แฟนเด็กพี่ภาคิน
เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Tags: แฟนเด็กพี่ภาคิน นิยายวาย oncloud69
ตอน: ทดลองเป็นแฟน
EPISODE : 26 ทดลองเป็นแฟน
"พี่เบียร์ยังจำเรื่องตั๋วพิเศษได้อีกไหมครับ ที่วันนั้นรักชนะพี่เรื่องแข่ง" เมื่อคืนน้องถามผมขึ้นระหว่างที่ผมมาส่งเจ้าตัวถึงคอนโด
"จำได้ครับ น้องหนูจะใช้ตั๋วแล้วงั้นเหรอ"
"ครับ รักอยากใช้ตั๋วพิเศษนั้นแลกกับการไปทดลองเป็นแฟนกับพี่เบียร์หนึ่งวันครับ" ผมแปลกใจที่ได้ยินคำขอของน้อง ตอนแรกคิดว่าน้องต้องขออะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นและคิดว่าน้องอาจจะลืมไปแล้วเพราะน้องไม่เคยพูดถึงตั๋วพิเศษนี้เลยสักครั้ง
"ได้สิครับ พรุ่งนี้พี่ว่างทั้งวันอยู่แล้ว" ผมบอกน้อง ร่างเล็กพยักหน้าอย่างน่ารัก
"รักก็ว่างครับ ถ้างั้นพรุ่งนี้แปดโมงเจอกันนะครับ"
"โอเคครับ แปดโมงพี่แวะมารับนะครับ"
"ครับผม"
และเพราะเรื่องนี้เมื่อคืนผมถึงนอนไม่หลับ ใจมันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก เมื่อคืนก็นอนมองน้องหลับผ่านมือถือ เช้ามาก็รีบอาบน้ำมารอน้องอยู่หน้าคอนโดตั้งแต่รุ่งเช้า
(อรุณสวัสดิ์ครับพี่เบียร์) ผมโทรหาน้องทันทีที่นาฬิกาข้อมือบอกเวลาหกโมงเช้า
"อรุณสวัสดิ์ครับ"
(พี่เบียร์ตื่นเช้าจังเลยครับ หรือว่าไม่ได้นอนครับ) เสียงน้องดูสดใสร่าเริง ผมยกยิ้มเมื่อถูกน้องล้อแต่เช้า
"ครับ พี่เลยมาอยู่หน้าคอนโดน้องหนูแล้ว"
(ห๊ะ อะไรนะครับพี่เบียร์มารอข้างล่างเหรอครับ)
"ครับ"
(ดะ...เดี๋ยว ๆ รักลงไปรับครับพี่เบียร์รออยู่แป๊บเดียวนะครับ รักกำลังลงครับ) ผมรู้อยู่แล้ว ว่าถ้าน้องรู้คงต้องรีบลงมา อยากจะเข้าไปเหมือนกันแต่เพราะยังเช้าเกิน ยามที่หน้าคอนโดก็ไม่ใช่คนเดิมที่จำหน้าผมได้เพราะแบบนี้ผมเลยต้องโทรหาน้องแทน
"พี่เบียร์" ผมยืนพิงรถอยู่พอได้ยินเสียงของน้องถึงได้หันไป น้องวิ่งมาหาทั้งที่ผมกระเซิง ร่างเล็กโผเข้ากอดแน่นทำเอาผมตกใจ
มีคนเข้ามาตั้งหลายคนในชีวิตแต่ไม่เคยมีใครทำตัวน่ารักทุกวันอย่างน้องได้สักคน
"รักเคยคิดว่าถ้าได้เป็นแฟนกับพี่แล้วพี่เซอร์ไพรส์แวะมาหาที่คอนโดแบบนี้รักจะวิ่งไปกอดให้แน่น ๆ แบบนี้ครับ" ใจผมกระตุกดัง มือใหญ่ยกมาหยีผมนุ่มของน้องด้วยความเอ็นดู
"งั้นก็ถือว่าพี่ทำหน้าที่แฟนได้ดีตั้งแต่เห็นหน้าแล้วใช่ไหมครับ" ผมยิ้มให้น้องที่ยังกอดผมไม่ปล่อย มือข้างหนึ่งเผลอกอดเอวน้องไปโดยอัตโนมัติ หมู่นี้ร่างกายของผมชอบไว รู้ตัวอีกทีก็จับมือน้องตลอด หรือผมจะเสพติดน้องเข้าแล้ว
"ครับ"
"หัวยุ่งจังเลย เพิ่งตื่นเหรอครับ" ผมเซ็ทผมให้น้องอย่างแผ่วเบา ผมน้องนุ่มน่าสัมผัสมาก
"รักตื่นมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วครับ ตื่นมาทำข้าวเช้าแล้วก็กำลังจะอาบน้ำแต่พี่เบียร์โทรมาก่อน" ผมนึกยิ้มเอ็นดู น้องเป็นคนตื่นไวทุกวัน เคยตื่นห้าโมงเช้าเพื่อออกกำลังกายด้วย
"ไปขึ้นห้องกันครับ" มือเล็ก ๆ จับมือผมเพื่อขึ้นไปยังห้องน้อง ขึ้นมาถึงห้องน้องก็ยื่นกระดาษใบนึงให้ผมเปิดอ่าน ไม่คิดว่าทั้งหมดที่น้องเขียนมานั้นเราสองคนจะทำได้หมดในวันเดียว
