ไม่อยากเป็นแค่ลุง...ขอเป็นที่รักจะได้ไหม (yaoi) - จบ
กาย หนุ่มวัย 34 ต้องมารับดูแลปอนด์หลานของหนุ แฟนเจ้านายที่เขารักอย่างกับน้องชาย เพราะความใจดีของเขาที่ต้องให้ปอนด์เข้ามาในชีวิต จากหนุ่มน้อยเป็นหนุ่มไม่น้อยกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นแบบที่เขาต้องกุมขมับ ไม่อยากรักก็ต้องรักแต่จะรักแบบที่ไม่เรียกลุงไหมนั้น ขอทีเถอะ ไม่อยากเป็นแค่ลุง...เปลี่ยนเป็นที่รักจะได้ไหม
เรื่องนี้แยกมาจากเรื่อง ปริศนาใจ เป็นเรื่องราวของกายกับปอนด์
เรื่องนี้แยกมาจากเรื่อง ปริศนาใจ เป็นเรื่องราวของกายกับปอนด์
Tags: นิยายรัก วาย เด็กกว่า
ตอน: ไม่อยากเป็นแค่ลุง...ขอเป็นที่รักจะได้ไหม 3
ผมปอนด์ จริง ๆ แล้ว ผมไม่ได้อยากที่จะมาอยู่ในห้องแคบ ๆ ให้ลุงกายต้องอึดอัด แต่ผมไม่อยากไปเป็นภาระน้านุต้องมาคอยดูแลผม จึงหาข้ออ้างออกจากบ้านมาอยู่กับลุงกายแทน เพราะยังไงแล้วผมมั่นใจว่าเขาต้องดูแลผมเป็นอย่างดี ก็ผมเป็นพวกชอบกวนประสาทนะสิ
วันนี้ผมไม่มีเรียน ผมเลยนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง จะว่าไปแล้วไม่รู้ว่าผมเอาเปรียบลุงกายมากไปไหม เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ผมเห็นลุงกายนอนที่โซฟา แทบทุกวัน จริง ๆ แล้ว ถ้าไม่คิดอะไรมากจะมานอนด้วยกันก็ได้ ผมไม่ถือหรอก
"นั่น เอาอีกแล้วนะลุง"
ผมเห็นแล้วอดร้องโวยวายไม่ได้ มีอย่างที่ไหนอาบน้ำแล้วเช็ดตัวไม่แห้ง
"อย่ามายุ่งกับฉันน่า"
นั่นไง เสียงแห่งความหงุดหงิด
ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าเขาไม่ชอบให้ผมเข้ามายุ่ง วันนี้เป็นวันหยุด ผมก็อยากเอาใจเจ้าของห้องบ้างนะสิ แต่บางทีก็แอบหมั่นไส้แมวสองตัวที่ชอบมาคอยเอาใจลุงของผม
ผมเลยต้องแหย่เล่นสักหน่อย การก่อกวนของผมจึงเกิดขึ้นเพราะน้อง ๆ ทำให้ผมหาเรื่องได้ตลอด
"เอามานี่"
ผมร้อง ก็อยากได้รีโมทนะสิ แต่เจ้าสีนวลกลับมานอนทับ
"จะโวยวายทำไม"
เอาแล้วเริ่มบ่นอีกแล้ว แต่ผมชอบนะ
ไม่รู้สิตั้งแต่ไปอยู่ญี่ปุ่นกับลุงปิ่น ก็ยอมรับว่าเหมือนผมโตขึ้นมากเพราะลุงเลี้ยงผมดี ไหนจะอาหาร ไหนจะพวกลุง ๆ ที่พาผมไปออกกำลังกายเพื่อร่างกายเป็นมัด ๆ ยอมรับจริง ๆ ว่าออกกำลังกายทำให้ผมโตเร็วมาก มากจนตัวใหญ่และสูงกว่าลุงกายหลายเท่า
