เคียงเธอ
หวันยิหวาแอบรักจิระ เพื่อนชายข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด โดยที่ไม่รู้ว่าเขาและเธอมีใจตรงกัน วันหนึ่งหวาไม่สบาย จิระจึงช่วยดูแล...แล้วเขาก็เผลอใจจูบเธอเข้าโดยที่เธอไม่รู้ตัว
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
Tags: จิระ หวันยิหวา แอบรัก เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 10 : บอกรัก
สิบโมงกว่ารถบัสไปถึงบริเวณสะพานข้ามแม่น้ำแคว
“ได้หลับแล้วค่อยสดชื่นขึ้นหน่อย” จิระว่าพลางบิดขี้เกียจโดยเอามือแอบไปโอบไหล่หวันยิหวา หญิงสาวมองที่มือแล้วจึงหันหน้าพร้อมส่งสายตาอาฆาตให้คนมือดี แต่เห็นทีว่าชายหนุ่มจะไม่ทุกข์ร้อนใดๆ เพราะมือข้างนั้นก็ยังวางอยู่ที่เดิมแถมโอบกระชับแน่นขึ้นอีก
“ปล่อยนะ” หวันยิหวาว่าพร้อมกับพยายามขืนตัวหนีให้หลุดจากการเกาะกุม
“ไม่เห็นสายตาของคุณขวัญเหรอ จ้องจนหวาจะไหม้อยู่แล้วนั่น” หญิงสาวพยักเพยิดไปทางที่นั่งอีกฝั่งอย่างหวาดๆ จิระจึงแอบชำเลืองมองก็เห็นดังที่ยัยหวาว่า
“ก็ช่างเขา ตอนนี้เรื่องของเราเขารู้กันทั้งบริษัทแล้ว โอบนิดโอบหน่อยไม่เป็นไรหรอก” จิระอมยิ้มสายตากรุ้มกริ่ม หวันยิหวาหมั่นไส้จึงตีเข้าเพียะที่แขน
“ทำตัวรุ่มร่าม เดี๋ยวเหอะ”
“เอาน่า ลงไปข้างล่างกันเถอะ” จิระลุกขึ้นพร้อมกับจับมือหวันยิหวาให้ลุกขึ้นพร้อมกัน พออยู่กันสองคนแล้วหวันยิหวาจึงเอ่ยปากถามชายหนุ่มทันที
“นี่จี หวาว่าเรามาคุยกันให้รู้เรื่องกันก่อน”
“คุยกัน...เรื่องอะไร” จิระทำหน้างง
“ก็เรื่องคุณขวัญของนายน่ะสิ เมื่อวานจีไม่น่าบอกเขาไปว่าเราเป็นแฟนกันเลย วันนี้เขาเลยจ้องหวาทั้งวัน บอกตรงๆ นะมันรู้สึกเสียวสันหลังยังไงไม่รู้”
“ก็ถ้าไม่บอกอย่างนั้น เขาก็ไม่ยอมรามือหรอก จีไม่อยากตกเป็นของคุณขวัญหรอกนะ”
“ดูพูดเข้า”
“ก็มันจริงนี่นา ถ้าไม่บอกว่าหวากะจีเป็นแฟนกันคืนนี้เขาบุกมานอนห้องจีแน่ คิดแล้วสยอง” จิระเอามือลูบแขนแค่คิดก็ขนลุกแล้ว
“ถึงเวลาเขาบุกเข้ามาจริงๆ ไม่ใช่จะไปสนองเขาล่ะ สวยซะขนาดนั้นจะอดใจได้เหรอ” หวันยิหวากอดอกเชิดหน้าหนี จิระเห็นดังนั้นก็ดีใจ...นี่แสดงว่ายัยหวา...หึง!!!
