เรื่องสั้น Yaoi By Ha.Ma.06 - จบ
เรื่องสั้นที่ถูกรวบรวมไว้ในเรื่องนี้มีทั้งหมด 10 เรื่อง จบเพียงตอนเดียว
Tags: เรื่องสั้น วาย Yaoi
ตอน: รักมึน ๆ อย่างคนช่างฝัน (Yaoi)
ความรักของแต่ละคนไม่เหมือนกัน รูปแบบแตกต่างกันไป คนในฝันก็เหมือนกัน ถ้าเก็บเขามาฝันยังไงเขาก็คงไม่มีทางรู้ ว่ามีคนแอบชอบ
_________________________________________
ความรักของผมเกิดขึ้นตอนไหน ผมไม่รู้หรอก
แต่ถ้าเราชอบใครแล้วหยุดมองเขาไม่ได้ แบบนั้นเรียกว่ารักหรือเปล่า
ถึงอย่างนั้น จะอะไรก็แล้วแต่ผมไม่สนใจหรอก
ขอแค่ได้คิดถึงเขาและได้เห็นก็เพียงพอแล้ว
_________________________________________
ผมมักจะแอบมองรุ่นพี่มาตลอด แต่รุ่นพี่มักจะมองข้ามผมไป
และทุกค่ำคืน ผมมักจะฝันและเห็นว่าตัวเองเป็นแฟนกับเขา มันน่าตลก ถ้าได้รู้ว่าทั้งหมดเป็นเพียงความฝัน
"อ้า...อื้ม"
เสียงสั่นพร่ากับคนในจินตนาการทำให้ผมหยุดตัวเองไม่ได้ และทุกอย่างก็ขาวโพลนพร้อมกับน้ำที่ชื้นแฉะ
แฮ่ก...
แฮ่ก...
เหงื่อที่ชุ่มและโชกเต็มหลัง กับร่างกายที่เปลือยเปล่าบนที่นอนนุ่มๆ ของผม มันคงจะดีกว่านี้ถ้าผมได้ทำกับคนที่ชอบจริงๆ
และมันคงจะน่าอายถ้าเขารู้ว่าผมเอาเขามาจินตนาการจนเก็บไปทำกันในฝัน
แต่ถึงจะรู้ก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะพี่เขามีแฟนเป็นสาวน้อยตัวเล็กน่ารักและขี้อ้อน
ถามว่าทำไมผมถึงรู้นะเหรอ ก็ผมแอบชอบเขาไง ก็เป็นธรรมดาที่ผมได้รู้ตารางเรียนและสถานที่ที่พวกเขาจะนัดเจอกัน ทั้งหมดเพราะผมเป็นเพื่อนสนิทกับน้องชายของเขานะสิ
จะว่าโชคชะตาพามาให้เจอ ผมก็ไม่สนแม้เขาจะมีเจ้าของหัวใจแล้วก็ตาม
ผมก็จะเอาเขาเก็บมาอยู่ในฝัน ในโลกของผม ที่ผมเป็นคนกำหนดเอง
บางครั้งผมก็ไม่รู้หรอกว่าการกระทำแบบนี้มันเหมือนคนโรคจิตไหม แต่ถ้าเราชอบเขาแล้วและมันหยุดชอบไม่ได้จะให้ผมทำยังไง ในเมื่อไม่สามารถเปิดเผยความในใจกับเขาได้
จะเก็บและไม่ให้คิด ไม่ให้รู้สึกก็ทำไม่ได้
สู้ให้ผม...เก็บทุกท่าทางทุกอิริยาบถที่เขาแสดงออกมาให้มาอยู่ในฝัน และผมเป็นของเขาจริงๆ ในฝันของผมมันดีกว่า
ฮึๆ...ก็ผมมันไม่ใช่คนดีและผมเป็นคนเห็นแก่ตัว อย่าว่าแต่ความรู้สึกผิดเลย ในหัวสมองของผมมันไม่มีหรอก
ถ้าอย่างนั้น ผมขอแอบมองเขาอยู่ใกล้ๆ ให้อยู่ในสายตาก็เพียงพอแล้วสำหรับผม
ใครจะหาว่าผมเป็นพวกโรคจิต ผมก็ไม่สน ก็ผมโรคจิตจริงๆ นะสิ
ยิ้มมองตัวเองในกระจก คนอย่างผมได้แอบชอบเขาแบบนี้เป็นเรื่องที่ดีแล้ว แค่นี้ก็เพียงพอและไม่ควรให้เขารู้เด็ดขาด
.
