คืนหลอนในวันหยุด - จบ
กลางคืนใช่ว่าจะมีเพียงแต่เรา อาจมีสิ่งที่มองไม่เห็นวนเวียนอยู่รอบกาย ถึงคุณจะมองไม่เห็น ใช่ว่าเขาจะไม่เห็นคุณ เตรียมพบกับสิ่งลี้ลับที่ไม่สามารถมองหรือสัมผัสได้จากเรื่องนี้
Tags: คินวันหยุด วิญญาณ ขนหัวลุก
ตอน: อาถรรพ์ในโรงเรียน
"ตึกๆ"
"ตึกๆ"
เสียงอะไร
.
.
สาวน้อยเดินถือไฟฉายจากมือถือ ท่ามกลางความมืดในโรงเรียน ทำยังไงดี อยากเข้าห้องน้ำแต่ตอนนี้ก้าวขาไม่ออก
"กรี๊ดดด..."
.
.
"หนูๆ มานอนทำอะไรตรงนี้"
สาวน้อยนอนกองอยู่หน้าตึก รปภ.สาวได้พบเข้าตอนกำลังตรวจเช็กความเรียบร้อย
จึงเป็นเรื่องเม้ามอยภายในค่ายเรื่องของเพื่อนร่วมชั้นปี ค่ายประจำโรงเรียนที่ถูกจัดทุกๆ ปีสำหรับนักเรียน ม. 6 และมักจะมีเรื่องแปลกเกิดขึ้นเสมอ
"จริงๆ ปีนี้ก็ต้องมีคนตายหรือเปล่า" กวางหันไปถามเพื่อนในกลุ่ม
"ไม่รู้สิ แต่ได้ข่าวจากรุ่นพี่ที่ออกไปเหมือนกัน ปีที่แล้วมอสาม ปีนี้อาจจะเป็นมอหก" กุ๊กไก่บอก ไม่แน่อาจจะใครสักคนในชั้นปี
"เอ่อ ที่เขาว่ากันว่าเป็นเรื่องแปลกที่เกิดขึ้นใช่ม่ะ ที่ว่าต้องมีเด็กในโรงเรียนตายหนึ่งคนในทุกๆ ปี" กี้ขมวดคิ้วกอดอกพิงกำแพงห้องเรียน
"ใช่ จะจบกันแล้วพวกเราต้องระวังตัวกันหน่อยนะ" กวางหันไปเตือนเพื่อนๆ
ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ อีกไม่กี่เดือนพวกเขาจะต้องไม่เล่นอะไรโลดโผน ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ก่อนวันจบการศึกษาสามเดือน พวกเธอลืมเรื่องที่ตกลงกันไว้แล้วไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ในห้องเรียน
"น้ำตก เย้" กี้รัองตะโกนดีใจ นานๆ ทีจะได้ยกห้องไปเที่ยว
"ร้องอะไรเสียงดัง น่าอาย" กวางหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ มีแต่คนมอง
"นานๆ ที ไม่มีใครสนใจพวกเราหรอก" กี้หันไปบอก มาเที่ยวทั้งทีจะซีเรียสไปทำไมกัน
หลายชั่วโมงผ่านไปพวกเขายังคงเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน
"เฮ้ พวกเธอ มาเล่นทางนี้สิ"
สาวน้อยทั้งสามหันไปมองเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง ที่ไม่คุ้นหน้าว่าเป็นนักเรียนในห้องหรือไม่
"ใครอะ" กี้หันไปถามเพื่อนของเธอ
"จำไม่ค่อยได้เลย" กวางงงเหมือนกับกี้
"คงเป็นเพื่อนคนหนึ่งในห้อง หรือเพื่อนห้องอื่นที่กลุ่มอื่นพามามั้ง" กุ๊กไก่หันไปบอก
"มาเล่นตรงนี้สิพวกเธอ" เธอคนนั้นยังคงกวักมือเรียก
"ไปกันเถอะ ตรงนี้ไม่ค่อยมีน้ำเท่าไหร่" กี้บอกทุกคน เธอก้าวขาเดินไปหาหญิงสาวคนนั้น
