ชีต้าร์ล่าหัวใจ
เมื่อหัวใจของชายหนุ่มยังดิ้นไม่หยุด และไม่ยอมหยุดที่เธอ ดังนั้นนางเสือสาวชีต้าร์จึงต้อล่าหัวใจของเขามาให้เป้นของเธอ
Tags: รักคือชนะ
ตอน: ตอน ย่างเยื้องเข้าบ้านผู้ชาย
คุณหญิงอ่านรายชื่อที่เลขาเขียนส่งมาให้ ท่านตรวจทานอีกครั้ง เวลาเดียวกันนั้นจิตราภรณ์ กลับจากทำงานแล้วทำท่าจะเดินผ่าน คุณหญิงทิพย์เรียกไว้
“ทำไมกลับช้าก้อย”
“ไปกับเพื่อนมาค่ะคุณแม่”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย” ท่านถามใบหน้าเครียดดุ
“ผู้หญิงค่ะ” เธอปดแล้วขอตัวทำท่าจาก แต่นึกขึ้นได้ว่า ไม่ควรกระด้างกับมารดามากนักเธอจึงกล่าวตามมาอีกประโยคหนึ่ง “ก้อยไปอาบน้ำก่อนแล้วลงมานะคะ”
“ดี จะได้ช่วยงานแม่บ้าง ความจริงก้อยน่าจะทำงานกับแม่มากกว่าจะออกไปทำให้คนอื่น”
จิตราภรณ์ไม่มีคำตอบให้มารดา แต่เธอตอบกับตัวเองว่า ไม่มีทางหรอกที่จะโดนขังตลอดเวลาเช่นนั้น
ฐิติกลับจากทำงานสวมชุดครึ่งท่อน คุณหญิงไม่เห็นรถของลูกชาย จึงถามอย่างผิดสังเกต
“รถไปไหนล่ะกวาง”
“อยู่อู่ครับ สีถลอก ต้องทำไฟ ไฟเลี้ยวแตก”
“อะไรกันคันใหญ่ก็ชนคันเล็กก็ชนไปหาหมอดูบ้างดีมั้ย”
“ผมไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกครับ อุบัติเหตุเกิดจากความประมาท” ตอบมารดาแล้วนึกแปลกใจขึ้นมาเช่นกันว่าทำไมอุบัติเหตุเกิดกับผู้หญิงคนนั้นถึงสามครั้ง
“เชื่อไว้แก้ไขไม่เสียหายอะไรนี่”
“ผมขอตัวนะครับเอ่อแล้วนั่นคุณแม่กำลังทำอะไรครับ”
“ตรวจรายงาน เลขาดันมาท้องเลยเหนื่อย ว่าจะหาคนมาทำงานแทนสักสองสามเดือนนุชจรีว่างมั้ย”
“คงทำไม่ได้แน่ งานของคุณแม่ต้องติดต่อฝรั่ง นุชไม่เก่งภาษา”
“รวยแต่ไม่เก่งก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน”
ฐิติก็พึ่งคิดได้ในวันนี้ และเดี๋ยวนี้ว่า นุชจรีไม่ใช่สเปก ไม่เก่ง ไม่ทำงาน ช่างใจน้อย เอาแต่ใจ ฐิติพยักหน้าให้ตัวเองที่เริ่มเห็นความดีมีไม่พอของนุชจรี
“ก้อยรู้จักใครบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ เผื่อหามาให้ได้ แต่ต้องหาที่ไม่มีพันธะและถ้าอยู่กับเราได้ยิ่งดี”คุณหญิงเอ่ยปรารภกับลูกชายถึงผู้ที่ต้องการให้เข้ามาช่วยงานฐิติได้แต่รับฟัง
อภิรักษ์กลับจากสถาบันอันทรงเกียรติ มาถึงชายหนุ่มผิวสวยสำรวจบ้านก่อนอื่นว่ามีสิ่งใดผิดปรกติ ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาเขาไหว้ทุกคนแม้แต่ตนัยเขาก็นับถือเป็นพี่มากกว่าคนอาศัย
อภิรักษ์เห็นตนัยนั่งแท็กซี่กลับบ้าน เขาสงสัยจึงถามถึงยานพาหนะ
“รถไปไหนพี่ตุ่น”
“คุณชีตาร์ไปชนเขาอีกแล้ว”
“กรรม”
“เขามาชนฉันย่ะ” ต้นตอแก้ตัวแล้วทำหน้ายุ่ง สาวใช้ถือสัมภาระไปเก็บชีตาร์มองผิวสวยของน้องชายเมื่ออภิรักษ์ เดินเข้ามาคู่
“เหมือนราหูอมจันทร์”ตนัยว่า ชีตาร์ทำหน้ามุ่ย ตัดพ้อไปถึงคนให้กำเนิดว่า
“พ่อทำยังไงกันนะไอ้ตองค้าวขาว แต่พี่น่ะทำไมถึงดำ” เธอเทียบสีผิวอิจฉากราย ๆ น้องชายขาวเหมือนมารดา เธอผิวสีน้ำผึ้งแปลกตา
คีรียาได้ยินเสียงบ่นน้อยใจของลูกคนโต จึงเอ่ยให้กำลังใจตามจริงที่คิดลอยตามมาว่า
“ผิวอย่างชีตาร์สิสวย”
“มีความรักแล้วมั้งถึงอยากงาม” ตนัยเย้า หญิงสาวใจหายวาบ แกว่งพวงกุญแจเล่นอภิรักษ์สังเกตเห็น
“กุญแจใครพี่ตาร์”
“คู่กรณี พี่ล้วงมาเป็นที่ระลึก”
“อ้าว” ท่านคีรีลงมาจากชั้นบน ได้ยินวีรกรรม ซึ่งเป็นกรรมจริงๆ จึงอุทาน “อย่างนี้ทำผิด ข้อหาชิงทรัพย์นี่นาชีตาร์”
“ตาร์ว่าจะล้วงเงินกะจะสั่งสอน แต่เจอกุญแจดอกเดี้ยะ” เธอว่าเพ่งพิศป้ายชื่อทองเคเป็นรูปกวาง
“แม่แกสอนมาดีเหลือเกิน” ท่านผู้เป็นพ่อประชด
