หมู่บ้านเฮอร์ดิวาน
คุณเชื่อหรือไม่ว่า ในแผนที่ประเทศไทยอาจมีบางส่วนหลบซ่อนอยู่ก็ได้ เหมือนอย่างหมู่บ้านเฮอร์ดิวาน
พ.ศ. 2540 หมู่บ้านแห่งนี้ขึ้นชื่อเป็นหมู่บ้านที่รักษาโรคด้วยยาสมุนไพร ที่มีเฉพาะที่นี่เท่านั้น นอกจากรักษาด้วยพืชสมุนไพรที่ไม่เหมือนใคร ยังมีหมอยาที่พิเศษแตกต่างจากคนทั่วไป เพราะวิธีการรักษาของเขา ผสมพลังบางอย่างจากกายและสายเลือดที่ถูกตกทอดกันมา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทำให้หมู่บ้านถูกลบจากแผนที่และเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คนบริเวณนั้น แล้วทำไมถึงเกิดเหตุเช่นนี้ คงต้องค้นหาคำตอบจากเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เลยค่ะ
เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นเพื่อประกอบ นิยายเรื่อง อุบัติรักใต้คำสาปร้าย เป็นเรื่องราวของระวงหนุ่มน้อยที่มาจาก หมู่บ้านในความเงียบที่ถูกเปลี่ยนชื่อในภายหลัง ก่อนที่จะมาเจอกับดอกเตอร์เขามีเรื่องราวมาก่อนหน้านั้น
สุดท้ายนี้ เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ดังนั้นชื่อตัวละครและสถานที่ทุกอย่างในเรื่อง เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ไม่มีจริงแต่ประการใด
พ.ศ. 2540 หมู่บ้านแห่งนี้ขึ้นชื่อเป็นหมู่บ้านที่รักษาโรคด้วยยาสมุนไพร ที่มีเฉพาะที่นี่เท่านั้น นอกจากรักษาด้วยพืชสมุนไพรที่ไม่เหมือนใคร ยังมีหมอยาที่พิเศษแตกต่างจากคนทั่วไป เพราะวิธีการรักษาของเขา ผสมพลังบางอย่างจากกายและสายเลือดที่ถูกตกทอดกันมา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทำให้หมู่บ้านถูกลบจากแผนที่และเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คนบริเวณนั้น แล้วทำไมถึงเกิดเหตุเช่นนี้ คงต้องค้นหาคำตอบจากเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เลยค่ะ
เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นเพื่อประกอบ นิยายเรื่อง อุบัติรักใต้คำสาปร้าย เป็นเรื่องราวของระวงหนุ่มน้อยที่มาจาก หมู่บ้านในความเงียบที่ถูกเปลี่ยนชื่อในภายหลัง ก่อนที่จะมาเจอกับดอกเตอร์เขามีเรื่องราวมาก่อนหน้านั้น
สุดท้ายนี้ เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ดังนั้นชื่อตัวละครและสถานที่ทุกอย่างในเรื่อง เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ไม่มีจริงแต่ประการใด
Tags: นิยายรัก หมู่บ้าน แฟนตาซี นิยายวาย
ตอน: หมู่บ้านเฮอร์ดิวาน
ปี 2540
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง ขึ้นชื่อและเป็นที่เลื่องลือกันเกี่ยวกับการรักษาเทียบเท่าหมอเทวดาเลยก็ว่าได้ ใครมารักษาที่หมู่บ้านแห่งนี้จะต้องเดินด้วยเท้าเข้าไป ห้ามเข้าไปด้วยรถยนต์หรือสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ที่ส่งผลต่อการเจริญเติบโตของสมุนไพรที่นี่