"เอ่อ ให้มันได้อย่างนี้สิ กวางไปกันเถอะ" กุ๊กไก่เรียกเพื่อน จะปล่อยให้เพื่อนไปคนเดียวได้ไง มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกันถึงจะถูก
เมื่อทั้งสามตามหญิงสาวปริศนาที่คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนในห้อง แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นใครมาเล่นบริเวณนี้ ที่สำคัญจุดที่พวกเขากำลังยืนอยู่เป็นบริเวณที่มีน้ำมากกว่าปกติ
"ฉันว่ามันแปลกๆ แล้วนะ" กวางมองไปรอบๆ ไม่เห็นใครเลยสักคน ไม่มีเพื่อนในห้องที่มาด้วยกัน ทุกคนหายไปไหนกันหมด
"นั่นสิ น้ำก็เริ่มขุ่นแล้วด้วย" กี้มองน้ำ ท่าจะแย่แล้ว ที่สำคัญเสียงเตือนภัยทำไมไม่ได้ยิน
"หนีสิ รีบหาทางไปรวมกับคนอื่น" กวางรีบบอกทุกคน
"ออกจากที่นี่เร็ว" กุ๊กไก่รู้สึกตัวจึงรีบตะโกน
ทั้งสามก้าวขาปีนขึ้นหาทางหนี น้ำป่าน่ากลัวกว่าที่คิด ทุกวินาทีทุกย่างก้าวสำคัญต่อชีวิต
"พวกหนูมาทางนี้"
เสียงของเจ้าหน้าที่ร้องตะโกนเรียกให้ตามเขาไปอยู่ที่ปลอดภัย
"รอดแล้ว ไปเร็ว"
ความตายมาเยือนได้ทุกที่ทุกวินาทีต้องเอาตัวรอด
เวลาผ่านไปกับการได้กลับไปรวมตัวในที่ปลอดภัย และเพื่อนในห้องได้หายไปหนึ่งคน สถานการณ์เฉียดตายนั้นกับการสูญเสีย คนที่หายตัวไปได้ประสบอุบัติเหตุไปพร้อมกับน้ำป่า
"ขอให้นักเรียนทุกคนอยู่ในความสงบเป็นเวลาห้านาทีเพื่อแสดงความเสียใจกับเพื่อนที่จากพวกเราไป" ประธานนักเรียนกล่าวที่หน้าเสาธง
นักเรียนทุกคนก้มหน้ายืนตัวตรงเพื่อแสดงความเสียใจกับเพื่อนที่จากไปโดยไม่หวนกลับคืนมา
วันสุดท้ายของการศึกษา ทั้งสามได้ช่วยครูจัดของและทำความสะอาดห้องพักครู
"ดูตู้เก็บนี้สิ" กวางชี้ไปยังตู้ใส่หนังสือ ข้างในมีแต่เอกสารและหนังสือรุ่นแต่ละปี
"แก ดูปีนี้สิ" กี้บอกด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด
"อะไร ไหนๆ ดูด้วย" กุ๊กไก่ก็อยากรู้ว่าอะไรทำให้กี้ทำหน้าอย่างนั้น
"ไม่เห็นมีอะไรเลย ก็แค่รูปถ่าย" กวางสงสัยให้ดูอะไรกันแน่ ก็แค่หนังสือรุ่น
"ฉัน...ฉันจำได้ ผู้หญิงคนที่โบกมือเรียกพวกเราไปเล่นน้ำคือคนนี้" กี้ชี้ไปยังภาพของหญิงสาวคนนั้น ภาพมันเด่นชัดเมื่อหนังสือมันเปิดเองอย่างกับตั้งใจเชิญชวนให้ดู
"หน้าเหมือนกันหรือเปล่า" กวางบอกเพื่อน
"ไม่น่าจะหน้าเหมือนนะ" กุ๊กไก่มั่นใจ เธอก็จำได้แต่มันน่าแปลก เธอคนนั้นเพิ่งจบไปเมื่อสามปีก่อนและห้องที่เธออยู่ก็ห้องเดียวกับพวกเธอ
"พวกเธอทำอะไรกัน" เสียงรุ่นพี่ที่แวะมาเยี่ยมคุณครูดังมาจากข้างหลัง
"คือ...พวกเรา" กี้คนถือหนังสือรุ่นสะดุ้งตกใจจนตอบไม่ถูก
"เอ๊ะ พวกเธอกำลังหาใครอยู่" รุ่นพี่เอียงคอน้อยๆ มองดูภาพคุ้นตา
