แรกรักพันใจ: มาสฬฎา (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
มีมารดาเลี้ยงใจร้าย บวกกับพี่สาวใจยักษ์ ชีวิตดูน่ารันทดนัก
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: เลขา บอส พระเอกเย็นชา แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง ตลก
ตอน: บทที่ 21 -100%
วรีวาฏิการู้ตัวอีกที...ก็ล่วงเลยผ่านไปหลายวันแล้ว ในช่วงเย็นวันหนึ่ง ระหว่างที่วรีวาฏิกายังตั้งหน้าตั้งตาทำรายงานยอดขายให้พี่จุ๋มอยู่นั้น อยู่ดีๆ ภควัตน์ก็มาปรากฏตัวถึงแผนกการตลาด
เขาไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง
พอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับท่านรองประธานที่ตอนนี้มายืนค้ำหัวเธออยู่ เธอก็ทอดถอนใจว่าทำไมภควัตน์ถึงได้เป็นคนไม่มีหัวคิดแบบนี้!
เขาเป็นถึงรองประธานกลุ่มบริษัทที่ดูแลทั้งกรุ๊ป โดยภายใต้กรุ๊ปมีอยู่ยี่สิบเจ็ดบริษัท บริษัทที่เธอทำงานอยู่นี้ก็เป็นเพียงหนึ่งในบริษัทเหล่านั้นที่มีรายได้เป็นสัดส่วนไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ของอาณาจักรธุรกิจอันใหญ่โตของเขา การที่ท่านรองประธานผู้แสนยิ่งใหญ่ เดินมาหาเธอซึ่งเป็นเพียงพนักงานตัวเล็กๆ ถึงที่โต๊ะ คนจะเอาไปลือกันถึงไหน ร้อยไม่ควรพันไม่ควร เขาไม่รู้เลยหรือไง!
แถมเมื่อครู่นี้เธอแอบเห็นพี่ช้าง ผู้ซึ่งประกาศว่าเป็นคนรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี สไลด์เก้าอี้ที่นั่งติดเธอไปไกลถึงมุมห้องอีกแล้ว ไม่วายยังปิดความอยากรู้อยากเห็นที่แสดงออกมาทางสีหน้าไม่มิด ขนาดพี่ช้างยังเป็นถึงขนาดนี้ คนอื่นๆ ในแผนกมีเหรอจะไม่ซุบซิบนินทา เธออยากจะร้องไห้ให้ความซวยของตัวเองนัก!
“มีธุระอะไรหรือคะ ท่านรองประธาน”
ในที่สุดพนักงานตัวเล็กๆ อย่างเธอก็เอ่ยถามออกไปอย่างเสียมิได้ ส่วนท่านรองประธานที่ใหญ่คับฟ้าอย่างเขานะเหรอเพียงชายตามอง สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วเอ่ยออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยว่า
“ธุระพาคุณไปเลือกแหวนแต่งงานไง”
เท่านั้นละ! เธอได้ยินเสียงกรี๊ดที่เงียบงันกระจายไปทั้งห้อง เกือบครึ่งของผู้หญิงทั้งแผนกอ้าปากค้างแล้วรีบเอามือปิดปากกันเสียงอื้ออึง
นี่เขาจะประกาศเพื่อ?
เธอต้องการให้การแต่งงานครั้งนี้เป็นการแต่งงานที่ลับสุดๆ สุดๆ แห่งความลับ กะว่าคนที่รู้ มีเพียงคนในตระกูลที่หวังจะฆ่าเธอแย่งสมบัติก็พอ ไม่ใช่รู้กันทั้งบริษัทอย่างนี้!
คนไม่อยากให้คนอื่นรู้รีบพุ่งตัวเอื้อมมือไปปิดปากเขาทันที แต่ก่อนจะเอ่ยแก้ตัวได้ทัน กลับโดนภควัตน์ชิงจับมือที่มาปิดปากเขาไว้ แล้วโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูเธอว่า
“แหวนแต่งงานถือเป็นสินส่วนตัวของคุณ คุณจะเลือกแพงแค่ไหนก็ได้ ผมให้โอกาสคุณแค่วันนี้วันเดียว ไม่อย่างนั้นผมจะถือว่าคุณไม่รับนะ”
แพงแค่ไหนก็ได้? แล้วเรื่องอะไรที่เธอจะไม่รับล่ะ! เธอต้องเลือกแหวนที่แพงที่สุดในร้านไว้ก่อน เผื่อตอนหย่ากันแล้วเขาฮุบสมบัติเธอไป เธอก็ยังมีแหวนราคาแพงไว้ทำทุนละน่า...!
