ผู้จัดการจำเป็นกับแม่บ้านช่างฝัน (yuri) - จบ
เมื่อคนเป็นพี่อย่างขวัญข้าวกลับไม่มาทำงานตามคำสั่งของคุณป้าข้าวสวย เธอผู้เป็นน้องจะต้องมาแทนแฝดผู้พี่ แต่คนที่คุณป้าของเธอต้องการให้ดูแลเป็นพิเศษกลับเป็นแม่บ้านที่ไม่ทำตามคำสั่งใคร

โดยทั้งสองอยู่ในการควบคุมดูแลของคุณป้าข้าวสวยจอมเผด็จการ ที่บังคับให้ขวัญแก้วมาเป็นผู้จัดการแทนขวัญข้าวแฝดผู้พี่ของเธอ และฝากสาวน้อยเอรินไว้ให้ดูแล แต่ทว่าการดูแลสาวน้อยคนนี้กลับทำให้ขวัญแก้วอยากกลับบ้านซะแล้วสิ งานนี้จะเกิดอะไรขึ้น หรือเธอจะตกหลุมพรางของใครบางคนหรือไม่
Tags: นิยายรัก ยูริ หญิงรักหญิง แม่บ้าน ผู้จัดการ แอบรัก พี่น้อง

ตอน: เปื่อยจนได้

"จิ๊บๆ จิ๊บๆ "

"จึกๆ "

อะไรมาจิกผมของขวัญแก้ว เธอนอนพลิกตัวไปอีกข้างหนึ่งเพื่อหนี

"จึกๆ "

"ตัวอะไรวะ..." ขวัญแก้วขมวดคิ้วและยกมือปัดไปปัดมาอย่างรำคาญ

"จึกๆ "

"ยังไม่หยุดอีก" เธอลุกนั่งและมองหาเจ้าตัวการมาทำร้ายผมของเธอ

"กุ๊ก...กู้วว" นกพิราบตัวใหญ่ส่งเสียงร้องทักอย่างไม่เกรงกลัวว่าเธอเป็นคน

"นี่แก...เห็นผมฉันเป็นอะไรมาจิกอยู่ได้"

"ฮ่าๆ ...ตื่นมาก็ทะเลาะกับนกอีก" เสียงหัวเราะดังมาจากประตูดึงความสนใจให้มามองที่เสียงนั่น

ขวัญแก้วหันไปมองจึงเห็นเอรินยืนกลั้นขำ เธอจึงลุกขึ้นทำแก้มป่องใส่ทันที ส่วนเจ้านกตัวการก็บินหนีหายไปตอนที่ทุกคนเผลอ

"ตอนแรกรินกะจะปลุก แต่เห็นพี่นอนสบายก็เลยไม่ได้ปลุก" เอรินอมยิ้มมองมาที่ขวัญแก้วไม่วางตาและนั่นทำให้คนถูกมองรู้สึกแปลกๆ

"เออ...ถ้าอย่างนั้น พะ...พี่...ไปอาบน้ำก่อนนะ" ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย เอรินวันนี้ทำไมดูน่ารักกว่าเดิม

เอรินไม่ได้พูดหรือทำอะไรต่อ ได้แต่ยืนมองคนหัวยุ่งจากสงครามนกจิกผมด้วยท่าทางสงบ และกำลังเดินเข้าห้อง เธอแอบคิดว่ามันคงจะดีไม่น้อยถ้าเราทั้งสองกลับมาสนิทได้อย่างเดิม

"เฮ้อออ...พี่แก้ว"

เวลาผ่านไปจนเป็นชั่วโมงขวัญแก้วก็ยังไม่ออกจากห้องน้ำยิ่งทำให้เอรินสงสัย เธออยู่ในห้องผ้าและกำลังแยกผ้าลงถังเพื่อซัก ส่วนห้องผ้าอยู่ชั้นสามถัดจากทางเข้าห้องของขวัญแก้วโดยมีหน้าต่างเป็นตัวเชื่อม หน้าห้องของขวัญแก้วจะมีห้องน้ำและโซนพื้นที่ว่างๆ อยู่ แต่ที่น่าแปลก ตั้งแต่ขวัญแก้วเข้าห้องน้ำไปก็ยังไม่ได้ออกมา เอรินทั้งห่วงและกังวล

"พี่แก้วเป็นอะไรหรือเปล่านะ"

