แฟนเด็กพี่ภาคิน
เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Tags: แฟนเด็กพี่ภาคิน นิยายวาย oncloud69
ตอน: หลอกลูกแกะอีกคืน
EPISODE : 11 หลอกลูกแกะอีกคืน
"มึงนี่ร้ายนะไอ้เบียร์" ผมเลิกคิ้วมองเพื่อนที่อยู่ดี ๆ ก็มาว่ากัน ร่างคนเมาข้างกายขยับมากอดแขนผมไม่ยอมปล่อย ตั้งแต่เฮียโซดาไปน้องก็แอบดื่มเหล้าจากแก้วผมไม่หยุด ถึงผมเห็นก็ไม่ได้คิดจะว่าอะไร ก็คนมันโต ๆ กันแล้วเรื่องจะดื่มหรือไม่ดื่มมันก็เป็นสิทธิ์ของเจ้าตัว
"กูทำอะไร" เพื่อนผมคว่ำปากใส่ คงมันคงไม่เชื่อว่าผมไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ปากบอก ไอ้วอร์มมันหัวราะใส่ ไอ้พวกนี้นี่
"ไม่ได้ทำเหรอ หึ"
"ก็ที่มอมเหล้าเนียน ๆ เนี่ยไม่ทำอีกเหรอครับคุณภาคิน" ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่เพื่อนมันพูด ก็ผมไม่ได้มอมเหล้าน้องจริงสักหน่อย น้องดื่มของน้องเอง ผมจับหัวน้องให้พิงไหล่ผม
"พี่เบียร์"
"ครับ" น้องไม่ได้สติตั้งนานแล้ว ผมโอบตัวน้องแล้วให้น้องพิงอกผมแทน เห็นหน้างอแงแล้วอยากพาเจ้าตัวไปนอน เพื่อนผมต่างมองแต่ผมก็ไม่ได้สนใจพวกมันอยู่ดี
"แต่กูรู้นานแล้วว่ามึงมันร้าย" ไอ้เพื่อนมันพูด มันเป็นคนเงียบแต่ถ้าพูดคือพูดแต่เรื่องจริง ผมละเกลียดมัน ผมยกแก้มมาดื่มอีกระหว่างที่ปล่อยให้น้องได้นอนซบอก
"แล้วนี่เพื่อนน้องมันจะมาเมื่อไหร่" ผมถามเพราะคิดว่าน้องคงรอเพื่อน แต่มันนานแล้วเพื่อนของน้องก็ไม่มาสักที ยิ่งน้องเมาแล้วผมยิ่งอยากพาน้องกลับไปนอน ก็ไม่ได้ห่วงอะไรก็แค่อยากให้น้องได้นอนหลับบนเตียง ผมไม่อยากให้ใครเห็นเวลาน้องมันนอน มันน่ามองอย่างบอกไม่ถูก คืนนั้นผมมองนอนจนเผลอหลับไปเลยก็เคยบอกไปแล้วผิวน้องเหมือนเด็ก เวลานอนยิ่งเหมือนเด็กตัวน้อย ๆ
"เพิ่งสนใจเหรอครับ กูนึกว่ามึงตั้งใจมอมน้องแล้วจะพาน้องกลับไปซะเอง" ผมปิดหูน้องไม่ให้ได้ยินเสียง ไอ้พวกนี้ชอบพูดอะไรแปลก ๆ ตลอด ผมตั้งใจมอมเหล้าน้องที่ไหน
"กูไม่ได้คิดอะไรแบบที่พวกมึงคิด" ผมค้านสุด ๆ ผมไม่ได้มอมเหล้าน้องสักนิด
"เหรอ" พวกมันประสานเสียงเป็นหนึ่งเดียว สามัคคีกันเหลือเกิน ผมซดอีกแก้วเพราะรู้สึกคอแห้งที่ต้องเถียงกับเพื่อน หน้าผมเหมือนคนที่อยากได้น้องหรือไง
"พี่เบียร์ครับ น้องอยากกลับแล้ว ที่นี่หนวกหู" เสียงงัวเงียของน้องทำให้ผมละสายตาจากพวกเพื่อน เสียงเพลงที่นี่ดังจนนอนหลับไม่ได้ซินะ
"ครับ กลับก็ได้เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมบอกน้องให้เจ้าตัวได้รู้ว่าเดี๋ยวผมจะพาน้องกลับไปเอง ผมก็ไม่อยากถูกเพื่อนด่าผมตลอดทั้งคืน น้องเงยหน้ามาพร้อมโอบกอดเหมือนอยากจะลุกไปทันที
