stop bad time หยุดเรื่องร้ายแล้วเรามารักกัน
ชีวิตที่ผ่านมาของหญิงสาวช่างน่าสงสาร แต่แม่เลี้ยงของเธอก็ไม่หยุดปั่นป่วนชีวิตเธอโดนทำร้ายร่างกายมิหน่ำซ้ำยังจะขายเธอให้กับพวกมาเฟีย
Tags: รัก ดราม่า

ตอน: ใกล้ชิด 2

"น้องๆค่ะ รู้สึกกันบ้างแล้วรึยังคะตอนนี้ก็ได้เวลาอาหารว่างแล้ว โดยวันนี้พี่ได้เตรียมอาหารว่างสุดพิเศษให้กับพวกเรานั้นคือแซนวิสนั้นเอง โดยพวกพี่ๆก็ได้เตรียมไว้ให้น้องๆแล้วนะคะ หลังจากนี่พี่จะปล่อยให้น้องๆเข้าแถวกันไปรับแซนวิสแต่อย่าพึ่งแกะกินนะคะพวกเราต้องมานั่งที่เดิมก่อนแล้วค่อยกินพร้อมกันค่ะ และถ้าคนไหนทานแซนวิสไม่หมดจะโดนลงโทษด้วยการออกมาเต้นข้างหน้านี้ให้เพื่อนๆพีๆดูค่ะ" แซนวิสมากมายถูกเอาออกมาแจกให้รุ่นน้องปีหนึ่งจนครบหมดทุกคน หน้าตาของแซนวิสที่พวกเราได้ค่อนข้างที่จะมีหน้าตาแปลกๆจริงๆมันก็เหมือนแซนวิสทั่วไป แต่ฉันสงสัยว่าไส้ที่มันถูกทาบนขนมปังนั้นมันคือไล้อะไรเพราะฉันพยายามที่จะเพ่งมองดูว่ามันคืออะไรแล้วแต่ยังไงก็ดูไม่ออกเลย สีของมันไม่ใช่สีของแยมที่ฉันเคยพบเห็น "ได้ครบทุกคนแล้วนะคะถ้าครบแล้วแกะทานได้เลยค่ะ และต้องทานให้หมดนะคะถ้าไม่หมดโดนทำโทษค่ะ" หลังจากที่รุ่นพี่อนุญาติให้รุ่นน้องแกะแซนวิสทานได้แล้วฉันก็ไม่รีรอที่จะแกะเหมือนกันอยากจะรู้ว่าพวกพี่เขาเอาอะไรมาทำไส้แซนวิสกัน เมื่อคำแรกถูกยื่นเข้าไปในเพียงคำรกก็รับรู้ได้ถึงรสชาติของแซนวิสกันโดยรสชาติของมันเป็นเอกลักษณ์มาก มันอร่อยจะน้ำตาแทบไหลรสชาติของมันเมื่อสัมผัสกันลิ้นแล้วจำต้องจำรสชาตินี้ไปตลอดชีวิต แหวะนี้มันแซนวิสหรืออะไรกันทำไมมันเค็มปี้แบบนี้ แถมยังมีกลิ่นของกะปิในนี้ด้วย พวกเราจำเป็นต้องทนกินแซนวิสเค็มๆนี้ไปและทั้งตลอดชีวิตนี้รู้สึกว่าไม่อยากกินแซนวิสเค็มๆนี้ บางคนก็พากันอวกเพราะทนรสชาติของมันไม่ได้แต่ทุกคนก็พยายามที่จะกินมันให้หมด
"เอ่อ...รุ่นพี่คะ คือหนูขอถามอะไรหน่อยค่ะ ว่าในแซนวิสมันมีอะไรหรอคะ" รุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่งออกปากถามรุ่นพี่ไปด้วยความสงสัย และเชื่อเถอะไม่มีแค่คนเดียวที่อยากรู้หรอกว่าไส้ที่พี่เขาเอามาให้พวกเรากินมันคือไส้อะไร