“วิชานี้ไม่ได้สอนค่ะคุณ”คิริยารีบปฏิเสธ”สอนให้เอาตัวรอดเท่านั้นวิชานอกกฎอย่างนี้คงไปเรียนเองแล้วล่ะ”
สามหนุ่มสาวยิ้มใส นึกย้อนวัยเยาว์ ทั้งสามถูกคิริยาจับมัดให้หาทางช่วยเหลือตัวเองให้ได้ ตนัยและตองร้องไห้ ทุกครั้งเพราะทำไม่ได้ ส่วนชีตาร์รอดทุกที
“แม่รอดตายก็เพราะช่วยเหลือตัวเองอย่างนี้ฝึกไว้ เอ้าดำน้ำให้นาน ๆ หากระป๋องให้ได้” สองเด็กชายเกือบตาย ชีตาร์อีกที่รอดตัว เธอเก่งกว่าชายหนุ่มสองคนทุกด้าน
“ตองไปดูหนังกันมั้ยพรุ่งนี้”
“ผมขับรถเองนะ” น้องชายต่อรอง
“พี่ไม่พาเอ็งซวยหรอน่า”
“ไม่เอา” น้องชายคนนี้ถ้าพูดว่าไม่ ชีตาร์ต้องยอมรับ เพราะหัวเด็ดตีนขาดอภิรักษ์ยืนยันคำเดิมคือ ไม่
“ตุ่น”
“ผมไปกับหวานใจผมดีกว่า” ตนัยไม่ยอมร่วมทางกับชีตาร์
“แม่ให้ตุ่นยืมรถใช้”
“อะโห พี่ตุ่นของเราเล่นรถเป็นล้านเลยวุ้ย” ชีตาร์หัวเราะลั่น
“ไปแท็กซี่ดีกว่าครับคุณท่าน” เขาบอกอย่างเกรงใจไม่เคยตีเสมอลูกท่านแม้ว่าพวกเขาทำเหมือนตนัยเป็นลูกคนหนึ่งก็ตามที
“เอ๊ะเจ้านี่” ชีตาร์อีกที่เจ้ากี้เจ้าการ “ให้ใช้ก็ใช้ไปเหอะ ชอบหดกระดองอยู่เรื่อย” ชีตาร์ดุ คิริยาปรามลูกสาว
“ชีตาร์พูดจากระด้างไม่น่ารักเลยลูก หดกระดงกระดองอะไร”
ครานี้ทุกคนหัวเราะชอบใจที่คิริยาเสียเองเกือบจะพูดพลาดไป
ที่โรงภาพยนตร์ชั้นนำซึ่งอยู่บนห้างสรรพสินค้า
อภิรักษ์โอบไหล่พี่สาวอย่างสนิทสนม ชี้ชวนให้ดูโปรแกรมหนัง ภาพแสนหวานของผู้ไม่รู้สภานะของคนทั้งคู่ย่อมคิดว่า อภิรักษ์และพี่สาวช่างหวานอย่างออกนอกหน้า และภาพนั้นเองที่ระคายเคืองต่อสายตาของ ฐิติ อย่างที่เขาเองบอกไม่ถูกว่า ทำไมต้องขัดเคือง ทั้งที่เขาเอง ควงคู่วิภาวีสาวสวยหน้าใส ทั้งที่บอกว่าอีกฝ่ายไม่ผ่านกฎเหล็กที่ต้องเป็นคนทำงานดี สมองดี แต่ช่วยไม่ได้วันนี้เขาไม่มีใครให้ควง จึงพาวิภาวีออกงานเป็นครั้งแรก!
อภิรักษ์เอ่ยเสียงทุ่มนุ่มตามนิสัยอ่อนโยน
“เพื่อนตองดูแล้วว่าหนุกดี ดูภาคแปลดีกว่านะพี่ตาร์”
“ไม่เอา จะดูซาวน์แทร็ค”
“ก็ได้”น้องชายต้องตามใจพี่สาวเสมอ “รออยู่นี่นะ ตองไปซื้อขนมให้” เขาผละจากไปทันที ทิ้งให้พี่สาว แกว่งกุญแจเล่นรอน้องชายมือไวคว้าหมับ
“เอ๊ะ” เธอเสียงเขียวหากคนคว้าไปโกรธกว่า
“ขี้ขโมย ที่แท้เธอฉกมาหรือนี่”
“อ๊ะ หาความกันหรือไงฉันเจอฉันจึงเก็บไว้เสียมารยาทจะขอบคุณสักคำก็ไม่มี” หญิงสาวพลิกดำให้เป็นขาวได้หน้าตาเฉย
“แน่ใจหรือว่าไม่ได้ล้วงไป”
“อะไรกั้น” ชีตาร์ทำเสียงสูง “ฉันล้วงกระเป๋าจะไม่รู้เชียวหรือเสียชื่อชะมัด เป็นตำรวจเสียเปล่า”
ฐิติไม่แน่ใจ เธอคงเก็บได้จริง สาวสวยที่ควงมาด้วยท่าทางเป็นผู้ดีไม่มีปากเสียง ชีตาร์โบกมือเรียกน้อง ซึ่งบาดหูนายตำรวจสัญญาบัตรยิ่ง
“ดาลิ่ง ไรท์เฮียเวทติ้ง”
คนดูหนังมากขนาดเบียดกันเข้าชม ชีตาร์ซ้อนหลังฐิติ อภิรักษ์รีบสะกิดอย่างรู้เท่าทันพี่สาวจะจัดการอะไรอีกแน่
ซาวด์แทร็ค นางเสือคนนั้นคงมีความรู้พอตัวเพราะสนทนากับชายใกล้ตัวเป็นภาษอังกฤษตลอด เอหรือไอ้หนุ่มที่ควงเป็นลูกครึ่งขาวยังกับหยวกหน้าตาหล่อบาดตา
วิภาวีจับมือควงกันหวานจ๋อยกับฐิติเมื่อชมภาพยนตร์แล้วไปทานมื้อดึกต่อชายหนุ่มเห็นหนุ่มสาวร่างสูงทั้งสองเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
ภายในรถ อภิรักษ์ทำหน้ายุ่ง ขณะที่ชีตาร์สาแก่ใจ
“ถ้าพี่ชอบเขาพี่น่าจะทำตัวให้น่ารักไม่ใช่จ้องจะกัดเขาท่าเดียว”
“เออน่าพี่แยกแยะได้สิ่งไหนชอบสิ่งไหนเกลียด”
“แยกแยะมาหน่อยพี่ตาร์” น้องชายเอ่ยขรึม ไม่ชอบใจในการกระทำของพี่สาวที่ฉกกระเป๋าสตางค์ฐิติมาจนได้ หมอนั่นก็ไม่รู้ตัวเอาเสียเลย
ช่างเป็นมือปราบซื่อบื้อจริง ๆ!!