"หมาป่าหลอกล่อลูกแกะจนได้" ไอ้เพื่อนมันพูดขึ้นหลังจากเงียบเป็นอยู่นาน
"ถนอมมือ เบามือด้วยเด้อเพื่อน" ไอ้ริทมันแซวตามมา ไอ้พวกนี้ทำงานกันเป็นกระบวนการ คิดว่าผมจะหลอกล่อน้องไปทำอะไร ผมไม่ชอบมีอะไรกับคนไม่มีสติสักหน่อย พวกมันแซวกันเหมือนไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง
"ไอ้สัส พวกมึงนี่หยุดด่ากูสักที ดูเฮียให้หน่อยกูจะพาน้องออกไป"
"ฮ่า ๆ" เพื่อนขำแต่ก็ช่วยดูต้นทางให้ เห็นทางสะดวกผมก็พาน้องออกมาจากร้านแล้วตรงไปยังคอนโดของตัวเอง ผมแค่อยากรู้ว่าทำไมช่วงนี้น้องชอบหลบหน้าผมก็แค่นั้น นอนด้วยกันอีกคืนพรุ่งนี้เช้าผมจะได้ถามน้องตรง ๆ
ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงอะไรเลยนะครับ ผมพูดจากใจ
เช้าวันต่อมา...
"พี่เบียร์!"
ผมตกใจเมื่อตื่นมายังห้องที่คุ้นตา พี่เบียร์ไม่ได้เข้าห้องน้ำเหมือนครั้งก่อน ผมรู้สึกได้ถึงแรงกอดของคนข้างกาย มากอดผม ฉวยโอกาสกับผมตอนเมาอีกแล้ว
"รักรู้นะครับว่าพี่ตื่นแล้ว รักจะกลับครับ"
"แต่มือเราติดกันแบบนี้มันยากนะครับ" คนแกล้งนอนเอ่ยบอกพร้อมยกมือให้ผมได้รู้
"นี่พี่จับรักแบบนี้เลยหรือครับ" ผมต่อว่าพี่เบียร์ทันทีที่เห็นว่าข้อมือถูกคล้องกุญแจมือกับพี่เบียร์ เพราะผมรีบลุกขึ้นนั่ง พี่เบียร์จึงขยับตาม มาจับกุญแจมือใส่กันอย่างนี้ได้ยังไง
"พี่เปล่าทำนะครับ เราทำเองทั้งนั้น" ผมหรี่ตามองคนบอก มาโบยความผิดให้ผมตอนเมาอย่างนี้เลยเหรอถึงเป็นคนที่แอบรักก็เถอะแต่ผมไม่ยอม ผมแบมือต่อหน้าพี่เขาแถมยังหลบสายตาเพราะเผลอใจเต้นกระตุกตื่นเต้นที่ได้ใกล้ชิดกับพี่เบียร์อีกแล้ว
"ขอกุญแจด้วยครับ"
"พี่ไม่มีครับ" ผมตีหน้ายุ่งไม่พอ ในใจแอบอยากกรี๊ดดัง ทำไมพี่เบียร์หล่อทุกอริยบท ผมจะบ้าตายแล้ว
"พี่เบียร์ครับ!" จะเริ่มโกรธแล้วนะ เจ้าของห้องเสยผมตัวเองและอวดใบหน้าเนียนให้ผมอิจฉา อยากสัมผัสหน้าพี่เบียร์สักครั้ง ผมส่ายหน้าปลุกตัวเองไม่ให้ลุ่มหลงไปกับรูปลักษณ์ของพี่เบียร์ จะมาใจอ่อนไม่ได้ ผมกำลังอยู่ในช่วงตัดใจ
"พี่พูดจริง ๆ เมื่อคืนเราไปหยิบของเล่นพวกนี้มาเล่นเองแล้วยังเป็นคนใส่มือเองด้วยสองมือนี้เลย พี่ไม่ได้เป็นคนทำเลย - "
"โกหก" ผมรีบขัดขึ้น ถึงผมจะเมาแต่ก็ไม่น่าทำตัวอย่างนั้น พี่เบียร์ดูหน้าเหว๋อเพราะพูดยังไงผมก็ไม่เชื่อ ผมมองมือเราทั้งสองแล้วพี่เบียร์จะมีของเล่นพวกนี้ไว้ในห้องทำไมหรือว่าจะเอาไว้ใช้ตอน...