แม้ผมจะคิดแบบนั้นก็ตาม
แต่...
โชคก็เข้าข้างผมแบบไม่ทันตั้งตัว
.
"ไอ้ชิน" นั่นเสียงเพื่อนของผม มันมาทำอะไร
"ไอ้ชินโว๊ย"
ผมไม่อยากลุกจากเตียงเพราะผมกำลังจินตนาการถึงคนที่ผมชอบและพวกเรากำลังเร่าร้อนกันอยู่
ปั้งๆ...
ไอ้เพื่อนบ้า...ทุบประตูมาได้ ลูกชายผมกลัวจนหดหายไปหมดแล้ว
"ไอ้ชิน กูรู้ว่ามึงยังไม่ได้นอน มาเปิดประตูให้กูหน่อย เร็วเข้าโว๊ย กูหนัก"
"อะไรของมึงวะ" ผมเริ่มหงุดหงิด ถึงจะไม่ได้เช่าห้องอยู่ด้วยกันแต่ทำแบบนี้ก็เสียอารมณ์หมด
ผมรีบไปเปิดประตูก่อนที่มันจะพังประตูห้องของผม และต้องตกใจกับคนที่เพื่อนผมลากมา
"พี่เขาเป็นอะไร" ผมถามด้วยใจที่เต้นรัว ก็ผมเพิ่งจินตนาการถึงเขาไปนะสิ
"จะเป็นอะไรอีกล่ะ มึงก็เห็นว่าพี่กูเมาจนหัวทิ่ม รู้ว่าตัวเองคออ่อนก็ยังดันทุรังดื่มอยู่ได้ เดี๋ยวก็ทิ้งกองไว้ตรงนี้ซะเลย แม่งหนักชะมัด"
ผมเห็นท่าทางของเพื่อนและคนในฝันของผมจึงหยุดไม่ได้ที่จะเข้าไปช่วย และมีคำถามมากมายว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ไปได้
"กูรู้ว่ามึงจะถามสินะว่าพี่กูทำไมถึงดื่มจนมีสภาพเหมือนหมาแบบนี้น่ะ"
"เออ..." แม่งรู้ดีว่าผมคิดอะไร
"ยังไงก็เถอะ พี่กูเมาเพราะเพิ่งโดนหักอกมา"
"อะไรนะ" ทำไมผมรู้สึกดีใจ
"กูพูดครั้งเดียว กูฝากพี่ไว้กับมึงก่อนนะ กูต้องรีบไปหาสาวว่ะ"
พอมันพูดจบก็ทิ้งเขาไว้กับผม ส่วนตัวมันก็รีบเดินหายไปอย่างไว อย่างกับกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจ
แต่...ฮึ
ในเมื่ออาหารอร่อยอยู่ในมือแล้วมีหรือผมจะปล่อยไปง่ายๆ โอกาสทองมาหาผมแล้วสินะ
ก่อนอื่นก็ควรทำสิ่งที่ผมทำค้างในฝันให้เสร็จเสียก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
จุ๊บ...
แล้วก็ค่อยๆ ล้วงลึกลงไป ผมจะกินไม่ให้เหลือเลยคอยดู
อื้ม...
คนเมาเริ่มรู้สึกตัว แบบนี้ผมควรทำยังไง ผมรีบขยับหนี ถ้าเขารู้ว่าเป็นผม ผมคงมองหน้าเขาไม่ได้อีกแน่
"คนดีของพี่ กลับมาหาพี่แล้วใช่ไหมครับ"
นั่นเขาละเมอถึงแฟนสาวสินะ ผมมองตาที่ปรือของเขา และเขาก็ยื่นมือทั้งสองข้างมาลูบแก้มผมเบาๆ จนผมรู้สึกได้เลยว่าเขาคิดว่าผมคือแฟนของเขาและผมกำลังเสียเปรียบอยู่
เขาได้พลิกตัวและทำให้ผมอยู่ใต้ล่างของเขาในทันที นี่ผมกำลังจะทำจริงๆ ไม่ใช่จินตนาการใช่ไหม รู้สึกดีจัง
แม้ว่าคนที่เขาคิดจะไม่ใช่ผมแต่เป็นคนที่เขารัก แค่นี้ผมก็รู้สึกดีจนจะบ้า
ดีกว่าจินตนาการเสียอีก...