“ทำไมทำแบบนั้นล่ะ ตองไม่ชอบ”
“ชอบที่เขาหยิ่ง พี่จึงเรียกร้องความสนใจ ไอ้ที่เกลียดก็ต้องแกล้งให้ขายขี้หน้า”ชีตาร์บอกเหตุผลซึ่งอภิรักษ์ยอมรับไม่ได้ เพราะสุดท้ายพี่สาวคือคนโกงทุกที น้องชายส่ายหน้าระอาใจ อภิรักษ์กับตนัยน่าจะรู้นิสัยนี้ดีกว่าใคร แสบสันต์ มัน ป่วน
เมื่อฐิติล้วงกระเป๋าเงิน แต่เขาพบความว่างเปล่า หน้าหล่อถอดสีเผือดขาวสนิท อุทานอย่างตกใจเพราะหายไปทั้งหมด
“ตาย กระเป๋าเงินพี่”
“หายหรือคะพี่กวาง”
“บ้า” เขาเจ็บใจเมื่อฉุกคิดโดนดีเสียแล้ว ถ้าเจอ ไม่ปล่อยเด็ดขาดวิภาวียิ้มหวานใจดี หยิบการ์ดส่งให้บริกรไปรูด
“ไม่เป็นไรคะพี่กวาง สงสัยจะหายในโรงหนังมดเลี้ยงค่ะ”
“เงินทั้งเดือนการ์ดอีกสามใบ” ทั้งแสบทั้งขายหน้าผู้หญิง เดทครั้งแรกหน้าแตกไม่มีชิ้นดีผู้หญิงต้องควักเงินเลี้ยงนายตำรวจไฮโซ
จิตราภรณ์เอนอิงพิงซบแขนคนรัก ตนัยเลื่อนแขนกอดแนบแนบอก
“ก้อยอยากอยู่ใกล้ ๆ อย่างนี้ไม่อยากจากตุ่นเลยค่ะ”
“คิดหรือว่าผมอยากปล่อยให้คุณกลับไป”
“คุณแม่จับตามองก้อยมากนค่ะเลขาที่ทำงานลาคลอดท่านอยากได้ผู้ช่วยให้ก้อยหาให้”
“ท่านไม่รู้จักใครเลยหรือ”
“คุณแม่ทำงานติดต่อกับฝรั่งมากค่ะที่ทำงานคือที่บ้านได้พักด้วยก็ดี ก้อยไม่รู้จะหาที่ไหน”
ชีตาร์นับธนบัตรใหม่เอี่ยมด้วยความกระหยิ่มใจ นึกเดาเงินเดือนหมดแล้วแหง
“อยากดูถูกคนจนสมน้ำหน้า”
คุณหญิงทิพย์บีบขมับค่อนข้างมึนงงเพราะต้องทำงานเองท่านนั่งพักครู่หนึ่ง บ่นพึมพำด้วยหาคนมาทำงานเป็นเลขายากเพราะต้องมีคุณสมบัติเยอะ
ตุ่นทำหน้ายุ่งเข้าบ้านในตอนเย็น ชีตาร์นั่งเล่นอยู่ที่เทอเรส เห็นหน้าอีกฝ่ายแล้วอดถามไม่ได้
“ต้องการผู้ช่วยอย่างหนักเลยหรือ ฉันช่วยได้นะ”
“ไม่ใช่งานของผม แต่ก้อยให้ช่วยหาคนไปทำหน้าที่เลขาชั่วคราวให้คุณหญิงแม่”
“อ้อเรื่องของแม่ยาย เอ๊ะแม่ยายแก ก็แม่นายฐิติล่ะสิ”
ชีตาร์โดคว้าทันที ตนัยทักท้วง
“ทำเป็นเล่นไม่ได้นะครับคุณชีตาร์งานพบปะผู้ใหญ่ทั้งนั้น”
“นายกลัวฉันจะก้านคอผู้หลักผู้ใหญ่หรือไง”
“คุณเป็นคนใจร้อนนี่ครับ ส่วนงานเลขาต้องใจเย็นมาก ๆ นะครับ”
“ฉันใจเย็นเป็นน้ำแข็งเลยงานนี้ เชื่อเถอะตุ่น แค่สามเดือนเท่านั้น เรื่องอะไรฉันจะทนไม่ได้”
“เพราะอะไรคุณชีตาร์” เพื่อนพยายามค้นหาความลับเร้นที่ซุกซ่อนภายในความคิดผ่านแววตาคู่คม”คุณต้องเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้นให้ได้”
“ไม่มีเหตุผล”
“คุณชอบหมวดกวาง”
“แค่อยากพิสูจน์” เจ้าตัวไม่ยอมรับเถียงไปแกน ๆ เพื่อนจึงไม่คาดคั้นเพราะเปล่าประโยชน์ แล้วยอมตามใจต่อสายโทรศัพท์ถึงจิตราภรณ์ เอ่ยความต้องการของชีตาร์ คู่รักได้ยิน เธอหัวเราะมาตามสายก่อนรับปาก
“ได้เลยค่ะก้อยจะบอกคุณแม่ว่าพี่ชีตาร์เป็นเพื่อนของก้อย จะให้ใช้ชื่อจริงมั้ยคะ”
“คุยกันเองเถอะก้อย” เขาส่งโทรศัพท์ให้ชีตาร์เธอรับไป
“ไฮ”
“หวัดดีค่ะพี่ชีตาร์จะใช้ชื่อจริงหรือว่า”
“ชื่อบุญเย็น น้ำสกุลเย็นใจดีมั้ยคะ แต่ชื่อจริงดีกว่าออกจะเพราะ พี่ชื่อคัคนัมพร”
“ชื่อแปลกเชียวค่ะ แปลว่าอะไรคะ”
“แปลว่าท้องฟ้า”
“ฟ้าที่ค่อนข้างมืดหน่อย”ตุ่นแซวไปให้คนรักได้ยิน ชีตาร์ปิดหูโทรศัพท์หันไปแวดใส่เพื่อน
“แก เออ ขาวตายแล้ว ไปอยู่ที่นั่นฉันจะยุแยงตะแคงรั่วให้ก้อยรักคนอื่นซะ”
“กลัวที่ไหนกัน คนมันมีดี”ตุ่นเอ่ยพลางยักไหล่ส่ง ชีต้าร์หันกลับไปฟังสนทนาต่อ
“ค่ะแล้วพี่ชีตาร์จะให้ก้อยไปรับเมื่อไหร่คะ”
“พี่จะไปบ้านเอง”
จิตราภรณ์ทำหน้าฉงนครู่หนึ่งจึงไม่ว่าอะไรตามใจเธอไปอีกคนสักครู่จึงยิ้มนิด
“สงสัยชอบพี่กวางแหงเลย ไม่งั้นจะมาทำไม” เธอคิดแล้วหัวเราะคิกคักชอบใจ ฐิติเดินผ่านห้องโถงเห็นอาการของน้องสาวแล้วเลิกคิ้วสูงด้วยความฉงนใจ ก่อนแนะนำว่า
“ไปเช็คประสาทบ้างไปก้อย”
“เอ๊ะเรื่องไรมาว่าก้อย”
“แกหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว”
“หัวเราะคนเดียว ใครว่าบ้า เออถ้าพูดคนเดียวก็ไปอย่าง”
“มีอะไรขำมากนักหรือ”
