ทัณฑ์ทวงรัก: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เรื่องย่อ
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 9 -40%
วันนี้ก่อนต่อขอแจ้งข่าวก่อนเลยค่า หนังสือทัณฑ์ทวงรักมาถึงสนพ.แล้วค่ะกำลังแพ็กกันรัวๆ ใครจะสั่งยังได้ในราคาสั่งจอง+ส่งฟรี ถึงพรุ่งนี้วันสุดท้ายนะคะ จุ๊บๆ
รายละเอียดอยู่ในปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบน
*************
ในห้องของแพทย์เจ้าของไข้ของตูซา
“ผู้ป่วยมีอาการทางจิตจากการถูกกระทบกระเทือนทางจิตใจและร่างกายอย่างรุนแรง มีอาการหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา อีกอย่างการถูกทารุณกรรมทางจิตใจที่สะสมมานานก็ยิ่งทำให้ผู้ป่วยมีภาวะซึมเศร้ามากขึ้นด้วยค่ะ” แพทย์หญิงที่เป็นเจ้าของไข้ของตูซาอธิบายให้ศมาและตวงทองฟัง โดยมีป้าแท้ๆ ของตูซาที่ถูกบังคับให้มานั่งฟังอยู่ด้วย นางนั่งตัวลีบหดหัวหลบหน้าหลบตานายช่างใหญ่เพราะกลัวความผิด
“เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลาและความอดทน ความเข้าอกเข้าใจจากครอบครัวและคนรอบข้างให้มากนะคะ” แพทย์หญิงปรายตามามองผู้เป็นป้า นางยิ้มแหยๆ อย่างขอไปที
“อย่างนี้คนที่ดูแลน้องเขาต้องปฏิบัติตัวยังไงบ้างคะคุณหมอ”
ตวงทองถามให้แทนผู้เป็นป้าที่ทำท่าอยากจะหนีออกจากห้องไปให้เร็วที่สุด
“ระวังไม่ให้มีคำพูดหรือเหตุการณ์อะไรที่จะไปกระตุ้นความทรงจำที่เลวร้ายนั้นขึ้นมาอีกค่ะ ภาวะซึมเศร้าหลังผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ แบบนี้อาจจะทำให้คนป่วยคิดสั้นได้ จึงต้องคอยดูแลใกล้ชิดอยู่ตลอดเวลาค่ะ บางครั้งคนป่วยอาจจะโทษตนเอง เกลียดตนเอง ทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าหนักเข้าไปอีกได้ค่ะ”
“โอ๊ย ฉันไม่มีเวลามาดูมันหรอกนะหมอ ลูกฉันก็ตั้งสามสี่คนเข้าไปแล้ว ฉันต้องทำงานหาเงินนะนายช่างนะ”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ คนป่วยสำคัญกว่า”
“มันหาเรื่องเอง”
“นวย! หยุดพูดแบบนั้นนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจจับเธอด้วยฐานสมรู้ร่วมคิดกับคนร้าย เอาไหม”
“มะ...ไม่เอา ไม่เอานายช่าง ฉันไม่พูดแล้ว ฉันแค่ไม่มีปัญญาดูแลมันอย่างนั้นหรอก จริงๆ” นางนวย หรือที่ใครๆ เรียกป้าน้อยเริ่มร้องไห้ซิกๆ
แพทย์หญิงระบายลมหายใจยาวด้วยความหนักใจ
“ญาติต้องเข้าใจและเห็นใจผู้ป่วยนะคะ ผู้ป่วยคือเหยื่อ ไม่ใช่คนที่สมควรถูกกระทำ อย่าทำให้ผู้ป่วยคิดแบบนั้น มันจะอันตรายมาก”
“หมอกลัวว่าตูซาจะฆ่าตัวตายเหรอคะ” ตวงทองถามออกไปตรงๆ แพทย์หญิงจึงมองลึกลงไปในดวงตากลมโตคู่นั้นแล้วก็นิ่งงันไปกับคลื่นความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมา ความเจ็บปวดจากบาดแผลกรีดลึก...ที่หญิงสาวหลายต่อหลายรายเคยแสดงออกมาให้แพทย์อย่างหล่อนเห็น
“ใช่ค่ะ” แพทย์หญิงพยักหน้าช้าๆ ยังไม่ละสายตาจากดวงหน้างามแสนเศร้า
ตวงทองมองมือเล็กๆ ของตนที่บีบเข้าหากันแน่น ก้มหน้านิ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและหันไปทางร่างสูงที่นั่งไม่ห่างกันนัก
“ฉันจะดูแลตูซาเองค่ะคุณศมา”
“ตวงทอง”
“เธอ”
“นวย ยกหลานเธอให้ฉันเสีย ฉันจะดูแลตูซาเอง”
“เธออยากได้มันไปคอยรับใช้อย่างเดิมใช่ไหมล่ะ ทำเป็นมาพูดดี เหอะ” หญิงที่วัยคงไม่แก่ไปกว่ากันมากนักบิดริมฝีปากอย่างน่ารังเกียจ
“ใช่ ฉันยอมรับว่าเคยคิดเห็นแก่ตัว เคยเอาตูซามาแบ่งเบาภาระของตัวเองจริง แต่ตอนนี้ฉันไม่คิดอย่างนั้นแล้ว ฉันจะดูแลตูซาเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง”
“เธอจะไปรู้อะไร เธอไม่เคยลำบากแบบมันมาก่อน เธอมันคุณหนูตกยากไม่ใช่เรอะ แค่มองหาคนรับใช้ใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องทำมาพูดดีหรอก”
“นวย พูดจาอะไรระวังด้วย” ศมาเอ่ยเสียงเข้ม ขณะที่แพทย์หญิงอาวุโสนั่งฟังความอย่างผู้ใหญ่ที่กำลังไตร่ตรอง
“ฉันสาบานได้ค่ะหมอว่าฉันเข้าใจตูซาดี” ตวงทองหันไปเอ่ยช้าชัดกับแพทย์หญิง แต่ละคำราวกับมีดที่กรีดลงไปในเนื้อหนองของหัวใจหล่อน...