ฮึ...แต่ไม่รู้ทำไมกันนะ เวลาเห็นลุงอยู่กับคนอื่นก็มักจะหงุดหงิดขึ้นมาทันที เหมือนมีบางอย่างที่ไม่อยากให้ลุงไปยุ่งกับใคร โดยเฉพาะเจ้าหมอนั่น
ระหว่างที่ผมนั่งดูลุงกายเช็ดผมที่เปียก ผมก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปช่วย ไม่รู้ทำไม เวลาลุงทำอะไรที่มันเก้งก้างจะต้องรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจแทบทุกครั้ง หรือนี่จะเป็นฮอร์โมนวัยรุ่นกัน
“ผมช่วยนะ”
“ไม่ต้อง ทำเองได้” กายขยับตัวหนี เขาไม่เข้าใจปอนด์อย่างชอบเข้ามายุ่งอะไรกับหัวของเขา
“อย่าดื้อสิลุง ให้ผมเช็ดให้” เรื่องอะไรคนอย่างปอนด์จะยอม แค่เช็ดผมเองจะหวงไปทำไม
“เฮ้อ...ตามใจ” กายนั่งนิ่ง ๆ ให้ปอนด์เช็ดผมของเขา รู้สึกแปลก ๆ ที่มีคนมาดูแลใกล้ชิดอย่างนี้ หรือเขาจะคิดมากไปเอง
“ลุง”
“อะไร”
“ผมไม่อยากให้ลุงไปยุ่งกับไอ้หมอนั่น” ไม่ได้ ผมต้องหาวิธีกันลุงออกจากไอ้บ้านั่นให้ได้
“ใคร หมอนั่นคือใคร” กายไม่เข้าใจ
“คนที่เข้ามาจีบลุงไง มันชื่อไอ้ต้า มันเป็นเสือไบ ได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ใครเข้าใกล้มันจะต้องตกเป็นของมันหมด”
“เดี๋ยวก่อนนะปอนด์ ถ้าฉันไม่ไปรับนาย ฉันจะเจอไอ้ต้าไหม ถามจริง ๆ แล้วอีกอย่าง นายเข้าใจผิดแล้ว หมอนั่นไม่ได้จีบฉันหรอกนะ” กายส่งสายตาดุกลับมาหาปอนด์ คิดได้ไงว่าเด็กนั่นจะมาจีบเขา
“ระวังหน่อยก็ดีนะลุง ผมเป็นห่วง สมัยนี้อะไรก็น่ากลัวไปหมด ดูอย่างผมสิ หน้าตาหล่อ มีแต่สาวมาจีบ ไปญี่ปุ่นนะ ทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ สาวสวย ๆ จีบตรึม”
“พูดนั่นพูดนี่สรุปจะอวดตัวเองว่างั้น” กายหันมาเบ้ปากใส่ ต้องการจะอวดว่าตัวเองก็เป็นเสือเหมือนกันสินะ จะว่าไปสมัยนี้เปลี่ยนไปมาก พูดเรื่องรักใคร่ได้อย่างเป็นเรื่องปกติ
ผมอมยิ้มและตั้งใจเช็ดผมของลุงกายช้า ๆ ว่าไปแล้วผมของลุงก็นิ่มเหมือนกัน แถมหอมอีกต่างหาก
“เสร็จหรือยัง” กายเงยหน้าถาม
ผมค้างที่เห็นหน้าลุงชัดกว่าเดิม ไม่จริง! ทำไมผมมองว่าลุงกายน่ารักขึ้นมาซะงั้น
“ยะ...ยังครับ”
“งั้นก็เช็ดไว ๆ หน่อย ฉันอยากไปแต่งตัวแล้ว”
กายทำท่าทางขนลุกจนผมต้องมอง ผมไม่เคยเห็นใครผิวขาวและเนียนขนาดนี้มาก่อนเลย หลังของลุงกายก็เนียนมากยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก มีกล้ามน้อยๆ ถึงจะเล็กกว่าผมก็ตามแต่ก็ดูดี ดูเซ็กซี่อีกแบบ
เดี๋ยวก่อนนะ...เซ็กซี่อย่างนั้นเหรอ!