"คือ...พวกเราสงสัยว่าเจอคนหน้าเหมือนค่ะ พี่ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" กวางบอก พวกเธออาจจะจำผิดกันเอง
"คนไหนที่บอกเจอคนหน้าเหมือน" รุ่นพี่ถาม
"คนนี้ค่ะ พวกเราเจอเธอตอนไปเที่ยวน้ำตก" กุ๊กไก่รีบชี้ให้รุ่นพี่เห็น
"จะเป็นไปได้ไง พวกเราจำผิดมากกว่าเนอะ" กวางบอกแล้วยิ้มเจือนๆ
"ไม่ผิดหรอก เพื่อพี่เอง" รุ่นพี่นิ่งก่อนจะบอก
"เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ พวกเราไปเที่ยวแต่เพื่อนๆ ในชั้นปีและพวกหนูก็จำหน้าเพื่อนได้เนอะ คนนั้นอาจจะเป็นใครสักคนที่เป็นเพื่อนกับเพื่อนพวกเราเนอะ" กวางยังไม่อยากมั่นใจ
"ไม่ใช่หรอก"
"พี่หมายความว่ายังไงคะ"
"ก็หมายความตามที่บอก เพราะอะไรรู้ไหม" เขาเหงื่อออกทันที่ที่ต้องอธิบาย
"อะไรคะ" กี่รีบถามเพราะเธออยากรู้มากที่สุด
"เธอตายไปแล้ว มาหลอกทุกปี" ใช่ เป็นทุกปีแต่ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง เขาเงยหน้ามองรุ่นน้องทั้งสามแล้วพูดต่อว่า
"แล้วปีนี้เธอก็ทำสำเร็จ"
"สำเร็จ?" กวางไม่เข้าใจ อะไรคืนสำเร็จ
"อืม ตัวแทนยังไงล่ะ" เสียงนิ่งๆ ของรุ่นพี่ชวนหลอนและนำพาลมพัดหนังสือให้หล่นจากมือของหญิงสาว
ทั้งสามขนลุกเกรียวไปทั้งตัว แล้วหันมามองหน้ากัน ไม่รู้ว่าปีต่อไปจะเป็นใคร
"ตึกๆ"
เสียงอะไร
.
.
สาวน้อยเดินถือไฟฉายจากมือถือ ท่ามกลางความมืดในโรงเรียน ทำยังไงดี อยากเข้าห้องน้ำแต่ตอนนี้ก้าวขาไม่ออก
"กรี๊ดดด..."
.
.
"หนูๆ มานอนทำอะไรตรงนี้"
สาวน้อยนอนกองอยู่หน้าตึก รปภ.สาวได้พบเข้าตอนกำลังตรวจเช็กความเรียบร้อย
จึงเป็นเรื่องเม้ามอยภายในค่ายเรื่องของเพื่อนร่วมชั้นปี ค่ายประจำโรงเรียนที่ถูกจัดทุกๆ ปีสำหรับนักเรียน ม. 6 และมักจะมีเรื่องแปลกเกิดขึ้นเสมอ
"จริงๆ ปีนี้ก็ต้องมีคนตายหรือเปล่า" กวางหันไปถามเพื่อนในกลุ่ม
"ไม่รู้สิ แต่ได้ข่าวจากรุ่นพี่ที่ออกไปเหมือนกัน ปีที่แล้วมอสาม ปีนี้อาจจะเป็นมอหก" กุ๊กไก่บอก ไม่แน่อาจจะใครสักคนในชั้นปี
"เอ่อ ที่เขาว่ากันว่าเป็นเรื่องแปลกที่เกิดขึ้นใช่ม่ะ ที่ว่าต้องมีเด็กในโรงเรียนตายหนึ่งคนในทุกๆ ปี" กี้ขมวดคิ้วกอดอกพิงกำแพงห้องเรียน
"ใช่ จะจบกันแล้วพวกเราต้องระวังตัวกันหน่อยนะ" กวางหันไปเตือนเพื่อนๆ
ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ อีกไม่กี่เดือนพวกเขาจะต้องไม่เล่นอะไรโลดโผน ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ก่อนวันจบการศึกษาสามเดือน พวกเธอลืมเรื่องที่ตกลงกันไว้แล้วไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ในห้องเรียน