“มันก็แค่เปลือกนอก เคยได้ยินไหม สวยแต่รูปจูบไม่หอมน่ะ” จิระเอ่ยบอก
“คนสวยนิสัยไม่ดีก็มีถมไป ฉันชอบคนนิสัยดีมากกว่า บางทีคนนิสัยดีที่ฉันรักอาจจะเป็นคนหน้าตาธรรมดาๆ ที่กำลังยืนอยู่หน้าจีก็ได้” ชายหนุ่มบอกหญิงสาวพร้อมสายตาหวานบ่งบอกความนัยถูกส่งผ่านให้หวันยิหวาอย่างไม่ปิดบัง มือของชายหนุ่มเอื้อมไปจับมือของหญิงสาวไว้ ก่อนจะเลื่อนมือบางมาไว้ที่อกด้านซ้ายของเขาเอง
“หวา...จีรักหวานะ”
เหมือนโลกหยุดหมุน...หวันยิหวายืนนิ่งไปหลายวินาที...เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากจิระ ความอบอุ่นจากมือของเขาและจังหวะหัวใจที่เต้นแรงของจิระเป็นสิ่งยืนยันว่าเรื่องทั้งหมดเป็น...เรื่องจริง…
“แต่ก่อนที่หวาจะตอบอะไร จีมีเรื่องจะสารภาพ” หญิงสาวนิ่งฟัง แต่ในใจกลับเต้นแรงเพราะคำบอกรักของชายหนุ่มเมื่อครู่
จิระอดใจไม่ไหวจึงโอบกระชับร่างบางเอาไว้ อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้กอดเธอ ชายหนุ่มเกยคางไว้ที่ไหล่ของหญิงสาวพร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่รวยระรินอยู่ใกล้จมูก หวันยิหวาซบหน้าเนียนลงกับบ่ากว้างโดยไม่ขัดขืนพร้อมกับที่มือเรียวเลื่อนมาโอบหลวมๆ รอบเอวของเขา
“หวา...จีต้องขอโทษนะที่ปล่อยเวลาให้มันผ่านเลยไปนานขนาดนี้ ทั้งที่หวาอยู่ใกล้แค่เอื้อม” ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษเสียงเบาที่ข้างหูของเธอ
“ทำไมต้องขอโทษ มันไม่ใช่ความผิดของจีสักหน่อยก็เรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้” หวันยิหวาตอบเสียงเบา
“พอเกิดเรื่องนั้นขึ้น จีก็รู้ตัวว่าจีไม่สามารถเลิกรักหวาได้ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าหวาฟังจบแล้วคำตอบที่หวาให้จะเป็นอย่างไร...หวาจะโกรธเกลียดจีหรือไม่อยากมองหน้าจีอีกจีก็จะไม่ว่า เพราะตั้งแต่เรื่องตอนนั้นจีก็ทำใจเอาไว้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม” จิระยิ้มแต่แววตาเจือความเศร้าเอาไว้ เขาค่อยๆ ปล่อยคนในอ้อมกอดให้เป็นอิสระ แล้วทรุดนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ หวันยิหวาตกใจและจึงรีบทรุดตัวลงตาม
“หวายืนขึ้นเถอะ หวาควรจะยืนอยู่ตรงนั้น” เขาเอ่ยบอกแต่ทว่าร่างเล็กไม่ยอมทำตาม
“จีเป็นอะไร ยืนขึ้นเถอะเดี๋ยวเข่าเปื้อน” หญิงสาวเอื้อมมือมาจับมือหนาเอาไว้ ความอบอุ่นแผ่ซ่านมาที่หัวใจยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดเป็นเท่าตัว