"อ่อมันคือไล้สตรอเบอรี่+เยลลี่+กะปิ+เกลือนะเป็นไงอร่อยมากเลยใช่ไหม สูตรนี้ไม่มีลิขสิทธ์สามารถเอาไปทำตามได้เลยนะเผื่อมีใครติดใจในรสชาติ" โหยพี่ขาไม่มีใครเขาติดใจในรสชาติของแซนวิสเลยค่ะ ถ้ใครกินเข้าไปแล้วติดใจคนคนนั้นลิ้นคงตายไม่สามารถรับรู้รสชาติได้แต่มันคงไม่มีใครหรอกที่จะเอาสูตรนี้ไปทำกินนอกเสียจากว่าจะเอาไปแกล้งคนอื่นอันนี้น่าสน สีหน้าของพวกพี่ทำราวกับว่าพวกเรากำลังกินแซนวิสฝีมือของเชฟระดับ5ดาวแต่ความจริงคือมันแย่กว่าแซนวิสที่เด็กตัวเล็กทำให้กินสะอีก รอบนี้ฉันคิดว่าจะไม่โดนรุ่นพี่แกล้งหรือสั่งให้ทำอะไรน่าขยะแขยงแต่ก็โดนมาแล้ว3รอบติด เห้อหลังจากกลับจากเชียงใหม่ฉันต้องไปเช็คสุขภาพแล้วแน่ๆ เมื่อพวกเราทุกคนกล้ำกลืนฝืนทนกินแซนวิสหมดกันทุกคนแล้วก็หาน้ำแถวนี้เพื่อมาล้างคอแต่ก็ไม่มีน้ำสักขวดไว้ให้พวกเราดื่มเลย
"นี่น้องเริ่มหิวน้ำกันแล้วใช่ไหมเอ่ย"
"ใช่ครับ/ค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็มารับน้ำอัดลมจากรุ่นพี่ไปดื่มกันนะแต่ต้องรอให้คนอื่นได้น้ำกันครบทุกคนก่อนนะถึงจะกินได้โอเคไหม"
"โอเคครับ/ค่ะ" พวกเรารีบพากันต่อแถวเพื่อรับน้ำมาล้างปากล้างคอกันน้ำที่พวกพี่ๆเอามาให้มีหลายรสชาติให้เลือกมากและมีแต่สีสันสวยๆหน้าตาหน้ากิน "เอาละเมื่อดั้นครบแล้วก็ดื่มได้เลยนะคะ" ฉันเลือกที่จะดื่มน้ำส้ม เพราะมันไม่มีน้ำเปล่าให้พวกเราจริงๆมันมีน้ำให้เลือกมากมายแต่เป็นน้ำอัดลมซึ่งส่วนใหญ่ฉันไม่ค่อยชอบกินน้ำอัดลมซักเท่าไหร่
"เมื่อรุ่นพี่อนุญาติให้พวกเราดื่นน้ำในมือได้พวกเราก็ไม่รีรอที่จะดื่ม แต่เมื่อน้ำอัดลมได้เข้าไปในปากหลังจากที่รสชาติของมันแตะกับลิ้นพวกเราเกือบทุกคนก็พร้อมใจกันพ่นน้ำออกมาอย่างไว เพราะรสชาติของมันไม่น่าพิศวาสเลยสักนิด
"นี่ แค่ก แค่ก รุ่นพี่แกล้งพวกเราอีกแล้วหรอคะรอบนี้ใส่อะไรลงไปในน้ำรสชาติมันถึงได้เค็มอย่างนี้" ใช่พวกพี่หอบเกลือใส่ลงไปในน้ำพวกพี่กี่ตันกันแน่เผลอมันอาจจะเค็มกว่าน้ำทะเลาด้วยซ้ำไป
"พี่ไม่ได้แกล้งนะแค่เห็นน้องๆกำลังกระหายน้ำ แล้วอีกอย่างต้องทนกินให้หมดด้วยพวกพี่ๆอุตส่าห์ตั้งใจทำกันเพื่อน้องๆโดยเฉพาะรู้ไหม" ท่ามกลางความลำบากในการกลืนน้ำเค็มๆนี้ก็มีรุ่นพี่จำนวนไม่น้อยที่แอบหัวเราะ ทั้งตลกทั้งสงสารแต่ก็ไม่รู้ว่าจะอะไรก่อนดี น้องที่เหลือก็พยายามที่จะดื่มน้ำนี้ให้หมด