"น้ำตก เย้" กี้รัองตะโกนดีใจ นานๆ ทีจะได้ยกห้องไปเที่ยว
"ร้องอะไรเสียงดัง น่าอาย" กวางหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ มีแต่คนมอง
"นานๆ ที ไม่มีใครสนใจพวกเราหรอก" กี้หันไปบอก มาเที่ยวทั้งทีจะซีเรียสไปทำไมกัน
หลายชั่วโมงผ่านไปพวกเขายังคงเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน
"เฮ้ พวกเธอ มาเล่นทางนี้สิ"
สาวน้อยทั้งสามหันไปมองเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง ที่ไม่คุ้นหน้าว่าเป็นนักเรียนในห้องหรือไม่
"ใครอะ" กี้หันไปถามเพื่อนของเธอ
"จำไม่ค่อยได้เลย" กวางงงเหมือนกับกี้
"คงเป็นเพื่อนคนหนึ่งในห้อง หรือเพื่อนห้องอื่นที่กลุ่มอื่นพามามั้ง" กุ๊กไก่หันไปบอก
"มาเล่นตรงนี้สิพวกเธอ" เธอคนนั้นยังคงกวักมือเรียก
"ไปกันเถอะ ตรงนี้ไม่ค่อยมีน้ำเท่าไหร่" กี้บอกทุกคน เธอก้าวขาเดินไปหาหญิงสาวคนนั้น
"เอ่อ ให้มันได้อย่างนี้สิ กวางไปกันเถอะ" กุ๊กไก่เรียกเพื่อน จะปล่อยให้เพื่อนไปคนเดียวได้ไง มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกันถึงจะถูก
เมื่อทั้งสามตามหญิงสาวปริศนาที่คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนในห้อง แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นใครมาเล่นบริเวณนี้ ที่สำคัญจุดที่พวกเขากำลังยืนอยู่เป็นบริเวณที่มีน้ำมากกว่าปกติ
"ฉันว่ามันแปลกๆ แล้วนะ" กวางมองไปรอบๆ ไม่เห็นใครเลยสักคน ไม่มีเพื่อนในห้องที่มาด้วยกัน ทุกคนหายไปไหนกันหมด
"นั่นสิ น้ำก็เริ่มขุ่นแล้วด้วย" กี้มองน้ำ ท่าจะแย่แล้ว ที่สำคัญเสียงเตือนภัยทำไมไม่ได้ยิน
"หนีสิ รีบหาทางไปรวมกับคนอื่น" กวางรีบบอกทุกคน
"ออกจากที่นี่เร็ว" กุ๊กไก่รู้สึกตัวจึงรีบตะโกน
ทั้งสามก้าวขาปีนขึ้นหาทางหนี น้ำป่าน่ากลัวกว่าที่คิด ทุกวินาทีทุกย่างก้าวสำคัญต่อชีวิต
"พวกหนูมาทางนี้"
เสียงของเจ้าหน้าที่ร้องตะโกนเรียกให้ตามเขาไปอยู่ที่ปลอดภัย
"รอดแล้ว ไปเร็ว"
ความตายมาเยือนได้ทุกที่ทุกวินาทีต้องเอาตัวรอด
เวลาผ่านไปกับการได้กลับไปรวมตัวในที่ปลอดภัย และเพื่อนในห้องได้หายไปหนึ่งคน สถานการณ์เฉียดตายนั้นกับการสูญเสีย คนที่หายตัวไปได้ประสบอุบัติเหตุไปพร้อมกับน้ำป่า
"ขอให้นักเรียนทุกคนอยู่ในความสงบเป็นเวลาห้านาทีเพื่อแสดงความเสียใจกับเพื่อนที่จากพวกเราไป" ประธานนักเรียนกล่าวที่หน้าเสาธง
นักเรียนทุกคนก้มหน้ายืนตัวตรงเพื่อแสดงความเสียใจกับเพื่อนที่จากไปโดยไม่หวนกลับคืนมา
วันสุดท้ายของการศึกษา ทั้งสามได้ช่วยครูจัดของและทำความสะอาดห้องพักครู
