ผู้จัดการจำเป็นกับแม่บ้านช่างฝัน (yuri) - จบ
เมื่อคนเป็นพี่อย่างขวัญข้าวกลับไม่มาทำงานตามคำสั่งของคุณป้าข้าวสวย เธอผู้เป็นน้องจะต้องมาแทนแฝดผู้พี่ แต่คนที่คุณป้าของเธอต้องการให้ดูแลเป็นพิเศษกลับเป็นแม่บ้านที่ไม่ทำตามคำสั่งใคร
โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
Tags: นิยายรัก ยูริ หญิงรักหญิง แม่บ้าน ผู้จัดการ แอบรัก พี่น้อง
ตอน: กลิ่นแปลกๆ
ขวัญแก้วเดินสำรวจทุกมุมห้อง ทุกจุดที่ถูกเปลี่ยนไป ทำให้เธอเดาได้ว่าต้องเป็นคนแน่ๆ ไม่ใช่ผีอย่างที่เธอคิด แล้วใครจะใจดีมาทำความสะอาดห้องให้เธอ ถึงในนามเธอจะเป็นผู้จัดการร้านแต่จากการได้มาอยู่และสัมผัสกับพนักงานของป้าข้าวสวยแล้ว เธอฟันธงได้เลยว่าทุกคนไม่ได้มองว่าเธอเป็นผู้จัดการและคงเป็นไปไม่ได้ว่าจะมีคนมาทำความสะอาดให้ เรื่องนั้นคงได้แต่นั่งฝันอย่างเดียว
"เอ๊ะ....สร้อยของใครทำตกไว้นะ" จังหวะที่จะกลับไปนั่งโต๊ะ เธอได้เห็นบางสิ่งแวบไปแวบมาอยู่ในที่มืดๆ จึงก้มลงไปเก็บเพื่อจะได้ดูว่าเจ้าสิ่งนั้นเป็นอะไร
มองดูไปดูมาก็เหมือนสร้อยธรรมดาแต่ตัวหนังสือที่สลักไว้ในหินสีแดงโปร่งแสงถ้าไม่ได้สังเกตคงมองไม่เห็น
"เขียนว่าอะไร" ยิ่งเพ่งยิ่งปวดตามันเล็กมากจนเธอคิดว่าสายตาปกติคงไม่สามารถอ่านได้
"คงต้องหาแว่นขยายมาดูซะแล้วสิ" คิดไปคิดมาเก็บเอาไว้ก่อนน่าจะดี ตอนนี้ต้องสนใจกองเอกสารที่ผู้จัดการคนเก่าทิ้งไว้ จะได้ตรวจสอบให้มันเสร็จเสียที เสร็จงานเมื่อไหร่จะคิดบัญชีเรียงคนเลยคอยดู
เธอมองสร้อยแปลกๆ อันนั้นอีกครั้งก่อนที่จะนำใส่ลิ้นชัก ค่อยมาคิดใหม่แล้วกันว่าตัวหนังสือนั้นเขียนว่าอะไร
หลายวันมานี้ขวัญแก้วเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องเพื่อจัดการและเรียนรู้งานต่างๆ ไปในตัว สิ่งที่เธอแปลกใจคงเป็นตัวเลขในบัญชีรายรับรายจ่ายแต่ละเดือนที่หาหลักฐานในการใช้จ่ายยากมาก อาจเป็นเพราะเอกสารถูกกระจัดกระจายอย่างกับไม่มีคนดูแล ว่าไปการที่ผู้จัดการคนก่อนหายตัวแล้วทิ้งงานทุกอย่างเอาไว้นั้น เท่ากับว่าทำให้ร้านของป้าข้าวสวยต้องเดือดร้อน แล้วถ้าเกิดมีปัญหาจริงๆ อย่างที่เธอคิด ทำไมไม่แจ้งบอสอย่างป้าข้าวสวยช่วยแก้ปัญหาล่ะ
"เฮ้อออ...รายรับรายจ่ายก็ไม่มากเท่าที่ควร แต่ทำไมไม่รู้จักทำให้มันเรียบร้อยก่อนจะไปกันนะ" เธอบ่นเบาๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ลงไปกดน้ำร้อนดีกว่า" อุปกรณ์การชงดื่มอยู่ข้างล่างทั้งหมด จะเติมน้ำทีก็ต้องลงไปกดที
ความเงียบในร้านบ่งบอกว่าร้านใกล้ปิดและรอบข้างก็มืดมีแต่แสงไฟจากบาร์ที่อยู่รอบร้าน ในใจคิดว่ารีบทำงานให้เสร็จก่อน แล้วขึ้นนอนจะดีกว่า
"สวัสดี ลงมาได้แล้วเหรอ" ทอฝันทัก
"อื้ม...ให้เราช่วยไหม" ขวัญแก้วเห็นทอฝันยกผ้าที่พับเรียบร้อยเรียงกันสูงจนแทบมองไม่เห็นหน้าทอฝัน
"ได้สิ แบ่งจากเราไปแล้วตามมานะ"