และค่ำคืนนี้ของผมคงอีกยาวไกล ความสุขที่ได้รับมันทะลุออกมาจนหยุดไม่ไหว
และแล้วเช้าแห่งความจริงก็ต้องมาถึงเมื่อเขาตื่นจากความมึนเมาและพบว่ามีผมนอนร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกับเขา
"ชิน...คือ"
"ครับ" ผมก้มหน้านิดๆ ทำเหมือนตัวเองเสียของรักไป แต่ในใจอยากออกมาเต้นให้มันหายดีใจ
"พี่...พี่ขอโทษนะ พี่จำอะไรไม่ได้เลย"
ถึงจะจำอะไรไม่ได้แต่สภาพของพวกเราบนเตียงก็รู้แล้วว่าผ่านสมรภูมิอะไรมา และผมก็รู้สึกเคลิ้มจนอยากร้องไห้ด้วยความดีใจ
นั่นสินะกล้ามแน่นๆ แผงอกขาวๆ อยากทำอีกจัง ครั้งต่อไปผมจะไม่ให้มันเนียนน่าจับอีกแน่ ผมจะฝากรอยไว้ทุกที่เลยคอยดู
"อย่าร้องสิ พี่ควรทำยังไงดี ให้พี่รับผิดชอบเถอะ" เขาเอ่ยออกมาแล้ว
แต่น้ำตาที่เขาเห็นไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจหรอกนะ แต่เป็นน้ำตาแห่งความดีใจต่างหาก ความสุขแทบกระอักออกมาเป็นก้อน
ผู้ชายที่ผมชอบ เขากำลังเช็ดน้ำตาแห่งความดีใจให้ผมและทำสีหน้าสำนึกผิดเต็มที่ จนผมรู้สึกสงสาร
"ไม่เป็นไรครับ พวกเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ ยังไงผมก็ไม่เสียหายและที่สำคัญผมไม่ท้องด้วย" แม้จะเสียดายแต่ต้องเล่นตัวเสียหน่อย
"อย่าพูดแบบนั้นสิ พี่ยิ่งรู้สึกผิดไปใหญ่"
ผมขอให้พี่รู้สึกผิดมากๆ พี่จะได้อยู่กับผมนานๆ
"งั้นเราสองคนลืมเรื่องครั้งนี้ คิดเสียว่าไม่เคยเกิดขึ้นดีกว่าครับ" ผมพูดแบบนั้นก็จริงแต่ในใจไม่อยากให้เป็นตามที่พูดเลยสักนิด
และรุ่นพี่ของผมก็เงียบ
ความเงียบของเขาทำให้ผมรู้สึกว่าคนในฝันที่ผมฝันทุกวันและจินตนาการแทบทุกครั้ง ก็คงไม่มีทางเป็นไปได้ รุ่นพี่ของผมก็คงเป็นแค่เพียงรุ่นพี่เหมือนเดิม ผมรู้สึกเสียดายจัง แต่ก็ช่างมันเถอะ แค่นี้ก็ดีขนาดไหนแล้ว
หลายวันต่อมาผมกับรุ่นพี่ก็เหมือนเดิมทุกอย่าง เพียงแค่เจอเขาบ่อยขึ้นและผมก็ฝันถึงเขาแทบทุกวัน จนรู้สึกว่าตนเองคงโรคจิตจริงๆ
แต่วันนี้ผมคงไม่ได้ฝันไป เพราะเขาเข้ามาจูบผมอย่างดูดดื่มยิ่งกว่าคืนนั้นเสียอีก
"พี่...พี่อยากเป็นแฟนกับชิน เป็นแฟนกันไหม"
"ทำไม...ทำไมพี่ถึงอยากเป็นแฟนกับผม" ผมถามไปอย่างนั้นแหละ ก็แค่เล่นตัวนิดหน่อยแต่ใจอยากทำมากกว่าจูบ
"คือ...พี่ ตั้งแต่คืนนั้นพี่ก็รู้สึกว่าพี่ขาดชินไม่ได้ ตอนแรกพี่คิดว่าเป็นเพราะเพิ่งอกหักแต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่"
"แล้ว..." ผมมองเขานิ่งๆ แต่ในใจอยากกระโดดเข้าไปหา
นิ่งไว้...อีกนิดเดียว...