"ดูตู้เก็บนี้สิ" กวางชี้ไปยังตู้ใส่หนังสือ ข้างในมีแต่เอกสารและหนังสือรุ่นแต่ละปี
"แก ดูปีนี้สิ" กี้บอกด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด
"อะไร ไหนๆ ดูด้วย" กุ๊กไก่ก็อยากรู้ว่าอะไรทำให้กี้ทำหน้าอย่างนั้น
"ไม่เห็นมีอะไรเลย ก็แค่รูปถ่าย" กวางสงสัยให้ดูอะไรกันแน่ ก็แค่หนังสือรุ่น
"ฉัน...ฉันจำได้ ผู้หญิงคนที่โบกมือเรียกพวกเราไปเล่นน้ำคือคนนี้" กี้ชี้ไปยังภาพของหญิงสาวคนนั้น ภาพมันเด่นชัดเมื่อหนังสือมันเปิดเองอย่างกับตั้งใจเชิญชวนให้ดู
"หน้าเหมือนกันหรือเปล่า" กวางบอกเพื่อน
"ไม่น่าจะหน้าเหมือนนะ" กุ๊กไก่มั่นใจ เธอก็จำได้แต่มันน่าแปลก เธอคนนั้นเพิ่งจบไปเมื่อสามปีก่อนและห้องที่เธออยู่ก็ห้องเดียวกับพวกเธอ
"พวกเธอทำอะไรกัน" เสียงรุ่นพี่ที่แวะมาเยี่ยมคุณครูดังมาจากข้างหลัง
"คือ...พวกเรา" กี้คนถือหนังสือรุ่นสะดุ้งตกใจจนตอบไม่ถูก
"เอ๊ะ พวกเธอกำลังหาใครอยู่" รุ่นพี่เอียงคอน้อยๆ มองดูภาพคุ้นตา
"คือ...พวกเราสงสัยว่าเจอคนหน้าเหมือนค่ะ พี่ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" กวางบอก พวกเธออาจจะจำผิดกันเอง
"คนไหนที่บอกเจอคนหน้าเหมือน" รุ่นพี่ถาม
"คนนี้ค่ะ พวกเราเจอเธอตอนไปเที่ยวน้ำตก" กุ๊กไก่รีบชี้ให้รุ่นพี่เห็น
"จะเป็นไปได้ไง พวกเราจำผิดมากกว่าเนอะ" กวางบอกแล้วยิ้มเจือนๆ
"ไม่ผิดหรอก เพื่อพี่เอง" รุ่นพี่นิ่งก่อนจะบอก
"เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ พวกเราไปเที่ยวแต่เพื่อนๆ ในชั้นปีและพวกหนูก็จำหน้าเพื่อนได้เนอะ คนนั้นอาจจะเป็นใครสักคนที่เป็นเพื่อนกับเพื่อนพวกเราเนอะ" กวางยังไม่อยากมั่นใจ
"ไม่ใช่หรอก"
"พี่หมายความว่ายังไงคะ"
"ก็หมายความตามที่บอก เพราะอะไรรู้ไหม" เขาเหงื่อออกทันที่ที่ต้องอธิบาย
"อะไรคะ" กี่รีบถามเพราะเธออยากรู้มากที่สุด
"เธอตายไปแล้ว มาหลอกทุกปี" ใช่ เป็นทุกปีแต่ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง เขาเงยหน้ามองรุ่นน้องทั้งสามแล้วพูดต่อว่า
"แล้วปีนี้เธอก็ทำสำเร็จ"
"สำเร็จ?" กวางไม่เข้าใจ อะไรคืนสำเร็จ
"อืม ตัวแทนยังไงล่ะ" เสียงนิ่งๆ ของรุ่นพี่ชวนหลอนและนำพาลมพัดหนังสือให้หล่นจากมือของหญิงสาว
ทั้งสามขนลุกเกรียวไปทั้งตัว แล้วหันมามองหน้ากัน ไม่รู้ว่าปีต่อไปจะเป็นใคร
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 พ.ค. 2564, 23:55:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 พ.ค. 2564, 23:55:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 332
| << ความไม่รู้ | ในห้องศิลปะ >> |