ผู้จัดการจำเป็นกับแม่บ้านช่างฝัน (yuri) - จบ
เมื่อคนเป็นพี่อย่างขวัญข้าวกลับไม่มาทำงานตามคำสั่งของคุณป้าข้าวสวย เธอผู้เป็นน้องจะต้องมาแทนแฝดผู้พี่ แต่คนที่คุณป้าของเธอต้องการให้ดูแลเป็นพิเศษกลับเป็นแม่บ้านที่ไม่ทำตามคำสั่งใคร

โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
Tags: นิยายรัก ยูริ หญิงรักหญิง แม่บ้าน ผู้จัดการ แอบรัก พี่น้อง

ตอน: ใครกันนะ

"แครกๆ ฟืดๆ "

เสียงชวนน่าหนวกหูทำเอาขวัญแก้วนอนฝันว่ามีใครลากเท้า

"อืมมม..."

เธอเงยหน้าออกจากกองเอกสารแล้วปรับสายตาให้เข้ากับแสงสลัวๆ ในห้อง นี่เราหลับไปตอนไหนกันนะ จำได้ว่ากำลังตรวจงานและดูเอกสารต่างๆ ย้อนหลัง นี่ยังไม่ครบปีเลยด้วยซ้ำ ว่าแต่ใครกันมาก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงชั้นวางหนังสือ

"คะ...ใครน่ะ" ขวัญแก้วเผลอตะโกนเสียงดัง จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงมันดูน่ากลัวสำหรับคนกลัวผีอย่างขวัญแก้ว

ความเงียบก็ยังเหมือนเดิม ในห้องที่สลัวๆ แสงไฟน้อยกับคนที่นั่งหันหลังให้ตรงหน้าเธอ หรือว่าจะเป็นผี!!

"ไม่เอานะ...แกเป็นผีใช่ไหม"

เรียกกี่ทีก็ยังเงียบ แถมนั่งนิ่งๆ อีก ขวัญแก้วจึงค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ เพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นเป็นคนหรือผีกันแน่

ยิ่งใกล้ยิ่งมั่นใจว่าไม่ใช่คนแน่นอน เพราะความกลัวจึง

ปั๊ก...อ๊ากกกก...

ขาขวายกถีบสิ่งที่เห็นเข้าไปอย่างจังแล้วหันหลังวิ่งออกจากห้องอย่างไว โดยไม่คิดจะหันหลังกลับไปมอง

"เป็นอะไรไป" แก้มหอมทักเมื่อเห็นผู้จัดการคนใหม่วิ่งลงบันไดด้วยหน้าตาซีดเผือด

"แอ่กๆ ....ผะ....ผีในห้อง" เหนื่อยก็เหนื่อย กลัวก็กลัว ทำไมที่นี่ถึงน่ากลัวอย่างนี้ วันแรกก็โดนซะแล้ว

"เอ๊ะ...ผีงั้นเหรอ ตาฝาดไปหรือเปล่าคะ" แก้มหอมแย้ง เธออยู่มาตั้งหลายปียังไม่เคยเจอสักตัว

"จริงๆ นะ ฉันไม่โกหกหรอก" ขวัญแก้วยืนยัน

"งั้นไปดูกัน" แก้มหอมยิ้มและพยักหน้าให้ขวัญแก้วเพื่อไปดูให้แน่ใจกับเธอ

"ไม่เอา...ถ้าไปแล้วเจออีกล่ะ" เหงื่อแตกพลั่กๆ เมื่อคิดถึงอะไรดำๆ เป็นก้อนๆ ขยับไปมา

แก้มหอมไม่อยากรอช้า เธอเดินเข้าไปใกล้ขวัญแก้วแล้วคว้ามือมาจับไว้เพื่อไปด้วยกัน

"ที่นี่ไม่มีผีหรอกนะ ตั้งแต่เราอยู่มาไม่เคยเจอเลย เธออาจจะมองผิดไปก็ได้นะขวัญข้าว" พูดไปยิ้มไปเหมือนกับจะขำที่ขวัญแก้วกลัวผีอย่างกับเด็กๆ

