ทัณฑ์ทวงรัก: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เรื่องย่อ
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 9 -100%
เวลาค่อนรุ่งเห็นจะได้ ตวงทองงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเสียงครางฮือๆ ของคนที่นอนอยู่ข้างๆ ก่อนที่เด็กสาวจะแผดเสียงร้องลั่น เตะถีบเสียจนคนที่เข้ามากอดรั้งไว้ทั้งตัวถูกเหวี่ยงหล่นลงจากเตียงกระแทกกับพื้นเย็นเฉียบอย่างแรง
ปังๆๆ
“ตวงทอง มีอะไรหรือเปล่า เปิดประตู”
เสียงทุบประตูหน้าห้องเร่งร้อน แสงไฟฉายเข้ามาจากช่องใต้ประตู ตูซาเปิดเปลือกตาขึ้นผวากอดหมอนข้างแน่น ร้องเรียกหาคนที่หล่อนเหวี่ยงหล่นลงไปนอนจุกอยู่ข้างเตียง
“พี่ตวง พี่ตวง อย่าให้มันเข้ามานะ พี่ตวง ฮือๆ ที่นี่ที่ไหน หนูกลัว”
“ตูซา พี่อยู่นี่ ลืมตาเร็ว เราอยู่บ้านนายช่างใหญ่ศมาไง จำได้ไหม ลืมตาเร็ว”
ปังๆๆ
“ตวงทอง ตูซา มีอะไรหรือเปล่า”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” ตวงทองสูดปากเมื่อรับรู้ถึงอาการเสียดแปลบที่หัวไหล่ น้องน้อยของหล่อนแรงไม่น้อยทีเดียว “ตูซา นั่นนายช่างใหญ่ศมาเองนะ เขาไปช่วยเราไว้จำได้ไหม เขาดีกับหนูมากนะ ให้พี่เปิดประตูบอกเขาว่าเราไม่เป็นไร หนูแค่ฝันร้าย ได้ไหม”
“นายช่างใหญ่...” ดวงตาเด็กสาวเลื่อนลอย ก่อนพยักหน้าเบาๆ
“จ้ะ” สองมือยังกอดหมอนและผ้าห่มไว้แน่น
“เชิญค่ะ” ตวงทองปลดล็อกให้เขา นาฬิกาบอกเวลาตีสี่กว่าๆ ผมเผ้าของชายหนุ่มที่เคยหวีไว้เรียบยุ่งเหยิง เขาสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่สีเข้มทับกางเกงนอนตัวเดียวด้วยความเร่งรีบเพราะเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น ตวงทอง รีบเมินหน้าจากแผงอกที่เห็นแพลมๆ ว่าเปลือยเปล่าและบังเอิญอยู่ระดับสายตาหล่อนพอดิบพอดี “ตูซาฝันร้ายน่ะค่ะ”
“งั้นหรือ ไม่เป็นไรนะ”
ศมามองข้ามศีรษะได้รูปสวยของคนที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงรุ่ยร่ายล้อมกรอบใบหน้าเรียวเล็กไปมองร่างผอมบางบนเตียง
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูขอโทษค่ะ” เด็กสาวประนมมือไหว้
“ไม่เป็นไร มีอะไรก็บอกผมได้” เขาดึงสายตากลับมาที่ตวงทอง
ตวงทองนิ่วหน้าขณะพูดเสียงค่อยว่า “คุณศมาตื่นแล้ว จะดื่มกาแฟเลยไหมคะ”
“หืม” เขามองนาฬิกา “ยังไม่ตีห้าเลย”
“เดี๋ยวฉันชงกาแฟให้คุณ นะคะ” ตวงทองพูดเสียงดังขึ้น ก่อนจะก้าวมาข้างหน้าเป็นเชิงดันให้อีกฝ่ายถอยหลังออกไปนอกห้อง ศมาจึงหมุนตัวกลับ สงสัยแต่ไม่ปริปากถาม ยอมให้ร่างบางดันออกมาจนถึงหน้าประตูห้อง
“ตูซานอนซะนะ พี่ไปชงกาแฟให้นายช่างใหญ่ก่อน เดี๋ยวมา”
“จ้ะ”
“อะไรของคุณ” ศมาบ่นเบาๆ แต่ยอมเดินนำหล่อนไปในครัวแต่โดยดี
“คุณ คุณ เดี๋ยว”
“อะไรอีกตวงทอง”
“อุ๊ย! หยุดทำไม โอ๊ยเจ็บ!”
