หมู่บ้านเฮอร์ดิวาน
คุณเชื่อหรือไม่ว่า ในแผนที่ประเทศไทยอาจมีบางส่วนหลบซ่อนอยู่ก็ได้ เหมือนอย่างหมู่บ้านเฮอร์ดิวาน
พ.ศ. 2540 หมู่บ้านแห่งนี้ขึ้นชื่อเป็นหมู่บ้านที่รักษาโรคด้วยยาสมุนไพร ที่มีเฉพาะที่นี่เท่านั้น นอกจากรักษาด้วยพืชสมุนไพรที่ไม่เหมือนใคร ยังมีหมอยาที่พิเศษแตกต่างจากคนทั่วไป เพราะวิธีการรักษาของเขา ผสมพลังบางอย่างจากกายและสายเลือดที่ถูกตกทอดกันมา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทำให้หมู่บ้านถูกลบจากแผนที่และเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คนบริเวณนั้น แล้วทำไมถึงเกิดเหตุเช่นนี้ คงต้องค้นหาคำตอบจากเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เลยค่ะ
เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นเพื่อประกอบ นิยายเรื่อง อุบัติรักใต้คำสาปร้าย เป็นเรื่องราวของระวงหนุ่มน้อยที่มาจาก หมู่บ้านในความเงียบที่ถูกเปลี่ยนชื่อในภายหลัง ก่อนที่จะมาเจอกับดอกเตอร์เขามีเรื่องราวมาก่อนหน้านั้น
สุดท้ายนี้ เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ดังนั้นชื่อตัวละครและสถานที่ทุกอย่างในเรื่อง เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ไม่มีจริงแต่ประการใด
พ.ศ. 2540 หมู่บ้านแห่งนี้ขึ้นชื่อเป็นหมู่บ้านที่รักษาโรคด้วยยาสมุนไพร ที่มีเฉพาะที่นี่เท่านั้น นอกจากรักษาด้วยพืชสมุนไพรที่ไม่เหมือนใคร ยังมีหมอยาที่พิเศษแตกต่างจากคนทั่วไป เพราะวิธีการรักษาของเขา ผสมพลังบางอย่างจากกายและสายเลือดที่ถูกตกทอดกันมา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทำให้หมู่บ้านถูกลบจากแผนที่และเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คนบริเวณนั้น แล้วทำไมถึงเกิดเหตุเช่นนี้ คงต้องค้นหาคำตอบจากเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เลยค่ะ
เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นเพื่อประกอบ นิยายเรื่อง อุบัติรักใต้คำสาปร้าย เป็นเรื่องราวของระวงหนุ่มน้อยที่มาจาก หมู่บ้านในความเงียบที่ถูกเปลี่ยนชื่อในภายหลัง ก่อนที่จะมาเจอกับดอกเตอร์เขามีเรื่องราวมาก่อนหน้านั้น
สุดท้ายนี้ เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ดังนั้นชื่อตัวละครและสถานที่ทุกอย่างในเรื่อง เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ไม่มีจริงแต่ประการใด
Tags: นิยายรัก หมู่บ้าน แฟนตาซี นิยายวาย
ตอน: สะเล
หลังจากลาแม่เฒ่า บายูก็ขอกลับ แม่เฒ่าก็ไม่สนใจว่าบายูจะไปไหนเพราะเธอคาดเดาอยู่แล้ว แต่กาจิงไม่