“ก้อยคุยกับเพื่อนคjะเธอจะมาเป็นเลขาคุณแม่”
“สวยมั้ย” ฐิติสนใจถึงขนาดนั่งข้าง ๆ น้องสาวซึ่งรีบกระเถิบหนีฐิติรีบท้วง
“จะไปไหน”
“หนีงูที่มันร่วงมาจากศีรษะพี่กวางน่ะสิ” น้องสาวว่าแล้ววิ่งหนีจากไป
จิตรภรณ์คิดถึงชีตาร์จอมซ่า และพี่ชายจอมเจ้าชู้ แค่คิดก็สนุกแล้ว
คฤหาสน์ขาวหลังใหญ่โอ่โถงอยู่ซอยเดียวกับบ้าน ของคิริยา ซึ่งมีแต่ชีตาร์มาอยู่เป็นบางครั้ง บ้านสองหลังไม่ห่างกันมากนัก ชีตาร์นั่งแท็กซี่ไปที่บ้านของคุณหญิงทิพย์ คนสวนเดินมาเปิดประตูรั้วให้สาวร่างสูงแต่งกายดี แต่สวมแว่นกรอบดำหนาเตอะเหมือนคนโบราณซึ่งไร้ทางเลือก สวมใส่
“มาหาใครครับ”
“คุณก้อยแนะนำมาให้พบคุณหญิงทิพย์ ฉันมาเป็นเลขาของท่าน” คนสวนเปิดประตูให้ชีตาร์เข้าไปภายในเด็กรับใช้รับรองห้องรับแขกก่อนจะไปเรียนคุณหญิงตามที่หญิงสาวบอก คุณหญิงให้ความสนใจเรียกเข้าไปพบ สาวร่างสูงผมเกล้าตึงสวมชุดสูทสีขาวขึ้นตา สวมแว่น ไม่แต่งหน้า
“สวัสดีค่ะคุณหญิง ดิฉันชื่อ เอ่อคัคนัมพร ชื่อเล่นต้าค่ะ คุณก้อยแนะนำให้มาสมัครเป็นเลขา”
“อายุเท่าไหร่ทำไมถึงแต่งตัวแก่อย่างนี้ แล้วจบอะไรมา”
“จบศิลปศาสตร์ค่จากแคลิฟฟลอเนียร์ คุณก้อยบอกว่าต้องการเลขาชั่วคราว”
“ภาษาล่ะราคาคุยไม่เอานะ”
“ไม่คุยค่ะ ทดสอบได้ค่ะ”
“อืมม์ ชื่อต้าหรือ ไหนทดลองงานสิแปลเอกสารนั้นให้ที ฉันปวดหัว”
ชีตาร์กระหยิ่มใจงานหมู ๆ เธอใช้เวลาไม่นานเลยในการแปลเอกสารราวกับเป็นภาษาของตนเอง เพราะว่าชีตาร์ไปเรียนครบหลักสูตร ไม่ได้ไปเพื่อชุบตัวว่าผ่านเมืองนอกมาแล้ว
คุณหญิงดูการแปลภาษาอย่างรวดเร็วสำนวนดีเยี่ยม
“ดีมากเลย ต้าตกลงฉันรับเธอเข้าทำงานชั่วคราวนะ แล้วนี่เราตกลงพักที่นี่ได้ใช่มั้ย”
“ค่ะแล้วแต่ท่านจะกรุณาค่ะบ้านต้าอยู่ชนบทค่ะ” ไม่ได้โกหก รีสอร์ตก็ติดภูเขา นั่นบ้านหลังที่สาม
“แต่ว่าการแต่งตัวเปลี่ยนใหม่นะ แก่งั่กแบบนี้ฉันไม่ชอบเลย”
“ตาร์กลัวคนจีบค่ะ” เธอว่า
“หืม” คุณหญิงคิดไปถึงลูกชายทันที เพราะลูกชายคนเดียวของท่าน เห็นใครสวยได้ที่ไหนกัน ชอบนักที่จะจีบทิ้งจีบขว้าง อย่างนี้คุณหญิงจำต้องกันไว้ก่อน
“ดีเหมือนกันแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ เอาล่ะจะให้เด็กพาไปที่พัก อีกชั่วโมงมาที่นี่เพื่อรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างอยู่บ้านก็แต่งตัวพร้อมออกข้างนอกทุกเวลานะ”
“ค่ะ” ชีตาร์รับคำ
ห้องพักอยู่ในตึกเดียวกัน หากเป็นห้องรับรองอยู่ใกล้กับห้องทำงานเพื่อว่าเรียกใช้ได้ง่าย มีโต๊ะทำงาน เดี่ยว ตู้ผ้าและโต๊ะกระจก ทั้งหมดถูกจัดเรียบง่าย
“ห้องพักค่ะคุณเลขา”
“ชื่ออะไรนะเธอ”
“ชื่อจิ๊ดค่ะ มีอะไรเรียกใช้จิ๊ดได้นะคะ”
“จ้ะขอบใจแต่ห้องนี้ฉันจะเก็บทำกวาดถูเองจิ๊ดไม่ต้องเข้ามาทำอะไรนะ”
ชีตาร์นั่งห้อยขาท้าวเอนไปด้านหลัง นึกถึงคุณหญิงทิพย์คงหวงลูกชายน่าดู
“ทำไมกลับช้าก้อย”
“ไปกับเพื่อนมาค่ะคุณแม่”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย” ท่านถามใบหน้าเครียดดุ
“ผู้หญิงค่ะ” เธอปดแล้วขอตัวทำท่าจาก แต่นึกขึ้นได้ว่า ไม่ควรกระด้างกับมารดามากนักเธอจึงกล่าวตามมาอีกประโยคหนึ่ง “ก้อยไปอาบน้ำก่อนแล้วลงมานะคะ”
“ดี จะได้ช่วยงานแม่บ้าง ความจริงก้อยน่าจะทำงานกับแม่มากกว่าจะออกไปทำให้คนอื่น”
จิตราภรณ์ไม่มีคำตอบให้มารดา แต่เธอตอบกับตัวเองว่า ไม่มีทางหรอกที่จะโดนขังตลอดเวลาเช่นนั้น
ฐิติกลับจากทำงานสวมชุดครึ่งท่อน คุณหญิงไม่เห็นรถของลูกชาย จึงถามอย่างผิดสังเกต
“รถไปไหนล่ะกวาง”
“อยู่อู่ครับ สีถลอก ต้องทำไฟ ไฟเลี้ยวแตก”
“อะไรกันคันใหญ่ก็ชนคันเล็กก็ชนไปหาหมอดูบ้างดีมั้ย”
“ผมไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกครับ อุบัติเหตุเกิดจากความประมาท” ตอบมารดาแล้วนึกแปลกใจขึ้นมาเช่นกันว่าทำไมอุบัติเหตุเกิดกับผู้หญิงคนนั้นถึงสามครั้ง
“เชื่อไว้แก้ไขไม่เสียหายอะไรนี่”
“ผมขอตัวนะครับเอ่อแล้วนั่นคุณแม่กำลังทำอะไรครับ”