“หยุดทำไม เช็ดเสร็จแล้วใช่ไหม” กายหันมาถามอีกรอบและดึงผ้าขนหนูไปเช็ดต่อ
“ซะ...เสร็จแล้วครับ” ทำไมผมต้องติดอ่างด้วย
“อืม ไปนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องรีบเข้าบริษัท ช่วงนี้จะกลับดึกหน่อยนะ นายอยากกินอะไรก็ซื้อเอาแล้วกัน แล้วก็ฝากเจ้าสองตัวด้วย” กายพูดไปสวมเสื้อไปและเดินออกจากห้องนอนไม่สนใจสายตาของปอนด์ที่กำลังจับจ้องทุกอิริยาบถของเขาอยู่
ผมมานอนคิดดูแล้วทำไมผมถึงรู้สึกแปลก ๆ กับลุงกาย หรือเป็นเพราะผมใกล้ชิดกับเขามากจนเกินไป
“ไม่ใช่หรอก” ปอนด์ส่ายหน้าไปมาแล้วพลิกตะแคงตัวกอดหมอนข้างแน่น
ถ้าเป็นเพราะใกล้ชิดกันจริง แบบนั้นผมก็ต้องรู้สึกกับลุงกายตั้งนานแล้วสิ ตั้งแต่รู้จักกับลุงกายมา ไม่เคยคิดเรื่องความรู้สึกเลยสักนิด ขนาดตอนไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ผมก็ควงสาวน้อยหนุ่มน้อยไม่ซ้ำหน้าก็ไม่เคยรู้สึกใจเต้นและน่าดึงดูดมากขนาดลุงกายหรือเป็นเพราะผมชอบคนอายุมากกว่า ดูอบอุ่นและเอาใจผมหรือเปล่านะ
“เฮ้อ...นอนไม่หลับ ทำไงดี” ผมเด้งตัวลุกขึ้นนั่งในความมืดและหันไปมองที่ประตู ไม่รู้ว่าลุงหลับแล้วหรือยัง
แค่คิดก็คงไม่ได้ ผมต้องออกไปดูให้แน่ใจ จึงค่อย ๆ เปิดประตูก็พบว่าไฟยังเปิดอยู่ ผมค่อย ๆ ย่องเพื่อไม่ให้คนที่นอนอยู่ตื่น
เขาหลับแล้วจริง ๆ และหลับคาเอกสารเสียด้วย คอมพิวเตอร์ก็ยังไม่ปิด มือถือก็ยังคาอยู่ที่มือ ผ้าห่มก็ไม่ห่มให้เรียบร้อย เดี๋ยวก็เป็นหวัดเอาหรอก แอร์ในห้องยิ่งทำงานดีอยู่
“ลุงนะลุง” ผมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะจับเจ้าเหมียวสองตัวที่นอนบนท้องของลุงกายออก
“ทำแบบนี้พ่อแกก็ตายพอดี” ผมจับเจ้าเหมียวขี้เซาสองตัวที่ทำตัวเหมือนนายของพวกมันออกจากท้องของเขา และยกขึ้นมองหน้าเจ้าสีนวลที่อยู่มือขวาส่วนสีหมอกมือซ้าย ขนาดยกออกจากท้องลุงกาย พวกมันยังหลับต่อกันได้ ยกนิ้วให้เลยจริง ๆ
“ลงไปนอนในบ้านแกเลย” ผมวางเจ้าเหมียวสองตัวบนที่นอนของพวกมัน ให้ตายสิ ยังหลับต่อได้อีก ถ้าเอาไปทิ้งข้างนอกคงไม่รู้เรื่องแน่
นำแมวทิ้งลงที่นอนก็หันไปจัดการพ่อของพวกมันต่อ ขนาดผมทำเสียงดังยังหลับได้สนิทขนาดนี้ ถ้าโจรบุกขึ้นห้องจะทำยังไง
ผมเดินเข้าไปใกล้ลุงกายและอุ้มลุงเข้าห้องนอน ผมคิดว่าเขาควรนอนที่เตียงของเขาจะดีกว่ามานอนบนโซฟา ส่วนตัวผมไม่รังเกียจลุงหรอกนะ กลับรู้สึกดีซะอีกที่มีหมอนข้างเพิ่ม
ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วจนไม่รู้ว่าใครนอนก่ายใครกันแน่ ในผ้าห่มผืนโตที่ผมกับลุงกายนอนด้วยกัน กลับกลายเป็นว่าผมนอนไม่พอ ได้หลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงเพราะลุงกายนอนดิ้นนะสิ
