แรกรักพันใจ: มาสฬฎา (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
มีมารดาเลี้ยงใจร้าย บวกกับพี่สาวใจยักษ์ ชีวิตดูน่ารันทดนัก
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: เลขา บอส พระเอกเย็นชา แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง ตลก
ตอน: บทที่ 1 -100%
แต่แล้ว...วรีวาฏิกาก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองมองโลกในแง่ดีเกินไป ทั้งๆ ที่เธออุตส่าห์คิดแบบนั้นแล้ว เพราะตำแหน่งอันต่ำต้อยของเธอมันจะมีเหตุให้ต้องไปเผชิญหน้ากับท่านรองประธานได้อย่างไร ทว่าเธอคิดผิดถนัด เมื่อพี่จุ๋มจำเป็นต้องคลอดก่อนกำหนด!
เรื่องมันมีอยู่ว่า เธอผู้อุตส่าห์ได้งานแรกในฝ่ายการตลาด มีหน้าที่ดูแลผลิตภัณฑ์หนึ่งในเครือบริษัทโดยมีเจ้านายสาวแสนดีอย่างพี่จุ๋มคอยสอนงานอย่างอดทนและใจเย็น ต้องใช้คำว่าอดทนและใจเย็น! เพราะอย่างน้อยคนอย่างเธอก็ต้องยอมรับว่าตัวเองในช่วงแรกๆ ที่เข้ามานั้น โง่บรรลัย! คำว่า ‘Minutes’ แปลว่าอะไร เธอยังไม่รู้เลย! ก็คนมันเกิดมาไม่เคยทำงาน ไม่นับที่คุณย่าชอบใช้เธอไปช่วยขนโต๊ะเวลามีงาน! เธอก็แปลมันตรงตัวว่า ‘นาที’ น่ะสิ! ใครจะไปรู้ว่ามันแปลว่า รายงานการประชุม
แต่พี่จุ๋มก็ดีใจหาย อุตส่าห์อดทนสอนเธอด้วยความใจเย็นอย่างเหลือเชื่อ ช่างเป็นเจ้านายที่ประเสริฐยิ่งนัก ลูกที่พี่จุ๋มอุ้มท้องอยู่คงเป็นอภิชาตบุตรล่ะสินะ ในเมื่อแม่ช่างเหมือนนางฟ้าขนาดนี้
ในขณะที่กำลังเรียนรู้งานอย่างรวดเร็ว และช่วยแบ่งเบาภาระพี่จุ๋มไปได้เกือบครึ่งแล้วในสองเดือนแรก ซึ่งพี่จุ๋มก็ชมว่าเธอหัวไวและฉลาดมาก นาทีนี้ก็ต้องขอน้อมรับไว้ เกิดมาฉลาด ก็ต้องมีคนชมเป็นธรรมดา! แต่แล้วเรื่องดีๆ มันก็หยุดอยู่แค่นั้น หลังจากนั้นเรื่องแย่ๆ ก็ประดังประเดมาเป็นตะบุงเก! เริ่มตั้งแต่พี่จุ๋มคลอดก่อนกำหนดถึงสองเดือน โดยที่เธอไม่ได้ท้านับเดือนแม้แต่น้อย ทำให้จากกำหนดการที่จะสอนงานเธอสามเดือนแล้วลาคลอดสองเดือน กลายเป็นว่าสอนงานเธอได้แค่สองเดือนแล้วต้องลาคลอดทันที เพราะถุงน้ำคร่ำแตกระหว่างทำงาน!
ถ้าจะถามว่าระหว่างทำงานตอนไหน ก็ต้องตอบว่าระหว่างทำงานตอนที่เธอกับพี่จุ๋มอยู่ดึก แล้วในแผนกเหลือแค่เราสองคนไง!
ซอสระอวย ซวยได้อีก!
วรีวาฏิกาผู้ซึ่งเกิดมาไม่เคยรู้ว่าหมอตำแยคืออะไร หรือแม้แต่วิธีรับมือกับผู้หญิงน้ำคร่ำแตก เธอรู้แต่ว่าตอนนั้นสติแตกมันเป็นยังไง! เพราะหญิงสาววิ่งวุ่นไปทั่วออฟฟิศอยู่หนึ่งนาที แล้วจู่ๆ อะดรีนาลีนก็สูบฉีดอุ้มพี่จุ๋มลงลิฟต์จากชั้นยี่สิบเอ็ดพาเข้าลานจอดรถแล้วขับรถไปถึงโรงพยาบาลภายในยี่สิบนาทีได้อย่างปาฏิหาริย์!