“ตรวจรายงาน เลขาดันมาท้องเลยเหนื่อย ว่าจะหาคนมาทำงานแทนสักสองสามเดือนนุชจรีว่างมั้ย”
“คงทำไม่ได้แน่ งานของคุณแม่ต้องติดต่อฝรั่ง นุชไม่เก่งภาษา”
“รวยแต่ไม่เก่งก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน”
ฐิติก็พึ่งคิดได้ในวันนี้ และเดี๋ยวนี้ว่า นุชจรีไม่ใช่สเปก ไม่เก่ง ไม่ทำงาน ช่างใจน้อย เอาแต่ใจ ฐิติพยักหน้าให้ตัวเองที่เริ่มเห็นความดีมีไม่พอของนุชจรี
“ก้อยรู้จักใครบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ เผื่อหามาให้ได้ แต่ต้องหาที่ไม่มีพันธะและถ้าอยู่กับเราได้ยิ่งดี”คุณหญิงเอ่ยปรารภกับลูกชายถึงผู้ที่ต้องการให้เข้ามาช่วยงานฐิติได้แต่รับฟัง
อภิรักษ์กลับจากสถาบันอันทรงเกียรติ มาถึงชายหนุ่มผิวสวยสำรวจบ้านก่อนอื่นว่ามีสิ่งใดผิดปรกติ ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาเขาไหว้ทุกคนแม้แต่ตนัยเขาก็นับถือเป็นพี่มากกว่าคนอาศัย
อภิรักษ์เห็นตนัยนั่งแท็กซี่กลับบ้าน เขาสงสัยจึงถามถึงยานพาหนะ
“รถไปไหนพี่ตุ่น”
“คุณชีตาร์ไปชนเขาอีกแล้ว”
“กรรม”
“เขามาชนฉันย่ะ” ต้นตอแก้ตัวแล้วทำหน้ายุ่ง สาวใช้ถือสัมภาระไปเก็บชีตาร์มองผิวสวยของน้องชายเมื่ออภิรักษ์ เดินเข้ามาคู่
“เหมือนราหูอมจันทร์”ตนัยว่า ชีตาร์ทำหน้ามุ่ย ตัดพ้อไปถึงคนให้กำเนิดว่า
“พ่อทำยังไงกันนะไอ้ตองค้าวขาว แต่พี่น่ะทำไมถึงดำ” เธอเทียบสีผิวอิจฉากราย ๆ น้องชายขาวเหมือนมารดา เธอผิวสีน้ำผึ้งแปลกตา
คีรียาได้ยินเสียงบ่นน้อยใจของลูกคนโต จึงเอ่ยให้กำลังใจตามจริงที่คิดลอยตามมาว่า
“ผิวอย่างชีตาร์สิสวย”
“มีความรักแล้วมั้งถึงอยากงาม” ตนัยเย้า หญิงสาวใจหายวาบ แกว่งพวงกุญแจเล่นอภิรักษ์สังเกตเห็น
“กุญแจใครพี่ตาร์”
“คู่กรณี พี่ล้วงมาเป็นที่ระลึก”
“อ้าว” ท่านคีรีลงมาจากชั้นบน ได้ยินวีรกรรม ซึ่งเป็นกรรมจริงๆ จึงอุทาน “อย่างนี้ทำผิด ข้อหาชิงทรัพย์นี่นาชีตาร์”
“ตาร์ว่าจะล้วงเงินกะจะสั่งสอน แต่เจอกุญแจดอกเดี้ยะ” เธอว่าเพ่งพิศป้ายชื่อทองเคเป็นรูปกวาง
“แม่แกสอนมาดีเหลือเกิน” ท่านผู้เป็นพ่อประชด
“วิชานี้ไม่ได้สอนค่ะคุณ”คิริยารีบปฏิเสธ”สอนให้เอาตัวรอดเท่านั้นวิชานอกกฎอย่างนี้คงไปเรียนเองแล้วล่ะ”
สามหนุ่มสาวยิ้มใส นึกย้อนวัยเยาว์ ทั้งสามถูกคิริยาจับมัดให้หาทางช่วยเหลือตัวเองให้ได้ ตนัยและตองร้องไห้ ทุกครั้งเพราะทำไม่ได้ ส่วนชีตาร์รอดทุกที
“แม่รอดตายก็เพราะช่วยเหลือตัวเองอย่างนี้ฝึกไว้ เอ้าดำน้ำให้นาน ๆ หากระป๋องให้ได้” สองเด็กชายเกือบตาย ชีตาร์อีกที่รอดตัว เธอเก่งกว่าชายหนุ่มสองคนทุกด้าน
“ตองไปดูหนังกันมั้ยพรุ่งนี้”
“ผมขับรถเองนะ” น้องชายต่อรอง
“พี่ไม่พาเอ็งซวยหรอน่า”
“ไม่เอา” น้องชายคนนี้ถ้าพูดว่าไม่ ชีตาร์ต้องยอมรับ เพราะหัวเด็ดตีนขาดอภิรักษ์ยืนยันคำเดิมคือ ไม่
“ตุ่น”
“ผมไปกับหวานใจผมดีกว่า” ตนัยไม่ยอมร่วมทางกับชีตาร์
“แม่ให้ตุ่นยืมรถใช้”
“อะโห พี่ตุ่นของเราเล่นรถเป็นล้านเลยวุ้ย” ชีตาร์หัวเราะลั่น
“ไปแท็กซี่ดีกว่าครับคุณท่าน” เขาบอกอย่างเกรงใจไม่เคยตีเสมอลูกท่านแม้ว่าพวกเขาทำเหมือนตนัยเป็นลูกคนหนึ่งก็ตามที
“เอ๊ะเจ้านี่” ชีตาร์อีกที่เจ้ากี้เจ้าการ “ให้ใช้ก็ใช้ไปเหอะ ชอบหดกระดองอยู่เรื่อย” ชีตาร์ดุ คิริยาปรามลูกสาว
“ชีตาร์พูดจากระด้างไม่น่ารักเลยลูก หดกระดงกระดองอะไร”
ครานี้ทุกคนหัวเราะชอบใจที่คิริยาเสียเองเกือบจะพูดพลาดไป
ที่โรงภาพยนตร์ชั้นนำซึ่งอยู่บนห้างสรรพสินค้า
อภิรักษ์โอบไหล่พี่สาวอย่างสนิทสนม ชี้ชวนให้ดูโปรแกรมหนัง ภาพแสนหวานของผู้ไม่รู้สภานะของคนทั้งคู่ย่อมคิดว่า อภิรักษ์และพี่สาวช่างหวานอย่างออกนอกหน้า และภาพนั้นเองที่ระคายเคืองต่อสายตาของ ฐิติ อย่างที่เขาเองบอกไม่ถูกว่า ทำไมต้องขัดเคือง ทั้งที่เขาเอง ควงคู่วิภาวีสาวสวยหน้าใส ทั้งที่บอกว่าอีกฝ่ายไม่ผ่านกฎเหล็กที่ต้องเป็นคนทำงานดี สมองดี แต่ช่วยไม่ได้วันนี้เขาไม่มีใครให้ควง จึงพาวิภาวีออกงานเป็นครั้งแรก!