หล่อนร้องลั่น มือกุมหัวไหล่ที่ชนเขาอย่างจัง ตัวงอราวกับกุ้งทำเอาศมาหน้าเสีย รีบถลันเข้ามาประคอง
“เป็นอะไร”
“หัวไหล่ฉัน ฉันตกเตียงน่ะค่ะ ตูซาเหวี่ยงฉันลงมา แกไม่รู้ตัวหรอก คงฝันร้ายน่ะ ดิ้นใหญ่เลย”
“ไหน” ศมาถลกแขนเสื้อนอนตัวยาวผ้าบางบอกราคาแสนถูกของหล่อนขึ้น
“อูย...เบาๆ สิคุณ เอ๊ะ! ก็บอกว่าเจ็บ” หล่อนเอ็ดตาเขียว ศมาหัวเราะหึ ไม่คิดไม่ฝันว่าโตจนป่านนี้ยังมาโดนเอ็ดเป็นเด็กๆ ไปได้
“ไหล่หลุดหรือเปล่า”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“งั้นไปนั่งที่โซฟานั่นดีกว่า เดี๋ยวผมหายามานวดให้”
“นวด เอ่อ...ฉันทำเองได้ค่ะ ขอยาแล้วเดี๋ยวฉันกลับไปทาที่ห้อง ฉันแค่ไม่อยากให้ตูซาคิดมาก” ตวงทองรีบบอก ไม่กล้าสบตาเขา
ศมาค่อยๆ ประคองหล่อนนั่งลงที่โซฟา แล้วค้อมตัวลงมาสบตาด้วยใบหน้าคมสันของเขาอยู่ห่างแค่คืบ อีกศอกหนึ่งคือแผงอกกว้างเปลือยเปล่าที่เสื้อคลุมแหวกออกให้เห็นเต็มตา ตวงทองถึงกับหน้าร้อนผ่าว ผงะหนีจนหลังชิดพนักโซฟา
“โอ๊ย” หล่อนสูดปากอีก ศมายกนิ้วชี้ขึ้นแตะปลายจมูกเชิดรั้นน่าหยิก ขยับนิ้วไปมาพลางว่า
“อย่ามาดื้อกับผม ในบ้านของผม ในเวลานี้ มันอันตรายสำหรับคุณ”
“ก็ฉัน...” หล่อนอ้าปากจะเถียง นิ้วแข็งๆ นั่นกลับกดลงบนปากอิ่ม นิ่ม ชื้น แถมยังคลึงไปมาราวกับเจ้าของนิ้วกำลังมันเขี้ยวอย่างหนัก ตวงทองรู้สึกราวกับมีกระแสไฟพุ่งปราดจากนิ้วเขาแล่นไปทั่วทั้งตัว ศมาจ้องหน้าหล่อนนิ่งท้าทาย
“ก็...ก็ได้ค่ะ” หล่อนเม้มปาก จำใจยอมนั่งนิ่งๆ รอเขาเอายามานวดให้
นวด...เฮ้อ คำนี้ช่างมีอานุภาพรุนแรงต่อหัวใจ
โอย...หล่อนเป็นโรคหัวใจหรือเปล่านี่ตวงทอง ทำไมใจมันเต้นเร็วขนาดนี้นะ!
ศมาไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล ตวงทองแทบจะระบายลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ไม่ใช่เพราะยาในมือเขา แต่เพราะเจ้านายหนุ่มสวมเสื้อยืดสีเทาพอดีตัวแทนที่จะเป็นเสื้อคลุมน่าหวาดเสียวตัวนั้นแล้ว เขามองแขนเสื้อนอนที่หล่อนม้วนขึ้นรอไว้ขันๆ
ถึงหล่อนจะเร่งอย่างไร บุรุษพยาบาลจำเป็นอย่างเขาก็ไม่เห็นต้องเร่งรีบไปด้วย เวลาเห็นคนรั้นๆ ทำอะไรไม่ถูกมันน่าแกล้งจะตายไป
ศมาคุกเข่าลงใกล้ๆ บีบยาออกจากหลอด แตะเนื้อเจลเย็นๆ ลงบนเนื้ออ่อนนุ่มเนียนมือแล้วไล้ด้วยปลายนิ้วเป็นวง เขาเม้มปากกลั้นยิ้มเมื่อเจ้าของเนื้อนวลสะดุ้งน้อยๆ แถมยังแอบค้อนเขา ศมาเพิ่มเนื้อเจลอีกนิดแล้วค่อยๆ ไล้ลงบนหัวไหล่มน กลิ่นยาค่อนข้างละมุนชวนให้ผ่อนคลาย ตวงทองเริ่มคุ้นกับมือเขา
“ดีขึ้นไหม”
มือเขาคลึงหัวไหล่หล่อนเบาแสนเบา ตวงทองมองเพลิน ไม่น่าเชื่อว่านิ้วใหญ่ยาวที่หยิบจับงานหนักเป็นประจำจะนุ่มนวลได้ด้วย หล่อนพยักหน้าน้อยๆ ค่อยๆ เบี่ยงหัวไหล่ออกจากมือเขา
“ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวจะปวดมากขึ้น”
“ฉันมียาแก้ปวด เดี๋ยวกินกันไว้ก่อนได้ค่ะ ขอตัวนะคะ ฉันง่วงแล้ว”
“แล้วกาแฟผมล่ะ”
“คุณบอกเองนี่คะว่าเช้าไป”
“คุณก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะมาชงกาแฟให้นายช่างใหญ่” ศมากอดอก ตั้งอกตั้งใจรวน
ตวงทองถอนหายใจยาว หล่อนปลดแขนเสื้อลงแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะเอ่ยช้าๆ “นี่ลูกหนี้นะคะ ไม่ใช่ทาส ขอนอนพักหน่อยเถอะค่ะ” พูดจบหล่อนก็เดินเบียดอกกว้าง ใช้หัวไหล่ข้างที่ไม่เจ็บดันเขาออกจนเซเล็กน้อย
ฉุน ง่วง เขิน ประหม่า
อารมณ์ประหลาดประดังกันเข้ามาไม่หยุดหย่อน แต่หล่อนอยู่ใกล้เขาไม่ได้แล้ว ตวงทองเดินหลังตรง ประคองตัวเองเข้ามาจนปิดประตูห้องนอนลงได้ ก่อนจะหันหลังพิงบานประตูที่ล็อกสนิท หายใจเอาอากาศเข้าไปเต็มปอด
“บ้าเอ๊ย” หล่อนร้อง “ทั้งหมดนี่เพราะจูบบ้าๆ จูบเดียวแท้ๆ เลย”
ปังๆๆ
“ตวงทอง มีอะไรหรือเปล่า เปิดประตู”
เสียงทุบประตูหน้าห้องเร่งร้อน แสงไฟฉายเข้ามาจากช่องใต้ประตู ตูซาเปิดเปลือกตาขึ้นผวากอดหมอนข้างแน่น ร้องเรียกหาคนที่หล่อนเหวี่ยงหล่นลงไปนอนจุกอยู่ข้างเตียง
“พี่ตวง พี่ตวง อย่าให้มันเข้ามานะ พี่ตวง ฮือๆ ที่นี่ที่ไหน หนูกลัว”
“ตูซา พี่อยู่นี่ ลืมตาเร็ว เราอยู่บ้านนายช่างใหญ่ศมาไง จำได้ไหม ลืมตาเร็ว”
ปังๆๆ
“ตวงทอง ตูซา มีอะไรหรือเปล่า”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” ตวงทองสูดปากเมื่อรับรู้ถึงอาการเสียดแปลบที่หัวไหล่ น้องน้อยของหล่อนแรงไม่น้อยทีเดียว “ตูซา นั่นนายช่างใหญ่ศมาเองนะ เขาไปช่วยเราไว้จำได้ไหม เขาดีกับหนูมากนะ ให้พี่เปิดประตูบอกเขาว่าเราไม่เป็นไร หนูแค่ฝันร้าย ได้ไหม”
“นายช่างใหญ่...” ดวงตาเด็กสาวเลื่อนลอย ก่อนพยักหน้าเบาๆ
“จ้ะ” สองมือยังกอดหมอนและผ้าห่มไว้แน่น