หลังจากส่งพี่จุ๋มถึงมือหมอ เธอก็จัดการโทร.หาสามีพี่จุ๋มแล้วนั่งหมดเรี่ยวแรงอยู่หน้าห้องคลอด สักพักพยาบาลก็เดินมาบอกว่า พี่จุ๋มกำลังจะคลอดและอยากให้เธอเข้าไปเป็นกำลังใจในห้องคลอดด้วย เนื่องจากสามีพี่จุ๋มยังเดินทางมาไม่ถึง
เธอผู้เป็นสาวบริสุทธิ์ (เกี่ยวอะไร?) ผู้มิเคยรู้ว่าเป็นกำลังใจในห้องคลอดมันต้องทำยังไงบ้าง ก็เลยได้แต่เข้าไปกุมมือพี่จุ๋มไว้ แล้วกลั้นหายใจทุกครั้งที่พี่จุ๋มเริ่มเบ่งลูก กว่าลูกสาวที่แสนน่ารักของพี่จุ๋มจะคลอดออกมาได้ เธอก็ลุ้นแทบหมดลมหายใจ แต่พอเห็นหน้าลูกของพี่จุ๋ม ซึ่งพี่จุ๋มตั้งชื่อแบบเก๋ๆ ไว้แล้วว่า ‘กะทิ’ คนที่ได้เห็นหน้าลูกสาวพี่จุ๋มเป็นคนแรกก็ตกหลุมรักน้องกะทิเข้าทันที! เด็กอะไรช่างน่าเกลียดน่าชัง
เรื่องดีๆ มันก็จบลงที่ตรงนี้ เพราะพอพ่อของน้องกะทิมา เธอก็ขอตัวกลับ โดยไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าต่อจากนี้ไปที่ทำงานนั้น มีอะไรที่โหดร้ายรออยู่!
หลังจากที่ต้องโอนงานทั้งหมดของพี่จุ๋มมาทำเองได้สามเดือน ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ กลับบ้านดึกเป็นประจำ วรีวาฏิกาก็เริ่มปรับตัวได้ จากกลับเกือบเที่ยงคืนจนถูกมารดามองค้อนแล้วค้อนอีกก็ค่อยๆ เปลี่ยนมากลับสามทุ่ม จนพอครบสามเดือนก็กลายมาเป็นหนึ่งทุ่มได้ในที่สุด และมันก็คง จะเป็นอย่างนั้นอยู่ต่อไป ถ้าภควัตน์ไม่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกับก็อตซิลลาปรากฏกาย
เนื่องจากผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดโดนซื้อตัวไปโดยบริษัทต่างชาติ ความซวยที่เธอเกริ่นไว้ตั้งแต่ต้นก็มาเยือน เพราะท่านรองประธานของกลุ่มบริษัทอุตส่าห์เข้ามาช่วยดูแลฝ่ายการตลาดของหนึ่งในบริษัทในเครือแทนระหว่างรอคนใหม่ นั่นทำให้ราหูเล็งมาที่แผนกเธออย่างจัง!
ซวยกว่านี้มีอีกไหม อยากจะถามนัก!
ซึ่งปรากฏว่ามี!
เพราะอยู่ดีๆ ผู้ช่วย Brand Manager ก็ลาออกไปอีกหนึ่งคนเมื่อหนึ่งเดือนก่อน เธอเลยรับเละทั้งแผนก
ฮือ...นี่ปีชงของเธอใช่ไหม ใครก็ได้ช่วยบอกที!
นอกจากนี้ ทุกสัปดาห์ท่านรองประธานจะเรียกประชุมฝ่ายการตลาด ทั้งๆ ที่ปกติก็ต้องประชุมกับผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด (รักษาการ) ทุกวันจันทร์อยู่แล้ว หมอนี่ยังจะมาเพิ่มประชุมให้มันเสียเวลาทำงานเข้าไปอีก และแน่นอน ด้วยความที่ภควัตน์เรียกประชุม Brand Manager ของแต่ละผลิตภัณฑ์ คนที่รักษาการ Brand Manager ที่ดูแลหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของบริษัทแทนพี่จุ๋มอย่างเธอก็ต้องเข้าประชุมด้วยโดยปริยาย
และการตอบคำถามท่านรองประธานในครั้งแรกที่เข้าประชุม...ไม่ได้ด้วยความด้อยประสบการณ์ของเธอ ก็ทำให้เคราะห์ร้ายมาเยือนทันที!