อภิรักษ์เอ่ยเสียงทุ่มนุ่มตามนิสัยอ่อนโยน
“เพื่อนตองดูแล้วว่าหนุกดี ดูภาคแปลดีกว่านะพี่ตาร์”
“ไม่เอา จะดูซาวน์แทร็ค”
“ก็ได้”น้องชายต้องตามใจพี่สาวเสมอ “รออยู่นี่นะ ตองไปซื้อขนมให้” เขาผละจากไปทันที ทิ้งให้พี่สาว แกว่งกุญแจเล่นรอน้องชายมือไวคว้าหมับ
“เอ๊ะ” เธอเสียงเขียวหากคนคว้าไปโกรธกว่า
“ขี้ขโมย ที่แท้เธอฉกมาหรือนี่”
“อ๊ะ หาความกันหรือไงฉันเจอฉันจึงเก็บไว้เสียมารยาทจะขอบคุณสักคำก็ไม่มี” หญิงสาวพลิกดำให้เป็นขาวได้หน้าตาเฉย
“แน่ใจหรือว่าไม่ได้ล้วงไป”
“อะไรกั้น” ชีตาร์ทำเสียงสูง “ฉันล้วงกระเป๋าจะไม่รู้เชียวหรือเสียชื่อชะมัด เป็นตำรวจเสียเปล่า”
ฐิติไม่แน่ใจ เธอคงเก็บได้จริง สาวสวยที่ควงมาด้วยท่าทางเป็นผู้ดีไม่มีปากเสียง ชีตาร์โบกมือเรียกน้อง ซึ่งบาดหูนายตำรวจสัญญาบัตรยิ่ง
“ดาลิ่ง ไรท์เฮียเวทติ้ง”
คนดูหนังมากขนาดเบียดกันเข้าชม ชีตาร์ซ้อนหลังฐิติ อภิรักษ์รีบสะกิดอย่างรู้เท่าทันพี่สาวจะจัดการอะไรอีกแน่
ซาวด์แทร็ค นางเสือคนนั้นคงมีความรู้พอตัวเพราะสนทนากับชายใกล้ตัวเป็นภาษอังกฤษตลอด เอหรือไอ้หนุ่มที่ควงเป็นลูกครึ่งขาวยังกับหยวกหน้าตาหล่อบาดตา
วิภาวีจับมือควงกันหวานจ๋อยกับฐิติเมื่อชมภาพยนตร์แล้วไปทานมื้อดึกต่อชายหนุ่มเห็นหนุ่มสาวร่างสูงทั้งสองเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
ภายในรถ อภิรักษ์ทำหน้ายุ่ง ขณะที่ชีตาร์สาแก่ใจ
“ถ้าพี่ชอบเขาพี่น่าจะทำตัวให้น่ารักไม่ใช่จ้องจะกัดเขาท่าเดียว”
“เออน่าพี่แยกแยะได้สิ่งไหนชอบสิ่งไหนเกลียด”
“แยกแยะมาหน่อยพี่ตาร์” น้องชายเอ่ยขรึม ไม่ชอบใจในการกระทำของพี่สาวที่ฉกกระเป๋าสตางค์ฐิติมาจนได้ หมอนั่นก็ไม่รู้ตัวเอาเสียเลย
ช่างเป็นมือปราบซื่อบื้อจริง ๆ!!
