BAD KIDS ทวงรัก
อยู่ๆ ชีวิตอันสงบสุขของฉันก็ต้องเปลี่ยนไปตลอดกาลเมื่อได้พบกับดิน
"ดะดินจะให้พี่ทำอะไรคะ"ฉันถามอย่างสงสัยแต่ใจเจ้ากรรมกลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อมือหนาของดินจับมือเล็กให้วางบนหัวเข็มขัดราคาแพง
"ทำตรงนี้"
ฉันไม่ได้ใสซื่อจนแปลไม่ออกว่าดินต้องการให้ทำอะไร
"ดะดินจะให้พี่ทำอะไรคะ"ฉันถามอย่างสงสัยแต่ใจเจ้ากรรมกลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อมือหนาของดินจับมือเล็กให้วางบนหัวเข็มขัดราคาแพง
"ทำตรงนี้"
ฉันไม่ได้ใสซื่อจนแปลไม่ออกว่าดินต้องการให้ทำอะไร
Tags: วัยรุ่น
ตอน: บทที่ 3 ห้องต้องห้าม
“ขอรายละเอียดด้วยค่ะ” ฉันเริ่มจะไม่พอใจกับท่าทางทีเล่นทีจริงของดิน นี่คงคิดผิดจริงๆนั่นแหละที่ตัดสินใจรับงานนี้
“ผมให้พี่สอนอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ ทุกสองทุ่มตลอดจนครบสามเดือนตกลงมั้ยครับ”คิ้วเรียวขมวดหากันเล็กน้อยเพราะแปลกใจกับคำพูดของเด็กหนุ่ม
นี่เขาต้องการอยากจะเรียนจริงๆหรือเปล่าทำไมถึงต้องเป็นฉันที่เลือกวิชาเพื่อที่จะสอนเขาด้วยละ
“ผมจะจ่ายให้พี่เดือนละสองหมื่น แต่ถ้าพี่ทำตัวดีผมอาจจะให้มากกว่านี้”ดินยื่นข้อตกลง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาครานี้กลับเข้มขึ้นอย่างน่าขนลุก
แต่เรื่องเงินค่าจ้างที่เขาเสนอนั้นดึงดูดฉันทีเดียว มันสามารถจ่ายค่าเทอมปีสุดท้ายของฉันได้โดยที่ไม่ต้องกินมาม่าไปหลายเดือน
“พี่ตกลงมั้ยครับ”ดินจ้องหน้าฉันเพื่อรอคำตอบ
“ถ้าตกลงผมจะให้มัดจำค่าจ้างให้ก่อนครึ่งหนึ่ง”นายจ้างอายุน้อยหว่านล้อมฉันด้วยข้อเสนอพิเศษ
ฉันนิ่งไปสักพัก
“ตกลงค่ะ”
อาจารย์สาวตอบรับทันทีโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเดินเข้าไปในสวนกุหลาบแสนสวยของหัสดินเสียแล้ว
“งั้นผมจะให้พี่เซ็นสัญญานิดหน่อย”ดินส่งเอกสารมาตรงหน้า ฉันอ่านอยู่สักครู่หนึ่ง บนกระดาษแผ่นนั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมายนอกจากสัญญาจ้างเกี่ยวกับวันเวลาการสอน
อาจารย์สาวคนสวยวัย21กำลังพินิจพิจารณาอ่านข้อตกลงอยู่นั้น เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองตกอยู่ในสายตาของหัสดินตลอด เมื่อนิ้วเรียวสวยจรดปากกาลงไปในสัญญาปลอมๆที่เขาทำขึ้น
“พี่ไม่อ่านให้ละเอียดหรอครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะดูแล้วก็ไม่มีอะไรมาก"
"ถ้าอย่างนั้นจะให้เริ่มสอนวันไหนดีคะ”หลังจากเซ็นชื่อเรียบร้อย ฉันก็ส่งกระดาษแผ่นนั้นคืนไป
ดินหยิบขึ้นมาอ่านแต่สีหน้าของเขาดูพึงพอใจมากทีเดียว
“วันนี้เลย”ดินมองไปที่นาฬิกาบนผนัง
20:00น.
