หมู่บ้านเฮอร์ดิวาน
คุณเชื่อหรือไม่ว่า ในแผนที่ประเทศไทยอาจมีบางส่วนหลบซ่อนอยู่ก็ได้ เหมือนอย่างหมู่บ้านเฮอร์ดิวาน
พ.ศ. 2540 หมู่บ้านแห่งนี้ขึ้นชื่อเป็นหมู่บ้านที่รักษาโรคด้วยยาสมุนไพร ที่มีเฉพาะที่นี่เท่านั้น นอกจากรักษาด้วยพืชสมุนไพรที่ไม่เหมือนใคร ยังมีหมอยาที่พิเศษแตกต่างจากคนทั่วไป เพราะวิธีการรักษาของเขา ผสมพลังบางอย่างจากกายและสายเลือดที่ถูกตกทอดกันมา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทำให้หมู่บ้านถูกลบจากแผนที่และเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คนบริเวณนั้น แล้วทำไมถึงเกิดเหตุเช่นนี้ คงต้องค้นหาคำตอบจากเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เลยค่ะ
เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นเพื่อประกอบ นิยายเรื่อง อุบัติรักใต้คำสาปร้าย เป็นเรื่องราวของระวงหนุ่มน้อยที่มาจาก หมู่บ้านในความเงียบที่ถูกเปลี่ยนชื่อในภายหลัง ก่อนที่จะมาเจอกับดอกเตอร์เขามีเรื่องราวมาก่อนหน้านั้น
สุดท้ายนี้ เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ดังนั้นชื่อตัวละครและสถานที่ทุกอย่างในเรื่อง เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ไม่มีจริงแต่ประการใด
พ.ศ. 2540 หมู่บ้านแห่งนี้ขึ้นชื่อเป็นหมู่บ้านที่รักษาโรคด้วยยาสมุนไพร ที่มีเฉพาะที่นี่เท่านั้น นอกจากรักษาด้วยพืชสมุนไพรที่ไม่เหมือนใคร ยังมีหมอยาที่พิเศษแตกต่างจากคนทั่วไป เพราะวิธีการรักษาของเขา ผสมพลังบางอย่างจากกายและสายเลือดที่ถูกตกทอดกันมา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทำให้หมู่บ้านถูกลบจากแผนที่และเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คนบริเวณนั้น แล้วทำไมถึงเกิดเหตุเช่นนี้ คงต้องค้นหาคำตอบจากเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เลยค่ะ
เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นเพื่อประกอบ นิยายเรื่อง อุบัติรักใต้คำสาปร้าย เป็นเรื่องราวของระวงหนุ่มน้อยที่มาจาก หมู่บ้านในความเงียบที่ถูกเปลี่ยนชื่อในภายหลัง ก่อนที่จะมาเจอกับดอกเตอร์เขามีเรื่องราวมาก่อนหน้านั้น
สุดท้ายนี้ เนื้อหาทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ดังนั้นชื่อตัวละครและสถานที่ทุกอย่างในเรื่อง เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ไม่มีจริงแต่ประการใด
Tags: นิยายรัก หมู่บ้าน แฟนตาซี นิยายวาย