หลังจากวันนั้น เธอคนนี้เท่านั้นที่จะถูกเพ่งเล็ง เธอคนนี้เท่านั้นที่จะถูกจี้คำถามยากเอา ยากเอาใส่! และความซวยเหล่านี้ก็ดำเนินมาได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว อยากจะถามนักว่าเธอเคยไปทำอะไรให้ ทำไมจะต้องมาโหดกับเธอขนาดนี้ก็ไม่รู้! แม้กระทั่งวันนี้! วันที่อยู่ดีๆ ก็โดนเรียกเข้าไปสวดอีกแล้ว!
หลังจากเลขาของท่านรองประธานเรียกเธอให้มาพบโดยด่วน เธอก็เตรียมใจไว้แล้วว่าคงจะโดนอะไรอีกแน่นอน แต่ที่ไม่ได้เตรียมใจคือพอเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานท่านรองประธาน แฟ้มก็ลอยมาอยู่แทบเท้าทันที!
ปัง!
เสียงท่านรองประธานโยนแฟ้มสรุปยอดขายของสินค้าที่เธอดูแลอยู่ลงพื้นอย่างไม่ไยดี
“คุณวรีวาฏิกา! ผมพยายามจะเข้าใจว่าคุณเพิ่งมาทำงาน ผลงานก็คงออกมาไม่ดีนัก แต่ผมไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้! คุณรู้ไหมว่าช่วงที่คุณจุ๋มดูแลอยู่ ยอดขายเราเพิ่มขึ้นทุกไตรมาส แต่พอเปลี่ยนมาเป็นคุณเท่านั้น ไตรมาสนี้ยอดเราลดลงห้าเปอร์เซ็นต์! คุณมีคำอธิบายเรื่องนี้ไหม”
เสียงภควัตน์ตะคอกใส่เธอเอาๆ ผิดกับหน้าหล่อๆ นั่นอย่างสิ้นเชิง! ไอ้ตาสีเทาเข้มที่ได้มาจากความเป็นลูกเสี้ยวและเธอเคยเผลอคิดไปว่าเท่สุดๆ เดี๋ยวนี้มองกี่ทีก็เหมือนมองตาปีศาจร้าย!
ก่อนหน้านั้นถึงแม้จะได้ข่าวจากมะลิแล้วว่าภควัตน์เป็นเจ้านายสุดโหด ชอบกดดันผู้บริหารบริษัทในเครือ ใช้งานหนักเยี่ยงทาส แต่เธอก็พยายามฟังหูไว้หู
มาตอนนี้น่ะเหรอ เธอเชื่อมันทั้งสองหู! เชื่อตั้งแต่ที่เขาด่าเธอว่า รับคนไม่ฉลาดแบบนี้เข้ามาทำงานที่บริษัทได้ไงนั่นแหละ!
ตอนแรกเธอเห็นว่าภควัตน์เกือบจะหลุดคำว่า ‘โง่’ ออกมาแล้วด้วยซ้ำ แต่ด้วยยังอยู่ในที่ประชุมเลยยั้งปากไว้ แล้วเลี่ยงไปใช้คำว่าไม่ฉลาดแทน
คนอะไร ชั่วร้ายเสียไม่มีดี!
พูดก็พูดเถอะ ตอนที่เจอกันเมื่อหลายปีก่อน เขายังดูเป็นพี่ชายที่อบอุ่นแสนดีอยู่เลย แต่ผ่านไปแค่ไม่กี่ปี อะไรทำให้พี่ชายสุดน่ารักกลายร่างเป็นจอมมารได้ก็ไม่รู้!