โดยทางเข้าหมู่บ้านจะมีป้ายชื่อเขียนไว้ว่า หมู่บ้านเฮอร์ดิวาน ไม่ว่าใครก็ตามที่อาศัยอยู่ในเชียงใหม่จะต้องรู้จักและรู้จักพ่อหมอที่มีฝีมือประดุจเทวดารักษาผู้คนให้หายจากโรคภัย ไม่ว่าใครป่วยด้วยโรคอะไรก็สามารถรักษาได้หมด พ่อหมอผู้นี้ได้ชื่อว่า "พ่อหมอกาจิง"
"ข้าดูแล้ววันนี้จะมีคนจากในเมืองมาให้เอ็งรักษาประมาณ 3 คน" แม่เฒ่าประจำหมู่บ้านได้ทำนายโดยการนั่งสมาธิ
"ครับ ผมจะไปเตรียมตัว" กาจิงพยักหน้ารับและคลานเข่าออกจากกระท่อมไป
พ่อหมอกาจิงได้ตรงไปหาสมุนไพรในสวนสมุนไพรหลังหมู่บ้าน โดยมีภรรยาสาวสวยคอยดูแล เมื่อเธอเห็นกาจิงเดินมาหาจึงวางทุกสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่แล้วเดินไปต้อนรับ
"พี่...มีคนป่วยหรือจ๊ะ" ตูยุถามขึ้นแล้วขยับเข้าไปใกล้เพื่อปัดเศษผงตามเสื้อผ้าที่ติดตามตัวกาจิงให้หมดไปและจัดสร้อยคอที่ประดับอยู่ที่แผงอกให้อยู่ในตำแหน่งเดิม
สร้อยคอที่ทำมาจากหินชนิดพิเศษซึ่งช่วยตอบรับวงแหวนที่ภายในมีหยดน้ำเพชรบรรจุอยู่ หยดน้ำเพชรมักจะเรืองแสงตามพลังงานในร่างกายและอารมณ์ที่แปรเปลี่ยน แม้ภายนอกมองดูเหมือนหยดน้ำแต่เมื่อแสดงพลังจะสะท้อนให้เห็นความใสและบริสุทธิ์อย่างกับเพชรที่สะท้อนแสง สิ่งเหล่านี้จะเป็นแหล่งพลังงานที่สามารถช่วยเพิ่มพลังในการรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพและผู้ที่จะสามารถครอบครองได้จะต้องเป็นสายเลือดที่แท้จริงเท่านั้น โดยถูกตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่นจนมาถึงกาจิงที่เป็นชนเผ่าสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่และเขามีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นหัวหน้า
"แม่เฒ่าบอกว่ามี 3 คน ไปช่วยพี่นะ" กาจิงยิ้มน้อยๆ อย่างเอ็นดูภรรยาของตน
"อยากได้สมุนไพรตัวไหนคะ ตูยุจะได้ช่วยพี่จัดเตรียม"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดการเอง พี่อยากให้เราไปนั่งพักป่านนี้ลูกในท้องร้องขอให้แม่ของเขาพักผ่อนบ้างแล้ว" กาจิงลูบท้องของตูยุที่นูนอย่างเบาๆ เด็กในท้องเป็นผู้ชายอายุครรภ์ 6 เดือน อีกไม่กี่เดือนก็จะลืมตามาดูพวกเขาแล้ว
ตูยุรู้สึกเขินกับความอ่อนโยนของกาจิง เธอคาดหวังและต้องการดูแลเด็กน้อยที่จะถือกำเนิดอย่างเต็มที่ เด็กคนนี้เป็นลูกคนแรกของเธอและเธออยากชดเชยสิ่งที่ทำไว้กับเผ่าของกาจิง ความรักของเธอกับกาจิงไม่ใช่ความรักที่ถูกต้องตามกฎของเผ่าที่ถูกสืบทอดมา
"คิดอะไรอยู่ ตูยุ" กาจิงเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของตูยุ จึงทำให้เขาเป็นห่วงกลัวตูยุคิดถึงอดีต
"ดีแล้วใช่ไหมพี่ ที่เลือกตูยุ"