“เอ๊ะวันนี้เลยหรอ”
“แต่พี่ยังไม่ได้เตรียมตัวเลยว่าจะสอนอะไรเอกสารประกอบการสอนก็ยังไม่ได้ทำ โน้ตบุคก็ไม่ได้เอามา”
“ไว้เป็นพรุ่งนี้ดีกว่านะคะ”ดินขมวดคิ้วหนา สีหน้าเปื้อนยิ้มเมื่อกี้แปรเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยเมื่อถูกอาจารย์สาวขัดใจ
“เดี๋ยวให้คนไปเอาให้”
“ส่วนเสื้อผ้าจะเตรียมให้ทีหลัง”
“เอ๊ะ เสื้อผ้า?”
“เสื้อผ้าอะไรคะ เตรียมให้พี่ทำไม” ฉันไม่เข้าใจคำพูดของเขาเลยสักนิด ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นแล้วไหนจะเสื้อผ้าอีกทำไมถึงต้องเตรียมให้ฉันด้วย
หัวทุยน้อยๆของอาจารย์สาวเกิดคำถามมากมาย เด็กคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่
“ผมบอกแล้วใช่ไหมครับว่าอ่านให้ละเอียด”ดินยื่นเอกสารฉบับเดิมมาที่ฉัน เขาพลิกมันมาอีกด้านที่มีกฎกติกาเขียนไว้อยู่สี่ห้าข้อ
1.ผู้สอนต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านนายจ้างตลอดสามเดือน ขัดขืนโดนทำโทษ
2.ผู้สอนต้องคอยทำตามที่นายจ้างสั่งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ขัดขืนโดนทำโทษ
3.ผู้สอนห้ามขัดคำสั่งนายจ้างไม่ว่าจะกรณีใดๆ ห้ามพูดคำว่าไม่ ขัดขืนโดนทำโทษ
4.ผู้สอนห้ามออกไปไหนตามใจจนกว่านายจ้างจะอนุญาติ ขัดขืนโดนทำโทษ
5.ผู้สอนห้ามคุยหรือมีสัมพันธ์กับชายอื่น ขัดขืนโดนทำโทษ
ปล.สัญญาฉบับนี้เริ่มบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ผู้สอนลงนามและจะสิ้นสุดเมื่อครบสามเดือน หากผู้สอนยกเลิกสัญญาต้องจ่ายเป็นเงินค่าปรับสิบเท่าของจำนวนค่าจ้าง
นี่มันอะไรกันเนี่ย…เมื่ออ่านจบฉันถึงเข้าใจได้ในทันทีเลยว่าทำไมเงินที่เขาให้นั้นมันช่างมากเหลือเกิน
“พี่ยกเลิกสัญญาได้เสมอ” ดินกอดอกพิงเก้าอี้อย่างสบายใจ ดวงตาใสซื่อของเขามีประกายเล็กๆ
นี่ฉันก้าวเท้าเข้ามาเหยียบหนามกุหลาบที่ชื่อหัสดินแล้วหรอ จะให้ถอนตัวตอนนี้ไม่ได้เสียด้วยสิขนาดเงินจะกินพรุ่งนี้ยังแทบจะไม่มี แล้วจะไปเอาปัญญาจากไหนยกเลิกสัญญาเขากันเล่า
ฉันกำหมัดแน่น ดินต้องการอะไรจากฉัน
“ก็ได้” ฉันยอมแพ้ให้กับเขา แค่สามเดือนเองลินน์อดทนหน่อย
“งั้นทานข้าวกันครับ เดี๋ยวคืนนี้พี่จะไม่มีแรง” ดินลุกขึ้นเดินนำไปยังห้องครัวหรูสไตน์ยุโรปของเขา
ดินนั่งลงบนเก้าอี้ ไหนเขาบอกจะพามาทานข้าวแต่บนโต๊ะกลับว่างเปล่า มีเพียงแจกันดอกไม้ทรงหรูวางอยู่เท่านั้น
“ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ เพราะนับจากนี้ไปพี่ต้องเป็นคนทำมันด้วยตัวเอง” อะไรกัน
“ทำไมพี่ต้องทำด้วยคะ มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเราหนิ พี่มาสอนนะไม่ใช่มาเป็นแม่บ้าน” อาจารย์สาวหน้าตึงทันทีเมื่อได้ยินนักเรียนตัวแสบบอกอย่างนั้น