หลังจากเธอโดนด่าต่อหน้าคนทั้งแผนกคราวนั้น ภควัตน์ก็ชั่วร้ายสารพัด ชนิดที่ตอนนี้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่า ภควัตน์หรือพี่พาร์คคนไหนกันแน่ที่เป็นตัวจริง แล้วเธอไปทำอะไรให้เขาจงเกลียดจงชังได้ขนาดนี้ ถึงได้หาเรื่องกันไม่เว้นแต่ละวัน นี่เธอมั่นใจนะว่าตอนเจอกันที่เมืองนอกเมืองนาเธอไม่ได้ซุ่มซ่ามเดินไปเหยียบเท้าเขาสักหน่อย ทำไมจะต้องทำเหมือนเกลียดกันมาสามชาติก็ไม่รู้
เอาเถอะ เธอมันก็แค่ลูกจ้างนี่ ยังไงๆ ก็ต้องแถแบบเอาสีข้างเข้าถูไปให้รอดล่ะทีนี้
“ถ้าคุณดูจากผลประกอบการปีที่แล้วเทียบกับเดือนนี้ก็จะทราบค่ะว่าปีที่แล้วในไตรมาสเดียวกัน ยอดขายเราก็ตกห้าเปอร์เซ็นต์เหมือนกัน สำหรับสาเหตุที่ปีนี้ยอดตก เพราะเศรษฐกิจเราแย่ลงกว่าปีที่แล้ว แถมคู่แข่งยังออกโพรโมชันส่งเสริมการขายเพื่อดันยอดก่อนปิดไตรมาส ยอดก็เลยลดลง แต่ดิฉันกำลังจะออกแคมเปญตัวใหม่ที่เราคุยกันในที่ประชุมครั้งที่แล้วอยู่ค่ะ ในไตรมาสหน้า ดิฉันมั่นใจว่ายอดขายของเราต้องเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน”
สรรพนาม ‘ดิฉัน’ ถูกนำมาใช้ก็ตั้งแต่เมื่อโดนด่าว่าไม่มีสิทธิ์ทำตัวสนิทสนม
“คุณแน่ใจว่ายอดจะขึ้น?” ไม่พูดเปล่า ท่านรองประธานหรี่ตามองเธอหัวจรดเท้า เหมือนไม่เชื่อถือ ก่อนจะเบ้ปากทำให้หน้าหล่อๆ นั่นเหมือนปีศาจยิ่งกว่าเดิม! นาทีนั้นเธออยากจะหาอะไรสักอย่างมาขว้างใส่เขา แต่ที่ทำได้ก็เพียงแค่ตอบกลับไปว่า
“แน่ใจค่ะ”
พูดจบ คนฟังก็ยิ้มมุมปากอย่างดูแคลน ไม่เกรงใจลูกน้องอย่างเธอที่ยังยืนทนโท่อยู่เลยสักนิด แถมยังพูดต่อด้วยประโยคแสนท้าทายว่า
“แล้วผมจะคอยดู!”
ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่าเขาจะคอยดู แหม...ก็เล่นจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้! แถวบ้านเธอเขาไม่เรียกว่าให้งานที่ท้าทายลูกน้องอย่างที่เขาพยายามแก้ตัวให้ดูดีหรอก เขาเรียกว่าบีบให้ออกต่างหาก!
ไม่พอ! ดูเหมือนท่านรองประธานจะยังไม่สาแก่ใจ พอเธอกำลังจะก้าวออกจากห้อง เสียงมารก็ลอยมาทันที
“ภายในวันศุกร์นี้นะ”
เท่านั้นแหละ ขาเธอชะงักทันใด! ก่อนจะค่อยๆ กลั้นใจถามออกไปว่า
“ศุกร์นี้ มันเหลืออีกแค่สองวันนะคะ?”
พอจบประโยคนั้น คนหันไปถามก็เห็นคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามแสยะยิ้มออกมาทันที และยังมีหน้าจะพูดย้ำอีกว่า
“ก็ตั้งสองวัน!”
โอ๊ยยยยยยยย เหลือแค่สองวันใครมันจะไปทำทันกัน (ฟะ!)
แต่เธอเถียงได้ไหม...ไม่ได้!
สรุปก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำไปเถอะยายวรีวาฏิกา เกิดมาโดนเขม่นก็ต้องอดทน!
และตอนที่เธอกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องไป เสียงมารก็ยังลอยมาอีกรอบ
“เดี๋ยวก่อน”
เธอชะงักไปสองวินาที แล้วต้องจำใจหันไปฟังสิ่งที่เขาจะพูดต่อ ในใจก็ได้แต่ปลอบตัวเองว่ามันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว แต่เธอคิดผิด!
“นี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน แต่ผมรำคาญ เมื่อไรคุณจะไปเอาสิวอักเสบเม็ดโตๆ ที่แก้มคุณออกสักที เกิดมาทำงานไม่ได้เรื่องแล้วยังเป็นสิวด้วยเนี่ยนะ รีบไปเอาออกซะ ผมไม่ชอบ มันเกะกะสายตา!”
!!!!!!!!
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! สาระแนสุดๆ มายุ่งอะไรกับสิวคนอื่น (ฟะ) เป็นเกย์หรือไงถึงได้ชอบจิกผู้หญิงเอา จิกเอา จิกเอา!