“หวายังจำตอนที่ตัวเองเป็นไข้ได้ไหม ตอนที่เช็ดตัวให้หวา...จีห้ามใจตัวเองไม่ได้จนเผลอจูบหวาไปและอาจจะมากไปกว่านั้น ถ้าหวาไม่ร้องห้ามจีคงหยุดตัวเองไม่ได้แล้วก็คงจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่ยังไงจีก็ล่วงเกินหวาขณะที่หวานอนเป็นไข้ไม่ได้สติ จีเกือบจะรังแกหวา เกือบทำลายชีวิตและมิตรภาพดีๆ ที่หวามอบให้ จีมันชั่วจีมันเลว จี...ขอโทษ” จิระก้มหน้านิ่งก่อนเอ่ยต่อ
“จีไม่อยากปิดบังหวาอีกแล้ว หวาไม่จำเป็นต้องให้อภัยจี แค่หวารับรู้ว่าจีเสียใจกับสิ่งที่จีทำลงไป จียอมรับผิด หวาอยากจะลงโทษ จะโกรธจะเกลียดจะด่าจียังไงก็ได้ จียอมรับทั้งนั้น...” หวันยิหวาลุกขึ้นพร้อมกับปล่อยมือหนาที่เคยกุมไว้แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าหญิงสาวคงไม่ยกโทษให้
“เรื่องที่เกิดขึ้นจีเองก็รู้ว่าไม่สมควรที่จะได้รับการยกโทษจากหวา แม้แต่คำว่าเพื่อนก็ไม่สมควรได้รับเสียด้วยซ้ำ” หญิงสาวนิ่งเงียบ ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา เงียบจนชายหนุ่มนึกกลัว เขาอยากให้หล่อนด่า หล่อนว่า ให้หล่อนทุบตีดีกว่าการนิ่งเงียบแบบนี้มันเสมือนตอกย้ำความผิดของเขามากยิ่งขึ้นแล้วในที่สุดก็มีเสียงเอ่ยออกมาจากริมฝีปากบาง จิระสูดหายใจเข้าอีกครั้งเพื่อรอรับการพิพากษาลงทัณฑ์จากเธอ
“จี” เสียงที่เธอเอ่ยเสียงเรียบ
“จีรู้ไหมว่าจีทำอะไรลงไป จีเกือบทำลายความรู้สึกที่หวามีให้ เกือบทำร้ายจิตใจและเกือบทำลายหวา...” เสียงเธอสั่น เธอเสียใจเขารู้ดี
“...แต่...มันก็แค่เกือบนี่จี...เพราะจียังไม่ได้ทำอะไรลงไป...จริงไหม” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวก็พบกับน้ำตาที่เอ่อล้นลงมาจากดวงตาคู่สวย แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ...รอยยิ้มจากเธอ
“หวาต้องขอบคุณที่จียับยั้งตัวเองเอาไว้ไม่ปล่อยให้มันเกินเลยไปกว่านั้น ขอบคุณที่จียังไม่ได้ทำอะไรหวา...อืม...แต่ก็เกือบไปเหมือนกันนี่นะ” หวันยิหวาพูดติดตลกในตอนท้ายก่อนยิ้มกว้าง ทำให้ชายหนุ่มที่รอรับการลงโทษถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก
“หวาไม่โกรธจีเหรอ” จิระรีบลุกขึ้นพร้อมกับกุมมือบางเอาไว้แน่น หญิงสาวยิ้มให้เขาอีกครั้ง
“มันก็ต้องโกรธบ้างสิ แต่หวาก็ต้องขอบคุณจีด้วยซ้ำที่บอกเรื่องนี้ให้รู้ ความจริงถ้าจีปิดไว้เป็นความลับหวาก็ไม่รู้หรอก แล้วทำไมถึงมาบอกหวาล่ะ” หวันยิหวาเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“จีอยากบอกรักหวา แต่ก็ไม่อยากปิดบัง ถ้ามารู้ทีหลังมันก็เหมือนเป็นการหลอกลวงหวา...จีไม่อยากให้หวารู้สึกแบบนั้นก็เลยมาเล่าความจริงให้ฟัง” จิระเล่าความในใจให้ฟังด้วยสีหน้าผ่อนคลายเหมือนยกภูเขาออกจากอก