"พี่อยากเป็นแฟนกับชิน เป็นแฟนกันนะครับ"
นั่นไง...เหยื่อติดกับแล้ว ผมยิ้มในใจและคราวนี้จะไม่แสร้งเล่นตัวอีก
"ได้สิครับ"
ในที่สุด คนที่ผมฝันก็กลายเป็นของผมจริงๆ เสียที ฮึๆ จะทำยังไงได้ ก็ผมชอบของผมนะสิ
_________________________________________
ความรักของผมเกิดขึ้นตอนไหน ผมไม่รู้หรอก
แต่ถ้าเราชอบใครแล้วหยุดมองเขาไม่ได้ แบบนั้นเรียกว่ารักหรือเปล่า
ถึงอย่างนั้น จะอะไรก็แล้วแต่ผมไม่สนใจหรอก
ขอแค่ได้คิดถึงเขาและได้เห็นก็เพียงพอแล้ว
_________________________________________
ผมมักจะแอบมองรุ่นพี่มาตลอด แต่รุ่นพี่มักจะมองข้ามผมไป
และทุกค่ำคืน ผมมักจะฝันและเห็นว่าตัวเองเป็นแฟนกับเขา มันน่าตลก ถ้าได้รู้ว่าทั้งหมดเป็นเพียงความฝัน
"อ้า...อื้ม"
เสียงสั่นพร่ากับคนในจินตนาการทำให้ผมหยุดตัวเองไม่ได้ และทุกอย่างก็ขาวโพลนพร้อมกับน้ำที่ชื้นแฉะ
แฮ่ก...
แฮ่ก...
เหงื่อที่ชุ่มและโชกเต็มหลัง กับร่างกายที่เปลือยเปล่าบนที่นอนนุ่มๆ ของผม มันคงจะดีกว่านี้ถ้าผมได้ทำกับคนที่ชอบจริงๆ
และมันคงจะน่าอายถ้าเขารู้ว่าผมเอาเขามาจินตนาการจนเก็บไปทำกันในฝัน
แต่ถึงจะรู้ก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะพี่เขามีแฟนเป็นสาวน้อยตัวเล็กน่ารักและขี้อ้อน
ถามว่าทำไมผมถึงรู้นะเหรอ ก็ผมแอบชอบเขาไง ก็เป็นธรรมดาที่ผมได้รู้ตารางเรียนและสถานที่ที่พวกเขาจะนัดเจอกัน ทั้งหมดเพราะผมเป็นเพื่อนสนิทกับน้องชายของเขานะสิ
จะว่าโชคชะตาพามาให้เจอ ผมก็ไม่สนแม้เขาจะมีเจ้าของหัวใจแล้วก็ตาม
ผมก็จะเอาเขาเก็บมาอยู่ในฝัน ในโลกของผม ที่ผมเป็นคนกำหนดเอง
บางครั้งผมก็ไม่รู้หรอกว่าการกระทำแบบนี้มันเหมือนคนโรคจิตไหม แต่ถ้าเราชอบเขาแล้วและมันหยุดชอบไม่ได้จะให้ผมทำยังไง ในเมื่อไม่สามารถเปิดเผยความในใจกับเขาได้
จะเก็บและไม่ให้คิด ไม่ให้รู้สึกก็ทำไม่ได้
สู้ให้ผม...เก็บทุกท่าทางทุกอิริยาบถที่เขาแสดงออกมาให้มาอยู่ในฝัน และผมเป็นของเขาจริงๆ ในฝันของผมมันดีกว่า
ฮึๆ...ก็ผมมันไม่ใช่คนดีและผมเป็นคนเห็นแก่ตัว อย่าว่าแต่ความรู้สึกผิดเลย ในหัวสมองของผมมันไม่มีหรอก
ถ้าอย่างนั้น ผมขอแอบมองเขาอยู่ใกล้ๆ ให้อยู่ในสายตาก็เพียงพอแล้วสำหรับผม
ใครจะหาว่าผมเป็นพวกโรคจิต ผมก็ไม่สน ก็ผมโรคจิตจริงๆ นะสิ
ยิ้มมองตัวเองในกระจก คนอย่างผมได้แอบชอบเขาแบบนี้เป็นเรื่องที่ดีแล้ว แค่นี้ก็เพียงพอและไม่ควรให้เขารู้เด็ดขาด
.
แม้ผมจะคิดแบบนั้นก็ตาม
แต่...
โชคก็เข้าข้างผมแบบไม่ทันตั้งตัว
.
"ไอ้ชิน" นั่นเสียงเพื่อนของผม มันมาทำอะไร
"ไอ้ชินโว๊ย"
ผมไม่อยากลุกจากเตียงเพราะผมกำลังจินตนาการถึงคนที่ผมชอบและพวกเรากำลังเร่าร้อนกันอยู่
ปั้งๆ...
