สาวสุดเซอร์ฯ: Special Chapter
ความรักไม่ได้สวยงามเสมอไป บนเส้นทางของความรักของหนุ่มสาวสองคนที่แตกต่าง วันหนึ่งเมื่อรอยร้าวมันเกิดขึ้น ในที่สุดก็ถึงจุดที่ต้องเลือก
Tags: สิรินดา, สาวสุดเซอร์, นรี, คีตา
ตอน: ระยะทำใจ
สวัสดีค่ะ
นรีถึงอเมริกาแล้วนะคะ ได้ที่พักใกล้ ๆ ที่พักของเพื่อนและไม่ไกลจากที่เรียนเลย แต่ตลาดกับที่ซื้อของสดจะไกลนิดหนึ่งซึ่งก็ไม่มีปัญหาสำหรับนรีที่กินแต่อาหารสำเร็จรูปอยู่แล้ว เรื่องงานจะเริ่มไปช่วยเพื่อนอาทิตย์หน้า งานนี้เป็นงานออกแบบที่จ้างงานเป็นชิ้น ๆ แบบ freelance เข้าออกไม่เป็นเวลา ส่งงานให้ทันก็โอเค นรีก็เลยมีเวลาพักเป็นช่วง ๆ หนีไปนั่งร้านกาแฟบ้าง ไปเที่ยวดูเมืองดูผู้คนบ้าง ถ่ายรูปแล้ว print มาอวดด้วย
ที่นี่หนาวนิดหน่อย พอทนได้ เสื้อกันหนาวผ้าพันคอที่พี่คีซื้อมาให้ได้ใช้เกือบทุกชิ้นแล้ว
เมืองไทยเป็นอย่างไรบ้างคะ ผลการผ่าตัดโอเคไหม นรีเอาใจช่วยนะคะ นรีจะเข้มแข็งและพี่คีก็ต้องเข้มแข็งด้วยนะคะ
ก่อนบิน นรีโทรไปหาดวงเดือน ไปเจอกลุ่มเพื่อนเก่าที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน ร่ำลากันนิดหน่อย (จริง ๆ ก็หาเรื่องไปเมานั่นแหละ) ไม่มีใครสักคนที่เข้าใจว่าเราสองคนกำลังทำอะไรกัน ดวงเดือนดุเอาว่า เรากลับมาคืนดีกันแล้ว พี่คีก็ป่วย ทำไมนรียังจะมาอเมริกาอีก แถมมาด้วยหน้าตามีความสุข ไม่ทุกข์ร้อนที่สามีป่วยอยู่ในโรงพยาบาลสักนิด
นรีไม่ได้เล่าอะไรมากค่ะ บอกว่าเราตกลงกันแล้ว และนับจากนี้อีกเกือบปี เราจะต่างคนต่างใช้ชีวิต เรื่องของเราคงทำให้คนอื่นเข้าใจยากจริง ๆ เพราะนรีเอง ก็นั่งคิดนอนคิดอยู่นาน กว่าจะตกลงทำแบบนี้ ทำแบบที่พี่คีเห็นว่าเหมาะสม
‘คนรักกันไม่ต้องอยู่ด้วยกันหรอก’ พี่คีบอกนรีหลายครั้งจนแทบจะท่องได้ขึ้นใจ ‘พี่อยากให้นรีไปใช้ชีวิต ได้ไปทำอะไรที่มีอิสระ ไปคิดดี ๆ ว่าจะกลับมาหาผู้ชายที่คิดมาก เรื่องมาก และทำให้นรีต้องเจ็บปวดหลายเดือนก่อนหน้านี้ไหม’
‘แล้วพี่คีจะอยู่ยังไง’ จำได้ว่านรีถามแบบนั้น ซึ่งก็ถูกจับจูบไปหนึ่งชุดใหญ่
‘ถ้าเรารักใครสักคนมากพอ เราจะมีความสุขที่เขาเติบโต พี่เองก็ต้องเรียนรู้ ต้องทบทวนตัวเองเหมือนกันที่ทำอะไร คิดอะไรไปเองคนเดียว ทั้ง ๆ ที่นรีเป็นเมีย ควรจะไว้ใจหรือปรึกษากันก่อน’
นรีมา เพราะนรีอยากมา และนรีมาเพราะความรักจริง ๆ ค่ะ นรีเห็นด้วยกับพี่คี เราควรจะแยกกันสักพัก ทบทวนว่าเราจะเดินหน้ากันต่อไปอย่างไร โดยที่จะต้องไม่มีตะกอนค้างคาใจ
ห่างกันไม่ได้แปลว่าไม่ได้รัก ไม่ได้แปลว่าไม่ห่วง แต่แปลว่ารักมากพอ และมั่นใจมากพอว่าอีกฝ่ายโอเคจริง ๆ
ขอบคุณนะคะที่ปล่อยให้นรีมาเติบโต นรีจะเข้มแข็ง และจะไม่ห่วงพี่คีค่ะ เพราะเราคุยกันแล้วว่าสถานการณ์มันแย่ที่สุดคืออะไร ถ้าพี่คีไม่ไหว นรีจะกระโดดขึ้นเครื่องไปหาในยี่สิบสี่ชั่วโมงแน่นอน
ดังนั้นตอนนี้เราจะจับมืออ้อมโลกกัน และ…เราจะไม่เสียใจที่ตัดสินใจแยกจากกันในช่วงนี้
รักมาก…และรักเสมอ
นรี
ปล. นรีไม่ส่งอีเมล เพราะหมอห้ามพี่คีใช้คอมพิวเตอร์อีกหลายเดือน รู้ว่ากว่าพี่คีจะได้อ่านจดหมายนรีก็คงหลังผ่าตัด แต่ไม่เป็นไรนะคะ นรีจะเขียนถึงพี่คีทุกวันตามสัญญา อ่านเมื่อไหร่ก็ได้ ตอบเมื่อไหร่ก็ได้ นรีรอได้เสมอ
- - - - -
นรี
