ผู้จัดการจำเป็นกับแม่บ้านช่างฝัน (yuri) - จบ
เมื่อคนเป็นพี่อย่างขวัญข้าวกลับไม่มาทำงานตามคำสั่งของคุณป้าข้าวสวย เธอผู้เป็นน้องจะต้องมาแทนแฝดผู้พี่ แต่คนที่คุณป้าของเธอต้องการให้ดูแลเป็นพิเศษกลับเป็นแม่บ้านที่ไม่ทำตามคำสั่งใคร
โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
Tags: นิยายรัก ยูริ หญิงรักหญิง แม่บ้าน ผู้จัดการ แอบรัก พี่น้อง
ตอน: ทำไม่ได้
ความมึนงงบนกองผ้านวมและผ้าห่มกับสิ่งที่ขวัญแก้วคาดเดาไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เธอไม่มีความสามารถทางด้านสปาเลยสักนิดแล้วจะทำงานได้ยังไง ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มใจหรือจะหาทางหนีกลับบ้านดี
จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น และเธอต้องรีบรับอย่างไวเมื่อรู้ว่าเจ้าของเบอร์โทรเข้านั้นเป็นใคร
"คุณเลขา" เธอตอบอย่างเชื่องช้ากับอารมณ์มัวๆ
"บอสได้ให้ดิฉันแจ้งคุณหนูขวัญแก้วว่าไม่ต้องกังวลไป บอสได้ปูพื้นฐานในการทำงานไว้หมดแล้วค่ะ"
"แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง"
"อยู่เฉยๆ ค่ะ และไม่ต้องบอกว่าเป็นใครมาจากไหนเท่านั้นเองค่ะ"
"พูดง่ายแต่ทำยากเถอะ ฝากบอกคุณป้าให้ฉันทีว่าจะกลับบ้านแล้ว ฉันทำไม่ได้"
"ต้องได้ค่ะ นี่คือคำสั่งของบอส ดิฉันมีเรื่องแจ้งเพียงเท่านี้ค่ะ" พูดจบเลขาก็วางสายทันที
"เฮ้อ...ให้มันได้แบบนี้สิ" ขวัญแก้วร้องออกมาอย่างเซ็งๆ
เธอถอดใจกับสิ่งที่คิดว่าจะหนีกลับบ้าน คงต้องทำตามคำสั่งคุณป้าจอมเผด็จการต่อไป ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาแล้วจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
เวลาผ่านไปไม่นานขวัญแก้วก็เผลอหลับไป เธอไม่รู้ว่าตนเองหลับไปตอนไหน พอรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็มีใครมายืนมองจนต้องร้องแล้วลูกหนี
"ไอ้บ้า ทำตกใจหมด เธอเข้ามาได้ยังไง"
"ก็ประตูไม่ได้ล็อกและอีกอย่างนี่มันกี่โมงแล้วย่ะ" เสียงเล็กๆ ปนหงุดหงิดของคนที่ขวัญแก้วรู้สึกไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกเห็น และท่าทีที่ไม่เป็นมิตรอย่างกับจะกระโดดกัดเธอได้ทุกเมื่อทุกเวลา
"วันหลังหัดมีมารยาทซะบ้างนะ ฉันไม่ได้ใจดีตลอดไปเถอะ"
"เรื่องของเธอ ลุกไปทำงานได้แล้วคนเขารออยู่"
พูดจบก็เดินจากไป ทิ้งให้ขวัญแก้วนั่งหงุดหงิดอยู่บนที่นอน ตั้งแต่มาเหยียบเมืองไทยก็ยังไม่เคยตื่นเช้าสักที
"พึ่งจะเก้าโมงเอง ให้ตายสิฉันทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย" ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง
กว่าขวัญแก้วจะอาบน้ำแต่งตัวทำธุระส่วนตัวจนเรียบร้อยจนพร้อมลงมาข้างล่างก็ปาไปเกือบเที่ยง
"วันแรกก็มาทำงานสายแล้ว งานคงไปไม่รอดแน่แบบนี้" เสียงนิ่งๆ เรียบๆ ของผู้หญิงที่ขวัญแก้วยังไม่เคยเห็นหน้าร้องทักทายกันแบบไม่เกรงใจ
"ทอรุ้ง เขาพึ่งจะมายังปรับตัวไม่ทันเถอะ" สาวหน้าตาดีตัวเล็กน่ารักในสายตาของขวัญแก้ว ส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรมาให้
"สวัสดี เธอชื่อขวัญข้าวใช่ไหม ฉันชื่อแก้มหอม"
ขวัญแก้วยืนงงๆ กับคำทักทายของแก้มหอม ถึงแก้มหอมจะดูเข้าหาง่ายกว่าคนอื่นก็ตาม แต่ที่น่าแปลกใจทำไมถึงเป็นพี่ขวัญข้าว
"งงสินะว่าทำไมถึงรู้จักชื่อของเธอ คนในร้านรู้จักกันหมดแต่ไม่เคยเห็นหน้าเท่านั้น นี่ไงใบสปาเมเนเจอร์ที่ถูกส่งมาเดือนที่แล้วและเลขาบอสของพวกเราก็แจ้งรายละเอียด ประวัติของเธอ จนพวกเราดีใจมากที่จะมีคนมาช่วยงานที่ร้าน แถมเธอก็สวยเหมือนในรูปเลยนะ ว่าไปสวยกว่าอีก"
แก้มหอมอธิบายอย่างมีความสุขทั้งๆ ที่ไม่น่าจะตื่นเต้นอะไรมากมายขนาดนั้น แต่คนที่ช็อกยิ่งกว่าช็อกคงไม่พ้นขวัญแก้วแน่นอน
"เออ..."