"รักจะกลับครับ" เผลอคิดอะไรบางอย่างเข้า ไม่ปลอดภัยแน่ ๆ ยิ่งผมอยู่ในห้องพี่เบียร์ก็มีแต่เรื่องไม่ดี ผมลุกขึ้นพี่เบียร์ลุกขึ้นขยับตาม พร้อมเข้ามาประชิด ผมยืนเกร็งรีบบอกให้พี่เบียร์ถอยห่างออกไป เรายืดแขนกันถ้าไม่มีลูกกุญแจเราคงต้องอยู่อย่างนี้ไปทั้งวัน
"คุยกันก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"รักไม่มีอะไรจะคุยครับ รักมีเรียนเช้าด้วย" ผมหันหน้าหนี พอต้องมาอยู่ใกล้ชิดกับพี่เบียร์อย่างนี้มันก็รู้สึกตื่นเต้นทั้งที่ไม่ควรจะรู้สึก โอ๊ยแล้วผมจะไปตื่นเต้นทำไมต้องรีบหาทางออกไปจากห้องพี่เบียร์ให้เร็ว
มายั่วให้หลงแบบนี้เมื่อไหร่ผมจะเลิกรักพี่เบียร์ได้เล่า
"แล้วพี่ต้องทำยังไงครับน้องหนูถึงจะหันหน้ามาคุยกัน ไม่ใช่ว่าเราตั้งใจหลบหน้าพี่หรือครับ" ผมอ้าปากอยากเถียงแต่คำว่าน้องหนูที่พี่เบียร์มันดูนุ่มนวลจนผมไม่กล้าแย้งใด ๆ พี่เบียร์มองผมด้วยสายตาอ้อนวอน
แววตาน่าสงสารอย่างนั้น ทำผมโกรธไม่ลง
"คิดไปเองหรือครับ รัก รักไม่ได้หลบหน้าพี่เบียร์สักหน่อย" ผมหมุนตัวหนีคนถามพี่เบียร์ก็หมุนตามเพราะมือเราติดกัน แต่ได้อยู่ใกล้ชิดอย่างนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบ
"แต่พี่รู้สึกว่าเราตั้งใจหลบหน้านี่น่า" ผมรู้สึกเขินกับน้ำเสียงสงสัยนั้น พี่เบียร์พูดเหมือนสนใจเรื่องของผมอยู่ ไม่ได้ ๆ ผมจะใจอ่อนกับการกระทำของพี่เบียร์ไม่ได้ มือเรียวยันหน้าอกของพี่เบียร์ให้ยืนอยู่ห่าง ๆ ตัว
"รักต้องไปเรียนแล้ว พี่เบียร์เอากุญแจมือมาแกะด้วยครับ รักรู้ว่าพี่มีแม่กุญแจ" ผมคาดคั้นแกล้งเก็กขรึมทำท่าทีไม่พอใจและกำลังจะโมโหถ้าพี่เขายังไม่ยอมไขกุญแจออกจากกัน ผมจะต้องออกไปจากห้องพี่เบียร์ก่อนหัวใจผมจะทำงานหนัก
"พี่ไม่มีครับ" ได้ยินพี่เบียร์ยืนยันหนักแน่นแล้วผมก็ได้แต่ถอนหายใจ มันจะดีเหรอที่เราตัวติดกันอย่างนี้ผมว่าผมจะตายก่อนจะได้ออกไปเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง ผมมองไปยังนาฬิกาดิจิตอลแล้วเผลอตกใจเมื่อใกล้ถึงเวลาเรียน
"พี่เบียร์เดินไปกับรักหน่อย รักจะขยับไปหยิบมือถือตัวเอง" ผมขอร้อง เพราะเห็นว่ามือถือเครื่องตัวเองโผล่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง มือหนายื่นมือถือเครื่องตัวเองให้ผมแทน