ตอน: ความจริงที่ไม่พูดถึง
ย้อนกลับไปสมัยรุ่นพ่อแม่ของกาจิงกับบายู พ่อของพวกเขา ชื่อ พ่อหมอปากู ส่วนแม่นั้นเป็นสาวสวยหลงทางชื่อ จันทน์ผา ทั้งสองตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบ แต่ถูกผู้อาวุโสทั้ง 7 คัดค้าน เพราะจันทน์ผาเป็นคนธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริงอย่างคนในหมู่บ้าน
เมื่อพ่อหมอปากูได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าจึงไม่เชื่อฟังใครโดยเฉพาะผู้อาวุโสหัวโบราณ เขาได้ตัดสินใจแต่งงานกับ จันทน์ผา และมีลูกชายด้วยกัน ชื่อว่า กาจิง แต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น การถือกำเนิดของกาจิงทำให้จันทน์ผาเสียชีวิตทันที
สองปีต่อมา เพื่อนของพ่อหมอปากูออกเดินทางเข้าป่าหาสมุนไพรหายไปหลายปีจนทุกคนคิดว่าเขาไม่กลับมาแล้ว แต่ครั้งนี้กลับมาพร้อมกับเรื่องไม่คาดฝัน เพราะเขาได้พบรักกับแม่มดและมีลูกชายด้วยกันชื่อ ลีล ช่วงเวลานั้นเกิดการไล่ล่าแม่มดเกิดขึ้น แม่ของลีลถูกเผาทั้งเป็นเหลือเพียงแต่พ่อของเขาที่อุ้มลูกหนีมาหาปากู
ครั้งนั้นปากูให้การช่วยเหลือเพียงแต่ว่าช่วยได้เพียงเด็กเท่านั้น แม้พ่อของลีลจะรอดมาได้แต่เขาบาดเจ็บสาหัสทนพิษบาดแผลไม่ไหวเสียชีวิตภายในสามวัน ส่วนลีลนั้นมีไข้ขึ้นสูงจากเลือดในกายไม่คงที่ แม่เฒ่ามองเห็นบางอย่าง ถึงแม้จะมีเลือดของแม่มดไหลเวียนอยู่บ้างแต่สายเลือดพิเศษของเผ่ามีมากกว่า
แม่เฒ่าดึงความสามารถที่ควรมีติดตัวเด็กออกมาจึงเกิดปานบนหน้าอกที่ชัดเจนขึ้น และเลือดพิเศษได้สะกดเลือดแม่มดไว้ แม่เฒ่าได้ตั้งชื่อให้ใหม่ว่า บายู และให้ปากูรับเป็นลูกชายอีกคน ในเมื่อบายูอายุห่างจากกาจิงหนึ่งปีจึงได้เป็นน้องชาย
เรื่องที่แม่ของบายูเป็นแม่มดนั้นไม่มีใครรู้นอกเสียจากผู้อาวุโสทั้ง 7 และพ่อหมอปากูเท่านั้น จึงถูกเก็บไว้เป็นเรื่องที่ไม่ควรพูดถึงในหมู่บ้าน
เรื่องในอดีตก็คือเรื่องอดีต ปัจจุบันถูกเปลี่ยนแปลงไปยังไงและมีปัญหาอย่างไรก็แก้ไขไปตามนั้น แม้จะเป็นเรื่องที่ตัดสินใจยากก็ตามยังไงสายเลือดสำคัญที่สุด ถึงจะถูกเจือปนจนไม่บริสุทธิ์เหมือนรุ่นก่อนแต่ความพิเศษที่มาพร้อมกับการถือกำเนิดเป็นจุดชี้ชะตาชีวิตของแต่ละคน
"ข้าเห็นแล้ว ไม่ต้องพูดอะไร" เสียงผู้อาวุโสหนึ่งในนั้นได้ส่งกระแสจิตมาหาแม่เฒ่า
แม่เฒ่านั่งสมาธิพูดคุยปรึกษาภายในกระท่อมของเธอ ได้แต่นั่งหลับตานิ่ง ข้างหน้ามีลูกแก้วที่ทำจากหินพิเศษหายากของบรรพบุรุษสืบทอดมา เพราะเธอมีความสามารถหยั่งรู้อนาคตอันใกล้จึงได้อาวุธพิเศษติดตัว
