ที่แคร่ใต้ร่มไม้ที่ตอนบ่ายคงกลายเป็นแคร่ย่างไฟของตนเอง ลุงเกิดกับพ่อคำจันทร์กลับมาแล้วพร้อมท่อนไม้ กิ่งไม้ และใบไม้ใบหญ้าเท่าที่จะขนมาได้ด้วยมอเตอร์ไซค์คันเก่า ป้ามาลีลงจากเรือนมาที่แผงขายผลไม้แล้วเหลือบมองลูกชายเล็กน้อย เห็นเขาเดินเขยกไปมาได้ก็เบาใจ ลูกค้าที่แผงผลไม้เริ่มทยอยมาซื้อมากขึ้นในช่วงเที่ยงวัน นางกับลำดวนจึงยุ่งไม่น้อย
ตรีเมฆรอรถส่งอุปกรณ์ก่อสร้างอยู่จนบ่ายสองก็ชักหงุดหงิด เขากดโทรศัพท์ติดต่อไปที่ห้างที่ต้องจัดส่งสินค้ามาให้เขา แต่แล้วก็ต้องฉุนขาดกับคำตอบที่ได้รับ
“ต้องขอโทษด้วยครับคุณ พอดีมีผู้รับเหมารายใหญ่เจ้าประจำมาเหมาของของเราไปจนหมดเลยครับ ทางเราเร่งไปที่สาขาใกล้เคียงเพื่อเอาของมาให้คุณ แต่ทางนั้นก็มีของไม่พอครับ ต้องขอโทษจริงๆ”
“ทำอย่างนี้ได้ยังไงวะ เงินค่ามัดจำจ่ายไปแล้วแท้ๆ ทำระยำแบบนี้ลูกค้าก็ฉิบหายกันพอดี”
“เอ่อ ทางเราก็จนใจจริงๆ ครับ ปฏิเสธลูกค้ารายนั้นก็ไม่ได้ ต้องขอโทษอีกครั้งครับ”
“ปฏิเสธรายนั้นไม่ได้ แต่ปฏิเสธผมได้ หมายความว่ายังไง หา!”
“ผมไม่ทราบจะอธิบายยังไงครับ ทางเราจะคืนเงินให้พร้อมคูปองสมนาคุณลดราคายี่สิบเปอร์เซ็นต์เป็นการเยียวยา...”
“คูปองบ้าบออะไร คิดว่าทำแบบนี้แล้วผมยังจะไปเหยียบห้างคุณอีกหรือ เอาเงินคืนมาก็แล้วกัน ระยำเอ๊ย!”
ตรีเมฆกดตัดสายทิ้ง แล้วเหวี่ยงโทรศัพท์มือถือลงบนแคร่อย่างหัวเสีย ช่างเอกค่อยๆ ย่องเข้ามาเก็บไปวางไว้ให้แล้วเดินออกไปโทร.หานายช่างใหญ่ศมา
“อย่างนั้นหรือเอก แปลกจริง เอาอย่างนี้นะ บอกหัวหน้าเมฆว่าข้าจะส่งของจากไซต์อื่นไปให้ใช้ก่อน เอ็งโทร.เรียกคนงานกลับมาทำงานพรุ่งนี้ที ข้าจะให้คนขับรถขนของไปให้แต่เช้า”
“ครับนายช่าง”
ช่างเอกเดินกลับมาแจ้งข่าวดีให้ตรีเมฆรู้ ตรีเมฆยังหงุดหงิดไม่หาย แต่ก็ยังดีกว่างานไม่เดินเลย ห่วงก็แต่ว่าศมาจะเดือดร้อน
“โยกย้ายของมาจากไซต์อื่นไม่เป็นไรหรือวะ” เขาโทร.กลับไปถาม
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ข้าคุมเองจัดการเองจะมีอะไร ต่อไปเอ็งไม่ต้องไปสั่งของ ข้าจะสั่งรวมกับของไซต์อื่นมาให้ ดูท่าเอ็งจะไปเหยียบตีนขาใหญ่เข้าให้แล้วกระมัง”
“เออ หมาแก่ตัวใหญ่แม่งกัดไม่ปล่อย”
