ดวงดาวเคียงตะวัน
“ชายผู้นั้นปล่อยลูกนกไปใช่ว่าเขาจะหมดรักในตัวมันแล้ว ตรงกันข้าม...ความรักที่เขามีให้มันกลับมากมายท่วมท้นจนยินยอมให้มันได้มีอิสระต่างหาก”
“คนในครอบครัวอย่างพวกเราคงมีหน้าที่แค่เพียงสร้างรังอุ่นไว้เป็นที่พักพิงให้ลูกนกกลับมาหายามอ่อนล้าและต้องการกำลังใจ มีหน้าที่ปลอบประโลมและสร้างความมั่นใจให้นกน้อยมีแรงออกบินสู่โลกกว้างได้อีกครั้ง จริงมั้ย?"
“คนในครอบครัวอย่างพวกเราคงมีหน้าที่แค่เพียงสร้างรังอุ่นไว้เป็นที่พักพิงให้ลูกนกกลับมาหายามอ่อนล้าและต้องการกำลังใจ มีหน้าที่ปลอบประโลมและสร้างความมั่นใจให้นกน้อยมีแรงออกบินสู่โลกกว้างได้อีกครั้ง จริงมั้ย?"
Tags: รักหวาน อาจารย์ นักศึกษา
ตอน: ตอนที่ ๑๕ :การก่อตัวของพายุ(ลบ)
ลบแล้วค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบตอนที่ ๑๕ ค่ะ
ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่านนะคะ :)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบตอนที่ ๑๕ ค่ะ
ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่านนะคะ :)
กาแฟเย็น เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ส.ค. 2554, 17:43:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 มิ.ย. 2556, 23:48:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 1814
| << ตอนที่ ๑๔ :ข้อตกลง(ลบ) | ตอนที่ ๑๖ :เมื่อไรจะเข้าใจ(ลบ) >> |
violette 26 ส.ค. 2554, 02:59:34 น.
แง้ๆๆ ไม่เอาปวดใจนะคะ
สงสารน้องพริ้มกับพี่พี
ใครก็ได้เอาพี่พร้อมกับผู้กองก้องไปเก็บที ฮ่วย จะเป็นปัญหาแบบที่ยัยแพรบอกแหงม
ฮือออไหนว่าจะเป็นนิยายไม่ปวดใจไงคะ (คนอ่านตีโพยตีพายล่วงหน้าเสียแล้ว
แง้ๆๆ ไม่เอาปวดใจนะคะ
สงสารน้องพริ้มกับพี่พี
ใครก็ได้เอาพี่พร้อมกับผู้กองก้องไปเก็บที ฮ่วย จะเป็นปัญหาแบบที่ยัยแพรบอกแหงม
ฮือออไหนว่าจะเป็นนิยายไม่ปวดใจไงคะ (คนอ่านตีโพยตีพายล่วงหน้าเสียแล้ว
silverraindrop 26 ส.ค. 2554, 12:01:06 น.
โอ้ย....ทำไมตาผู้กองเป็นคนยังงั้นหล่ะ เห็นแก่ตัวที่สู็ดดดด
โอ้ย....ทำไมตาผู้กองเป็นคนยังงั้นหล่ะ เห็นแก่ตัวที่สู็ดดดด
bloomberg 20 ต.ค. 2554, 10:03:33 น.
โหย.... ผู้กองมาแบบมีวาระซ่อนเร้นแบบนั้น พี่ชายที่แสนจะรักน้องยังหาทางยุแยงตะแคงรั่วน้องสาวอีก แบบนี้จะเรียกว่ารักจริงห่วงจริงรึเปล่าคะคุณพี่ชาย
โหย.... ผู้กองมาแบบมีวาระซ่อนเร้นแบบนั้น พี่ชายที่แสนจะรักน้องยังหาทางยุแยงตะแคงรั่วน้องสาวอีก แบบนี้จะเรียกว่ารักจริงห่วงจริงรึเปล่าคะคุณพี่ชาย