"แพลนเดทวันนี้ครับ" น้องยังฉีกยิ้มบอก คงอยากเดทกับผมมากจริง ๆ ถึงได้ใส่ใจทุกขั้นตอน ปกติผมไม่ค่อยจะใส่ใจใครแต่กับน้องแล้วผมไม่กล้าปฏิเสธ รู้สึกว่าคนนี้ต้องใส่ใจให้มาก
"รักตั้งใจเขียนทุกอย่างที่อยากทำตอนเป็นแฟนกับพี่เบียร์ คิดว่าน่าจะทำตามนี้ได้ครบครับ" แต่ผมไม่คิดว่าจะทำได้หมดในหนึ่งวัน
"ก็ได้ครับ" ผมจะพยายามทำตามทุกอย่างที่น้องเขียน เห็นน้องดีใจผมก็พลอยยิ้มตาม
"รักขออาบน้ำก่อนนะครับ พี่เบียร์นั่งรอแป๊บเดียวน่า" เสียงน้องอ้อนผมหยีหัวน้องอีกครั้งและขานตอบรับคำ ร่างเล็กยิ้มกว้างสดใสแล้วรีบไปอาบน้ำผมเดินมานั่งบนโซฟาแล้วเผลอหลับ เพราะความง่วงมารู้ตัวก็ตอนที่น้องสะกิดปลุกผมให้ตื่นมากินข้าวเช้า ผมบิดขี้เกียจขับไล่ความง่วง ผมคงต้องบ้าไปแล้วแน่ที่ดันมาหลับในห้องน้องทั้งที่เรากำลังจะเดทตามคำขอของน้อง
"พี่ขอโทษนะครับ เผลอหลับไปจนได้" ผมเดินมานั่งร่วมโต๊ะอาหารเช้ากับน้องแต่เด็กตรงหน้ากลับไม่มีท่าทีโกรธผมสักนิด น้องเป็นแบบนี้เสมอ ไม่โกรธแม้ผมจะทำให้น้องต้องรอหรือเสียใจก็ตาม
"ไม่เป็นไรเลยครับรักเข้าใจว่าพี่เบียร์ง่วง" ผมมองกับข้าวบนโต๊ะที่น้องตกแต่งหน้าตาอาหารให้ดูน่ารักน่าทาน "ตามแพลนที่วางรักคิดว่าเราจะได้ทานมื้อเช้าข้างนอกเลยตั้งใจตื่นมาทำอาหารครับแต่ว่าถ้ารู้ว่าพี่เบียร์จะมาอยู่ที่ห้องตั้งแต่เช้ารักเลยเปลี่ยนเป็นแผนสองครับ"
ผมมองกระดาษที่น้องยื่นมให้มันเหมือนกับกระดาษใบก่อนหน้านี้เพียงแต่ตารางกิจกรรมมันดูต่างจากเดิม
"นี่เราคิดแผนทั้งหมดกี่แผ่นครับเนี่ย" ผมแซวน้องคิดว่าเจ้าตัวคงมีแผนสาม แผนสี่ สำรองแน่นอน น้องยกมือมานับนิ้ว
"แปดครับ รักต้องเผื่อเหตุการณ์ฉุกเฉินครับ ก็รักมีอะไรหลายอย่างที่อยากจะทำกับพี่เบียร์ ให้วาปไปสวนสนุกตอนนี้ได้รักก็จะวาปไปครับ ไปดูหนัง เล่นสกี ไปดูแสงเหนือ ไปเที่ยวหลาย ๆ ประเทศกับพี่ มีอะไรเยอะมากเลยครับที่รักอยากจะทำ" ผมเชื่อแล้วว่าน้องมีเรื่องมากมายที่อยากจะทำ เพราะถ้าเป็นคนอื่นพูดผมคงไม่เชื่อแต่นี่คือน้อง เด็กที่รักผมมากและผมกำลังให้โอกาสตัวเองและน้องได้รู้จักกันและกัน
เห็นผมเงียบน้องเลยเริ่มหน้าถอดสี "รักขอโทษครับถ้าเกิดพูดมากไปรักแค่อยากบอกให้พี่เบียร์รู้เท่านั้นแต่ไม่ได้ตั้งใจจะกดดันพี่หรือทำให้พี่กลัวรักนะครับ ถ้าพี่ไม่พอใจก็ว่ารักได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจเพราะเราสองคนก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ ด้วย" ผมยกยิ้มมุมปาก น้องดูหน้าหงอยจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ
"แต่วันนี้เราเป็นแฟนกันนี่ครับ น้องหนูอยากทำอะไรพี่จะทำตามทุกอย่าง" ผมตั้งใจว่าวันนี้จะตามใจน้องทุกอย่าง ขอแค่ให้น้องมีความสุขทั้งวันก็พอ น้องกลับมามีท่าทีดีใจแล้วบอกรักผมอีก พอฟังหลายรอบเข้าแล้วมันก็ชอบและอยากฟังอีก