“ใคร”
“รู้ไปก็ร้อนหูเปล่าๆ เดี๋ยวข้าจัดการเอง” ตรีเมฆเอ่ยเสียงเข้ม
“ตามใจ มีอะไรก็บอกกันบ้างก็ได้นะ อย่าให้ข้าเล่นบทพระเอกโผล่ไปแต่ตอนจบนักเลย”
“เออ เล่นไปเถอะ มีคนอยากเล่นบทนางเอกกับเอ็งอยู่แล้วนี่”
“มีจริงเหรอวะเมฆ เฮ้ย ถามจริง อย่าหลอกให้เพื่อนดีใจเล่นนะเว้ย” เสียงศมาสูงๆ ต่ำๆ เลี้ยวลดอย่างคนกำลังขวยเขิน
“ไอ้ทุเรศ อย่ามาบิด”
“เออๆ ข้าเขิน แต่ก็จริงของเอ็งนะ นางเอกก็ต้องคู่กับพระเอกสิวะ ได้ยินเอ็งพูดแบบนี้แล้วข้าก็ใจชื้นขึ้นมาเยอะเลย นี่บ่ายสามแล้วนี่หว่า อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เจอกันแล้ว” ศมาทำเสียงระรื่น ตรีเมฆกลอกตาไปมา อยากเหวี่ยงโทรศัพท์ทิ้งอีกสักรอบ
“นี่เมฆ ข้าไม่เคยอยากให้บ้านเอ็งอยู่ไกลๆ จากวิทยาลัยเท่าตอนนี้เลยว่ะ จะได้ขับรถให้เขานั่งนานๆ คนอะไรไม่รู้อยู่ด้วยแล้วสบายใจชะมัด”
“เออ พล่ามพอหรือยัง กูปวดมือ ปวดหู ปวดหัว อยากนอน กูป่วยอยู่ มึงลืมไปแล้วหรือไง”
“อ้าว ไอ้นี่ ผีเข้าผีออก เออๆ มึงไปนอนพักเถอะไป เดี๋ยวเย็นนี้จะไปร่วมพิธีย่างสด เอ๊ย ย่างไฟ ฮ่าๆๆ”
“หัวหน้าเมฆ หัวหน้าเมฆ ตื่นหรือยังครับ” เสียงช่างเอกดังอยู่หน้าห้องนอนของเขา
“เออ ตื่นแล้ว โอย ปวดไปหมดทั้งตัว” เจ้าตัวครางทั้งสูดปาก ช่างเอกเข้ามาพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง
“ลำดวนเข้ามาเช็ดตัวให้หัวหน้าไวๆ เข้า เดี๋ยวต้องไปโรงพยาบาลกัน”
“ไปทำไมวะ” ตรีเมฆถามเสียงแหบห้วน หงุดหงิดที่เห็นคนอื่นเข้ามายุ่มย่ามในห้องเขาแทนที่จะได้เห็นคนที่เฝ้าฝันหาทั้งคืน
ลำดวนก้มหน้าก้มตาเช็ดตัวให้ตรีเมฆอย่างไม่พูดไม่จา
“อ้าว หัวหน้า ก็ไปล้างแผลน่ะสิ คุณครูสั่งไว้ก่อนไปสอน เร็วๆ เข้านา บ่ายๆ ห้างเขาจะมาส่งของ เดี๋ยวไม่มีคนอยู่ตรวจนับ”
“มึงมาล้างแผลให้กูสิ หรือลำดวนก็ได้” เขาพูด แล้วก็ต้องชะงักเมื่อลำดวนเงยหน้าขึ้นส่ายหน้าเบาๆ ใบหน้าชวนมองบวมช้ำไปหมด
“ลำดวน ไอ้จอมมันทำเธอเรอะ”
“จ้ะ พี่จอมเขาหาว่าลำดวน เอ่อ...อยากเป็นเมียคุณเมฆ”
“ไอ้ระยำ” ตรีเมฆกระแทกเสียง ก่อนจะบอกให้ลำดวนออกไปจากห้อง แล้วกัดฟันใช้ผ้าหมาดๆ เช็ดเนื้อเช็ดตัวตนเองลวกๆ