ฉันคาดว่ากลับจากนี้ต้องกลับไปเช็คสภาพไตก่อนเป็นอันดับแรกไม่รู้ว่ามีไตข้างไหนพังรึเปล่า "อ้าวน้องๆคะรีบดื่มเร็วๆนะคะต่อไปนี้จะเป็นการจับสลากเพื่อตามหาพี่รหัสกันนะคะ" หลังจากพูดจบรุ่นน้องบางคนก็รีบเร่งกินน้ำให้หมดทันทีเพราะอดใจไม่ไหวกับกิจกรรมต่อไป สิ่งที่รุ่นน้องตื่นเต้นมากที่สุดในการมาทำกิจกรรมที่เชียงใหม่นี้คือการที่จะได้รู้ว่าใครคือพี่รหัสของตน แต่ก็ไม่ได้มีแค่น้องๆที่ตื่นเต้นอยู่ฝ่ายเดียวรุ่นพี่ปี2ก็ตื่นเต้นเช่นเดียวกันกับรุ่นน้องอดใจรอไม่ไหวว่าหน้าค่าหน้าตาของน้องรหัสตัวเองจะเป็นเช่นไร
หลังจากเวลาผ่านไปพักใหญ่น้ำในแก้วของฉันก็หมดลงหลังจากนี้ฉันคงต้องดื่มน้ำเข้าไปมากๆเพื่อไม่ให้ไตทำงานหนัก ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้ไตพังตั้งแต่ยังสาวแน่ๆ "น้องๆดื่มน้ำหมดกันแล้วใช่ไหมคะ เดี่ยวมารับน้ำเปล่าจากพี่ๆกินก่อนนะคะเพื่อไม่ให้เกิดผลเสียต่อสุขภาพของตัวเองอยากได้เท่าไหร่เอาไปได้เลยค่ะ" ยังดีที่รุ่นพี่ยังมีความเมตตาต่อรุ่นน้อง หลายๆคนรีบกุลีกุจรไปเอาน้ำมาดื่มล้างคอทันที "กิจกรรมต่อไปนี้นะคะจะเป็นการจับสลากตามหาพี่รหัสน้องรหัสของตัวเองโดยกล่องฉลากด้านขวาจะให้รุ่นพี่มาจับส่วนด้านซ้ายจะให้น้องๆมาจับกัน เมื่อจะเสร็จแล้วให้คลี่ดูข้อความในกระดาษว่ามันคืออะไรโดยจะให้น้องๆและพี่ๆตามหาคู่ของตัวเองอาทิ เช่น ภาพวาดคู่กับพู่กัน ประตูกับกลอน เมื่อเราเจอคู่ของตัวเองแล้วให้ไปหาความหมายจากพี่ที่อยู่ด้านทางเข้าประตูได้เลยนะคะและถ้าใครยังหาคู่ของตัวเองไม่เจอภายในเวลาที่กำหนดจะต้องถูกลงโทษ เข้าใจไหมคะ"
"เข้าใจรับ/ค่ะ"
"เริ่ม!" สิ้นเสียงทุกอย่างก็เกิดความวุ่นวายไปเลยเหมือนตอนนี้บริเวณแถวนี้กลายเป็นตลาดสดไปโดยปริยาย อ้าวทุกคนเร่เข้ามาเร่เข้ามามาซื้อผักกันกึ๋ย~นอกเรื่องละ หลังจากที่ฉันจับสลากได้คำว่าต้นไม้ฉันก็รีบออกตามหาเพื่อนเป็นอันดับแรกใช้เวลาไม่นานพวกเราทั้งสามก็มาเจอกัน
"นี่นิตาเธอได้คำว่าไรหรอ" หลังจากที่เห็นหน้ากันแก้วตาก็รีบยิงคำถามใส่เพื่อนทันที
"คือฉันได้คำว่าต้นไม้นะ พวกเธอสองคนละได้คำว่าอะไร"
"ฉันได้คำว่าดินสอ แก้วตาได้คำว่ากระทะ" บรึ๋ย ไหนมีกระทะด้วยเนี่ย แก้วตายิ่งเป็นพวกเปิ่นๆอยู่ แถมก็บ้าพลังถ้ายัยนี้เจอพี่รหัสตัวเองพี่เขาจะไม่เละเลยรึไง