จดหมายฉบับนี้พี่ให้เจตน์มันพิมพ์และส่งให้ เพราะพี่ยังไม่มีแรงเขียนหนังสือ
พี่ได้อ่านจดหมายของนรีเมื่อวานนี้ เป็นสิ่งแรกที่ทำหลังจากหมออนุญาตให้ใช้สายตา การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี หมายถึงหมอค่อนข้างพอใจผลงาน แต่ยังไม่การันตีว่าจะผลกระทบต่อเนื่องอะไรอีกหรือไม่ หลังจากนี้ก็จะรักษาตามลำดับไป คงได้เข้าออกระหว่างโรงพยาบาลกับสถานพักฟื้นติดโรงพยาบาลนี่อีกหลายเดือนล่ะ
นรีไม่ต้องขอบคุณพี่เรื่องที่ไปอเมริกา ไม่ต้องรู้สึกผิดด้วย เพราะพี่ดีใจมากที่นรียอมไป แอบรู้มาว่าเมียอยากเรียนคอร์สออกแบบเพิ่มมานานแล้ว คราวนี้ได้เรียนสมใจ ช่วยเอาเงินที่พี่หามาไปใช้เสียบ้าง อยากเรียนอะไรเพิ่ม หรือใช้ทำอะไรก็ตามสบายเลยนะ เอาให้สามีหมดตัวเลยยังได้
ใช่แล้วเราคุยกันแล้วว่าสถานการณ์มันแย่ที่สุดคืออะไร ตอนนี้พี่มีความสุขกับทุก ๆ วัน และพี่จะจับมือนรีอ้อมโลกเหมือนกัน
ไม่เสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้จริง ๆ ครับ
รัก
ปล. ทำงานทำไม ไหนบอกว่าจะเอาเงินพี่ไปใช้ให้พี่หมดตัว
- - - - -
Say hi จาก อเมริกา
นรีอยากทำงานค่ะ การทำงานจะทำให้เราได้ใช้ภาษาตอนคุยงาน ยังได้ทำงานออกแบบจะได้ไม่ลืม แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ช่วยรับงานของเพื่อนมาทำ เพื่อให้มันจัดการงานที่ค้าง ๆ ไว้ให้เสร็จ แค่นั้นเองค่ะ นรียังใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเรียน และการเที่ยวรอบ ๆ เมืองอย่างที่เราตกลงกันไว้ว่านรีต้องใช้เงินของพี่คีที่เก็บไว้ให้หมด
….ล้อเล่น…เงินปันผลจากบริษัทส่วนของนรียังไม่ค่อยได้ใช้เลย ขอใช้ส่วนนั้นก่อน…
เรียนสนุกมากค่ะ มีอะไรหลายเรื่องที่นรียังไม่รู้ แล้วก็น่าจะเอาไปใช้ประโยชน์ตอนกลับไปทำงานที่เมืองไทยได้ บริษัทเดิมของนรียังสนใจจะรับนรีไปทำงานนะจะบอกให้
เมื่อวานคุณกฤษณ์โทรมาค่ะ เพิ่งรู้ว่านรีมาเมืองนอก แล้วก็งอนยกใหญ่ว่าจะมาแล้วทำไมไม่บอก เพราะมีงานที่รับปากไว้ว่าจะทำให้ แล้วก็อ้อยอิ่งชวนคุยโน่นคุยนี่อยู่อีกนานเลย ก็เลยได้ข่าวใหม่ว่าน้องชายของคุณกฤษณ์อยู่ที่นี่ เมืองไม่ไกลจากที่นรีพักอยู่เลย นรีจะขออนุญาตคุณสามีไปหาน้องชายคุณกฤษณ์นะคะ เขากำลังจะแต่งบ้านใหม่ อยากได้คำแนะนำนิดหน่อยค่ะ อ้อไม่ต้องทำหน้าตึงนะคะ นรีไม่ได้ไปคนเดียวค่ะ ไปกับเจ้ากี้เพื่อนสนิทของนรีด้วย รับรองว่าปลอดภัยหายห่วงแน่ ๆ
ฝากขอบคุณเจตน์ด้วยนะคะที่พิมพ์จดหมายให้ พี่คีดูแลตัวเองด้วยนะ คืนนี้นรีโทรหา ให้พี่พยาบาลเปิดวิดีโอคอลล์ จะได้เห็นหน้ากัน ไม่ต้องเอาโทรศัพท์แนบหูนะคะ มันอันตราย
คิดถึงเสมอ
นรี
- - - - -
สวัสดีครับ
ยังพิมพ์เองไม่ได้นะ จดหมายก็เลยหวานน้อยไปหน่อย (ผมว่าพี่คีกลัวมีคนงอน – เจตน์พิมพ์เพิ่ม) เมื่อวานเก๋กับไรอันมาเยี่ยม สองคนนั่นสบายดี ไรอันย้ายเข้าบ้านเก๋เรียบร้อยแล้ว หลาน ๆ ของนรีมี daddy ที่ใจดีสุด ๆ เรียบร้อยแล้ว (ผมค้านว่าตอนหมอนั่นทำงานน่ะ ไม่ใช่โหมดนี้เลย – เจตน์พิมพ์เพิ่มอีกแล้วครับ)
ตอนนี้พี่เอารูปที่นรีวาดส่งมาให้ตั้งไว้ที่หัวเตียงนะ ลายเส้นสวยมาก เมืองที่นรีอยู่น่าจะสวย ไว้ถ้ามีโอกาสนรีพาพี่ไปเที่ยวนะ