ส่วนขวัญแก้วในเวลาแบบนี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แม้จะเป็นเวลากลางวันผีก็ออกมาได้เหมือนกัน ยิ่งคิดยิ่งกำมือแก้มหอมแน่น เมื่อทั้งสองเดินมาถึงห้องที่เกิดเหตุ จากห้องที่สลัวๆ ก่อนที่ขวัญแก้วจะออกมาตอนนี้สว่างจนเห็นทุกอย่างในห้องจนหมด

"โห้วว...สะอาดจัง เธอทำเองคนเดียวเลยหรือ" แก้มหอมร้องเสียงดัง เธอไม่เคยเห็นห้องสะอาดแบบนี้มาก่อน

"เป็น...เป็นไปไม่ได้" ขวัญแก้วตกใจจนตัวแข็ง อย่างเธอจะลุกขึ้นมาปัดกวาด แค่ตัวหนังสือในเอกสารเธอยังอยากจะวิ่งหนีแล้วใครเป็นคนทำ เธอคิดได้อย่างเดียวว่าเป็น "ผะ...ผี"

"บ้าน่า อย่ามาอำกันเล่น ผีที่ไหนจะมาทำความสะอาด" แก้มหอมไม่เชื่อ

"ผีที่ชอบทำความสะอาดไง...อื้อ...ทำไมต้องหลอกฉันด้วย" ขวัญแก้วอยากจะร้องไห้ ตอนนี้ไม่อยากทำอะไรแล้วนอกจากกลับบ้าน

"น่าๆ ไปนอนพักไหม เดี๋ยวเราไปส่งที่ห้องนะ" ไม่มีทางที่แก้มหอมจะเชื่อ เธอจึงเสนอตัวไปส่งที่ห้องจะได้พักผ่อน

"อืม" ตอบสั้นๆ แล้วเดินตามแรงจูงของคนตรงหน้า

เมื่อถึงหน้าห้องนอนของขวัญแก้ว คนทั้งคู่ก็ได้แต่ยืนนิ่งๆ

"ปล่อยมือสิ" แก้มหอมจ้องมือที่ถูกขวัญแก้วกำไว้แน่น แม้ว่าเธอจะเป็นคนจับมือก่อนก็ตาม

"อ้อๆ ...ขอโทษค่ะ" เมื่อรู้สึกตัวขวัญแก้วก็รีบปล่อยทันที

"จริงๆ เธอก็พักเถอะนะ ร้านพวกเราจะคอยดูแลเอง ขาดอะไรหรืออยากได้อะไรก็เรียกพวกเราแล้วกัน พวกเราอยู่กันข้างล่าง"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ" ขวัญแก้วพยักหน้าแล้วเปิดประตูเข้าห้องโดยไม่มองหน้าแก้มหอมว่าตอนนี้จะทำหน้าแบบไหนอยู่

ทางแก้มหอมเมื่อเห็นขวัญแก้วเข้าห้องไป เธอก็เริ่มยิ้มกว้างแล้วมองมือที่ได้จับขวัญแก้ว

"ทำไมมือนุ่มจัง"

อีกด้านหนึ่ง บริเวณบ้านพักของพนักงานมีคนเดินแปลกๆ อย่างกับเจ็บหลัง กำลังเดินขึ้นบ้านด้วยความยากลำบาก

"อ้าวริน ไปทำอะไรมา" ทอรุ้งมองสาวตัวเล็กที่เดินลูบหลังไปมาแล้วทำหน้าอย่างกับปวดมากอยู่

"ยุ่ง" เป็นคำตอบชวนโดนเตะ

"เออ...แม้ง...ถามดีๆ ตอบกูซะ กวนตีนจริงๆ " ทอรุ้งอารมณ์เสียทันทีที่ได้ยินคำตอบ แต่เธอไม่อยากสนใจมากนักหันหลังออกจากตรงจุดที่เอรินอยู่ทันทีด้วยอารมณ์เสีย

ส่วนเอรินเพียงแค่ชายตามองทอรุ้งด้วยสีหน้านิ่งๆ คนอย่างเธอไม่แคร์ใครอยู่แล้ว



HM06
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ค. 2563, 22:49:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ค. 2563, 22:49:59 น.

จำนวนการเข้าชม : 399





<< ทำไม่ได้   กลิ่นแปลกๆ >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account