"จะรีบไปไหน" ใกล้จะค่ำและเพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน กาจิงจึงไม่เข้าใจว่าน้องชายของตนจะรีบกลับทำไม
"ผมจะกลับบ้านไปหาเมีย" กาจิงตอบและหยิบกระเป๋าย่ามเตรียมพร้อมเดินทาง
"แต่ใกล้ค่ำแล้วนะ" กาจิงพยายามยื้อไว้
"ไม่ต้องห่วงครับพี่กาจิง ผมอยู่ใกล้แค่หมู่บ้านทัดไปเองครับ" บายูอธิบาย
"เดี๋ยวก่อนนะ นายอยู่แค่หมู่บ้านทัดไปแต่ทำไมไม่กลับบ้าน"
"ก็...ผม...ผมอยากอยู่กับเมียนี่น่า แฮะ ๆ" บายูเกาหัวเบาๆ
กาจิงอยากจะหาไม้มาเคาะกะโหลกที่เห็นเมียดีกว่าครอบครัว และบายูก็คงรู้ทันรีบหลบและเดินหนีทันที
"ผมจะพาหลานมาหานะครับ ไปก่อนครับ ฮ่าๆ" หัวเราะทิ้งท้ายก่อนออกจากหมู่บ้าน เขาตั้งใจแวะมาบอกข่าวว่าเขานั้นสบายดีอยู่และกำลังมีครอบครัวเป็นของตนเอง
ทางด้านสะเล กำลังกวนยาในหม้อสำหรับคนป่วยที่ต้องการมารักษากับเธอ เธอเปิดตำราที่ได้รับมาจากอาจารย์ที่สอนวิชาลับในการรักษาให้ได้ผลชะงัด
"ใส่ผงสักหน่อย" ผงที่ว่าเป็นสูตรลับที่เธอได้รับมาจากมารดาที่ให้กำเนิด
มารดาของเธอเป็นแม่มดที่แท้จริงมีพลังแข็งแกร่งแต่กลับไปหลงรักกับหนุ่มที่เป็นมนุษย์ธรรมดา แต่ทว่าชายคนนั้นที่เป็นบิดาของเธอได้ตายด้วยโรคประหลาดที่มาจากการเดินป่าและไม่สามารถรักษาได้ ถึงแม้มารดาของเธอจะพยายามหาวิธีต่างๆ ก็ตาม แต่แล้วก็ต้องสิ้นหวัง มารดาของเธอจึงเริ่มเก็บตัวตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาและสั่งห้ามไม่ให้เธอแต่งงานกับมนุษย์ แต่แล้วเธอกลับมาพบกับบายูในขณะที่เธอกำลังเก็บสมุนไพรในป่า และการตัดสินใจในครั้งนี้ เธอได้ทำผิดกับมารดาของเธอโดยการแอบคบกัน จากนั้นเธอจึงตัดสินใจหนีมาอยู่หมู่บ้านแห่งนี้ และบายูเป็นคนพาเธอมาแล้วพวกเราก็แต่งงานกันอย่างเงียบ ๆ ตามธรรมเนียมของหมู่บ้าน โดยให้ผู้ใหญ่ของที่นี่เป็นผู้ใหญ่ให้เธอกับสามี
"บายูน่าจะกลับค่ำ ๆ แน่ ๆ ไปเตรียมอาหารดีกว่า" สะเลบอกกับตัวเอง เธอมีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบเงียบ ๆ อยู่ที่นี่ก็มีแต่คนมีน้ำใจ ส่วนเธอเองก็มีความสุขกับการช่วยเหลือคนอื่นในแบบที่เธอถนัด
อาหารทุกอย่างเตรียมพร้อมให้คนที่ต้องการมารับประทาน การนั่งรอให้สามีกลับบ้านกับการได้ดูแลเด็กในท้อง ทำให้สะเลมีความสุขเป็นอย่างมาก
ในเวลาไม่นานบายูก็กลับถึงบ้าน เห็นสะเลหลับอยู่บนที่นอน เขาจึงเดินเข้าไปหอมแก้มให้หายคิดถึงใครจะสงสัยหรือคัดค้านอะไรเขาก็ไม่สนใจ เขาแค่ขอให้ครอบครัวของเขานั้นอยู่กันอย่างปกติเหมือนครอบครัวทั่วไปก็พอ
"จะรีบไปไหน" ใกล้จะค่ำและเพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน กาจิงจึงไม่เข้าใจว่าน้องชายของตนจะรีบกลับทำไม
