ผู้จัดการจำเป็นกับแม่บ้านช่างฝัน (yuri) - จบ
เมื่อคนเป็นพี่อย่างขวัญข้าวกลับไม่มาทำงานตามคำสั่งของคุณป้าข้าวสวย เธอผู้เป็นน้องจะต้องมาแทนแฝดผู้พี่ แต่คนที่คุณป้าของเธอต้องการให้ดูแลเป็นพิเศษกลับเป็นแม่บ้านที่ไม่ทำตามคำสั่งใคร
โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
Tags: นิยายรัก ยูริ หญิงรักหญิง แม่บ้าน ผู้จัดการ แอบรัก พี่น้อง
ตอน: ชั้นสาม
"ป้าข้าวสวย!!!"
"ปั๊ง!!" เสียงปิดประตูดังจากข้างหลังจนขวัญแก้วสะดุ้ง ซึ่งเป็นครั้งที่สามหรือสี่ตั้งแต่เธอเหยียบบ้านหลังนี้
"เอ้า...ที่นอนและก็หมอน นี่ก็ผ้าห่ม" ของแต่ละชิ้นถูกโยนเข้ามาในห้องที่ขวัญแก้วยืนอยู่ โดยฝีมือของคนตัวเล็กกว่า
"เล่นโยนเลยหรือเธอ" ตั้งแต่มายืนอยู่ที่นี่ โดนไฟฉายส่องหน้า โดนจ้องอย่างไม่เป็นมิตร ล่าสุดโยนที่นอนให้ ตั้งแต่เกิดมาก็พึ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก
"ให้ทำยังไง ค่อยๆ วางเหรอ ของใช่น้อยๆ หามาให้ก็ดีแล้วเถอะ" พูดจบเอรินก็หันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก
"เฮ้ออ...นี่ป้าฉัน ส่งให้ฉันมาอยู่ที่ลำบากแล้วสิ จะรอดถึงพรุ่งนี้ไหมตู" ขวัญแก้วถอนหายใจจนอยากกลับบ้าน ถ้าจะโทษก็ต้องโทษพี่สาวฝาแฝดตัวดี พอรู้ว่าป้าข้าวสวยสั่งให้มาทำงานก็รีบหนีออกจากบ้านไปเที่ยวกับเพื่อนและไม่บอกด้วยว่าแอบไปเที่ยวที่ไหน
"รู้แบบนี้ไม่น่ารีบกลับจากสวิตเลย" เธอคิดถึงเพื่อนๆ ที่จบและเรียนนอกด้วยกัน เรียนจบก็รีบตรงดิ่งกลับมาไทยเพื่อจะได้เจอหน้าคนในครอบครัว แต่แทนที่จะได้เจอหน้าทุกคนต้องมารับงานที่ไม่อยากจะทำ
"ต้องโทษพี่ข้าว เจออีกทีจะงับหูให้ขาดเลยเถอะ โทษฐานทิ้งน้องให้ลำบาก" คิดกี่ทีกี่ทีก็เจ็บใจไม่น่าตอบตกลงมาที่นี่เลยจริงๆ
เมื่อสามวันก่อน
"มาถึงบ้านแล้ว...อ้าว" ขวัญแก้วต้องชะงักเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นแต่สาวใช้สองสามคนเท่านั้น สิ่งที่คิดและคาดหวังว่าจะได้การต้อนรับอย่างดีเมื่อมาถึงต้องล้มไม่เป็นท่า
"นก พ่อกับแม่ฉันล่ะ แล้วพี่ฉันไปไหน"
"คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายไปธุระค่ะ แต่ไม่ทราบว่าที่ไหน พวกท่านไม่ได้บอกไว้ค่ะ" สาวใช้ตอบด้วยท่าทีที่นิ่งอย่างกับเป็นเรื่องปกติ ที่คุณท่านของพวกเธอมักจะออกไปนอกบ้านบ่อยๆ
"อืม...แล้วพี่ขวัญข้าวล่ะ" แค่สาวใช้บอกก็รู้แล้วว่าไม่ได้ไปทำธุระที่ไหนหรอกนอกจากแอบหนีลูกไปเที่ยว แต่คนที่ควรอยู่นี่สิทำไมไม่อยู่บ้าน