เราสองคนเริ่มทานข้าวเช้าคุยกันไปเรื่อย ปล่อยให้เวลาเดินตามหน้าที่หลังจากนั้นก็เล่นเกมแข่งกัน น้องเล่นเกมไม่เก่ง แพ้บ่อยจนเจ้าตัวงอแงหาว่าผมโกง ผมชอบมองท่าทีน่ารักของน้อง อัดวิดีโอเต้นกันแต่ไป ๆ มา ๆ ผมก็ขอนอนบนตักน้องระหว่างที่เรานั่งพัก ตั้งใจไว้ว่าสักตอนบ่ายสองไปดูหนังและกินข้าวข้างนอก
"จุ้บ" ผมลืมตาตื่นเพราะรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มของน้อง ใบหน้าเราใกล้เพียงเอื้อม ให้ตายเด็กคนนี้จะทำให้ผมหลงไปถึงไหน ผมยกมือขึ้นมาประคองลำคอน้องไม่ให้ขยับหนีแล้วครอบครองริมฝีปากนุ่มทันที
"อย่าไปทำแบบนี้กับใครนะครับ นอกจากพี่คนเดียว" น้องตอบรับพยักหน้าอย่างน่ารัก ผมจุ้บริมฝีปากน้องอีกครั้ง
"ไปดูหนังกันไหมครับ รักอยากไปดูหนังกับพี่" เมื่อน้องขอผมก็พร้อมจะทำ เราสองคนเตรียมตัวออกไปข้างนอกกัน น้องลูกแพร์กลับมาจากเรียนถึงได้เจอกันน้องขอตัวไปคุยกับเพื่อน ผมแอบได้ยินแว่ว ๆ ว่าลูกแพร์บอกให้น้องรักระวังตัวแล้วอย่าเผลอแสดงออกว่ารักผมมากเกินไป เพื่อนน้องดูจะรักน้องมาก น้องเดินมาจูงมือผมด้วยสีหน้างอแง
"พี่เบียร์เชื่อไหมครับขนาดรักบอกว่าวันนี้รักกับพี่เบียร์เป็นแฟนกันแพร์ยังไม่เชื่อเลย แพร์บอกให้รักเลิกมโน" เจ้าตัวเล็กเอาแต่พูดไม่หยุดตั้งแต่ขึ้นรถ ผมพยายามกลั้นเสียงหัวเราะมือใหญ่ก็เลื่อนมาจับมือของคนเง้างอเพื่อให้กำลังใจ
"ถ้าอย่างนั้นเราเอาแบบนี้ดีไหมครับ" น้องมองผมอย่างคาดหวัง ผมหยิบมือถือตัวเองกดเข้าแอปพลิเคชันที่ช่วงนี้เข้าบ่อยเพราะมีเรื่องอัปเดทตลอด น้องมองผมเขียนสเตตัสพร้อมโพสต์วิดีโอและแท็กน้องด้วยความตกใจ
"พี่เบียร์รีบลบเลยครับ รักอาย" แก้มนุ่มถูกผมหยิกเพราะความหมั่นเขี้ยว เห็นน้องอายก็ยิ่งอยากแกล้ง
"อายอะไรล่ะหือ ก็วันนี้เราเป็นแฟนกันจริงนี่ครับ" ผมบอกเรื่องจริง น้องอมยิ้มแล้วไม่โวยวายให้ผมลบอีก เชื่อว่าเพื่อนของน้องต้องเห็นแน่นอน "แบบนี้เพื่อนน้องหนูก็เชื่อแล้วครับ"
"ไม่ใช่แค่เพื่อนรักหรอก เพื่อน ๆ พี่เบียร์ด้วย"
"พี่ว่าเขารู้กันทั่วมหาลัยแล้วล่ะครับว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน"
"เพราะพี่เบียร์นั่นแหละ" น้องทำแก้มป่องอย่างน่ารัก ผมรู้สึกคุ้นหน้าน้องเหมือนว่าก่อนหน้านี้เคยเจอน้องมาก่อน เคยเจอหันมาก่อนหรือเปล่านะ ผมไม่มั่นใจ
"ว่าแต่น้องหนูเริ่มชอบพี่เพราะอะไรเหรอครับ" ผมขับรถมาจอดถึงร้านที่น้องต้องการมากิน ภายในร้านมีคนเยอะพอสมควรผมจูงมือน้องมานั่งด้วยกันระหว่างนั่งรออาหารผมก็ถามน้องถึงเรื่องที่อยากรู้
"เพราะความใจดีครับ คิดว่าพี่เบียร์คงจำไม่ได้ว่าเคยช่วยตอนรักโดนลูกเทนนิสตีโดนหัวตรงนี้วันนั้นพี่เบียร์พารักไปห้องพยาบาลด้วยรักก็เลยตกหลุมรักครับ" ผมเบิกตากว้างเพราะไม่คิดว่าเด็กปีหนึ่งที่โดนลูกพลาดของเพื่อนผมในวันนั้นคือน้อง เพราะน้องคนนั้นไม่เหมือนน้องเลยสักนิดเดียว
"เด็กคนนั้นเป็นน้องหนูเหรอครับ ทำไมไม่เหมือน" น้องเหมือนจะเขินอาย
"อ้อ ตอนนั้นรักโดนรุ่นพี่เอกการแสดงจับแต่งตัวเพื่อลองเคสละครนะครับแต่รักก็ไม่ผ่าน พี่เขาบอกว่ารักเล่นแข็งเกินไปเลยถูกเปลี่ยนบทมาให้รักแสดงเป็นลูกแกะแทนนะครับ" ผมขมวดคิ้ว เชื่อแล้วว่าน้องมีเรื่องให้แปลกใจตลอด
"ลูกแกะ?"