"คิดอะไรอย่างนั้น พี่รักเราและจะรักตลอดไป" กาจิงใช้หลังมือลูบพวงแก้มใสของตูยุเบาๆ เขาไม่อยากให้เธอคิดมาก
ตูยุเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีสายเลือดพิเศษอย่างกาจิงและเธอไม่ใช่คนที่ทางครอบครัวกาจิงเลือกตั้งแต่แรกแต่ทว่ากาจิงกลับเลือกเธอ ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสประจำหมู่บ้านจะคัดค้านก็ตามเพราะกลัวว่าเด็กที่เกิดจากคนธรรมดาจะไม่มีพลัง เธอจึงกลัวว่าลูกของเธอจะไม่ได้รับการยอมรับ
"ฟังพี่นะ ไม่ว่าลูกของเราจะเกิดเป็นอะไร พี่ยอมรับและรักที่ลูกของพวกเราเป็น" กาจิงโอบกอดภรรยาด้วยความรัก
ตูยุตอบรับโดยการโอบกอดกลับ เธอคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่กับชายคนนี้และเธอก็พร้อมที่จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
"ไปเถอะ เดี๋ยวพี่จะไปเก็บสมุนไพรมาเตรียมทำยา" กาจิงปล่อยตูยุให้เป็นอิสระ เพราะเขาต้องไปเก็บสมุนไพรหลายอย่างเพื่อนำมาทำยาสำหรับคนป่วยที่กำลังเดินทางเข้าหมู่บ้าน
ตูยุพยักหน้ารับและเดินกลับกระท่อมเพื่อจัดเตรียมสถานที่ให้พร้อมรองรับผู้ป่วยที่กำลังมาถึง
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง ขึ้นชื่อและเป็นที่เลื่องลือกันเกี่ยวกับการรักษาเทียบเท่าหมอเทวดาเลยก็ว่าได้ ใครมารักษาที่หมู่บ้านแห่งนี้จะต้องเดินด้วยเท้าเข้าไป ห้ามเข้าไปด้วยรถยนต์หรือสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ที่ส่งผลต่อการเจริญเติบโตของสมุนไพรที่นี่
โดยทางเข้าหมู่บ้านจะมีป้ายชื่อเขียนไว้ว่า หมู่บ้านเฮอร์ดิวาน ไม่ว่าใครก็ตามที่อาศัยอยู่ในเชียงใหม่จะต้องรู้จักและรู้จักพ่อหมอที่มีฝีมือประดุจเทวดารักษาผู้คนให้หายจากโรคภัย ไม่ว่าใครป่วยด้วยโรคอะไรก็สามารถรักษาได้หมด พ่อหมอผู้นี้ได้ชื่อว่า "พ่อหมอกาจิง"
"ข้าดูแล้ววันนี้จะมีคนจากในเมืองมาให้เอ็งรักษาประมาณ 3 คน" แม่เฒ่าประจำหมู่บ้านได้ทำนายโดยการนั่งสมาธิ
"ครับ ผมจะไปเตรียมตัว" กาจิงพยักหน้ารับและคลานเข่าออกจากกระท่อมไป
พ่อหมอกาจิงได้ตรงไปหาสมุนไพรในสวนสมุนไพรหลังหมู่บ้าน โดยมีภรรยาสาวสวยคอยดูแล เมื่อเธอเห็นกาจิงเดินมาหาจึงวางทุกสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่แล้วเดินไปต้อนรับ
"พี่...มีคนป่วยหรือจ๊ะ" ตูยุถามขึ้นแล้วขยับเข้าไปใกล้เพื่อปัดเศษผงตามเสื้อผ้าที่ติดตามตัวกาจิงให้หมดไปและจัดสร้อยคอที่ประดับอยู่ที่แผงอกให้อยู่ในตำแหน่งเดิม