แล้วที่เธอเป็นสิวนี่ ไม่ใช่เพราะโดนใช้งานหามรุ่งหามค่ำหรือไง
เกลียดภควัตน์! เกลียดภควัตน์! เกลียดภควัตน์!!!!!!
เรื่องมันมีอยู่ว่า เธอผู้อุตส่าห์ได้งานแรกในฝ่ายการตลาด มีหน้าที่ดูแลผลิตภัณฑ์หนึ่งในเครือบริษัทโดยมีเจ้านายสาวแสนดีอย่างพี่จุ๋มคอยสอนงานอย่างอดทนและใจเย็น ต้องใช้คำว่าอดทนและใจเย็น! เพราะอย่างน้อยคนอย่างเธอก็ต้องยอมรับว่าตัวเองในช่วงแรกๆ ที่เข้ามานั้น โง่บรรลัย! คำว่า ‘Minutes’ แปลว่าอะไร เธอยังไม่รู้เลย! ก็คนมันเกิดมาไม่เคยทำงาน ไม่นับที่คุณย่าชอบใช้เธอไปช่วยขนโต๊ะเวลามีงาน! เธอก็แปลมันตรงตัวว่า ‘นาที’ น่ะสิ! ใครจะไปรู้ว่ามันแปลว่า รายงานการประชุม
แต่พี่จุ๋มก็ดีใจหาย อุตส่าห์อดทนสอนเธอด้วยความใจเย็นอย่างเหลือเชื่อ ช่างเป็นเจ้านายที่ประเสริฐยิ่งนัก ลูกที่พี่จุ๋มอุ้มท้องอยู่คงเป็นอภิชาตบุตรล่ะสินะ ในเมื่อแม่ช่างเหมือนนางฟ้าขนาดนี้
ในขณะที่กำลังเรียนรู้งานอย่างรวดเร็ว และช่วยแบ่งเบาภาระพี่จุ๋มไปได้เกือบครึ่งแล้วในสองเดือนแรก ซึ่งพี่จุ๋มก็ชมว่าเธอหัวไวและฉลาดมาก นาทีนี้ก็ต้องขอน้อมรับไว้ เกิดมาฉลาด ก็ต้องมีคนชมเป็นธรรมดา! แต่แล้วเรื่องดีๆ มันก็หยุดอยู่แค่นั้น หลังจากนั้นเรื่องแย่ๆ ก็ประดังประเดมาเป็นตะบุงเก! เริ่มตั้งแต่พี่จุ๋มคลอดก่อนกำหนดถึงสองเดือน โดยที่เธอไม่ได้ท้านับเดือนแม้แต่น้อย ทำให้จากกำหนดการที่จะสอนงานเธอสามเดือนแล้วลาคลอดสองเดือน กลายเป็นว่าสอนงานเธอได้แค่สองเดือนแล้วต้องลาคลอดทันที เพราะถุงน้ำคร่ำแตกระหว่างทำงาน!
ถ้าจะถามว่าระหว่างทำงานตอนไหน ก็ต้องตอบว่าระหว่างทำงานตอนที่เธอกับพี่จุ๋มอยู่ดึก แล้วในแผนกเหลือแค่เราสองคนไง!
ซอสระอวย ซวยได้อีก!
วรีวาฏิกาผู้ซึ่งเกิดมาไม่เคยรู้ว่าหมอตำแยคืออะไร หรือแม้แต่วิธีรับมือกับผู้หญิงน้ำคร่ำแตก เธอรู้แต่ว่าตอนนั้นสติแตกมันเป็นยังไง! เพราะหญิงสาววิ่งวุ่นไปทั่วออฟฟิศอยู่หนึ่งนาที แล้วจู่ๆ อะดรีนาลีนก็สูบฉีดอุ้มพี่จุ๋มลงลิฟต์จากชั้นยี่สิบเอ็ดพาเข้าลานจอดรถแล้วขับรถไปถึงโรงพยาบาลภายในยี่สิบนาทีได้อย่างปาฏิหาริย์!