คิดได้ดังนั้น วรีวาฏิกาจากที่จะปฏิเสธอย่างแข็งขันก็รีบเก็บกระเป๋าและเดินตามว่าที่เจ้าบ่าวออกไปทันที ลืมเรื่องที่จะเป็นข่าวดังไปทั้งออฟฟิศเสียสนิท
*************
เมื่อมาถึงร้านจิวเวลรี่เก่าแก่แห่งหนึ่ง วรีวาฏิกาก็ก้าวตามภควัตน์เข้าไปในร้าน ดูเหมือนเขาจะนัดกับทางร้านไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะเจ้าของร้านออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง แถมยังพาเธอเดินชมคอลเลกชั่นเพชรพลอยต่างๆ แสงไฟในร้านสาดส่องกระทบกับเครื่องเพชรทั้งหลายประกายระยิบระยับเสียจนวรีวาฏิกาตาพร่า พอมาถึงตอนที่ต้องเลือกแหวนแต่งงาน ตาเธอก็พังไปแล้ว
แต่เธอต้องใช้ตามองเสียที่ไหนล่ะ ใช้สมองก็พอ!
พอเจ้าของร้านเพชรถามว่าเธอถูกใจคัตติ้งแบบไหนเป็นพิเศษ แบบเหลี่ยม วงรี หรือวงกลม วรีวาฏิกาก็พูดโพล่งขึ้นมาทันทีว่า
“ถูกใจแบบที่แพงที่สุดค่ะ วงไหนแพงที่สุดเหรอคะคุณศจี”
หญิงสาวพูดพลางยิ้มหวานให้สตรีเจ้าของร้าน คุณศจีถึงกับฉีกยิ้มค้างตกตะลึงกับประโยคขวานผ่าซากของเธอ แต่แค่ชั่วแวบเดียวเท่านั้นก็ปรับสีหน้าเป็นปกติได้อย่างรวดเร็วเมื่อหันไปเห็นว่า ว่าที่เจ้าบ่าวไม่ได้โกรธอะไร แถมเขายังกลั้นยิ้มอีกต่างหาก
“วงนี้ค่ะ เพชรแปดกะรัต น้ำงามมาก ลองใส่ดูไหมคะ”
คุณศจีให้ผู้จัดการร้านไปยกเพชรเม็ดงามมาจากในตู้เซฟด้านใน เมื่อวรีวาฏิกาลองสวมเพชรเม็ดโตลงบนนิ้ว เธอก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันน่าจะดูใหญ่เกินไป ไม่เข้ากับนิ้วนางเธอเลยสักนิด แต่ในเมื่อวงนี้แพงที่สุด เธอจะเลือกวงอื่นได้ยังไงเล่า!
ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจเลือกแหวนเพชรวงนั้นไป ด้วยหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ ไม่ได้ดูดีใจที่ได้เพชรเม็ดงามเลยสักนิด นี่เธอทำร้ายตัวเองเพราะความงกแท้ๆ!
ตลอดเวลานั้นภควัตน์ไม่ได้แสดงความเห็นอะไร จนกระทั่งเธอยืนกรานที่จะให้เขาซื้อเพชรเม็ดนั้นที่สนนราคาแปดหลัก เขาถึงเอ่ยว่า
“เลือกอีกวงที่คุณใส่ได้ทุกวันสิ เพชรนั่นใหญ่ไป ผมไม่คิดว่าคุณจะกล้าใส่วงนั้นไปทำงาน”
ไหนเขาบอกว่าเลือกวงไหนก็ได้ไง พอเห็นราคาสามสิบล้านบาท ก็รีบเปลี่ยนท่าทีเชียวนะ หึ
เมื่อภควัตน์พูดแบบนั้น วรีวาฏิกาจึงเปลี่ยนใจหันมาเลือกแหวนวงที่เพชรเม็ดเล็กลงหน่อยแต่ใส่ได้ทุกวันตามที่เขาบอก ซึ่งวงที่เธอเลือกนั้นไม่สะดุดตาโจรจนเกินไป และเป็นแบบที่เธอชอบด้วย แหวนวงนี้ราคาย่อมเยากว่าที่เธอเลือกก่อนหน้านี้เยอะ ราคาเพียงเจ็ดหลัก หวังว่าเขาคงไม่บังคับให้เธอเลือกวงที่ถูกกว่านี้อีกหรอกนะ ถึงจะแต่งงานปลอมๆ แค่ไม่กี่ปีก็เถอะ เธอก็ยังอยากได้แหวนที่มีราคาอยู่ดี!