“ทำไมทำแบบนั้นล่ะ ตองไม่ชอบ”
“ชอบที่เขาหยิ่ง พี่จึงเรียกร้องความสนใจ ไอ้ที่เกลียดก็ต้องแกล้งให้ขายขี้หน้า”ชีตาร์บอกเหตุผลซึ่งอภิรักษ์ยอมรับไม่ได้ เพราะสุดท้ายพี่สาวคือคนโกงทุกที น้องชายส่ายหน้าระอาใจ อภิรักษ์กับตนัยน่าจะรู้นิสัยนี้ดีกว่าใคร แสบสันต์ มัน ป่วน
เมื่อฐิติล้วงกระเป๋าเงิน แต่เขาพบความว่างเปล่า หน้าหล่อถอดสีเผือดขาวสนิท อุทานอย่างตกใจเพราะหายไปทั้งหมด
“ตาย กระเป๋าเงินพี่”
“หายหรือคะพี่กวาง”
“บ้า” เขาเจ็บใจเมื่อฉุกคิดโดนดีเสียแล้ว ถ้าเจอ ไม่ปล่อยเด็ดขาดวิภาวียิ้มหวานใจดี หยิบการ์ดส่งให้บริกรไปรูด
“ไม่เป็นไรคะพี่กวาง สงสัยจะหายในโรงหนังมดเลี้ยงค่ะ”
“เงินทั้งเดือนการ์ดอีกสามใบ” ทั้งแสบทั้งขายหน้าผู้หญิง เดทครั้งแรกหน้าแตกไม่มีชิ้นดีผู้หญิงต้องควักเงินเลี้ยงนายตำรวจไฮโซ
จิตราภรณ์เอนอิงพิงซบแขนคนรัก ตนัยเลื่อนแขนกอดแนบแนบอก
“ก้อยอยากอยู่ใกล้ ๆ อย่างนี้ไม่อยากจากตุ่นเลยค่ะ”
“คิดหรือว่าผมอยากปล่อยให้คุณกลับไป”
“คุณแม่จับตามองก้อยมากนค่ะเลขาที่ทำงานลาคลอดท่านอยากได้ผู้ช่วยให้ก้อยหาให้”
“ท่านไม่รู้จักใครเลยหรือ”
“คุณแม่ทำงานติดต่อกับฝรั่งมากค่ะที่ทำงานคือที่บ้านได้พักด้วยก็ดี ก้อยไม่รู้จะหาที่ไหน”
ชีตาร์นับธนบัตรใหม่เอี่ยมด้วยความกระหยิ่มใจ นึกเดาเงินเดือนหมดแล้วแหง
“อยากดูถูกคนจนสมน้ำหน้า”
คุณหญิงทิพย์บีบขมับค่อนข้างมึนงงเพราะต้องทำงานเองท่านนั่งพักครู่หนึ่ง บ่นพึมพำด้วยหาคนมาทำงานเป็นเลขายากเพราะต้องมีคุณสมบัติเยอะ
ตุ่นทำหน้ายุ่งเข้าบ้านในตอนเย็น ชีตาร์นั่งเล่นอยู่ที่เทอเรส เห็นหน้าอีกฝ่ายแล้วอดถามไม่ได้
“ต้องการผู้ช่วยอย่างหนักเลยหรือ ฉันช่วยได้นะ”
“ไม่ใช่งานของผม แต่ก้อยให้ช่วยหาคนไปทำหน้าที่เลขาชั่วคราวให้คุณหญิงแม่”
“อ้อเรื่องของแม่ยาย เอ๊ะแม่ยายแก ก็แม่นายฐิติล่ะสิ”
ชีตาร์โดคว้าทันที ตนัยทักท้วง
“ทำเป็นเล่นไม่ได้นะครับคุณชีตาร์งานพบปะผู้ใหญ่ทั้งนั้น”
“นายกลัวฉันจะก้านคอผู้หลักผู้ใหญ่หรือไง”
“คุณเป็นคนใจร้อนนี่ครับ ส่วนงานเลขาต้องใจเย็นมาก ๆ นะครับ”
“ฉันใจเย็นเป็นน้ำแข็งเลยงานนี้ เชื่อเถอะตุ่น แค่สามเดือนเท่านั้น เรื่องอะไรฉันจะทนไม่ได้”
“เพราะอะไรคุณชีตาร์” เพื่อนพยายามค้นหาความลับเร้นที่ซุกซ่อนภายในความคิดผ่านแววตาคู่คม”คุณต้องเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้นให้ได้”
“ไม่มีเหตุผล”
“คุณชอบหมวดกวาง”
“แค่อยากพิสูจน์” เจ้าตัวไม่ยอมรับเถียงไปแกน ๆ เพื่อนจึงไม่คาดคั้นเพราะเปล่าประโยชน์ แล้วยอมตามใจต่อสายโทรศัพท์ถึงจิตราภรณ์ เอ่ยความต้องการของชีตาร์ คู่รักได้ยิน เธอหัวเราะมาตามสายก่อนรับปาก
“ได้เลยค่ะก้อยจะบอกคุณแม่ว่าพี่ชีตาร์เป็นเพื่อนของก้อย จะให้ใช้ชื่อจริงมั้ยคะ”
“คุยกันเองเถอะก้อย” เขาส่งโทรศัพท์ให้ชีตาร์เธอรับไป
“ไฮ”
“หวัดดีค่ะพี่ชีตาร์จะใช้ชื่อจริงหรือว่า”
“ชื่อบุญเย็น น้ำสกุลเย็นใจดีมั้ยคะ แต่ชื่อจริงดีกว่าออกจะเพราะ พี่ชื่อคัคนัมพร”
“ชื่อแปลกเชียวค่ะ แปลว่าอะไรคะ”
“แปลว่าท้องฟ้า”
“ฟ้าที่ค่อนข้างมืดหน่อย”ตุ่นแซวไปให้คนรักได้ยิน ชีตาร์ปิดหูโทรศัพท์หันไปแวดใส่เพื่อน
“แก เออ ขาวตายแล้ว ไปอยู่ที่นั่นฉันจะยุแยงตะแคงรั่วให้ก้อยรักคนอื่นซะ”
“กลัวที่ไหนกัน คนมันมีดี”ตุ่นเอ่ยพลางยักไหล่ส่ง ชีต้าร์หันกลับไปฟังสนทนาต่อ
“ค่ะแล้วพี่ชีตาร์จะให้ก้อยไปรับเมื่อไหร่คะ”
“พี่จะไปบ้านเอง”
จิตราภรณ์ทำหน้าฉงนครู่หนึ่งจึงไม่ว่าอะไรตามใจเธอไปอีกคนสักครู่จึงยิ้มนิด
“สงสัยชอบพี่กวางแหงเลย ไม่งั้นจะมาทำไม” เธอคิดแล้วหัวเราะคิกคักชอบใจ ฐิติเดินผ่านห้องโถงเห็นอาการของน้องสาวแล้วเลิกคิ้วสูงด้วยความฉงนใจ ก่อนแนะนำว่า
“ไปเช็คประสาทบ้างไปก้อย”
“เอ๊ะเรื่องไรมาว่าก้อย”
“แกหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว”
“หัวเราะคนเดียว ใครว่าบ้า เออถ้าพูดคนเดียวก็ไปอย่าง”
“มีอะไรขำมากนักหรือ”
“ก้อยคุยกับเพื่อนคjะเธอจะมาเป็นเลขาคุณแม่”
“สวยมั้ย” ฐิติสนใจถึงขนาดนั่งข้าง ๆ น้องสาวซึ่งรีบกระเถิบหนีฐิติรีบท้วง