"ถ้าแบบนั้น พวกท่านเห็นควรว่ายังไง" แม่เฒ่าถาม เพราะเธอไม่สามารถตัดสินใจได้
"ยังไงก็ต้องรักษาทายาทเพื่อสืบทอดต่อไป ในเมื่อพวกเขาไม่สามารถแยกจากกันได้ ก็ผูกสัมพันธ์เป็นการหมั้นหมายไว้เสียก่อน" เสียงหัวหน้าผู้อาวุโสได้ตัดสินใจให้กับเหตุการณ์ในครั้งนี้
"แล้วจะให้พวกเขาอยู่ด้วยกันเลยไหม จะได้ไม่เกิดปัญหาขึ้นอีก" แม่เฒ่าเสนอ
"ถ้าอย่างนั้น ปลูกกระท่อมใหม่ให้อยู่ใกล้กับครอบครัวของกาจิงไปเสียเลย เกิดอะไรขึ้นจะได้แก้ปัญหาได้ทัน" เป็นคำสั่งที่ต้องทำตาม
ทุกคนยอมรับการตัดสินใจและกระแสจิตของผู้อาวุโสได้หายไปทันทีที่ตกลงกันได้
เช้าวันต่อมา แม่เฒ่าได้เข้ามาหาทุกคน เธอตรงเข้าไปใกล้เด็กทั้งสอง และเริ่มผูกสายสัมพันธ์ของการหมั้นหมายเอาไว้ สัญลักษณ์กลีบดอกไม้เล็กๆ ปรากฏบนนิ้วก้อยข้างซ้ายของเด็กน้อย แม่เฒ่ายิ้มอย่างพอใจแล้วหันไปคุยกับทุกคน
"ข้าจะให้บายูกับเมียและลูกมาอยู่ที่นี่"
"หมายความว่าจะให้บายูย้ายมาอยู่กับพวกเราใช่ไหมครับ" กาจิงหันมาถามทันที
"เออสิวะ เอ็งสั่งให้สร้างกระท่อมใหม่ให้พวกเขา แล้วเด็กไม่ต้องกลับไป อยู่ที่นี่ก่อน ให้ตูยุดูแล"
"ทำไมผมกับเมียและลูกต้องอยู่ที่นี่ครับ ในเมื่อลูกของผมก็ดีขึ้นแล้ว" บายูไม่เข้าใจ
"เอ็งยังไม่เห็นอีกหรือไง ว่าเด็กสองคนห่างกันไม่ได้ แค่นี้เอ็งน่าจะรู้แล้ว" ไม่อยากอธิบายอะไรให้มันมากความ แม่เฒ่าหันไปมองกาจิงเพื่อให้จัดการต่อ ส่วนเธอได้เดินออกจากกระท่อมทันทีทิ้งให้จัดการกันเอาเอง
"พี่ ผมกับเมียและลูกต้องย้ายมาจริงๆ หรือครับ" บายูไม่เข้าใจ เขากังวลแทนสะเลเพราะคนรักของเขาไม่ชอบอยู่แปลกถิ่น
"อืม เพื่อลูกของแกด้วย ตอนนี้ให้เมียข้าดูแลไปก่อน ว่าแต่แกมีปัญหาอะไร" กาจิงสงสัยกับท่าทางแปลกๆ ของน้องชาย
"คือผม"
"ไม่เป็นไรพี่บายู สะเลไปกลับบ้านเราได้ ไม่ต้องห่วง พวกเราอยู่ใกล้กันแค่นิดเดียวเอง" สะเลยิ้มอ่อนให้กับผู้เป็นสามีจะได้เบาใจ
"อืม ถ้ามีธุระอยู่ทางนั้น ก็ไปๆ มาๆ ก็ได้ ช่วงนี้ให้เมียข้าดูแลไปก่อนแล้วกัน ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" กาจิงไม่อยากถามหาเหตุผลอะไรมากมาย คงมีบางอย่างที่ไม่อยากบอกกับเขา เขาหันไปหาคนรักและยิ้มให้กับเธอ
"ไปกันเถอะจ๊ะ เดี๋ยวฉันดูแลลูกให้ ไม่ต้องกังวล"
บายูจับแขนสะเลให้ตามเขาออกไปและพยักหน้าเป็นการขอบคุณตูยุ สะเลยิ้มน้อย ๆ แล้วตามผู้เป็นสามีกลับกระท่อมของพวกเขา คงมีหลายอย่างที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย
เมื่อพ่อหมอปากูได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าจึงไม่เชื่อฟังใครโดยเฉพาะผู้อาวุโสหัวโบราณ เขาได้ตัดสินใจแต่งงานกับ จันทน์ผา และมีลูกชายด้วยกัน ชื่อว่า กาจิง แต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น การถือกำเนิดของกาจิงทำให้จันทน์ผาเสียชีวิตทันที
สองปีต่อมา เพื่อนของพ่อหมอปากูออกเดินทางเข้าป่าหาสมุนไพรหายไปหลายปีจนทุกคนคิดว่าเขาไม่กลับมาแล้ว แต่ครั้งนี้กลับมาพร้อมกับเรื่องไม่คาดฝัน เพราะเขาได้พบรักกับแม่มดและมีลูกชายด้วยกันชื่อ ลีล ช่วงเวลานั้นเกิดการไล่ล่าแม่มดเกิดขึ้น แม่ของลีลถูกเผาทั้งเป็นเหลือเพียงแต่พ่อของเขาที่อุ้มลูกหนีมาหาปากู
ครั้งนั้นปากูให้การช่วยเหลือเพียงแต่ว่าช่วยได้เพียงเด็กเท่านั้น แม้พ่อของลีลจะรอดมาได้แต่เขาบาดเจ็บสาหัสทนพิษบาดแผลไม่ไหวเสียชีวิตภายในสามวัน ส่วนลีลนั้นมีไข้ขึ้นสูงจากเลือดในกายไม่คงที่ แม่เฒ่ามองเห็นบางอย่าง ถึงแม้จะมีเลือดของแม่มดไหลเวียนอยู่บ้างแต่สายเลือดพิเศษของเผ่ามีมากกว่า
แม่เฒ่าดึงความสามารถที่ควรมีติดตัวเด็กออกมาจึงเกิดปานบนหน้าอกที่ชัดเจนขึ้น และเลือดพิเศษได้สะกดเลือดแม่มดไว้ แม่เฒ่าได้ตั้งชื่อให้ใหม่ว่า บายู และให้ปากูรับเป็นลูกชายอีกคน ในเมื่อบายูอายุห่างจากกาจิงหนึ่งปีจึงได้เป็นน้องชาย
เรื่องที่แม่ของบายูเป็นแม่มดนั้นไม่มีใครรู้นอกเสียจากผู้อาวุโสทั้ง 7 และพ่อหมอปากูเท่านั้น จึงถูกเก็บไว้เป็นเรื่องที่ไม่ควรพูดถึงในหมู่บ้าน
เรื่องในอดีตก็คือเรื่องอดีต ปัจจุบันถูกเปลี่ยนแปลงไปยังไงและมีปัญหาอย่างไรก็แก้ไขไปตามนั้น แม้จะเป็นเรื่องที่ตัดสินใจยากก็ตามยังไงสายเลือดสำคัญที่สุด ถึงจะถูกเจือปนจนไม่บริสุทธิ์เหมือนรุ่นก่อนแต่ความพิเศษที่มาพร้อมกับการถือกำเนิดเป็นจุดชี้ชะตาชีวิตของแต่ละคน
"ข้าเห็นแล้ว ไม่ต้องพูดอะไร" เสียงผู้อาวุโสหนึ่งในนั้นได้ส่งกระแสจิตมาหาแม่เฒ่า
แม่เฒ่านั่งสมาธิพูดคุยปรึกษาภายในกระท่อมของเธอ ได้แต่นั่งหลับตานิ่ง ข้างหน้ามีลูกแก้วที่ทำจากหินพิเศษหายากของบรรพบุรุษสืบทอดมา เพราะเธอมีความสามารถหยั่งรู้อนาคตอันใกล้จึงได้อาวุธพิเศษติดตัว
"ถ้าแบบนั้น พวกท่านเห็นควรว่ายังไง" แม่เฒ่าถาม เพราะเธอไม่สามารถตัดสินใจได้
"ยังไงก็ต้องรักษาทายาทเพื่อสืบทอดต่อไป ในเมื่อพวกเขาไม่สามารถแยกจากกันได้ ก็ผูกสัมพันธ์เป็นการหมั้นหมายไว้เสียก่อน" เสียงหัวหน้าผู้อาวุโสได้ตัดสินใจให้กับเหตุการณ์ในครั้งนี้