“เอ๊ะ” นั่นเสียงร้องของลุง ผมรู้เพราะผมจ้องมองเขาอยู่
กายลุกนั่งทันทีที่รู้สึกตัวตื่น จนผมนึกขำแต่ผมก็แกล้งหลับและนอนละเมอกอดลุงกายต่อ ก็ผมอยากแกล้งลุง พอมองแล้วรู้สึกดีแบบแปลก ๆ
“เฮ้ย ๆ”
“งั้ม ๆ” ทำปากขยับไปมาและซุกไซร้ที่คอเล่น ๆ
“จะ...จะบ้าหรือไง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนายนะ ออกไปเลย” กายบ่นและผลักหัวของผม ทำให้ผมต้องลืมตาแล้วทำเหมือนเพิ่งตื่นนอน
“อ้าวลุงเองเหรอ ผมนึกว่าหมอนข้าง” ผมพลิกตะแคงตัวหันหลังไปกอดหมอนข้างจริง ๆ และอมยิ้มกับการล้อเล่นของตัวเอง การแกล้งลุงกายก็สนุกดีเหมือนกัน
“ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะ แล้วทำไมมานอนบนเตียงกับนายได้ล่ะ”
น้ำเสียงของลุงกายบ่งบอกว่ากำลังสงสัย ส่วนผมก็อมยิ้มหลับตาพริ้มไม่ให้ลุงรู้ว่าเป็นฝีมือใคร
“ลุงนอนละเมอขึ้นเตียงผมเองต่างหาก”
ดูซิ ว่าจะแก้ตัวยังไง อยากรู้จริง ๆ
“ไม่มีทาง...เลิกคุย เดี๋ยวทำอาหารเช้าให้ทาน วันนี้มีงานตอนเช้าด้วย ฉันไม่มีเวลามาเถียงกับนายหรอกนะ”
ผิดคาด ผมไม่คิดว่าคำแก้ตัวของลุงกายจะนิ่งเหมือนไม่รู้สึกอะไร แถมทำเป็นเรื่องปกติที่ผมกอดลุงแบบนั้น ถึงแม้เมื่อก่อนผมมักจะชอบแกล้งกอดเล่นเป็นประจำก็ตาม หรือลุงกายจะชินกับการที่ผมกอดและไม่รู้สึกอะไรไปแล้ว
พอกายปิดประตูออกจากห้องไปแล้ว ผมจึงลุกขึ้นนั่งทำหน้าเซ็ง คิดจะแกล้งให้เขินเสียหน่อย กลับทำตัวนิ่งผิดคาด
วันนี้ผมไม่มีเรียน ผมเลยนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง จะว่าไปแล้วไม่รู้ว่าผมเอาเปรียบลุงกายมากไปไหม เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ผมเห็นลุงกายนอนที่โซฟา แทบทุกวัน จริง ๆ แล้ว ถ้าไม่คิดอะไรมากจะมานอนด้วยกันก็ได้ ผมไม่ถือหรอก
"นั่น เอาอีกแล้วนะลุง"
ผมเห็นแล้วอดร้องโวยวายไม่ได้ มีอย่างที่ไหนอาบน้ำแล้วเช็ดตัวไม่แห้ง
"อย่ามายุ่งกับฉันน่า"
นั่นไง เสียงแห่งความหงุดหงิด
ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าเขาไม่ชอบให้ผมเข้ามายุ่ง วันนี้เป็นวันหยุด ผมก็อยากเอาใจเจ้าของห้องบ้างนะสิ แต่บางทีก็แอบหมั่นไส้แมวสองตัวที่ชอบมาคอยเอาใจลุงของผม
ผมเลยต้องแหย่เล่นสักหน่อย การก่อกวนของผมจึงเกิดขึ้นเพราะน้อง ๆ ทำให้ผมหาเรื่องได้ตลอด
"เอามานี่"
ผมร้อง ก็อยากได้รีโมทนะสิ แต่เจ้าสีนวลกลับมานอนทับ
"จะโวยวายทำไม"
เอาแล้วเริ่มบ่นอีกแล้ว แต่ผมชอบนะ