"ลูกแกะตัวขาว ๆ ในยูทูบก็มีน่ะครับพี่เขาอัปโหลดเพราะเป็นโปรเจ็คร่วมของพี่เขากับเพื่อน ๆ" ผมชักอยากจะเห็นแล้วสิแกะตัวสีขาวจะน่ารักแค่ไหน "อยากจะบอกว่ารักอายมากเลยครับ" คำหลังน้องกระซิบบอก คงอายมากจริง ๆ เอาเถอะไว้วันหลังค่อยขอน้องดูก็แล้วกัน
"แต่ไม่ได้มีแค่วันนั้นนะครับ พี่เบียร์เคยใจดีช่วยรักขนกล่องอุปกรณ์จัดฉากไปที่ตึกด้วยครับ วันนั้นรักตื่นเต้นมากที่ได้ใกล้ชิดพี่" ผมอ้าปากค้างเพราะเพิ่งจะนึกออกว่าเคยเจอน้องมาก่อน วันนั้นน้องมัดจุกผมเป็นต้นมะพร้าวเล็กและไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาด้วย ก็ถึงว่าทำไมผมถึงได้คุ้นหน้าน้อง
"วันนั้นน้องหนูมัดผมจุกแล้วก็ทำแก้มป่อง ๆ"
"วันนั้นรักเล่นเกมแพ้เพ้นส์เลยโดนมัดจุกแบบนั้นครับ" ผมเข้าใจแล้ว น้องกัดริมฝีปากตัวเองเหมือนมีเรื่องราวจะบอกอีกผมเลยตั้งใจฟัง "จริง ๆ เราสองคนเคยเจอกันอีกครั้งครับ"
"หือ เจอกันอีกหรือครับ"
"ครับ เที่ยงวันนั้นพี่เบียร์มานั่งผิดโต๊ะเพราะคิดว่าเป็นโต๊ะของเพื่อน แต่ตอนนั้นรักนั่งรอเพ้นส์อยู่ ส่วนโต๊ะกลุ่มเพื่อนพี่เบียร์คือโต๊ะข้าง ๆ" ผมกุมขมับเมื่อจำวันนั้นได้ มันเป็นเรื่องน่าอายไม่คิดว่าเด็กคนนั้นจะเป็นน้องด้วย น้องหลุดหัวเราะและปลอบผมว่าไม่ต้องอายเพราะเรื่องวันนั้นทำให้น้องมีความสุขทุกครั้งที่คิดถึง กระทั่งอาหารถูกยกมาเต็มโต๊ะ เพราะความหิวสายตาก็จ้องมองอาหารบนโต๊ะอย่างไม่วางตา
"กินเยอะๆครับ"
"พี่เบียร์ก็เหมือนกัน อ่ำ อ้าปากสิครับ รักป้อนให้" เห็นผมเอาแต่มองหน้าและขอถ่ายรูปเก็บไว้ น้องคงรู้สึกก็เขิน ผมอ้าปากกินรู้สึกเหมือนเราเป็นแฟนกันจริง
"เป็นไงครับ อร่อยไหมครับ"
"อร่อยครับ"
"ใช่ไหมครับ รักบอกแล้วร้านนี้อร่อย" คนแนะนำพามายังร้านรู้สึกหัวใจฟองโตเมื่อผมเอ่ยชม ผมมองน้องทานอย่างอร่อยแล้วพลอยหิวตาม
"จริง ๆ อาหารก็อร่อยอยู่แล้ว แต่เพราะมีคนป้อนอาหารมันเลยอร่อยกว่าทุกมื้อครับ"
เพล้ง!!
RIP ตะเกียบในมือน้องที่หล่นตกพื้นอย่างเรียบร้อย
"พี่เบียร์อะ!" น้องแก้เขินด้วยการลุกหยิบตะเกียบที่ทำหล่นแต่ผมลุกหยิบก่อน เจ้าตัวเล็กคงจะแพ้คำหวาน รู้แบบนี้ไว้ผมแกล้งอีกดีกว่า
"พี่หยอดนิดหยอดหน่อยไม่ได้เลยนะ เป็นเขินแก้มแดงตลอด" ผมยังคงแกล้งให้น้องได้เขิน น้องจับแก้มสองข้าง เขาเขินง่ายจะตาย แค่เผลอมองตาพี่เบียร์เขาก็เขินจนไม่รู้จะสบตาไปทางไหน ก้มต่ำหาเศษเหรียญบนพื้นละกัน
"ตะเกียบใหม่ครับ ถือไหวไหมนะเรา ถ้าไม่ไหวพี่ป้อนจนกว่าจะกินอิ่มก็ได้นะครับ"
"รักจะฟ้องแพร์กับโนว่าพี่เบียร์แกล้งรัก" ผมฟังคำขู่แล้วยิ่งขำใหญ่ เดทมื้อแรกที่ได้กินด้วยกันอบอวลไปด้วยรอยยิ้มและความสุข จนเห็นร่างของเบลล์ที่เดินมายืนใกล้เราสองคน น้องมองเบลล์สลับกับผมด้วยแววตาหวั่น
"ตกลงเบียร์คบกับเด็กคนนี้จริง ๆ นะเหรอ ไม่ตาต่ำไปหน่อยเหรอ" เสียงเบลล์ถามอย่างเสียมารยาท ท่าทีไม่พอใจของเธอดูอย่างนี้ผมไม่เคยเห็นมาก่อน น้องวางช้อนลง คนรอบข้างเริ่มหันมองพวกเรา มันน่าอายแต่ทำไมเบลล์ถึงได้ไม่อายที่มาถามเรื่องนี้ในที่สาธารณะ
"เบลล์ ผมว่าผมบอกเบลล์ไปหลายครั้งแล้วนะครับว่าเราสองคนไปกันไม่รอด" น้องนั่งนิ่งไม่กล้าขยับไปไหน คงกลัวสงครามระหว่างผมกับเบลล์
"แต่เบลล์ไม่เชื่อ เบียร์โสดมาตั้งนาน ไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกับใครสักคนแต่ทำไมเบียร์ต้องคบกับเด็กคนนี้เอาตอนที่เราสองคนกำลังจะไปได้ดีด้วย"
เห้อ ผมถอนหายใจ เบลล์คนเดิมที่ผมรู้จักได้หายไปแล้วจริง ผมมองน้องถึงจะนั่งนิ่ง อุตส่าห์วางแผนมาเดททั้งทีผมกลับมาทำให้เดทของน้องต้องพัง เบลล์ดึงแขนผมให้ลุกขึ้นรอบข้างมีสายตาคนทั้งร้านมอง
"เรารักเบียร์นะ เรากลับมาเริ่มกันใหม่อีกครั้งนะคะ" เธออ้อนผมแต่ผมไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดของเธอแล้ว ความรู้สึกที่เคยมีต่อเบลล์มันจางหายไปจากหัวใจผมแล้วมีเพียงความสึกที่เป็นห่วงความสุขของน้องมากกว่า ผมกลัวน้องจะเข้าใจผิด เห็นน้องลุกขึ้นยืนผมก็หวั่น อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมยื่นมือจะรั้งน้องให้อยู่กันก่อน
"แต่วันนี้พี่เบียร์เป็นแฟนรักครับ รบกวนพี่เบลล์เอามือออกจากแฟนรักด้วย เพราะรักไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของรักครับ!!"