คำพูดดีๆ กับรอยยิ้มเป็นมิตรทำให้ขวัญแก้วรู้สึกใจชื้นขึ้นมาอีกนิด ตั้งแต่มาเหยียบที่นี่เจอแต่ละอย่างทำให้รู้สึกเหมือนอยู่อย่างเดียวดายจนบอกไม่ถูกเลยนะสิ
ขวัญแก้ววางแก้วน้ำไว้ข้างกาน้ำร้อน คิดว่าเดี๋ยวค่อยมากดน้ำร้อนเพื่อชงกาแฟหลังจากช่วยทอฝันเสร็จแล้ว
ขณะที่ขวัญแก้วเดินตามทอฝันพร้อมกับผ้าหลายผืนนั้น เธอก็สังเกตห้องสปาแต่ละห้องที่เธอเดินผ่าน จะว่าเงียบก็เงียบจนน่ากลัว จะว่าสงบก็สงบจนรู้สึกอยากนอนหลับ แต่ก็รู้สึกอยากมาพักผ่อนและได้รับการบริการอย่างเต็มที่จากที่นี่ คงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ป้าของเธอรักและชอบที่นี่สินะ
"ห้องนี้แหละ" ทอฝันหยุดและใช้มือหนึ่งเลื่อนประตูเปิดเข้าไป
ขวัญแก้วทำตามทอฝันทุกอย่าง ช่วยจัดเก็บผ้าให้เป็นระเบียบ ถ้าให้เธอเดาคงเป็นห้องสต๊อกผ้าแน่ๆ
"ปกติจะเป็นหน้าที่ของริน ฉันเห็นว่ารินช่วงนี้ดูเครียดๆ เลยช่วย จะได้เสร็จไวๆ” คำพูดที่ดูเหมือนเป็นห่วงเป็นใยแต่แฝงความหงุดหงิดเอาไว้อย่างกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง
ขวัญแก้วฟังและเก็บมาคิดทบทวนหลังจากที่เธอกับทอฝันแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง ขวัญแก้วเดินไปหยิบแก้วที่เธอวางทิ้งไว้แต่เธอกลับแปลกใจเมื่อมีกาแฟหอมๆ อยู่ในแก้วของเธอ
"เอ๊ะ! ...ใครชงให้" หันซ้ายหันขวามองหาคนชงแต่ก็ไร้วี่แววของเงาคน
"กินได้ไหมนะ" มองดูน้ำกาแฟในถ้วย แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ว่าใครแอบวางยาในแก้วกาแฟของเราหรอกนะ ยิ่งคิดยิ่งต้องส่ายหน้า จะเป็นไปได้ยังไง คงมีคนหวังดีอยากชงให้ดื่มมากกว่า
"คิดมากน่าเรา...ขอบใจนะ" คำหลังนั้น เธอไม่ได้ต้องการให้ใครได้ยิน แต่ก็คาดหวังว่าคนคนนั้นจะอยู่แถวนี้
"เอ๊ะ....สร้อยของใครทำตกไว้นะ" จังหวะที่จะกลับไปนั่งโต๊ะ เธอได้เห็นบางสิ่งแวบไปแวบมาอยู่ในที่มืดๆ จึงก้มลงไปเก็บเพื่อจะได้ดูว่าเจ้าสิ่งนั้นเป็นอะไร
มองดูไปดูมาก็เหมือนสร้อยธรรมดาแต่ตัวหนังสือที่สลักไว้ในหินสีแดงโปร่งแสงถ้าไม่ได้สังเกตคงมองไม่เห็น
"เขียนว่าอะไร" ยิ่งเพ่งยิ่งปวดตามันเล็กมากจนเธอคิดว่าสายตาปกติคงไม่สามารถอ่านได้
"คงต้องหาแว่นขยายมาดูซะแล้วสิ" คิดไปคิดมาเก็บเอาไว้ก่อนน่าจะดี ตอนนี้ต้องสนใจกองเอกสารที่ผู้จัดการคนเก่าทิ้งไว้ จะได้ตรวจสอบให้มันเสร็จเสียที เสร็จงานเมื่อไหร่จะคิดบัญชีเรียงคนเลยคอยดู
เธอมองสร้อยแปลกๆ อันนั้นอีกครั้งก่อนที่จะนำใส่ลิ้นชัก ค่อยมาคิดใหม่แล้วกันว่าตัวหนังสือนั้นเขียนว่าอะไร
หลายวันมานี้ขวัญแก้วเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องเพื่อจัดการและเรียนรู้งานต่างๆ ไปในตัว สิ่งที่เธอแปลกใจคงเป็นตัวเลขในบัญชีรายรับรายจ่ายแต่ละเดือนที่หาหลักฐานในการใช้จ่ายยากมาก อาจเป็นเพราะเอกสารถูกกระจัดกระจายอย่างกับไม่มีคนดูแล ว่าไปการที่ผู้จัดการคนก่อนหายตัวแล้วทิ้งงานทุกอย่างเอาไว้นั้น เท่ากับว่าทำให้ร้านของป้าข้าวสวยต้องเดือดร้อน แล้วถ้าเกิดมีปัญหาจริงๆ อย่างที่เธอคิด ทำไมไม่แจ้งบอสอย่างป้าข้าวสวยช่วยแก้ปัญหาล่ะ