คุณกฤษณ์ ยังไม่เลิกวุ่นวายกับเมียของคนอื่นอีกเหรอ (พี่คีหน้าเข้มครับตอนบอกให้ผมพิมพ์คำนี้) เอาน้องชายมาอ้าง ถ้าไม่นอนอยู่โรงพยาบาลมีผ้าพันหัวอยู่นี่จะไปจัดการสักที ถ้ายังไงนรีก็ระวังตัวด้วยแล้วกัน อยากจะบอกว่าไว้ใจนรีนะ (คิ้วขมวดนิด ๆ ครับ ผมว่าคนป่วยแอบมีกังวล - เจตน์)
เอาไว้พี่พิมพ์ได้แล้วจะพิมพ์ไปหา
คิดถึง
พี่คี
- - - - -
พี่คีคะ
นรีส่งรูปบ้านของคุณกลด น้องชายคุณกฤษณ์มาให้ดูค่ะ บ้านสวยมาก ด้านหลังเป็นทุ่งดอกไม้ ด้านหน้าเป็นสนามหญ้าตัดอย่างสวย คนออกแบบคนเก่าเป็นศิลปินตอนนี้เสียไปแล้ว เห็นแล้วอยากออกแบบเพิ่มเติมให้เลยค่ะ ถ้าได้ทำคงเป็นงานชิ้นโบแดงอีกชิ้นของนรี
ปล. คุณกลดมีแฟนเป็นผู้ชาย ชื่อไรอันเหมือนสามีใหม่พี่เก๋ หล่อมาก (ก ไก่สิบตัว) อย่างนี้สามีของนรีหายห่วงหรือยังคะ
- - - - -
นรีครับ
พี่เขียนหนังสือเองได้แล้วนะ ดีใจสุด ๆ ตอนเจตน์มันพิมพ์ให้ โคตรอึดอัด จะหยอดเมียหวาน ๆ ก็อายน้องมัน
ตอนนี้พี่ย้ายมาอยู่ที่พักสำหรับคนป่วยข้าง ๆ โรงพยาบาลแล้วนะ ใกล้โรงพยาบาลมาก ๆ ขอบคุณนะที่หาให้จนได้ เมียพี่น่ารักเสมอ
ถ้าบอกว่าไม่คิดถึง ก็คงโกหก พี่คิดถึงนรีมาก ๆ เลยล่ะ อยากกอด อยากหอม ตอนนี้ได้แต่กอดเสื้อของนรีไปก่อน แฮ่ม...ไม่รู้ใช่ไหมว่าเสื้อยืดที่ใส่นอนหายไปตัวหนึ่ง โจรโรคจิตแถวนี้ขโมยมาเองแหละ ตอนแรกว่าจะเอาชั้นใน แต่เกรงใจ กลัวพี่พยาบาลที่ดูแลเห็นเข้าแล้วจะตกใจ
เรื่องต่อไป เรื่องคุณกฤษณ์ ต่อไปนี้ห้ามรับโทรศัพท์โดยไม่จำเป็น ทุกครั้งที่เขาโทรมาต้องหาเรื่องเอ่ยถึงสามีให้คุณกฤษณ์ได้ยินทุกครั้ง เล่าอะไรก็ได้ให้เกี่ยวกับพี่ เข้าใจไหม ... หึง
แล้วเขียนยาว ๆ หน่อยครับ อ่านไม่จุใจเลย คิดถึงมาก
พี่คี
- - - - -
คุณสามีคะ
นรีกำลังอมยิ้มตอนเขียนจดหมายค่ะ ตอนที่อ่านถึงเรื่องคุณกฤษณ์ ภาพคนหน้าตาดื้อ ๆ ลอยมาเลย โอเคค่ะ ภรรยาจะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด
คุณสามีก็ห้ามไปทำหล่อ ไปทำเสียงเท่ใส่พี่ ๆ พยาบาลนะคะ บอกเขาด้วยว่าเมียผมสวยมาก และผมก็รักเมียมากด้วย
นรีส่งรูปมาให้ดูอีกแล้วค่ะ เป็นห้องเรียนของนรี ตอนนี้มีเพื่อนใหม่ยกห้องแล้ว ก็ทั้งห้องมีกันแค่สิบกว่าคน ก็สนิทกันเป็นธรรมดา
นรีมีเพื่อนมาจากเกาหลีด้วยนะคะ เขาชื่อกีอุน เป็นน้องจบใหม่แล้วมาต่อเลย ประมาณว่าบ้านรวยไม่มีอะไรทำ หน้าตาใสแบบ k-pop มาก ๆ สาว ๆ กรี๊ดเขาเต็มเลยค่ะ น้องน่ารักจริง ๆ แถมนิสัยดีด้วย เมื่อวานเราไปกินอาหารเกาหลีที่มอลล์ใกล้ ๆ ที่เรียนค่ะ อร่อยมาก ๆ อ้อ ไปกันทั้งคลาส ไม่ต้องทำหน้าบึ้ง
ถึงแม้จะสนุก แต่คิดถึงกอดอุ่น ๆ ของคนที่เมืองไทยค่ะ รีบ ๆ หาย ออกกำลังกายเยอะ ๆ แต่อย่าหักโหม จะได้แข็งแรงเร็ว ๆ นะคะ
ปล. นรีซื้อเสื้อสเวตเตอร์ตัวหนึ่ง ผ้าบางหน่อย ส่งไปให้พี่คีนะคะ นรีเอามาใส่ตอนนอนไปสองคืน แล้วก็ไม่ซักใส่กล่องส่งไปเลยค่ะ เผื่อมีใครจะเอาไว้ใส่นอนเหมือนกัน - - ฮิ้ว เขินนะเนี่ยตอนเขียน
รักพี่คีที่สุดค่ะ
นรี
(เขียนยาวเท่านี้พอหรือยัง? หรือทำเป็นรายงานแบบตื่นกี่โมง กินอะไรบ้าง เจอใครบ้างดี)
- - - - -
นรีที่รัก
รอเสื้ออย่างใจจดใจจ่อ ได้มาจะไม่ซัก ใส่นอนทุกคืนเลย
เมื่อวานบีแวะมาเยี่ยมพี่นะ บีกำลังจะไปเมืองนอกแล้ว เอาลูกไปเรียนที่มาเลเซียด้วย อีกหลายปีกว่าจะกลับ บีฝากขอโทษมาด้วยที่ทำให้เราสองคนเดือดร้อน และขอบคุณสำหรับเงินที่นรีฝากไว้ให้หลาน