เพราะความเป็นห่วงเริ่มมากขึ้น จึงเดินไปดูที่ห้องน้ำทันที

"พี่ค่ะ...เป็นอะไรหรือเปล่า...พี่" แย่ละสิ ทำไมเงียบแบบนี้

เอรินไม่รอช้ารีบควักกุญแจในกระเป๋ากางเกงเพื่อหากุญแจไขทันที ใช้เวลาไม่นานประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก และต้องตกใจกับคนที่อยู่ในอ่างน้ำ

"พี่แก้ว...พี่แก้ว...จะแช่ให้ตัวเปื่อยเลยหรือไง" เอรินร้อนใจกับหน้าตาของขวัญแก้วที่ซีดจนน่ากลัว ใครเขาสอนให้มานอนแช่น้ำในเวลานี้

"พี่แก้ว..." พยายามเรียกอีกครั้งและเขย่าให้รู้สึกตัว ถ้าไม่ยอมตื่นเธอคงต้องหาคนมาช่วย

"อื้มมม...ใครกัน" เสียงอู้อี้ของขวัญแก้วกับตาปรือๆ เหมือนสติยังไม่ค่อยกลับมา

"รินไง...น้องลิงของพี่ไง เราลุกไปนอนกันเถอะพี่แก้ว" เอรินหยิบผ้าขนหนูมาให้และช่วยขวัญแก้วพยุงตัวออกจากห้องน้ำ ภายในห้องมีแต่ไอความร้อนยิ่งทำให้เอรินมองอะไรไม่ค่อยชัด

กว่าจะพามานอนบนที่นอนได้และกว่าจะช่วยขวัญแก้วเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ ทำเอาเอรินเหงื่อออกจนเปียกเสื้อชุ่มไปครึ่งหลัง

"พี่มีไข้นะ" เอรินจับหน้าจับตัวของคนที่หลับไม่รู้เรื่อง เธอเริ่มกังวลว่าอาการของขวัญแก้วจะหนัก

"ไม่น่าให้พี่นอนบนดาดฟ้าเลย" เอรินบ่นเบาๆ เดินไปหาผ้าห่มมาห่มให้

ยามฉุกเฉินแบบนี้คงต้องรายงานคุณเลขาของคุณป้าข้าวสวย เอรินคิดและกดโทรรายงานทันที

"สวัสดีค่ะ"

"คุณเลขาค่ะ พี่แก้วป่วยไข้ขึ้นด้วยค่ะ"

"ใจเย็นๆ ก่อนนะริน เอาแบบนี้นะ หนูดูแลคุณหนูแก้วไปก่อน ส่วนทางนี้จะจัดการให้เองค่ะ"

"ค่ะ"

ตั้งแต่รู้จักกับขวัญแก้วมา เธอเห็นขวัญแก้วป่วยเพียงไม่กี่ครั้งและทุกครั้งอาการหนักจนเข้าโรงพยาบาล

"รินน่าจะให้พี่นอนที่ห้อง"

เอรินนั่งมองคนไข้ขึ้นสูงแต่ไม่ยอมตื่นมาทานยาเสียที กว่าจะรอให้คุณเลขาจัดการจากทางไกล พี่ขวัญแก้วคงเปื่อยอยู่ตรงนี้แน่ๆ

"พี่แก้วตื่นมาทานยาก่อนนะ"

"อื้ม...ไม่กิน...จะนอน" ขวัญแก้วพลิกตัวหนี

เอรินไม่รู้จะทำอย่างไร เธอรู้ว่าขวัญแก้วทานยายากตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

จู่ๆ ก็มีเสียงดังโครมครามจากข้างนอกห้อง จนทำให้เอรินต้องออกไปดูแต่ยังไม่ทันที่จะจับบานประตู คนข้างนอกก็เปิดเข้ามาจนเธอเซเล็กน้อย

"อ้าว...พี่ทอฝัน"

"ฉันพาหมอมานะ เขาบอกมาหาขวัญข้าว ข้าวเป็นอะไรไป" ทอฝันกังวลจนเห็นได้ชัดและพาหมอมาส่งให้

"เป็นไข้" เอรินตอบ เธอมองหมอที่ทอฝันพามา คงเป็นหมอของคุณเลขาให้มาดูขวัญแก้ว

พอทอฝันพาหมอเข้าไปตรวจอาการขวัญแก้ว ทุกคนก็เริ่มขึ้นมาหาจนเอรินรู้สึกอึดอัด ไม่ว่าจะเป็นทอฝัน ทอรุ้ง หรือจะเป็นแก้มหอม ทำไมวันนี้ถึงดูขวางหูขวางตาอย่างบอกไม่ถูก

"ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วสินะ"