"ฉันว่าพวกเราแยกกันออกตามหาพี่รหัวของตัวเองก่อนเถอะก่อนที่พวกเราจะกลายเป็น1ในคนที่ถูกทำโทษแก้วตาเธอ
ลองหารุ่นพี่ได้คำว่าตะหลิวนะ ส่วนไวกิ้งหารุ่นพี่ที่ได้ยางลบ ของฉันน่าจะเป็นดิน" ฉันเอ่ยข้อสันนิษฐานของตัวเอง เพื่อนๆก็พยักหน้ารับหลังจากนี้พวกเราแยกย้ายกันเพื่อตามหาพี่รหัสของตัวเอง แล้วคนเยอะแบบนี้ฉันจะหาพี่รหัสของตัวเองเจอไหมเนี่ยฉันพยายามเดินไปถามรุ่นพี่เกือบทุกคนแต่ก็ไม่ใครได้คำว่าดินสักคนเดียว นี่ฉันลืมรุ่นพี่คนไหนไม่เนี่ยพยายามจะตามหาเท่ากำลังของตัวเองแต่ก็ไม่เจอสักที ไม่รู้พี่เขาไม่มุดหัวอยู่หนใดของที่นี้ทำไมมันหายากหาเย็นแบบนี้นะ ฉันเริ่มหงุดหงิดกับกิจกรรมนี้ขึ้นมาละทำไมไมให้จับสลากชื่อกันเลยมันถึงจะง่ายๆหน่อย นี้เล่นให้ตามหาเองมันก็ไม่เจอสักทีสิ(ถ้าทำแบบนั้นมันก็ไม่สนุกสินิตา)
"เอ่อ...รุ่นพี่คะรุ่นพี่ได้คำว่าดินรึเปล่าคะ" หลังจากที่ฉันยืนเป็นหุ่นตกแต่งสถานที่แห่งนี้นานพอสมควรก็มีรุ่นพี่ที่ฉันจำได้ว่าคือหนึ่งในคนที่แกล้งฉันเมื่อวานบนรถโดยสาร
"ขอโทษนะน้องนิตาแต่พี่ได้คำว่าตะหลิวนะไม่รู้ว่าคู่ของตัวเองอยู่ไหนเหมือนกันว่าแต่มีใครได้คำว่ากระทะบ้างไหม" พี่เขายืนเกาหัวแกร็กๆเพราะคิดว่าตัวเองจะหาน้องรหัสของตัวเองเจอภายในเวลาไม่ถึง3นาทีแต่นี้เวลาล่วงเลยมา8กว่านาทีแล้วตัวเขายังไม่เห็นแม้แต่เงารุ่นน้องที่ได้คำว่ากระทะเลย
"รู้ค่ะคนที่ได้คำนี้คือแก้วตาเพื่อนของนิคาเอง หนูว่าหนูเห็นนิตาแถวๆคนเยอะๆอยู่นะ"
"อื้ม ขอบคุณน้องมากๆนะ อ่อพี่จำได้แล้วว่าใครได้คำว่าดิน น้องลองไปถามไอ้เรียวดูเพราะเห็นมันๆบ่นๆหาคนที่ได้คำว่าต้นไม้อยู่เลย พี่ไปละ ขอให้โชคดีละกัน"
"เช่นกันค่ะ ขอบคุณเหมือนกัน" หลังจากที่คุยกับรุ่นพี่เสร็จฉันก็รีบออกตามหาเรียวทันทีไม่รู้ว่าพี่เขาอยู่ส่วนไหนของบริเวณนี้เหมือนกัน และในที่สุดฉันก็เจอพี่เขาพี่เขากำลังยืนยิ้มพิมพ์ใจส่งสายตาอันหวานชื่นส่งให้น้องๆด้วยความหมดหวังเพราะเขาก็ตามหารุ่นน้องที่ได้คำว่าต้นไม้มานานพอสมควรแต่ก็ไม่เจอวี่แววคนนั้นเลย
"เหลือเวลาอีก2นาทีนะคะ" ตอนนี้มีหลายคู่ที่เขานั่งลงกันเกือบค่อนทำให้ตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่คนที่กำลังตามหาคู่ของตัวเอง นรีบวิ่งตาลีตาเหลือกไปทางรุ่นพี่ทันที