“สารภาพไปหมดแล้ว คราวนี้จีจะพูดอีกครั้งว่า...จีรักหวานะ รักหมดทั้งหัวใจทีมี จีเองก็อยากรู้ว่าหวารู้สึกยังไงแต่ไม่ต้องรีบตอบหรอกนะ จีรอได้” หวันยิหวายืนนิ่ง ชายหนุ่มยิ้มเศร้าเพราะรู้ว่าหญิงสาวจะรู้สึกอย่างไร จะให้ตอบรับเขาเลยได้ยังไงในเมื่อเพิ่งรู้ความจริงเมื่อครู่ จิระค่อยๆ ปล่อยมือหวันยิหวาลงก่อนจะหันหลังเดินจากไป
“จี อย่าเพิ่งไป” หวันยิหวาร้องเรียก คนที่กำลังเดินจากไปถึงกับชะงัก
“ถามหวาแล้วหนีไปเฉยๆ เลยเหรอ ไม่คิดจะฟังคำตอบก่อนรึไง” หวันยิหวาพูดเสียงเครือ จิระจึงรีบหันกลับ ร่างสูงเดินกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนตัวเล็กที่กำลังเช็ดน้ำตา
“แล้วคำตอบล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มกว้างเพราะเดาคำตอบได้
“จ้ะ...หวาก็รักจี” พอหวันยิหวาพูดจบจิระก็สวมกอดหวันยิหวาแน่น เหมือนจะกอดชดเชยเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด
“จี ปล่อยหวาได้แล้ว หายใจไม่ออก” หวันยิหวาบอกเสียงเบา แก้มใสแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ชายหนุ่มคลายวงแขนออกนิดเดียวแต่ยังไม่ปล่อยหญิงสาวออกจากพันธนาการ
“ก็จีอยากกอดนี่ ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะ จีจูบหวาไปแล้ว...อารมณ์ยังค้างจากเมื่อวานอยู่เลย” จิระกระซิบข้างหู ทำให้คนที่ถูกกอดอยู่ถึงกับอายม้วนไปเลยทีเดียว
“งั้นเมื่อวานก็ตั้งใจน่ะสิ” หญิงสาวเงยหน้าถาม
“เรื่องแบบนี้ใครเขาเล่นๆ กันจ๊ะสาวน้อย” ชายหนุ่มยิ้มหวานให้
“ใครจะไปรู้ล่ะ” หวันยิหวาพูดเสียงอุบอิบ
“ตอนนี้ก็รู้แล้ว เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีล่ะ” จิระบอกเสร็จก็ยิ้มกว้างให้หวันยิหวาที่หน้าแดงอยู่ในอ้อมกอดเขา
จิระจูงมือของหวันยิหวาเดินตามทางรถไฟบนสะพานข้ามแม่น้ำแคว พอได้มุมก็ถ่ายรูปเก็บภาพหวันยิหวา สีหน้าของทั้งสองคนดูมีความสุขมากจนสามสาวสำนักข่าวกรองสังเกตเห็น
“ดูคุณจีกับคุณหวามีความสุขกันจังเลย” พัดบอก
“นั่นสิ หวานซะ อิจฉาคุณหวาจังเลย” นีบอกบ้าง
“เห็นแล้วอยากมีแบบนี้บ้าง” เอมพูดหน้าตาเคลิ้มฝัน พอจิระและหวันยิหวาเดินผ่านมาทั้งสามสาวจึงส่งเสียงทักทันที
“คุณจีคุณหวาคะ พวกเราถ่ายรูปให้ไหมคะ”
“ขอบคุณครับ” จิระยื่นกล้องให้พร้อมกับรอยยิ้ม แล้วจึงเดินไปเคียงข้างหวันยิหวา ก่อนจะยกมือหนาโอบเอวบางเอาไว้ ทำให้หนึ่งสาวที่เป็นตกล้องกับสองสาวที่ยืนดูอยู่ห่างๆ ของสำนักข่าวกล้องถึงกับอิจฉากับไปตามๆ กันกับความน่ารักของคู่เจ้านายหนุ่ม
“ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ” หวันยิหวาบอกเสียงเย็น
“ยิ้มสวยๆ คุณนีเขาจะถ่ายรูปแล้ว” จิระและหวันยิหวายิ้มให้กล้อง