โชคดีที่คราวนี้ภควัตน์ไม่ได้คัดค้านอะไร และยังหยิบแหวนวงนั้นมาสวมบนนิ้วนางข้างซ้ายให้เธอด้วยตัวเอง ซึ่งก็พอดีกับนิ้วราวกับออกแบบมาเพื่อเธอ ก่อนเขาจะย้ำว่า
“ห้ามถอด”
แล้วจึงถามคุณศจีถึงแหวนของผู้ชายที่แบบเข้ากับแหวนที่เธอเลือก เพื่อจะได้ใส่เป็นแหวนคู่ คุณศจีจึงนำแหวนตัวเรือนทองคำขาวมาให้เลือกหลายวง ภควัตน์เพียงเลื่อนแหวนเหล่านั้นมาตรงหน้าเธอ พอวรีวาฏิกาหยิบแหวนเรียบๆ วงหนึ่งสำหรับผู้ชายส่งให้ ภควัตน์ก็เลือกแหวนวงนั้นโดยไม่เอ่ยถามอะไร แล้วเซ็นเช็คจ่ายเงินไปสามสิบกว่าล้านบาท
เอ๋...สามสิบกว่าล้าน? แหวนเธอเพียงสองล้านกว่าบาทนี่ ทำไมอยู่ดีๆ ราคาถึงพุ่งพรวด
ไม่เพียงแค่สงสัย ยังเอ่ยปากถามเขาออกไปด้วย คนเซ็นเช็คเลยหันมาตอบด้วยท่าทีปกติว่า
“ผมซื้อแหวนวงแรกที่คุณเลือกด้วย แหวนวงนั้นจะถูกส่งไปเก็บในเซฟที่ธนาคารในชื่อคุณ”
กรี๊ดดดด น่ารักจังเลย ภควัตน์ก็ใจดีเหมือนกันนะ รวมสนนราคาแหวนสองวงที่เธอได้ตั้งสามสิบสองล้านบาทแน่ะ ในอนาคตถ้าถึงคราวอับจนเธอคงไม่ลำบากแล้วกระมัง
แต่พอมาคิดๆ ดู ถ้าเขาแต่งงานกับเธอ แล้วจับพลัดจับผลู เธอตายขึ้นมา เขาก็ยังได้แบ่งสมบัติจากเธอมากกว่ามูลค่าแหวนสองวงนี่ตั้งเยอะ!
เหอะ! เธอเกือบถูกหลอกแล้วไหมล่ะ ในเมื่องานแต่งงานคราวนี้ เขาคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม!
เขาไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง
พอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับท่านรองประธานที่ตอนนี้มายืนค้ำหัวเธออยู่ เธอก็ทอดถอนใจว่าทำไมภควัตน์ถึงได้เป็นคนไม่มีหัวคิดแบบนี้!
เขาเป็นถึงรองประธานกลุ่มบริษัทที่ดูแลทั้งกรุ๊ป โดยภายใต้กรุ๊ปมีอยู่ยี่สิบเจ็ดบริษัท บริษัทที่เธอทำงานอยู่นี้ก็เป็นเพียงหนึ่งในบริษัทเหล่านั้นที่มีรายได้เป็นสัดส่วนไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ของอาณาจักรธุรกิจอันใหญ่โตของเขา การที่ท่านรองประธานผู้แสนยิ่งใหญ่ เดินมาหาเธอซึ่งเป็นเพียงพนักงานตัวเล็กๆ ถึงที่โต๊ะ คนจะเอาไปลือกันถึงไหน ร้อยไม่ควรพันไม่ควร เขาไม่รู้เลยหรือไง!
แถมเมื่อครู่นี้เธอแอบเห็นพี่ช้าง ผู้ซึ่งประกาศว่าเป็นคนรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี สไลด์เก้าอี้ที่นั่งติดเธอไปไกลถึงมุมห้องอีกแล้ว ไม่วายยังปิดความอยากรู้อยากเห็นที่แสดงออกมาทางสีหน้าไม่มิด ขนาดพี่ช้างยังเป็นถึงขนาดนี้ คนอื่นๆ ในแผนกมีเหรอจะไม่ซุบซิบนินทา เธออยากจะร้องไห้ให้ความซวยของตัวเองนัก!