ขวัญแก้วพูดไม่ออก พี่ข้าวไปสอบและได้ใบตอนไหนทำไมไม่เคยบอกน้อง ที่สำคัญสอบได้ มีประสบการณ์แต่ทำไมไม่มาทำงานเองหนีไปเที่ยวที่อื่นอยู่นั่น ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห เจอหน้าอีกทีจะกระโดดตบหน้าให้
"ไปทำงานเถอะ ลูกค้าที่ bookingไว้น่าจะมาแล้ว" เสียงของทอฝันดังมาจากอีกด้านหนึ่ง ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ต้องสลายตัวไปทำงานอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ขวัญแก้วยืนมึนอยู่ที่เดิม
"ตามมาสิ จะพาไปที่ห้องผู้จัดการ เอกสารและงานทั้งหมดอยู่ในห้อง"
ทอฝันพาขวัญแก้วไปห้องผู้จัดการแล้วก็ต้องพบกับกองเอกสาร หนังสือเกี่ยวกับสปา วางกองเป็นจุดๆ ห้องเล็กคับแคบจนเธออยากจะวิ่งหายตัวไปในทันที นี่ห้องผู้จัดการหรือห้องพักของหนูกันแน่ไม่แน่หนูอาจจะหาที่อยู่ไม่ได้ด้วยซ้ำไป
"รกนิดหน่อยนะ" ทอฝันยิ้มน้อยๆ แต่ขวัญแก้วแทบร้องไห้ แบบนี้ไม่นิดหน่อยแล้วเถอะ
ทอฝันหมดหน้าที่ ที่พาขวัญแก้วมาดูห้อง เธอจึงเดินออกไปทำงานต่อเลยทำให้ขวัญแก้วมีเวลาโทรหาเลขาของป้าข้าวสวยได้
"ค่ะ"
"งื้อๆ คุณเลขา หนูไม่อยากอยู่แล้วนะ ขอกลับบ้านได้ไหม"
"ไม่ได้ค่ะ เป็นคำสั่งของบอสนะคะ อีกอย่างคุณหนูแก้วจะได้ฝึกฝนงานไปด้วยไงคะ เวลาที่คนในครอบครัวไม่มีเวลามาดูแล สู้ๆ นะคะ...ตรูดๆ ...ตรูดๆ "
"โอ๊ย...ให้มันได้แบบนี้สิ...ทำไม่ได้โว้ย"
จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น และเธอต้องรีบรับอย่างไวเมื่อรู้ว่าเจ้าของเบอร์โทรเข้านั้นเป็นใคร
"คุณเลขา" เธอตอบอย่างเชื่องช้ากับอารมณ์มัวๆ
"บอสได้ให้ดิฉันแจ้งคุณหนูขวัญแก้วว่าไม่ต้องกังวลไป บอสได้ปูพื้นฐานในการทำงานไว้หมดแล้วค่ะ"
"แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง"
"อยู่เฉยๆ ค่ะ และไม่ต้องบอกว่าเป็นใครมาจากไหนเท่านั้นเองค่ะ"
"พูดง่ายแต่ทำยากเถอะ ฝากบอกคุณป้าให้ฉันทีว่าจะกลับบ้านแล้ว ฉันทำไม่ได้"
"ต้องได้ค่ะ นี่คือคำสั่งของบอส ดิฉันมีเรื่องแจ้งเพียงเท่านี้ค่ะ" พูดจบเลขาก็วางสายทันที
"เฮ้อ...ให้มันได้แบบนี้สิ" ขวัญแก้วร้องออกมาอย่างเซ็งๆ
เธอถอดใจกับสิ่งที่คิดว่าจะหนีกลับบ้าน คงต้องทำตามคำสั่งคุณป้าจอมเผด็จการต่อไป ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาแล้วจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
เวลาผ่านไปไม่นานขวัญแก้วก็เผลอหลับไป เธอไม่รู้ว่าตนเองหลับไปตอนไหน พอรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็มีใครมายืนมองจนต้องร้องแล้วลูกหนี
"ไอ้บ้า ทำตกใจหมด เธอเข้ามาได้ยังไง"
"ก็ประตูไม่ได้ล็อกและอีกอย่างนี่มันกี่โมงแล้วย่ะ" เสียงเล็กๆ ปนหงุดหงิดของคนที่ขวัญแก้วรู้สึกไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกเห็น และท่าทีที่ไม่เป็นมิตรอย่างกับจะกระโดดกัดเธอได้ทุกเมื่อทุกเวลา
"วันหลังหัดมีมารยาทซะบ้างนะ ฉันไม่ได้ใจดีตลอดไปเถอะ"
"เรื่องของเธอ ลุกไปทำงานได้แล้วคนเขารออยู่"