พี่ว่าบีเริ่มอ่อนลงมาเพราะพี่เปิดอีเมลสั่งเสียให้บีอ่าน แถมเห็นพี่ป่วยด้วย นุก็จากไปแล้ว ไม่งั้นคงไปราวีเก๋อย่างที่คิดจะทำตอนแรก ไป ๆ มา ๆ ถ้าเราคุยกันดี ๆ ทุกอย่างก็โอเคเรียบร้อย พี่บอกบีว่า ผ่านไปอีกสักพัก พี่อาจจะบอกเก๋เรื่องของเธอ อย่างน้อยเก๋ควรจะรับรู้ แต่บีบอกว่าไม่ควรบอก เพราะนุภาพก็ตายไปแล้ว เธออยากให้เรื่องของเธอจบลงแบบนี้ ถ้ารื้อฟื้นแล้วมีเรื่องมีราวต่อกัน คนที่จะแย่อาจจะเป็นลูกสาวของเธอ
พี่ก็เห็นด้วยนะ อยากให้ภาพจำของนุภาพเป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบสำหรับเก๋ – พี่อาจจะคิดผิด เหมือนผู้ชายเห็นแก่ตัวนะ แต่ลึก ๆ พี่ยังอยากรักษาคำพูดที่นุมันขอไว้
เอาเป็นว่าพี่จะไม่ปิดบัง แต่ถ้าไม่มีเหตุอะไรสมควรเล่า พี่ก็จะไม่เล่าเรื่องนี้ให้เก๋ฟังก็แล้วกัน
เปลี่ยนเรื่องดีกว่า – พี่เริ่มออกกำลังกายเบา ๆ ได้นะ ร่างกายแข็งแรงขึ้นมาก รับรองนรีกลับมา จะได้พบกับสามีคนเดิม หรือเท่กว่าเดิมแน่นอน
รักมากกว่า – แต่ยังไม่ต้องรีบกลับมานะ ยังหล่อไม่เท่าเดิม
พี่คี
ปล. อยากเล่าแบบเป็นตารางเวลาก็ได้ สามีพร้อมอ่าน
- - - - -
พี่คีคะ
พี่เก๋โทรมาบอกว่าพี่คีอาการไม่ดีอีกแล้ว ทำไมป่วยแล้วไม่บอก นรีงอนแล้วนะคะ อยากโทรหาใจจะขาด แต่รู้ว่าถ้าโทรหาจะต้องร้องให้คิดถึงคนที่อยู่เมืองไทยแน่ ๆ
การเติบโตนี่มันยากจังนะ พี่คีกับนรีเลือกที่จะห่างกัน ตอนนี้นรีรู้แล้วว่ายิ่งห่างกับพี่คี นรียิ่งคิดถึงคืนวันที่เราอยู่ด้วยกัน กอดกัน แกล้งกัน หรือแม้แต่นอนคุยกันด้วยเรื่องราวไร้สาระ
พี่คีเป็นอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตนรีค่ะ เป็นส่วนที่เติมเต็ม ส่วนที่นรีไม่เคยได้รับ ความอบอุ่น อ่อนหวาน ความจริงใจทั้งหมดที่ส่งผ่านมาอย่างตรงไปตรงมา
ดังนั้น ห้ามเป็นอะไรโดยเด็ดขาดนะคะ รอนรีกลับไปหา รอนรีเติบโตพร้อมจะเป็นภรรยาคนใหม่ที่เอาใจสามีเป็นบ้าง ไม่ใช่ผู้หญิงที่เอาแต่ทำงาน นั่งชิลกินกาแฟ รอให้ผู้ชายตัวโต ๆ มาบริการ
รัก
นรี
- - - - -
ที่รักครับ
พี่แค่อาการทรุดลงนิดหน่อยเพราะยาตัวใหม่ที่หมอปรับให้ สองวันอาการก็คงที่ ผลของยาค่อนข้างดี ช่วงนี้เริ่มแข็งแรงขึ้นมาอีกแล้ว
คนดีของพี่ ไม่ร้องไห้นะครับ เพราะตอนนี้ไม่มีอ้อมกอดของพี่ เอาไว้กลับมาค่อยเป็นนรีคนอ่อนแอให้พี่โอ๋ ๆ
นรีก็เป็นอีกครึ่งหนึ่งของพี่ครับ เมื่อก่อนพี่ไม่รู้เลยว่าชีวิตพี่ขาดอะไร จนกระทั่งได้เจอนรี ได้ตกหลุมรักผู้หญิงใจดีที่ปากแข็งแล้วก็คอยช่วยเหลือพี่ทุกเรื่อง ผู้หญิงคนที่เหมือนจะห้าว ๆ คนนั้น
เมียพี่เป็นคนน่ารักครับ แล้วก็ใจดีกับพี่เสมอ ทั้ง ๆ ที่พี่ทำร้ายจิตใจนรีขนาดนั้น ก็ยังจะกลับมาดูแลพี่ แค่นี้พี่ก็หลงรักจะแย่ ไม่ต้องเก่งทำอาหาร ไม่ต้องเก่งชงกาแฟหรอก เรื่องพวกนี้พี่ชอบทำอยู่แล้ว และมีความสุขมาก ๆ ที่ได้ทำให้คนที่เรารัก ยังมีอีกหลายเมนูที่คิดว่าจะทำให้กินหลังจากนรีกลับมาแล้ว ดังนั้นพี่จะไม่ตายง่าย ๆ แน่นอนครับ สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญ
พี่ได้รับเสื้อของนรีแล้วนะ ลายน่ารักมาก ใส่สบายมาก พี่ใส่นอนทุกวัน และเก็บไว้อย่างดี
อาการพี่ดีขึ้นทุกวัน ๆ ได้ความรู้สึกดี ๆ จากอีกฟากหนึ่งของโลกมารักษาใจครับ
รักมาก
พี่คี