"แล้วจะให้พวกเขาอยู่ด้วยกันเลยไหม จะได้ไม่เกิดปัญหาขึ้นอีก" แม่เฒ่าเสนอ
"ถ้าอย่างนั้น ปลูกกระท่อมใหม่ให้อยู่ใกล้กับครอบครัวของกาจิงไปเสียเลย เกิดอะไรขึ้นจะได้แก้ปัญหาได้ทัน" เป็นคำสั่งที่ต้องทำตาม
ทุกคนยอมรับการตัดสินใจและกระแสจิตของผู้อาวุโสได้หายไปทันทีที่ตกลงกันได้
เช้าวันต่อมา แม่เฒ่าได้เข้ามาหาทุกคน เธอตรงเข้าไปใกล้เด็กทั้งสอง และเริ่มผูกสายสัมพันธ์ของการหมั้นหมายเอาไว้ สัญลักษณ์กลีบดอกไม้เล็กๆ ปรากฏบนนิ้วก้อยข้างซ้ายของเด็กน้อย แม่เฒ่ายิ้มอย่างพอใจแล้วหันไปคุยกับทุกคน
"ข้าจะให้บายูกับเมียและลูกมาอยู่ที่นี่"
"หมายความว่าจะให้บายูย้ายมาอยู่กับพวกเราใช่ไหมครับ" กาจิงหันมาถามทันที
"เออสิวะ เอ็งสั่งให้สร้างกระท่อมใหม่ให้พวกเขา แล้วเด็กไม่ต้องกลับไป อยู่ที่นี่ก่อน ให้ตูยุดูแล"
"ทำไมผมกับเมียและลูกต้องอยู่ที่นี่ครับ ในเมื่อลูกของผมก็ดีขึ้นแล้ว" บายูไม่เข้าใจ
"เอ็งยังไม่เห็นอีกหรือไง ว่าเด็กสองคนห่างกันไม่ได้ แค่นี้เอ็งน่าจะรู้แล้ว" ไม่อยากอธิบายอะไรให้มันมากความ แม่เฒ่าหันไปมองกาจิงเพื่อให้จัดการต่อ ส่วนเธอได้เดินออกจากกระท่อมทันทีทิ้งให้จัดการกันเอาเอง
"พี่ ผมกับเมียและลูกต้องย้ายมาจริงๆ หรือครับ" บายูไม่เข้าใจ เขากังวลแทนสะเลเพราะคนรักของเขาไม่ชอบอยู่แปลกถิ่น
"อืม เพื่อลูกของแกด้วย ตอนนี้ให้เมียข้าดูแลไปก่อน ว่าแต่แกมีปัญหาอะไร" กาจิงสงสัยกับท่าทางแปลกๆ ของน้องชาย
"คือผม"
"ไม่เป็นไรพี่บายู สะเลไปกลับบ้านเราได้ ไม่ต้องห่วง พวกเราอยู่ใกล้กันแค่นิดเดียวเอง" สะเลยิ้มอ่อนให้กับผู้เป็นสามีจะได้เบาใจ
"อืม ถ้ามีธุระอยู่ทางนั้น ก็ไปๆ มาๆ ก็ได้ ช่วงนี้ให้เมียข้าดูแลไปก่อนแล้วกัน ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" กาจิงไม่อยากถามหาเหตุผลอะไรมากมาย คงมีบางอย่างที่ไม่อยากบอกกับเขา เขาหันไปหาคนรักและยิ้มให้กับเธอ
"ไปกันเถอะจ๊ะ เดี๋ยวฉันดูแลลูกให้ ไม่ต้องกังวล"
บายูจับแขนสะเลให้ตามเขาออกไปและพยักหน้าเป็นการขอบคุณตูยุ สะเลยิ้มน้อย ๆ แล้วตามผู้เป็นสามีกลับกระท่อมของพวกเขา คงมีหลายอย่างที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ก.ค. 2564, 09:32:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ก.ค. 2564, 09:32:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 324
| << หมั้นหมาย | ระวง >> |