"เล่นมือถือพี่ก็ได้ครับ" พี่เบียร์อนุญาตให้ผมได้เล่นมือถือตัวเอง ผมมองคนตัวโต ทำอย่างกับว่าระหว่างเราเป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องถึงได้แตะต้องมือถือของกันและกันนั่นแหละ ผมก็ไม่อยากขัดขืน เพราะการที่ได้ใช้มือถือของพี่เบียร์ มันได้ฟีลเหมือนใช้ของแฟนแต่ผมกับพี่เบียร์มันไม่ได้อยู่ในสถานะนั้น ผมต้องคุมสติตัวเองให้ได้
"รักจะบอกให้เพ้นส์ช่วยลาคาบแรกครับ" เมื่อได้คำตอบ พี่เบียร์ก็ยอมลุกแต่โดยดี ผมเดินไปหยิบมือถือตัวเอง กดดูก็ปรากฏว่ามีสายโทรเข้ามาเกือบร้อยจากเพื่อนทั้งสอง โนกับแพร์ต้องเป็นห่วงผมทั้งคืนแน่
"รักจะคุยกับเพื่อนพี่เบียร์ห้ามดู" ผมหันไปดุคนข้างกายก็เห็นพี่เบียร์ยิ้มกว้างและพยักหน้ารับปาก จะไปเล่าให้เพื่อนฟังให้หมดเลยว่าพี่เบียร์โดนผมดุแล้วยอมว่าง่ายเชื่อฟัง เพื่อนต้องไม่เชื่อผมแน่
"พี่ไม่ดูอยู่แล้ว แต่อยากอาบน้ำจังเราไปอาบน้ำด้วยกันนะ" ผมฟังที่พี่เบียร์พูดแต่มือก็พิมพ์คุยกับเพื่อน
"ไม่ครับ"
"แต่พี่ร้อน ตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่ได้อาบน้ำนอน น้องหนูนอนกุมมือกันทั้งคืนอย่างนี้จะมีเวลาไหนไปอาบล่ะครับ" ผมมองมือตัวเองที่โดนพี่เบียร์สาธิตการกุมมือให้ดู อันนี้คือมาแตะอั้งกันหรือไง ผมสะบัดออกและบอกให้พี่เบียร์ช่วยขยับออกห่างไปนิด บ่นว่าร้อนแต่ชอบมาเบียดผมจัง อะไรของพี่เขา
"ใครใช้ให้พี่เบียร์ไม่อาบเองล่ะครับ" ผมพิมพ์ข้อความบอกเพื่อน ปากก็บ่นพี่เบียร์แบบไม่จริงจัง รู้อยู่แล้วว่าสาเหตุที่ทำให้พี่เบียร์ไม่ได้อาบน้ำนั่นก็เพราะเผม
"นั่นสิเนอะ พี่นี่แย่จังเลย"
"ครับ แย่มาก เอะ" คนกำลังสนใจตอบข้อความจากเพื่อนตกใจเมื่อถูกสวมกอดเข้า ผมมองเอวที่ถูกรวบกอดด้วยมือใหญ่ของพี่เบียร์ ผมยังพิมพ์คุยกับเพ้นส์ไม่เสร็จเลยแล้วนี่พี่เบียร์จะขยับมากอดตัวผมทำไม
"พี่เบียร์ จะทำอะไรครับเนี่ย"
"มึงนี่ร้ายนะไอ้เบียร์" ผมเลิกคิ้วมองเพื่อนที่อยู่ดี ๆ ก็มาว่ากัน ร่างคนเมาข้างกายขยับมากอดแขนผมไม่ยอมปล่อย ตั้งแต่เฮียโซดาไปน้องก็แอบดื่มเหล้าจากแก้วผมไม่หยุด ถึงผมเห็นก็ไม่ได้คิดจะว่าอะไร ก็คนมันโต ๆ กันแล้วเรื่องจะดื่มหรือไม่ดื่มมันก็เป็นสิทธิ์ของเจ้าตัว