"ส่วนคุณหนูขวัญข้าวไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ ไม่มีกำหนดกลับ"
"ให้มันได้แบบนี้สิครอบครัวฉัน โอ๊ย...จะรีบกลับมาทำไมกัน" ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด คาดหวังและวาดฝันว่าจะมีแต่คนต้อนรับเมื่อกลับมาถึงบ้านที่ไหนได้มีแต่สาวใช้
"คุณหนูค่ะ...คุณป้าข้าวสวยโทรมาค่ะ" สาวใช้อีกคนวิ่งถือมือถือของบ้านตรงดิ่งมาหาขวัญแก้วด้วยหน้าตาที่เป็นกังวลจนขวัญแก้วเริ่มแปลกใจ
"สวัสดีค่ะ คุณป้า" ขวัญแก้วรับมือถือจากสาวใช้แล้วรีบพูดก่อนที่ป้าของเธอจะหงุดหงิด
"ขวัญแก้วใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ"
"ไปร้านสปาของป้าแทนขวัญข้าวที ป้าติดต่อข้าวไม่ได้ ป้าหาคนไปแทนอยู่ ถึงอย่างไรแล้วพวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกันต้องรับผิดชอบ"
"ทำไมแก้วต้องไปด้วยค่ะ ไม่เอาด้วยหรอก" เรื่องอะไรต้องไปเธอคิด
"ไม่ต้องมาปฏิเสธ ฉันบอกให้ไปก็ต้องไป เดี๋ยวจะให้เลขาส่งข้อมูลให้แก...ตุ๊ดดดดด" สิ้นเสียงดุๆ ของป้าข้าวสวยก็ตามมาด้วยเสียงตัดสาย
ปัจจุบัน
ขวัญแก้วนั่งถอนหายใจบนกองผ้าที่แม่บ้านโยนมาให้เธอ งานนี้ก็คงต้องเจอกับสิ่งที่คาดเดาไม่ได้แน่ๆ
"ปั๊ง!!" เสียงปิดประตูดังจากข้างหลังจนขวัญแก้วสะดุ้ง ซึ่งเป็นครั้งที่สามหรือสี่ตั้งแต่เธอเหยียบบ้านหลังนี้
"เอ้า...ที่นอนและก็หมอน นี่ก็ผ้าห่ม" ของแต่ละชิ้นถูกโยนเข้ามาในห้องที่ขวัญแก้วยืนอยู่ โดยฝีมือของคนตัวเล็กกว่า
"เล่นโยนเลยหรือเธอ" ตั้งแต่มายืนอยู่ที่นี่ โดนไฟฉายส่องหน้า โดนจ้องอย่างไม่เป็นมิตร ล่าสุดโยนที่นอนให้ ตั้งแต่เกิดมาก็พึ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก
"ให้ทำยังไง ค่อยๆ วางเหรอ ของใช่น้อยๆ หามาให้ก็ดีแล้วเถอะ" พูดจบเอรินก็หันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก
"เฮ้ออ...นี่ป้าฉัน ส่งให้ฉันมาอยู่ที่ลำบากแล้วสิ จะรอดถึงพรุ่งนี้ไหมตู" ขวัญแก้วถอนหายใจจนอยากกลับบ้าน ถ้าจะโทษก็ต้องโทษพี่สาวฝาแฝดตัวดี พอรู้ว่าป้าข้าวสวยสั่งให้มาทำงานก็รีบหนีออกจากบ้านไปเที่ยวกับเพื่อนและไม่บอกด้วยว่าแอบไปเที่ยวที่ไหน
"รู้แบบนี้ไม่น่ารีบกลับจากสวิตเลย" เธอคิดถึงเพื่อนๆ ที่จบและเรียนนอกด้วยกัน เรียนจบก็รีบตรงดิ่งกลับมาไทยเพื่อจะได้เจอหน้าคนในครอบครัว แต่แทนที่จะได้เจอหน้าทุกคนต้องมารับงานที่ไม่อยากจะทำ