“เชิญค่ะ” ตวงทองปลดล็อกให้เขา นาฬิกาบอกเวลาตีสี่กว่าๆ ผมเผ้าของชายหนุ่มที่เคยหวีไว้เรียบยุ่งเหยิง เขาสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่สีเข้มทับกางเกงนอนตัวเดียวด้วยความเร่งรีบเพราะเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น ตวงทอง รีบเมินหน้าจากแผงอกที่เห็นแพลมๆ ว่าเปลือยเปล่าและบังเอิญอยู่ระดับสายตาหล่อนพอดิบพอดี “ตูซาฝันร้ายน่ะค่ะ”
“งั้นหรือ ไม่เป็นไรนะ”
ศมามองข้ามศีรษะได้รูปสวยของคนที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงรุ่ยร่ายล้อมกรอบใบหน้าเรียวเล็กไปมองร่างผอมบางบนเตียง
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูขอโทษค่ะ” เด็กสาวประนมมือไหว้
“ไม่เป็นไร มีอะไรก็บอกผมได้” เขาดึงสายตากลับมาที่ตวงทอง
ตวงทองนิ่วหน้าขณะพูดเสียงค่อยว่า “คุณศมาตื่นแล้ว จะดื่มกาแฟเลยไหมคะ”
“หืม” เขามองนาฬิกา “ยังไม่ตีห้าเลย”
“เดี๋ยวฉันชงกาแฟให้คุณ นะคะ” ตวงทองพูดเสียงดังขึ้น ก่อนจะก้าวมาข้างหน้าเป็นเชิงดันให้อีกฝ่ายถอยหลังออกไปนอกห้อง ศมาจึงหมุนตัวกลับ สงสัยแต่ไม่ปริปากถาม ยอมให้ร่างบางดันออกมาจนถึงหน้าประตูห้อง
“ตูซานอนซะนะ พี่ไปชงกาแฟให้นายช่างใหญ่ก่อน เดี๋ยวมา”
“จ้ะ”
“อะไรของคุณ” ศมาบ่นเบาๆ แต่ยอมเดินนำหล่อนไปในครัวแต่โดยดี
“คุณ คุณ เดี๋ยว”
“อะไรอีกตวงทอง”
“อุ๊ย! หยุดทำไม โอ๊ยเจ็บ!”
หล่อนร้องลั่น มือกุมหัวไหล่ที่ชนเขาอย่างจัง ตัวงอราวกับกุ้งทำเอาศมาหน้าเสีย รีบถลันเข้ามาประคอง
“เป็นอะไร”
“หัวไหล่ฉัน ฉันตกเตียงน่ะค่ะ ตูซาเหวี่ยงฉันลงมา แกไม่รู้ตัวหรอก คงฝันร้ายน่ะ ดิ้นใหญ่เลย”
“ไหน” ศมาถลกแขนเสื้อนอนตัวยาวผ้าบางบอกราคาแสนถูกของหล่อนขึ้น
“อูย...เบาๆ สิคุณ เอ๊ะ! ก็บอกว่าเจ็บ” หล่อนเอ็ดตาเขียว ศมาหัวเราะหึ ไม่คิดไม่ฝันว่าโตจนป่านนี้ยังมาโดนเอ็ดเป็นเด็กๆ ไปได้
“ไหล่หลุดหรือเปล่า”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“งั้นไปนั่งที่โซฟานั่นดีกว่า เดี๋ยวผมหายามานวดให้”
“นวด เอ่อ...ฉันทำเองได้ค่ะ ขอยาแล้วเดี๋ยวฉันกลับไปทาที่ห้อง ฉันแค่ไม่อยากให้ตูซาคิดมาก” ตวงทองรีบบอก ไม่กล้าสบตาเขา
ศมาค่อยๆ ประคองหล่อนนั่งลงที่โซฟา แล้วค้อมตัวลงมาสบตาด้วยใบหน้าคมสันของเขาอยู่ห่างแค่คืบ อีกศอกหนึ่งคือแผงอกกว้างเปลือยเปล่าที่เสื้อคลุมแหวกออกให้เห็นเต็มตา ตวงทองถึงกับหน้าร้อนผ่าว ผงะหนีจนหลังชิดพนักโซฟา
“โอ๊ย” หล่อนสูดปากอีก ศมายกนิ้วชี้ขึ้นแตะปลายจมูกเชิดรั้นน่าหยิก ขยับนิ้วไปมาพลางว่า
“อย่ามาดื้อกับผม ในบ้านของผม ในเวลานี้ มันอันตรายสำหรับคุณ”
“ก็ฉัน...” หล่อนอ้าปากจะเถียง นิ้วแข็งๆ นั่นกลับกดลงบนปากอิ่ม นิ่ม ชื้น แถมยังคลึงไปมาราวกับเจ้าของนิ้วกำลังมันเขี้ยวอย่างหนัก ตวงทองรู้สึกราวกับมีกระแสไฟพุ่งปราดจากนิ้วเขาแล่นไปทั่วทั้งตัว ศมาจ้องหน้าหล่อนนิ่งท้าทาย
“ก็...ก็ได้ค่ะ” หล่อนเม้มปาก จำใจยอมนั่งนิ่งๆ รอเขาเอายามานวดให้
นวด...เฮ้อ คำนี้ช่างมีอานุภาพรุนแรงต่อหัวใจ
โอย...หล่อนเป็นโรคหัวใจหรือเปล่านี่ตวงทอง ทำไมใจมันเต้นเร็วขนาดนี้นะ!
ศมาไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล ตวงทองแทบจะระบายลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ไม่ใช่เพราะยาในมือเขา แต่เพราะเจ้านายหนุ่มสวมเสื้อยืดสีเทาพอดีตัวแทนที่จะเป็นเสื้อคลุมน่าหวาดเสียวตัวนั้นแล้ว เขามองแขนเสื้อนอนที่หล่อนม้วนขึ้นรอไว้ขันๆ
ถึงหล่อนจะเร่งอย่างไร บุรุษพยาบาลจำเป็นอย่างเขาก็ไม่เห็นต้องเร่งรีบไปด้วย เวลาเห็นคนรั้นๆ ทำอะไรไม่ถูกมันน่าแกล้งจะตายไป
ศมาคุกเข่าลงใกล้ๆ บีบยาออกจากหลอด แตะเนื้อเจลเย็นๆ ลงบนเนื้ออ่อนนุ่มเนียนมือแล้วไล้ด้วยปลายนิ้วเป็นวง เขาเม้มปากกลั้นยิ้มเมื่อเจ้าของเนื้อนวลสะดุ้งน้อยๆ แถมยังแอบค้อนเขา ศมาเพิ่มเนื้อเจลอีกนิดแล้วค่อยๆ ไล้ลงบนหัวไหล่มน กลิ่นยาค่อนข้างละมุนชวนให้ผ่อนคลาย ตวงทองเริ่มคุ้นกับมือเขา
“ดีขึ้นไหม”
มือเขาคลึงหัวไหล่หล่อนเบาแสนเบา ตวงทองมองเพลิน ไม่น่าเชื่อว่านิ้วใหญ่ยาวที่หยิบจับงานหนักเป็นประจำจะนุ่มนวลได้ด้วย หล่อนพยักหน้าน้อยๆ ค่อยๆ เบี่ยงหัวไหล่ออกจากมือเขา
“ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวจะปวดมากขึ้น”
“ฉันมียาแก้ปวด เดี๋ยวกินกันไว้ก่อนได้ค่ะ ขอตัวนะคะ ฉันง่วงแล้ว”
“แล้วกาแฟผมล่ะ”
“คุณบอกเองนี่คะว่าเช้าไป”
“คุณก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะมาชงกาแฟให้นายช่างใหญ่” ศมากอดอก ตั้งอกตั้งใจรวน
ตวงทองถอนหายใจยาว หล่อนปลดแขนเสื้อลงแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะเอ่ยช้าๆ “นี่ลูกหนี้นะคะ ไม่ใช่ทาส ขอนอนพักหน่อยเถอะค่ะ” พูดจบหล่อนก็เดินเบียดอกกว้าง ใช้หัวไหล่ข้างที่ไม่เจ็บดันเขาออกจนเซเล็กน้อย
ฉุน ง่วง เขิน ประหม่า
อารมณ์ประหลาดประดังกันเข้ามาไม่หยุดหย่อน แต่หล่อนอยู่ใกล้เขาไม่ได้แล้ว ตวงทองเดินหลังตรง ประคองตัวเองเข้ามาจนปิดประตูห้องนอนลงได้ ก่อนจะหันหลังพิงบานประตูที่ล็อกสนิท หายใจเอาอากาศเข้าไปเต็มปอด
“บ้าเอ๊ย” หล่อนร้อง “ทั้งหมดนี่เพราะจูบบ้าๆ จูบเดียวแท้ๆ เลย”
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.ค. 2564, 11:40:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ก.ค. 2564, 11:40:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 298
| << บทที่ 9 -80% | บทที่ 10 -35% + วางขายแล้วทุกช่องทาง >> |