นรีถึงอเมริกาแล้วนะคะ ได้ที่พักใกล้ ๆ ที่พักของเพื่อนและไม่ไกลจากที่เรียนเลย แต่ตลาดกับที่ซื้อของสดจะไกลนิดหนึ่งซึ่งก็ไม่มีปัญหาสำหรับนรีที่กินแต่อาหารสำเร็จรูปอยู่แล้ว เรื่องงานจะเริ่มไปช่วยเพื่อนอาทิตย์หน้า งานนี้เป็นงานออกแบบที่จ้างงานเป็นชิ้น ๆ แบบ freelance เข้าออกไม่เป็นเวลา ส่งงานให้ทันก็โอเค นรีก็เลยมีเวลาพักเป็นช่วง ๆ หนีไปนั่งร้านกาแฟบ้าง ไปเที่ยวดูเมืองดูผู้คนบ้าง ถ่ายรูปแล้ว print มาอวดด้วย
ที่นี่หนาวนิดหน่อย พอทนได้ เสื้อกันหนาวผ้าพันคอที่พี่คีซื้อมาให้ได้ใช้เกือบทุกชิ้นแล้ว
เมืองไทยเป็นอย่างไรบ้างคะ ผลการผ่าตัดโอเคไหม นรีเอาใจช่วยนะคะ นรีจะเข้มแข็งและพี่คีก็ต้องเข้มแข็งด้วยนะคะ
ก่อนบิน นรีโทรไปหาดวงเดือน ไปเจอกลุ่มเพื่อนเก่าที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน ร่ำลากันนิดหน่อย (จริง ๆ ก็หาเรื่องไปเมานั่นแหละ) ไม่มีใครสักคนที่เข้าใจว่าเราสองคนกำลังทำอะไรกัน ดวงเดือนดุเอาว่า เรากลับมาคืนดีกันแล้ว พี่คีก็ป่วย ทำไมนรียังจะมาอเมริกาอีก แถมมาด้วยหน้าตามีความสุข ไม่ทุกข์ร้อนที่สามีป่วยอยู่ในโรงพยาบาลสักนิด
นรีไม่ได้เล่าอะไรมากค่ะ บอกว่าเราตกลงกันแล้ว และนับจากนี้อีกเกือบปี เราจะต่างคนต่างใช้ชีวิต เรื่องของเราคงทำให้คนอื่นเข้าใจยากจริง ๆ เพราะนรีเอง ก็นั่งคิดนอนคิดอยู่นาน กว่าจะตกลงทำแบบนี้ ทำแบบที่พี่คีเห็นว่าเหมาะสม
‘คนรักกันไม่ต้องอยู่ด้วยกันหรอก’ พี่คีบอกนรีหลายครั้งจนแทบจะท่องได้ขึ้นใจ ‘พี่อยากให้นรีไปใช้ชีวิต ได้ไปทำอะไรที่มีอิสระ ไปคิดดี ๆ ว่าจะกลับมาหาผู้ชายที่คิดมาก เรื่องมาก และทำให้นรีต้องเจ็บปวดหลายเดือนก่อนหน้านี้ไหม’
‘แล้วพี่คีจะอยู่ยังไง’ จำได้ว่านรีถามแบบนั้น ซึ่งก็ถูกจับจูบไปหนึ่งชุดใหญ่
‘ถ้าเรารักใครสักคนมากพอ เราจะมีความสุขที่เขาเติบโต พี่เองก็ต้องเรียนรู้ ต้องทบทวนตัวเองเหมือนกันที่ทำอะไร คิดอะไรไปเองคนเดียว ทั้ง ๆ ที่นรีเป็นเมีย ควรจะไว้ใจหรือปรึกษากันก่อน’
นรีมา เพราะนรีอยากมา และนรีมาเพราะความรักจริง ๆ ค่ะ นรีเห็นด้วยกับพี่คี เราควรจะแยกกันสักพัก ทบทวนว่าเราจะเดินหน้ากันต่อไปอย่างไร โดยที่จะต้องไม่มีตะกอนค้างคาใจ
ห่างกันไม่ได้แปลว่าไม่ได้รัก ไม่ได้แปลว่าไม่ห่วง แต่แปลว่ารักมากพอ และมั่นใจมากพอว่าอีกฝ่ายโอเคจริง ๆ
ขอบคุณนะคะที่ปล่อยให้นรีมาเติบโต นรีจะเข้มแข็ง และจะไม่ห่วงพี่คีค่ะ เพราะเราคุยกันแล้วว่าสถานการณ์มันแย่ที่สุดคืออะไร ถ้าพี่คีไม่ไหว นรีจะกระโดดขึ้นเครื่องไปหาในยี่สิบสี่ชั่วโมงแน่นอน
ดังนั้นตอนนี้เราจะจับมืออ้อมโลกกัน และ…เราจะไม่เสียใจที่ตัดสินใจแยกจากกันในช่วงนี้
รักมาก…และรักเสมอ
นรี
ปล. นรีไม่ส่งอีเมล เพราะหมอห้ามพี่คีใช้คอมพิวเตอร์อีกหลายเดือน รู้ว่ากว่าพี่คีจะได้อ่านจดหมายนรีก็คงหลังผ่าตัด แต่ไม่เป็นไรนะคะ นรีจะเขียนถึงพี่คีทุกวันตามสัญญา อ่านเมื่อไหร่ก็ได้ ตอบเมื่อไหร่ก็ได้ นรีรอได้เสมอ
- - - - -
นรี
จดหมายฉบับนี้พี่ให้เจตน์มันพิมพ์และส่งให้ เพราะพี่ยังไม่มีแรงเขียนหนังสือ
พี่ได้อ่านจดหมายของนรีเมื่อวานนี้ เป็นสิ่งแรกที่ทำหลังจากหมออนุญาตให้ใช้สายตา การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี หมายถึงหมอค่อนข้างพอใจผลงาน แต่ยังไม่การันตีว่าจะผลกระทบต่อเนื่องอะไรอีกหรือไม่ หลังจากนี้ก็จะรักษาตามลำดับไป คงได้เข้าออกระหว่างโรงพยาบาลกับสถานพักฟื้นติดโรงพยาบาลนี่อีกหลายเดือนล่ะ