"ผมจะกลับบ้านไปหาเมีย" กาจิงตอบและหยิบกระเป๋าย่ามเตรียมพร้อมเดินทาง
"แต่ใกล้ค่ำแล้วนะ" กาจิงพยายามยื้อไว้
"ไม่ต้องห่วงครับพี่กาจิง ผมอยู่ใกล้แค่หมู่บ้านทัดไปเองครับ" บายูอธิบาย
"เดี๋ยวก่อนนะ นายอยู่แค่หมู่บ้านทัดไปแต่ทำไมไม่กลับบ้าน"
"ก็...ผม...ผมอยากอยู่กับเมียนี่น่า แฮะ ๆ" บายูเกาหัวเบาๆ
กาจิงอยากจะหาไม้มาเคาะกะโหลกที่เห็นเมียดีกว่าครอบครัว และบายูก็คงรู้ทันรีบหลบและเดินหนีทันที
"ผมจะพาหลานมาหานะครับ ไปก่อนครับ ฮ่าๆ" หัวเราะทิ้งท้ายก่อนออกจากหมู่บ้าน เขาตั้งใจแวะมาบอกข่าวว่าเขานั้นสบายดีอยู่และกำลังมีครอบครัวเป็นของตนเอง
ทางด้านสะเล กำลังกวนยาในหม้อสำหรับคนป่วยที่ต้องการมารักษากับเธอ เธอเปิดตำราที่ได้รับมาจากอาจารย์ที่สอนวิชาลับในการรักษาให้ได้ผลชะงัด
"ใส่ผงสักหน่อย" ผงที่ว่าเป็นสูตรลับที่เธอได้รับมาจากมารดาที่ให้กำเนิด
มารดาของเธอเป็นแม่มดที่แท้จริงมีพลังแข็งแกร่งแต่กลับไปหลงรักกับหนุ่มที่เป็นมนุษย์ธรรมดา แต่ทว่าชายคนนั้นที่เป็นบิดาของเธอได้ตายด้วยโรคประหลาดที่มาจากการเดินป่าและไม่สามารถรักษาได้ ถึงแม้มารดาของเธอจะพยายามหาวิธีต่างๆ ก็ตาม แต่แล้วก็ต้องสิ้นหวัง มารดาของเธอจึงเริ่มเก็บตัวตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาและสั่งห้ามไม่ให้เธอแต่งงานกับมนุษย์ แต่แล้วเธอกลับมาพบกับบายูในขณะที่เธอกำลังเก็บสมุนไพรในป่า และการตัดสินใจในครั้งนี้ เธอได้ทำผิดกับมารดาของเธอโดยการแอบคบกัน จากนั้นเธอจึงตัดสินใจหนีมาอยู่หมู่บ้านแห่งนี้ และบายูเป็นคนพาเธอมาแล้วพวกเราก็แต่งงานกันอย่างเงียบ ๆ ตามธรรมเนียมของหมู่บ้าน โดยให้ผู้ใหญ่ของที่นี่เป็นผู้ใหญ่ให้เธอกับสามี
"บายูน่าจะกลับค่ำ ๆ แน่ ๆ ไปเตรียมอาหารดีกว่า" สะเลบอกกับตัวเอง เธอมีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบเงียบ ๆ อยู่ที่นี่ก็มีแต่คนมีน้ำใจ ส่วนเธอเองก็มีความสุขกับการช่วยเหลือคนอื่นในแบบที่เธอถนัด
อาหารทุกอย่างเตรียมพร้อมให้คนที่ต้องการมารับประทาน การนั่งรอให้สามีกลับบ้านกับการได้ดูแลเด็กในท้อง ทำให้สะเลมีความสุขเป็นอย่างมาก
ในเวลาไม่นานบายูก็กลับถึงบ้าน เห็นสะเลหลับอยู่บนที่นอน เขาจึงเดินเข้าไปหอมแก้มให้หายคิดถึงใครจะสงสัยหรือคัดค้านอะไรเขาก็ไม่สนใจ เขาแค่ขอให้ครอบครัวของเขานั้นอยู่กันอย่างปกติเหมือนครอบครัวทั่วไปก็พอ
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ม.ค. 2564, 21:02:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ม.ค. 2564, 21:02:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 409
| << น้องชาย | กำเนิดเด็กเวลาเดียวกัน >> |