“จะไปไหน”
“หนีงูที่มันร่วงมาจากศีรษะพี่กวางน่ะสิ” น้องสาวว่าแล้ววิ่งหนีจากไป
จิตรภรณ์คิดถึงชีตาร์จอมซ่า และพี่ชายจอมเจ้าชู้ แค่คิดก็สนุกแล้ว
คฤหาสน์ขาวหลังใหญ่โอ่โถงอยู่ซอยเดียวกับบ้าน ของคิริยา ซึ่งมีแต่ชีตาร์มาอยู่เป็นบางครั้ง บ้านสองหลังไม่ห่างกันมากนัก ชีตาร์นั่งแท็กซี่ไปที่บ้านของคุณหญิงทิพย์ คนสวนเดินมาเปิดประตูรั้วให้สาวร่างสูงแต่งกายดี แต่สวมแว่นกรอบดำหนาเตอะเหมือนคนโบราณซึ่งไร้ทางเลือก สวมใส่
“มาหาใครครับ”
“คุณก้อยแนะนำมาให้พบคุณหญิงทิพย์ ฉันมาเป็นเลขาของท่าน” คนสวนเปิดประตูให้ชีตาร์เข้าไปภายในเด็กรับใช้รับรองห้องรับแขกก่อนจะไปเรียนคุณหญิงตามที่หญิงสาวบอก คุณหญิงให้ความสนใจเรียกเข้าไปพบ สาวร่างสูงผมเกล้าตึงสวมชุดสูทสีขาวขึ้นตา สวมแว่น ไม่แต่งหน้า
“สวัสดีค่ะคุณหญิง ดิฉันชื่อ เอ่อคัคนัมพร ชื่อเล่นต้าค่ะ คุณก้อยแนะนำให้มาสมัครเป็นเลขา”
“อายุเท่าไหร่ทำไมถึงแต่งตัวแก่อย่างนี้ แล้วจบอะไรมา”
“จบศิลปศาสตร์ค่จากแคลิฟฟลอเนียร์ คุณก้อยบอกว่าต้องการเลขาชั่วคราว”
“ภาษาล่ะราคาคุยไม่เอานะ”
“ไม่คุยค่ะ ทดสอบได้ค่ะ”
“อืมม์ ชื่อต้าหรือ ไหนทดลองงานสิแปลเอกสารนั้นให้ที ฉันปวดหัว”
ชีตาร์กระหยิ่มใจงานหมู ๆ เธอใช้เวลาไม่นานเลยในการแปลเอกสารราวกับเป็นภาษาของตนเอง เพราะว่าชีตาร์ไปเรียนครบหลักสูตร ไม่ได้ไปเพื่อชุบตัวว่าผ่านเมืองนอกมาแล้ว
คุณหญิงดูการแปลภาษาอย่างรวดเร็วสำนวนดีเยี่ยม
“ดีมากเลย ต้าตกลงฉันรับเธอเข้าทำงานชั่วคราวนะ แล้วนี่เราตกลงพักที่นี่ได้ใช่มั้ย”
“ค่ะแล้วแต่ท่านจะกรุณาค่ะบ้านต้าอยู่ชนบทค่ะ” ไม่ได้โกหก รีสอร์ตก็ติดภูเขา นั่นบ้านหลังที่สาม
“แต่ว่าการแต่งตัวเปลี่ยนใหม่นะ แก่งั่กแบบนี้ฉันไม่ชอบเลย”
“ตาร์กลัวคนจีบค่ะ” เธอว่า
“หืม” คุณหญิงคิดไปถึงลูกชายทันที เพราะลูกชายคนเดียวของท่าน เห็นใครสวยได้ที่ไหนกัน ชอบนักที่จะจีบทิ้งจีบขว้าง อย่างนี้คุณหญิงจำต้องกันไว้ก่อน
“ดีเหมือนกันแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ เอาล่ะจะให้เด็กพาไปที่พัก อีกชั่วโมงมาที่นี่เพื่อรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างอยู่บ้านก็แต่งตัวพร้อมออกข้างนอกทุกเวลานะ”
“ค่ะ” ชีตาร์รับคำ
ห้องพักอยู่ในตึกเดียวกัน หากเป็นห้องรับรองอยู่ใกล้กับห้องทำงานเพื่อว่าเรียกใช้ได้ง่าย มีโต๊ะทำงาน เดี่ยว ตู้ผ้าและโต๊ะกระจก ทั้งหมดถูกจัดเรียบง่าย
“ห้องพักค่ะคุณเลขา”
“ชื่ออะไรนะเธอ”
“ชื่อจิ๊ดค่ะ มีอะไรเรียกใช้จิ๊ดได้นะคะ”
“จ้ะขอบใจแต่ห้องนี้ฉันจะเก็บทำกวาดถูเองจิ๊ดไม่ต้องเข้ามาทำอะไรนะ”
ชีตาร์นั่งห้อยขาท้าวเอนไปด้านหลัง นึกถึงคุณหญิงทิพย์คงหวงลูกชายน่าดู
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ส.ค. 2554, 04:55:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ส.ค. 2554, 07:35:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 1820
| << ตอน เสือหาเรื่องเพราะชอบกวาง | ตอน สงครามเย็น >> |
nutcha 27 ส.ค. 2554, 20:38:45 น.
555 เสือสาวออกล่าเหยื่อแล้ว กวางหนุ่มระวังตัวให้ดีนะ
555 เสือสาวออกล่าเหยื่อแล้ว กวางหนุ่มระวังตัวให้ดีนะ
nutcha 27 ส.ค. 2554, 20:39:18 น.
555 เสือสาวออกล่าเหยื่อแล้ว กวางหนุ่มระวังตัวให้ดีนะ
555 เสือสาวออกล่าเหยื่อแล้ว กวางหนุ่มระวังตัวให้ดีนะ
nutcha 27 ส.ค. 2554, 20:39:22 น.
555 เสือสาวออกล่าเหยื่อแล้ว กวางหนุ่มระวังตัวให้ดีนะ
555 เสือสาวออกล่าเหยื่อแล้ว กวางหนุ่มระวังตัวให้ดีนะ
Zephyr 28 ส.ค. 2554, 22:47:31 น.
อืม ล่าเหยื่อผ่านคุณแม่เหรอคะ ก้อยนี่เซนส์ไวนะคะ แต่ต้าเธอไม่เก็บอาการเลยอ่ะ สี่คนแล้วที่ดูออกว่าเธอชอบกินกวางอ่ะ อ้อ คนอ่านอีกหลายคนก็รู้นะ แต่วิธีจีบนี่เหมือนหาเรื่องเลย
อืม ล่าเหยื่อผ่านคุณแม่เหรอคะ ก้อยนี่เซนส์ไวนะคะ แต่ต้าเธอไม่เก็บอาการเลยอ่ะ สี่คนแล้วที่ดูออกว่าเธอชอบกินกวางอ่ะ อ้อ คนอ่านอีกหลายคนก็รู้นะ แต่วิธีจีบนี่เหมือนหาเรื่องเลย