"พี่เบียร์ยังจำเรื่องตั๋วพิเศษได้อีกไหมครับ ที่วันนั้นรักชนะพี่เรื่องแข่ง" เมื่อคืนน้องถามผมขึ้นระหว่างที่ผมมาส่งเจ้าตัวถึงคอนโด
"จำได้ครับ น้องหนูจะใช้ตั๋วแล้วงั้นเหรอ"
"ครับ รักอยากใช้ตั๋วพิเศษนั้นแลกกับการไปทดลองเป็นแฟนกับพี่เบียร์หนึ่งวันครับ" ผมแปลกใจที่ได้ยินคำขอของน้อง ตอนแรกคิดว่าน้องต้องขออะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นและคิดว่าน้องอาจจะลืมไปแล้วเพราะน้องไม่เคยพูดถึงตั๋วพิเศษนี้เลยสักครั้ง
"ได้สิครับ พรุ่งนี้พี่ว่างทั้งวันอยู่แล้ว" ผมบอกน้อง ร่างเล็กพยักหน้าอย่างน่ารัก
"รักก็ว่างครับ ถ้างั้นพรุ่งนี้แปดโมงเจอกันนะครับ"
"โอเคครับ แปดโมงพี่แวะมารับนะครับ"
"ครับผม"
และเพราะเรื่องนี้เมื่อคืนผมถึงนอนไม่หลับ ใจมันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก เมื่อคืนก็นอนมองน้องหลับผ่านมือถือ เช้ามาก็รีบอาบน้ำมารอน้องอยู่หน้าคอนโดตั้งแต่รุ่งเช้า
(อรุณสวัสดิ์ครับพี่เบียร์) ผมโทรหาน้องทันทีที่นาฬิกาข้อมือบอกเวลาหกโมงเช้า
"อรุณสวัสดิ์ครับ"
(พี่เบียร์ตื่นเช้าจังเลยครับ หรือว่าไม่ได้นอนครับ) เสียงน้องดูสดใสร่าเริง ผมยกยิ้มเมื่อถูกน้องล้อแต่เช้า
"ครับ พี่เลยมาอยู่หน้าคอนโดน้องหนูแล้ว"
(ห๊ะ อะไรนะครับพี่เบียร์มารอข้างล่างเหรอครับ)
"ครับ"
(ดะ...เดี๋ยว ๆ รักลงไปรับครับพี่เบียร์รออยู่แป๊บเดียวนะครับ รักกำลังลงครับ) ผมรู้อยู่แล้ว ว่าถ้าน้องรู้คงต้องรีบลงมา อยากจะเข้าไปเหมือนกันแต่เพราะยังเช้าเกิน ยามที่หน้าคอนโดก็ไม่ใช่คนเดิมที่จำหน้าผมได้เพราะแบบนี้ผมเลยต้องโทรหาน้องแทน
"พี่เบียร์" ผมยืนพิงรถอยู่พอได้ยินเสียงของน้องถึงได้หันไป น้องวิ่งมาหาทั้งที่ผมกระเซิง ร่างเล็กโผเข้ากอดแน่นทำเอาผมตกใจ
มีคนเข้ามาตั้งหลายคนในชีวิตแต่ไม่เคยมีใครทำตัวน่ารักทุกวันอย่างน้องได้สักคน
"รักเคยคิดว่าถ้าได้เป็นแฟนกับพี่แล้วพี่เซอร์ไพรส์แวะมาหาที่คอนโดแบบนี้รักจะวิ่งไปกอดให้แน่น ๆ แบบนี้ครับ" ใจผมกระตุกดัง มือใหญ่ยกมาหยีผมนุ่มของน้องด้วยความเอ็นดู
"งั้นก็ถือว่าพี่ทำหน้าที่แฟนได้ดีตั้งแต่เห็นหน้าแล้วใช่ไหมครับ" ผมยิ้มให้น้องที่ยังกอดผมไม่ปล่อย มือข้างหนึ่งเผลอกอดเอวน้องไปโดยอัตโนมัติ หมู่นี้ร่างกายของผมชอบไว รู้ตัวอีกทีก็จับมือน้องตลอด หรือผมจะเสพติดน้องเข้าแล้ว
"ครับ"
"หัวยุ่งจังเลย เพิ่งตื่นเหรอครับ" ผมเซ็ทผมให้น้องอย่างแผ่วเบา ผมน้องนุ่มน่าสัมผัสมาก
"รักตื่นมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วครับ ตื่นมาทำข้าวเช้าแล้วก็กำลังจะอาบน้ำแต่พี่เบียร์โทรมาก่อน" ผมนึกยิ้มเอ็นดู น้องเป็นคนตื่นไวทุกวัน เคยตื่นห้าโมงเช้าเพื่อออกกำลังกายด้วย
"ไปขึ้นห้องกันครับ" มือเล็ก ๆ จับมือผมเพื่อขึ้นไปยังห้องน้อง ขึ้นมาถึงห้องน้องก็ยื่นกระดาษใบนึงให้ผมเปิดอ่าน ไม่คิดว่าทั้งหมดที่น้องเขียนมานั้นเราสองคนจะทำได้หมดในวันเดียว
"แพลนเดทวันนี้ครับ" น้องยังฉีกยิ้มบอก คงอยากเดทกับผมมากจริง ๆ ถึงได้ใส่ใจทุกขั้นตอน ปกติผมไม่ค่อยจะใส่ใจใครแต่กับน้องแล้วผมไม่กล้าปฏิเสธ รู้สึกว่าคนนี้ต้องใส่ใจให้มาก
"รักตั้งใจเขียนทุกอย่างที่อยากทำตอนเป็นแฟนกับพี่เบียร์ คิดว่าน่าจะทำตามนี้ได้ครบครับ" แต่ผมไม่คิดว่าจะทำได้หมดในหนึ่งวัน
"ก็ได้ครับ" ผมจะพยายามทำตามทุกอย่างที่น้องเขียน เห็นน้องดีใจผมก็พลอยยิ้มตาม