พูดจบก็เดินจากไป ทิ้งให้ขวัญแก้วนั่งหงุดหงิดอยู่บนที่นอน ตั้งแต่มาเหยียบเมืองไทยก็ยังไม่เคยตื่นเช้าสักที
"พึ่งจะเก้าโมงเอง ให้ตายสิฉันทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย" ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง
กว่าขวัญแก้วจะอาบน้ำแต่งตัวทำธุระส่วนตัวจนเรียบร้อยจนพร้อมลงมาข้างล่างก็ปาไปเกือบเที่ยง
"วันแรกก็มาทำงานสายแล้ว งานคงไปไม่รอดแน่แบบนี้" เสียงนิ่งๆ เรียบๆ ของผู้หญิงที่ขวัญแก้วยังไม่เคยเห็นหน้าร้องทักทายกันแบบไม่เกรงใจ
"ทอรุ้ง เขาพึ่งจะมายังปรับตัวไม่ทันเถอะ" สาวหน้าตาดีตัวเล็กน่ารักในสายตาของขวัญแก้ว ส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรมาให้
"สวัสดี เธอชื่อขวัญข้าวใช่ไหม ฉันชื่อแก้มหอม"
ขวัญแก้วยืนงงๆ กับคำทักทายของแก้มหอม ถึงแก้มหอมจะดูเข้าหาง่ายกว่าคนอื่นก็ตาม แต่ที่น่าแปลกใจทำไมถึงเป็นพี่ขวัญข้าว
"งงสินะว่าทำไมถึงรู้จักชื่อของเธอ คนในร้านรู้จักกันหมดแต่ไม่เคยเห็นหน้าเท่านั้น นี่ไงใบสปาเมเนเจอร์ที่ถูกส่งมาเดือนที่แล้วและเลขาบอสของพวกเราก็แจ้งรายละเอียด ประวัติของเธอ จนพวกเราดีใจมากที่จะมีคนมาช่วยงานที่ร้าน แถมเธอก็สวยเหมือนในรูปเลยนะ ว่าไปสวยกว่าอีก"
แก้มหอมอธิบายอย่างมีความสุขทั้งๆ ที่ไม่น่าจะตื่นเต้นอะไรมากมายขนาดนั้น แต่คนที่ช็อกยิ่งกว่าช็อกคงไม่พ้นขวัญแก้วแน่นอน
"เออ..."
ขวัญแก้วพูดไม่ออก พี่ข้าวไปสอบและได้ใบตอนไหนทำไมไม่เคยบอกน้อง ที่สำคัญสอบได้ มีประสบการณ์แต่ทำไมไม่มาทำงานเองหนีไปเที่ยวที่อื่นอยู่นั่น ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห เจอหน้าอีกทีจะกระโดดตบหน้าให้
"ไปทำงานเถอะ ลูกค้าที่ bookingไว้น่าจะมาแล้ว" เสียงของทอฝันดังมาจากอีกด้านหนึ่ง ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ต้องสลายตัวไปทำงานอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ขวัญแก้วยืนมึนอยู่ที่เดิม
"ตามมาสิ จะพาไปที่ห้องผู้จัดการ เอกสารและงานทั้งหมดอยู่ในห้อง"
ทอฝันพาขวัญแก้วไปห้องผู้จัดการแล้วก็ต้องพบกับกองเอกสาร หนังสือเกี่ยวกับสปา วางกองเป็นจุดๆ ห้องเล็กคับแคบจนเธออยากจะวิ่งหายตัวไปในทันที นี่ห้องผู้จัดการหรือห้องพักของหนูกันแน่ไม่แน่หนูอาจจะหาที่อยู่ไม่ได้ด้วยซ้ำไป
"รกนิดหน่อยนะ" ทอฝันยิ้มน้อยๆ แต่ขวัญแก้วแทบร้องไห้ แบบนี้ไม่นิดหน่อยแล้วเถอะ
ทอฝันหมดหน้าที่ ที่พาขวัญแก้วมาดูห้อง เธอจึงเดินออกไปทำงานต่อเลยทำให้ขวัญแก้วมีเวลาโทรหาเลขาของป้าข้าวสวยได้
"ค่ะ"
"งื้อๆ คุณเลขา หนูไม่อยากอยู่แล้วนะ ขอกลับบ้านได้ไหม"
"ไม่ได้ค่ะ เป็นคำสั่งของบอสนะคะ อีกอย่างคุณหนูแก้วจะได้ฝึกฝนงานไปด้วยไงคะ เวลาที่คนในครอบครัวไม่มีเวลามาดูแล สู้ๆ นะคะ...ตรูดๆ ...ตรูดๆ "
"โอ๊ย...ให้มันได้แบบนี้สิ...ทำไม่ได้โว้ย"
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ค. 2563, 22:48:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ค. 2563, 22:48:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 374
| << ชั้นสาม | ใครกันนะ >> |