ไอ้เพื่อนบ้า...ทุบประตูมาได้ ลูกชายผมกลัวจนหดหายไปหมดแล้ว
"ไอ้ชิน กูรู้ว่ามึงยังไม่ได้นอน มาเปิดประตูให้กูหน่อย เร็วเข้าโว๊ย กูหนัก"
"อะไรของมึงวะ" ผมเริ่มหงุดหงิด ถึงจะไม่ได้เช่าห้องอยู่ด้วยกันแต่ทำแบบนี้ก็เสียอารมณ์หมด
ผมรีบไปเปิดประตูก่อนที่มันจะพังประตูห้องของผม และต้องตกใจกับคนที่เพื่อนผมลากมา
"พี่เขาเป็นอะไร" ผมถามด้วยใจที่เต้นรัว ก็ผมเพิ่งจินตนาการถึงเขาไปนะสิ
"จะเป็นอะไรอีกล่ะ มึงก็เห็นว่าพี่กูเมาจนหัวทิ่ม รู้ว่าตัวเองคออ่อนก็ยังดันทุรังดื่มอยู่ได้ เดี๋ยวก็ทิ้งกองไว้ตรงนี้ซะเลย แม่งหนักชะมัด"
ผมเห็นท่าทางของเพื่อนและคนในฝันของผมจึงหยุดไม่ได้ที่จะเข้าไปช่วย และมีคำถามมากมายว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ไปได้
"กูรู้ว่ามึงจะถามสินะว่าพี่กูทำไมถึงดื่มจนมีสภาพเหมือนหมาแบบนี้น่ะ"
"เออ..." แม่งรู้ดีว่าผมคิดอะไร
"ยังไงก็เถอะ พี่กูเมาเพราะเพิ่งโดนหักอกมา"
"อะไรนะ" ทำไมผมรู้สึกดีใจ
"กูพูดครั้งเดียว กูฝากพี่ไว้กับมึงก่อนนะ กูต้องรีบไปหาสาวว่ะ"
พอมันพูดจบก็ทิ้งเขาไว้กับผม ส่วนตัวมันก็รีบเดินหายไปอย่างไว อย่างกับกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจ
แต่...ฮึ
ในเมื่ออาหารอร่อยอยู่ในมือแล้วมีหรือผมจะปล่อยไปง่ายๆ โอกาสทองมาหาผมแล้วสินะ
ก่อนอื่นก็ควรทำสิ่งที่ผมทำค้างในฝันให้เสร็จเสียก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
จุ๊บ...
แล้วก็ค่อยๆ ล้วงลึกลงไป ผมจะกินไม่ให้เหลือเลยคอยดู
อื้ม...
คนเมาเริ่มรู้สึกตัว แบบนี้ผมควรทำยังไง ผมรีบขยับหนี ถ้าเขารู้ว่าเป็นผม ผมคงมองหน้าเขาไม่ได้อีกแน่
"คนดีของพี่ กลับมาหาพี่แล้วใช่ไหมครับ"
นั่นเขาละเมอถึงแฟนสาวสินะ ผมมองตาที่ปรือของเขา และเขาก็ยื่นมือทั้งสองข้างมาลูบแก้มผมเบาๆ จนผมรู้สึกได้เลยว่าเขาคิดว่าผมคือแฟนของเขาและผมกำลังเสียเปรียบอยู่
เขาได้พลิกตัวและทำให้ผมอยู่ใต้ล่างของเขาในทันที นี่ผมกำลังจะทำจริงๆ ไม่ใช่จินตนาการใช่ไหม รู้สึกดีจัง
แม้ว่าคนที่เขาคิดจะไม่ใช่ผมแต่เป็นคนที่เขารัก แค่นี้ผมก็รู้สึกดีจนจะบ้า
ดีกว่าจินตนาการเสียอีก...