ศมาเม้มปากแน่น เอื้อมมือไปแตะไหล่บาง ทว่าหล่อนเบี่ยงหลบ
“คุณหมอบอกว่าความเข้าอกเข้าใจสำคัญที่สุดใช่ไหมคะ ฉันคือคนที่เข้าใจตูซามากที่สุด...จริงไหมคะคุณศมา”
หล่อนหันกลับมาทางชายหนุ่ม เขาอึกอัก ทั้งลำบากใจและไม่สบายใจ ตวงทองกำลังกรีดย้ำแผลเก่าของตนเองเพื่อรักษาแผลสดของคนอื่นอย่างนั้นหรือ
“ครับ” เขาเอ่ย
นางนวยอ้าปากจะค้านแล้วก็หลบสายตาคมที่ตวัดฉับมามอง แพทย์หญิงทอดถอนใจช้าๆ แม้จะรู้ดีว่ามีผู้หญิงมากมายในสังคมที่ถูกย่ำยีและจำต้องปกปิดประสบการณ์เลวร้ายที่เกิดกับตนไว้เป็นความลับจนวันตาย แต่ก็ไม่นึกว่าภายใต้รูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงามของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า จะคืออีกหนึ่ง ‘เหยื่อ’ ของสังคมทารุณทางเพศที่ซุกซ่อนอยู่
รายละเอียดอยู่ในปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบน
*************
ในห้องของแพทย์เจ้าของไข้ของตูซา
“ผู้ป่วยมีอาการทางจิตจากการถูกกระทบกระเทือนทางจิตใจและร่างกายอย่างรุนแรง มีอาการหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา อีกอย่างการถูกทารุณกรรมทางจิตใจที่สะสมมานานก็ยิ่งทำให้ผู้ป่วยมีภาวะซึมเศร้ามากขึ้นด้วยค่ะ” แพทย์หญิงที่เป็นเจ้าของไข้ของตูซาอธิบายให้ศมาและตวงทองฟัง โดยมีป้าแท้ๆ ของตูซาที่ถูกบังคับให้มานั่งฟังอยู่ด้วย นางนั่งตัวลีบหดหัวหลบหน้าหลบตานายช่างใหญ่เพราะกลัวความผิด
“เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลาและความอดทน ความเข้าอกเข้าใจจากครอบครัวและคนรอบข้างให้มากนะคะ” แพทย์หญิงปรายตามามองผู้เป็นป้า นางยิ้มแหยๆ อย่างขอไปที
“อย่างนี้คนที่ดูแลน้องเขาต้องปฏิบัติตัวยังไงบ้างคะคุณหมอ”
ตวงทองถามให้แทนผู้เป็นป้าที่ทำท่าอยากจะหนีออกจากห้องไปให้เร็วที่สุด
“ระวังไม่ให้มีคำพูดหรือเหตุการณ์อะไรที่จะไปกระตุ้นความทรงจำที่เลวร้ายนั้นขึ้นมาอีกค่ะ ภาวะซึมเศร้าหลังผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ แบบนี้อาจจะทำให้คนป่วยคิดสั้นได้ จึงต้องคอยดูแลใกล้ชิดอยู่ตลอดเวลาค่ะ บางครั้งคนป่วยอาจจะโทษตนเอง เกลียดตนเอง ทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าหนักเข้าไปอีกได้ค่ะ”
“โอ๊ย ฉันไม่มีเวลามาดูมันหรอกนะหมอ ลูกฉันก็ตั้งสามสี่คนเข้าไปแล้ว ฉันต้องทำงานหาเงินนะนายช่างนะ”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ คนป่วยสำคัญกว่า”
“มันหาเรื่องเอง”
“นวย! หยุดพูดแบบนั้นนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจจับเธอด้วยฐานสมรู้ร่วมคิดกับคนร้าย เอาไหม”
“มะ...ไม่เอา ไม่เอานายช่าง ฉันไม่พูดแล้ว ฉันแค่ไม่มีปัญญาดูแลมันอย่างนั้นหรอก จริงๆ” นางนวย หรือที่ใครๆ เรียกป้าน้อยเริ่มร้องไห้ซิกๆ
แพทย์หญิงระบายลมหายใจยาวด้วยความหนักใจ