"รักขออาบน้ำก่อนนะครับ พี่เบียร์นั่งรอแป๊บเดียวน่า" เสียงน้องอ้อนผมหยีหัวน้องอีกครั้งและขานตอบรับคำ ร่างเล็กยิ้มกว้างสดใสแล้วรีบไปอาบน้ำผมเดินมานั่งบนโซฟาแล้วเผลอหลับ เพราะความง่วงมารู้ตัวก็ตอนที่น้องสะกิดปลุกผมให้ตื่นมากินข้าวเช้า ผมบิดขี้เกียจขับไล่ความง่วง ผมคงต้องบ้าไปแล้วแน่ที่ดันมาหลับในห้องน้องทั้งที่เรากำลังจะเดทตามคำขอของน้อง
"พี่ขอโทษนะครับ เผลอหลับไปจนได้" ผมเดินมานั่งร่วมโต๊ะอาหารเช้ากับน้องแต่เด็กตรงหน้ากลับไม่มีท่าทีโกรธผมสักนิด น้องเป็นแบบนี้เสมอ ไม่โกรธแม้ผมจะทำให้น้องต้องรอหรือเสียใจก็ตาม
"ไม่เป็นไรเลยครับรักเข้าใจว่าพี่เบียร์ง่วง" ผมมองกับข้าวบนโต๊ะที่น้องตกแต่งหน้าตาอาหารให้ดูน่ารักน่าทาน "ตามแพลนที่วางรักคิดว่าเราจะได้ทานมื้อเช้าข้างนอกเลยตั้งใจตื่นมาทำอาหารครับแต่ว่าถ้ารู้ว่าพี่เบียร์จะมาอยู่ที่ห้องตั้งแต่เช้ารักเลยเปลี่ยนเป็นแผนสองครับ"
ผมมองกระดาษที่น้องยื่นมให้มันเหมือนกับกระดาษใบก่อนหน้านี้เพียงแต่ตารางกิจกรรมมันดูต่างจากเดิม
"นี่เราคิดแผนทั้งหมดกี่แผ่นครับเนี่ย" ผมแซวน้องคิดว่าเจ้าตัวคงมีแผนสาม แผนสี่ สำรองแน่นอน น้องยกมือมานับนิ้ว
"แปดครับ รักต้องเผื่อเหตุการณ์ฉุกเฉินครับ ก็รักมีอะไรหลายอย่างที่อยากจะทำกับพี่เบียร์ ให้วาปไปสวนสนุกตอนนี้ได้รักก็จะวาปไปครับ ไปดูหนัง เล่นสกี ไปดูแสงเหนือ ไปเที่ยวหลาย ๆ ประเทศกับพี่ มีอะไรเยอะมากเลยครับที่รักอยากจะทำ" ผมเชื่อแล้วว่าน้องมีเรื่องมากมายที่อยากจะทำ เพราะถ้าเป็นคนอื่นพูดผมคงไม่เชื่อแต่นี่คือน้อง เด็กที่รักผมมากและผมกำลังให้โอกาสตัวเองและน้องได้รู้จักกันและกัน
เห็นผมเงียบน้องเลยเริ่มหน้าถอดสี "รักขอโทษครับถ้าเกิดพูดมากไปรักแค่อยากบอกให้พี่เบียร์รู้เท่านั้นแต่ไม่ได้ตั้งใจจะกดดันพี่หรือทำให้พี่กลัวรักนะครับ ถ้าพี่ไม่พอใจก็ว่ารักได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจเพราะเราสองคนก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ ด้วย" ผมยกยิ้มมุมปาก น้องดูหน้าหงอยจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ
"แต่วันนี้เราเป็นแฟนกันนี่ครับ น้องหนูอยากทำอะไรพี่จะทำตามทุกอย่าง" ผมตั้งใจว่าวันนี้จะตามใจน้องทุกอย่าง ขอแค่ให้น้องมีความสุขทั้งวันก็พอ น้องกลับมามีท่าทีดีใจแล้วบอกรักผมอีก พอฟังหลายรอบเข้าแล้วมันก็ชอบและอยากฟังอีก
เราสองคนเริ่มทานข้าวเช้าคุยกันไปเรื่อย ปล่อยให้เวลาเดินตามหน้าที่หลังจากนั้นก็เล่นเกมแข่งกัน น้องเล่นเกมไม่เก่ง แพ้บ่อยจนเจ้าตัวงอแงหาว่าผมโกง ผมชอบมองท่าทีน่ารักของน้อง อัดวิดีโอเต้นกันแต่ไป ๆ มา ๆ ผมก็ขอนอนบนตักน้องระหว่างที่เรานั่งพัก ตั้งใจไว้ว่าสักตอนบ่ายสองไปดูหนังและกินข้าวข้างนอก
"จุ้บ" ผมลืมตาตื่นเพราะรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มของน้อง ใบหน้าเราใกล้เพียงเอื้อม ให้ตายเด็กคนนี้จะทำให้ผมหลงไปถึงไหน ผมยกมือขึ้นมาประคองลำคอน้องไม่ให้ขยับหนีแล้วครอบครองริมฝีปากนุ่มทันที
"อย่าไปทำแบบนี้กับใครนะครับ นอกจากพี่คนเดียว" น้องตอบรับพยักหน้าอย่างน่ารัก ผมจุ้บริมฝีปากน้องอีกครั้ง
"ไปดูหนังกันไหมครับ รักอยากไปดูหนังกับพี่" เมื่อน้องขอผมก็พร้อมจะทำ เราสองคนเตรียมตัวออกไปข้างนอกกัน น้องลูกแพร์กลับมาจากเรียนถึงได้เจอกันน้องขอตัวไปคุยกับเพื่อน ผมแอบได้ยินแว่ว ๆ ว่าลูกแพร์บอกให้น้องรักระวังตัวแล้วอย่าเผลอแสดงออกว่ารักผมมากเกินไป เพื่อนน้องดูจะรักน้องมาก น้องเดินมาจูงมือผมด้วยสีหน้างอแง