“2.ผู้สอนต้องคอยทำตามที่นายจ้างสั่งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ขัดขืนโดนทำโทษ” ดินกล่าวทวนกฎกติกาในสัญญา ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
“พี่ไม่อยากโดนทำโทษหรอก” เด็กหนุ่มยิ้มกริ่มเมื่อเอ่ยถึงการทำโทษ
“ดินจะตีพี่หรือไง”
“เอาเป็นว่าวันนี้ผมอารมณ์ดีอยู่ ผมจะยกผลประโยชน์ให้วันนึง”
“แต่ตอนนี้ผมหิวแล้ว”คำว่าหิวนั้นเขาพูดโดยจ้องมายังริมฝีปากที่กำลังเม้มหากันของฉัน จนรู้สึกร้อนๆหนาวๆไปทั่วทั้งร่าง
ฉันเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาอะไรทำให้เด็กหนุ่มแสนเอาแต่ใจตรงหน้าทาน โชคดีหน่อยที่ทำอาหารเป็นเนื่องด้วยอยู่คนเดียวมาตลอดเลยพอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่การทำอาหารของฉันนั้นยังไม่เคยมีใครได้ลิ้มรสมันเลยสักคน ดินคือคนแรก
หลายนาทีผ่านไปอาหารง่ายๆ สองสามอย่างวางลงตรงหน้าเด็กหนุ่มตัวโต
“นั่งด้วยกันสิครับ” หัสดินเอ่ยชวนเมื่อเห็นครูสาวยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“พี่ทานมาแล้วเมื่อตอนเย็น”
“พี่ขัดคำสั่งผมสองรอบแล้วนะ อยากโดนผมทำโทษจริงๆหรอ"
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าการทำโทษของดินคืออะไร อาจจะแค่หาเรื่องแกล้งฉันหรือหักเงินเดือน แต่ดินคงไม่ลงมือตีฉันจนเลือดตกยางออกหรอกกระมัง
ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกว่าดินไม่ได้พูดเล่น เขายังนั่งจ้องหน้าฉันที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนครานี้ขุ่นมัวขึ้น จนทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองควรจะนั่งลงบนเก้าอี้และรับประทานอาหารสะตามที่เขาบอก
“น่ารัก” ดินยิ้มอย่างเอ็นดู เด็กหนุ่มที่น่ากลัวคนเมื่อกี้ถูกแทนที่ด้วยท่าทางใสซื่อไร้เดียงสาอีกครั้ง
หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆอีก เราสองคนต่างนั่งทานข้าวกันเงียบๆ บรรยากาศช่างอึดอัดเสียเหลือเกินเหมือนกับว่าดินจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา
เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเสร็จ เด็กหนุ่มก็ออกไปข้างนอกทันทีโดยทิ้งอาจารย์สาวไว้คนเดียวในห้องชุดสุดหรูของเขา
‘พี่อย่าผิดสัญญานะครับ’
‘ถ้าผมกลับมาแล้วไม่เจอ’
‘พี่คงหาเงินจ่ายค่าปรับหัวหมุนแน่เลย’ เขาพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกไปทิ้งฉันไว้ตามลำพังในห้องชุดสุดหรูของเขา
4.ผู้สอนห้ามออกไปไหนตามใจจนกว่านายจ้างจะอนุญาติ ขัดขืนโดนทำโทษ กฎบ้าๆแบบนี้ตั้งมาได้อย่างไรกัน มันเข่าข่ายกักขังแล้วนะ
โอดครวญไปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เพราะหัสดินเคยเอ่ยเตือนเธอแล้ว ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ความโลภของเธอเองที่ไม่อ่านสัญญาให้รอบคอบ
23:00น.