“ญาติต้องเข้าใจและเห็นใจผู้ป่วยนะคะ ผู้ป่วยคือเหยื่อ ไม่ใช่คนที่สมควรถูกกระทำ อย่าทำให้ผู้ป่วยคิดแบบนั้น มันจะอันตรายมาก”
“หมอกลัวว่าตูซาจะฆ่าตัวตายเหรอคะ” ตวงทองถามออกไปตรงๆ แพทย์หญิงจึงมองลึกลงไปในดวงตากลมโตคู่นั้นแล้วก็นิ่งงันไปกับคลื่นความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมา ความเจ็บปวดจากบาดแผลกรีดลึก...ที่หญิงสาวหลายต่อหลายรายเคยแสดงออกมาให้แพทย์อย่างหล่อนเห็น
“ใช่ค่ะ” แพทย์หญิงพยักหน้าช้าๆ ยังไม่ละสายตาจากดวงหน้างามแสนเศร้า
ตวงทองมองมือเล็กๆ ของตนที่บีบเข้าหากันแน่น ก้มหน้านิ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและหันไปทางร่างสูงที่นั่งไม่ห่างกันนัก
“ฉันจะดูแลตูซาเองค่ะคุณศมา”
“ตวงทอง”
“เธอ”
“นวย ยกหลานเธอให้ฉันเสีย ฉันจะดูแลตูซาเอง”
“เธออยากได้มันไปคอยรับใช้อย่างเดิมใช่ไหมล่ะ ทำเป็นมาพูดดี เหอะ” หญิงที่วัยคงไม่แก่ไปกว่ากันมากนักบิดริมฝีปากอย่างน่ารังเกียจ
“ใช่ ฉันยอมรับว่าเคยคิดเห็นแก่ตัว เคยเอาตูซามาแบ่งเบาภาระของตัวเองจริง แต่ตอนนี้ฉันไม่คิดอย่างนั้นแล้ว ฉันจะดูแลตูซาเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง”
“เธอจะไปรู้อะไร เธอไม่เคยลำบากแบบมันมาก่อน เธอมันคุณหนูตกยากไม่ใช่เรอะ แค่มองหาคนรับใช้ใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องทำมาพูดดีหรอก”
“นวย พูดจาอะไรระวังด้วย” ศมาเอ่ยเสียงเข้ม ขณะที่แพทย์หญิงอาวุโสนั่งฟังความอย่างผู้ใหญ่ที่กำลังไตร่ตรอง
“ฉันสาบานได้ค่ะหมอว่าฉันเข้าใจตูซาดี” ตวงทองหันไปเอ่ยช้าชัดกับแพทย์หญิง แต่ละคำราวกับมีดที่กรีดลงไปในเนื้อหนองของหัวใจหล่อน...
ศมาเม้มปากแน่น เอื้อมมือไปแตะไหล่บาง ทว่าหล่อนเบี่ยงหลบ
“คุณหมอบอกว่าความเข้าอกเข้าใจสำคัญที่สุดใช่ไหมคะ ฉันคือคนที่เข้าใจตูซามากที่สุด...จริงไหมคะคุณศมา”
หล่อนหันกลับมาทางชายหนุ่ม เขาอึกอัก ทั้งลำบากใจและไม่สบายใจ ตวงทองกำลังกรีดย้ำแผลเก่าของตนเองเพื่อรักษาแผลสดของคนอื่นอย่างนั้นหรือ
“ครับ” เขาเอ่ย
นางนวยอ้าปากจะค้านแล้วก็หลบสายตาคมที่ตวัดฉับมามอง แพทย์หญิงทอดถอนใจช้าๆ แม้จะรู้ดีว่ามีผู้หญิงมากมายในสังคมที่ถูกย่ำยีและจำต้องปกปิดประสบการณ์เลวร้ายที่เกิดกับตนไว้เป็นความลับจนวันตาย แต่ก็ไม่นึกว่าภายใต้รูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงามของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า จะคืออีกหนึ่ง ‘เหยื่อ’ ของสังคมทารุณทางเพศที่ซุกซ่อนอยู่
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 มิ.ย. 2564, 17:36:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 มิ.ย. 2564, 17:36:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 405
| << บทที่ 9 -20% | บทที่ 9 -60% >> |