"พี่เบียร์เชื่อไหมครับขนาดรักบอกว่าวันนี้รักกับพี่เบียร์เป็นแฟนกันแพร์ยังไม่เชื่อเลย แพร์บอกให้รักเลิกมโน" เจ้าตัวเล็กเอาแต่พูดไม่หยุดตั้งแต่ขึ้นรถ ผมพยายามกลั้นเสียงหัวเราะมือใหญ่ก็เลื่อนมาจับมือของคนเง้างอเพื่อให้กำลังใจ
"ถ้าอย่างนั้นเราเอาแบบนี้ดีไหมครับ" น้องมองผมอย่างคาดหวัง ผมหยิบมือถือตัวเองกดเข้าแอปพลิเคชันที่ช่วงนี้เข้าบ่อยเพราะมีเรื่องอัปเดทตลอด น้องมองผมเขียนสเตตัสพร้อมโพสต์วิดีโอและแท็กน้องด้วยความตกใจ
"พี่เบียร์รีบลบเลยครับ รักอาย" แก้มนุ่มถูกผมหยิกเพราะความหมั่นเขี้ยว เห็นน้องอายก็ยิ่งอยากแกล้ง
"อายอะไรล่ะหือ ก็วันนี้เราเป็นแฟนกันจริงนี่ครับ" ผมบอกเรื่องจริง น้องอมยิ้มแล้วไม่โวยวายให้ผมลบอีก เชื่อว่าเพื่อนของน้องต้องเห็นแน่นอน "แบบนี้เพื่อนน้องหนูก็เชื่อแล้วครับ"
"ไม่ใช่แค่เพื่อนรักหรอก เพื่อน ๆ พี่เบียร์ด้วย"
"พี่ว่าเขารู้กันทั่วมหาลัยแล้วล่ะครับว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน"
"เพราะพี่เบียร์นั่นแหละ" น้องทำแก้มป่องอย่างน่ารัก ผมรู้สึกคุ้นหน้าน้องเหมือนว่าก่อนหน้านี้เคยเจอน้องมาก่อน เคยเจอหันมาก่อนหรือเปล่านะ ผมไม่มั่นใจ
"ว่าแต่น้องหนูเริ่มชอบพี่เพราะอะไรเหรอครับ" ผมขับรถมาจอดถึงร้านที่น้องต้องการมากิน ภายในร้านมีคนเยอะพอสมควรผมจูงมือน้องมานั่งด้วยกันระหว่างนั่งรออาหารผมก็ถามน้องถึงเรื่องที่อยากรู้
"เพราะความใจดีครับ คิดว่าพี่เบียร์คงจำไม่ได้ว่าเคยช่วยตอนรักโดนลูกเทนนิสตีโดนหัวตรงนี้วันนั้นพี่เบียร์พารักไปห้องพยาบาลด้วยรักก็เลยตกหลุมรักครับ" ผมเบิกตากว้างเพราะไม่คิดว่าเด็กปีหนึ่งที่โดนลูกพลาดของเพื่อนผมในวันนั้นคือน้อง เพราะน้องคนนั้นไม่เหมือนน้องเลยสักนิดเดียว
"เด็กคนนั้นเป็นน้องหนูเหรอครับ ทำไมไม่เหมือน" น้องเหมือนจะเขินอาย
"อ้อ ตอนนั้นรักโดนรุ่นพี่เอกการแสดงจับแต่งตัวเพื่อลองเคสละครนะครับแต่รักก็ไม่ผ่าน พี่เขาบอกว่ารักเล่นแข็งเกินไปเลยถูกเปลี่ยนบทมาให้รักแสดงเป็นลูกแกะแทนนะครับ" ผมขมวดคิ้ว เชื่อแล้วว่าน้องมีเรื่องให้แปลกใจตลอด
"ลูกแกะ?"
"ลูกแกะตัวขาว ๆ ในยูทูบก็มีน่ะครับพี่เขาอัปโหลดเพราะเป็นโปรเจ็คร่วมของพี่เขากับเพื่อน ๆ" ผมชักอยากจะเห็นแล้วสิแกะตัวสีขาวจะน่ารักแค่ไหน "อยากจะบอกว่ารักอายมากเลยครับ" คำหลังน้องกระซิบบอก คงอายมากจริง ๆ เอาเถอะไว้วันหลังค่อยขอน้องดูก็แล้วกัน
"แต่ไม่ได้มีแค่วันนั้นนะครับ พี่เบียร์เคยใจดีช่วยรักขนกล่องอุปกรณ์จัดฉากไปที่ตึกด้วยครับ วันนั้นรักตื่นเต้นมากที่ได้ใกล้ชิดพี่" ผมอ้าปากค้างเพราะเพิ่งจะนึกออกว่าเคยเจอน้องมาก่อน วันนั้นน้องมัดจุกผมเป็นต้นมะพร้าวเล็กและไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาด้วย ก็ถึงว่าทำไมผมถึงได้คุ้นหน้าน้อง
"วันนั้นน้องหนูมัดผมจุกแล้วก็ทำแก้มป่อง ๆ"
"วันนั้นรักเล่นเกมแพ้เพ้นส์เลยโดนมัดจุกแบบนั้นครับ" ผมเข้าใจแล้ว น้องกัดริมฝีปากตัวเองเหมือนมีเรื่องราวจะบอกอีกผมเลยตั้งใจฟัง "จริง ๆ เราสองคนเคยเจอกันอีกครั้งครับ"
"หือ เจอกันอีกหรือครับ"