ประตูค่อยๆ ปิดลง พร้อมกับสาวน้อยอย่างเอรินที่เดินหายไป



"ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมฉีดยาให้เรียบร้อยแล้ว ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยพวกคุณก็ควรระวังด้วยนะครับ"

คุณหมอสั่งก่อนจะออกจากห้อง และทิ้งยากับเขียนวิธีการทานไว้ให้กับทอฝัน

"งั้นฉันวางยาไว้บนหัวนอนแล้วกัน" ทอฝันบอกและมองคนป่วยที่ยังคงหลับจากพิษไข้

"หน้าตาดูดีขึ้นแล้วนะ" ทอรุ้งจ้องมองไม่ต่างกันมีแต่แก้มหอมที่เข้าไปดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอก

"พวกเราออกไปกันเถอะ ให้คนป่วยพักผ่อน" ทอฝันบอกกับทุกคน และเดินออกจากห้องเป็นคนแรก

"พี่ฝันรอรุ้งด้วย" ทอรุ้งทำตาม

ส่วนแก้มหอมพูดเบาๆ ว่า "ทำไมถึงป่วยได้"

พอเธอรู้จากทอรุ้ง เธอก็ตกใจไม่แพ้ทุกคน ในเมื่อก็เห็นร่าเริงและปกติดีแต่ทำไมจู่ๆ ถึงป่วยขึ้นมากะทันหันจนต้องพาหมอมาตรวจถึงบนห้อง

แก้มหอมขมวดคิ้วใช้ความคิด เธอสงสัยบางอย่าง "ทำไมหมอถึงมาหาถึงที่นี่ได้ ใครเป็นคนจัดการกันแน่"

"ช่างเถอะ...ดูแลตัวเองดีๆ แล้วกันนะ" แก้มหอมส่ายหน้าไปมาเพื่อสลัดความคิดฟุ้งซ่าน ก่อนที่จะยิ้มให้กับขวัญแก้วแล้วออกไป

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ขวัญแก้วรู้สึกตัวและตื่นด้วยความมึนงง เธอจำอะไรไม่ได้เลยสักนิด จำได้อย่างเดียวว่าไม่ค่อยสบายตัว จึงเปิดน้ำเพื่อผสมน้ำอุ่นในอ่างแล้วลงไปนอนแช่ ตอนแรกคิดว่าจะแช่สักพักแต่จู่ๆ ก็รู้สึกมึนหัวแปลกๆ จากนั้นทั้งหมดก็ดำมืดไปหมด

ในความฝันของเธอ เธอได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอและบอกกับเธอว่าเป็นน้องลิง

"เราคิดถึงน้องลิงขนาดนี้เลยหรือไง" ขวัญแก้วพลิกตัวแล้วคิด แม้แต่ในฝันยังเหมือนจริงแล้วใครพาเธอมานอนพักในห้องนอน

ยิ่งคิดยิ่งมึนหัว...

ขวัญแก้วรู้สึกเพลียมากจนต้องหลับไปอีกรอบ

ตกดึกคืนนั้น เอรินค่อยๆ ย่องเข้ามาหาขวัญแก้วพร้อมกับผ้าชุบน้ำเตรียมเช็ดตัวให้คนป่วย นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้เช็ดตัวเฝ้าไข้ให้กับขวัญแก้ว

"พี่แก้ว...หายไวๆ นะ" เอรินกระซิบเบาๆ ข้างหูและพยายามไม่ให้เจ้าตัวตื่น

"หมับ" จู่ๆ ขวัญแก้วก็จับข้อมือเอรินแน่นจนเอรินสะดุ้ง

"งื้มๆ ...น้องลิง"

อะไรกัน นี่ละเมอหาเราอยู่หรือไง เอรินรู้สึกดีใจจนหน้าร้อนผ่าวๆ เธอค่อยๆ แกะมือของขวัญแก้วออกเบาๆ และค่อยๆ เช็ดตัวอย่างเบามือ ต้องไม่ทำให้ขวัญแก้วตื่นมาเห็นเธอกำลังทำอะไรอยู่

การเช็ดตัวผ่านไปด้วยดี คืนนี้คงทำได้เพียงนั่งเฝ้าไข้ และปล่อยให้คนป่วยนอนพักผ่อนอย่างเต็มที่ ส่วนยาบนหัวนอนพรุ่งนี้ค่อยจัดให้ทานอีกทีก็แล้วกัน



HM06
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ก.ค. 2563, 07:49:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ก.ค. 2563, 07:49:40 น.

จำนวนการเข้าชม : 321





<< หินสี   เหตุผล...หินเรืองแสง >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account