แฮ่ก แฮ่ก "เอ่อพี่เรียวค่ะ คือพี่ได้คำว่าดินใช่ไหมคะ" เมื่อมาถึงพี่เขาฉันก็ยืนหอบหายใจเพราะตอนนี้ฉันต้องการออกซิเจนมากๆ ไม่น่าเล่นวิ่งมาแต่ไกลเลยแต่ถ้าไม่วิ่งก็อาจจะกินเวลาไปมากกว่านี้
"ใช่ น้องได้คำว่าต้นไม้ใช่ไหม"" ฉันพยักหน้าให้พี่เขาแทนคำตอบตอนนี้ฉันเหนื่อยมากเหนื่อยจริงๆแต่ก็ดีใจที่เจอคู่ของตัวเองสักที "หนูว่าเรารีบไปหาความหมายดีกว่าค่ะเวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้ว" หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็จูงมือฉันให้เดินตามไปด้วยแรงมหึมานี่พี่เขาไปกินข้างตัวไหนมาถึงได้มีแรงมากขนาดนี้เนี่ยตัวฉันแทบปลิว
5 4 3 2 1 "หมดเวลาค่ะสิ้นเสียงทั้งห้องก็ตกอยู่ในความสงบฉันกับรุ่นพี่เริ่มมองหน้ากันแล้วก็ดูไปรอบๆก็พบว่าตอนนี้
เหลือเพียงแพวกเราสองคนที่ยังไม่ได้หาความหมายและยังไม่ได้นั่ง "เอ่อรุ่นพี่คะหนูว่าเราไม่ต้องไปหาความหมายหรอกค่ะ เราเตรียมรับชะตากรรมดีกว่า" ฉันพูดลอยๆขึ้นมาเพื่อเป็นกำลังใจให้พี่เขา ชายหนุ่มก็พยักหน้าเบาๆให้กับหญิงสาวข้างกาย ฉันไม่เคยคิดเคยฝันว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนี้จะเป็นตัวเองเลย แง~ ฉันไม่น่าชักช้าเลย ถ้าเร็วกว่านี้ฉันกับพี่เขาคงไม่ต้องมาโดนบทลงโทษที่พวกพี่จะให้เราสองในเวลาถัดไปนี้
"เอาละคะตอนนี้พวกเราก็ได้คู่ที่ต้องโดนบทลงโทษกันแล้วแต่จะให้พวกเราไปพักรับประทานอาหารกันก่อน ตอนเย็นเราค่อยมาเฉลยกันว่าสองคนนี้นี้จะโดนอะไร" หลังจากที่ตามหารุ่นพี่รหัสน้องรหัสเสร็จแล้วพวกเราก็เข้าแถวเพื่อรับข้าวกัน หลังจากที่รวมกลุ่มกับเพื่อนอีกคนเสร็จพวกเราก็หาที่สำหรับนั่งกินข้าวกัน ฉันรู้สึกว่าฉันหิวข้าวมากๆท้องของฉันเริ่มประท้วงตั้งแต่ดื่มน้ำทะเลไปครั้งที่แล้ว
"นี่นิตาแกไปทำอีท่าไหนถึงได้โดนลงโทษแบบนั้น" แก้วตารีบถามเพื่อนของตัวเองด้วยความเป็นห่วงเพราะพี่ๆเล่นไม่บอกบทลงโทษตอนนี้ทำให้คนอื่นๆก็ลุ้นไม่ต่างจากเจ้าตัวเลยสักนิด
"ไม่รู้เหมือนกัน ฉันรู้ว่าใครคือพี่รหัสของตัวเองก็เล่นเหลือเวลาแค่2นาทีเอง แถมต้องเสียเวลาวิ่งไปหาพี่เขาอีกพอเจอหน้าก็มัวแต่คุยกันนิดหน่อยมันเลยหมดเวลาซะก่อน" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงปลงตกนี้ถ้าเหลือเวลาสักนาทีสองนาทีเธอกับพี่เขาไม่ต้องโดนลงโทษแน่ๆ