“มีธุระอะไรหรือคะ ท่านรองประธาน”
ในที่สุดพนักงานตัวเล็กๆ อย่างเธอก็เอ่ยถามออกไปอย่างเสียมิได้ ส่วนท่านรองประธานที่ใหญ่คับฟ้าอย่างเขานะเหรอเพียงชายตามอง สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วเอ่ยออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยว่า
“ธุระพาคุณไปเลือกแหวนแต่งงานไง”
เท่านั้นละ! เธอได้ยินเสียงกรี๊ดที่เงียบงันกระจายไปทั้งห้อง เกือบครึ่งของผู้หญิงทั้งแผนกอ้าปากค้างแล้วรีบเอามือปิดปากกันเสียงอื้ออึง
นี่เขาจะประกาศเพื่อ?
เธอต้องการให้การแต่งงานครั้งนี้เป็นการแต่งงานที่ลับสุดๆ สุดๆ แห่งความลับ กะว่าคนที่รู้ มีเพียงคนในตระกูลที่หวังจะฆ่าเธอแย่งสมบัติก็พอ ไม่ใช่รู้กันทั้งบริษัทอย่างนี้!
คนไม่อยากให้คนอื่นรู้รีบพุ่งตัวเอื้อมมือไปปิดปากเขาทันที แต่ก่อนจะเอ่ยแก้ตัวได้ทัน กลับโดนภควัตน์ชิงจับมือที่มาปิดปากเขาไว้ แล้วโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูเธอว่า
“แหวนแต่งงานถือเป็นสินส่วนตัวของคุณ คุณจะเลือกแพงแค่ไหนก็ได้ ผมให้โอกาสคุณแค่วันนี้วันเดียว ไม่อย่างนั้นผมจะถือว่าคุณไม่รับนะ”
แพงแค่ไหนก็ได้? แล้วเรื่องอะไรที่เธอจะไม่รับล่ะ! เธอต้องเลือกแหวนที่แพงที่สุดในร้านไว้ก่อน เผื่อตอนหย่ากันแล้วเขาฮุบสมบัติเธอไป เธอก็ยังมีแหวนราคาแพงไว้ทำทุนละน่า...!
คิดได้ดังนั้น วรีวาฏิกาจากที่จะปฏิเสธอย่างแข็งขันก็รีบเก็บกระเป๋าและเดินตามว่าที่เจ้าบ่าวออกไปทันที ลืมเรื่องที่จะเป็นข่าวดังไปทั้งออฟฟิศเสียสนิท
*************
เมื่อมาถึงร้านจิวเวลรี่เก่าแก่แห่งหนึ่ง วรีวาฏิกาก็ก้าวตามภควัตน์เข้าไปในร้าน ดูเหมือนเขาจะนัดกับทางร้านไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะเจ้าของร้านออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง แถมยังพาเธอเดินชมคอลเลกชั่นเพชรพลอยต่างๆ แสงไฟในร้านสาดส่องกระทบกับเครื่องเพชรทั้งหลายประกายระยิบระยับเสียจนวรีวาฏิกาตาพร่า พอมาถึงตอนที่ต้องเลือกแหวนแต่งงาน ตาเธอก็พังไปแล้ว
แต่เธอต้องใช้ตามองเสียที่ไหนล่ะ ใช้สมองก็พอ!
พอเจ้าของร้านเพชรถามว่าเธอถูกใจคัตติ้งแบบไหนเป็นพิเศษ แบบเหลี่ยม วงรี หรือวงกลม วรีวาฏิกาก็พูดโพล่งขึ้นมาทันทีว่า
“ถูกใจแบบที่แพงที่สุดค่ะ วงไหนแพงที่สุดเหรอคะคุณศจี”
หญิงสาวพูดพลางยิ้มหวานให้สตรีเจ้าของร้าน คุณศจีถึงกับฉีกยิ้มค้างตกตะลึงกับประโยคขวานผ่าซากของเธอ แต่แค่ชั่วแวบเดียวเท่านั้นก็ปรับสีหน้าเป็นปกติได้อย่างรวดเร็วเมื่อหันไปเห็นว่า ว่าที่เจ้าบ่าวไม่ได้โกรธอะไร แถมเขายังกลั้นยิ้มอีกต่างหาก
“วงนี้ค่ะ เพชรแปดกะรัต น้ำงามมาก ลองใส่ดูไหมคะ”
คุณศจีให้ผู้จัดการร้านไปยกเพชรเม็ดงามมาจากในตู้เซฟด้านใน เมื่อวรีวาฏิกาลองสวมเพชรเม็ดโตลงบนนิ้ว เธอก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันน่าจะดูใหญ่เกินไป ไม่เข้ากับนิ้วนางเธอเลยสักนิด แต่ในเมื่อวงนี้แพงที่สุด เธอจะเลือกวงอื่นได้ยังไงเล่า!
ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจเลือกแหวนเพชรวงนั้นไป ด้วยหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ ไม่ได้ดูดีใจที่ได้เพชรเม็ดงามเลยสักนิด นี่เธอทำร้ายตัวเองเพราะความงกแท้ๆ!
ตลอดเวลานั้นภควัตน์ไม่ได้แสดงความเห็นอะไร จนกระทั่งเธอยืนกรานที่จะให้เขาซื้อเพชรเม็ดนั้นที่สนนราคาแปดหลัก เขาถึงเอ่ยว่า
“เลือกอีกวงที่คุณใส่ได้ทุกวันสิ เพชรนั่นใหญ่ไป ผมไม่คิดว่าคุณจะกล้าใส่วงนั้นไปทำงาน”
ไหนเขาบอกว่าเลือกวงไหนก็ได้ไง พอเห็นราคาสามสิบล้านบาท ก็รีบเปลี่ยนท่าทีเชียวนะ หึ
เมื่อภควัตน์พูดแบบนั้น วรีวาฏิกาจึงเปลี่ยนใจหันมาเลือกแหวนวงที่เพชรเม็ดเล็กลงหน่อยแต่ใส่ได้ทุกวันตามที่เขาบอก ซึ่งวงที่เธอเลือกนั้นไม่สะดุดตาโจรจนเกินไป และเป็นแบบที่เธอชอบด้วย แหวนวงนี้ราคาย่อมเยากว่าที่เธอเลือกก่อนหน้านี้เยอะ ราคาเพียงเจ็ดหลัก หวังว่าเขาคงไม่บังคับให้เธอเลือกวงที่ถูกกว่านี้อีกหรอกนะ ถึงจะแต่งงานปลอมๆ แค่ไม่กี่ปีก็เถอะ เธอก็ยังอยากได้แหวนที่มีราคาอยู่ดี!
โชคดีที่คราวนี้ภควัตน์ไม่ได้คัดค้านอะไร และยังหยิบแหวนวงนั้นมาสวมบนนิ้วนางข้างซ้ายให้เธอด้วยตัวเอง ซึ่งก็พอดีกับนิ้วราวกับออกแบบมาเพื่อเธอ ก่อนเขาจะย้ำว่า
“ห้ามถอด”
แล้วจึงถามคุณศจีถึงแหวนของผู้ชายที่แบบเข้ากับแหวนที่เธอเลือก เพื่อจะได้ใส่เป็นแหวนคู่ คุณศจีจึงนำแหวนตัวเรือนทองคำขาวมาให้เลือกหลายวง ภควัตน์เพียงเลื่อนแหวนเหล่านั้นมาตรงหน้าเธอ พอวรีวาฏิกาหยิบแหวนเรียบๆ วงหนึ่งสำหรับผู้ชายส่งให้ ภควัตน์ก็เลือกแหวนวงนั้นโดยไม่เอ่ยถามอะไร แล้วเซ็นเช็คจ่ายเงินไปสามสิบกว่าล้านบาท
เอ๋...สามสิบกว่าล้าน? แหวนเธอเพียงสองล้านกว่าบาทนี่ ทำไมอยู่ดีๆ ราคาถึงพุ่งพรวด
ไม่เพียงแค่สงสัย ยังเอ่ยปากถามเขาออกไปด้วย คนเซ็นเช็คเลยหันมาตอบด้วยท่าทีปกติว่า
“ผมซื้อแหวนวงแรกที่คุณเลือกด้วย แหวนวงนั้นจะถูกส่งไปเก็บในเซฟที่ธนาคารในชื่อคุณ”
กรี๊ดดดด น่ารักจังเลย ภควัตน์ก็ใจดีเหมือนกันนะ รวมสนนราคาแหวนสองวงที่เธอได้ตั้งสามสิบสองล้านบาทแน่ะ ในอนาคตถ้าถึงคราวอับจนเธอคงไม่ลำบากแล้วกระมัง
แต่พอมาคิดๆ ดู ถ้าเขาแต่งงานกับเธอ แล้วจับพลัดจับผลู เธอตายขึ้นมา เขาก็ยังได้แบ่งสมบัติจากเธอมากกว่ามูลค่าแหวนสองวงนี่ตั้งเยอะ!
เหอะ! เธอเกือบถูกหลอกแล้วไหมล่ะ ในเมื่องานแต่งงานคราวนี้ เขาคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม!
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 มี.ค. 2564, 09:48:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 มี.ค. 2564, 09:48:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 353
| << บทที่ 21 -50% | บทที่ 22 -30% >> |