นรีไม่ต้องขอบคุณพี่เรื่องที่ไปอเมริกา ไม่ต้องรู้สึกผิดด้วย เพราะพี่ดีใจมากที่นรียอมไป แอบรู้มาว่าเมียอยากเรียนคอร์สออกแบบเพิ่มมานานแล้ว คราวนี้ได้เรียนสมใจ ช่วยเอาเงินที่พี่หามาไปใช้เสียบ้าง อยากเรียนอะไรเพิ่ม หรือใช้ทำอะไรก็ตามสบายเลยนะ เอาให้สามีหมดตัวเลยยังได้
ใช่แล้วเราคุยกันแล้วว่าสถานการณ์มันแย่ที่สุดคืออะไร ตอนนี้พี่มีความสุขกับทุก ๆ วัน และพี่จะจับมือนรีอ้อมโลกเหมือนกัน
ไม่เสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้จริง ๆ ครับ
รัก
ปล. ทำงานทำไม ไหนบอกว่าจะเอาเงินพี่ไปใช้ให้พี่หมดตัว
- - - - -
Say hi จาก อเมริกา
นรีอยากทำงานค่ะ การทำงานจะทำให้เราได้ใช้ภาษาตอนคุยงาน ยังได้ทำงานออกแบบจะได้ไม่ลืม แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ช่วยรับงานของเพื่อนมาทำ เพื่อให้มันจัดการงานที่ค้าง ๆ ไว้ให้เสร็จ แค่นั้นเองค่ะ นรียังใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเรียน และการเที่ยวรอบ ๆ เมืองอย่างที่เราตกลงกันไว้ว่านรีต้องใช้เงินของพี่คีที่เก็บไว้ให้หมด
….ล้อเล่น…เงินปันผลจากบริษัทส่วนของนรียังไม่ค่อยได้ใช้เลย ขอใช้ส่วนนั้นก่อน…
เรียนสนุกมากค่ะ มีอะไรหลายเรื่องที่นรียังไม่รู้ แล้วก็น่าจะเอาไปใช้ประโยชน์ตอนกลับไปทำงานที่เมืองไทยได้ บริษัทเดิมของนรียังสนใจจะรับนรีไปทำงานนะจะบอกให้
เมื่อวานคุณกฤษณ์โทรมาค่ะ เพิ่งรู้ว่านรีมาเมืองนอก แล้วก็งอนยกใหญ่ว่าจะมาแล้วทำไมไม่บอก เพราะมีงานที่รับปากไว้ว่าจะทำให้ แล้วก็อ้อยอิ่งชวนคุยโน่นคุยนี่อยู่อีกนานเลย ก็เลยได้ข่าวใหม่ว่าน้องชายของคุณกฤษณ์อยู่ที่นี่ เมืองไม่ไกลจากที่นรีพักอยู่เลย นรีจะขออนุญาตคุณสามีไปหาน้องชายคุณกฤษณ์นะคะ เขากำลังจะแต่งบ้านใหม่ อยากได้คำแนะนำนิดหน่อยค่ะ อ้อไม่ต้องทำหน้าตึงนะคะ นรีไม่ได้ไปคนเดียวค่ะ ไปกับเจ้ากี้เพื่อนสนิทของนรีด้วย รับรองว่าปลอดภัยหายห่วงแน่ ๆ
ฝากขอบคุณเจตน์ด้วยนะคะที่พิมพ์จดหมายให้ พี่คีดูแลตัวเองด้วยนะ คืนนี้นรีโทรหา ให้พี่พยาบาลเปิดวิดีโอคอลล์ จะได้เห็นหน้ากัน ไม่ต้องเอาโทรศัพท์แนบหูนะคะ มันอันตราย
คิดถึงเสมอ
นรี
- - - - -
สวัสดีครับ
ยังพิมพ์เองไม่ได้นะ จดหมายก็เลยหวานน้อยไปหน่อย (ผมว่าพี่คีกลัวมีคนงอน – เจตน์พิมพ์เพิ่ม) เมื่อวานเก๋กับไรอันมาเยี่ยม สองคนนั่นสบายดี ไรอันย้ายเข้าบ้านเก๋เรียบร้อยแล้ว หลาน ๆ ของนรีมี daddy ที่ใจดีสุด ๆ เรียบร้อยแล้ว (ผมค้านว่าตอนหมอนั่นทำงานน่ะ ไม่ใช่โหมดนี้เลย – เจตน์พิมพ์เพิ่มอีกแล้วครับ)
ตอนนี้พี่เอารูปที่นรีวาดส่งมาให้ตั้งไว้ที่หัวเตียงนะ ลายเส้นสวยมาก เมืองที่นรีอยู่น่าจะสวย ไว้ถ้ามีโอกาสนรีพาพี่ไปเที่ยวนะ
คุณกฤษณ์ ยังไม่เลิกวุ่นวายกับเมียของคนอื่นอีกเหรอ (พี่คีหน้าเข้มครับตอนบอกให้ผมพิมพ์คำนี้) เอาน้องชายมาอ้าง ถ้าไม่นอนอยู่โรงพยาบาลมีผ้าพันหัวอยู่นี่จะไปจัดการสักที ถ้ายังไงนรีก็ระวังตัวด้วยแล้วกัน อยากจะบอกว่าไว้ใจนรีนะ (คิ้วขมวดนิด ๆ ครับ ผมว่าคนป่วยแอบมีกังวล - เจตน์)
เอาไว้พี่พิมพ์ได้แล้วจะพิมพ์ไปหา
คิดถึง
พี่คี