ไปไหนของเขากันนะดึกป่านนี้ พรุ่งนี้ไม่ไปเรียนรึไงกัน อาจารย์สาวนั่งกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาโซนรับแขก
ดึกป่านนี้หัสดินยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับ ส่วนเธอนั้นก็อยากอาบน้ำเข้านอนเต็มทีแล้ว
กริ๊ก
เสียงปลดล็อคคีร์การ์ดดังเข้ามายังใบหูเล็ก เธอหันมองไปตรงนั้น เป็นเด็กหนุ่มเจ้าของห้องนั่นเองที่เดินเข้ามา
“พี่ยังไม่นอนอีกหรอครับ”
“หรือว่ารอผมอยู่” ดินเดินเข้ามาหาฉัน ดวงตากลมโตของเขาแดงและหวานเชื่อมเล็กน้อย เขาหยุดนั่งลงตรงที่วางแขนโซฟาตัวที่ฉันนั่ง กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆลอยมาจากตัวเขา อะไรกันเด็กสมัยนี้
“ดินจะให้พี่นอนตรงไหนคะ”
“อ่อ ผมขอโทษที่ลืมบอก” เขายกมือหนาลูบผมฉันเบาๆ จนฉันต้องเอี้ยวตัวหลบ
“พี่อยากนอนห้องไหนหละ เลือกได้เลย”
“ห้องนั้นได้รึเปล่า” ฉันชี้ไปที่ห้องมุมมืดด้านในริมสุดที่น่าจะไม่มีใครใช้
“พี่อยากนอนห้องนั้นหรอ” มุมปากของดินกระตุกเล็กน้อย มือหนาของเขาจับปลายคางเล็กให้เชิดขึ้นเพื่อจะได้สบตาได้ถนัด
“นั่นห้องผม อนุญาติให้เฉพาะเมีย”
"แต่ถ้าพี่อยากได้..."
“งั้นลองมาเป็นเมียผมมั้ย ผมยกให้”
“ผมให้พี่สอนอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ ทุกสองทุ่มตลอดจนครบสามเดือนตกลงมั้ยครับ”คิ้วเรียวขมวดหากันเล็กน้อยเพราะแปลกใจกับคำพูดของเด็กหนุ่ม
นี่เขาต้องการอยากจะเรียนจริงๆหรือเปล่าทำไมถึงต้องเป็นฉันที่เลือกวิชาเพื่อที่จะสอนเขาด้วยละ
“ผมจะจ่ายให้พี่เดือนละสองหมื่น แต่ถ้าพี่ทำตัวดีผมอาจจะให้มากกว่านี้”ดินยื่นข้อตกลง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาครานี้กลับเข้มขึ้นอย่างน่าขนลุก
แต่เรื่องเงินค่าจ้างที่เขาเสนอนั้นดึงดูดฉันทีเดียว มันสามารถจ่ายค่าเทอมปีสุดท้ายของฉันได้โดยที่ไม่ต้องกินมาม่าไปหลายเดือน
“พี่ตกลงมั้ยครับ”ดินจ้องหน้าฉันเพื่อรอคำตอบ
“ถ้าตกลงผมจะให้มัดจำค่าจ้างให้ก่อนครึ่งหนึ่ง”นายจ้างอายุน้อยหว่านล้อมฉันด้วยข้อเสนอพิเศษ
ฉันนิ่งไปสักพัก
“ตกลงค่ะ”
อาจารย์สาวตอบรับทันทีโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเดินเข้าไปในสวนกุหลาบแสนสวยของหัสดินเสียแล้ว
“งั้นผมจะให้พี่เซ็นสัญญานิดหน่อย”ดินส่งเอกสารมาตรงหน้า ฉันอ่านอยู่สักครู่หนึ่ง บนกระดาษแผ่นนั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมายนอกจากสัญญาจ้างเกี่ยวกับวันเวลาการสอน