"ต้องโทษพี่ข้าว เจออีกทีจะงับหูให้ขาดเลยเถอะ โทษฐานทิ้งน้องให้ลำบาก" คิดกี่ทีกี่ทีก็เจ็บใจไม่น่าตอบตกลงมาที่นี่เลยจริงๆ
เมื่อสามวันก่อน
"มาถึงบ้านแล้ว...อ้าว" ขวัญแก้วต้องชะงักเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นแต่สาวใช้สองสามคนเท่านั้น สิ่งที่คิดและคาดหวังว่าจะได้การต้อนรับอย่างดีเมื่อมาถึงต้องล้มไม่เป็นท่า
"นก พ่อกับแม่ฉันล่ะ แล้วพี่ฉันไปไหน"
"คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายไปธุระค่ะ แต่ไม่ทราบว่าที่ไหน พวกท่านไม่ได้บอกไว้ค่ะ" สาวใช้ตอบด้วยท่าทีที่นิ่งอย่างกับเป็นเรื่องปกติ ที่คุณท่านของพวกเธอมักจะออกไปนอกบ้านบ่อยๆ
"อืม...แล้วพี่ขวัญข้าวล่ะ" แค่สาวใช้บอกก็รู้แล้วว่าไม่ได้ไปทำธุระที่ไหนหรอกนอกจากแอบหนีลูกไปเที่ยว แต่คนที่ควรอยู่นี่สิทำไมไม่อยู่บ้าน
"ส่วนคุณหนูขวัญข้าวไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ ไม่มีกำหนดกลับ"
"ให้มันได้แบบนี้สิครอบครัวฉัน โอ๊ย...จะรีบกลับมาทำไมกัน" ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด คาดหวังและวาดฝันว่าจะมีแต่คนต้อนรับเมื่อกลับมาถึงบ้านที่ไหนได้มีแต่สาวใช้
"คุณหนูค่ะ...คุณป้าข้าวสวยโทรมาค่ะ" สาวใช้อีกคนวิ่งถือมือถือของบ้านตรงดิ่งมาหาขวัญแก้วด้วยหน้าตาที่เป็นกังวลจนขวัญแก้วเริ่มแปลกใจ
"สวัสดีค่ะ คุณป้า" ขวัญแก้วรับมือถือจากสาวใช้แล้วรีบพูดก่อนที่ป้าของเธอจะหงุดหงิด
"ขวัญแก้วใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ"
"ไปร้านสปาของป้าแทนขวัญข้าวที ป้าติดต่อข้าวไม่ได้ ป้าหาคนไปแทนอยู่ ถึงอย่างไรแล้วพวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกันต้องรับผิดชอบ"
"ทำไมแก้วต้องไปด้วยค่ะ ไม่เอาด้วยหรอก" เรื่องอะไรต้องไปเธอคิด
"ไม่ต้องมาปฏิเสธ ฉันบอกให้ไปก็ต้องไป เดี๋ยวจะให้เลขาส่งข้อมูลให้แก...ตุ๊ดดดดด" สิ้นเสียงดุๆ ของป้าข้าวสวยก็ตามมาด้วยเสียงตัดสาย
ปัจจุบัน
ขวัญแก้วนั่งถอนหายใจบนกองผ้าที่แม่บ้านโยนมาให้เธอ งานนี้ก็คงต้องเจอกับสิ่งที่คาดเดาไม่ได้แน่ๆ
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ค. 2563, 22:47:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ค. 2563, 22:47:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 452
| << บ้านทรงไทย | ทำไม่ได้ >> |