"ครับ เที่ยงวันนั้นพี่เบียร์มานั่งผิดโต๊ะเพราะคิดว่าเป็นโต๊ะของเพื่อน แต่ตอนนั้นรักนั่งรอเพ้นส์อยู่ ส่วนโต๊ะกลุ่มเพื่อนพี่เบียร์คือโต๊ะข้าง ๆ" ผมกุมขมับเมื่อจำวันนั้นได้ มันเป็นเรื่องน่าอายไม่คิดว่าเด็กคนนั้นจะเป็นน้องด้วย น้องหลุดหัวเราะและปลอบผมว่าไม่ต้องอายเพราะเรื่องวันนั้นทำให้น้องมีความสุขทุกครั้งที่คิดถึง กระทั่งอาหารถูกยกมาเต็มโต๊ะ เพราะความหิวสายตาก็จ้องมองอาหารบนโต๊ะอย่างไม่วางตา
"กินเยอะๆครับ"
"พี่เบียร์ก็เหมือนกัน อ่ำ อ้าปากสิครับ รักป้อนให้" เห็นผมเอาแต่มองหน้าและขอถ่ายรูปเก็บไว้ น้องคงรู้สึกก็เขิน ผมอ้าปากกินรู้สึกเหมือนเราเป็นแฟนกันจริง
"เป็นไงครับ อร่อยไหมครับ"
"อร่อยครับ"
"ใช่ไหมครับ รักบอกแล้วร้านนี้อร่อย" คนแนะนำพามายังร้านรู้สึกหัวใจฟองโตเมื่อผมเอ่ยชม ผมมองน้องทานอย่างอร่อยแล้วพลอยหิวตาม
"จริง ๆ อาหารก็อร่อยอยู่แล้ว แต่เพราะมีคนป้อนอาหารมันเลยอร่อยกว่าทุกมื้อครับ"
เพล้ง!!
RIP ตะเกียบในมือน้องที่หล่นตกพื้นอย่างเรียบร้อย
"พี่เบียร์อะ!" น้องแก้เขินด้วยการลุกหยิบตะเกียบที่ทำหล่นแต่ผมลุกหยิบก่อน เจ้าตัวเล็กคงจะแพ้คำหวาน รู้แบบนี้ไว้ผมแกล้งอีกดีกว่า
"พี่หยอดนิดหยอดหน่อยไม่ได้เลยนะ เป็นเขินแก้มแดงตลอด" ผมยังคงแกล้งให้น้องได้เขิน น้องจับแก้มสองข้าง เขาเขินง่ายจะตาย แค่เผลอมองตาพี่เบียร์เขาก็เขินจนไม่รู้จะสบตาไปทางไหน ก้มต่ำหาเศษเหรียญบนพื้นละกัน
"ตะเกียบใหม่ครับ ถือไหวไหมนะเรา ถ้าไม่ไหวพี่ป้อนจนกว่าจะกินอิ่มก็ได้นะครับ"
"รักจะฟ้องแพร์กับโนว่าพี่เบียร์แกล้งรัก" ผมฟังคำขู่แล้วยิ่งขำใหญ่ เดทมื้อแรกที่ได้กินด้วยกันอบอวลไปด้วยรอยยิ้มและความสุข จนเห็นร่างของเบลล์ที่เดินมายืนใกล้เราสองคน น้องมองเบลล์สลับกับผมด้วยแววตาหวั่น
"ตกลงเบียร์คบกับเด็กคนนี้จริง ๆ นะเหรอ ไม่ตาต่ำไปหน่อยเหรอ" เสียงเบลล์ถามอย่างเสียมารยาท ท่าทีไม่พอใจของเธอดูอย่างนี้ผมไม่เคยเห็นมาก่อน น้องวางช้อนลง คนรอบข้างเริ่มหันมองพวกเรา มันน่าอายแต่ทำไมเบลล์ถึงได้ไม่อายที่มาถามเรื่องนี้ในที่สาธารณะ
"เบลล์ ผมว่าผมบอกเบลล์ไปหลายครั้งแล้วนะครับว่าเราสองคนไปกันไม่รอด" น้องนั่งนิ่งไม่กล้าขยับไปไหน คงกลัวสงครามระหว่างผมกับเบลล์
"แต่เบลล์ไม่เชื่อ เบียร์โสดมาตั้งนาน ไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกับใครสักคนแต่ทำไมเบียร์ต้องคบกับเด็กคนนี้เอาตอนที่เราสองคนกำลังจะไปได้ดีด้วย"
เห้อ ผมถอนหายใจ เบลล์คนเดิมที่ผมรู้จักได้หายไปแล้วจริง ผมมองน้องถึงจะนั่งนิ่ง อุตส่าห์วางแผนมาเดททั้งทีผมกลับมาทำให้เดทของน้องต้องพัง เบลล์ดึงแขนผมให้ลุกขึ้นรอบข้างมีสายตาคนทั้งร้านมอง
"เรารักเบียร์นะ เรากลับมาเริ่มกันใหม่อีกครั้งนะคะ" เธออ้อนผมแต่ผมไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดของเธอแล้ว ความรู้สึกที่เคยมีต่อเบลล์มันจางหายไปจากหัวใจผมแล้วมีเพียงความสึกที่เป็นห่วงความสุขของน้องมากกว่า ผมกลัวน้องจะเข้าใจผิด เห็นน้องลุกขึ้นยืนผมก็หวั่น อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมยื่นมือจะรั้งน้องให้อยู่กันก่อน
"แต่วันนี้พี่เบียร์เป็นแฟนรักครับ รบกวนพี่เบลล์เอามือออกจากแฟนรักด้วย เพราะรักไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของรักครับ!!"
Oncloud69 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 พ.ย. 2564, 08:54:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 พ.ย. 2564, 08:54:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 339
| << คุณพ่อคุณแม่พี่เบียร์ | เจ้ารักโหมดไม่น่ารัก >> |