"กูทำอะไร" เพื่อนผมคว่ำปากใส่ คงมันคงไม่เชื่อว่าผมไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ปากบอก ไอ้วอร์มมันหัวราะใส่ ไอ้พวกนี้นี่
"ไม่ได้ทำเหรอ หึ"
"ก็ที่มอมเหล้าเนียน ๆ เนี่ยไม่ทำอีกเหรอครับคุณภาคิน" ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่เพื่อนมันพูด ก็ผมไม่ได้มอมเหล้าน้องจริงสักหน่อย น้องดื่มของน้องเอง ผมจับหัวน้องให้พิงไหล่ผม
"พี่เบียร์"
"ครับ" น้องไม่ได้สติตั้งนานแล้ว ผมโอบตัวน้องแล้วให้น้องพิงอกผมแทน เห็นหน้างอแงแล้วอยากพาเจ้าตัวไปนอน เพื่อนผมต่างมองแต่ผมก็ไม่ได้สนใจพวกมันอยู่ดี
"แต่กูรู้นานแล้วว่ามึงมันร้าย" ไอ้เพื่อนมันพูด มันเป็นคนเงียบแต่ถ้าพูดคือพูดแต่เรื่องจริง ผมละเกลียดมัน ผมยกแก้มมาดื่มอีกระหว่างที่ปล่อยให้น้องได้นอนซบอก
"แล้วนี่เพื่อนน้องมันจะมาเมื่อไหร่" ผมถามเพราะคิดว่าน้องคงรอเพื่อน แต่มันนานแล้วเพื่อนของน้องก็ไม่มาสักที ยิ่งน้องเมาแล้วผมยิ่งอยากพาน้องกลับไปนอน ก็ไม่ได้ห่วงอะไรก็แค่อยากให้น้องได้นอนหลับบนเตียง ผมไม่อยากให้ใครเห็นเวลาน้องมันนอน มันน่ามองอย่างบอกไม่ถูก คืนนั้นผมมองนอนจนเผลอหลับไปเลยก็เคยบอกไปแล้วผิวน้องเหมือนเด็ก เวลานอนยิ่งเหมือนเด็กตัวน้อย ๆ
"เพิ่งสนใจเหรอครับ กูนึกว่ามึงตั้งใจมอมน้องแล้วจะพาน้องกลับไปซะเอง" ผมปิดหูน้องไม่ให้ได้ยินเสียง ไอ้พวกนี้ชอบพูดอะไรแปลก ๆ ตลอด ผมตั้งใจมอมเหล้าน้องที่ไหน
"กูไม่ได้คิดอะไรแบบที่พวกมึงคิด" ผมค้านสุด ๆ ผมไม่ได้มอมเหล้าน้องสักนิด
"เหรอ" พวกมันประสานเสียงเป็นหนึ่งเดียว สามัคคีกันเหลือเกิน ผมซดอีกแก้วเพราะรู้สึกคอแห้งที่ต้องเถียงกับเพื่อน หน้าผมเหมือนคนที่อยากได้น้องหรือไง
"พี่เบียร์ครับ น้องอยากกลับแล้ว ที่นี่หนวกหู" เสียงงัวเงียของน้องทำให้ผมละสายตาจากพวกเพื่อน เสียงเพลงที่นี่ดังจนนอนหลับไม่ได้ซินะ
"ครับ กลับก็ได้เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมบอกน้องให้เจ้าตัวได้รู้ว่าเดี๋ยวผมจะพาน้องกลับไปเอง ผมก็ไม่อยากถูกเพื่อนด่าผมตลอดทั้งคืน น้องเงยหน้ามาพร้อมโอบกอดเหมือนอยากจะลุกไปทันที
"หมาป่าหลอกล่อลูกแกะจนได้" ไอ้เพื่อนมันพูดขึ้นหลังจากเงียบเป็นอยู่นาน