“ไอ้จอมนี่มันก็ขี้หึงไม่เบานะ มือหนักด้วย ไม่น่าทำผู้หญิงเลย เมียดีๆ สวยๆ แบบนั้น”
“ไอ้เอกมึงจะชื่นชมเมียคนอื่นอีกนานไหม บอกให้มาล้างแผลให้กู”
“หัวหน้า ผมล้างแผลไม่เป็น ไปโรงพยาบาลเถอะ แป๊บเดียว เดี๋ยวคุณครูโกรธเอานะ”
“กูกลัวนักนี่ ตัวเท่ามด”
“อ๊ะ มดกัดเจ็บนะหัวหน้า เข้าใจไหมคำว่าไม่ได้กลัวแต่เกรงใจน่ะ”
“ไอ้เอก มึงจะพากูไปไหนก็รีบเข้า ไหนว่าของจะมาส่ง”
“ครับๆ โอย ดุจริง”
“แล้วนี่ตาลุงกับลุงเกิดไปไหน บ้านเงียบยังกับอะไร”
“ไปหาไม้ขี้เหล็กกับไม้สะแกนามาย่างไฟให้หัวหน้าคืนนี้ไง ยังไม่ครบสามคืนเลยนะ ว่าแต่ย่างไฟแล้วมันดีขึ้นไหมครับ เมื่อคืนผมไม่ทันได้รอติดตามอาการ กระดกหนักไปหน่อย แหะๆ”
“เออ ก็ดี” ตรีเมฆสะบัดเสียงตอบกล้อมแกล้ม รู้สึกหน้าร้อนผ่าวจนต้องยกมือลูบหน้าหลายๆ ครั้ง ไม่อยากให้ช่างเอกมันรู้ว่าที่ดีนั้นมันดียังไงหรือดีเพราะใครกันแน่
******************
ตรีเมฆใช้เวลาที่โรงพยาบาลไม่นานนักก็กลับมาถึงบ้าน เขานั่งอยู่ที่แคร่ใต้ร่มไม้ที่ตอนบ่ายคงกลายเป็นแคร่ย่างไฟของตนเอง ลุงเกิดกับพ่อคำจันทร์กลับมาแล้วพร้อมท่อนไม้ กิ่งไม้ และใบไม้ใบหญ้าเท่าที่จะขนมาได้ด้วยมอเตอร์ไซค์คันเก่า ป้ามาลีลงจากเรือนมาที่แผงขายผลไม้แล้วเหลือบมองลูกชายเล็กน้อย เห็นเขาเดินเขยกไปมาได้ก็เบาใจ ลูกค้าที่แผงผลไม้เริ่มทยอยมาซื้อมากขึ้นในช่วงเที่ยงวัน นางกับลำดวนจึงยุ่งไม่น้อย
ตรีเมฆรอรถส่งอุปกรณ์ก่อสร้างอยู่จนบ่ายสองก็ชักหงุดหงิด เขากดโทรศัพท์ติดต่อไปที่ห้างที่ต้องจัดส่งสินค้ามาให้เขา แต่แล้วก็ต้องฉุนขาดกับคำตอบที่ได้รับ
“ต้องขอโทษด้วยครับคุณ พอดีมีผู้รับเหมารายใหญ่เจ้าประจำมาเหมาของของเราไปจนหมดเลยครับ ทางเราเร่งไปที่สาขาใกล้เคียงเพื่อเอาของมาให้คุณ แต่ทางนั้นก็มีของไม่พอครับ ต้องขอโทษจริงๆ”
“ทำอย่างนี้ได้ยังไงวะ เงินค่ามัดจำจ่ายไปแล้วแท้ๆ ทำระยำแบบนี้ลูกค้าก็ฉิบหายกันพอดี”
“เอ่อ ทางเราก็จนใจจริงๆ ครับ ปฏิเสธลูกค้ารายนั้นก็ไม่ได้ ต้องขอโทษอีกครั้งครับ”
“ปฏิเสธรายนั้นไม่ได้ แต่ปฏิเสธผมได้ หมายความว่ายังไง หา!”
“ผมไม่ทราบจะอธิบายยังไงครับ ทางเราจะคืนเงินให้พร้อมคูปองสมนาคุณลดราคายี่สิบเปอร์เซ็นต์เป็นการเยียวยา...”