หลังจากส่งพี่จุ๋มถึงมือหมอ เธอก็จัดการโทร.หาสามีพี่จุ๋มแล้วนั่งหมดเรี่ยวแรงอยู่หน้าห้องคลอด สักพักพยาบาลก็เดินมาบอกว่า พี่จุ๋มกำลังจะคลอดและอยากให้เธอเข้าไปเป็นกำลังใจในห้องคลอดด้วย เนื่องจากสามีพี่จุ๋มยังเดินทางมาไม่ถึง
เธอผู้เป็นสาวบริสุทธิ์ (เกี่ยวอะไร?) ผู้มิเคยรู้ว่าเป็นกำลังใจในห้องคลอดมันต้องทำยังไงบ้าง ก็เลยได้แต่เข้าไปกุมมือพี่จุ๋มไว้ แล้วกลั้นหายใจทุกครั้งที่พี่จุ๋มเริ่มเบ่งลูก กว่าลูกสาวที่แสนน่ารักของพี่จุ๋มจะคลอดออกมาได้ เธอก็ลุ้นแทบหมดลมหายใจ แต่พอเห็นหน้าลูกของพี่จุ๋ม ซึ่งพี่จุ๋มตั้งชื่อแบบเก๋ๆ ไว้แล้วว่า ‘กะทิ’ คนที่ได้เห็นหน้าลูกสาวพี่จุ๋มเป็นคนแรกก็ตกหลุมรักน้องกะทิเข้าทันที! เด็กอะไรช่างน่าเกลียดน่าชัง
เรื่องดีๆ มันก็จบลงที่ตรงนี้ เพราะพอพ่อของน้องกะทิมา เธอก็ขอตัวกลับ โดยไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าต่อจากนี้ไปที่ทำงานนั้น มีอะไรที่โหดร้ายรออยู่!
หลังจากที่ต้องโอนงานทั้งหมดของพี่จุ๋มมาทำเองได้สามเดือน ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ กลับบ้านดึกเป็นประจำ วรีวาฏิกาก็เริ่มปรับตัวได้ จากกลับเกือบเที่ยงคืนจนถูกมารดามองค้อนแล้วค้อนอีกก็ค่อยๆ เปลี่ยนมากลับสามทุ่ม จนพอครบสามเดือนก็กลายมาเป็นหนึ่งทุ่มได้ในที่สุด และมันก็คง จะเป็นอย่างนั้นอยู่ต่อไป ถ้าภควัตน์ไม่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกับก็อตซิลลาปรากฏกาย
เนื่องจากผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดโดนซื้อตัวไปโดยบริษัทต่างชาติ ความซวยที่เธอเกริ่นไว้ตั้งแต่ต้นก็มาเยือน เพราะท่านรองประธานของกลุ่มบริษัทอุตส่าห์เข้ามาช่วยดูแลฝ่ายการตลาดของหนึ่งในบริษัทในเครือแทนระหว่างรอคนใหม่ นั่นทำให้ราหูเล็งมาที่แผนกเธออย่างจัง!
ซวยกว่านี้มีอีกไหม อยากจะถามนัก!
ซึ่งปรากฏว่ามี!
เพราะอยู่ดีๆ ผู้ช่วย Brand Manager ก็ลาออกไปอีกหนึ่งคนเมื่อหนึ่งเดือนก่อน เธอเลยรับเละทั้งแผนก
ฮือ...นี่ปีชงของเธอใช่ไหม ใครก็ได้ช่วยบอกที!
นอกจากนี้ ทุกสัปดาห์ท่านรองประธานจะเรียกประชุมฝ่ายการตลาด ทั้งๆ ที่ปกติก็ต้องประชุมกับผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด (รักษาการ) ทุกวันจันทร์อยู่แล้ว หมอนี่ยังจะมาเพิ่มประชุมให้มันเสียเวลาทำงานเข้าไปอีก และแน่นอน ด้วยความที่ภควัตน์เรียกประชุม Brand Manager ของแต่ละผลิตภัณฑ์ คนที่รักษาการ Brand Manager ที่ดูแลหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของบริษัทแทนพี่จุ๋มอย่างเธอก็ต้องเข้าประชุมด้วยโดยปริยาย
และการตอบคำถามท่านรองประธานในครั้งแรกที่เข้าประชุม...ไม่ได้ด้วยความด้อยประสบการณ์ของเธอ ก็ทำให้เคราะห์ร้ายมาเยือนทันที!
หลังจากวันนั้น เธอคนนี้เท่านั้นที่จะถูกเพ่งเล็ง เธอคนนี้เท่านั้นที่จะถูกจี้คำถามยากเอา ยากเอาใส่! และความซวยเหล่านี้ก็ดำเนินมาได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว อยากจะถามนักว่าเธอเคยไปทำอะไรให้ ทำไมจะต้องมาโหดกับเธอขนาดนี้ก็ไม่รู้! แม้กระทั่งวันนี้! วันที่อยู่ดีๆ ก็โดนเรียกเข้าไปสวดอีกแล้ว!