“ขออีกรูปกันเสียนะคะคุณจี” ตากล้องสาวบอก
“หนึ่ง...สอง...สาม” สิ้นเสียงคำว่าสามจมูกโด่งของจิระก็ฝังลงบนแก้มใสทันที สามสาวที่อยู่เป็นสักขีพยานเมื่อครู่ถึงกับอมยิ้มชอบใจ
“ขอบคุณนะครับทุกคน” ชายหนุ่มกล่าวขอบคุณ
“พวกเรายินดีค่ะ” สามสาวยิ้มให้ ก่อนส่งกล้องคืนชายหนุ่ม แล้วจึงเดินแยกออกมาเพราะไม่อยากเป็น กอขอคอ พอสามสาวแยกไปแล้วหวันยิหวาก็ต่อว่าต้นเหตุทันที
“นายจีบ้า คนอยู่กันตั้งเยอะนะ” หวันยิหวาหน้ามุ่ย เขินก็เขิน อายก็อาย
“แสดงว่าถ้าคนน้อยทำได้...ไม่ว่าอะไรงั้นสิ” ชายหนุ่มบอก
“บ้าสิ”
“โธ่หวา นี่เป็นรูปคู่หลังจากที่เราเป็นแฟนกันเลยนะ จีก็อยากบันทึกความทรงจำเอาไว้ เผื่อลูกๆ ถามว่า จะได้ตอบเลยว่ารูปนี้ถ่ายหลังจากที่คุณพ่อบอกรักคุณแม่ไง” มือหนาคว้ามือเรียวมากุมไว้แล้วก้าวเดินไปด้วยกัน
--------------------------------------------------
แถลงการณ์ ตอนนี้เรื่องนี้แต่งจบแล้วนะคะ 16 ตอนจบ
สั้นไปหน่อยเพราะจากพล็อตเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจทำเป็นคู่รองไว้
ช่วงต้นเดือนอาจจะหายศีรษะไปสักอาทิตย์นึงนะคะ
ส่วนเรื่องคู่น้องเจกับพี่ฟ้าก็เว้นระยะห่างสักหน่อยเพราะยังไม่ได้รีไรท์เลยค่ะ
คุณ anOO
พรุ่งนี้จะมารอแต่วันเลยค่ะ
ตอนหน้าต้องได้บอกรักแล้วแน่เลย
>> นายจีบอกรักแล้ว ถูกใจไหมคะ
พี่ยอด
มี"รถไฟ" หลงมาร่วมขบวนทัวร์ ด้วยหละ
ประโยคเนี๊ย " เพราะตั้งแต่ขึ้นรถไฟมาก็มีมารผจญ "
>> เทมไปแก้แล้วนะคะ ขอบคุณพี่ยอดมากเลยค่ะ
คุณ นางสาวปลาดาว
ขวัญเธอจะทำอะไรของเธอเนี่ย ใจร้ายสมแล้วที่เป็นนางร้าย
>> ต่อไปเธอจะร้ายกว่านี้อีกค่ะ
คุณ violette
จีน่ารักจริงจังค่ะ
พระเอกไม่ต้องสุภาพกับผู้หญิงทุกแบบก็ได้นี่เนอะ กรี๊ดๆ
ตอนหน้าจะได้บอกรักยังหว่า
แค่นี้ก็หวานจะแย่แล้ว อิอิ
>> หวานพอไหมคะนี่
ปาลิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ส.ค. 2554, 12:41:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ส.ค. 2554, 23:01:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 2074
| << ตอนที่ 9 : เดินทาง | ตอนที่ 11 : แต่งงานกันนะ >> |
anOO 23 ส.ค. 2554, 12:47:21 น.
เย้ๆๆๆ....บอกแล้วว่าจะมารอ...(รัก)
(ตอนแรกนึกว่าจะดึกๆ เหมือนเมื่อวานซะอีก)
เย้ๆๆๆ....บอกแล้วว่าจะมารอ...(รัก)
(ตอนแรกนึกว่าจะดึกๆ เหมือนเมื่อวานซะอีก)
silverraindrop 23 ส.ค. 2554, 17:11:41 น.
อ๊าย.....บอกรักกันแล้วววว
อ๊าย.....บอกรักกันแล้วววว
violette 23 ส.ค. 2554, 21:51:44 น.
โอยยย หวานนนมากจริงๆค่ะ ชอบแบบนายจีจริงจิ๊งงง กรี๊ดกร๊าดด
โอยยย หวานนนมากจริงๆค่ะ ชอบแบบนายจีจริงจิ๊งงง กรี๊ดกร๊าดด