“คูปองบ้าบออะไร คิดว่าทำแบบนี้แล้วผมยังจะไปเหยียบห้างคุณอีกหรือ เอาเงินคืนมาก็แล้วกัน ระยำเอ๊ย!”
ตรีเมฆกดตัดสายทิ้ง แล้วเหวี่ยงโทรศัพท์มือถือลงบนแคร่อย่างหัวเสีย ช่างเอกค่อยๆ ย่องเข้ามาเก็บไปวางไว้ให้แล้วเดินออกไปโทร.หานายช่างใหญ่ศมา
“อย่างนั้นหรือเอก แปลกจริง เอาอย่างนี้นะ บอกหัวหน้าเมฆว่าข้าจะส่งของจากไซต์อื่นไปให้ใช้ก่อน เอ็งโทร.เรียกคนงานกลับมาทำงานพรุ่งนี้ที ข้าจะให้คนขับรถขนของไปให้แต่เช้า”
“ครับนายช่าง”
ช่างเอกเดินกลับมาแจ้งข่าวดีให้ตรีเมฆรู้ ตรีเมฆยังหงุดหงิดไม่หาย แต่ก็ยังดีกว่างานไม่เดินเลย ห่วงก็แต่ว่าศมาจะเดือดร้อน
“โยกย้ายของมาจากไซต์อื่นไม่เป็นไรหรือวะ” เขาโทร.กลับไปถาม
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ข้าคุมเองจัดการเองจะมีอะไร ต่อไปเอ็งไม่ต้องไปสั่งของ ข้าจะสั่งรวมกับของไซต์อื่นมาให้ ดูท่าเอ็งจะไปเหยียบตีนขาใหญ่เข้าให้แล้วกระมัง”
“เออ หมาแก่ตัวใหญ่แม่งกัดไม่ปล่อย”
“ใคร”
“รู้ไปก็ร้อนหูเปล่าๆ เดี๋ยวข้าจัดการเอง” ตรีเมฆเอ่ยเสียงเข้ม
“ตามใจ มีอะไรก็บอกกันบ้างก็ได้นะ อย่าให้ข้าเล่นบทพระเอกโผล่ไปแต่ตอนจบนักเลย”
“เออ เล่นไปเถอะ มีคนอยากเล่นบทนางเอกกับเอ็งอยู่แล้วนี่”
“มีจริงเหรอวะเมฆ เฮ้ย ถามจริง อย่าหลอกให้เพื่อนดีใจเล่นนะเว้ย” เสียงศมาสูงๆ ต่ำๆ เลี้ยวลดอย่างคนกำลังขวยเขิน
“ไอ้ทุเรศ อย่ามาบิด”
“เออๆ ข้าเขิน แต่ก็จริงของเอ็งนะ นางเอกก็ต้องคู่กับพระเอกสิวะ ได้ยินเอ็งพูดแบบนี้แล้วข้าก็ใจชื้นขึ้นมาเยอะเลย นี่บ่ายสามแล้วนี่หว่า อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เจอกันแล้ว” ศมาทำเสียงระรื่น ตรีเมฆกลอกตาไปมา อยากเหวี่ยงโทรศัพท์ทิ้งอีกสักรอบ
“นี่เมฆ ข้าไม่เคยอยากให้บ้านเอ็งอยู่ไกลๆ จากวิทยาลัยเท่าตอนนี้เลยว่ะ จะได้ขับรถให้เขานั่งนานๆ คนอะไรไม่รู้อยู่ด้วยแล้วสบายใจชะมัด”
“เออ พล่ามพอหรือยัง กูปวดมือ ปวดหู ปวดหัว อยากนอน กูป่วยอยู่ มึงลืมไปแล้วหรือไง”
“อ้าว ไอ้นี่ ผีเข้าผีออก เออๆ มึงไปนอนพักเถอะไป เดี๋ยวเย็นนี้จะไปร่วมพิธีย่างสด เอ๊ย ย่างไฟ ฮ่าๆๆ”
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ก.ย. 2563, 17:16:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ก.ย. 2563, 17:16:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 505
| << บทที่ 14 -25% | บทที่ 14 -75% >> |