หลังจากเลขาของท่านรองประธานเรียกเธอให้มาพบโดยด่วน เธอก็เตรียมใจไว้แล้วว่าคงจะโดนอะไรอีกแน่นอน แต่ที่ไม่ได้เตรียมใจคือพอเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานท่านรองประธาน แฟ้มก็ลอยมาอยู่แทบเท้าทันที!
ปัง!
เสียงท่านรองประธานโยนแฟ้มสรุปยอดขายของสินค้าที่เธอดูแลอยู่ลงพื้นอย่างไม่ไยดี
“คุณวรีวาฏิกา! ผมพยายามจะเข้าใจว่าคุณเพิ่งมาทำงาน ผลงานก็คงออกมาไม่ดีนัก แต่ผมไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้! คุณรู้ไหมว่าช่วงที่คุณจุ๋มดูแลอยู่ ยอดขายเราเพิ่มขึ้นทุกไตรมาส แต่พอเปลี่ยนมาเป็นคุณเท่านั้น ไตรมาสนี้ยอดเราลดลงห้าเปอร์เซ็นต์! คุณมีคำอธิบายเรื่องนี้ไหม”
เสียงภควัตน์ตะคอกใส่เธอเอาๆ ผิดกับหน้าหล่อๆ นั่นอย่างสิ้นเชิง! ไอ้ตาสีเทาเข้มที่ได้มาจากความเป็นลูกเสี้ยวและเธอเคยเผลอคิดไปว่าเท่สุดๆ เดี๋ยวนี้มองกี่ทีก็เหมือนมองตาปีศาจร้าย!
ก่อนหน้านั้นถึงแม้จะได้ข่าวจากมะลิแล้วว่าภควัตน์เป็นเจ้านายสุดโหด ชอบกดดันผู้บริหารบริษัทในเครือ ใช้งานหนักเยี่ยงทาส แต่เธอก็พยายามฟังหูไว้หู
มาตอนนี้น่ะเหรอ เธอเชื่อมันทั้งสองหู! เชื่อตั้งแต่ที่เขาด่าเธอว่า รับคนไม่ฉลาดแบบนี้เข้ามาทำงานที่บริษัทได้ไงนั่นแหละ!
ตอนแรกเธอเห็นว่าภควัตน์เกือบจะหลุดคำว่า ‘โง่’ ออกมาแล้วด้วยซ้ำ แต่ด้วยยังอยู่ในที่ประชุมเลยยั้งปากไว้ แล้วเลี่ยงไปใช้คำว่าไม่ฉลาดแทน
คนอะไร ชั่วร้ายเสียไม่มีดี!
พูดก็พูดเถอะ ตอนที่เจอกันเมื่อหลายปีก่อน เขายังดูเป็นพี่ชายที่อบอุ่นแสนดีอยู่เลย แต่ผ่านไปแค่ไม่กี่ปี อะไรทำให้พี่ชายสุดน่ารักกลายร่างเป็นจอมมารได้ก็ไม่รู้!