อาจารย์สาวคนสวยวัย21กำลังพินิจพิจารณาอ่านข้อตกลงอยู่นั้น เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองตกอยู่ในสายตาของหัสดินตลอด เมื่อนิ้วเรียวสวยจรดปากกาลงไปในสัญญาปลอมๆที่เขาทำขึ้น
“พี่ไม่อ่านให้ละเอียดหรอครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะดูแล้วก็ไม่มีอะไรมาก"
"ถ้าอย่างนั้นจะให้เริ่มสอนวันไหนดีคะ”หลังจากเซ็นชื่อเรียบร้อย ฉันก็ส่งกระดาษแผ่นนั้นคืนไป
ดินหยิบขึ้นมาอ่านแต่สีหน้าของเขาดูพึงพอใจมากทีเดียว
“วันนี้เลย”ดินมองไปที่นาฬิกาบนผนัง
20:00น.
“เอ๊ะวันนี้เลยหรอ”
“แต่พี่ยังไม่ได้เตรียมตัวเลยว่าจะสอนอะไรเอกสารประกอบการสอนก็ยังไม่ได้ทำ โน้ตบุคก็ไม่ได้เอามา”
“ไว้เป็นพรุ่งนี้ดีกว่านะคะ”ดินขมวดคิ้วหนา สีหน้าเปื้อนยิ้มเมื่อกี้แปรเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยเมื่อถูกอาจารย์สาวขัดใจ
“เดี๋ยวให้คนไปเอาให้”
“ส่วนเสื้อผ้าจะเตรียมให้ทีหลัง”
“เอ๊ะ เสื้อผ้า?”
“เสื้อผ้าอะไรคะ เตรียมให้พี่ทำไม” ฉันไม่เข้าใจคำพูดของเขาเลยสักนิด ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นแล้วไหนจะเสื้อผ้าอีกทำไมถึงต้องเตรียมให้ฉันด้วย
หัวทุยน้อยๆของอาจารย์สาวเกิดคำถามมากมาย เด็กคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่
“ผมบอกแล้วใช่ไหมครับว่าอ่านให้ละเอียด”ดินยื่นเอกสารฉบับเดิมมาที่ฉัน เขาพลิกมันมาอีกด้านที่มีกฎกติกาเขียนไว้อยู่สี่ห้าข้อ
1.ผู้สอนต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านนายจ้างตลอดสามเดือน ขัดขืนโดนทำโทษ
2.ผู้สอนต้องคอยทำตามที่นายจ้างสั่งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ขัดขืนโดนทำโทษ
3.ผู้สอนห้ามขัดคำสั่งนายจ้างไม่ว่าจะกรณีใดๆ ห้ามพูดคำว่าไม่ ขัดขืนโดนทำโทษ
4.ผู้สอนห้ามออกไปไหนตามใจจนกว่านายจ้างจะอนุญาติ ขัดขืนโดนทำโทษ
5.ผู้สอนห้ามคุยหรือมีสัมพันธ์กับชายอื่น ขัดขืนโดนทำโทษ
ปล.สัญญาฉบับนี้เริ่มบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ผู้สอนลงนามและจะสิ้นสุดเมื่อครบสามเดือน หากผู้สอนยกเลิกสัญญาต้องจ่ายเป็นเงินค่าปรับสิบเท่าของจำนวนค่าจ้าง
นี่มันอะไรกันเนี่ย…เมื่ออ่านจบฉันถึงเข้าใจได้ในทันทีเลยว่าทำไมเงินที่เขาให้นั้นมันช่างมากเหลือเกิน
“พี่ยกเลิกสัญญาได้เสมอ” ดินกอดอกพิงเก้าอี้อย่างสบายใจ ดวงตาใสซื่อของเขามีประกายเล็กๆ
นี่ฉันก้าวเท้าเข้ามาเหยียบหนามกุหลาบที่ชื่อหัสดินแล้วหรอ จะให้ถอนตัวตอนนี้ไม่ได้เสียด้วยสิขนาดเงินจะกินพรุ่งนี้ยังแทบจะไม่มี แล้วจะไปเอาปัญญาจากไหนยกเลิกสัญญาเขากันเล่า