"เฮ้อออ...รายรับรายจ่ายก็ไม่มากเท่าที่ควร แต่ทำไมไม่รู้จักทำให้มันเรียบร้อยก่อนจะไปกันนะ" เธอบ่นเบาๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ลงไปกดน้ำร้อนดีกว่า" อุปกรณ์การชงดื่มอยู่ข้างล่างทั้งหมด จะเติมน้ำทีก็ต้องลงไปกดที
ความเงียบในร้านบ่งบอกว่าร้านใกล้ปิดและรอบข้างก็มืดมีแต่แสงไฟจากบาร์ที่อยู่รอบร้าน ในใจคิดว่ารีบทำงานให้เสร็จก่อน แล้วขึ้นนอนจะดีกว่า
"สวัสดี ลงมาได้แล้วเหรอ" ทอฝันทัก
"อื้ม...ให้เราช่วยไหม" ขวัญแก้วเห็นทอฝันยกผ้าที่พับเรียบร้อยเรียงกันสูงจนแทบมองไม่เห็นหน้าทอฝัน
"ได้สิ แบ่งจากเราไปแล้วตามมานะ"
คำพูดดีๆ กับรอยยิ้มเป็นมิตรทำให้ขวัญแก้วรู้สึกใจชื้นขึ้นมาอีกนิด ตั้งแต่มาเหยียบที่นี่เจอแต่ละอย่างทำให้รู้สึกเหมือนอยู่อย่างเดียวดายจนบอกไม่ถูกเลยนะสิ
ขวัญแก้ววางแก้วน้ำไว้ข้างกาน้ำร้อน คิดว่าเดี๋ยวค่อยมากดน้ำร้อนเพื่อชงกาแฟหลังจากช่วยทอฝันเสร็จแล้ว
ขณะที่ขวัญแก้วเดินตามทอฝันพร้อมกับผ้าหลายผืนนั้น เธอก็สังเกตห้องสปาแต่ละห้องที่เธอเดินผ่าน จะว่าเงียบก็เงียบจนน่ากลัว จะว่าสงบก็สงบจนรู้สึกอยากนอนหลับ แต่ก็รู้สึกอยากมาพักผ่อนและได้รับการบริการอย่างเต็มที่จากที่นี่ คงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ป้าของเธอรักและชอบที่นี่สินะ
"ห้องนี้แหละ" ทอฝันหยุดและใช้มือหนึ่งเลื่อนประตูเปิดเข้าไป
ขวัญแก้วทำตามทอฝันทุกอย่าง ช่วยจัดเก็บผ้าให้เป็นระเบียบ ถ้าให้เธอเดาคงเป็นห้องสต๊อกผ้าแน่ๆ
"ปกติจะเป็นหน้าที่ของริน ฉันเห็นว่ารินช่วงนี้ดูเครียดๆ เลยช่วย จะได้เสร็จไวๆ” คำพูดที่ดูเหมือนเป็นห่วงเป็นใยแต่แฝงความหงุดหงิดเอาไว้อย่างกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง
ขวัญแก้วฟังและเก็บมาคิดทบทวนหลังจากที่เธอกับทอฝันแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง ขวัญแก้วเดินไปหยิบแก้วที่เธอวางทิ้งไว้แต่เธอกลับแปลกใจเมื่อมีกาแฟหอมๆ อยู่ในแก้วของเธอ
"เอ๊ะ! ...ใครชงให้" หันซ้ายหันขวามองหาคนชงแต่ก็ไร้วี่แววของเงาคน
"กินได้ไหมนะ" มองดูน้ำกาแฟในถ้วย แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ว่าใครแอบวางยาในแก้วกาแฟของเราหรอกนะ ยิ่งคิดยิ่งต้องส่ายหน้า จะเป็นไปได้ยังไง คงมีคนหวังดีอยากชงให้ดื่มมากกว่า
"คิดมากน่าเรา...ขอบใจนะ" คำหลังนั้น เธอไม่ได้ต้องการให้ใครได้ยิน แต่ก็คาดหวังว่าคนคนนั้นจะอยู่แถวนี้
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ค. 2563, 22:50:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ค. 2563, 22:50:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 361
| << ใครกันนะ | ดาดฟ้า >> |