ไม่รู้สิตั้งแต่ไปอยู่ญี่ปุ่นกับลุงปิ่น ก็ยอมรับว่าเหมือนผมโตขึ้นมากเพราะลุงเลี้ยงผมดี ไหนจะอาหาร ไหนจะพวกลุง ๆ ที่พาผมไปออกกำลังกายเพื่อร่างกายเป็นมัด ๆ ยอมรับจริง ๆ ว่าออกกำลังกายทำให้ผมโตเร็วมาก มากจนตัวใหญ่และสูงกว่าลุงกายหลายเท่า
ฮึ...แต่ไม่รู้ทำไมกันนะ เวลาเห็นลุงอยู่กับคนอื่นก็มักจะหงุดหงิดขึ้นมาทันที เหมือนมีบางอย่างที่ไม่อยากให้ลุงไปยุ่งกับใคร โดยเฉพาะเจ้าหมอนั่น
ระหว่างที่ผมนั่งดูลุงกายเช็ดผมที่เปียก ผมก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปช่วย ไม่รู้ทำไม เวลาลุงทำอะไรที่มันเก้งก้างจะต้องรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจแทบทุกครั้ง หรือนี่จะเป็นฮอร์โมนวัยรุ่นกัน
“ผมช่วยนะ”
“ไม่ต้อง ทำเองได้” กายขยับตัวหนี เขาไม่เข้าใจปอนด์อย่างชอบเข้ามายุ่งอะไรกับหัวของเขา
“อย่าดื้อสิลุง ให้ผมเช็ดให้” เรื่องอะไรคนอย่างปอนด์จะยอม แค่เช็ดผมเองจะหวงไปทำไม
“เฮ้อ...ตามใจ” กายนั่งนิ่ง ๆ ให้ปอนด์เช็ดผมของเขา รู้สึกแปลก ๆ ที่มีคนมาดูแลใกล้ชิดอย่างนี้ หรือเขาจะคิดมากไปเอง
“ลุง”
“อะไร”
“ผมไม่อยากให้ลุงไปยุ่งกับไอ้หมอนั่น” ไม่ได้ ผมต้องหาวิธีกันลุงออกจากไอ้บ้านั่นให้ได้
“ใคร หมอนั่นคือใคร” กายไม่เข้าใจ
“คนที่เข้ามาจีบลุงไง มันชื่อไอ้ต้า มันเป็นเสือไบ ได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ใครเข้าใกล้มันจะต้องตกเป็นของมันหมด”
“เดี๋ยวก่อนนะปอนด์ ถ้าฉันไม่ไปรับนาย ฉันจะเจอไอ้ต้าไหม ถามจริง ๆ แล้วอีกอย่าง นายเข้าใจผิดแล้ว หมอนั่นไม่ได้จีบฉันหรอกนะ” กายส่งสายตาดุกลับมาหาปอนด์ คิดได้ไงว่าเด็กนั่นจะมาจีบเขา
“ระวังหน่อยก็ดีนะลุง ผมเป็นห่วง สมัยนี้อะไรก็น่ากลัวไปหมด ดูอย่างผมสิ หน้าตาหล่อ มีแต่สาวมาจีบ ไปญี่ปุ่นนะ ทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ สาวสวย ๆ จีบตรึม”
“พูดนั่นพูดนี่สรุปจะอวดตัวเองว่างั้น” กายหันมาเบ้ปากใส่ ต้องการจะอวดว่าตัวเองก็เป็นเสือเหมือนกันสินะ จะว่าไปสมัยนี้เปลี่ยนไปมาก พูดเรื่องรักใคร่ได้อย่างเป็นเรื่องปกติ
ผมอมยิ้มและตั้งใจเช็ดผมของลุงกายช้า ๆ ว่าไปแล้วผมของลุงก็นิ่มเหมือนกัน แถมหอมอีกต่างหาก
“เสร็จหรือยัง” กายเงยหน้าถาม
ผมค้างที่เห็นหน้าลุงชัดกว่าเดิม ไม่จริง! ทำไมผมมองว่าลุงกายน่ารักขึ้นมาซะงั้น
“ยะ...ยังครับ”
“งั้นก็เช็ดไว ๆ หน่อย ฉันอยากไปแต่งตัวแล้ว”
กายทำท่าทางขนลุกจนผมต้องมอง ผมไม่เคยเห็นใครผิวขาวและเนียนขนาดนี้มาก่อนเลย หลังของลุงกายก็เนียนมากยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก มีกล้ามน้อยๆ ถึงจะเล็กกว่าผมก็ตามแต่ก็ดูดี ดูเซ็กซี่อีกแบบ
เดี๋ยวก่อนนะ...เซ็กซี่อย่างนั้นเหรอ!