ฉันกำหมัดแน่น ดินต้องการอะไรจากฉัน
“ก็ได้” ฉันยอมแพ้ให้กับเขา แค่สามเดือนเองลินน์อดทนหน่อย
“งั้นทานข้าวกันครับ เดี๋ยวคืนนี้พี่จะไม่มีแรง” ดินลุกขึ้นเดินนำไปยังห้องครัวหรูสไตน์ยุโรปของเขา
ดินนั่งลงบนเก้าอี้ ไหนเขาบอกจะพามาทานข้าวแต่บนโต๊ะกลับว่างเปล่า มีเพียงแจกันดอกไม้ทรงหรูวางอยู่เท่านั้น
“ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ เพราะนับจากนี้ไปพี่ต้องเป็นคนทำมันด้วยตัวเอง” อะไรกัน
“ทำไมพี่ต้องทำด้วยคะ มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเราหนิ พี่มาสอนนะไม่ใช่มาเป็นแม่บ้าน” อาจารย์สาวหน้าตึงทันทีเมื่อได้ยินนักเรียนตัวแสบบอกอย่างนั้น
“2.ผู้สอนต้องคอยทำตามที่นายจ้างสั่งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ขัดขืนโดนทำโทษ” ดินกล่าวทวนกฎกติกาในสัญญา ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
“พี่ไม่อยากโดนทำโทษหรอก” เด็กหนุ่มยิ้มกริ่มเมื่อเอ่ยถึงการทำโทษ
“ดินจะตีพี่หรือไง”
“เอาเป็นว่าวันนี้ผมอารมณ์ดีอยู่ ผมจะยกผลประโยชน์ให้วันนึง”
“แต่ตอนนี้ผมหิวแล้ว”คำว่าหิวนั้นเขาพูดโดยจ้องมายังริมฝีปากที่กำลังเม้มหากันของฉัน จนรู้สึกร้อนๆหนาวๆไปทั่วทั้งร่าง
ฉันเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาอะไรทำให้เด็กหนุ่มแสนเอาแต่ใจตรงหน้าทาน โชคดีหน่อยที่ทำอาหารเป็นเนื่องด้วยอยู่คนเดียวมาตลอดเลยพอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่การทำอาหารของฉันนั้นยังไม่เคยมีใครได้ลิ้มรสมันเลยสักคน ดินคือคนแรก
หลายนาทีผ่านไปอาหารง่ายๆ สองสามอย่างวางลงตรงหน้าเด็กหนุ่มตัวโต
“นั่งด้วยกันสิครับ” หัสดินเอ่ยชวนเมื่อเห็นครูสาวยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“พี่ทานมาแล้วเมื่อตอนเย็น”
“พี่ขัดคำสั่งผมสองรอบแล้วนะ อยากโดนผมทำโทษจริงๆหรอ"
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าการทำโทษของดินคืออะไร อาจจะแค่หาเรื่องแกล้งฉันหรือหักเงินเดือน แต่ดินคงไม่ลงมือตีฉันจนเลือดตกยางออกหรอกกระมัง
ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกว่าดินไม่ได้พูดเล่น เขายังนั่งจ้องหน้าฉันที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนครานี้ขุ่นมัวขึ้น จนทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองควรจะนั่งลงบนเก้าอี้และรับประทานอาหารสะตามที่เขาบอก
“น่ารัก” ดินยิ้มอย่างเอ็นดู เด็กหนุ่มที่น่ากลัวคนเมื่อกี้ถูกแทนที่ด้วยท่าทางใสซื่อไร้เดียงสาอีกครั้ง
หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆอีก เราสองคนต่างนั่งทานข้าวกันเงียบๆ บรรยากาศช่างอึดอัดเสียเหลือเกินเหมือนกับว่าดินจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา
เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเสร็จ เด็กหนุ่มก็ออกไปข้างนอกทันทีโดยทิ้งอาจารย์สาวไว้คนเดียวในห้องชุดสุดหรูของเขา
‘พี่อย่าผิดสัญญานะครับ’
‘ถ้าผมกลับมาแล้วไม่เจอ’
‘พี่คงหาเงินจ่ายค่าปรับหัวหมุนแน่เลย’ เขาพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกไปทิ้งฉันไว้ตามลำพังในห้องชุดสุดหรูของเขา
4.ผู้สอนห้ามออกไปไหนตามใจจนกว่านายจ้างจะอนุญาติ ขัดขืนโดนทำโทษ กฎบ้าๆแบบนี้ตั้งมาได้อย่างไรกัน มันเข่าข่ายกักขังแล้วนะ
โอดครวญไปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เพราะหัสดินเคยเอ่ยเตือนเธอแล้ว ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ความโลภของเธอเองที่ไม่อ่านสัญญาให้รอบคอบ
23:00น.
ไปไหนของเขากันนะดึกป่านนี้ พรุ่งนี้ไม่ไปเรียนรึไงกัน อาจารย์สาวนั่งกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาโซนรับแขก
ดึกป่านนี้หัสดินยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับ ส่วนเธอนั้นก็อยากอาบน้ำเข้านอนเต็มทีแล้ว
กริ๊ก
เสียงปลดล็อคคีร์การ์ดดังเข้ามายังใบหูเล็ก เธอหันมองไปตรงนั้น เป็นเด็กหนุ่มเจ้าของห้องนั่นเองที่เดินเข้ามา
“พี่ยังไม่นอนอีกหรอครับ”
“หรือว่ารอผมอยู่” ดินเดินเข้ามาหาฉัน ดวงตากลมโตของเขาแดงและหวานเชื่อมเล็กน้อย เขาหยุดนั่งลงตรงที่วางแขนโซฟาตัวที่ฉันนั่ง กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆลอยมาจากตัวเขา อะไรกันเด็กสมัยนี้
“ดินจะให้พี่นอนตรงไหนคะ”
“อ่อ ผมขอโทษที่ลืมบอก” เขายกมือหนาลูบผมฉันเบาๆ จนฉันต้องเอี้ยวตัวหลบ
“พี่อยากนอนห้องไหนหละ เลือกได้เลย”
“ห้องนั้นได้รึเปล่า” ฉันชี้ไปที่ห้องมุมมืดด้านในริมสุดที่น่าจะไม่มีใครใช้
“พี่อยากนอนห้องนั้นหรอ” มุมปากของดินกระตุกเล็กน้อย มือหนาของเขาจับปลายคางเล็กให้เชิดขึ้นเพื่อจะได้สบตาได้ถนัด
“นั่นห้องผม อนุญาติให้เฉพาะเมีย”
"แต่ถ้าพี่อยากได้..."
“งั้นลองมาเป็นเมียผมมั้ย ผมยกให้”
plsplas เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ส.ค. 2564, 21:38:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ส.ค. 2564, 21:38:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 195
| << บทที่ 2 คิดถึงผมมั้ย | บทที่ 4 ดื้อหรอครับ >> |