หลังจากเธอโดนด่าต่อหน้าคนทั้งแผนกคราวนั้น ภควัตน์ก็ชั่วร้ายสารพัด ชนิดที่ตอนนี้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่า ภควัตน์หรือพี่พาร์คคนไหนกันแน่ที่เป็นตัวจริง แล้วเธอไปทำอะไรให้เขาจงเกลียดจงชังได้ขนาดนี้ ถึงได้หาเรื่องกันไม่เว้นแต่ละวัน นี่เธอมั่นใจนะว่าตอนเจอกันที่เมืองนอกเมืองนาเธอไม่ได้ซุ่มซ่ามเดินไปเหยียบเท้าเขาสักหน่อย ทำไมจะต้องทำเหมือนเกลียดกันมาสามชาติก็ไม่รู้
เอาเถอะ เธอมันก็แค่ลูกจ้างนี่ ยังไงๆ ก็ต้องแถแบบเอาสีข้างเข้าถูไปให้รอดล่ะทีนี้
“ถ้าคุณดูจากผลประกอบการปีที่แล้วเทียบกับเดือนนี้ก็จะทราบค่ะว่าปีที่แล้วในไตรมาสเดียวกัน ยอดขายเราก็ตกห้าเปอร์เซ็นต์เหมือนกัน สำหรับสาเหตุที่ปีนี้ยอดตก เพราะเศรษฐกิจเราแย่ลงกว่าปีที่แล้ว แถมคู่แข่งยังออกโพรโมชันส่งเสริมการขายเพื่อดันยอดก่อนปิดไตรมาส ยอดก็เลยลดลง แต่ดิฉันกำลังจะออกแคมเปญตัวใหม่ที่เราคุยกันในที่ประชุมครั้งที่แล้วอยู่ค่ะ ในไตรมาสหน้า ดิฉันมั่นใจว่ายอดขายของเราต้องเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน”
สรรพนาม ‘ดิฉัน’ ถูกนำมาใช้ก็ตั้งแต่เมื่อโดนด่าว่าไม่มีสิทธิ์ทำตัวสนิทสนม
“คุณแน่ใจว่ายอดจะขึ้น?” ไม่พูดเปล่า ท่านรองประธานหรี่ตามองเธอหัวจรดเท้า เหมือนไม่เชื่อถือ ก่อนจะเบ้ปากทำให้หน้าหล่อๆ นั่นเหมือนปีศาจยิ่งกว่าเดิม! นาทีนั้นเธออยากจะหาอะไรสักอย่างมาขว้างใส่เขา แต่ที่ทำได้ก็เพียงแค่ตอบกลับไปว่า
“แน่ใจค่ะ”
พูดจบ คนฟังก็ยิ้มมุมปากอย่างดูแคลน ไม่เกรงใจลูกน้องอย่างเธอที่ยังยืนทนโท่อยู่เลยสักนิด แถมยังพูดต่อด้วยประโยคแสนท้าทายว่า
“แล้วผมจะคอยดู!”
ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่าเขาจะคอยดู แหม...ก็เล่นจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้! แถวบ้านเธอเขาไม่เรียกว่าให้งานที่ท้าทายลูกน้องอย่างที่เขาพยายามแก้ตัวให้ดูดีหรอก เขาเรียกว่าบีบให้ออกต่างหาก!
ไม่พอ! ดูเหมือนท่านรองประธานจะยังไม่สาแก่ใจ พอเธอกำลังจะก้าวออกจากห้อง เสียงมารก็ลอยมาทันที
“ภายในวันศุกร์นี้นะ”
เท่านั้นแหละ ขาเธอชะงักทันใด! ก่อนจะค่อยๆ กลั้นใจถามออกไปว่า
“ศุกร์นี้ มันเหลืออีกแค่สองวันนะคะ?”
พอจบประโยคนั้น คนหันไปถามก็เห็นคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามแสยะยิ้มออกมาทันที และยังมีหน้าจะพูดย้ำอีกว่า
“ก็ตั้งสองวัน!”
โอ๊ยยยยยยยย เหลือแค่สองวันใครมันจะไปทำทันกัน (ฟะ!)
แต่เธอเถียงได้ไหม...ไม่ได้!
สรุปก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำไปเถอะยายวรีวาฏิกา เกิดมาโดนเขม่นก็ต้องอดทน!
และตอนที่เธอกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องไป เสียงมารก็ยังลอยมาอีกรอบ
“เดี๋ยวก่อน”
เธอชะงักไปสองวินาที แล้วต้องจำใจหันไปฟังสิ่งที่เขาจะพูดต่อ ในใจก็ได้แต่ปลอบตัวเองว่ามันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว แต่เธอคิดผิด!
“นี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน แต่ผมรำคาญ เมื่อไรคุณจะไปเอาสิวอักเสบเม็ดโตๆ ที่แก้มคุณออกสักที เกิดมาทำงานไม่ได้เรื่องแล้วยังเป็นสิวด้วยเนี่ยนะ รีบไปเอาออกซะ ผมไม่ชอบ มันเกะกะสายตา!”
!!!!!!!!
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! สาระแนสุดๆ มายุ่งอะไรกับสิวคนอื่น (ฟะ) เป็นเกย์หรือไงถึงได้ชอบจิกผู้หญิงเอา จิกเอา จิกเอา!
แล้วที่เธอเป็นสิวนี่ ไม่ใช่เพราะโดนใช้งานหามรุ่งหามค่ำหรือไง
เกลียดภควัตน์! เกลียดภควัตน์! เกลียดภควัตน์!!!!!!
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 พ.ย. 2563, 09:01:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 พ.ย. 2563, 09:01:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 355
| << บทที่ 1 -50% | บทที่ 2 -50% >> |