ดวงดาวเคียงตะวัน
“ชายผู้นั้นปล่อยลูกนกไปใช่ว่าเขาจะหมดรักในตัวมันแล้ว ตรงกันข้าม...ความรักที่เขามีให้มันกลับมากมายท่วมท้นจนยินยอมให้มันได้มีอิสระต่างหาก”
“คนในครอบครัวอย่างพวกเราคงมีหน้าที่แค่เพียงสร้างรังอุ่นไว้เป็นที่พักพิงให้ลูกนกกลับมาหายามอ่อนล้าและต้องการกำลังใจ มีหน้าที่ปลอบประโลมและสร้างความมั่นใจให้นกน้อยมีแรงออกบินสู่โลกกว้างได้อีกครั้ง จริงมั้ย?"

Tags: รักหวาน อาจารย์ นักศึกษา

ตอน: ตอนที่ ๑๗ :คนช่างตื๊อ(ลบ)

ลบแล้วค่ะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบตอนที่ ๑๗ ค่ะ

ขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามนะคะ


***คอบComment***

คุณ silverraindrop
: อาจจะใช่นะคะ ต้องรอติดตามค่ะ(เป็นแผนให้มีคนคอยอ่าน อิ_อิ)

คุณ violette
: เอาใจช่วยทั้งคู่ด้วยนะคะ :)

คุณ nako
: มาช่วยเชียร์กันค่ะ :)


ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกcomment ทุกlike และทุกๆการแวะเข้ามาอ่านค่ะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้กันเรื่อยไปนะคะ ;)






กาแฟเย็น
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ส.ค. 2554, 08:08:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 มิ.ย. 2556, 23:49:38 น.

จำนวนการเข้าชม : 1793





<< ตอนที่ ๑๖ :เมื่อไรจะเข้าใจ(ลบ)   ตอนที่ ๑๘ :หยุด(ลบ) >>
violette 28 ส.ค. 2554, 10:54:35 น.
โอยเอาใจช่วยทั้งคู่จริงๆค่ะ ตาผู้กองก้องนี่หน้าด้านเหลือร้ายจริงๆ


anOO 28 ส.ค. 2554, 18:27:33 น.
อ่านทีเดียวรวดเลยค่ะ สนุกดี
แต่งงานกันเลยก็ดีนะค่ะ ก่อนที่อีตาพี่ก้องจะมีแผนร้าย


bloomberg 20 ต.ค. 2554, 10:35:24 น.
ทั้งสองคนมีความยับยั้งชั่งใจสูงจริง ๆ
แบบนี้ดีค่ะ ดี....


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account