และค่ำคืนนี้ของผมคงอีกยาวไกล ความสุขที่ได้รับมันทะลุออกมาจนหยุดไม่ไหว
และแล้วเช้าแห่งความจริงก็ต้องมาถึงเมื่อเขาตื่นจากความมึนเมาและพบว่ามีผมนอนร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกับเขา
"ชิน...คือ"
"ครับ" ผมก้มหน้านิดๆ ทำเหมือนตัวเองเสียของรักไป แต่ในใจอยากออกมาเต้นให้มันหายดีใจ
"พี่...พี่ขอโทษนะ พี่จำอะไรไม่ได้เลย"
ถึงจะจำอะไรไม่ได้แต่สภาพของพวกเราบนเตียงก็รู้แล้วว่าผ่านสมรภูมิอะไรมา และผมก็รู้สึกเคลิ้มจนอยากร้องไห้ด้วยความดีใจ
นั่นสินะกล้ามแน่นๆ แผงอกขาวๆ อยากทำอีกจัง ครั้งต่อไปผมจะไม่ให้มันเนียนน่าจับอีกแน่ ผมจะฝากรอยไว้ทุกที่เลยคอยดู
"อย่าร้องสิ พี่ควรทำยังไงดี ให้พี่รับผิดชอบเถอะ" เขาเอ่ยออกมาแล้ว
แต่น้ำตาที่เขาเห็นไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจหรอกนะ แต่เป็นน้ำตาแห่งความดีใจต่างหาก ความสุขแทบกระอักออกมาเป็นก้อน
ผู้ชายที่ผมชอบ เขากำลังเช็ดน้ำตาแห่งความดีใจให้ผมและทำสีหน้าสำนึกผิดเต็มที่ จนผมรู้สึกสงสาร
"ไม่เป็นไรครับ พวกเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ ยังไงผมก็ไม่เสียหายและที่สำคัญผมไม่ท้องด้วย" แม้จะเสียดายแต่ต้องเล่นตัวเสียหน่อย
"อย่าพูดแบบนั้นสิ พี่ยิ่งรู้สึกผิดไปใหญ่"
ผมขอให้พี่รู้สึกผิดมากๆ พี่จะได้อยู่กับผมนานๆ
"งั้นเราสองคนลืมเรื่องครั้งนี้ คิดเสียว่าไม่เคยเกิดขึ้นดีกว่าครับ" ผมพูดแบบนั้นก็จริงแต่ในใจไม่อยากให้เป็นตามที่พูดเลยสักนิด
และรุ่นพี่ของผมก็เงียบ
ความเงียบของเขาทำให้ผมรู้สึกว่าคนในฝันที่ผมฝันทุกวันและจินตนาการแทบทุกครั้ง ก็คงไม่มีทางเป็นไปได้ รุ่นพี่ของผมก็คงเป็นแค่เพียงรุ่นพี่เหมือนเดิม ผมรู้สึกเสียดายจัง แต่ก็ช่างมันเถอะ แค่นี้ก็ดีขนาดไหนแล้ว
หลายวันต่อมาผมกับรุ่นพี่ก็เหมือนเดิมทุกอย่าง เพียงแค่เจอเขาบ่อยขึ้นและผมก็ฝันถึงเขาแทบทุกวัน จนรู้สึกว่าตนเองคงโรคจิตจริงๆ
แต่วันนี้ผมคงไม่ได้ฝันไป เพราะเขาเข้ามาจูบผมอย่างดูดดื่มยิ่งกว่าคืนนั้นเสียอีก
"พี่...พี่อยากเป็นแฟนกับชิน เป็นแฟนกันไหม"
"ทำไม...ทำไมพี่ถึงอยากเป็นแฟนกับผม" ผมถามไปอย่างนั้นแหละ ก็แค่เล่นตัวนิดหน่อยแต่ใจอยากทำมากกว่าจูบ
"คือ...พี่ ตั้งแต่คืนนั้นพี่ก็รู้สึกว่าพี่ขาดชินไม่ได้ ตอนแรกพี่คิดว่าเป็นเพราะเพิ่งอกหักแต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่"
"แล้ว..." ผมมองเขานิ่งๆ แต่ในใจอยากกระโดดเข้าไปหา
นิ่งไว้...อีกนิดเดียว...
"พี่อยากเป็นแฟนกับชิน เป็นแฟนกันนะครับ"
นั่นไง...เหยื่อติดกับแล้ว ผมยิ้มในใจและคราวนี้จะไม่แสร้งเล่นตัวอีก
"ได้สิครับ"
ในที่สุด คนที่ผมฝันก็กลายเป็นของผมจริงๆ เสียที ฮึๆ จะทำยังไงได้ ก็ผมชอบของผมนะสิ
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ธ.ค. 2563, 20:44:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ธ.ค. 2563, 20:44:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 502
| << เข้าใจผิดแบบนี้ มารักกันไหมพี่ | คนแปลกที่อยากเจอ (Yaoi) >> |