- - - - -
พี่คีคะ
นรีส่งรูปบ้านของคุณกลด น้องชายคุณกฤษณ์มาให้ดูค่ะ บ้านสวยมาก ด้านหลังเป็นทุ่งดอกไม้ ด้านหน้าเป็นสนามหญ้าตัดอย่างสวย คนออกแบบคนเก่าเป็นศิลปินตอนนี้เสียไปแล้ว เห็นแล้วอยากออกแบบเพิ่มเติมให้เลยค่ะ ถ้าได้ทำคงเป็นงานชิ้นโบแดงอีกชิ้นของนรี
ปล. คุณกลดมีแฟนเป็นผู้ชาย ชื่อไรอันเหมือนสามีใหม่พี่เก๋ หล่อมาก (ก ไก่สิบตัว) อย่างนี้สามีของนรีหายห่วงหรือยังคะ
- - - - -
นรีครับ
พี่เขียนหนังสือเองได้แล้วนะ ดีใจสุด ๆ ตอนเจตน์มันพิมพ์ให้ โคตรอึดอัด จะหยอดเมียหวาน ๆ ก็อายน้องมัน
ตอนนี้พี่ย้ายมาอยู่ที่พักสำหรับคนป่วยข้าง ๆ โรงพยาบาลแล้วนะ ใกล้โรงพยาบาลมาก ๆ ขอบคุณนะที่หาให้จนได้ เมียพี่น่ารักเสมอ
ถ้าบอกว่าไม่คิดถึง ก็คงโกหก พี่คิดถึงนรีมาก ๆ เลยล่ะ อยากกอด อยากหอม ตอนนี้ได้แต่กอดเสื้อของนรีไปก่อน แฮ่ม...ไม่รู้ใช่ไหมว่าเสื้อยืดที่ใส่นอนหายไปตัวหนึ่ง โจรโรคจิตแถวนี้ขโมยมาเองแหละ ตอนแรกว่าจะเอาชั้นใน แต่เกรงใจ กลัวพี่พยาบาลที่ดูแลเห็นเข้าแล้วจะตกใจ
เรื่องต่อไป เรื่องคุณกฤษณ์ ต่อไปนี้ห้ามรับโทรศัพท์โดยไม่จำเป็น ทุกครั้งที่เขาโทรมาต้องหาเรื่องเอ่ยถึงสามีให้คุณกฤษณ์ได้ยินทุกครั้ง เล่าอะไรก็ได้ให้เกี่ยวกับพี่ เข้าใจไหม ... หึง
แล้วเขียนยาว ๆ หน่อยครับ อ่านไม่จุใจเลย คิดถึงมาก
พี่คี
- - - - -
คุณสามีคะ
นรีกำลังอมยิ้มตอนเขียนจดหมายค่ะ ตอนที่อ่านถึงเรื่องคุณกฤษณ์ ภาพคนหน้าตาดื้อ ๆ ลอยมาเลย โอเคค่ะ ภรรยาจะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด
คุณสามีก็ห้ามไปทำหล่อ ไปทำเสียงเท่ใส่พี่ ๆ พยาบาลนะคะ บอกเขาด้วยว่าเมียผมสวยมาก และผมก็รักเมียมากด้วย
นรีส่งรูปมาให้ดูอีกแล้วค่ะ เป็นห้องเรียนของนรี ตอนนี้มีเพื่อนใหม่ยกห้องแล้ว ก็ทั้งห้องมีกันแค่สิบกว่าคน ก็สนิทกันเป็นธรรมดา
นรีมีเพื่อนมาจากเกาหลีด้วยนะคะ เขาชื่อกีอุน เป็นน้องจบใหม่แล้วมาต่อเลย ประมาณว่าบ้านรวยไม่มีอะไรทำ หน้าตาใสแบบ k-pop มาก ๆ สาว ๆ กรี๊ดเขาเต็มเลยค่ะ น้องน่ารักจริง ๆ แถมนิสัยดีด้วย เมื่อวานเราไปกินอาหารเกาหลีที่มอลล์ใกล้ ๆ ที่เรียนค่ะ อร่อยมาก ๆ อ้อ ไปกันทั้งคลาส ไม่ต้องทำหน้าบึ้ง
ถึงแม้จะสนุก แต่คิดถึงกอดอุ่น ๆ ของคนที่เมืองไทยค่ะ รีบ ๆ หาย ออกกำลังกายเยอะ ๆ แต่อย่าหักโหม จะได้แข็งแรงเร็ว ๆ นะคะ
ปล. นรีซื้อเสื้อสเวตเตอร์ตัวหนึ่ง ผ้าบางหน่อย ส่งไปให้พี่คีนะคะ นรีเอามาใส่ตอนนอนไปสองคืน แล้วก็ไม่ซักใส่กล่องส่งไปเลยค่ะ เผื่อมีใครจะเอาไว้ใส่นอนเหมือนกัน - - ฮิ้ว เขินนะเนี่ยตอนเขียน
รักพี่คีที่สุดค่ะ
นรี
(เขียนยาวเท่านี้พอหรือยัง? หรือทำเป็นรายงานแบบตื่นกี่โมง กินอะไรบ้าง เจอใครบ้างดี)
- - - - -
นรีที่รัก
รอเสื้ออย่างใจจดใจจ่อ ได้มาจะไม่ซัก ใส่นอนทุกคืนเลย
เมื่อวานบีแวะมาเยี่ยมพี่นะ บีกำลังจะไปเมืองนอกแล้ว เอาลูกไปเรียนที่มาเลเซียด้วย อีกหลายปีกว่าจะกลับ บีฝากขอโทษมาด้วยที่ทำให้เราสองคนเดือดร้อน และขอบคุณสำหรับเงินที่นรีฝากไว้ให้หลาน
พี่ว่าบีเริ่มอ่อนลงมาเพราะพี่เปิดอีเมลสั่งเสียให้บีอ่าน แถมเห็นพี่ป่วยด้วย นุก็จากไปแล้ว ไม่งั้นคงไปราวีเก๋อย่างที่คิดจะทำตอนแรก ไป ๆ มา ๆ ถ้าเราคุยกันดี ๆ ทุกอย่างก็โอเคเรียบร้อย พี่บอกบีว่า ผ่านไปอีกสักพัก พี่อาจจะบอกเก๋เรื่องของเธอ อย่างน้อยเก๋ควรจะรับรู้ แต่บีบอกว่าไม่ควรบอก เพราะนุภาพก็ตายไปแล้ว เธออยากให้เรื่องของเธอจบลงแบบนี้ ถ้ารื้อฟื้นแล้วมีเรื่องมีราวต่อกัน คนที่จะแย่อาจจะเป็นลูกสาวของเธอ