สร้อยคอที่ทำมาจากหินชนิดพิเศษซึ่งช่วยตอบรับวงแหวนที่ภายในมีหยดน้ำเพชรบรรจุอยู่ หยดน้ำเพชรมักจะเรืองแสงตามพลังงานในร่างกายและอารมณ์ที่แปรเปลี่ยน แม้ภายนอกมองดูเหมือนหยดน้ำแต่เมื่อแสดงพลังจะสะท้อนให้เห็นความใสและบริสุทธิ์อย่างกับเพชรที่สะท้อนแสง สิ่งเหล่านี้จะเป็นแหล่งพลังงานที่สามารถช่วยเพิ่มพลังในการรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพและผู้ที่จะสามารถครอบครองได้จะต้องเป็นสายเลือดที่แท้จริงเท่านั้น โดยถูกตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่นจนมาถึงกาจิงที่เป็นชนเผ่าสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่และเขามีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นหัวหน้า
"แม่เฒ่าบอกว่ามี 3 คน ไปช่วยพี่นะ" กาจิงยิ้มน้อยๆ อย่างเอ็นดูภรรยาของตน
"อยากได้สมุนไพรตัวไหนคะ ตูยุจะได้ช่วยพี่จัดเตรียม"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดการเอง พี่อยากให้เราไปนั่งพักป่านนี้ลูกในท้องร้องขอให้แม่ของเขาพักผ่อนบ้างแล้ว" กาจิงลูบท้องของตูยุที่นูนอย่างเบาๆ เด็กในท้องเป็นผู้ชายอายุครรภ์ 6 เดือน อีกไม่กี่เดือนก็จะลืมตามาดูพวกเขาแล้ว
ตูยุรู้สึกเขินกับความอ่อนโยนของกาจิง เธอคาดหวังและต้องการดูแลเด็กน้อยที่จะถือกำเนิดอย่างเต็มที่ เด็กคนนี้เป็นลูกคนแรกของเธอและเธออยากชดเชยสิ่งที่ทำไว้กับเผ่าของกาจิง ความรักของเธอกับกาจิงไม่ใช่ความรักที่ถูกต้องตามกฎของเผ่าที่ถูกสืบทอดมา
"คิดอะไรอยู่ ตูยุ" กาจิงเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของตูยุ จึงทำให้เขาเป็นห่วงกลัวตูยุคิดถึงอดีต
"ดีแล้วใช่ไหมพี่ ที่เลือกตูยุ"
"คิดอะไรอย่างนั้น พี่รักเราและจะรักตลอดไป" กาจิงใช้หลังมือลูบพวงแก้มใสของตูยุเบาๆ เขาไม่อยากให้เธอคิดมาก
ตูยุเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีสายเลือดพิเศษอย่างกาจิงและเธอไม่ใช่คนที่ทางครอบครัวกาจิงเลือกตั้งแต่แรกแต่ทว่ากาจิงกลับเลือกเธอ ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสประจำหมู่บ้านจะคัดค้านก็ตามเพราะกลัวว่าเด็กที่เกิดจากคนธรรมดาจะไม่มีพลัง เธอจึงกลัวว่าลูกของเธอจะไม่ได้รับการยอมรับ
"ฟังพี่นะ ไม่ว่าลูกของเราจะเกิดเป็นอะไร พี่ยอมรับและรักที่ลูกของพวกเราเป็น" กาจิงโอบกอดภรรยาด้วยความรัก
ตูยุตอบรับโดยการโอบกอดกลับ เธอคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่กับชายคนนี้และเธอก็พร้อมที่จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
"ไปเถอะ เดี๋ยวพี่จะไปเก็บสมุนไพรมาเตรียมทำยา" กาจิงปล่อยตูยุให้เป็นอิสระ เพราะเขาต้องไปเก็บสมุนไพรหลายอย่างเพื่อนำมาทำยาสำหรับคนป่วยที่กำลังเดินทางเข้าหมู่บ้าน
ตูยุพยักหน้ารับและเดินกลับกระท่อมเพื่อจัดเตรียมสถานที่ให้พร้อมรองรับผู้ป่วยที่กำลังมาถึง
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ม.ค. 2564, 20:59:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ม.ค. 2564, 20:59:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 341
| << เรื่องย่อ | น้องชาย >> |