"ถนอมมือ เบามือด้วยเด้อเพื่อน" ไอ้ริทมันแซวตามมา ไอ้พวกนี้ทำงานกันเป็นกระบวนการ คิดว่าผมจะหลอกล่อน้องไปทำอะไร ผมไม่ชอบมีอะไรกับคนไม่มีสติสักหน่อย พวกมันแซวกันเหมือนไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง
"ไอ้สัส พวกมึงนี่หยุดด่ากูสักที ดูเฮียให้หน่อยกูจะพาน้องออกไป"
"ฮ่า ๆ" เพื่อนขำแต่ก็ช่วยดูต้นทางให้ เห็นทางสะดวกผมก็พาน้องออกมาจากร้านแล้วตรงไปยังคอนโดของตัวเอง ผมแค่อยากรู้ว่าทำไมช่วงนี้น้องชอบหลบหน้าผมก็แค่นั้น นอนด้วยกันอีกคืนพรุ่งนี้เช้าผมจะได้ถามน้องตรง ๆ
ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงอะไรเลยนะครับ ผมพูดจากใจ
เช้าวันต่อมา...
"พี่เบียร์!"
ผมตกใจเมื่อตื่นมายังห้องที่คุ้นตา พี่เบียร์ไม่ได้เข้าห้องน้ำเหมือนครั้งก่อน ผมรู้สึกได้ถึงแรงกอดของคนข้างกาย มากอดผม ฉวยโอกาสกับผมตอนเมาอีกแล้ว
"รักรู้นะครับว่าพี่ตื่นแล้ว รักจะกลับครับ"
"แต่มือเราติดกันแบบนี้มันยากนะครับ" คนแกล้งนอนเอ่ยบอกพร้อมยกมือให้ผมได้รู้
"นี่พี่จับรักแบบนี้เลยหรือครับ" ผมต่อว่าพี่เบียร์ทันทีที่เห็นว่าข้อมือถูกคล้องกุญแจมือกับพี่เบียร์ เพราะผมรีบลุกขึ้นนั่ง พี่เบียร์จึงขยับตาม มาจับกุญแจมือใส่กันอย่างนี้ได้ยังไง
"พี่เปล่าทำนะครับ เราทำเองทั้งนั้น" ผมหรี่ตามองคนบอก มาโบยความผิดให้ผมตอนเมาอย่างนี้เลยเหรอถึงเป็นคนที่แอบรักก็เถอะแต่ผมไม่ยอม ผมแบมือต่อหน้าพี่เขาแถมยังหลบสายตาเพราะเผลอใจเต้นกระตุกตื่นเต้นที่ได้ใกล้ชิดกับพี่เบียร์อีกแล้ว
"ขอกุญแจด้วยครับ"
"พี่ไม่มีครับ" ผมตีหน้ายุ่งไม่พอ ในใจแอบอยากกรี๊ดดัง ทำไมพี่เบียร์หล่อทุกอริยบท ผมจะบ้าตายแล้ว
"พี่เบียร์ครับ!" จะเริ่มโกรธแล้วนะ เจ้าของห้องเสยผมตัวเองและอวดใบหน้าเนียนให้ผมอิจฉา อยากสัมผัสหน้าพี่เบียร์สักครั้ง ผมส่ายหน้าปลุกตัวเองไม่ให้ลุ่มหลงไปกับรูปลักษณ์ของพี่เบียร์ จะมาใจอ่อนไม่ได้ ผมกำลังอยู่ในช่วงตัดใจ
"พี่พูดจริง ๆ เมื่อคืนเราไปหยิบของเล่นพวกนี้มาเล่นเองแล้วยังเป็นคนใส่มือเองด้วยสองมือนี้เลย พี่ไม่ได้เป็นคนทำเลย - "
"โกหก" ผมรีบขัดขึ้น ถึงผมจะเมาแต่ก็ไม่น่าทำตัวอย่างนั้น พี่เบียร์ดูหน้าเหว๋อเพราะพูดยังไงผมก็ไม่เชื่อ ผมมองมือเราทั้งสองแล้วพี่เบียร์จะมีของเล่นพวกนี้ไว้ในห้องทำไมหรือว่าจะเอาไว้ใช้ตอน...