“หยุดทำไม เช็ดเสร็จแล้วใช่ไหม” กายหันมาถามอีกรอบและดึงผ้าขนหนูไปเช็ดต่อ
“ซะ...เสร็จแล้วครับ” ทำไมผมต้องติดอ่างด้วย
“อืม ไปนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องรีบเข้าบริษัท ช่วงนี้จะกลับดึกหน่อยนะ นายอยากกินอะไรก็ซื้อเอาแล้วกัน แล้วก็ฝากเจ้าสองตัวด้วย” กายพูดไปสวมเสื้อไปและเดินออกจากห้องนอนไม่สนใจสายตาของปอนด์ที่กำลังจับจ้องทุกอิริยาบถของเขาอยู่
ผมมานอนคิดดูแล้วทำไมผมถึงรู้สึกแปลก ๆ กับลุงกาย หรือเป็นเพราะผมใกล้ชิดกับเขามากจนเกินไป
“ไม่ใช่หรอก” ปอนด์ส่ายหน้าไปมาแล้วพลิกตะแคงตัวกอดหมอนข้างแน่น
ถ้าเป็นเพราะใกล้ชิดกันจริง แบบนั้นผมก็ต้องรู้สึกกับลุงกายตั้งนานแล้วสิ ตั้งแต่รู้จักกับลุงกายมา ไม่เคยคิดเรื่องความรู้สึกเลยสักนิด ขนาดตอนไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ผมก็ควงสาวน้อยหนุ่มน้อยไม่ซ้ำหน้าก็ไม่เคยรู้สึกใจเต้นและน่าดึงดูดมากขนาดลุงกายหรือเป็นเพราะผมชอบคนอายุมากกว่า ดูอบอุ่นและเอาใจผมหรือเปล่านะ
“เฮ้อ...นอนไม่หลับ ทำไงดี” ผมเด้งตัวลุกขึ้นนั่งในความมืดและหันไปมองที่ประตู ไม่รู้ว่าลุงหลับแล้วหรือยัง
แค่คิดก็คงไม่ได้ ผมต้องออกไปดูให้แน่ใจ จึงค่อย ๆ เปิดประตูก็พบว่าไฟยังเปิดอยู่ ผมค่อย ๆ ย่องเพื่อไม่ให้คนที่นอนอยู่ตื่น
เขาหลับแล้วจริง ๆ และหลับคาเอกสารเสียด้วย คอมพิวเตอร์ก็ยังไม่ปิด มือถือก็ยังคาอยู่ที่มือ ผ้าห่มก็ไม่ห่มให้เรียบร้อย เดี๋ยวก็เป็นหวัดเอาหรอก แอร์ในห้องยิ่งทำงานดีอยู่
“ลุงนะลุง” ผมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะจับเจ้าเหมียวสองตัวที่นอนบนท้องของลุงกายออก
“ทำแบบนี้พ่อแกก็ตายพอดี” ผมจับเจ้าเหมียวขี้เซาสองตัวที่ทำตัวเหมือนนายของพวกมันออกจากท้องของเขา และยกขึ้นมองหน้าเจ้าสีนวลที่อยู่มือขวาส่วนสีหมอกมือซ้าย ขนาดยกออกจากท้องลุงกาย พวกมันยังหลับต่อกันได้ ยกนิ้วให้เลยจริง ๆ
“ลงไปนอนในบ้านแกเลย” ผมวางเจ้าเหมียวสองตัวบนที่นอนของพวกมัน ให้ตายสิ ยังหลับต่อได้อีก ถ้าเอาไปทิ้งข้างนอกคงไม่รู้เรื่องแน่
นำแมวทิ้งลงที่นอนก็หันไปจัดการพ่อของพวกมันต่อ ขนาดผมทำเสียงดังยังหลับได้สนิทขนาดนี้ ถ้าโจรบุกขึ้นห้องจะทำยังไง