"ฉันกับแก้วตาเอาใจช่วยแกนะขอให้โชคดีละกัน" เพื่อนสองคนพยายามปลอบใจและให้กำลังใจเพื่อนสาวของตัวเอง เพราะพวกเราก็ไม่แน่ใจว่าบทลงโทษครั้งนี้มันคืออะไร
"อื้ม...ขอบคุณนะฉันว่าพวกเรารีบกินข้าวกันเถอะฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว"
"รีบกินเถอะและกินน้ำเยอะๆด้วยเดี่ยวจะไม่สบายเอา" หลังสิ้นเสียงของไวกิ้งพวกเราก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารของตัวเองและดื่มน้ำให้ได้มากที่สุดเท่าที่ร่างกายจะรับไหว

"เอาละเรามาทำกิจกรรมกันต่อเลยนะคะแต่ก่อนที่จะทำกิจกรรมต่อไปนี้เราจะต้องแปลกโฉมกันก่อนค่ะ เดี่ยวให้พี่รหัสกับน้องรหัสไปยืนจับคู่กันเลยนะคะ เราจะให้พี่รหัสของน้องๆไปหยิบอุปกรณ์เสริมความงามกันมาคนละ5ชิ้นนะคะ พร้อมกับสีน้ำมาคนละ1สี แล้วก็จัดการละเลงบนหน้าน้องรหัสของตัวเองได้ตามใจชอบค่ะ" ในการแปลงโฉมนี้ถูกใจรุ่นพี่สุดๆเพราะได้เป็นฝ่ายเล่นกับใบหน้าของรุ่นน้องแต่จะมีสักกี่คนกันที่จะยอมอ่อนมือ แต่งหน้ารุ่นน้องให้ออกมาดูดี
"นิตาจะให้พี่ทำยังไงให้ดีครับ" ชายหนุ่มเอ่ยอยากอ่อนโยนให้กับรุ่นน้องที่ตอนนี้หน้าเหวอไปนิดหน่อย สงสัยจะยังตกใจกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อกี้
"เอ่อ...เอาแบบไหนก็ได้ ตามใจพี่เลย" ตึกตัก ตึ ตัก เอ๋เสียงอะไรกัน ตึกตัก ตึกตัก อ่อเสียงหัวใจของฉันอะเฮ้ย ยัยนิตาใจเต้นแรงอะไรกันหยุดเดี่ยวนี้เลย
"ไม่สบายรึเปล่านิตา ทำไมหน้าแดง" เรียวเอ่ยแซวสาวน้อยตรงหน้าด้วยความเอ็นดูให้กับความน่ารักของหญิงสาว
"อะ...เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ นิตาสบายดี เราเริ่มกันเถอะเดี่ยวจะเสียเวลาไปมากกว่านี้" ฉันรีบตัดบททันทีเพราะเริ่มไม่อยากอยู่ใกล้ๆพี่เขาแล้ว ไม่ใช่เพราะรังเกียจแต่ฉันไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ผู้ชายสักเท่าไหร่เลยไม่ค่อยชิน
"งั้นพี่จะแต่งเราเป็นนางผีเสื้อสมุทรนะ มันน่าจะเป็นอะไรที่เบาที่สุดแล้ว ไม่ต้องกลัวว่ามันจะออกมาเหมือนตูดลิงหรอกนะ พี่พอจะมีศิลปะด้านนี้อยู่" สิ้นเสียงพี่เขาก็เริ่มเอาพู่กันจุ่มสีดำมาวาดบนใบหน้าของฉันด้วยความเบามือที่สุดเหมือนดั่งผิวหน้าของเธอนั้นเป็นอัญมณีลำค่าเหมาะที่จะได้รับการดูแลทะนุถนอม ไม่นานเรียวก็แปลงโฉมให้กับน้องรหัสของตัวเองเสร็จ