"รักจะกลับครับ" เผลอคิดอะไรบางอย่างเข้า ไม่ปลอดภัยแน่ ๆ ยิ่งผมอยู่ในห้องพี่เบียร์ก็มีแต่เรื่องไม่ดี ผมลุกขึ้นพี่เบียร์ลุกขึ้นขยับตาม พร้อมเข้ามาประชิด ผมยืนเกร็งรีบบอกให้พี่เบียร์ถอยห่างออกไป เรายืดแขนกันถ้าไม่มีลูกกุญแจเราคงต้องอยู่อย่างนี้ไปทั้งวัน
"คุยกันก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"รักไม่มีอะไรจะคุยครับ รักมีเรียนเช้าด้วย" ผมหันหน้าหนี พอต้องมาอยู่ใกล้ชิดกับพี่เบียร์อย่างนี้มันก็รู้สึกตื่นเต้นทั้งที่ไม่ควรจะรู้สึก โอ๊ยแล้วผมจะไปตื่นเต้นทำไมต้องรีบหาทางออกไปจากห้องพี่เบียร์ให้เร็ว
มายั่วให้หลงแบบนี้เมื่อไหร่ผมจะเลิกรักพี่เบียร์ได้เล่า
"แล้วพี่ต้องทำยังไงครับน้องหนูถึงจะหันหน้ามาคุยกัน ไม่ใช่ว่าเราตั้งใจหลบหน้าพี่หรือครับ" ผมอ้าปากอยากเถียงแต่คำว่าน้องหนูที่พี่เบียร์มันดูนุ่มนวลจนผมไม่กล้าแย้งใด ๆ พี่เบียร์มองผมด้วยสายตาอ้อนวอน
แววตาน่าสงสารอย่างนั้น ทำผมโกรธไม่ลง
"คิดไปเองหรือครับ รัก รักไม่ได้หลบหน้าพี่เบียร์สักหน่อย" ผมหมุนตัวหนีคนถามพี่เบียร์ก็หมุนตามเพราะมือเราติดกัน แต่ได้อยู่ใกล้ชิดอย่างนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบ
"แต่พี่รู้สึกว่าเราตั้งใจหลบหน้านี่น่า" ผมรู้สึกเขินกับน้ำเสียงสงสัยนั้น พี่เบียร์พูดเหมือนสนใจเรื่องของผมอยู่ ไม่ได้ ๆ ผมจะใจอ่อนกับการกระทำของพี่เบียร์ไม่ได้ มือเรียวยันหน้าอกของพี่เบียร์ให้ยืนอยู่ห่าง ๆ ตัว
"รักต้องไปเรียนแล้ว พี่เบียร์เอากุญแจมือมาแกะด้วยครับ รักรู้ว่าพี่มีแม่กุญแจ" ผมคาดคั้นแกล้งเก็กขรึมทำท่าทีไม่พอใจและกำลังจะโมโหถ้าพี่เขายังไม่ยอมไขกุญแจออกจากกัน ผมจะต้องออกไปจากห้องพี่เบียร์ก่อนหัวใจผมจะทำงานหนัก
"พี่ไม่มีครับ" ได้ยินพี่เบียร์ยืนยันหนักแน่นแล้วผมก็ได้แต่ถอนหายใจ มันจะดีเหรอที่เราตัวติดกันอย่างนี้ผมว่าผมจะตายก่อนจะได้ออกไปเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง ผมมองไปยังนาฬิกาดิจิตอลแล้วเผลอตกใจเมื่อใกล้ถึงเวลาเรียน
"พี่เบียร์เดินไปกับรักหน่อย รักจะขยับไปหยิบมือถือตัวเอง" ผมขอร้อง เพราะเห็นว่ามือถือเครื่องตัวเองโผล่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง มือหนายื่นมือถือเครื่องตัวเองให้ผมแทน