ผมเดินเข้าไปใกล้ลุงกายและอุ้มลุงเข้าห้องนอน ผมคิดว่าเขาควรนอนที่เตียงของเขาจะดีกว่ามานอนบนโซฟา ส่วนตัวผมไม่รังเกียจลุงหรอกนะ กลับรู้สึกดีซะอีกที่มีหมอนข้างเพิ่ม
ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วจนไม่รู้ว่าใครนอนก่ายใครกันแน่ ในผ้าห่มผืนโตที่ผมกับลุงกายนอนด้วยกัน กลับกลายเป็นว่าผมนอนไม่พอ ได้หลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงเพราะลุงกายนอนดิ้นนะสิ
“เอ๊ะ” นั่นเสียงร้องของลุง ผมรู้เพราะผมจ้องมองเขาอยู่
กายลุกนั่งทันทีที่รู้สึกตัวตื่น จนผมนึกขำแต่ผมก็แกล้งหลับและนอนละเมอกอดลุงกายต่อ ก็ผมอยากแกล้งลุง พอมองแล้วรู้สึกดีแบบแปลก ๆ
“เฮ้ย ๆ”
“งั้ม ๆ” ทำปากขยับไปมาและซุกไซร้ที่คอเล่น ๆ
“จะ...จะบ้าหรือไง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนายนะ ออกไปเลย” กายบ่นและผลักหัวของผม ทำให้ผมต้องลืมตาแล้วทำเหมือนเพิ่งตื่นนอน
“อ้าวลุงเองเหรอ ผมนึกว่าหมอนข้าง” ผมพลิกตะแคงตัวหันหลังไปกอดหมอนข้างจริง ๆ และอมยิ้มกับการล้อเล่นของตัวเอง การแกล้งลุงกายก็สนุกดีเหมือนกัน
“ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะ แล้วทำไมมานอนบนเตียงกับนายได้ล่ะ”
น้ำเสียงของลุงกายบ่งบอกว่ากำลังสงสัย ส่วนผมก็อมยิ้มหลับตาพริ้มไม่ให้ลุงรู้ว่าเป็นฝีมือใคร
“ลุงนอนละเมอขึ้นเตียงผมเองต่างหาก”
ดูซิ ว่าจะแก้ตัวยังไง อยากรู้จริง ๆ
“ไม่มีทาง...เลิกคุย เดี๋ยวทำอาหารเช้าให้ทาน วันนี้มีงานตอนเช้าด้วย ฉันไม่มีเวลามาเถียงกับนายหรอกนะ”
ผิดคาด ผมไม่คิดว่าคำแก้ตัวของลุงกายจะนิ่งเหมือนไม่รู้สึกอะไร แถมทำเป็นเรื่องปกติที่ผมกอดลุงแบบนั้น ถึงแม้เมื่อก่อนผมมักจะชอบแกล้งกอดเล่นเป็นประจำก็ตาม หรือลุงกายจะชินกับการที่ผมกอดและไม่รู้สึกอะไรไปแล้ว
พอกายปิดประตูออกจากห้องไปแล้ว ผมจึงลุกขึ้นนั่งทำหน้าเซ็ง คิดจะแกล้งให้เขินเสียหน่อย กลับทำตัวนิ่งผิดคาด
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ก.ย. 2563, 20:09:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 พ.ย. 2563, 12:14:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 327
| << ไม่อยากเป็นแค่ลุง...ขอเป็นที่รักจะได้ไหม 2 | ไม่อยากเป็นแค่ลุง...ขอเป็นที่รักจะได้ไหม 4 >> |