พี่ก็เห็นด้วยนะ อยากให้ภาพจำของนุภาพเป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบสำหรับเก๋ – พี่อาจจะคิดผิด เหมือนผู้ชายเห็นแก่ตัวนะ แต่ลึก ๆ พี่ยังอยากรักษาคำพูดที่นุมันขอไว้
เอาเป็นว่าพี่จะไม่ปิดบัง แต่ถ้าไม่มีเหตุอะไรสมควรเล่า พี่ก็จะไม่เล่าเรื่องนี้ให้เก๋ฟังก็แล้วกัน
เปลี่ยนเรื่องดีกว่า – พี่เริ่มออกกำลังกายเบา ๆ ได้นะ ร่างกายแข็งแรงขึ้นมาก รับรองนรีกลับมา จะได้พบกับสามีคนเดิม หรือเท่กว่าเดิมแน่นอน
รักมากกว่า – แต่ยังไม่ต้องรีบกลับมานะ ยังหล่อไม่เท่าเดิม
พี่คี
ปล. อยากเล่าแบบเป็นตารางเวลาก็ได้ สามีพร้อมอ่าน
- - - - -
พี่คีคะ
พี่เก๋โทรมาบอกว่าพี่คีอาการไม่ดีอีกแล้ว ทำไมป่วยแล้วไม่บอก นรีงอนแล้วนะคะ อยากโทรหาใจจะขาด แต่รู้ว่าถ้าโทรหาจะต้องร้องให้คิดถึงคนที่อยู่เมืองไทยแน่ ๆ
การเติบโตนี่มันยากจังนะ พี่คีกับนรีเลือกที่จะห่างกัน ตอนนี้นรีรู้แล้วว่ายิ่งห่างกับพี่คี นรียิ่งคิดถึงคืนวันที่เราอยู่ด้วยกัน กอดกัน แกล้งกัน หรือแม้แต่นอนคุยกันด้วยเรื่องราวไร้สาระ
พี่คีเป็นอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตนรีค่ะ เป็นส่วนที่เติมเต็ม ส่วนที่นรีไม่เคยได้รับ ความอบอุ่น อ่อนหวาน ความจริงใจทั้งหมดที่ส่งผ่านมาอย่างตรงไปตรงมา
ดังนั้น ห้ามเป็นอะไรโดยเด็ดขาดนะคะ รอนรีกลับไปหา รอนรีเติบโตพร้อมจะเป็นภรรยาคนใหม่ที่เอาใจสามีเป็นบ้าง ไม่ใช่ผู้หญิงที่เอาแต่ทำงาน นั่งชิลกินกาแฟ รอให้ผู้ชายตัวโต ๆ มาบริการ
รัก
นรี
- - - - -
ที่รักครับ
พี่แค่อาการทรุดลงนิดหน่อยเพราะยาตัวใหม่ที่หมอปรับให้ สองวันอาการก็คงที่ ผลของยาค่อนข้างดี ช่วงนี้เริ่มแข็งแรงขึ้นมาอีกแล้ว
คนดีของพี่ ไม่ร้องไห้นะครับ เพราะตอนนี้ไม่มีอ้อมกอดของพี่ เอาไว้กลับมาค่อยเป็นนรีคนอ่อนแอให้พี่โอ๋ ๆ
นรีก็เป็นอีกครึ่งหนึ่งของพี่ครับ เมื่อก่อนพี่ไม่รู้เลยว่าชีวิตพี่ขาดอะไร จนกระทั่งได้เจอนรี ได้ตกหลุมรักผู้หญิงใจดีที่ปากแข็งแล้วก็คอยช่วยเหลือพี่ทุกเรื่อง ผู้หญิงคนที่เหมือนจะห้าว ๆ คนนั้น
เมียพี่เป็นคนน่ารักครับ แล้วก็ใจดีกับพี่เสมอ ทั้ง ๆ ที่พี่ทำร้ายจิตใจนรีขนาดนั้น ก็ยังจะกลับมาดูแลพี่ แค่นี้พี่ก็หลงรักจะแย่ ไม่ต้องเก่งทำอาหาร ไม่ต้องเก่งชงกาแฟหรอก เรื่องพวกนี้พี่ชอบทำอยู่แล้ว และมีความสุขมาก ๆ ที่ได้ทำให้คนที่เรารัก ยังมีอีกหลายเมนูที่คิดว่าจะทำให้กินหลังจากนรีกลับมาแล้ว ดังนั้นพี่จะไม่ตายง่าย ๆ แน่นอนครับ สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญ
พี่ได้รับเสื้อของนรีแล้วนะ ลายน่ารักมาก ใส่สบายมาก พี่ใส่นอนทุกวัน และเก็บไว้อย่างดี
อาการพี่ดีขึ้นทุกวัน ๆ ได้ความรู้สึกดี ๆ จากอีกฟากหนึ่งของโลกมารักษาใจครับ
รักมาก
พี่คี
สิรินดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 มี.ค. 2565, 20:47:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 มี.ค. 2565, 20:47:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 475
| << แค่มี... | ไม่ใช่...ไม่เจ็บ >> |