"นี่เสร็จแล้ว เป็นไงบ้างพี่คิดว่าน้องเป็นยักษ์ที่สวยที่สุดที่พี่เคยเห็นเลยก็ว่าได้" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นกระจกไปให้หญิงสาวดูหน้าตาของตัวเองทำเอาหญิงสาวเขินอายกับคำพูด เมื่อนิตาได้เห็นหน้าของตัวเองก็ต้องตกตะลึงกับฝีมือการแต่งหน้าของพี่เขา ของแค่ไม่กี่อย่างกลับสามารถทำให้หน้าของเธอออกมาดี แตกต่างจากรุ่นพี่หลายคนที่พยายามจะแกล้งรุ่นน้อง
"อ๊ากก ไอ้พี่เควินช่วยทำให้หน้าฉันออกมาดีกว่านี้ไม่ได้รึไง ฉันไม่ได้จะแปลงโฉมไปซุ่มดักปล้นใครนะยะไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้" เสียงแก้วตาดังลั่นทันทีเมื่อเธอเองได้เห็นหน้าตาของตัวเอง จะไม่ให้ฉันโมโหได้ไง แทนที่จะทำกันดีๆนี้เล่นเอาสีดำมาทาหน้าฉับตังครึ่งซีกแถมทั้งหน้าฉันใช้แค่สีดำกับสีข้าว
"เมื่อเราแปลงโฉมให้กับน้องๆกันแล้วต่อไปก็ตารุ่นน้องที่จะแปลงโฉมให้กับพี่ๆค่ะ" ลิ้นเสียงแก้วตาหันขวับไปที่เควิดด้วยสายตาอาฆาตพร้อมที่จะเขมือบเหยื่อได้ทุกเวลา
"ตายแน่ไอ้พี่เควิน" ว่าจบแก้วตาพุ่งไปล็อกตัวชายหนุ่มทันทีและเมื่อมั่นใจว่าพี่เขาไม่สามารถที่จะหนีได้แล้วเธอก้เริ่มบรรเลงสีลงผิวหน้ารุ่นพี่อย่างไว
นิตาที่นั่งดูเหตุการณ์ก็หลุดขำกับท่าทีเปิ่นๆของเพื่อนสาวจอมบ้าพลังของตัวเองละต้องรีบเรียกสติกลับมา เพราะเธอยังไม่ได้เริ่มแปลงโฉมให้กับพี่รหัส
"นิตาจะทำให้เหมือนที่พี่ทำให้หนูนะคะ" ชายหนุ่มพยักหน้ารับเบาๆแล้วนิตาก็ค่อยแปลงโฉมให้รุ่นพี่ "อ่ะ เสร็จแล้วค่ะ ฝีมือหนูเป็นไงบ้างคะ" ฉันเอ่ยปากถามออกไปอย่างเขินๆฝีมือการวาดภาพของฉันก็ถือว่าอยู่ในระดับดีจึงไม่ได้ออกมาขี้ริ้วขี้เหร่เท่าไหร่
"ขอบคุณครับ มันโอเคเลย"
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แหม่เบาได้เบานะนิตากับตาเรียวช่วยสงสารคนไม่มีคู่แถวนี้หน่อย



ยัยตัวร้ายในนิยาย
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ส.ค. 2564, 11:23:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ส.ค. 2564, 11:23:06 น.

จำนวนการเข้าชม : 137





<< ใกล้ชิด   ยิ่งใกล้ยิ่งอันตราย >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account