"เล่นมือถือพี่ก็ได้ครับ" พี่เบียร์อนุญาตให้ผมได้เล่นมือถือตัวเอง ผมมองคนตัวโต ทำอย่างกับว่าระหว่างเราเป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องถึงได้แตะต้องมือถือของกันและกันนั่นแหละ ผมก็ไม่อยากขัดขืน เพราะการที่ได้ใช้มือถือของพี่เบียร์ มันได้ฟีลเหมือนใช้ของแฟนแต่ผมกับพี่เบียร์มันไม่ได้อยู่ในสถานะนั้น ผมต้องคุมสติตัวเองให้ได้
"รักจะบอกให้เพ้นส์ช่วยลาคาบแรกครับ" เมื่อได้คำตอบ พี่เบียร์ก็ยอมลุกแต่โดยดี ผมเดินไปหยิบมือถือตัวเอง กดดูก็ปรากฏว่ามีสายโทรเข้ามาเกือบร้อยจากเพื่อนทั้งสอง โนกับแพร์ต้องเป็นห่วงผมทั้งคืนแน่
"รักจะคุยกับเพื่อนพี่เบียร์ห้ามดู" ผมหันไปดุคนข้างกายก็เห็นพี่เบียร์ยิ้มกว้างและพยักหน้ารับปาก จะไปเล่าให้เพื่อนฟังให้หมดเลยว่าพี่เบียร์โดนผมดุแล้วยอมว่าง่ายเชื่อฟัง เพื่อนต้องไม่เชื่อผมแน่
"พี่ไม่ดูอยู่แล้ว แต่อยากอาบน้ำจังเราไปอาบน้ำด้วยกันนะ" ผมฟังที่พี่เบียร์พูดแต่มือก็พิมพ์คุยกับเพื่อน
"ไม่ครับ"
"แต่พี่ร้อน ตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่ได้อาบน้ำนอน น้องหนูนอนกุมมือกันทั้งคืนอย่างนี้จะมีเวลาไหนไปอาบล่ะครับ" ผมมองมือตัวเองที่โดนพี่เบียร์สาธิตการกุมมือให้ดู อันนี้คือมาแตะอั้งกันหรือไง ผมสะบัดออกและบอกให้พี่เบียร์ช่วยขยับออกห่างไปนิด บ่นว่าร้อนแต่ชอบมาเบียดผมจัง อะไรของพี่เขา
"ใครใช้ให้พี่เบียร์ไม่อาบเองล่ะครับ" ผมพิมพ์ข้อความบอกเพื่อน ปากก็บ่นพี่เบียร์แบบไม่จริงจัง รู้อยู่แล้วว่าสาเหตุที่ทำให้พี่เบียร์ไม่ได้อาบน้ำนั่นก็เพราะเผม
"นั่นสิเนอะ พี่นี่แย่จังเลย"
"ครับ แย่มาก เอะ" คนกำลังสนใจตอบข้อความจากเพื่อนตกใจเมื่อถูกสวมกอดเข้า ผมมองเอวที่ถูกรวบกอดด้วยมือใหญ่ของพี่เบียร์ ผมยังพิมพ์คุยกับเพ้นส์ไม่เสร็จเลยแล้วนี่พี่เบียร์จะขยับมากอดตัวผมทำไม
"พี่เบียร์ จะทำอะไรครับเนี่ย"
Oncloud69 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ก.ย. 2564, 17:00:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ก.ย. 2564, 17:00:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 280
| << ได้ใกล้ชิดกับพี่เบียร์ | เวลาพิเศษของเรา >> |